H. D. VERTELLINGEN
ViamiriBnde Men
VAN
HOUTEN'S
PINGUÏN
^Bonbons
STADSNIEUWS
FLITSEN
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD VRIJDAG 28 SEPT. 1928
(Nadruk rerboden; auteursrecht voorbehouden.)
door
ARTHUR WHITTE.
Pan
Mab Pendelton -was van haar tehuis
met keurige ouders en keurige zusters-
Rose en Mady weggeloopen met Andy
Rex. Nooit bemoeide zich de familie
meer met haar. Andy schreef tooneel-
stukken die langen tijd geen succes had
den. Hfj en Mab lachten daarom. Ze
lachten ook toen het succes kwam met
veel geld, dat verdween als sneeuw voor
de zon. Toen Mab stierf, twee weken na
Andy, liet zij een baby achter die haar
zusters waarvan de eene weduwe was.
de andere ongetrouwd gebleven, tot zich
namen. Het meisje heette Andy, naar
haar vader genoemd. En ze was het
groote probleem van de tantes, want het
bloed der Pendel tons leek wel zeer
schaarsch in haar vertegenwoordigd.
Haar nichtje Ann daarentegen was een
volkomen Pendelton. Misschien was dat
de reden dat Andy haar zoozeer in de
schaduw stelde, van kind af aan en voor
al toen ze eenmaal uitgingen.
Om Andy warrelden alle mannen bij
iedere feestelijke gelegenheid en ten
slotte voegde zich ook Arthur dien de
zusters heimelijk voor Ann hadden be
stemd.
In weerwil van de teleurstelling, voor-
si voor Rose, Anns moeder, trachtte ze
t'icfi Andy te overtuigen van het groote
gutuk dat haar te beurt viel. Andy
lukterde met een koppig opgeheven kin
netje en antwoordde:
Ik ga werk zoeken.
Zij vond werk in een asyl voor hon
den. En de tantes lieten haar begaan in
de overtuiging dat ze er wel gauw ge
noeg van. zou krijgen. Maar Andy beviel
het best. Ze was nu heele dagen weg
van de tantes en van de vervelende Ann
en al was het werk nu en dan weinig
poëtisch er waren twee dingen die haar
troostten: Pan en Cyrlel Hammer ton.
Pan was ruigharig, van onbestemd ras
en aan haar verknocht. Cyriel werkte in
het asyl, had vrooiyke oogen en kon
haar uren boeien met zijn verhalen.
Want hij scheen wel over de heele we
reld te zijn geweest en van alles te heb
ben geprobeerd.
Intiisschen bleef Arthur bezoeken af
leggen. bloemen sturen en alle dansen
in beslag nemen op feestjes. Andy liet
't zich aanleunen en luisterde geduldig,
zij het ook met een half oor naar de
lofuitingen van de tantes.
Dat ging zco een tijdtje goed, totdat
Cyriel haar op een dag vroeg, of ze met
hem naar den schouwburg wilde gaan
en ze „Ja" zei.
Tante Rose keek haar scherp aan over
haar bril en vroeg:
Is die jongemaneh, presen
tabel?
Dat weet ik niet, zei And^f, onnoodig
ruw. Hij is in elk geval niet verve
lend.
Tante Rose ignoreerde de toespeling op
den voortreffelijken Arthur en zeide:
Ik vind, dat je dat jongmensch
dan maar hier moest invibeeren om te
voren bij ons te dineerendan kun
nen jullie daarna naar 't theater
gaan.
Andy voelde er weinig voor maar kon
niet anders doen.
Op een bepaalden dag maakte ze veel
werk van haar toilet en verlaatte zich
zelf zoo dat Cyriel al een tijdje op haar
wachtte in de salon. Ze nam hem mee
naar binnen en stelde hem aan de tantes
voor. En men ging aan tafel.
