H. D. VERTELLINGEN
Vlammende Men
STADSNIEUWS.
FLITSEN
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 6 SEPT. 1923
(Nadruk verboden; »«teur«recht voorbehouden.)
door C. HAFKAMP.
Inbrekers
Juist toen mijnheer Wolters zijn kan
toor verliet, dreunde van don klokke-
torea in zware slagen het middernach
telijk uur over de stille buitenwijk.
Mijnheer Wolters was een ijverig
man. Toen hy in de gelegenheid kwam
een kantoor te huren op één der boven -
étages van een huis. dat in dezelfde
straat was gelegen als 2iln woning, had
hij dit buitenkansje mot beide handen
aangegrepen. En van dien tijd. af had
Wolters het zich tot een gewoonte ge
maakt om 's avonds van acht tot twaalf
uur nog wat op zijn kantoor te werken.
Daar bespaar ik minstens een bedien
de door", was zijn meening.
Den nacht dat wij den heer Wolters
zijn kantoor hebben zien verlaten, werd
zijn aandacht getrokken door vier per
sonen, die fluisterend op den hoek der
straat een gesprek voerden.
Dit wekte Wo-t.er's bevreemding op.
In de buitenwijk waar hij woonde,
was 's nachts om twaalf uur met uit
zondering van een verbluffend groot
aantal katten van allerlei ras geen
sterveling meer te zien En nu stonden
daar op zeer verdachte wijze vier man
nen. Dat vertrouwde hy geenszins.
Wolters wipte zijn woning binnen,
ontkleedde zich in zijn slaapkamer, wel
ke aan de straat was gelegen en gluur
de door het vitrage naar buiten. Waar
achtig, daar kwamen ze. Twee der ke
rels Hepen voorbij zijn huis en keken
nauwlettend om zich heen. als vreesden
z;j een ontmoeting.
Wolters beangstigde zichInbre
kers? V! Hy wilde liet vervolg weten en
behield zijn standplaats achter de gor
dijnen. Eonige minuten later kwamen
de inbrekers wederom voorbij. Thans
liep één hunner een tiental passen voor
uit. „Als er onraad Is. zal ik fluiten",
hoorde hij der. voorste zeggen.
De angst sloeg Wolters om het hart.
Natuurlijk hadden die boeven een in
braak in zijn kontoor op het program
ma. Zij hadden hem er uit zien komen
wisten dat het 's nachts onbewoond
wasI
Trillend van angst en emotie schoot
Wolters bliksemsnel zijn broek weder
can. benevens vest cn Jas. Zijn schoe
nen half dicht geknoopt, de kraag van
zijn jasje in de hoogte: hoed stevig op
het hoofd gedrukt en klaar was hij.
„Mijn revolver". Haastig verzekerde
hij zich van de correcte werking van het
gevaarlijke wapen. Voor alle zekerheid
hield hij een zakmes geopend in zijn
sak gereed om den vijand die te dicht
nabij kwam, maar vast een flinke „por"
te geven
Zoo toog hij op weg! Tegenover zijn
huis aan den anderen kant der straat
stond één der zwervers op den uitkijk,
de anderen waren nergens meer te zien
„Natuurlijk al binnen", bromde Wol
ters, „maar ik zal ze leeren...."
Voorzichtig, onhoorbaar, opende hij
de buitendeur en sloop de trap op. De
revolver gereed tot schieten en het ge
opende zakmes dwars in z;jn mond
Zoo had hij dat vroeger eigens in een
Indianen-verhaal gelezen.
Nergens hadden de inbrekers licht
onttsoken alles was in een Egyptische
duisternis gehuld, maar Wolters kon
droomende den weg wel vinden. Het
eerst richtte hy zijn schreden naar het
privé-kantoor, want daar stond de
brandkast.
