HAARLEM'S
DAGBLAD
"4
Vlammende Katchen
INGEZONDEN.
BIOSCOOP
FLITSEN
FEUILLETON.
MAANDAG 3 SEPT. 1928
TWEEDE BLAD
Voor den inhoud dezer rubriek stelt
0e Redaotie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst
of niet geplaatst, wordt de kopie den
ftjeender niet teruggegeven.
DE BADPLAATS
ZANDVOORT.
Naar aanleiding van het interview
Tan de Te.cgraaf met den Burgemeester
van Zandvoort waarin Z.E. Ach tb. be
weerde, dat b\j de vereenigingen gebrek
aan initiatief bestond, wensch ik. op te
merken dat ik reeds 2 jaar geleden het
voorstel heb gedaan alle badinrichtingen
onder te brengen in een Vennootschap
en tevens te moderniseerden en Zonneba
den te stichten.
Slechts 2 inrichtingen hadden hier-
interesse. De 2 andere verbeterden
inrichtingen en van de Zonneba-
kwam niets, omdat de" gemeente
sfkch niet wilde verplichten slechts 2
concessies te geven. Zelfs gaf zy te ken-
hen, dat zij van plan was een volksbad
in het zuiden in te richten met toelating
van badgasten. Geen wonder, dat de
geldschieters voor de Zonnebaden zich
daarop ijlings terugtrokken, temeer,
waar de kos:en en lasten te Zandvoort
veel meer bedragen dan b.v. te Noord-
•rijk.
De vereenigingen V.V.V. en H.P.V. en
de Handels- en Forensenvereeniglng heb
ben samengewerkt tot het verkrijgen
van goedkoopere en betere verbindingen
met Amsterdam en Haarlem alsook met
bet buitenland. Zij hebben het wandel
park hersteld, een -nieuwe informatie
bureau en leeszaal ingericht enz. zon
der eenige gemeente-subsidie. Wel is
waar maakt de gemeente de laatste
Jaren voor 800 reclame welke feitelijk
alleen maar door het bureau loopen en
aanleiding geven tot misverstand. De
vereenigingen maken geregeld reclame
het buitenland vooral in het Rhein-
Jand dat voor Zandvoort van het grocrt-
ete belang is en „last not least" voor het
herkrijgen van meer duingebied, waar
voor gemeente, provincie, rijk en de
lpoote steden zouden moeten helpen om
van het zoo gunstig gelegen Zandvoort
een badplaats te maken, die aan de
ei&ehen voldoet. Heeft de Telegraaf niet
onlangs zeer juist opgemerkt, dat er
plechts 40 H.A. duin-grond langs de ge-
heele kust voor het publiek toegankelijk
fcijn? En wat heeft de gemeente nu voor
de ontwikkeling van Zandvoort als Bad
plaats gedaan?
Alle inwoners, die ontvluchten kun-
ben, worden verdreven en nieuwe vesti
ging wordt belemmerd door de hooge
belastingen. In plaats van de financieele
kwestie ernstig onder het oog te zien,
worden telkens nieuwe zondebokken ge
zocht en nieuwe utopieën naar voren
gebracht. De burgemeester zoekt nu
redding in de centrale leiding van 5
personen van het badbedrijf. Hoe wil
hij dit verwezenlijken? Waar moeten de
5 onafhankelyken en de financiën van
daan komen? Zal de gemeente nu eens
flink voor den dag komen en de noo-
dige fondsen beschikbaar stellen? Kan
hij op steun ook van niet-pensionhou-
ders rekenen? want de Hotel- en Pen
sionhouders maken nu alleen reclame,
naar hun uiterste krachten.
Zoolang er echter geen kans is op ver
wezenlijking der plannen en de bedoe
ling slechts geweest is te zeggen, dat
vooruitgang van Zandvoort alleen moge.
lijk zou zijn onder andere onbereikbare
omstandigheden, heeft dit plan veel van
een afwentelen der schuld van het ge
brek aan kracht en initiatief der ge
meente op de schouders van hen, die
zonder steun, ja met tegenwerking der
gemeente, steeds hebben getracht te red
den wat nog te redden was.
H. A. KLEIN.
Zeer geachte redactie,
Gaarne voldoe ik aan uw verzoek om
Ti mijn antwoord betreffende het hier
bij teruggaand stuk kenbaar te maken.
Het wil mij voorkomen dat de geachte
Inzender eenigszins verontwaardigd is
1. over het, bestuur der gemeente in
verband met de propaganda voor Zand-
voort-Bad en 2. over mijn uitlatingen
aan d«n correspondent van de Telegraaf.
