Caelum
Zeep
HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
QlWWjfy
DE MUIDER TOL AFGEKOCHT.
FEUILLETON.
VRIJDAG 28 SEPT. 1928 D^RDE BLAD
No.3784
EEN UITSTAPJE IN DE HAVEN VAN
AMSTERDAM.
DE BETEEKENIS VAN DE GROOTE VAART VOOR DE HAVEN VAN
AMSTERDAM VERBINDINGEN MET DE HEELE WERELD AMSTER.
DAM EN ROTTERDAM DE PLAATS VAN HET STATION AMSTER
DAMS SLAPPE BODEM HOE DE COENHAVEN BIJNA OOSTZAANS
TUINDORP VERSLOND PIJPEN OF GEEN PIJPEN? SCHEPEN VER»
OUDEREN MEER DAN ZE VERSLIJTEN.
steamship lines
CONNECTING THe PORT or AMSTERDAM
DIHECTLY. WITHOUT TRANSHIPMENT.
REGULARLY WITH ALL PAR'
OF THE WORLD.
„wy maken een uitstapje in de haven ontbreken. Het cliché waan'an wij een
van Amsterdamga mee", luidde de
vriendelijke uitnoodiging van een gast
vrij man. En zoo daalden Donderdag
morgen eenige dames en heer en een
particulieren steiger af tegenover den
Schveijerstoren naar een keurige mo
torboot, die toen het gezelschap com
pleet en gezeten was, in snelle vaart het
U opschoot.
Er was al dadelijk aanleiding om den
gastheer te complimenteeren met de
keus van het mooie wear. Kon het beter
zijn dan deze weelderige herfstzon, die
de frischheid van het water verzachtte
en bovendien de omgeving overglansde
met vroolijk licht? Voorzichtig schoot
de boot langs het station, onder de brug
door en was in een ommezien in het
gezelschap van tjalken, stoom- en mo
torbooten die daar kruisten cm het da-
gelijksch brood. Dwars daar doorheen
gingen de ponten hun vasten weg naar
den overkant.
Letterlijk voor alles hadden onze gast
vrouw en gastheer gezorgd. Of was het
niet een onschatbaar voordeel, dat een
inspecteur van het havenbedrijf mee
voer en op de vriendelijkste manier aan
de leeken aan boord inlichtingen gal
over alles wat zij zagen? Onze vlugge
motorboot snelde overal heen, het wa
ter in zijn volle breedte over, waar het
nu en dan vroolijk golfde en klotste
tegen het boord, dan weer in een hoek
van de haven over water zco kalm als
eeu Noordhollandsche sloot. Overal
drong het door, het kittige voertuig,
langs pakhuizen, schepen, sleepbootjes,
fabrieken, de statige passagiersstoomers
naar IJmuiden en Zaandam de ge-
heele bedrijvigheid van een drukke ha-:
ven. De opgewekte gesprekken gingen
daarbij hun gang en de inspecteur had
maar werk om de vele vragen te beant
woorden.
Hoe dat allemaal nu precies in elkaar
zat, met feiten en cijfers, dat zouden
wij thuis \yel eens nagaan, in het keu
rige boek „The Port of Amsterdam" (de
haven van Amsterdam! waarvan aan
allen een exemplaar werd vereerd. In
dit artikeltje zullen weinig cijfers gege
ven worden. Die passen beter voor stu
die, dan in een causerie over een haven-
tochtje. Maar een paar cijfers mogen niet
verkleining aan het boek ontleenen.
geeft twee eenvoudige getallen, die
niettemin de beteekenis van de Amster-
damsche haven in het licht stellen.
Veertien stoomvaartmaatschappijen ex-
ploiteeren niet minder dan een en tach
tig stoomvaartlijnen, waarvan de sche
pen van Amsterdam uitgaan en daar
weer terugkomen. Waar die allemaal
heen trekken behoeft niet opgesomd te
worden. Zij onderhouden de verbinding
met de heele wereld, in de eerste plaats
natuurlijk met onze eigen overzeesche
bezittingen, maar ook met andere verre
streken. Een en tachtig! Een getal, dat
op zichzelf, welsprekend is. En wil men
nog een simpel cijfertje? Hoe groot is,
werd er gevraagd, de haven? Het ant
woord was: „van dit punt af tot het
einde negen kilometer". Negen kilometer
is meer dan de afstand van Haarlem
naar Zondvoort en ongeveer de helft
van den afstand van Haarlem
Amsterdam.