Zijn hand greep de deur-kruk Kner
pend piepte de deur. Bliksemsnel
draalde hij aan de electrlsche luiop
Even knipten zijn oogled-en tegen het
schelle licht.... Ei- was niets bijzon
ders. De brandkast stond nog even rus
tig als toen hy het kantoor verlaten
had. en van de inbrekers ontdekte hij
geen spoor. Met groote omzichtigheid
zette hij zijn onderzoek voort in de an
dere lokalen. Hij doorzocht elke kast
eiken hoek. maai- nergens waren de in
brekers te vinden. Tenslotte keek hij op
den zolder, klom zelfs op het dak. maar
ontdekte niete verdachts. Wolters be
gon zich op zijn gemak te gevoelen. Nee.
die aanslag was niet op zijn beurs
muntMaar toch wilde hij in ieder
geval weten waar de roovers waren en
wat zU uithaalden.
Nadat hy nogmaals tevergeefs een
grondige inspectie had gehouden, begon
Wolters de terugtocht. Zorgvuldig deed
hij da voordeur op siot en overtuigde
zich er degelijk van dat het nachtslot
goed zijn plichten deed Toen wendde
hij afich weer naar zijn huls. maar keek
inlusschen goed uit of de schildwacht er
nog was. En jawel, daar stond hy nog
op precies dezelfde plaats. Wolters had
nog wel graag wat op straat gebleven
maar hij durfde zijn huis niet goed
voorbij loopen. Die kerel had hem nu
al driemaal gezien: eerst thuiskomen,
toen uitgaan en daarna weer thuisko
men. Zonder twijfel had hij dat natuur
lijk steeds bemerkt, want andere men-
sehelijke wezens vertoonden zich zoo
laat in deze wijk niet meer. Met tegen
zin ging Wolters dus naar binnen, maar
hy bleef achter de gordijnen gluren,
om te zien hoe de geschiedenis zich
verder afspelen zou.
Zijn geduld werd niet al te langen tijd
op de proef gesteld.
Eentweedriealle drie
cle boeven voegden zich weer by den
uitkijk en Wolters zag dait zij vrachten
torsten. Wat zij vervoerden, kon hy in
de duisternis niet zien. Eerst bleven de
kerels een oogenbllk beraadslagen; toen
stelden zij zich op tegen het huis, en
Wolters zag vaag een schim tegen den
muur de hoogte in gaan.
Plets renden de kerels weg!
Even later wandelde een politie-agent
voorbij met kalmen, vasten tred. Nu
achtte Wolters het tydstip gekomen om
te zitin wat de bandieten uitvoerden. Hy
trippelde naar den overkant cn bekeek
den gronder stond niets. Alles had
den zy mee genomen.
Toen de muurWolters schrok.
had dat niet verwacht. Grynzend scheen
het hem aan te staren:
Waakt voor den 8-urendag.
Mijnheer Wolters was zeer boos.
ACCIJNS OP HET GESLACHT.
Van de Uitgevertmaatschappy C. Mis
set. te Doctinchem, ontvingen wU een
brochure, getiteld: „Naar de afschaf
fing van den accyns op het geslacht",
met als ondertitel: „Een onhoudbare be-
losling-jnnir.g", door A. Swaan, secreta
ris van den Ned. Grossiersbond voor
den vleeschhandel. In een voorwoord
deelt de schrijver mede, dat hij zeven
artikelen onder bovengenccmden titel
(1 leeft geschreven in liet vakblad „De
Vee- en Vleeschhandel". De uitgeefster
van dit blad vond de artikelen belang
wekkend genoeg om ze in een brochure
te verzamelen en uit te geven. Als bij
lage zyn nog opgenomen twee artikelen,
later door den heer Swaan geschreven.
Het boekje bevat de volgende hoofd
stukken: Inleiding, Een ïydensgeschlc-
óenis, Kort overzicht der geldende wet
telijke bepalingen, De gebreken dezer
(belasting-inning (algemeene opmerkin
gen) en nog eens eenzelfde artikel met
den ondertitel ,.De benadering". Verder:
De talrijke resoluties en als bijlagen:
„Moet de accyns op het geslacht be
houden biyven. opdat de opbrengst wor
de aangewend tot het bestrijden van
ziekten onder het vee?" en „De protest-
slachting".
„Het verzot van den slachtvee-aange
ver is niet zoozeer het verzet tegen de
heffing", aldus zegt de schryver o.a.,
„maar tegen de hefflngswyze, die (in
1928!!!) nog wettigt „benadering", ont
eigening zonder vorm van proces!
