Bioscoop en Studio
k
TWEE DIE NAAR HOLLAND KWAMEN.
FEUILLETON
DAGBLAD
STADSNIEUWS
ïkoOirijpfaito'sï
ZATERDAG 22 SEPT. 1928
V'^RDE BLAD
Dolores del Rio en Mady Christians hebben pas een
kort bezoek aan ons land gebracht. Wat de Mexicaan-
sche kwam doen en wat de Duitsche vertelde.
REMBRANDT-THEATER.
Mammy".
.Mammy1' in Rembrandt Theater trekt
voorzeker deze u-eek u-eer volle zalen
Het is een film. van. ik zou zeggen eer.
halve generatie terug. Het hyper
moderne van den tegenwoordiger, tijd
zal men er vergeefs in zoeken Het
totaal geeft meer den indruk van dege
lijker kost. Het is het verhaal van een
Jonge vlsschersweduwe Ellen, die na he:
verongelukken van haar man. met haar
zoontje Hans uit Ierland naar Amerika
trekt, waar zij hoopt beter voor Hans
en haarzelf het brood te kunnen ver
dienen Als zij door de hulp van een
vriend. die verbonden is aan een circa'?,
er in slaagt een baan te krijgen, die
haar een behoorlijk wekelijksch inkomen
opbrengt, tracht 2» Hans op een kost
school te krijgen voor rijke kinderen.
Met eenige moeite gelukt haar dat,
vooral omdat de directrice bekoord is
door het lieftallige ventje. Hans voelt
zich op school volkomen gehfekig en
houdt zielsveel van de directrice. Wan
neer de directrice er door een toeval
achter komt. welk vak Hansjes Moeder
uitoefent, stuur: ze den Jongen var.
?choq^ en verzoekt een onderhoud met
de moeder. Er is maar één middel om
Hans op de school terug te laten ke
rnen. Indien Ellen afstand van het kir.d
wil doen. zal de directrice i»m tot zich
nemen en hem een uitstekende opvoe
ding geven. Het voorstel verscheurt het
hart der moeder, ze wijst het eerst ver
ontwaardigd van de hand. maar als ze
merkt hoe dolgraag Hans weer r.aar
school terug wil en hoe veel hij van d?
directrice houd:, geef: ze. terwiüe van
het kind. toe. De groote opoffering, die
ze zioh getroost, brengt Hans in gun
stiger omstandigheden en als we hem
na verloop van jaren terug zien is het
een lieve, aardige jongeman met goede
positie en mooie vooruitzichten.
Het gelukkige slot brengt twee ge
lukkige paartjes. Hans en Edith, het
rijke meisje, het pleegkindije van Ellen,
en Ellen met den circusvriend.
Belle Bermebt geeft een gevoelige
vertolking van de Moeder, terwijl Victor
Mac Laglen als de oirousartist op de
hem eigen wijze, telkens zorgt voor de
gTappige toon. Ted Maenara is een lieve
Hans, die menig jong hartje in vuur er.
vlam zou zetten. Het is een film waar
heen men gaat èn om den inhoud èn
om d? vertolking, èn om de strekking.
Het variété-nummer is werkelijk iets
wonderbaarlijks.
Op het programma staat de Willy
Schenk Oomip:" aangekondigd als
„woreldls best acrobatie act." en gezien
de ongelooflijke toeren, die ze verrich
ten. gelooven we niet. da: de aankondi
ging ver van de waarheid' af is.
SCHOUWBURG JANSWEG.
Papitou, een film met
Josephine Baker.
En zoo heeft dan Josephine Baker
haar triumphantelijken intocht gedaan
ln Haarlem, al was het dan maar alleen
op het witte doek, als „Papitou, de Si
rene der Tropen" in den schouwburg
aan den Jansweg. En in een voor haar
in elkaar gezette, échte gelegenheids-
film, die er intusschen geheel op bere
kend is, Josephientje goed te doen uit
komen. In zooverre mag „Papitou" in
derdaad geslaagd genoemd worden.
In de eerste afdeelingen kijgen wc
Josephine Baker op haar best, als de
jonge, mooie halfbloed in al haar wilde
natuurlijkheid, primitieve naïefheid,
slimheid en katachtige lenigheid.
En dan haar dolle streken aan boord
van het schip, waar zij heen zwemt om
dat zij de 6000 francs passagegeld niet
kan betalen'
Zoo doen de eerste zes of zeven actcn
het werkelijk goed. Er zit spanning :n
tot zoover, een spanning die daarna
echter steeds vermindert omdat iedereen
al lang begrijpt, hoe dat zal afloopep
Alleen in de laatste bedrijven komt er
dan weer zooiets als spanning over Jc.
bij voorbeeld in de duelscène, waar Pa
pitou. André Berval, den man van wlen
zy weet dat zij hem toch niet kan
trouwen, het leven redt.