Wat -punt 1 betreft:
„De gemeente zou het tot stand-
komen van zonnebaden niet bevorderd
hebben". Dit verwijt aan de gemeente is
onjuist. Bij een particulier bestond in
het voorjaar van 1926 een plan om een
aonr.ebadinrichting aan den Boulevard
de Favauge te stichten: de gemeente
verleende haar volle medewerking zoo
wel door daartoe een gedeelte gemeen
tegrond te verhuren als den exploitant
ter wille te zijn voorzoover de huur
van het benoodigde strand betreft, dit
goed opgezet plan werd niet uitgevoerd
aangezien het benoodigde geld helaas
niet verkrijgbaar bleek te zijn. Het ver
band tussohen die oprichting en de
stichting van voiksbaden ook voor ntet-
Zandvoorters toegankeüjk, ontgaat mij
aangezien tot het Richten van modena
voiksbaden eerst in het nojaaa- van
192* besloten werd.
De f 800 suhskfte aan de Ves. voor
Vreemdelingenverkeer geeft aanleiding
tot misverstand.
Indien dit mij onbekende misverstand
bestaat, ac-u ik dit toch alle-
mjist aan de gemeente wülen toe
schrijven.
De gemeente moet helpen aan het
verkrijgen van meer duuingebied.
De gemeente bezit een uitgebreid
duincomplex dat over eenige jaren
vermoedelijk met dennen beplant zal
zijn en alsdan de badplaats niet anders
dan ten goede kan komen; door aan
koop van nog meer duinterrein zullen
de belastingen nog hooger worden.
Nieuwe vestiging wordt belemmerd
door de hooge belastingen-
Volkomen juist, ik zou er alleen aan
willen toevoegen „en de slechte verbin
dingen". De belastingen zijn hier hoog
maar beschouwingen over de oorzaak
zou mij hi dit bestek vrees van u
mijnheer de Redacteur een bekorting
bezorgen; alleen dit, als typeerend ver
schijnsel: in 1927 bracht de plaatse
lijke belasting conform de raming in
ronde cijfers f 370.000 op (de aansla
gen bi Zandvoort willen mij over het
algemeen gespreken nog al clement
voorkomen) terwijl de kwade posten
in datzelfde Jaar f 300 000 in uitgaaf vor
derden, hierin zal wel eenig wat men
noemt „oud zeer" zitten.
De inzender vraagt zich af wat de
gemeente nu voor Zandvoort als bad
plaats gedaan heeft.
Ik onthoud mij van een opinie over
het verleden doch meen wat de laatste
twee a drie Jaren betreft zoo voor de
vuist te mogen antwoorden:
a. Zij tracht zooveel mogelijk een
ordelijke exploitatie van her strand te
bevorderen (tarieven van baden en wijze
van baden liggen momenteel nog bulten
haar bereik).
b. Zij subsidieert concerten, die in
het seizoen wekelijks worden gegeven
en waarbij consumptie niet verpljcht
is.
c. Zij steunde door financieele en ver
dere medewerking de stichting van een
van Europa's mooiste seaside golfcour
ses, ook de hotels zullen op den duur
van dit mooie complex voorc-eelen trek
ken,
d. Zij stelt geregeld op haar kosten
personeel en hulpmiddelen beschikbaar
by de een of andere vereeniging te or-
ganiseeren feestelijkheid.
e. zy beplant jaarlijks 3 a 4 bunder
duin met dennetjes.
f. zy behartigt voor zooveel in haar
vermogen ligt de belangen der gemeen
te by Spoor- en Tramwegdirectie.
Wat van deze in 't kort opgenoemde
werkzaamheden nu precies Zandvoort-
Bad of Zandvoort zonder Bad ten goede
komt kan ik niet opgeven, jammer alleen
dat men de scheiding schijnt te willen
maken.
Thans punt 2.