Maar om een of andere reden was
h:t anders dan zich Andy had voorge
steld. Cyriel, ar.ders zoo spraakzaam en
onderhoudend, zei niet veel en leek be
vangen en onrustig. Ar.dy moest de
conversatie aan den gang houden. Ze
voelde zich teleurgesteld. Zoo graag had
ze met haar vroolijken en interessan'.en
Cyriel gepronkt.
Ook het theaterbezoek had daarna iets
gedwongens en beklemds. Eenmaal
merkte Andy voorzichtig op:
De tantes zijn vreeselijkniet?
Maar je ir.oet je niet laten intimideeren
door ze. Hij zweeg.
Maar toen ze den volgenden dag in
het asyl kwam, was hy verdwenen, had
ontslag genomen en liet niets van zich
hooren dagen, weken maanden.
Toen begreep Andy dat hij haar had
opgegeven.
Ze voelde zich nu wel zeer verlaten
in het groote sombere huis met de
tantes en Ann. En steeds langer bleef
ze in het asyl, steeds vroeger ging ze
cr heen-en besteedde ln het bijzonder
haar zorgen aan Pan. 's Avonds kwam
Arthur zat naast haar en praatte, hield
haar hand vast en gedroeg zich al ge
heel als aanstaande echtgenoot. Zij liet
hem begaan. Hy was in elk geval beter
dar. de tantes beter dan do volkomen
eenzaamheid. En ze miste hem zelfs, toen
hij op reis ging.
In die dagen gebeurde het dat de
directeur van het asyl toen hU haar al
leen aantrof, haar trachtte te kussen.
Men merkte niet veel meer van de goede
opvoeding der Pendeltons in de wijze
waarop zich Andy verweerde. Daarbij
riep ze dwaas en nutteloos „Cyriel
Cyriel!" En dan, plotseling „Pan!"
Pan kwam. Hij was groot en sterk,
had scherpe tanden en een grenzelooze
volharding, waarmee hij iets, wat hij
eenmaal tusschen die tanden had, vast
hield. Een directeur met verscheurde
kleeren en bloedend been bleef vloekend
achter toen Andy wegvluchtte met Pan.
Zij kon niet meer terugkeeren naar haar
werk en de deur van het sombere huis
sloot achter haar als een gevangenis.
Dat mormel kan hier niet blijven,
zei tante Mady scherp.
Het is mijn hond pleitte Andy. Ik
wil hem niet missen enhier kreeg
ze een zeer helder moment, Arthur
houdt van honden.
Dat besliste de zaak. En Andy nam
haar besluit. Cyriel was weg en scheen
zich niets meer aan haar gelegen te la
ten liggen, en Arthur was respectabel,
knap, rijk, en hij was een toevlucht te
gen de tantes
Toen Arthur terugkwam en haar
vroeg of ze met hem wilde wandelen in
het park, op een toon die haar duidelijk
maakte waartoe deze wandeling dienen
zou, ging ze mee.... met Pan. Arthur
keek eens schuin naar het dier maar zei
niets, totdat het, speelsoh, tegen hem
opsprong.
Met een nijdig gezicht sloeg de jonge
man het stof van de hondepooten van
zijn jas.
Ik zal je een aardig hondje geven,
zei hij. Of wel een hazewind. Die zijn
zoo decoratief.
Andy keek naar hem op,
Het zal te lastig zijn, om twee hon
den te houden.
Natuurlijk.... dan doe je dit mon
ster weg.
Monster! Ik hou van 'era.,., en ik
doe 'era niet weg. Haar kinnetje ging in
de hoogte.
Arthur haalde zijn schouders op. Ze
kwamen in hot park, zetten zich op een
bank en hij nam haar hand.
Op dat oogenblik klonk een woedend
geblaf en omziende, ontdekte Andy haar
hond in woedend gevecht met een an
deren hond.
O, Panhaal ze van elkander, Ar
thur.
Arthur verroerde zioh niet. Hij dacht
er niet aan.