Moet er geld zyn voor vceziektenbe-
s.rijding, het is op eenvoudiger wyze
te bekomen dar. op de ingewikkelde
wijze, waarop de accyns op het geslacht
geld verschaft.
De soort van tegenstanders van de
afschaffing van den geslachtaccyns is
met één vermeerderd. Tot nog toe von
den de slachtvee-aangevers tegenover
zich:
a. de voorstanders van indirecte be
lastingen
b. de hoogere belastingambtenaren en
de vergunninghouders, die verlaging
van den gedistilleerdaccyns de voorkei:.*
geven boven afschaffing van den accyns
op het geslacht:
c. zü. die eerst de directe lasten wil
len verminderen.
En nu krygen we daarby de stem, die
den geslachtaccijns wil behouden, om
met dit geld veeziekten te bestrijden.
Daartegenover kunnen de slachtvee-
aangevers blijven stellen het feit. dat de
accyns op het geslacht, welke bestem
ming men aan zyn opbrengst ook wil
geven, ongeacht de gevolgen van de af
schaffing er van. door een door ve.--
ouderd, onrechtvaardig en daardoor een
onhoudbare belastinginning is."
DEMONSTRATIE DRESSEERCLUB
„VONDEL"
Op Zondag 16 September des nam. 1
uur, zal op het terrein van de dresseer-
club „Sport en Vriendschap", gelegen
aan do Stolberglaan te Aerdenhout, een
demonstratie worden gehouden door de
dresseerclub „Vondel", afd van do B. S.
V. D. N. t.o Amsterdam. „Vondel" korat
uit met drie politiehonden en twee
Roode Kruishor.den. Belangstellenden
hebben gratis toegang.
ONDERWIJS AAN DE
RIJPERE JEUGD.
WENSCHEN VAN
VOLKSONDERWIJS.
Door de afdeeling Haarlem der ver-
eenlging Volksonderwys is een adres ge
zonden aan B. en W. van Haarlem van
den volgenden inhoud:
De intrekking der Rykssubsidie voor
het vervolgonderwijs, waardoor de ge
meenten zelve alle kosten voor dat on-
derwys moeten dragen, heeft in die
plaatsen, waar de gemeentebesturen
daarin aanleiding hebben gevonden het
geven van vervolgonderwys te beëindi
gen, ernstige schade aan de volksont
wikkeling berokkend. Anderzijds echter
zijn de gemeenten in de gelegenheid ge
steld, nu zy zich van de knellende re
geling van art. 21 der Lager Onderwys-
wet zonder financieel nadeel konden
losmaken, nieuwe vormen voor het ver
volgonderwys te beproeven.
In de plaatsen, waar deze nieuwe we
gen zijn ingeslagen, hebben zij tot zóó
gunstige resultaten geleid, dat het met
zekerheid te verwachten is, dat, zoodra
het Ryk wederom geldelijken steun aan
'het vervolgonderwijs zal verleenen, de
regeling van art. 21 der Lager Onder
wijswet niet zal worden gehandhaafd.
Het onlangs verschenen voorloopig rap
port der staatscommissie-van Wijnber
gen (ingesteld bij koninklyk besluit van
7 Maart 1927) toont dit buiten twyiel.
De commissie constateert, dat knellende
wetteiyke banden en onjuiste opvattin
gen omtrent het onöerwys aan de rij
pere Jeugd het herhalings- en vervolg
onderwys grootendeels hebben doen mis
lukken.
Waar in Haarlem het vervolgonder
wys nog geheel is georganiseerd in den
geest van art. 21 der Lager Onderwys-
wet, terwyi is gebleken, dat daar naast
niet voldoende wordt tegemoetgekomen
aan de verlangens naar aanvullend on
derwys van een groot deel der rijpere
jeugd, heeft het bestuur der af deeling
Haarlem van de vereeniging Volksonder
wijs de eer zich tot uw college te wen
den met het verzoek de wenschelykheid
en mogelijkheid van een reorganisatie
der voorziening in de behoefte aan aan
vullend onderwijs in deze gemeente te
willen overwegen.
