HAARLEM'S DAGBLAD
TWEEDE KAMER.
Ket^ysterie van Haath Hover
FLITSEN
FEUILLETON.
VRIJDAG 19 OCT. 1928
18 October.
De inlandsche meerderheid in den Volksraad. De
minister aan het woord. Geen Herzieningscom
missie. De Raad van Indië. Het aantal Volksraad
leden.
ken is het is, wanneer de Gouv.-Gen. de
beschikking heeft over een ruimere keuze
van inlandsche leden, mede als meer
mogelij kheden biedend ter correctie op
de verkiezingen. Hij wilde er op doen
letten, dat degene, die de Staatsregeling
van '25 verdedigde, minister de Graaf,
er steeds op gewezen had, dat de samen
stelling van den Volksraad geleidelijk
moest gaan toonen, dat aan de inland
sche leden een steeds grooter aandeel
kon worden toegekend in de werkzaam
heden, in verband met de zioh uitbrei
dende economische belangen der inland
sche wereld en met haar groei in wet
gevende capaciteiten.
De minister wees er op, dat volgens
het ontwerp het aantal Nederlanders
(25) niet meer zal kunnen verminderd
worden door aanwijzing van menschen
van andere nationaliteit, ook al zouden
deze met Europeanen gelijk gesteld zijn
geworden, gelijk thans het geval kan zijn.
De minister deelde mede, dat de aan
vaarding van het amendement-Feber in
1925 in Indië is gevoeld als een donder
slag uit helderen hemel. Dr. Konings
berger zelve voelde het toen als pijnlijk
voor de inlandsche leidende figuren, die
destijds reeds in den bestaanden Volks
raad voor de helft van het aantal leden
zitting hadden. Dit moest in Indië on
aangenaam treffen! De bewindsman ge
voelde dat en ook onze gezant te Wash
ington in dit jaar gevoelde het amen
dement als een vergissing, onze gezant,
de heer de Graeff, thans Gouv.-Gen.
die als vice-president van den Raad van
Indië de eerste jaren van den Volks
raad heeft medegemaakt.
Ook de minister zag wel in met den
nieuwen landvoogd, hoezeer het moeilijk
was spoedig na 1925 weer te komen met
een voorstel om terug te keeren van het
amendement-Feber, maar: wat het
zwaarst was, moest- het zwaarst wegen
De misvatting moest hersteld worden.
Herhaaldelijk gaf de G.-G. den minis
ter ook uit Indië bericht van de groote
teleurstelling, die de aanvaarding van
het amendement-Feber had gewekt, bij
de ons gezag waardeerc-nde groepen, te-
leustelling uitgespoken tot den landvoogd,
die reeds als gevolg van zijn vroeger ge
waardeerde werk in Indië, veler vertrou
wen had.
De minister noemde de aanvaarding
van het ontwerp noodzakelijk. Het weg
nemen van de teleurstelling bij de loyale
figuren is voor hem van het meeste be
lang, waarom hij veel op den koop toe
neemt.
De minister sprak uit, dat hij een
daad wil doen jegens de inheémsche
vooraansbaande personen, die zijn vol
le vertrouwen hebben, als zullende mede
werken in krachtigen en heilzamen arbeid
aan de verdere ontwikkeling van Ne-
derl.-Indië. en
Dr. Koningsberger sloeg - bli^ntwerp
niet te hoog aan: veel oiendscicipieele
beteekenis heeft het niet .n g'
Zooals onze lezers w<-i". ..ebben ver
schillende heeren om Staatsherzie-
ningscomimissie gevraagd Wat de minis-
ter meerdere malen uitsprak sprak hij
nog eens uit: hl. dat hij van een alge-
heele herzieningscommissie niet wilde
weten: er is genoeg ruimte voor ont
wikkeling van nieuwe organen. Rust
moet er komen, een nieuwe herzienings-
comimissie zou slechts onrust wekken.
De replieken hadden, gelijk gez6gd,
niet heel veel beteekenis. Vermelden we
nog alleen, dat de heer Bijleveld er te
genop kwam, dat de minister van een
fout, sprak, van een vergissing der Ka
mer in 1925. De minister had z.i. van
zijn voorstel moeten spreken als van een
positieve daad van goed koloniaal beleid
en niet van herstel van een fout. Op
dien grond wilde de heer Bijleveld het
ontwerp wel aanvaarden.
Op dienzelfden grond: met een daad
van politiek beleid medegaande, ver
klaarde de lieer Bijleveld zich tegen een
amendement-van Boetzelaer van Dub
beldam.
Het zat met dit amendement zoo. De
Raad van Indië thans bestaat uit vijf
leden plus een voorzitter. De regeering
nu wilde den mad van Indië voortaan
doen bestaan uit 7 leden en een voor
zitter, maar met de uitgesproken bedoe
ling, dat de twee nieuwe leden zullen zijn
inlanders, speciaal deskundigen voor in
landsche aangelegenheden.