Er komt een tyd-je geleden een cor
respondent van de Telegraaf by my op
het gemeentehuis; wy spreken over de
levensvraag van Zandvoort: „betere
verbindingen" en eveneens over de ver
dere ontwikkeling van het dorp. Ik geef
als mijn meening weer. zonder in het
minst iemand onaangenaam te willen
zyn, namen werden by het onderhoud
niet genoemd, dat Zandvoort behoefte
heeft aan een vereeniging bestuurd door
b.v. een vyftal personen geheel los
staande van belangen by plaatselijken
handel of dito industrie, die in samen
werking met de gemeente een plan -Ie
campagne ten opzichte van Zandvoort's
bloei en reclame voor de plaats zou kun
nen ontwerpen en uitvoeren, de leden
van het bestuur zouden zich eventueel
aan het hoofd van subcommissies kun
nen stellen, die met advies van de leden
dier subcommissies ieder op verschil
lend terrein waarvan naar ik my herin
ner noemde b.v. strandfeesten, vuurwer
ken. het maken van reclame, het organi-
seeren van wedstrijden op sportgebied,
een pers-commissie enz. een steentje
zouden bijdragen om Zandvoort meer
speciaal in den zomer nog aantrekkelij
ker te maken.
Het ls slechts m idéé!
Motiveert mUn meening nu uitlatingen
als het zoeken van zondebokken, hei
naar voren brengen van nieuwe uto
pieën? dat de bedoeling van het onder
houd slechts is geweest om te zeggen,
dat vooruitgang van Zandvoort alleen
mogelyk zou onder andere onbereik
bare omstandigheden? om te eindigen
met de verklaring dat dit plan veel heeft
van een afwentelen der schuld, enz.
enz.!
Wat een onvriendelyke gedachten!
Dat ook de geachte inzender zich be
ijvert voor het tot stand komen van een
moderner wijze van zeebaden nemen en
zelfs wensohi op te merken dat idee
al twee jaar geleden gehad te hebben-
juich ik toe; ik heb niet het minste be
zwaar om indien het B. en W. dezer
gemeente mooht gelukken in deze drie
jaren (restant duur pachtoontracten
een meer moderne wijze van zeebader,
nemen te verkrijgen voortaan te spre
ken van „het plan van den geachten in-
23öttd^r", laten wij ons in Zandvoort voor-
aj niei verstralen in eigen öc succesjei.
de gemeente» zou er onder lijden en de
weg naar verandering c.q. verbetering er
dogr verïengd worden!
Ik bedank u. mijnheer de Redacteur,
dat Ik een en ander heb mogen schrij
ven en verblijf,
hoogachtend,
Uw dw.
VAN ALPHEN,
Zandvoort. 1 September 1928.
CINEMA PALACE.
Dit keer een programma, dat, wat
het komische element betreft, den
grootsten Nurks tot lachen moet bren
gen. De voor grappen en lachen ont
vankelijke menschen huilen tranen var.
de pret. De hoofdfilm ..Zijn wij Apen!"
met Syd Ohapïln in de belangrijkste
bezetting, geetfi Syd gelegenheid te
toonen, dai hy een waardige broeder
van Charlie is. Zyn bijzonder expressief
gezicht toont ons duidelijk al zijn ver
schillende gemoedsgesteldheden. In de
scène, waarin hy, alleen door de uit
drukking van zyn gezicht onderstreept
door zeer duidelijke gebaren, zyn last
gever te kennen geeft, dat hy er niets
voor voelt op Jacht naar den aap-
mensdh te gaan, is hy onbetaalbaar
De intrigue van deze film is niet nieuw,
enkele filmfragmenten zyn misschien al
eens eerder gezien, maar dat neemt niet
weg dat men zich dol amuseert met
Syd en zijn avonturen en dat men ook
vol bewondering is voor verscheidene
opnemingen in het oerwoud. Dat Syd
Chaplin zyn bekenden broer naar den
kroon streeft. iydt geen twyfel; de liefde
van het publiek heeft hy al.
„De Boksplaag", een geweldige klucht
in twee acten, zooals het op het pro
gramma heet. ls meer nog dan ,xijn
we Apen", één onafgebroken grap,
waarbij zonder ophouden gelachen
wordt.
Daar Cinema altijd voor „elck wat wils"
zorgt, is het ernstiger deel ook niet ver
geten. Het zeer uitgebreide internationa
le wereldnieuws brengt weer veel be
langrijke gebeurtenissen en feiten uit
de geheele wereld, terwyl de Natuurfilm
„MenSchen, Zeden en Dieren in Abes-
synië" by zonder leerzaam en interes
sant is.
Standaard-Theater.
Na een dringen door de hossende
en toeterende menigte, welke Koningin
nedag vierde, werkte de aanblik in het
theater als een plotselinge afkoeling op
een warmen dag. De meeste trouwe be
zoekers vonden dat het maar ééns Ko
ninginnedag was. Alléén de „rasechte"
waren VrUdagavond tooh gekomen om
te genieten van de mooie nummers.