Als van zelf volgt daarop die andere
vraag: „is de Amsterdamsche haven
grooter dan die van Rotterdam?" Maar
dat is ze niet. De Rotterdamsche is
grooter en om te zien ook levendiger. Of
ze ook Belangrijker is, ziedaar een
andere quaestie. Rotterdam Is voorna
melijk overlaadhaven, Amsterdam als
het zoo genoemd mag worden meer be
stemmingshaven, ofschoon het ook hier
aan gelegenheid tot overlading niet on!
breekt. Het schijnt wel eens. alsof Ro!
terdam meer aan zijn haven hecht, meer
meeleeft dan Amsterdam. Als dit zoo
zijn zou, aan bestaan daarvoor twee
redenen: het groote verschil in liggingj
en het feit, dat Amsterdam nog iets
meer is, dan havenstad alleen. Amster
dam is ook stad van kunst en weten
schap.
Wij gaan het Centraalstation voorbij,
dat een van het gezelschap niet ten on
rechte vergelijkt met dubbele zes in het
dominospel. Het geeft aahleiding tot
critiek. „Hoe is het mogelijk", wordt ge
vraagd, „dat de spoorwegmaatschappijen
veertig jaar geicden het station hebben
kunnen stichten op deze plaats? Het is
van den beginne af een sta in den weg
geweest. En nu is het al lang veel te
klein en benepen. De perrons zijn te
smal, de trappen te benauwd en toch
raakt het hier nooit weer weg." 1
Want, afgescheiden van alle andere
bezwaren, het bouwen in Amsterdam is
zwaar. De bodem is berucht om zijn
slapheid. Niet voor niets wordt Op het
land elk nieuw gebouw stevig onder held,
Amsterdams palen zijn historisch,
een internationale merkwaardigheid,
maar ook de havenbodem is uiterst slap.
Droge dokken moeten gefundeerd wor
den met een verbazend dikken beton-
vloer en wie dat verzuimt ziet op een
oogenbiik tot zijn schrik het water weer
door de fundeering heenkomen en moet
het dok ontruimen. Dat is hier al voor
gekomen. De boeien, waarmee de geu
len in het vaarwater worden aangege
ven. kunnen niet op de gewone manier
n den bodem worden verankerd. Daar
voor zijn speciale maatregelen noodig.
Maar het water zelf? Is dat dan niet
verraderlijk? Niet klaar tot den aanval,
zoodra het daar gelegenheid toe krijgt?
In de verte zien wij het tuindorp Oost-
zaan, dat lager ligt dan het niveau vair
het IJ en hooren er het verhaal bij, hoe
op een dag dat vriendelijke tuindorpje,
waarvan nu de roode daken schitteren
in de zo£. bijna door hit water verslon
den was. De Coenhaven *was klaar, het
water werd er in toegelaten en een
sterke Westenwind joeg het tegen den
afsluitdijk, 't Begon er te kraken, de
telefoonpalen op den dijk gaven het op
en men dacht niet anders of het tuin
dorp kon ieder oogenbiik onder water
gezet worden. Het polderbestuur bleef
den heelen nacht present. Maar het was
niet noodig in te grijpen. De dijk hield
het en kon den volgenden dag worden
versterkt.