Er leek geen druppel Pendel ton-bloed
over in Andy toen zij, dwars door een
bloemperk heen en over een grasveld, op
de honden toerende en den aanvaller
van' Fa,n bij zijn staart greep, Een groep
mensohen stond er om heen, iemand
trok aan Pan. Andy trok aan den ande
nen hond. Toen grepen twee handen
haar polsen vast en maakten haar han
den los.
Houdt Pan, Arthur, riep ze... Hij
loopt weg. Pan inderdaad rende plotse
ling weg. Maar Arthur hield haar vas;,
en trok haar mee, bedaard maar be
slist.
Arthur... hij zal wegraken.... Andy
worstelde ln zijn greep met tranen in
de cogen. Arthur trok haar in een zij
laan uit het gezicht van de menschen.
Andy wat valt jeineen lady
zdch bemoeien met een hondengevecht
en op zoo'n manier! Als'we getrouwd
zijn
Dat zullen we nooit zijn, zei Andy
woedend.
Den volgenden dag, na een tcène met
de tantes, vertrok Andy, met een ,hand-
tasch en een kleine som geld, genoeg om
het een maand uit te zingen als ze voor
dien tijd geen betrekking had.
De tantes rekenden op haar terugkeer
tegen liet einde van die maand. Maar
Andy bleef weg. Ze had. na veel moeite,
een baantje gevonden bij een uitgever
waar ze weinig verdiende en hard moest
werken. Maar ze was vrij. En al was
haar gezichtje smaller geworden, na een
paar maanden, al bewoonde ze een scha
mel kamertje en al had ze geen andere
afleiding, dan wandelingen waarop ze
altijd uitkeek of ze Pan niet zag, ze
voelde zich gelukkiger dan ze ooit ge
weest was. Haar ontbraken enkel Pan en
Cyriel.
Het was een half jaar later dat ze.
wachtende op een tram. plotseling
schrikte doordat iets ruigs tegen haar
opsprong onder het voortbrengen van
angstwekkende geluiden.
„Pan.... Pan'' snikte AndyMijn
goeie PanEn toen keek ze. met be
traande oogen. In Cyrlel's gezicht en'
midden op straat stamelde ze: „O, Cy
rielik wist, dat ik jullie alle twee
terug zou vinden."
Onder de thee in een lunchroom ex
pliceerde Cyriel „Kijk eenshet zit
zoo. Ik had destijds al twaalf ambachten
en dertien ongelukken achter me. was
niet veel anders dan een avonturier.
Maar ik was bezig een zaak voor te be
reiden, waarin ik veel vertrouwen had
en ik voelde me gerechtigd je te vragen,
tot zoolang te wachten. Maar terwijl ik
op je zat te wachten in den salon, kwam
die eene tante van Je en vertelde me, dat
je om zoo te zeggen al verloofd was met
een Jongeman tegen wiens fortuin en ai-
komst en schitterende toekomst ik niet
kon optomen. Ze zei, dat ik me als een
gentleman zou gedragen als ik je liet
loopen. En dat deed ik, in de overtui
ging, dat je dien ander zou trouwen.
Had ik geweten, dat je in je eentje
tobde!"
,.En Pan?"
„Die zwierf rond en vloog op een dag,
onkenbaar-vuil en onooglijk, tegen me
op, toen ik uit *n tram stapte. Het eerste
wat ik koop voor de inrichting van ons
huis, is een pracht van een hondenhok.
Want zonder hem
„Zonder hem had ik den verkeerden
man getrouwd," zei Andy.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct«. per regel.
Van Houten's Pinguïn
Bonbons geven iets bij
zonder fijns in een een*
voudig doosje. In iede
re doos een bon voor
,,Ons Eigen Tijdschrift!'
jPinguinsf 1.20; 2Pinguinsf t.oo
1 Pinguin f0.84
ARROND.-RECHTBANK.
Verduistering en valschheid in
geschrifte.
Donderdagmiddag stond een 22-jarig
Jongmensch terecht uit Wormer. ter
zake van verduts tering van verschillende
bedragen tot een totaal van ongeveer
470(1-ten nadeele van een coöperatie
te Wormer.