Na het voorprogramma, waaronder
het zeer komische „De reiziger in
i Fordjes", kwam het eerste hoofdnum
mer voor de pauze ,,De snelheidsmaniak"
waarin William Fairbanks de hoofdrol
vervulde. De snelheidsmaniak bezit een
zeer snellen race-wagen. In gezelschap
van zyn hond maakt hy eiken weg tot
zyn racebaan, waardoor hij menige be
keuring krijgt, welke zyn vader moet
betalen. Door omstandigheden raakt
ook het geld op, zoodat deze zyn zoon
waarschuwt, dat hy niet meer voor
diens dwaasheden kan opkomen. Op het
punt failliet verklaard te worden, leest
hy dat zyn zoon mede gaat doen aan
de groote races, waarvoor hy zeer veel
belangstelling heeft. Het inleggeld voor
die wedstryden ontving hy van een
dame. wier leven hy gered had. De
schuldeiscsher van zijn vader had van
zyn plan gehoord en stuurde dit in de
war door hem geboeid in een ledige
goederentrein te laten werpen. De trein
was reeds lang vertrokken en de races
hadden een aanvang genomen. zyn
trouwe hond redt hem. hy springt uit
den trein pakt een motorfiets en later 'n
vliegtuig en gaat hieruit langs een
touwladder over in zyn auto, welke
ook mede reed, doch de omgekochte be
stuurder rydt met opzet langzaam. Na
een worsteling weet hy het stuur van
zyn wagen zelf weer te bemachtigen en
komt toch als eerste over de eindstreep.
Hierna volgde het optreden van „The
Dorros Duo" welke een uitbundig ap
plaus oogstte. Na de pauze kwam „Man
tegen man". Deze Ufa-film met in de
hoofdrollen Harry Piel en Darry Halm.
deed geenszins onder voor ,de snelheids
maniak". Het verplaatst ons naar een
groot hotel in Zwitserland, waar een
vrouwelyke detective en Paulsen elkaar
leeren kenr.en welke ook detective ls en
den vervaardiger van valsch geld wil op
sporen. Hy betrapt den kassier van het
hotel, welke ingerekend wordt. Later
worden ook de valsche munters gevon-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1283
MOEDCR'S
BWL
Moeder vraagt vader of
hij zoo vriendelijk wil
zijn haar leesbril te ha
len—hij hgt in de bo
venste la van haar bu-
vader geef: de boodschap
via Jan door naar Mien-
tje
MJenije laat via Jan in
antwoord weten dot de
hrü niet in de bovenste
1-a van het bureaotje is
nadat moeder haar
i.ischje opnieuw tte^t
doorvochtverzoekt 4e
nog eens qobü te JtJjkeo,
de bril moet er rtfh
moeder paat naar boven,
mopperend, dat iedereen
in huis ir.; zijn neus
kijkt
ate moeder boven is.
krijgt vader benedfcc via
Jan en Mkmtije de op
dracht, even op de keu
kentafel te kijken
de heale familie debat
teert. over de vraag waar
de bril kar. zyn. Mienlje
opper: het telefoontafc'.-
tjë, want moeder heef:
pa6 opgebeld
ate de bril gevonden te
in ihoader's werttmtu^d
bedöfkt moeder, dat ac
geen tiÉtf meer Iwèft ooi
9 moet A?
nog uiejcekeu.
(Nadruk verboden)
Gen in gezelschap van de vrouwelijke
detective. Deze bandieten ruiken lont en
trachten Miss Norton te ontvoeren het
geen verhinderd wordt door Paulsen.
Het zyn weer films die van begin tot
einde de aandacht gespannen houden.
Velen zullen ook ongetwijfeld hun VrU-
dagschen bioscoopavond spoedig inha
len.
Luxor Theater.
Dit theater heeft deze week een schit
terend programma. Behalve de Revue
en het Luxor-nieuws worden twee
hoofdnummers vertoond, nl. „Opoffe
ring" een tragedie en „Der Rastelbin-
der", een operettefilm.
Vóór de pauze draait „Opoffering".
Het is een aangrijpende geschiedenis
van twee Jongens, kinderen van een mi
litair van het oude stempel. De jongste,
althans de kleinste en zwakste, heeft
een bijzondere voorliefde voor de mu
ziek.
Met zyn viool voelt hy zich biykbaar
gelukkig. De grootste voelt zich tot de
militaire loopbaan, die hun beiden
wacht, aangetrokken. Het verzoek van
den Jongsten zoon, om in de muziek te
worden opgeleid, wordt door den straan-
men vader van de hand gewezen; beide
jongens gaan naar de kadettenschool.