Intusschen dartelt onze motorboot
verder door de golven. Af en toe pas
seert een groote boot of een vlugge
sleeper en hobbelt ons op zijn kielwater
al spelenderwijs eenen beetje heen en
weer. Wij passeeren de draad- en ka-
belfabriek, een van de weinige oorlogs
industrieën, die het leven wist te hou
den en in de gunst te blijven bij den
Neder landschen belegger. Als merk
waardigheid vernemen wij, dat deze
fabriek stookt met zaagsel van de hout
zagerij de „Atlas", die wij straks ook te
zien zullen krijgen in de houthaven. Bij
het voorbijvaren van het abattoir wordt
onze neus (minder aangenaam) geprik
keld. maar niet zoo erg als we na de
voorafgegane waarschuwing wel dach
ten. Op een andere plek ligt het schip
Juliana, van de Maatschappij Neder
land, waarover een poos geleden zooveel
geschreven is wegens toen onbekende
ziektegevallen. Over 14 dagen aanvaardt
het de reis naar Indië weer.
Elders ligt wat de havendienst het
kerkhof van de woonschuiten noemt.
D.e afgekeurd waren, gingen daar in
vlammen op. De inspecteur maakt ons
opmerkzaam op een plaats, waar ijzer-
afval door middel van een sterke mag
neet gelost wordt, een eigenaardig
systeem van lossen, dat alleen met
dit artikel slaagt. Merkwaardig is ook
liet boothuis van een zeilvereenlging.
dat de kaartenkamer van een Duitsch
schip is geweest
Iemand in het gezelschap betreurt het.
dat de schoonheid van het moderne
schip vermindert omdat het motor
schip geen schoorsteen meer heeft. An
deren zijn het daar niet mee eens, maar
er is toch wel iets voor te zeggen. Even
als een schoorsteen op het huis geeft de
pijp op een schip wat de architecten
noemen een accent aan het bouwwerk
en dat accent gaat bij motorschepen
verloren. Maar het oog moet er aan wen
nen en zal er aan wennen; hoe vreemd
zullen onze nakomelingen, aangenomen
dat mettertijd alleen nog motoren onze
schepen zullen voortdrijven, staan te kij.
ken van een schip met schoorsteen
pijpen!
Er is mode, zelfs op het water en wat
verdragen wij niet van de mode te land!
Dit onderwerp brengt ons van zelf tot de
quaestie van den leeftijd van schepen.
Sommige brengen het tot vijftig jaar.
de meeste worden al lang vóór dien tijd
afgeschaft of verkocht aan wie geringer
eischen stellen omdat schepen minder
verslijten dan wel verouderen en in dat
geval de concurrentie met moderne
vaartuigen niet volhouden kunnen.
De wijzer van de kajuitsklok loopt
naar twaalven. Tijd om terug te keeren
Dr.e minuten vóór den middag poefen
wij, voorzichtig onder de brug door.
naar onze aanlegplaats en wanneer wij
den alouden Schreijerstoren weer in het
gezicht krijgen, slaat het juist twaalf.
Onder hartelijke dankzegging neemt
het gezelschap afscheid van gastvrouw
en gastheer.erkentelijk voor den pretügen
morgen dien ons dit aangename water
tochtje bracht en waarbij ons weer eens
werd getoond, dat wij op het gebied van
zee. en vrachtvaart voor niemand op zij
behoeven te gaan.
Trouwens, op menig ander gebied
evenmin. Maar wy Nederlanders zijn
soms wat kleinmoedig en moeten er af
en toe aan herinnerd worden, dat wij ui
de wereld het hoofd hoog mogen
houden. Ook om Amsterdam en haar
haven!
J. C. P.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
een prachtige aanwinst
voor de schatkamer van
artsenijen.
Het bezit alle uitnemende eigen
schappen van het over de geheele
wereld bekende aspirin en werkt
tegelijkertijd verkwikkend en op
wekkend.
Een zekere waarborg voor hooge,
wetenschappelijke waarde biedt de
naam
De origineele verpakking Coffie-
Aspirin is kenbaar aan een oranjeband
en hei BAVER-kruis.
Men welgere f B~*\losse fabletfen.
bayer)JHBB3
DE KONINGIN WEER TE
SCHEVENINGEN.
BEZOEK AAN AMSTERDAM
GEëlNDIGD.