Blijft echter, in weerwil van alle on_
waarschijnlijkheden, die nog al rijke
lijk door dezen rolprtnr verspreid zijn:
Josephine Baker, de charmante, de
pétillante, de temperamentvolle jor.ge
vrouw in al haar verwonderlijke vitali
teit en wier spel ook hier en daar, niet
tegenstaande enkele technische onvol
maaktheden, wel ontroering vermag te
geven.
We mogen den heer A. Benno dank
baar zijn dat hij hun, die de beroemde
Josephine niet in levenden lijve hebben
mógen aanschouwen, de gelegenheid
geeft, haar vermaarde dansprestatle,
tenminste Op het witte doek te zien
Van deze gelegenheid werd Vrijdag a
een druk gebruik gemaakt en zal zekc*
ln de komende dagen nog wel meer ge
bruik gemaakt worden.
Josephientjes film is het alleszins
waard De muzikale begeleiding is u:t'
stekend en vóór de pauze (want Papitou
vult) niet den geheelen avond) draalt
een buitengewoon aardig bijprogramma.
STANDAARD THEATER
„Barlje is de Schlemiel". Maar
Joop SeSers heeicmaal niet'.
Mr. M. G. L. van Loghem schreef ais
..Flore della Neve" tegen het jaar '80
van de vorige eeuw een romantisch ge
dicht ..Eene Liefde in het Zuiden". dat
toen nogal in den smaak moet zijn ge
vallen. In Spanje beleeïde Flort della
Neve een amoureus® geschiedenis, die
voor hem ongelukkig afliep, wegens
trouweloosheid van de tweede hoofd
persoon.
Nu, Joop Segers beleeft ook ..Eene
Liefde in het Zuiden", maar bepaald
romantisch is het geval niet. en nog
veel minder tragisch. Wel is het bij hci.i
ook te doen om een Spaansche baronea,
maar er komt nog wat bij. n.l. de dienst
maagd van de hooggeborene en een
tweede mannelijk hoofdpersoon. Joop is
matroos, en met zijn admiraal, waarvan
hij de oppasser is. geïnterneerd ln het
land waar de citroenen bloeien. Om ze
kere intieme redenen zal de matroos den
Admiraal spelen en de admiraal de ma
troos. Omdat de pakjes echter niet ver
wisseld worden loopt de geschiedenis,
waarin de barones en haar dienstbar
de verdere hoofdrollen vervullen al heel
raar. Joop Segers overtreft zich zelf in
dit stuk. hij draag: het van begin tot
einde, en speelt voor een zaal, die aan
houdend één schaterlach is. Zelden
kwam er in Standaard-theater zoo iets
vermakelijks op 't tooneel. In „Bartje
is de Schlemiel" toont Joop Segers zich
een ware komiek.
De cinéromans Ufa-film „Een Straat
jongen van Montmartre" belooft na d"
eerste acte heel goed te worden, als
Roby Guichard zoo kostelijk den PaiU
schen straatjongen speelt, en Yvett'.
Langlais een lief koninginnetje is. van
een jaar of acht. Toch valt de film later
weer tegen, omdat zij zoo IJselijk senti
menteel wordt, en zoov sprookjesachtig
onwaarschijnlijk. Maar daardoorheen
blijft dan toch gelukkig de straatjongen
met zijn omgeving, eigenlijk het eentgc
werkelijk mooie in de film. Zelfs grout2
menschcn houden echter van sprookjes
en daarom zal het publiek wel zeer vol
daan geweest zijn, toen de straatjongen
ten leste Prins werd in een imagina".
Koninkrijk, vooral omdat er heel wsV
spanning aan vooraf ging.
LUX OR THEATER
„De Koerier van den Mout
Cenis", geschiedenis uit den
tijd van Napoleon I.