De grootste voelt zich daar thuis. De
kleinste biyft ten achter by zyn mak
kers. By herhaling constateert de vader,
dat zyn grootste zoon een ware mili
tair ls en tot zyn ergernis, dat de
kleinste geen „edelbloed" in de aderen
heeft. Het kadettenbal nadert. Een „lak-
koppel" is voor de kadetten een veel be
geerd uitrustingsstuk. De grootste kan
dezen koppel niet krygen, omdat hy zyn
geld heeft verspeeld. Van een der ka
detten is de lakkoppel gestolen en deze
komt uit het kastje van den grootsten
zoon. De kleinste wil de misdaad van
zyn grooteren broer bedekken en bergt
den koppel in zyn kastje. De koppel
wordt ontdekt en de kleine neemt, om
zyn broer te redden, de schuld van den
diefstal op zich. Hy draagt de verschil
lende vernederingen die hem worden
aangedaan. Ziek komt hy tenslotte thuis
en moet weer hooren, dat hy geen
„edel bloed" in de aderen heeft, zooals
zyn groo tere broer, vooral als men hem
thuis ook nog voor den dief aanziet.
Voor den ouderen broer is dit tenslotte
te veel en aan het sterfbed van zyn
broer bekent hy zyn schuld en toont
daarmede aan zijn vader, die de kleinste
wel „ede! bloed" in de aderen heeft. Als
het einde komt is het muisstil in het
theater; menige snik wordt gehoord.
Na de pauze de operettefilm „Der
Rastelbinder" (de ketellapper). In een
dorpje Sn Slowakije leeft eerr vreedzaam
volkje. Ieder jaar trekken uit dit dorp
je jongens de wereld in als ketellappers.
De traditie wil, dat een jongen, vóór hy
weggaat, zich met een meisje uit zyn
dorp verlooft. Janku, de pleegzoon van
een armen boer. verlooft zich
me: Suze. De arme Jongen staat
zonder geld en Suze weet van den ar
men Jood Pfefferkom. na tevergeefs by
den ryksten boer van het dorp te heb
ben aangeklopt een zilvergulden voor
Janku los te krijgen. Jantu komt ln
Weenen by een koperslager; hy leer:
zijn vak en speek met de kleine Mizl.
het dochtertje van zyn baas.
Jaren zyn voorby gegaan; Suae ver
geet Janku en Janku vergeet Suze
Janku verlooft zich met Mizi en Suze
met Milosch. den zoon van een boer uit
haar geboortedorp, die in Weenen dient
als korporaal. Pfefferkom brengt Suze
en Janku ln de grootste moeilijkheden.
De dorpspastoor brengt ten slotte uit
komst. door te vertellen dat een kinder
eed niet bindend is.
De ro! van Pfefferkom wordt op
goede wijze vertolkt door den Weenschen
tooneelspeler Louis Treumann. Een da
verend applaus aan het slot. bewees
dat de zangbegcleiding door den heer
Maurlts Vlgeveno by het publiek zeer in
den smaak .ieL
Rembrandt Theater.
Onze verwachtingen waren voor dezen
bioscoopavond, wat betreft het aantal
bezoekers, niet hoog gespannen, ln ver
band mei de feesteiykheden elders, doch
de directie van bovengenoemd theater
zal ons wel kunnen aantoonen, dat het
bezoek Inderdaad meer dan goed is ge
weest; voorzeker een bewUs dat het pu
bliek by voorbaat overtuigd is van een
welverzorgd programma te kunnen ge
nieten, hetgeen dan ook volkomen be
waarheid is geworden.
Het Rembrandtnieuws verplaatste ons
over de geheele wereld en toonde ons
o.m. den zwemwedstrijd dwars door Pa
rijs en Mussolini by het uitreiken van
prUzen aan turnsters. Als actualiteit is
het zeker byzonder vermeldenswaard,
dat we thans reeds gelegenheid kregen
de hedenmorgen gehouden kinderauba
de op do Groote Markt te bewonderen,
terwyi ons tramfanfarekorps, opgeno
men met de z.g.n. vertraagde film oon
succes bleek te zyn, waarom zooals ge-
wooniyk hartelijk werd gelachen, van
wege het komische effect, dat door zoo'n
film wordt verkregen.
No. 4 van het programma vermeldt
„De Tennisduivel", hetgeen in werke
lijkheid een tennisduel wordt, waarvan
het einde vermoedeiyk op een stadhuis
voltrokken zal worden.