Gisterenocht-end halftlen is de Ko
ninklijke familie, die een week te Am
sterdam heeft vertoefd, per auto naar
Den Haag vertrokken. De muziek van
de marine speelde het Wilhelmus, de
wacht van mariniers presenteerde het
geweer, en langzaam gleed de cadillac,
waarin de Koningin en de Prinses had
den plaats genomen, langs het grijze pa
leis. Een vrij talrijk publiek juichte de
Koningin en haar dochter toe. Er werd
gereden langs N.Z. Voorburgwal, Leid-
schestraat, Overtoom en Sloterstraatweg
Bij het verlaten van de hoofdstad
heeft de Koningin den burgemeester
verzocht, uiting te geven aan haar groo
te erkentelijkheid voor de bijzonder har
telijke ontvangst, welke aan de Konink
lijke familie ook ditmaal van de zijde
der burgerij is ten deel gevallen.
De Koninklijke familie is thans op hei
landgoed Den Ruigenhoek te Scheve-
ningen.
DE MOORD BIJ
KERKRADE.
DOODVONNIS GEHANDHAAFD
De aangevraagde revisie van het dood
vonnis uitgesproken door het Schwur-
gericht te Aken tegen den mijnwerker
J. Nusser. die zijn kostbaas te Kerkrado
woonachtig had vermoord, is verworpen,
meldt het Hbld.
Thans rest den veroordeelde nog het
indienen van verzoek om begenadiging
bi) den Duitschen Rijkspresident. Wordt
dit afgewezen dan wordt het vonnis vol
trokken.
„DE SOCIALIST"
Van het links-socialistische weekblad
..De Socialist", onder redactie van Edo
F.mmen, J de Kadt. en P. J Schmidt
is thans een proefnummer verschenen
De redactie deelt mede. dat zij bij de
samenstelling van dit orgaan zal wor
den geleid door de opvattinnen en be
ginselen neergelegd in den „Open
Brief", een document, cat door een
honderden leden der S. D. A P werd
onderteekend en destijds in ..Het Volk"
werd gepubliceerd. In het oo 1 October
verschijnende eerste nummer zal eerst
een uitvoerige beschouwing over het ol-
gemeene standpunt van het nieuwe
blad worden gepubliceerd.
De heer F. van der Goes maakt In dit
nummer opmerkingen over het ministe-
rialisme. Mohammad Hatta heeft het
over ..de Tweede Internationale en de
onderdrukte volken". Edo Fiir.mcn over
..een sterk en machtig N. V. v.", P. J
Schmidt over „Oorlog of Vrede? De tra
gedie van het KeUogg-Pact". R. Stenhui
over „Reactie troef" in de metaalnijver
heid. terwijl deze zelfde schrijver ook
uitpakt tegen den Franschen socialist
Jouhaux over diens te Genève gehouden
toost op de ontwapening en tegen dc
Duitsche sociaal-democraten wegens hun
kruiserpolitiek. een onderwerp waarbij
ook J. H. Olderibroek zijn hart over d
socialistische geestverwanten in Duitsch-
land lucht.
Opheffing per 1 October?
WAAROM AN.W.B. EN K.N.A.C. HUN AANBOD INTROKKEN.
De Tel schrijft:
Naar wy vernemen ziin in de Jl. Vrij
dag gehouden algemeer.e vergadering
van hoogheemraden van het heemraad
schap van den Zeedijk beoosten Muiden
de voorwaarden, waarop minister Van
der Vegte ten slotte bereid bleek den tol
af te koopen. op schrift gesteld. Tevens
cijn nauwkeurig gestipuleerd dc termij
nen ran betaling der afkoopsom door
het Rijk. aangezien het den hoogheem
raden gewenscht voorkwam, te dien op
zichte data vast te leggen.
Deze vergadering werd door op één
na alle hoogheemraden bijgewoond, n.i
dc heeren Bredius. De Raadt. Bouvy.