Met alle waardeering voor waarde en
resultaten van het huidige vervolgon
derwijs te dezer stede meent het be
stuur van Volksonderwijs daarnaast de
behoefte te moeten constateeren aan
een ontwikkelingsmogelijkheid voor de
rijpere jeugd, van minder schoolsch ka
rakter. meer tegemoetkomend aan spe
ciale ontwikkelingsverlangens.
Eene poging in deze richting werd o.a
genomen in de gemeente Velsen. Deze
gemeente heeft in het najaar van 1927
het oudere vervolgonderwijs opgeheven
en vervangen door „Onderwijs aan de
rypere jeugd en volwassenen". Ondanks
öe ongunstige omstandigheid, dat aan-
vankeiyke moeilijkheden met de goed
keuring der besluiten door de hoogere
instanties het eerste jaar de organisa
tie van dit onderwijs van gemeentewege
belet-en, zoodat particuliere organisatie
noodig was. waarbij de leerlingen zelf
voor de leermiddelen moesten zorgen cn
de voordeden van een gedifferentieerde
schoolgeldregeling illusoir waren gewor
den, werd aan het onderwijs deelgeno
men door 472 cursisten, terwyl aan het
oude herhalings- en vervolgonderwys
hoogstens 60 tot 80 leerlingen deelna
men.
De cursisten waren als volgt verdeeld:
Engelsche taai 172
Naaldvakken 112
Nederl. Taal c.a. 65
Boekhouden 63
Rekenen 26
Fransche taal 17
Duitsche Taal 13
Ruim 50 pet. der deelnemers behoor
de tot de rijpere jeugd en by na 50 pet.
tot de volwassenen. De leeftyden va
rleerden van 12 tot 57 jaar.
Gewezen mag ook worden op het al
gemeen vormend vervolgonderwijs aan
de rijpere jeugd, zooals dat gegeven
wordt in de gemeente Lonneker.
In dezen zelfden geest is het vervolg
onderwys ook elders georganiseerd; de
de Londensche avondcursussen, die van
gemeentewege worden gegeven, omvat
ten, volgens een bericht in de Daily
Chronicle, reeds eenige jaren geleden,
10.000 cursussen met 250.000 leerlingen
en 8000 docenten.
By de organisatie van het aanvullend
onderwys zal ook rekening moeten wor
den gehouden met cursussen voor maat-
schappeiyke vorming der vrye jeugdbe
weging. Ook te dien aanzien kan worden
verwezen naar het voorloopig rapport
der Staatscommissie-van wynbergen en
naar de inleiding van den heer P.
Voogd, gehouden op het congres voor
het onderwys aan de niet-leerplichtige
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1288
MOEILIJKE KEUS
Juist als de man aan den overkant van de straat
met zijn werk is genaderd tot de bevestiging van
de antenne boven in de palen, biedt moeder als
tegenattractie aan, om de vrienden in huis te ont
vangen en een glas limonade aan te bieden.
(Nadruk verboden)
jeugd, op 17 en 18 April 1925 te Utrecht
gehouden, waarmede in het debat o.a.
door den heer Brants, hoofdinspecteur
van het L. O. te Haarlem instemming
werd betuigd.
Het bestuur van Volksonderwys heeft
de eer uw college te verzoeken de wen-
schelijkheid en mogeiykheid der toepas
sing dezer nieuwere opvattingen omtrent
de organisatie van het aanvullend on
derwys voor Haarlem te willen doen
overwegen.
Het adres is onderteekend door de
heeren Mr. L. G. van Dam en E. Geerts
Wzn., resp. voorzitter en secretaris der
afdeeling.
HET INSTITUUT VOOR
ARBEIDERS
ONTWIKKELING.
HET ONTWERP WINTER-
PROGRAMMA.
Zondhgrnorgeribyeenkomsten zullen
worden gehouden op: 721 October,
418 November, 2 December, 15 Decem
ber, 30 December, 6—20 Januari, 3—17
Februari, 3—17 Maart.
Eventueel kan in December een och
tend uitvallen in verbant met een te
geven kunstavond in die maand.
Uitgenoodigd zuilen worden: Emris
van Buuren, Jaap Hemelrijk. W. Drop,
A. H. Gerhard. Henr. Roland Hoist, van
Zadflhoff, H. Lindeman. Jac. de Kadt,
Prof. Leo Polak en verder Ds. Bakker.
