Purol bij Huiduitslag en Huidverwonding
Vlammende Katchen
VARIETé EN LOOPING THE LOOP.
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 13 OCT. 1928
VIJFDE BLAD
Waarom worden ze met elkaar ver-
geleken? Is Looping the Loop een
circusfilm? Warwick Ward.
Een scène uit „Looping the Loop". Men ziet, hoe knap regisseur en operateur
hun beelden weten te kiezen: achter de personen (Jenny Jugo en Warwick Ward)
twee stukken van de glijbaan.
Emil Jannings ls in Hamburg aan
boord van een schip gestapt en vertrok
ken naar het land Van dollars en kauw-
gummi, maar Wrigley's kleverig fabri
kaat kan men op het continent ook
krijgen en dus deed Emil het om de
dollars. Op die reis ls de Jannlngs uit
„Variété" en uit „De laatste man" ver
dwenen en de „aangrijpende", „uit het
leven gegrepen" Vader is voor de Holly-
woodsche camera's opgedoken.
Neen. zooals Jannings speelde in
„Variété" heeft hij het aan den over
kant van den Oceaan niet meer gedaan;
doch wij gelooven, dat dit minder aan
hem dan wel aan de Amerikaansche
regisseurs te wijten is. Trouwens was het
niet Dupont, die bij „Variété" de me
gafoon hanteerde en hem deed spelen
en opnemen volgens andere, frissche.
nieuwe methoden, dan tot nog toe het
geval was geweest? „Variété" is daar
door vooral een rolprent geworden zoo
als er maar zelden meer één is gemaakt
in de Ufa-ateliers, een kloek stuk werk
dat de wereld deed zien, dat film niet
zuiver gefotografeerd tooneel is, doch
iets dat, het moge er dan veel op lijken,
totaal andere eischen stelt.
En nu is dan het nieuwe seizoen in
Amsterdam, Berlijn, Londen ingezet met
„Looping the Loop", ook een Duitsche
füm, ook knap van foto en regie, ook
met het eeuwige drietal als hoofdper
sonen.
In de bijna twee dozijn crltieken over
deze film die wij in Duitsche. Engelsche
en Nederlandsche bladen gelezen heb
ben, wordt strijk en zet „Looping the
Loop" vergeleken met „Variété" en wij
doen het ook weer.
Daar moet dus wel een zeer belangrijke
reden toe zijn.
Variété....
Eerst het woelig kermistafereel met
gesticuleerende boniseurs, draaiende
zweefmolens, rood- en wit gestreepte
tentzeilen, opdringende menschen; dan
de scène dat Jannings op de trapéze
staat en beneden zich de starende oogen
ziet van het publiek; de oogen die alle
gericht zijn op hem, witte ovalen met
zwarte schijven: oogen, oogen. oogen"
het kijken van de menschen, belust op
sensatie, in geweldige spanning. Wat
is die scène grootsch, getuigend van bij
zondere visie, van durf óók om dit het
publiek voor te zetten, het publiek dat
feitelijk alleen gewend was aan cowboy
films en zoetelijke liefdesscènes op het
witte doek.
Looping the Loop...,
Verscheidene knappe beelden: de clown
machtig, beklemmend groot en vóór hem
klein als kinderspeelgoed de arena, de
glijbaan; in z(Jn geweldige hand.» de
springer die fijngedrukt wordt, de reus
achtige schoen die het menschje ver
trapt zooals wij het met een cigaretten-
eindje doen; de sprong van het film
toestel over de „baan des doods"; de
wentelende wielen van de locomotief,
de voorsteden van Londen in de grauwe
schemering met de rhythmisch op en
neer gaande telefoondraden langs de
spoorlijn. En zoo is er meer.
En ook deze film ls wat foto en regie
betreft heel goed, al zijn de hier toege
paste methoden niet nieuw meer.
„Variété" bracht nieuwe ideeën, in „Loo
ping the Loop" zijn deze en andere toe
gepaste, maar dit maakt de film er niet
minder om, integendeel.