Een nummer om te watertanden en
dat voor liefhebbers van alles biedt
Goed spel. moed en sensatie wisse'.c;
elkaar af. In deze film wordt de hoofd
rol vervult door Balolomeo Pagano. be
ter bekend als Maciste. Het is nu eens
geen film waarin Maciste zijn groove
kracht toont, hoewel het ook nu
eenige malen aan het licht komt dat h'J
meer dan sterk is. Maciste vervult do
rol van Jean Thibault, een gids. HjJ
heeft Kolonel Rouger, *die berichten aan
Napoleon zal brengen en onderweg van
zijn paard is gevallen, van een wissen
dood gered. Jean Thibault en kolonel
Rouger gaan samen over de bergen mar
Napoleon. Een verrader is hen echter
voor geweest. Ze vallen in een hinder
laag en warden veroordeeld gefuslllecr'
te worden. Dit geschiedt wèl met deu
kolonel, naar als het vonnis ook aan den
gids voltrokken zal worden, komen da
Fransche soldaten te hulp. Een gevecht
ontstaat, waarbij Jean gewond wordt
Als men hem uit zijn dorp gaat zoeken
vindt men zijn jas die echter door kolo
nel Rouger (omdat deze het onderweg
zou koud had) gedragen is. en nu ver
keert zijn vrouw in de meening, dot
het met haar man zóó gegaan is. Jea.:
leeft echter en op het moment dat zyn
vrouw door den nood gedwongen het
aanbod van haar rijke familie aan
vaardt (het is intusschen gebleken dat d:
vrouw van den armen gids een echte
gravin is) verschijnt Jean weer ten too-
neele. Om zijn vrouw niet in den weg
te staan houdt hij zich terug.
Jaren later ontmoeten de zoon van
kolonel Rouger en de dochter van Jean
elkaar en willen huwen, maar vóór het
zoover is is er heel wat gebeurd en de
verrader ontmaskerd. Het is een zeer ge.
lukkig slot dat aan deze film gem a d t
werd. wat vooral ook de aandacht
trekt in dit nummer is de mooie
kleederdracht uit den tijd van Napoleon,
die we anders alleen maar in een mu
seum zien. zooals gezegd is dit een film
die voor elck wat wils biedt.
Het hoofdnummer wordt voorafgegaan
door 2 komische nummers in éér. waar
van de békende filmkomiek Harry Lang
don de hoofdrol vervult op zijn gewone
oerkomlsche wijze. Ook om de andere
film wordt hartelijk gelachen.
De Pathé revue bevat heel veel moois
en met het Luxor Nieuws dat veel ac
tueels bevat wat deze week geschied ls,
behoort het tot het beste van het pro
gramma.
Alles bij elkaar een programma dat er
wezen mag en hetwelk we gaarne aan
bevelen. Men zal genieten.
De Blonde.
C. G. B. In de hal van het Victoria-
hotel stapte zij ons tegemoet met- een
half-wanhopig gebaar. Ze had nu den
geheelen Dinsdagmorgen op de perrons
van het Centraalstation voor de filmca-
meras gespeeld, ze wilde de stad nog in,
om negen uur vertrok de boottrein naar
Hoek-v an -Holland.
Even wipte ze naar buiten, glimlachte
ze. werd ze gefotografeerd, dan ver
dween ze weer. Tot 's avonds.
Maar toen wilde Mady Christians
dan ook wel iets vertellen. In een leun
stoel gedoken zat ze tegenover ons, 't
hoedje over 't zoo mooie, lichtblonde
haar .de vingers spelend met handschoe
nen en taschje. En in stee van een inter
view naar alle regelen der kunst, werd
het een gezellig praatje over alles en
nog wat, over Mady en de film natuur
lijk in de eerste plaats.
't Is eigenaardig, Mady Christians
is bekend, hoewel het aantal films, waar
in zij speelde slechts gering is. In
„Walzertirauiin" de gezellige, prettige
Weensohe film had ze de leuke rol van
de prinses die met een jongen adjudant
trouwt en hem leert, van haar te hou
den.
„Maar mijin liefste rol was dat niet",
vertelt Mady. „Die had ik in „Königin
Louise", omdat ik me daarin op twee
verschillende manieren kon geven, eerst
was het tragisch, maar later werd alles
vroolijk.
„En nu zijn wij bezig aan „Die Fahrt
ins Glück" een film die door een
Dmtsoh-Engelsohe combinatie opgeno
men wordt. Het is wel merkwaardig, dat
deze samenwerking tusschen de film
industrieën van beide landen begon
bij de vervaardiging van de film „De slag
bij de Coronel- en Falklandseilanden."
„De eerste scènes van de .Fahrt ins
Glück" hebben wij onder leiding van
dr. Wendhausen en Asquith, een zoon
van den Engelsohen staatsman, reeds
in Duitschland gemaakt, in Engeland
zullen wijfeenige weken moeten werken.
„Als wij weer terug zijn, ga ik onder
leiding van Dr. Ludwig Berger „Das
brennende Herz" maken. Hij regisseert
nu een film van Emil Jannings, dan
kom ik aan de beurt, daarna leidt hij
de opneming van „Fedora", waarin Pol a
Negri zal spelen, ij
„Voor „Das Brennende Herz" heeft
Hans Müller, de auteur van „Vlam" het
scenario geschreven, niet naar een boek
gemaakt, maar direct voor de film."