Op het tooneel verschenen daarna The
Great Junetro's, die ons vergastten op
acrobatische toeren zooals we zelden za
gen and last not least de hoofd fi!^,
..Dragonerliebchen", waarin de hoofdrol
wordt vervuld door Harry Lïedtke. het
geen zeer zeker voor de dames een uit-
noodlging beteekent dit programma te
gaan zien.
Harry Liedtke is by uitstek aangewe
zen om militaire rollen te vervullen en
we zagen hem dan ook dezen avond
weer als huzaren-luitenant schitteren,
vergezeld van de noodige vrouwtjes etc.
doch veronderstellen dat u genoegzaam
bekend is met dezen boemel-luitenant
om te weten, dat z'n gedrag tot vele
verwikkelingen aanleiding geeft met als
slot een vrouwtje waar hy heusch van
houdt.
Nog een woord van hulde voor de uit
stekend verzorgde muzikale illustratie
van het geheel.
stuk
HET TOONEEL
Gezelschap Fred. Milton. IJ1#
Generale Repetitie van „Een
Kostbaar Leven"
In de Duitsche stukken, die Herman
Heyermans voor het Hollandsch tooneel
bewerkte, kwam altüd veel van
Heyermans zelf. Vertelde do heer Johan
Kaart rnjj niet, hoe Hovormons twee
dogen vóór de première van „Kok uh
Springer" er nog even gauw ln éép
nacht een geheel nieuwe derciefbcdritf
voor schreef? Ook De Generale Repeti
tie van „Een Kostbaar Leven" was b(J
de eerste opvoering bijna onherkenbaar
voor hen, die de lezing hadden meegetf-
maakt. Zóó veel had Heyermans
veranderd en er by gevoegd, dat
langzamerhand een geheel ander
was geworden.
Het is wei zeker, dat het persooniykó
van Heyermans het succes van deze
stukken in Holland ten goede ls geko.
men „De Generale Repetitie van oen
Kostbaar Leven" zou nooit 1000 opvoe
ringen hebben gehaald, wanneer <Jo
klucht van Harry Vosburg enkel maar ih
een „vertaling" was opgevoerd gewon
den. En dat mogen wy ook wel zety
gen wanneer niet Adolf Bouw
meester zyn komische kraoht aan de
rollen van Weichselfish, ICrtisomann oh
den regisseur had gegeven! Dolf Bouw
meester ls in zoo'n klucht in rijn do
men. Hy kan in zUn spel er een schepte
opdoen en behoeft niet bang voor Ti
weinig charge te zyn Hij geeft het stu#
de volle waarde van do klucht, daardooff
het publiek den heelen avond, wanneet
hy op de planken is. van de eene lach
bui in de andere vervalt.
De heer heer Fred Milton, de Jongst»
onder onze toonoeldirecteuren, heeft
eenge beproefde krachtwj om zich hoon
verzameld voor deze reprise van „Eofi
Kostbaar Leven". Met acteurs als Loul$
ChrlspUn, Frits Bouwmeester en Folkort
Kramer was hU zeker van een goodj
vertegenwoordiging van het Amerikaart-
schc en het grafeiyke clanent in dit
stuk. En de dames Vink-van Norden.
Bouwmeester en Loes ChriapUn beschlS
ken over voldoende tooneelroutlne at&
de niet zoo heel belangrijke vrouwen*
rollen te spelen. De heer Monnikendam
heeft niet het komisch talent van Dorf
Bouwmeester, maar hy weet Ratlbor
toch genoeg mee te geren, dat deze rioh
naast Welchselfisch staande kan houdoix
Max Wc!>er Imd veel pleizler van don
ongelukkiger, dramaturg, dien hij dan ooft
aardig speelde en do directeur ren dft
nieuwe gezelschap was als de autew
van een bewuste onbeholpenheid. dd|
het publiek telkens weer deod uluscha-
teren Dst „De Generale Repetitie" hat
na haar 1000 opvoeringen nog :.U(JÖ
„doet" b!eck wel uit het groote lach
succes. dat ook nu weer met deze on
schuldige en vermakelijke fclucht werd
behaald.