Verd. bleek in eigenaardige omstan
digheden te zijn. Zijn vader had schuld
aan de coöperatie, en daarom zijn' zoon
er als reiziger geplaatst, met de bë$tling
dat het hem toekomende salaris hem
niet betaald zou worden, maar in min
dering gebracht van de schuld De jon
gen kreeg den kost van zim ouders,
maar dus practisch nooit geld in han
den. Toch leefde hij of het anders was.
Zoo bezocht hij met zijn meisje
Tusehinski in Amsterdam, met een be
drag van 1500— in zijn portefeuille,
dat hem ontrold werd. Het geld behoor
de hem naluuryk niet toe.
Verschillende afnemers van de coöpe
ratie verklaarden als getuigen de toe
dracht der zaak.
Verd. kwam bij de afnemers en bood
kwitanties aan. die dan betaald wer
den. De kwitanties maakte hij na, hij
zette er een valsche handteekening
van den boekhouder op. Vroeger betaal
den de afnemers ten kantore van den
boekhouder, sinds korten tijd was een
regeling ingevoerd, waarbij kwitanties
door den boekhouder geteekend aan de
huizen werden aangeboden
De rijksveldwachter te Wormer meen-
ae, dat de vader deel heeft aan het
rngeluk van den zoon. Hoewel hij wist
dat de Jongen niets verdiende, vroeg hij
hem toch geld, en de jongen gaf het;
ook zijn moeder deed dat. Zii vroeg hem
ook gebruiksvoorwerpen, die zij kreeg
Te jongen stond vroeger altijd heel goed
bekend, get. had hem niet tot deze mis
daad in staat geacht. Dat de 1500
den Jongeman ontrold waren gelooft
get. niet, hij denkt, dat de jongen ze
op andere wijze heeft zoek gemaakt, of
dat het geld nog ergens is.
Dat ontkende verdachte.
Overigens bekende hii.
Deze verdachte had nog een andere
verduistering op zijn geweten Hij zev
voor het fanfarekorps „Eensgezindheid
in Juli twee autobussen huren, om het
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1306
HARDOP LEZEN
vader kondigt aan dat er
een heel belangrijk stuk
in de krant staat, dat
hij eens zal voorlezen
gaat zitten en
rijn keel
Jan zegt, neem hem niet
kwalijk, maar zijn vul
penhouder is zoek, ligi
die misschien in vaders
stoel
de vulpen wordt gevon
den, vader zet zijn bril
recht en schraapt op
nieuw zijn keel
moeder vraagt of hij
nog even wil wachten tol
zij den kruidenier heeft
getelefoneerd
moeder komt terug en
Mientje vraagt of vader
met haar van stoel wil
verwisselen, zij heeft
goed licht noodig voor
haar handwerkje
vader schraapt zijn kec1
en begint: de politiek
situatie.waarop moe
der ssst! zegt: hoorde ze
daar niet bellen?
vader zucht, legt de
krant neer en gaat naar
Jan Kommer om over
politiek te praten.
(Nadruk verboden.)
corps naar een concours te brengen.
Daarvoor ontving hy 50 van den pen
ningmeester, welk geld de autoverhuur
der evenwel nooit zag. Zij werden in
Amsterdam opgemaakt. De verdachte
zou ze in de toekomst wel betalen.
De officier van Justitie zei. dat hij ge
looft. dat hier van verduistering meer
sprake is dan van oplichting, wat sub
sidiair ten laste is gelegd. Valschheid in
geschrifte is door de bekentenis van
verdachte ook bewezen. Ten laste gelegd
was ötr verduistering van 4600-a
f 4700 - -. bewezen is slechts de ver
duistering van 4200.
Spr. eischte, in aanmerking nemend,
dat verd goed bekend staat, direct be
kend heelt, en aangespoord, althans niet
tegengehouden is door zijn ouders, 10
maanden gevangenisstraf, omdat het
toch een ernstig vermogensdelict is.