Kühn. Regtuit en jhr. Graaflandt. Alleen
de heer Van Tienhoven was afwezig
Ten bewijze dat van de zijde van het
heemraadschap inderdaad zoo vlug mo
gelijk gewerkt wordt om de transacties
tot beëindiging te brengen, diene, dat.
nadat Woensdag 19 September de con.
fer en tie te Haarlem had plaats gehad
tusschen Gedeputeerden en de heeren
Bredius en De Raadt voor het hoog.
heemraadschap. eerstgenoemde cLen-
zelfden middag nog naar Den Haag Is
gereisd om een bespreking met minister
Van der Vegte te hebben. De heer
Bredius trof den minister op zyn depar
tement, zoodat de conferentie kon door
gaan. Den daaropvoigenden Vrijdag zijn
de besprekingen toen schriftelijk beves
tigd.
Opheffing vóór de Olympiade.
Wij deelden onlangs mede. dat de K
N. A. C„ A. N. W. B. en de Bcnd var.
Bedrijfsautohouders hun aanbod om bij
te dragen in de af koopkosten van des:
Muidertol niet langer gestand deden
Ter aanvulling van deze mededeelim-
verzoeken de drie organisaties ons nog
de motieven te willen berichten, op
grond waarvan de intrekking der toc-
'.egging was gebaseerd.
Aangezien gebleken was dat aan het
departement van Waterstaat een andere
meening bestond omtrent do In Apr:
j.i. door den A. N. W. B., de K. N. A. C
en den Bond van Bedrllfsautohouders
gedane aanbieding van een bijdrage in
de kosten van afkoop van den tol to
Mulder., hebben de besturen van deze
verecnigtngen het n.l gewenscht go»
ach: de aandacht van den Minister
er op te vestigen, dat die aanbieding
inhield, dat de drie genoemde vereeni»
gingen gezamenlijk een bUdragc van
10-000 per Jaar gedurende drie Jaren
zouden geven, mits de tol vóór den aan
vang eer Olympische Spelen nou rijn
verdwenen. Nu aan deze voorwaarde
zeer tot hun leedwezen niet werd vol
daan. waren de besturen van oordeel,
dat daardoor hun aanbod is komen te
vervallen.
Een lager bedrag.
Nog verneemt het blad dat door
hoogheemraden er op aangedrongen la
om den tol per 1 October ek. op to
heffen.
Wat betreft dc onderhandelingen over
het afkoopbedrag werd nog medegedeeld
dat zoowel van de rijde van den minis
ter als van liet heemraadschap lets was
toegegeven, ten einde tot zaken te ko
men. Voorts kon het hoogheemraad
schap ook een Iets lager bedrag noemen
dar. men zich aanvankelijk had voorge#
s'.eld, omdat Gedeputeerden van oor#
deel waren dat het niet noodig was,
ie van het Rijk te ontvangen gelden
vast te .leggen op het Grootboek, aan
gezien dar. slechts 3-S15 pCt. rente ge
kweekt kan worden. Gedeputeerden ga
ven aan het dagelUksch bestuur vim
het heemraadschap in overweging, het
geld te beleggen tegen een rente van
4 1/4 pCthetgeen h.t. zeer goed langs
sollden weg mogelijk is. Hieruit volgde
dus. dat hoogheemraden met een iets
geringer ar koopbedrag genoegen kon-
d... ncr.cn. daar het aan rente ge
kweekte bedrag, benoodlgd voor dekking
Ier onderhoudskosten van dc Muider
Vechtbrug er. de zeesluizen aldaar als#
nu zooveel grooter kon worden.
Ook aan de zijde van het hoogheem#
raadschap verwondert men zich er
over, waarom de minister nu steeds nog
talmt met het nemen der eindbeslissing.
DE WEG DOOR DE LUCHT
DE HNAFC NU OOK
VERTROKKEN.
Zooals wij gisteren reeds meldden ls
het derde vliegtuig, de H-NAFC nu ook
naar Indië vertrokken en 's morgens cm
kwart voor elf te Neurenberg geland.
Gisterenmorgén waren er toch nog
heel wat mensc'nen die in de vroegte
nog eer.s even kwamen kijken, meldt
het Hbld.
Om zes uur begonnen de motoren van
het toestel hun luidruchtige plicht te
vervullen. De werktuigkundigen lieten
ze langzaam of snel draaien, zooda:
uitlaatgassen als vlammen uit de uit-
aatpljpen spoten en de omstanders Li;
het oorverdoovend geraas der machine
geen woord meer te vertellen hadden.