En zoo praatten wü nog een tijdje
door. Mady Christians vertelde hoe dj
dacht over verschillende acteurs, maar
we moesten beloven dat niet in de
krant te zetten. Ze mochten het eens
lezen!
Doch wél wilde ze wereldkundig ge
maakt zien, dat ze in 't Rijksmuseum
genoten had, dat ze den HaUandschen
baksteenbouw buitengewoon mooi vond
en dat de Hollanders allemaal even
vriendelijk voor haar geweest waren.
De Geschiedenis van
Lois Reddle
Naar het Engelsch van
EDGAR WALLACE.
17)
„Dat ziet er inderdaad indrukwek
kend uit", zeide Lizzy, op eerbiedigen
tem, toen zij haar oogen door de weelde
rige eetkamer liet gaan. „Die groote
kerel is zeker de hofmeester? Ik kan niet
zegcen dat zijn gezicht mij bevalt, doch
dat kan hi) niet helpen. Uit hoeveel gan
gen bestaat het diner?" vroeg zij. na het
derde gerecht. „Volgens advies van mijn
dokier mag ik van niet meer dan zes
gerechten eten".
Na afloop van het diner begaven de
meisjes zich naar de kamer van Lois,
waar Lizzy ging zitten om alles verbaasd
en op haar gemak te bewonderen.
„Ik heb het er altijd voor gehouden,
dat dergelijke baantjes alleen in stich
telijke boeken bestonden", zeide zij. „Ik
bedoel die boeken, die bij de prijsuitdee-
Eng van de Zondagsschool worden uit
gereikt Dezen keer heb Je waarlijk een
ioi uit de loterij getrokken, Lois»"
Het Zwartje.
Ze kan zacht zijn, Dolores, ze kan
droomend zien met haar mooie donkere
oogen. Maar ook kan ze zijn de félle,
hartstochtelijke vrouw, de getrapts, het
meisje uit het volk.
Och, dat ligt zoo in haar wezen. Ze
is Mexicaansche, haar pa Signor Asim-
sulo hield haar op het eenzame huis tot
Edwin Care we haar ontmoette, iets Z3g
in het meisje. Voer de aardigheid wilde
zij wel eens voor de lens spelen, maar
Hollywood, dé studios met hun rumoer
en schelle liaht boeiden haar. Het werd
haar ernst, ze kan er nu niet meer
buiten.
Oarewe, die haar regisseur werd, leidde
Opstanding, Carmen, What Price Glory
en Dolores, die begin 1927 nog onbekend
was, veroverde de wereld met haar oogen,
haar bewegelijke, fijne lichaam, haar
wonderlijke spel.
Ze heeft zich een eigen weg gekozen,
zij wil spelen als Russin, als Spaansche.
als Zigeunervrouw, als meisje of vrouw
uit de achterbuurten der steden, zij wil
het trieste leven uiöbeéldien, zij haat het
.happy end" van de Amerikaansche
films.
Bij de United Artists is voor zulke
kunstenaarszielen plaats, zij kan daar
spelen wat en hoe ze wil.
Nieuwe films ontstonden, Ramona, The
traü of '98, De roode danseres. Maar
ze wilde meer.
En met haar moeder en dén regisseur
Oarewe stapte ze op 18 Augustus te
New York aan boord van J' He de
France" om naar Europa te reizen.
In Londen dwaalde ze door de Docks,
in Parijs zocht ze de achterbuur ten op.
om er indrukken op te doen, te zien hoe
de menschen er zwoegen en leven.
Dan trok ze naar ons land. want
Dolores wil als Marker of Volendammer
meisje in een film spelen. Ca re we had
zijn camera bij zich. filmde huizen en
schepen, menschen en straten in Holly
wood zal mettertijd dan aan de hand
van deze beelden een tweede Marken
of Volendam gebouwd worden, zoodat
het niet al te fantastisch of operette-
deeor-aohtig behoeft te zijn.
Nu is ze alweer over onze grenzen,
in Berlijn heeft men haar Maandag
avond toegejuicht bij de eerste voor
stelling van Ramona, ze heeft er een
klein Spaanróh liedje gezongen.
Maar o, d&t zingen, met te veel voort
varendheid hebben de Amerikaansche
bladen al gemeld, dat Dolores sprekende
films zou gaan maken. Doch daar vocht
ze niet voor, ze zal op *t witte doek
haar mondje houden.