De verdediger T. A. M A van Löben
Seis. achtte het questieus of een ver-
co ra eel in g kan volgen op de eerste ten
laste gelegde punten. Van niet alle pos
ten afzonderlijk is n.l de verduistering
bewezen. Hij noemde het verkeerd van
de ouders om hun schulden te delgen
met de werkkracht van hun zoon, en
iemand geld te laten innen die zelf nooit
een cent in handen krijgt. Hetzelfde
geldt van de directie van de coöperatie,
die toch ook wi?t, dat een reiziger wel
eens geld noodig heeft voor verteringen
enz.
Wat de 1500 betreft, spr. is er van
overtuigd, dat dezelfde drijfveer, die ver
dachte deed werken ter delging van
de schuld zijner ouders, hem dwingt hier
over te zwijgen.
Verd. schudt ontkennend het hoofd
Dit jongmensch kan op de boerderij
van zijn vader geplaatst worden, daarom
zou pleiter graag zien, dat de jongen
tegen het voorjaar vrij kwam Hij beval
verd. in de clemc-ntie van de Rechtbank
aan.
Ilij wilde een prik geven.
„Als ik geld heb. dan ben ik een
goeie jongen, maar als ik niks heb. dan
kunnen ze me niet zien en dan krijg
ik de per in op mijn manier", zei
de R, die wegens mishandeling van
een IJmuidenaar terecht stond.
Hij had niet het plan gehad get. K.
te stdken, maar K. had hem gesard
met een mes en gezegd dat R. toch niets
durfde terug deen. Toen had R. naar
K gestoken, maar niet met de bedoeling
zoover te gaan. Hii wilde alleen maar
een prik geven, maar K. kreeg een wond
aan den linkerschouder en moest drie
dagen in bod blijven.
Dat verd. niet heelemaal nuchter ge
weest was, bleek uit zijn eigen verkla
ringen. HIJ wilde n.l. dien dag naar Am
sterdam om bij de groote vaart te gaan.
Om aan reisgeld te komen had hij a!1
z'n kleeren verkocht voor 3. maar het
geld had hij verdronken, omdat hij trek
had in een glaasje bier. Toen was er
geen geld meer om naar Amsterdam te
gaan.
De vrouw van K. was de tweede ge
tuige, die den verdachte had zien ste
ken.
De Officier van Justitie zei. dat de
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRA AT 16
TELEFOON No. 10756
Verkoop, Verhaar, Iarailen, Reparaties
verdachte vrij gevaarlijk is en vroeg 6
maanden met aftrek van voorarrest.
Mr. van Löben Seis vroeg de onmid
dellijke invrijheidstelling van verdachte.
De Rechtbank willigde het verzoek niet
in en bepaalde de uitspraak op Don
derdag as.
UITSPRAKEN.
1. W. C. v. E., koopman, wonende te
Amsterdam, thans gedetineerd;
2. P. R. C., bakkersknecht, wonende
te Amsterdam, thans gedetineerd, diefstal
met braak, sub. 1 negen maanden ge
vangenisstraf met aftrek preventieve
hechtenis en sub. 2 vier maanden ge
vangenisstraf met aftrek der preventieve
hechtenis.
C. K. zonder beroep, wonende te
Haarlemmermeer thans gedetineerd,
Art. 247 W. v. S.; zes maanden gevan
genisstraf voorwaardelijk met een proef
tijd van drie jaren en bijzondere voor
waarde.
R. J. P., vertegenwoordiger, wonende
te Haarlem, thans gedetineerd. Art. 247
W. v. S„ zes maanden gevangenisstraf
voorwaardelijk met een proeftijd van drie
jaren en bijzondere voorwaarde.
ONTSPANNINGSVEREENIGING „ONS
GENOEGEN"
Zaterdag 27 October zal bovenvermelde
vereeniging e enclub-revue opvoeren in
den Schouwburg Jansweg.