Onder de omstanders waren familie
leden er. vrienden van de bemanning
belangstellenden uit dc luchtvaartwereld
c- d. Te noemen vallen de heeren Enlho-
ven en Steenbeek. leden van don Rand
van bestuur der N I.L.M.; ir. Stephan.
directeur Fokkerfabrieken: Plesman, di
recteur K.L.M. Nadat de post ingela
den was, hield de heer Enthoven een
rede, waarin hij sprak van den durt.
de bedachtzaamheid en van de be
kwaamheid, waarvan de bemanning van
de eerste twee vertrokken vliegtuigen
blijk heeft gegeven. Ook de bemanning
van het derde vliegtuig zal. aldus spr..
toonen die eigenschappen te bezitten en
daarom zeggen wij u vol vertrouwen
„vliegt wel"! Het eerste Fokkertoesiel
is in dan daarvoor gezet tam tlid op zijn
bestemmingsplaats aangekomen: het
tweede toestel heeft reeds 3/4 van den'
weg afgelegd.
Onze beste wenschen en onze gedach
ten begeleiden u. aldus sprtot de be
manning: moogt gij na behouden aan
komst aan uwe kameraden ln Indië dc
groeten overbrengen van het bestuur
der N.I.L.M.
Dan volgde het afscheid nemen, de
eerste bestuurder Prillwitz. do tweede
bestuurder Wegner en de werktuigkun
dige Lischer verdwenen in het vliegtuig:
de motoren werden aangezet, de blok
ken voor de wielen weggenomen en
langzaam taeciede dc H-N.A F C. het nog
mistige veld op om in den nevel te ver
dwijnen. De achterhlilvenden hoorden
slechts het geluid der motoren, van het
vliegtuig zag men niets, tot plaats aan
de andere zijde van het vliegterrein het
toestel boven de laag hangende mist
bank uitkwam en snel de lucht ln ging.
Nog eenmaal keerde het boven het
void om dam te verdwijnen in de rich
ting waarin men zegt dat Batavia ge
legen ls
SJEF VAN DONGEN.
LEZING TE ROTTERDAM.
SJef van Dongen heeft gisterenavond
In de Nutszaal te Rotterdam voor een
stampvolle zaal verteld over rijn avon
turen op Spitsbergen en over het red
dingswerk voor de Italla-expcditle. De
heer Ir. H. Drc seihuys. directeur der
Nederland-Spitsbergen-Compagnie hield
een inleiding. Het publiek was zeer en
thousiast en aan het slot daverde het
applaus minutenlang. Het slot van
Sjrf's rede luidde:
Na aankomst op Barendsburg. ver
langde ik sterk naar mUn ouders. Ik
dacht dat zy en mijnheer Dresselhuys al
leen wisten wat er gebeurd war.. Ik had
■reen flauw Idee dat ik gehuldigd zou
worden voor een daad van menschllevcnd
held. die elke Hollander zeker verricht
zou hebben, die toevallig op Spitsbergen
was geweest".
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
A 60 CU. per regel.
is de lievelinés
toiletzeep
van Frankryk's
mooiste vrouwen
Een hard stuk
zeep.dat tot het
laatste vliesje
ëebruikt kan
worden
25
Ct
De Geschiedenis van
Lois Reddle
Naar het Engelsch van
EDGAR WALLACE.
22)
Lizzy, die door de weelderigheid van
frqa.r omgeving volstrekt niet van haar
stuk gebracht werd viel in slaap, bijna
terstond nadat zij had opgehouden me:
praten. Doch Lois Reddle was nooit in
haar leven helderder wakker geweest.
Zij hoorde de pendule het kwartier, het
halve en het heele uur slaan. Zij wentel
de zioh van de eene zijde op de andere
en telde kudden schapen en bewoonde
huizen, en volgde alle voorschriften ter
bevordering van den slaap op, die ooit
gegeven waren.