„Variété" ls de leste van de twee
films, doch dit zegt niets ten nadeele
van „Looping the Loop" Immers
eerste film wordt erkend als een der
besten die ooit gemaakt zijn, en zoo'n
film zal ook nooit- meer gemaakt wor
den. Want de tijd gaat voort en nieuwe
tijden vragen films volgens nieu- op
vattingen gemaakt, de film moet zijn
een afspiegeling van de psychologie der
menschheid, gerealiseerd door kunste
naars. En zoo -al „Variété" over tien,
vijftien jaren verouderd zijn zooals
men het kort en eenvoudig noemt
maar ook behooren tot de klassieke
films,
Toch worden tussohen beide rolpren
ten vergelijkingen gemaakt. En wel om
de simpele reden, dat de kern vrijwel
hetzelfde is, dat beiden draaien om een
variété-nummer, terwijl de eerste speelt
in een variété-theater, en de tweede
in een circus. Waar echter in een circus
een acrobaten-nummer slechts een on
derdeel is van alles, en op dit onderdeel
de aandacht valt, wordt dus indirect en
onbewust geconstateerd, dat „Looping
the Loop" bestaat uit twee gedeelten:
een bepaalde geschiedenis en het circus,
twee deelen echter die in elkaar passen
als de zaag::!-vlakte der arena in de
houten piste. Dooh het is wonder-knap
van den regisseur Dr. Robison, dat hij
soms, in een enkele scène beide stukken
in elkaar laat grijpen; wij denken bij
voorbeeld aan het kunsten-makende
hondje bij den clown thuis, aan de
scène van den dronken Botto tegenover
zijn pop. in de bergplaats van requisie-
ten.
Dit maakte ook, dat .Looping the
Loop" een circusfilm is, en wij zijn het
niet eens met een Duitschen collega, die
schreef, dat ,4e regisseur en de hoofd
rol-spelers bang waren met het stof
van het circus kennis te maken."
Nog enkele overeenkomstigheden tus-
schen „Variété" en „Looping the Loop"
Jannings en Werner
Kraus vervullen een--lfda plaats ln het
gebeuren; ln beide films is er een
meisje, Lya de Putti en Jenny Jugo; en
eveneens is er in elk een tweede man,
die het meisje weet te veroveren en_„
die in beide films door denzelfden acteur
gespeeld wordt, namelijk door Warwick
Ward.
Dezen knappen Engelschen artiest heb
ben wij nog nooit anders <ian als lady-kil
ler zien spelen,^-cds vervult hij een niet
bijster sympathieke rol. En daaraan is
het te wijten dat hij te weinig erkend
wordt als een der beste 'vachten die in
de Duitsche studio's werken.
C. G. B.
FILMNIEUWS.
„Krassin".
Van den tocht van den ijsbreker ..Kras-
sin" is een film gemaakt die reeds in
Moskou loopt. Uit een der vliegtuigen
werd os. de groep Malmgren gefilmd.
Toen het toestel een noodlanding moest
maken, gebruikten de vliegers het sta
tief van de filmcamera als verzend-
antenne voor het radiotoestel.
Volgt Greta hem?
John Gilbert die met Greta Garbo
een bekend team vormde, heeft Metro-
Goldwyn verlaten. Bij deze maatschappij
kreeg hij maar 5000 dollar per week. hij
werkt nu bij de United Artists voor 30.000
dollar. Zal Greta Garbo hem volgen?
Sessile Hayakawa.
Sessue Hayakawa die enkele Jaren lang
niet speelde en dood gewaand werd. is
weer begonnen. In „Een lieveling der
Goden" zal Dolores del Rio een hoofdrol
vervullen.
Succes voor Max Tak.
Voor de film „De grootste vijand" die
ter herdenking van den Wapens tils tands
dag op 9 November te Amsterdam voor
t eerst in Nederland vertoond zal wor
den, heeft Max Tak een begeleiding ge
componeerd. die thans reeds naar Berlijn
en Londen verkocht is.
Jackie.
Jackie Coogan laat de film de film en
gaat naar het cabaret. Met zijn vader
zal hij te Londen optreden, hun salaris
bedraagt 12000 gulden per week.
Clara Bow-biefstuk.
De vader van Clara Bow heeft te Hol
lywood een restaurant, een der speciale
gerechten noemde hij Clara Bow-bief
stuk. De Paramount heeft er echter een
stokje voor gestoken en de heer Bow
mag geen reclame meer maken met den
naam van zijn beroemde dochter.
Te veel premières.
In Berlijn worden thans zoo veel pre
mières gegeven, dat men vreest, in Fe
bruari geen goede films voor de groote
bioscopen meer te hebben.
CINEMA PALACE.
Looping the loop; Werner
Kraus als Clown.