Deze revue is grootendeels gewijd aan
de vereenigingsbelangen, alle leden (60)
spelen hierin mede. De titel is ..Nou wat
zeg je daarvan?" er zijn 28 tafereelen.
De revue is geschreven en in scène om
gezet door den secretaris der vereeni
ging.
De ruim 200 costumes zijn gedeeltelijk
gehuurd, een aantal evenwel is vervaar
digd door een dames-comité. Een spe
ciaal daarvoor samengesteld orkest zal
deze revue begeleiden.
3e KLASSE SLAAPWAGENS
Naar aanleiding van een mededeeling
in ons blad van 25 dezer op de fotopa
gina waar onder een foto van een derde
klasse slaaprijtulg in Engeland o.m.
stond „de eerste in Europa" deelt men
ons mede, dat reeds sedert eenige jaren
op het vasteland van Europa derde-
klasse slaapwagens loopen.
Zoowel de Mitropa als de Wagons-Lits
hebben zoowel in Duitschland (Berlin—
Köln, BerlinInsterburg enz.) als in
Polen, Estland, Lithauen (RigaReval,
WarszawaLwow, WarszawaKrakow
dergelijke rijtuigen in gebruik.
HET WITTE KRUIS.
De afdeeling Haarlem van de Noord»
Hollandsche Vereeniging „Het witte
Kruis" hield Donderdagavond in het ge
bouw „De Nijverheid" een algemeen©
vergadering onder leiding van den voor
zitter den heer A. W. Michels.
Deze opende de vergadering met een
woord van welkom. Hij deelde mee, dat
de plannen voor het vijfde douchebad
huis nu meer uitgewerkt zijn. De raming
de kosten bedraagt f 70.000. De heer
Michels sprak de hoop uit dat de ge
meenteraad ook den noodigen spoed
zal betrachten. Men hoopt, dat het ge
bouw het volgend jaax in gebruik zal
kunnen worden genomen.
De verbouw van het perceel in de
Prankestraat tot wijk gebouw is gegund
aan den heer C. Hart voor f 2448.
Mevrouw Hageboutr—Wensing en de
heer L. Modoo werden op voorstel van
den voorzitter bij acclamatie tot be
stuursleden herkozen.
Tot afgevaardigden naar de algemeene
vergadering die te Haarlem wordt ge
houden, werden benoemd de heer M.
Bakker en L. Modoo; tot plaatsvervan
ger de heer A. W. Michels.
Tot leden der kascommissie werden ge
kozen de heeren W. J. van Vloodorp
en J. A. M. Stolk.
Daarna werd de beschrijvingsbrief
voor de algemeene vergadering -behan
deld waarbij een langdurige discussie
ontstond over het voorstel van het
hoofdbestuur om een eigen orgaan in
600 exemplaren te laten drukken.
Na rondvraag werd de vergadering ge
sloten.
PROV. STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
Bij besluit van 27 September 1928
is door den Voorzitter van het Cen
traal Stembureau tot lid van de Pro
vinciale Staten van Noord-Holland be
noemd verklaard: de heer H. F. van
Nuland te Schagen, zulks ter voorziening
in de vacature, in dat College ontstaan
door het overlijden van den heer J.
Burger
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
AMSTERDAM UTRECHT
Nieuwendijk 225-229 Oude Gracht 151
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
34)
Uit het tijdschrift dat bovenop lag,
v een gekleurde plaat: Nieuwe Anjer-
scorten. En het midden van de plaat,
waarop in uitstekende kleurendruk ver
schillende nieuwe soorten stonden afge
beeld. werd gevormd door de natuurge-
1 ■ouwe reproductie van een prachtig
exemplaar van „Vlammende K&tchen".
In de b(j de plaat behoorenden tekst,
werd elk der nieuwe soorten uitvoerig
besproken en ook aan Katarlna's bloem
was een belangstellende beschouwing ge
wijd. Vooral de gloed, de rijkdom van
kleur, de weelderige vormschoonheid wer
den zeer bewonderd.