Doch te half twee was zij nog klaar
wakker en luistctde scherp. Zij hoorde
hoe een auto voor het huis tot stilstand
kwam. Dat moest Lady Moron zijn, die
thuis kwam dacht zij.
Boven het bed, waarin zy sliep was
een baldakijn aangebracht, waarvan
gordijnen afhingen. Misschien was het
dit ongewone, dat haar uit den slaap
öiield. zy staarde in het donker, naar
den zijden baldakijn boven haar hoofd,
en begon zioh af te vragen of zü niet
beter zou kunnen slapen op de breede
rustbank, die aan het voeteinde van
het bed geplaatst was.
De diepe ademhaling die uit het bed
van Lizzy tot haar kwam, prikkelde haar
bovenmatig, zy richtte rich op, keerde
het hoofdkussen om en wierp zioh op
haar andere zijde, en toen:....
„Werd dat portret door haar her
kend?"
Met een ruk zette zij zich overeind.
Het was de stem van Chesney Praye en
deze was uit den baldakijn boven haar
hoofd gekomen!
Het was alsof iemand daar bovenop
lag te spreken, want de woorden waren
helder en duidelijk verneembaar. De
stem van de gravin antwoordde hem.
„Neen", kwam haar diep geluid. „Ik
legde het in de lade, even vóór zij aan
kwam."
Een stilte, en toen sprak hy weer.
.Dat was zeer gewaagd".
Zy hoorde den luiden lach van Lady
Moron.
„Vanavond heb ik nog heel wat meer
gewaagd zou ik zeggen, Chesney."
„Liefste Leonora", klonk de stem van
Chesney gekrenkt, „je kunt my immers
vertrouwen?"
„Ik moet wel", daalde de vastberaden
stem van mevrouw de gravin van uit
den baldakyn neer. „en je zult verstan
dig doen my niet te foppen Selwyn geeft
mij reden tot ongerustheid."
„öelwyn!" minachtend.
„Selwyn hü weet meer dan intj lief
is. Hoe wist hy dat wy zullen gaan
trouwen. In zyn drift flapte hy het er
vandaag uit. En hoe wist hy dat ik Je
geld geleend heb
„Kcm mede naar de eetkamer."
Nu hoorde Lois het geluid van kloppen
op de deur en flauwtjes onderscheidde
z{j de stem van Braime:
„Ik heb de tafel gedekt, mevrouw."
Daarna hoorde Lois niets meer.
..Wie was dat? Sprak iemand?" Het
was Lizzy die dit vroeg. „Was jU het.
Lois? Ik hoorde iemand iets zeggen over
geld leenen."
Lois was thans uit bed gesprongen
en had de schemerlamp aangestoken,
die op een tafeltje bij het bed stónd-
Vreesachtig keek zij naar den baldakijn
omhoog. Het was hetzelfde zware, solie-
de ding. als alle dingen van die soort.
Plotseling kwam by Lois het denkbeeld
op dat de deur open was blyven staan,
doch de eenige deur in de kamer was
die, welke op de gang uitkwam, en.
naar zij wist was deze op slot.
„Wat was het Lois?" vroeg Lizzy on
der het aantrekken van een peignoir.
„Ik weet 'tniet. Ik hooide iemand spre
ken. Het scheen hier in de kamer te
zyn".
„Het. kwam uK de richting van Je
bod", zeide Lizzy. „Aoh, lieve! Wat een
raar huis is dit. Het staat my niets aan,
Lois. Dan heb ik den ouden Mackenzie
en dag en nacht zyn viool neg liever F*
Lois Reddle trad weer op haar bed toe.
lichtte de schemerlamp van het tafel
tje en begon haar onderzoek van de
bedgordijnen Eensklaps slaakte zy eer.
kreet. In den eenen hoek, aan twee
draden bevestigd, hing een zwart, klok-
vormig stukje eboniet, dat zU eerst voor
de spreekbuis van een telefoontoestel
hield. Daarachter bevor.d zich een platte
ronde doos en deze was met draden aan
den baldakijn verbonden.