Looping the loop: een duikelt je door
de ruimte, een slag. een ongeluk, de
springer is anders terecht gekomen dan
de bedoeling was. In het leven gaat het
ook vaak zoo en Werner Kraus onder
vindt dit wanneer hij, de gevierde Clown
Botto, verliefd wordt op het meisje.
Dit is een goede film. een sterke film
met prettig, mooi spel van de drie
natuurlijk drie hoofdpersonen. Maar
ook een film die wat foto en regie be
treft ver boven vele andere rolprenten
staat en scènes bevat, zoo keurig van
techniek als men maar heel zelden in
een bioscoop te genieten krijgt.
Het is een circusfilm met logge oli
fanten. water-vlugge acrobaten, dans
meisjes, hals- en botten-brekende toe
ren. En in de kleedkamers, tusschen
paarden en clowns, maar ook buiten het
circus speelt zich de geschiedenis af
van den Clown en het meisje.
Te roemen zijn verscheidene mooie op
nemingen: de aankomst te Londen, de
sprong langs de „baan des doods" en
zoo vele meer. Werner Kraus geeft een
buitengewone creatie als de clown, Jenny
Jugo geeft knap het meisje weer, schuch
ter soms als het moet. steeds in den toon.
Warwick Ward speelt goed en in de bij
rollen is nog de clown van Siegfried
Arno en aardig getypeerd Lvdia Potechi-
na als de tante.
In het bij programma een week journaal
met heel mooie opnemingen van de
..Graf Zeppelin", manoeuvres van een
onderzeeboot en watervliegtuigen en het
nieuwe stationnetje te Aerdenhout.
R EMBRAND T - THE A TER.
Het troetelkind van het
publiek; en van Herbert.
Het Rembrandt-Nieuws geeft o.a. een
staaltje van de ongeëvenaarde rijkunst
van de Spaansche officieren die, voor
hun koning, Alphons, toonen, wat zij en
hun paarden presteeren. Velen zal het
niet bekend zijn, dat de Spanjaarden in
hun officierencorps zulke kranige ruiters
bezitten. Het was dikwijls angstig om te
zien, hoe paard met ruiter een steile hel
ling naar beneden afrenden;herhaaldelijk
maakten beiden dan ook een buiteling.1
De hoofdfilm, „Het Troetelkind van het
Publiek" geeft ons de vreugde maar ook
de smart en den strijd van een geliefde
tooneelspeelster. Helen Taylor, een von
deling. is door den ouden souffleur Mor
ris opgevoed. Het meisje ontpopt zich
langzamerhand tot een groot artiste, die
door het publiek op de handen wordt
gedragen. Door alles heen behoudt se
haar eenvoud, haar eerlijkheid en haar
oprechte liefde voor haar pleegvader.
Tot haar aanbidders behoort ook Her-
bert Campbell, een Jong tooneelschrijver
en dichter. Helen en Herbert krygen
elkaar lief. hetgeen voor Herbert vol
maakt geluk zou beteekenen. alshy
maar riet gelrouwa was, wat hij ver
zwijgt voor Heien. Op zekeren dag komt
Herberts vrouw, Ed.th. Helen bezoeker
en vertelt haar dat zij de v:ouw van
Herber' is. Diepe wanhoop maakt zich
nu ook van Heler, meester, maar belde
vrouwen houden innig vel van Herbert
en ln plaats van elkaar te haten, zooals
ir, dergelijke gevallen te doen gebruike
lijk is. brengt haar liefde haar er toe o.n
der wille van Herbert tot zijn geluk sa
men te werken Fen van haar tweeën
moet zich opofferen. Hoe het drama zich
verder ontw'kkelt ga men zelf zien.
Het Variété-nummer Biagis en Tras-
coja vond bij de aanwezigen veel belang
stelling en waardeering, zooals uit het
dankbaar applaus bleek.
STANDAARD-THEATER.