Amsterdam en Brinkhorst (reserves van
Wijhe en v. d. Heide).
Dinsdagavond-bijeenkomsten
9 October Ds. Bartels: „Poolreizen".
6 November Matthyssen: „Moskou,
Rome, Weenen"
11 December, Dinsdag: Kunstavond.
8 Januari, Hermien v. d. Heide: „Kina
en Gemeenschap".
5 Februari, Posthumus: „Oude school-
toestanden."
5 Maart. De Boer: „Over Coöperatie"
De kunst-avond in „De Protestanten
bond", wordt georganiseerd met ..Kunst
aan het Volk" om de zaal te vullen.
Het trio zal bestaan uit: Jaap Sto-
tijn clarinet, een harpiste mej. Heuweke-
meyer en Eli Bomli, viool.
Op den openingsavond, Dinsdag 2 Oc
tober treedt op als spreekster mej. Rib-
bius Peletler, declamatie Ru Mulder,
muzikale medewerking Bronkhorst.
De volgende speciale cursussen zullen
worden georganiseerd:
October: Mier. Lansen, twe? avonden
over „Kinderopvoeding".
November: vier avonden. S. de Wolff,
„Historisch Materialisme" voor arbei
ders verklaard".
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a
60 CENTS PER REGEL.
Januari: v. d. Waerden cf Stemheim,
vier avonden over de eoonomische ont
wikkeling van West-Europa.
Februari: Bartsbra, vier avonden,
„Over het Imperialisme".
Evenals vorig jaar zal op dezelfde ba
sis worden voortgegaan met het organi
seeren voor rekening van en in overleg
met de vakb:nden ter plaatse van de
Vakbeweging-avonden. Met een viertal
organisaties is het bestuur reeds in be
spreking.
Het clubwerk zal half October weder
aanvangen in de verschillende wijken.
De slul'.tngsavoijd wordt later vastge
steld.
Op Woensdag 5 September hebben
besprekingen plaats over een viertal
filmavonden met den H. B. B.
Het bestuur acht het noodzakelijk eens
een poging te doen om wat meer muzi
kaal begrip te brengen onder de leden,
onder die der dilettantenvereenigingen
en de muziekclubs der A. J. C. Daarom
acht het een eenvoudiger cursus van
minstens 10 avonden hiervoor noodza
kelijk. Er is een begrooting opgemaakt,
waarby er minstens 50 deelnemers moe
ten komen. De cursus zou worden gege
ven door een der beide theorie-leeraren
van de Haarl. Muziekschool de heeren de
heeren De Klerk of Martin Liirsen, in
de meisjes-H.B.S. aan de Krocht, waar
een vleugel disponed is. Wie geen no
ten lezen kunnen komen tweemaal een
avond te voren bijeen, waarvoor niets
extra's berekend wordt.
Door het Instituut voor Arbeidersont
wikkeling wordt Donderdagavond een
algemeens ledenvergadering gehouden
in de Centrale ter bespreking van hes
ontwerp Win terprogramma.
VOLKSONDERWIJS.
De afdeeling Haarlem der vereeniging
Volksonderwijs hield Dinsdagavond een
algemeene vergadering. In ziin openings
woord wees de voorzitter Mr L. G. van
Dam er op, dat volksonderwys zich ten
doel stelt de algemeene volksontwikke
ling te bevorderen en in het bijzonder
werkzaam te zyn in het belang van het
volksonderwys. zooals dat od de open
bare of daarmee gelyk te stellen byzon-
dere scholen wordt gegeven. De afdee
ling is steeds krachtig werkzaam in het.
belang van de openbare school. Maar
naast de openbare lagere school zyn
meer ontwikkelingsinstituten noodig.