En toch sehünt haar stem goed te
zijn. want zij was de eerste actrice die
voor de Victor Gramafcon Ccmp., welke
maatschappij de stemmen van bekende
filmsterren wil exploiteeren optrad.
Maar nu heeft ze er meer dan genoeg
van, ze wil niet meer zingen voor publiek,
ze wil alleen films maken, dat is al
genoeg.
„Het schijnt te fraai om waar te zijn,
niet waar?" lachte Lois.
„En natuurlijk heb je hem gezien?"
„Bedoel je mijnheer Dom? Ja. ik zag
hem vanmorgen. Hij Eep heen en weer
op Chester Square. En. Lizzy, hij is de
tective".
De oogen van Lizzy schitterden van
verrukking.
..Een echte detective?" zeide zij met
een stem vol ontzag, ,JEn ik dacht juist
dat hij net andersom was een van
die lui, die door detectives opgepakt wor
den. En wat zeide hij. Lois?"
Het meisje schudde het hoofd.
„Lk sprak hem niet. Ik zag hem alleen
door het venster. Lizzy, ik maak er mij
zoo ongerust en verdrietig over en hij
is zoo'n vreemde man! Wat hij mij niet
gezegd heeft, toen zyn auto die botsing
had met den mijnen!"
„Ik zie niet in waarom je verdrietig
zou wezen", zeide de filosofische Lizzy.
„Zelfs detectives hebben hun gevoelens.
Laatst is er een getrouwd ik las er
lets over in de courant. En sommigen
van hen zijn héél fatsoenlijke mannen",
zy keek plotseling luisterend op.
„Wat is er?" vroeg Lois.
„Ik meende, voetstappen buiten de
deur te hooren".
Lois snelde naar de deur en rukte haar
open. Op de gang was niemand te zien
„Waarom dacht je dat daar iemand
stond?" -
Lizzy schudde het hoofd.
„Ik weet het niet", zeide zij onzeker,
„maar ik heb een zeer scherp gehoor,
en indien daar niet iemand op muilen
over de gang Eep, dan mag ik doof we
zen!"
Lois sloot de deur en ging op het bed
zitten.
..Lizzy, ik zal je eens iets vertellen",
begon zü. en de belangstelling van me
juffrouw Elizabetta Smith wend ver
hoogd.
„Ha!" zeide zij, diep ademhalende.
„De wist dat het vroeger of later zou
komen Doch kindje, het is volstrekt
geen nieuws voor me. Hij is een van de
aardigste mannen die ik ooit ontmoet
heb
„Waar spreek je in hemelsnaam
over?" riep Lois verschrikt uit. „Denk je
aan dien naren mijnheer Dom?"
„Nu wat zou je me anders te vertellen
hebben?" vroeg Lizzy verontwaardigd:
en in weerwil van den ernst van het on
derwerp dat zij had willen aanroeren,
werd zij door een onbedaarlijke lachbui
overvallen.
„Lieve, nu kan ik het Je niet vertellen
neen. niet in deze stemming", hernam
Lols. ..Jij ondeugende koppelaarster*
Mijnheer Dom is waarlijk getrouwd, en
heeft een talrijk gezin. Wy zullen dan
ook niet praten over hem."
Toen ais kwam zij plotseling op eer.
denkbeeld ,,Zou je deze stad niet eens
gaarne by avond zien. wanneer alle lich
ten ontstoken zyn? Kom dan maar!" zy
was naar de baicondeur geloopen en
opende haar. „Dit kleine balcon is
overdag verboden terrein, doch nu is het
er heerlijk, niet waar?"
Zy deed een stap op net balcon. en de
balustrade naderende, lie;, zy haar hand
op den broeden rand daarvan rusten, er.
wierp een blik op de straat, die diep
aan haar toeten scheen te liggen. En Sn
hetzelfde oogenblik dat zy dit deed. voel
de zy hoe de grond van he: balcon
langzaam onder haar wegzakte.
Doodelijk verschrikt keerde zy zich
om en deed een sprong naar den drem
pel: doch in dezelfde minuut werd een
luid gekraak vernomen en de steenen
vloer viel plotseling in de diepte.
HOOFDSTUK XI,
Onder het vallen greep Lois ln he'.
wilde, en haar vingers klemden zich aan
een vooruitstekenden steenen richel van
ongeveer een duim breed: de schok trok
haar armen bijna uit het lid. doch voor
het oogenblik hing zy ln de lucht.
Zij hoorde het ontstelde geschreeuw
van Lizzy.
„Ben je daar? O. houd Je vast, Lois'
Ik ga hulp halen!"