Verwoeste levens. En goed
tooneelspeL
Wij willen u een goeden raad geven,
schrik niet als u deze week naar Stan
daard-theater gegaan en aan 't genieten
bent. Wij weten wel, dat u toch schrik
ken zult. maar onze plicht hebben wij ln
elk geval gedaan, en als dan in het laat
ste bedrijf, als het juist zoo spannend ls
het onverwachte komt.—, enfin, we kun
nen het ook verantwoorden, dat u nieuws
gierig gemaakt is want Dirk Janse met
zijn gezelschap is veel bekijks waard. Het
stuk „Verwoeste Levens" is nu op zich
zelf niet zoo buitengewoon veel. waard
want af en toe roept het wel eens herin
neringen op aan een beestje uit de my
thologie, dat zyn naam soms aan lite
raire of on-literaire producten leent,
maar het spel is superieur. Mevrouw
BigotEggers speelt de schoonmoeder
volkomen natuurlijk, de heer v. d. Hout
den dokter zonder eenige overdrijving.
Dirk Janse maakt den ploertigen too-
neelspeler inderdaad bijzonder ploertig
en Greta Schoonenberg en Joh. de Boer
zijn een aardig stelletje als de pension
houders. Even keurig in orde als het spel
zijn de décors zoodat Dirk Janse zijn re-
putatie handhaaft.
De titel „Een linke Jongen" van de
Paramount-film doet wel vermoeden dat
de inhoud niet melo-dramatisch is. Dat
hij zóó komiek zou zijn hadden we niet
gedacht omdat een gewoon mensch geen
flauw vermoeden heeft, dat er voor grap
pige films nog zooveel nieuwe geestighe
den te bedenken zijn buiten de gebruike
lijke op snelheid er. behendigheid geba
seerde. Met eenige nieuwe vondsten, zoo
als het verliefde paartje verpersoonlijkt
in een en denzelfden acteur, wat om den
drommel geen filmtruc is, zou zelfs een
Buziau een goed figuur maken. Zulke
films moesten er meer zijn onder de hu
moristische.
INGEZONDEN MEDEPEEHNCEN l 60 Cu. PER RECEt-
LUXOR-THEATER
„De Drie Vagebonden", ko
mische film en „De Jacht
naar ccn Vrouw", sensatio-
neele geschiedenis.
Allereerst maken we met Pathé een
reisje naar Koblenz en bewonderen weer
de mooie, oude gebouwen, de sclioone
natuur en waterpartijen.
Als eerste hoofdnummer draait dan
„De Drie Vagebonden". Dit is een
mische geschiedenis in 6 acten, waarin
de hoofdrollen vervuld worden door Paul
Heideman en Hans Mierendorff. De drie
vagebonden maken heel wat door vóór
dat het een gelukkig slot wordt. De ln
houd van deze film is wel in staat door
de malle situaties een lach te voorschijn
te roepen, maar voor den hoofdvertolkei
is het niet zoo aangenaam. Omdat hy
zelf niet wil uitlaten wie hij eigenlijk
is, wordt h'j steeds voor den verkeerde
aangezien en als hy de verkeerde moet
wezen, gelooft men hem toch niet. Het
slot is dat er een meisje is dat hem om
hem zelfswil in het huweiyksbootje
stopt en wil huwen. Ook de goede vriend
wordt niet vergeten.
Om de malle situaties wordt dlkwyis
hartelijk gelachen.
Het Luxor Nieuws bevat weer veel
mooie verscheidenheid en is een belang
rijk deel van het programma.
Het tweede hoofdnummer: ,J3e Jacht
naar een Vrouw" is de geschiedenis
van twee zusjes die van een brandend
schip gered worden, maar gescheiden,
zoodat de één met een zendeling op een
OVERAL VERKRIJGBAAR.
IMPORTEURS: N.V. HANDEL MAATSCHAPPIJ RECK1TTS, ROTTERDAM.
eiland terecht komt en de ander in de
groote stad. Het tweede gedeelte speelt
20 jaar later als Jean Hudin zich voor
Claire geruïneerd heeft en dan met een
expeditie op het eiland komt om daar
naar een schat te zoeken. Daar woont
de andere zuster, Jola. Dit meisje heeft
veel te lUden van de bevolking onder
aanvoering van de vrouw Dolores. Jean
Hudln weet alle moeiiykheden te over
winnen, deels ook met behulp van een
vriend van hem. De uitwerking van den
krater ls vreeseiyk. De beide vrienden
en Jola weten te ontkomen en later zien
we hen in ParUs.
Deze f.im is waarlijk heel mooi, ook
door de schoone natuur die we bewon
deren. Alles bUeen een goed programma.
CABARET MODERN.