J. B. SCHUIL,
Roman door
PAUL OSKAR HöCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
12)
En met van verontwaardiging trillen
de hand schreef ze aan haar Stiefzoon,
die by de familie in Aker. was om daar
idee van boekhouding en bearijfsoehe r
te krygen, over de veranderingen op
het aangrenzende terrein:
Voorloopig is er niets tegen re
doen. De twee morgen grond die groot
vader haar verkocht heeft zyn voor osis
verloren. Maar ze moet niet gelooven,
dat we ons nog meer dergelijke dingen
zonder protest zullen laten aandoen Alt
hy in zyn testament onzin uithaalt, zu1-
len we de geldigheid ervan betwisten op
grond daarvan dat hU niet meer toere
kenbaar was toen hy het maakte. Ik
heb me voorgenomen: ik ontzie niets en
niemand. Je hebt er geen idee van hoe
de menschen hier allemaal over he:
meisje praten. Ze schijnt iedereen te
betooveren. Omdat we haar de deur heb
ben uitgegooid, wreekt ze zich op die
Knier! En nu vleit ze ook je ouden
dschen grootvader. Over haar idee
om ons concurrentie te willen aandoen.
horren we alleen maar te lachen. Ors!
Ze moet eerst maar een tiende van ons
adressenmateriaal hebben. En aan het
bedrijfskapitaal. Dan zou je grootvader
zyn heele hebben en houden bij elkaar
moeten krabben en dan kwam ze er nog
nie:. Neen. ik zie de toekomst rustig te
gemoet: vandaag of morgen gaat het
daar heusch wel mis!
En dan wil ik je nog wat verraden,
Viktor, wat je misschien over je hou
ding in deze zaak gerust kan stellen:
Juffrouw Lutz heeft ook in Engeland
een vriend opgedaan! Het is een griezel
van een jongen: de heele dag loopt nij
met een korte pijp tusschen zijn tan
den. Hy neem: hem zelfs niet eens uil
den mond als hy met zijn edele vriendin
spreekt; dat heb ik zelf hier van mijn
raam uit gezien. Enfin, ze heeft irüjn
zegen. Maar ze moet niet wagen om me
op straat te groeten.... Wind is ze voor
me!
De brief waarin deze ontboezeming
voorkwam ontving Viktor op een Maan
dagmorgen. toen hy op het punt stond
de logeerkamer by de Rispeters te ver
laten. Hij werd hier als de zoon des hui
zes behandeld. Oom en Tante en de bei
de nichtjes deden aDes om hem het le
ven zoo aangenaam mogelyk te maken.
ZUn werk op kantoor diende alleen maar
om ervaring op tc doen, eigenlijk plioh-
ten had hy niet. Dus speelde hy !s mor
gens met de nichtjes en een paar ken
nissen tennis, nam dan een bad. stak op
zyn gemak een sigaret aan, praatte nog
een kwartiertje by de dames, keek het
ochtendblad eens door en stapte dan
op zUn dooie gemak naar de zaak. HU
las den brief van zUn stiefmoeder op de
trap. Vooruit vermoedde hU al dat er
wel weer een paar toespelingen op de
aardige nichtjes zouden instaan. Steeds
vroeg ze hem wie hem beter bevielHilde
of Man.-? Maar hy zorgde er angstvallig
voor om geen oordeel uit te spreken.
Want hij wist dat zyn stiefmoeder er al
lang op uit was om hem een vrouw te
bezorgen en dat ieder aardig woord 'dat
hy zich over een ren zyn nichtjes zou
laten ontvallen hem 'n hoop last zou
bezorgen. HU dacht er eenvoudig niet
aan om zich opnieuw te binden. Er. zoo
wel Hilde als Mary lieten hem Uskcud.
juist omdat ze zoo öuidelyk lieten mer
ken: een van ons zul je toch wel nemen,
daarvoor ben je toch hierheen gestuurd!
Dacht je soms dat we dat niet wisten?
Viktor had het best naar zUn zin. Hy
was een knappe, gezonde, aardige kerel,
begaafd, amusant, sportief en de erfge
naam van een groot vermogen. Er was
dus geen schoonmoeder, die hem niet
graag haar dochter zou hebben toever
trouwd. En by de dames zelf had hy al-
tyd succes gehad, zonder dat hU èr de
minste moeite voor deed. Maar geluk
kig voelde iiy zich al tyden lar.g niet
meer. En hier in Aken voelde hij zich
als een gevangenis, «oo weinig als hy
ook te doen had en zooveel vrijheid als
hü ook had. Wat hy als een voortduren
de druk voelde was dit gevoel: ze span
den allemaal samen en ze zouden hem
nog e enkiein poosje ontsden. dat hU zijn
eerste liefde kon vergeten. Maar dan
Hoe ze zich toch allemaal ln hem ver
gisten
Verdriet had hy heclemaal niet te
overwinnen. Katarina was al wel heel
ver weg van hem. Hy had indertyd in
Karlsruhe een verbazend vr ooi ijk Jaar
gehad, om alles van zich af te zetten.