Toen. de oogen naar boven slaande,
zag Lois hoe he: meisje met geweld
achteruitgetrokken werd. zy zelve moes:
CINEMA-PALACE
..De Groote Pauie". Hcmiv
Porten als kunstenares.
Henny Porten ls niet een der grootste
sterren van het witte doek. maar toch
heeft zy voor menigeen een rokore char
me. kan zy spel geven dat boeit en van
kunnen getuigt. Als zachte teere vrouu
of als wilde, hartstochteiyke meld kan
zy geen bevred ging schenken, het be.-i
is ze als do stille, goede, soms vrooUke
vrouw uit de betere kringen, tcrwyi eer.
scènetje van haar met een armen stak
ker of een klein verschoppelingetje het
goed doet.
jpat is ook dc reden, dat zy in De
Groote Pauze keurig, pakkend spel
geeft, dat deze film die geheel om haar
draait en dus ook geheel door haar ge
dragen moest worden tot ecu harer
beste behoort.
Zy is hier viooliste. wordt gevierd,
bestormd door geestdriftige bewonder
aars, Twee mannen zoeken haar gunst
ze neem: een jongen graaf, de groote
pauze in hun huwelijk treedt ln als zy
scheiden en die pauze blijft, want Hen
ny wil haar kunst kunst niet verlooche
nen. De graaf krijgt het meisje dit beter
by hem past, zy vindt ten slotte den
m-an die haar èn als vrouw, èn als
kunstenares wil hebben-
Het spel in deze fikn is goed. Henny
Porten toont dat ze eer. kunstenares is.
geeft vaak zeer goede mimiek met haar
tenger lichaam, haar smalle expressieve
gezicht.
De fotografie is keurig, de regie van
Froelich te prijzen.
Heel iers is „Sara Levi van San
Francisco". Wanneer men Joodsohe
gein en Iersohe hisnor by elkaar in
flkn of tconeelstuk verwerkt ontstaat
er altijd Iets geestigs, iets met wat ro
mantiek en genietbare sentimentaliteit
Deze film die begint met een kleurige
St. Patrica's Day-cptocht en natuurlijk
gelukkig eindigt, die vol zit met grap
pen en dolle gebeurtenissen doet je van
de pauze tot het einde, aöht acten
lang lachen. En dat ls ook wel eens
goed.
In 't voorprogramma zagen wy o.a.
mooie opnemingen van de opening der
Staten-Ger.eraal en van Dolores del Rio
die de vcrige week over Marken ge
wandeld heeft, wel aard'g d:e momentjes
als zy. het slanke vrouwtje daar zit
tusschen de stevige eilandbewoners.
HET TOONEEL
VER. ROTTERDAMSCH—
HOFSTAD-TOONEEL.
wDc Trelnduivel" door Arnold
Redley en Bernard Merlvale.
Nog één zoo'n avond en lk leg er hc:
bijltje by neer! Het kan een mcnschook
té machtig wordenZes spoorwegongeluk
ken en een zevende op komst en precies
op het nippertje nog gekeerd, een oude
man vermoord doodgeschoten door een
schot uit een geluidloos pistool een
jonge man morsdood, „gegast" onder m'n
oogen. een oude heer gekraakt, vermor-
seld door een voorby daverenden trein
een gemaskerde ln de kamer, een misda
dige hand door de spleet van een gor
dijn, de deuren geheimzinnig gegrendeld
en weer geopend, telefoondraden dborge
sneden. van licht in het donker en van
'het donker ln licht, een seinwachter ge
knevelden dat alles in den tyd van
2 12 uur!!! Houdt u zich daar rustig en
kalm by? Ja? Nou. dan is u 'n manne
tjesputter!
Ik niet! Ik ben maar 'n gewoon mensch.
al ben ik dan ook reserve-majoor. Het
koude zweet parelt op m'n voorhoofd,
m'n knieën knikken, m'n handen beven,
m'n pen trilt tusschen m'n vingers en
dan willen ze. dat je schryft. rustig
schryft! Als Je overal om Je heen wa:
hoort!
Ai 4 maal ben ik opgesprongen, heb ik
trillend over heel myn lichaam onbe-
wegelyk staan luisteren, met starren
blik gestaard in het donker van myr.
tuin. Wat 'n geluiden hoort 'n mensch
niet in den nacht. Myn hond. die ligt
te krabben in zUn hok. do stoel, die om
valt bü mijn buurman, dc deur. die bo
ven kraakt. h§t fonteintje, dat drupt,
de nachtwaker, die fluit, alles Jaagt my
vanavond letteriyk de stulpen op het iyf!