Het nieuwe programma
Ook in „Modem" is .Ramona" en
Vogue. „Ramona" ls de quintessence
in het amusante leven Als u uw radio
op Daventry lange golf of op Daventry
Junior instelt hoort u Ramona in Savoy
of in de Kit-Cat-Club R3mona wordt
gezongen, gesaxophoned. gebanjo'd. ge
vibreerd. Ramor.a is afgezaagd. Maar
zooals Tom v. d. Spek zijn Ramona lief
heeft ls het goed. Hy en de zUnen spe
len dezen Schlager voortreffelijk.
Trouwens deze band is. nu zy aange
vuld is met verschillende uitnemende
krachten uitermate vooruitgegaan!
En welk een uitstekend saxophonist is
v. d. Spek.
Het programma van deze week is goed
verzorgd. De chansonnière Greta v. d.
Werf. die wy al eerder in deze rubriek
bespraken is in hooge mate enthousiast.
Haar apache-lied. de serieuze noot
in haar répertoire had veel succes.
Voor 't overige, oude kennissen. Renatle.
chansonnier-conferencier, is 'n verdien
stelijk gangmaker; zyn zang door den
trechter wordt immer door een dank
baar publiek aangehoord.
„The Kentuckey's" voor de helft be
staande uit de meergenoemde Greta v.
d. Werf. dansen grotesk en modem op
de weelderige klanken-productie van de
Jazz. De ..hy van het 2-tal vertoont
een geraffineerde stepdance zonder step-
mat en zonder dubbele kleppende
zolen, zy die weten hoe moeilijk de
eigenlUke step-dance is. zullen dit stoute
bestaan kunnen waardeeren.
En eindelijk dan Dumas. De geestige
Dumas! Het ..glansnummer". Zijn kort
ademige liedjes hadden een ongekend
succes en Dumas was niet zoo goed, of
hy moest een toegiftje geven
En daarna danste men tot half
twaalf. „Modem" was overigens dien
avond zooals gewooniyk door een
talrük publiek bezocht.
Marie S er et-
Van Eykcn.
MUZIEK.
EERSTE GEMEENTELIJK
ORGELCONCERT
Als wy na liet
bezoek van het eer.
ste gemcenteiyka
orgelconcert onze
auspiciën voor het
aangevangen win
terseizoen moeten
bepalen zyn de
vooruitzichten niet
bemoedigend: niet
meer dan een paar
ïonderd hoorders
hebben zich de
gang naar de con
certzaal getroost
een uitnemende altzangeres
te hoortn. Want zoo eene is Marie Se-
ret—Van Eyken: zy bezit een mooi,
warm. diep geluid, zy bezit smaak,
distinctie en gevoel benevens een dui
delijke uitspraak. De eenige schaduw
zijden \un haar pra es talies waren, dat
zy soms iets te laag intoneerde en een
neiging vertoonde om de tempi te ver
langzamen. Dit daargelaten heeft ge
durende vele oogenblikken haar zang
muzikaal genot, haar expressie ontroe
ring kunnen wekken. De beden om uit
komst. ln de werken van Carl Phillpp
Emanuel en Johann Sebastian Bach ver»
vat. werden door haar niet minder aan
grijpend verklankt dan de naïeve
vroomheid van Mahlers „Urlicht", dat
als een hemelschc balsem kwam na de
grauwe atonaliteit van Honeggers
„Fuguo" en „Choral" voor orgel. Maar
ook de lyriek van Hugo Wolf bleek haar
soed te liggen, getuige diens „Wo find
ich Trost" en „Neu Liebe", behoudens
dan haar opvatting van de tydmaat,
George Robert speelde de Fantasie van
Sweellnck en de beide werkjes van Ho-
negger ook een tiental dagen te voren,
op het kerkconcert van mevrouw Noor-
dewier-Rcddinglus; instrument en acous-
tick gaven nu een iets gewUzigde kleu
ring. en aan duideiykheid wonnen ze,
wat ze aan grootheid inboetten. De ge
weldige „Fantasie en Fuga" in g min.
van Bach vormde het hoogtepunt van
de orgelwerken, maar de Sonata da
Chlesa van Hendrik Andriessen hand-
haafde zich desondanks aan het slot van
den avond als een imposant werk, dat uit
eenige harmonisch belangwekkende va
riaties op een praegnant en eenvoudig
gevormd thema, gevolgd door een tot een
schoone sty ging voerende finale bestaat,
Progr.mima en vertolking verdienden
dus alleszins grootere belangstelling. Ik
ben berleuwd of het volgende orgel
concert op 26 Oct. a.s„ waar o.a. de
Haagschc meester-hoboïst Jaap Stotyn
zal medewerken, beter bezet zal zyn.