De ontwikkeling der twintigste eeuw
heeft ons in het algemeen kiesrecht, de
democratie op staatkundig* terrein, öe
medezeggenschap van eiken staatsbur
ger gebracht in de staatkundige aange
legenheden. Het streven naar medezeg
genschap in de bedrijven wil een ieder
ook daarin ziin taak geven. Steeds meer
wast de invloed van ieder, zonder uit
zondering, op de geheele ontwikkeling
van maatschappij en staat. Deze ont
voogding der massa, deze ontwikkeling
der öemocraüsohe gedachte, vindt voor-
en tegenstanders. Ook onder de leden
van Volksonderwijs. Maar allen zijn w*U
het daarover eens. dat deze ontwikke
ling ncodzakeiyk vereischt: verhoogde
volksontwikkeling. Met ziin scherpzien-
den blik wees prof. Mr. H. P G. Quack
in zijn openingsrede als voorzitter van.
de maatschappij tot Nut van 't Alge
meen in het jaar 1885 reeds dezen weg,
als den eerst noodzakelijke. Quack wyst
op de geweldige beweging, die Europa in
die jaren beroert en ontroert; de vaart
en de vooruitgang der democratie Reeds
zoo zegt hy, is het algemeen stemrecht
meester in Frankrijk en Duitschland, in
Engeland is het byna een voldongen feit
en ons land zal na eenig toeven wel dat
voorbeeld volgen. Welnu aan die demo
cratie moeten wil zij gezond kunnen,
arbeiden kennis en karakter toebe
deeld worden. De democratie ontgaat
haar gevaarlijkste klip, wanneer er po
sitieve kennis in de lagere standen
wordt gevonden.
Scherp dringt zich juist in deze tij
den dit woord van Quack aan ons op.
Wij mogen voor- of tegenstander van
deze ontwikkeling zyn. allen voelen wy
de behoefte aan ruimer volksontwikke
ling. Onze rijpere jeugd die in moder
ner tydspheer een levensdurf en een
levenskracht heeft gekregen als nooit
te voren, behoeft steeds meer ontwikke-
lingsmogeiykheid. De demoralisatie van
na dien oorlog, de aarzeling by het zoe
ken der wegen, die moeten ingeslagen
worden, vereischt steeds meer opvoe
ding-ordenende organen. Bij deze orde
ning, opvoeding en ontwikkeling hebben
alle organisaties die de geestelyke
volkskracht willen versterken een rui
me taak. Spr. wil hier wijzen op het
ontwikkeiings- en clubwerk, dat elders
door vereen!gingen als „Ons Huis"
plaats vindt. In zijne openingsrede der
laatste algemeene vergadering der
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen
heeft Mr. G. J, Salm reeds op de bui
tengewone beteekenis van dit werk ge
wezen. In Haarlem ontbreekt een werk
als dit, al is de behoefte onmiskenbaar.
Naast onverzwakten strijd voor het
lager volksonderwijs, meent spr. daarom
als naaste taak voor de afdeeling te
mogen stellen het zoeken van de we
gen, waarop aan de, niet-meer school
plichtige jeugd te dezer stede meerdere
ontwikkeling en opvoeding kan worden
gegeven.
Vervolgens werd besproken de be
schrijvingsbrief voor de algemeene ver
gadering op 6 en 7 October te Amster
dam. Als afgevaardigden werden aan
gewezen de heeren Mr. L. G. van Dam,
E. Geerts Wzn. en B. Heymans.
De heer Kuling deed mededeelingen
omtrent het Comité voor de openbare
school. Vervolgens werd besloten een
adres aan B. en W. te zenden omtrent
het onderwys aan de Rypere Jeugd. De
voorzitter wekt de aanwezigen op in
grooten getale op 23 September a.s. den
landdag van Volksonderwijs in Sant
poort te bezoeken.
EXAMEN HOOFDAKTE.
Haarlem, 5 Sept. 1928. Geëxami
neerd 8 vrouwel. candidaten. Geslaagd
de dames: M. Prins, Hilversum; D. de
Wilde, Amsterdam.
Roman door
PAUL OSKAR I-IöCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN C-EERTEN
15)
„Dat doen ze ook n'.et. Misschien in-
t'resver ik me wtl veel ie weinig voor
zaak. Maar het ergert me dat die Juf
frouw Lutz maar alles gedaan krijgt wat
haar invalt. Naar m.y hebt u nog geen
enkelen keer geluisterd".