Stil nu, rustig, kalm. m'n hart, bons
niet! Wat heb ik ook weer gezien? Zes
spoorwegongelukken, drie moorden, één
aanslag, 'n hand achter het gordyn!....
O. o. die hand achter het gordyn! Als ik
die nu maar niet had gezien! Die hand
heeft het me gedaan! Kan ik het helpen,
dat telkens weer myn blik zich richt op
het gordyn van myn raam.
Nu heb ik het duideiyk gezien het
heeft bewogen. Zoo waar als ik hier zit.
het hééft bewogen! Dat is niet uit te
houden! Myn polsen kloppen, myn sla
pen bonsen. ik hoor myn hart siaan en
het publiek wil, dat ik schryf. rustig
schrijf. Het publiek ls 'n vampier!
Stil dan! Nog eens, kalm. m'n hart. rus-.
vallen; zU kon zich geen minuut langer
vastklemmen. Zy begon een stekende,
onuitstaanbare pyn in haar schouders
te gevoelen en haar hoofd duizelde.
Doch in het zelfde oogenblik waar
op haar ringers dreigden los te laten,
omklemde een breede hand haar pols er.
zy voelde hoe zü langzaam omhoog ge
trokken werd. tot een tweede om haar
arm geschoven werd en haar verder de
kamer Introk. Zy sloeg de oogen op. en
staarde ln het onaangename gezicht van
Braime. den hofmeester.
Het plaatste haar op het bed: vervol
gens Eep hy naar dc baicondeur. knielde
en keek omlaag. Het neerkletteren van
kalk en steenen had een van die kleine
groepjes menschen zich doen verzame
len, die op ieder uur van den dag en
den nacht te Londen samenscholen
van waar. weet men niet. Braime zag
een polltle-agent de-straat oversteken,
en, opstaande, stofte hy zyn knieën af.
sloot dc baicondeur en deed haar op slot.
Hy zeide geen woord tot het meisje, doch
verliet dc kamer.
Op het punt van te bezwymen. lag
Lols onbeweegiyk. zoo bleek als een doo-
de. Doch haar angst en ontzetting wa
ren niets vergeleken by die van Lizzy,
die door het tragische voorval als het
ware verlamd was tot een gekreun van
het meisje haar tot handelen dreef.
Lois ontwaakte uit haar halve bezwij
ming met het sevoel alsof zy verdror.-
tig. c hand. beef n!et en schrüf'
Treinduivil..
Nou heb ik het weer gehoerd c- is
aan de deur gemorreld, lk houd het-
r,:e: langer uit- Ik «weet bloed! Voor
geen duizend gulden biyf lk hier langer
geheel alleen! Ik kruip onder m'n dekens,
met m'n hoofd onder m'n kussen, dat
ik niets meer hoor. niets, niets, niets!
Kritiek? Dach: u. dat lk zenuwlijder
wou worden louter voor uw genoegen?
Als u weten wilt. hoe ik het stuk ysnd.
belt u my dan morgen maar op. Tuln-
wUklaan 23. telefoonnummer enfin, dat
kunt u zelf wel opzoeken! Maar ik uaar-
schuw u.... enkel over dag geef lk gehoor!
s Avonds kom ik voorloopig niet mc tr
aan de telefoon, al bellen al myn lezers
my op! Je kunt het nooit weten!
Maar dat zeg lk u b'O voorbaat., wie
de trelnduivel is. vertel ik aan niemandl
J. B. SCHUIL.
WINKELS STOFFEMUTS.
Wie. die in de Groote Houtstraat
winkelt, kent tegenwoordig nog de Gul-
derfoergspoort? Het kleine poortje,
da: vroeger een aardig doorkijkje bood.
naar eer. binnenplaatsje met schilder
achtig? huizen aan de OostxDde var. dc
Groote Houtstraat by de Speki'.raat.