KAREI» DE JONG.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN a 60 Cu. PER REGEL.
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
47)
Nu het in de Duitsche kranten stond
begon Balthazar Troilo het ook te ge
looven! Hy was uitgelaten vroolyk over
Katarina's succes. Zoo kende ze hem
heelemaal niet. En het advies van Eva.
om in het Kurhaus in Wiesbaden het
succes met champagne te vieren, viel in
goede aarde by hem.
Zijn vroolyke stemming duurde echter
nie: zoo heel lang. Het viel Katarlna op.
sinds eenigen tyd maakte zich juist na
opgewekte stemmingen een soort lethar
gische verdooving van hem meester. Het
leek wel alsof hij aan het piekeren was.
Maar waarover maakte hy zich zorg?
Angst voor den dood kon het niet zyn.
die had hij niet; dat had hy haar vaak
genoeg gezegd. In den grond van zyn
hart was de soms-zoo-ruw-ultvallende
oude man, een kinderlyk-geloovig Chris
ten voor wie het leven niet met den
dood ophield. De zekerheid in een hoo
gden bestaansvorm voort te leven maak
te het afscheid van deze onvolmaakte
wereld niet al te zwaar voor hem. Mis
schien was het dan toch de ouderdom
die hem begon te hinderen. Hy was den
laatsten tyd zoo in het oog vallend min
der geworden, dat Katarina zich soms
bepaald bezorgd maakte. En het ver
baasde haar des te meer dat hij soms
plotseling opleefde en een jongensach
tige lust had om een of andere dwaas
heid te doen!
Dat Katarina schitterende zaken deed.
verheugde hem natuurlijk. Maar hij kon
toch niet nalaten uit te rekenen, dat.
wanneer zy tot aanstaanden Mei ge
wacht had. zy een kwart millioen plan
ten in voorraad zou hebben gehad, Ka
tarina moest er om lachen.
„En waar zou ik de werkkrachten van
daan hebben moeten halen? En het toe
zicht. hoe had het daarmee ge moeten?
Ik had op den duur wel een half bataljon
gendarmerie noodig gehad om te zor
gen dat er niets uit de kassen werd mee
genomen".
Ze hadden er belden verbazend veel
schik in dat ook de agent uit Frankfort
weer met zijn bestellingen moest komen.
Hij feliciteerde haar zelfs door de te
lefoon. Katarina bedankte hem opge
wekt, maar moest hem meedeelen dat zy
de bestellingen slechts kon uitvoeren in
de volgorde waarin ze binnenkwamen.
„En over den prijs bent u door mijn
prospectus wel ingelicht, nietwaar?"
vroeg ?e schijnbaar argeloos.
,Jk vind u erg duur, juffrouw Lutz.
U ruïneert uw eigen zaak. Let u maar
eens op; in de meeste bedrijven kweeken
ze uit de stekken alles wat ze noodig
hebbenen in het volgende voorjaar
koopt niemand meer een stuk van u".
„Tegen dien tyd ben ik al lang uit
verkocht", zei Katarina vroolyk.
„Dan gaat u zeker rentenieren?"
„Dat kunt u denken! Ik ben al lang
weer met wat nieuws bezig".
„Mag ik vragen
„Neen hoor. Dat biyft weer een diep
geheim. Tot ziens".
Katarina werkte thans voort aan de
poging die in het voorjaar mislukt was.
Ze had nu weer den moed er toe; bo
vendien kon ze nu haar tijd afwachten.
Al haar yver wydde zy aan de witte,
rose-genuanceerde bloem. Ze wist nu.
dat het kweeken van noviteiten het ge
bied was, waarop ze succes zou hebben.
Het kweeken van anjers voor den ver
koop van snijbloemen dacht ze zich als
byzaak, alleen omdat het financieel noo
dig was.
Een tydlang hadden de bloemhande-
laars ter plaatse geprobeerd de nieuwe
bloem te boycotten. Het waren de
knechtjes van Bloemen-TTollo's. Maar
ten slotte moesten ze toch wel over de
brug komen. En door een toeval kwam
K&ttyina er achter dat een opmerkeljjk-
groote bestelling voor rekening van een
strooman voor de vyandelyke buren be
stemd was.