Ze lachte hem toe. „Probeert u het dan
maar eens. Zegt u z»o cn zoo moot het.
en ik zal tegen juffrouw Lutz zeggen det
het meet zooals u hebt aangegeven".
„Ja. maar dat zou weer oncollegiaal
zijn; dat zou er op ïyken dat ik tegen
haar intrigeer".
„Goed. dan zal ze heelemaal niet hoo
ien dat de plannen van u afkomstig zyn.
L.u maar op: nu zal ik haar de tan
der. eens latch zien".
„Dan begint u mot haar te vertollen,
dat die mooie, oude Buxusgroep absoluut
moet biyven".
Ze stonden by het venster in den klei
nen salon en keken den tuin in. De af
sluiting naar het dal werd gevormd door
een ry van bollen en obelisken, die naar
het model van rococo-tuinen uit Buxus-
takken gesneden waren.
„Afgesproken". Ze glimlachte. „Maar
één ding weet ik wel: het zal een harde
noot zyn om te kraken".
De mooie jonge weduwe ging met ver
schillende heeren vriendschappeiyk om.
maar met niemand was ze zoo intiem
als met Viktor Troilo. Als hij maar even
kon, nam hij de gelegenheid waar om
op den Amselberg een bezoek te bren
ger.. Ze tennisden veel met elkaar. Me
vrouw Rcttberg vond dat liaar partner
ccn uilstekenden aanleg had. maar ijve
rig oefenen moest. Ze was graag bereid
lvem daarby te helpen. Sedert ze haar
arm weer gebruiken kon. deed ze veel
moeite haar oude vaardigheid weer te
rug te krygen. De uurtjes van oefening
waren dus niet alleen heel prettig, maar
ook nuttig.
Het was weer lente. De dagen werden
weer langer. Vaak ging Viktor na kan
toortijd naar haar toe. Dan speelden ze
"n uurtje tennis en meestal bleef hy
dan theedrinken. De Deensche gezel
schapsdame speelde piano of zong: hy
zette zich in een clubfauteuil, terwyi zij
zich in een koket klein armstoeltje zette
en een sigaret rockend een luchtige
conversatie met hem voerde.
„Ze is allerliefst", verzekerde Viktor
zyn stiefmoeder vaak na zulke avond
uren. Maar het is toch met het type
waarmee ik getrouwd zou willen zyn".
„Dat hoeft toch ook niet: als je je maar
amuseert", zei mevrouw Troilo lachend,
in het rustig besef dat er zoo'n prach
tige bliksemafleider voor mogelijke nieu
we gevoelens voor Katarina gekomen
was. En in een aanval van teederheid
streeld ze haar afschuwelyken dog. Op
een avond ontdekte Viktor dat de buxus.
haag, ondanks htm afspraak, toch als
offer van de revolutionaire denkbeelden
van Katarina gevallen was. Hy zag het
toen hy voor het open venster in het
salon stond. Toen hy haar verwonderd
en vragend aankeek, kwam er een diepe
blos op haar gezicht.
„O. nu ben je zeker wel heel boos op
me. omdat ik myn woord niet gehouden
heb? Maar vind je het eigenlijk erg be
langrijk?"
Ze beet zich 'n beetje zenuwachtig op
de lippen.
„O. ze is eigenlyk een vreeseiykc
schooljuffrouw", zei ze lachend, met 'n
poging om de heele zaak als een grapje
voor te stellen, „ik zeg je, urenlang is
ze tegen me aan het redeneeren geweest
en ik heb hemel en aarde bewogen om
de haag te behouden, maar aan 't eind
„Maar nar. 't eind kreeg zy toch haar
zin", viel Viktor haar i.n de rede en
stampte boos op den grond.
De Deensche. die een stuk van Gricg
speelde, wendde zich even van den vleu
gel om. maar speelde direct weer ver
der. Mevrouw Rettberg stond uit haar
stoeltje op cn kwam by hem aan het
venster staan.
„Neen. beste jongen, ik wil je geen leu
gen vertellende zaak is eenvoudig
deze. dat de vreeseiyke schooljuffrouw
me overtuigd heeft".
„Overtuigd. Zoo". Viktor keek steeds
meer ontstemd.
„Waarom ben je daar nu zoo boos om?