Goeie mórgen. Ka trientje", riep de
oude Balthazar met zijn kraaistem naar
binnen. Hij stond buiten voor het open
venster en steunde met zijn beide elle
bogen op de vensterbank HU keek haar
mee vroolyk-glimlachendc oogen aan en
produceerde met behulp van zijn zwarte
sigaar enorme rookwolken. Dat was een
bewijs dat hU in zijn humeur was.
„Schitterend, hé?"
..O. grootpapa! En wat een prachtige
illustratie! Het lijkt wel echt. Ze hield de
plaat nog steeds in de hand. „Kijk. hoe
natuurgetrouw de kleurnuance gerepro
duceerd is. de overgang van de donkere
tint zalmkleur tot vlammend geel. Het
lijken wel vlammen waar de wind door
loeit!"
De oude men was buitengewoon in
zijn schik. ..Kijk een-, nu leeft, ze weer
heelemaal op! Hot geluk heeft je ook
maar weer zJjn pink te geven, hè. Toen
ik dat zag dacht ik. daar moet Je in ''k
geval toch op een of andere manier wel
voordeel van hebben".
„Als ik eens direct naar Frankfort
ging? Misschien bieden ze nu meer. Dan
loont- het tenminste om snijbloemen te
verkoopen en het brengt geld ln het
laadje".
Balthazar moest van dien snijbloemen-
verkoop niet veel hebben. „Je bederft
den prijs voor later".
Katarina haalde met. een treurig lach
je de schouders op. „Voor later? kan
ik den prijs dan op peil houden? Mijn
advocaat zegt: bij gedwongen verkoop
vormen de biedende handelaars een
vaste combinatie, waar niemand tus-
scher.komt. Dan betalen zetwee. drie
pfennig voor een plantje, onverschillig
of het een nieuwe specialiteit ls of lang
bekend marktgoed. Integendeel, voor een
bekend soort betalen ze eerder nog meer
dan voor een nieuw, waar misschien
risico aan zit".
..Dan moet Je maar tegen ze zeggen:
compliment van den ouden Balthazar
en jullie zijn een stelletje ossen en ezels".
In zijn woede spuwde hij op den grond
Eva. die boven aan het slaapkamer
raam bezig was haar lokken te frisee
ren voor den Zondag werd nog altijd
toilet gemaakt had brokstukken van
het gesprek opgevangen. zy maakte
voort om zoo gauw mogelijk beneden te
zijn. Teen ze de gekleurde plaat zag was
ze verbluft hoe natuurlijk de afbeelding
was.
„Het is, alsof je hem zoo plukken
kunt", riep ze uit. En ze streek er over
heeh als om zich te overtuigen dat het
geen reliëfdruk was! „Heeft Mr. Gabb
hem' al gezien?"
,.Die komt pas na de kerk".
„Dan ga ik hem tegemoet", riep Eva
enthousiast. „Dat moet lk hem laten
zien".
Het was alsof ei* ln allemaal een
nieuwe geest gevaren was.
Zelfs Mr. Gabb was uitbundig voor
zijn doen. Ondanks zijn zwarte pak. had
hy zich van buiten af over de venster
bank geslingerd en zat er nu op met
bungelende beencn.
„Look here! Is n't it wo*f3êrful? Really
vcry wonderful. Als In Engeland zoo
iets verscheen, dan kwam er nog den-
zelfden dag een groothandelaar en bood
u voor ieder plantje drie shilling six
pence".
Eva straalde. „Dat zou een goed zaak
je zijn! Honderdduizend hebben we er.
gelcof ik".
..Niet zooveel. Maar toch wel ruim drie
en tachtig duizend." Katarina zuchtte.
..Maar wat hebben we aan zoo'n En-
gelsche blcemenkoning. By ons komt hy
toch niet. En hier hebben de bloemen-
grossiers geen geld. En als ze het heb
ben. wagen ze niets".