Katarina kon haar weldoener Erck de
voorgeschoten bedragen in korten tyd
terugbetalen. Haar dank kwam uit het
diepst van haar hart. Allen hadden haar
in haar moeiiykheden alleen laten staan
en was hy niet op het juiste oogenblik
komen opdagen om haar te helpen dan
had ze nooit, het resultaat van al haar
moeite en yver kunnen inoogsten. Nu
echter was het een rijke oogst. En ze
mocht nu ook wel eens een vrooiyken
avond hebben. Het toezicht stelde nu
ook niet meer zulke zware eischen als
in den tyd dat ieder stekje dat de deur
uitging een gevaar was voor haar succes.
Al was ook nu nog een inbraak de
moeite waard, 't verlies van een plantje
beteekende thans niet meer dan het ver
lies van zyn verkoopwaarde.
Over Vader Kr a use en zyn veelbelo-
venden zoon had Katarina na het ver
hoor door den Burgemeester nog maar
eenmaal wat gehoord: de Commissaris
had haar bericht dat als aanstichter in
elk geval niet de heer Viktor Troilo ln
aanmerking kwam. Hoogstwaarschyniyk
had een verkeerd begrepen, humoristisch
bedoelde opmerking van den heer Rispe
ter den jongen op het idee gebracht
Katarina had Viktor al beschouwde
ze hem ook als zwak nooit tot zoo
iets gemeens in staat geacht Maar de
mededeellng van den commissaris nam
toch een zware last van haar af. Maar
tegenover Grootvader Troilo mocht ze
volstrekt niet over Viktor spreken, noch
over het bezoek van den commissaris.
Dan raakte hy direct in een soort zin-
looze woede....
Ze spraken af dat het „feestdiner"
Zaterdagavond zou plaats hebben. De
oude Balthazar had een landauer besteld
aan auto's was hy niet meer van plan
zich te wennen, nu hy al aardig tegen
de negentig liep, en hy had tegen
K&tchen gezegd: „Vandaag moet Je Je
eens mooi maken, als Je met my uitgaat:
ik wil met Je pronken!"
Dus trok ze, ofschoon het buiten de
zon al aardig koud was. een lichte, zo-
mersche Japon aan. Een feestelijker
exemplaar bevatte haar garderobe op
het oogenblik niet! De zorgen en het
werk hadden haar geen gelegenheid ge
laten aan haar toilet te denken. Ze hui
verde dan ook wel een beetje toen ze
naast den ouden heer in het open rijtuig
zat. Het was overigens een stralende
herfstmiddag.
„Zeg, Katrientje. jy denkt nu zeker
ook wel by Je zelf dat Je liever een
vrooiyken, knappen jongen naast Je had,
dan zoo'n oude bok als ik, hè?"
„Maar Grootpapazei ze afwe
rend, met een weemoedig lachje.
Hy schoof zyn zwarte monster-sigaar
in een hoek van zyn mond en lachte.
„Nou, een bepaalde liefdesverklaring
is dat niet
Katarina legde haar ijskoude linker
hand op zyn arm. „Verlangt u er een?**
vroeg ze op vermoeiden toon.
„Jadat is zoo de mode tegen
woordig. De Jongens schynen niet meer
te durven, nu moeten de meisjes maar
aelf de zaak in handen nemen. Zoo doet
ons vriendinnetje Eva in Londen ook,
denk Je ook niet?"
.Dat zou wel kunnnen. Ik heb het
hier ook al gemerkt. Ze is dol op Gabb".
„En hy was natuuriyk dol op een an
der".
„Dat was heel dom van hem".
„Dat moet jy noodig zeggen! Je hebt
nogal reden om een ander in liefdes
histories domheid te verwijten. Alsof
het niet een haar gescheeld heeft of Jo
had Je eigen leven er mee bedorven
„Heb ik dat dan nu niet gedaan?*
vroeg ze toonloos, vol bitterheid.
..Omdat Je de „uitverkorene" niet ge
kregen hebt?"
.ik heb toch ook zoo veel van hem
gehouden".
Hy belde zyn vuisten. „Schel toch
eens elndeiyk uit over dien ellendig en
kwajongen, dien lammeling!"
Het gelukte hun geen van belden om
in de feeststemming te komen.
Ook later niet toen zij in den kleinen
salon van het Kurhausrestaurant zaten,
.(Wordt vervolgd^