„Daar kwam de stem vandaan; het ls
een luidsprekende telefoon!"
zy vond de geheele leiding; zjj was
listig tusschen de gordynen verborgen,
liep langs een van de bedstijlen en ver
volgens m een bocht naar een contact ln
den muur. Het geheim was geen geheim
meer. en thans begreep zy de gejaagd
heid van Lord Moron óók. Tevens kon
zU niet nalaten, bewondering voor hem
te gevoelen als electricien. Hy had zijn
moeder bespionneerd, indien dat woord
toepasselijk is op iemand die afluistert,
méér dan afkijkt. Ergens in het huis
wellicht in den salon, moest in het
verborgen een microfoon opgesteld zyn
en dien nacht was het Lord Moron te
laat te binnen geschoten dat hy verge
ten had het contact te verbreken. Lady
Moron had haar verbazing geuit dat
haar zoon zooveel wist Lois had het
haar kunnen verklaren.
„Wat een slimme rakker!" riep Lizzy
bewonderend uit. .Alles eigen werk! Dat
Jonge mensch heeft hersens! Wat hoor
de je alaoo, Lois?"
Docfa het meisje was niet tot mede
deelzaamheid geneigd. Zy trok den stop
uit het contact, zond haar vriendin
naar bed, en volgde haar voorbeeld.
Wiens portret was gereed gelegd, op
dat zy het zien zou? En wat was het
geen Lady Moron gewaagd had? zy her
innerde zich het portret ran den knap
pen officier, die, volgens dc gravin „een
knaap was. dien zy vroeger gekend had"
En wat had de vrouw gewaagd, door het
onder de oogen van haar secretaresse te
brengen? zy kon alweer niet ln bed
blijven liggen en schakelde het contact
weer in, hoewel zy zich schuldig voelde
aan een afkeurenswaardige handeling.
Doch er geschiedden dingen, die voor
haar van zulk een levensbelang waren,
dat zy ze onmogelijk kon laten opwegen
tegen de vraag of zy netjes handelde
De microfoon bleef zwijgen. Misschien
zou het tweetal na het souper naar den
salon terug keer en. En. in ieder geval,
de vermoeienis en de eentonigheid van
het wachten, zouden haar misschien
den slaap brongen. die haar tot dusverre
ontvlucht was.
Het sloeg drie uur. half vier, vier uur
en half vyf. en h:t flauwe schynsel van
den dageraad weid door dc witte gordy
nen zichtbaar. Lois was niet zoover van
den slaap als in den beginne, en zy was
juist begonnen met ln te dommelen,
toen een zwak geluid haar het hoofd
deed oprichten.
.Klik, klik!"
Het lede alsof Iemand de lichten te
den salon opdraaide. Vol spanning
wachtte zü op hetgeen daarna komen
zou. In het begin onstond er een on
verstaanbaar gefluister, toen sprak oen
stem. De woorden kwamen duideiyk tot
haar.
•Lois Reddle is den dood zeer nabyP
zy herkende de stem en in haar ver
beelding kon zy den spreker bijna zien.
Het was Michael Doro.
HOOFDSTUK XV.
In eer. seconde had zy zich hersteld
en vloog uit bed. Weten was beter don
niet weten. Alle a-^gst was verdwenen;
zy zou van aangezicht tot aangezicht
tegenover Dorn staan en wilde de waar
heid weten, zy sloeg een peignoir om.
liep naar de deur. draalde den sleutel
onhoorbaar in het slot om. er. daalde ln
het donker de trap af. Op het portaal
gekomen, stond zij vlak tegenover den
salon, doch zy aarzelde niet en nikte
de deur open. Het vertrek was ln duis
ternis gehuld, doch de hand uitstrek
kende. Lasttte zy naar den knop van het
licht en draaide er aan. De kamer was
ledig er was geen geluid hoorbaar be
halve het muzikale Ukken van een
Fransche pendule op den schoorsteen,
noch eenige toeken van Michael Dorn of
zyn onbekenden metgezel te bespeuren.
Ais versuft zag zij rond. Toen hoorde zy
achter zioh een geritsel cn keerde zich
plotseling om.
fWcrdt veroègdp