De oude Balthazar blies grimmig de
eene rookwolk na de andere in Katarl
na's kleine kamer. „Altijd maar weer
kwaadspreken van de Duitschers! Maar
als die Engelschen van u dan zoo royaal
zijn, Mr. Gabb, pak er dan een by den
slip van zyn jas en sleep hem over het
Kanaal en zeg tegen hem: we heblx
wat moois voor je te zien, daar is wat
mee te verdienen en er is naam mee te
maken. Maar die heeren blyven maar
kalm aan den overkant zitten, drinken
hun oude Port, lezen hun Times, steken
hun handen in hun broekzakken, halen
do schouders op en zeggen: „Never
mind. Made in Germany. Daar verstaan
ze de kunst toch niet Hy sloeg met de
hand op vensterbank. „Is het soms niet
zoo. Mr. Gabb?"
„Neen, Mr. Troilo, zoo is het niet pre
cies". Dc Engelschman sloeg rijn beenen
over elkaar, zoodat Eva kon ontdekken
dat hij Zondags zijden sokken drceg. Op
zijn gmnak zittend vervolgde hy: „Look
here. We zyn er in Engeland nu een
maal al een paar honderd jaar aan ge
wend dat alle noviteiten op bloemgebied
naar Londen komen. Dat is nu eenmaal
zoo. En daar zijn de groothandelaars
nu eenmaal zoo volkomen van overtuigd,
dat ze eenvoudig geen reizen maken om
nieuwe soorten te vinden. In October
is de groote bloemententoonstelling in
Londen en daar gaan ze allemaal heen
en daar komt ook alles wat van belang
!s. Niet alleen uit Groot-Brittannië, maar
ook uit Amerika en Frankrijk en Hol
land. En wat daar in den smaak valt.
dat komt erof het uit Japan komt
of uit Sonnenberg" In het brein
van den ouden Troilo vormden zich
grootsche Ideeën. Hy stak zyn rechter
wijsvinger in de hoogte en keek het ge
zelschap met schitterende oogen aan.
„Wat zou er tegen zUn, als wy dat
ook eens probeerden? Laten we Mr, Gabb
met een paar honderd mooie exempla
ren van „Vlammende Katchen" naar
zijn landslui in Londen sturen naar de
bloemententoonstelling".
„Als de tentoonstelling daar begint,
is hier alles- afgeloopen", zei Katarina
verdrietig. Dan staanonze planten by
de kleine bloemkweekers in Bieberich
on Mainz, die ze voor drie pfennig ge
kregen hebben cn die niet weten hoe ze
ze behandelen moetenO. ik moet
niet aan de toekomst denken!"
Mr. Gabb beschouwde het plan van
den ouden heer nuchter en zakelyk. Hy
vond het heelemaal zoo gek niet: inte
gendeel. ..Wel. ik ga naar Londen naar
de tentoonstelling. Daar huur ik een pa
viljoen. Dat moet door een kunstenaar
versierd worden. En in potten en vazen
van allerlei grootte en in ontelbare hoo-
ge kristallen kelken exposeeren we plan
ten en snybloemen, de heerlijke exem
plaren van „Vlammende Katchen".
„Maar dat zeg ik u, Mr. Gabb", zei de
oude Balthazar, kwasi-brommerig en
met den wijsvinger dreigend opgeheven:
„als u ons niet de Engelsche b!oemen
tioning met zyn drie shilling sixpence
per stuk bezorgtdan kijk ik u nooit
meer een gezicht aan. Daar".
„Maar hier? Wat gebeurt hier onder-
tusschen?" vroeg Katarina.
„MLsschlen komt er nog een gunstig
bericht van oom", probeerde Eva te
troosten.
„Vooruit Katrientje, we laten ons ons
klein beetje moed door jouw zwartkijker
van een advocaat niet on'nemen. Waar
achtig niet. versta je? En we werken
verder alsof cr niets aan de hand is.
AUons".
(Wordt vervolgd.)