Het is eenvoudig een kwestie van smaak".
„Ja. dat weet ik juffrouw Lutz heeft
hier tegenwoordig de goede smaak in
pacht. Alles wat zy aanlegt ls goed en
mooi. En wy kunnen onze matten wel
oprollen".
Mevrouw Rettberg lachte. „Als ik niet
wist dat het heele bedrijf van je moeder
je in den grond volkomen onverschillig
is, zou ik werkeiyk gelooven dat je ja-
loersch geworden bent".
„Onzinmaar je had je niet door
dat'jonge ding moeten laten bepraten".
„Ik heb me niet laten bepraten. Ik
heb het je al gezegd: Ze heeft me over
tuigd. Ik ben het volkomen met haar
eens. al dat geknutsel met steenen beel
den en kunstige, veelkleurige bloembed
den en figuren van geschoren boomen,
zyn onnatuurlijk en daarom leelyk. Daar
heeft ze volkomen geiyk in. En wat zy
aanlegt is veel mooier en natuurlijker.
Maar wat zet je toch een ontzettend
boos gezicht, hoe heb ik het nu met
je?...."
„Ik merk het al: alles wat de Troilo's
doen is verkeerd en alleen wat juffrouw
Lutz doet is good".
Je schynt haar wel vreeselyk te ha
ten".
„Ja, ik haat haar. Ze heeft me al eens
vroeger diep beleedigd. En Mama ook...
Ik kan jc dat zoo niet allemaal vertel
len. En grootvader heeft ze cok weten
van ons af te troggelen. Het is ook waar
achtig geen wonder dat ik buitten me
zelf raak nu ik zie dat het haar by jou
ook is gelukt
„Wat is haar gelukt by my?" vroeg
Mevrouw Rettberg ten hoogste verbaasd
„Ze wil my kleir.eeren in jou oogen".
„Wat een onzin", riep ze lachend uit.
„Wil ik je eens wat zeggen", zei ze, ter-
wyi ze hem met haar vochtig-glanzende
oogen uitdagend aankeek. „Als ik in jou
plaats was, zou ik me er werkeiyk niet
over opwinden of hier een buxushaag
in den tuin is of niet".
Ze neuriede de melodie mee die de
Deensche speelde. En keek hem lang in
de oogen. Eindelijk begreep hij. Hy
green haar hond en streelde die. Zoo
bleven ze 'n tydlang staan.
„Hou je 'n beetje van me?" fluisterde
ze, hem koket aankijkend.
„Hoe kun je het nog vragen?" ant
woordde hy heesch.
Plotseling verstomde het pianospel.
Het stuk was uit.
Haastig maakte mevrouw Rettberg
haar hand vrij. Ze vond direct haar
natuurlijke houding terug. Viktor bleef
echter verward en afgetrokken Toen hy
op zyn armbandhorloge keek zag hy dat
het al tegen elven liep.
„Mama komt direct uit de opera. Ik
heb beloofd om dan thuis te zijn".
Toen mevrouw Rettberg met hem
meeliep door de nu heJder-verlichte ka
mer naast de deur, spraken zij luchtig
over hun eerstvolgend temiisuurtje.
„Dag Troilo, tot ziens". Koel en vor
melijk stok ze hem de hand toe
Hy' keek haar lang aan. „Wat ben je
toch eigenlijk wreed", zei hij zacht
„Wreed? Ik dacht juist dat ik erg
aardig voor je geweest ben".
„Ik vraag me af: Waarom was Je
het?"
..Dat je niet meer boos sou zyn Ben
je nu weer goed?"
„Ik weet het niet", was zijn ant
woord.
En met zeer gemengde gevoelens ver
liet hij het huis van Mevrouw Fulvia
Rettberg.
Dat hei succes van haar werk haar
vroegeren verloofde zoo ergerde en uit
zyn evenwicht bracht, drens niet tot
Katarina door. Ze zag hem soms cf don
Amselberg tennissen met mevrouw Rett
berg. Een ontmoeting vermeed ze na
tuurlijk. Maar ten slotte bleek haar toch
dat hij een geregelde bezoeker was in
het huis van de jonge weduwe.
(Wordt vervolgd.)