Geen feest waarvoor hy verlof had kun
nen krygen. had hij overgeslagen. En
als schadeloosstelling voor zjjr. dlenst-
tyd, waarvan de hardheid hem erg was
meegevallen, had hU op kosten van zijn
stiefmoeder oen reis naar Parijs mogen
maken. Als hy van nature niet een
beetje lichtzinnig was geweest, zou zijn
stiefmoeder wel gezorgd hebben dat hy
het werd! HU stortte zich van het eene
pleziertje in het andere.
Neen. zijn jeugdliefde was allang ver
geten er. begraven. Wat hy echter by al
zyn uitbundige pieziermakery nooit had
verloren, dat was het bewustzijn dat er
behalve al die meisjes die om de goede
partij heenfladacrden. één ernstig,
trotsch en flink meisje was, dat hem
verachtte!
O. hy klomde soms plotseling de tan
den op elkaar en balde de vuisten als hy
er plotseling aan dacht En dan
rocht hy txxsh naar argumenten om zich
voor zyn eigen geweten te verdedigen,
maar steekhoudende antwoorden op ce
gruwelUke verwijten die zU hem inder
tyd gemaakt had: hy was onmannelijk,
hy was te bang voor zijn gemakkei Uk
leventje in de toekomst en ontweek
daarom ieder conflict met zijn stiefmoe
der. door wie hy zich ais een klein kind
lie: rir.gelooren. zoo jong als hy was
wilde hU het gemakkelijk leven van een
rentenier hebben, omdat hU vadsig was.
omdat hU geen zelfvertrouwen, geen eer
zucht, geen trots had. omdat hy laf
was
Machteloos had hU zich dit allemaal
laten zeggen. Hy had immers op dat
oogenblik geen kwartje van zichzelf ge
had. Oom Rispeter had het hem haar-
fyn voorgerekend. De zaak werd heele-
maal gedreven met het geld van zijn
stiefmoeder. Van zyn vaders versterf
bleef niets over. als zy er af trok wat
ze tot nu toe aan hem ten koste had
gelegd. Wat had hU moeten doer.? Waar
mee had hy rijn brood moe-ten verdie
nen? Hy kon toch niet als Katarina voor
70 Mark in de maand by meneer Krek ln
betrekking gaan. „Waarom niet?" had
ze hem trotsch en hartstochteiyk ge
vraagd. Och, ze was zoo overdreven, zoo
onlogisch, zoo wereldvreemd. Hos had
ze zoo iets nu van hem kunnen e rieken?
En toch was er een bittere nasmaak
by hem gebleven.
Er wps maar één midd# dftt hem hielp
cm zijn innerlijke twijfelingen te bo
ven te komen: als hy naar lnblazto*
gen ren zyn stiefmoeder luisterde.
Katarina Lutz liet zich door ha»!1
slechte neigingen lolden, ze was ve*
wetenloos. ze had geen eerbied, ontaai
niets en niemand, haar eenige drijfveer
was eigenbelang, het begrip liefde be
stond voor haar niet, van den vrouwe-
iljken plicht om zich voor den man op
te offeren had ze geen idee, Llchtvaard^
had ze zich van hem losgemaakt, uit
eigenzinnigheid en lichtvaardig had ze
zich aan dc eerste den besten anderen
man gehecht die ze was tegengekomen.
Het was een geluk dat ze haar tydig la
haar ware gedaante hadden leeren ken
ner.! Zoo was hy nog voor een onge
lukkig huwelijk bewaard gebleven.
En by lederen nieuwen brief uit de
troebele Sonnenbcrgsche bron. r.am zyn
gevoel van geiykhebbcn toe En tegciyk
zyn gevoel van boosheid tegen Katarina.
Dn dat laatste gevoel groeide langza
merhand tot haat. Als ze Sn Erf land
gebleven was, zou hU alles geleidelijk
vergeten hebben. Maar de idee ham-
vlak by zich te moeten hebben, maakte
hem buiten zichzelf.
Hy bou haar dus spoedig weer ont
moeten. haar weer in de oogen moe ten
zien. ln de bruine oogen met de groe
nige weerschijn, di? hij nu zoo hn.-.t'e.
Z:' *3U-hcni i heel r. cog met dig
c. dacht werd hll
eerst rood, daarna blc/£.
(Wordt vervolgd)