wondt tegenwoordig doodgedrukt door
moderne winkelhuizen. Toer. dat oude
poortje nog ir. eere was. gingen daar
onder de mannen in laken sche pakken,
die ze erfden van grootvader al, en de
vrouwen in kleed 1' van dezelfde solide
makeiy. Ook dat is verdwenen. Wtf
dragen niet zoo zwaar degelijke kleeren
meer. willen minstens per selzoer. Ie»
anders. Hoeveel seizoenen er dan in 't
Jaar zijn laten wij aan de dames over
te bepalen. In elk geval willen se meer
dan twee maal ln het Jaar winkelen,
en moet dc keuze ruim zijn De be
vrediging hunner wensoJien kunnen rij
nu juist weer vrnden naast J'-e oude
Guldenbergspoort, Daar spreidt Win
kels Stotterhuis de weekie ten
toon van velours chiffon en peau de
pêche, wollen veloutlne. crêpe de chine
en velours faeonné en honderd andere
moffen meer. Winkels Stoffenhuia is er
pas gekomen, het werd hedenmiddag
3 uur geopend en de heer Winkels
hoep: dat zijn zaak een even goeden
naam zal krijsen als het restaurant
van dien naam in Amsterdam Waarent
zou het niet. nu zijn winkel er zoofrtsch
uitziet, in zwart en terracotta geschilderd
van binnen en toch voornaam dcor den
grijzen achtergrond? Zoo wil ook de zaak
rtfn. populair en toch ook voornaam,
zoodat ieder rich er thuis voelt. daX
komt ook uit in de kwaliteit en p.-yzen
Omdat de heer Winkels lid Ls van een
grcc'.e inkoopeombinatie en ook elders
in den lande zaken heeft, kunnen de
prijzen redelijk blijven.
Omdat de ptü van marmer met ten
glas ir. lood lantaarn beven den in
gang een goeden indruk maakt, willen
wjj der. bouwers er van noemen: de
firma Woudenberg en De Zeeuw te
Haarlem. Architect! van het Dgohcel was
de heer Jac. van Veisen te Haarlem,
voor dc uitvoering zorgden verder de
hoeren J. Möhrlnger voor de betimmerin
gen. W. Hendriks, de «leoMoèsn. ca
Kerkman te Zandvoort, de schilder.
STOFFENZAAK M. BOOD.
De firma M. Bood uit Rotterdam heeft
een filiaal gevestigd ln de Groote Hout
straat op no. 50. waar zy haar stoffen
en bont aan de Haarlemsche dames gaat
verkoopen. De heer M. Bood heeft het
perceel daarvoor laten verbouwen door
den heer J. B. Kroon van Diest. die er
een ruimen winkel, geheel geschikt voor
den verkoop van stoffen van maakte.
Daarby ls een eerste verelschte eer. goe
de verlichting. Hier werd een ZeLss-ver-
lichtlng met groote melkglazcn lampen
c.-kezen: zy zal haar nut wel bewyzen.
De ttrma K. Hotsbergen :.-gde de ver
lichting aan.
Daglicht valt door een dakiantaam
naar binnen. Aan 7 toonbanken worden
hier de koopsters bediend door geschoold
personeel. Behalve alle mogeiyke cou
pe nstotten verkoopt tic heer Bood bont
vellen en afgepaste bont kragen. Dat hij
zich in Rotterdam ..de Konmg dor Bon
ten" kan noemen zegt heel veel.
Byzondcr telukk'g zUr. dc étalages
geplaatst. Mocht het regenen, dan kan
men rustig biyven staa voor de ramen,
omdat de étalages ingebouwd zUn ln
een zeer ruim portiek. Frontlengte is
gewonnen door een der étalages te laten
inspringen.
Hedenmiddag 3 uur by de opening ver
dringen zich waarschyniyk veel koop
lustigen vcor de nieuwe zaak. Het ook
de moeite waard.
INGEZONDEN MEDEDEF.I.INGEN
a 60 cents per regel.
Haarlem Zjjlweg 57
Groote sorteering instrumenten
ken was. toen. als uit een nevel het
krytwitte gelaat van Lizzy opdook. ZU
droeg een karaf water ln de hand.
„Da: was op het kantje af!" sprak
Lizzy ademloos.
Iets in deze woorden kwam haar be
kend voor: Lois had ze m?er gehoord.
Toen schoten haar ais een bliksemstraal
de woonden door het hoofd, door Mi
chael Dom geuit nadat een auto haar
bijna had overreden. Met moeite wrong
zy rich ln een zittende houding over
eind. om tot de ontdekking te komen dat
dat gevoel van verdronken te zyn niet
geheel een voortbrengsel van haar ver
beelding geweest, wam LSzzy was met
den inhoud van dc karaf water zeer
royaal omgesprongen.
Nauwelijks was zy weer op de been
gekomen of er werd aan de deur ge
klopt. en. door een politie-agent verge-
z?ld, trad de hofmeester binnen
„Dc agent wcnscht het balcon te on-
ckrzoeken". zcldc Braime. die inmid
dels de baicondeur weer ontsloot.
Mot behulp van zijn lantaarn stelde
de agent een vluchtig onderzoek ln en
stak weldra zyn hoofd weer binnen de
kamer. Hy zag naar Lols met een
vreemd soort Igen blik.
Wordt vervolgd.)