Dit nu noemde de heer van Boetzelaer
een fout, wijl men daardoor de inlanders
tot bijzitters maakte. Hij wilde ze vol
waardige leden van den Raad van Indië
doen zijn. En daarom het oude aantal
behouden, de regeering opwekkende een
MINISTER KONINGSBERGER.
De minister van Koloniën zette heden
middag zijn rede voort over het wets
ontwerp, waarvan de hoofdzaak was de
uitbreiding van het aantal inlandsche
leden van den Volksraad^ Hij richtte zich
allereerst tot den heer Beumer, die zoo
vele staatsrechtelijke bedenkingen op
perde. Tegenover hem merkte de mi
nister op, dat die bedenkingen niet zijn
geopperd bij vroegere wettelijke maat
regelen, die denzelfden weg hebben ge
volgd. Maar thans kan de minister in
ieder geval toezeggen, dat de staatsrech
telijke te bewandelen wegen, die de
juiste zijn, in de toekomst zullen be
wandeld worden. Dit beteekent, dat niet
de Volksraad heeft te adviseeren over
wat de G.-G. bij den minister wil voor
dragen, maar heeft te adviseeren over
wat een wetsontwerp is, over' wat dus
onveranderd bij de Tweede Kamer zal
inkomen.
De minister betoogde, dat de Kamer
tegenover het wetsontwerp even vrij
staat als tegenover elk ander wetsont
werp. Acht zij het onjuist, dat zij het
verwerpe.
Dit vrij staan werd bij de replieken
die heel weinig om het lijf hadden
door de heeren Beumer en Bijleveld sterk
in twijfel getrokken, omdat van regee-
ringszijde tweemaal met hetzelfde voor
stel is gekomen, omdat de minister met
politieke gevolgen als argument gekomen
is.
De minister sprak het uit, dat ieder
in 1925 heeft gedaan wat zijn plicht was,
elk Kamerlid heeft gehandeld zooals
hij dacht, dat het best was in het be
lang van Nederl. Indië. Over de motie
ven behoefde niet gesproken te worden,
meende hij. Het voorstel moest thans op
zich zelve worden bezien.
De minister kwam dan op de argumen
ten, die hij had1 aangevoerd ter verdedi
ging van het ontwerp, argumenten, die
zoo scherp waren gecritiseerd. Hij stelde
nog eens in het licht van hoeveel bebee-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
inlander te benoemen als volwaardig lid.
De regeering verdedigde het ontwerp
op dit punt met vuur, wijzende op de
noodzakelijkheid van twee leden-inlan
ders meer.
De heeren Cramer en Joekes verde
digden het ontwerp ook en geloofden,
dat werd het amendement- van Boetze
laer aangenomen, hetzelfde daarmede
gebeuren zou als gebeurd is met het
amendement-Feber: het zou gezien wor
den in Indië als blijk van wantrouwen.
Deze uitspraak was oorzaak van een
warme interruptie van Mr. Heemskerk,
een opwekking tot den heer Joekes om
voorzichtig te zijn met het argument van
wantrouwen, omdat, wanneer men daar
eenmaal mee begint, er nimmer een za
kelijke beslissing in vólle vrijheid door
de Kamer genomen zou kunnen wor
den. Buitendien onderstreepte dit de
heer Bijleveld met de opmerking, dat er
van wantrouwen geen sprake is.
De heeren Cramer en Joekes betoog
den, dat het amendement-van Boetze
laer zoo al niet bedoeld, dan toch zeker
naar zijn uitwerking, het Inlandsche
element verre zou doen blijven van den
Raad van Indië, die toch minstens om
den eisch van technische deskundigheid
vijf Nederlanders moest tellen.
Het amendement-Van Boetzelaer werd
met groote meerderheid verworpen, met
6712 stemmen.
De heer Cramer
■wilde bij amende
ment het aantal
leden van den
Volksraad van 60
op 72 brengen.
Maar de minister
en de Kamer acht-
■- ?5^§IF 1611 ^t amende-
ment zoo ver te
staan buiten den
kring van het ont
werp en zoo on
voorbereid, dat het
na een discussie,
Ir. Ch. G. CRAMEP waarbij over het
amciiaement zelve
niet gesproken werd, met 5920 stem
men viel.
Een amendement-Cramer om de in
voering van het ontwerp niet in 1931,
maar in 1930 te stellen, werd ingetrok
ken.
De stemming over het ontwerp kon
geen verrassingen meer brengen. Het
werd volgens het bureau der Kamer
aangenomen met 60—8 stemmen.
Volgens onze aanteekeningen. die over
eenstemden met die van verschillende
kamerleden, waren er 10 tegenstanders,
de heeren Zandt, Beumer, Krijger, Line.
beek, L. de Visser, Prof. Visscher, Dr.
de Visser, Zijlstra, Duymaer van Twist,
en Leenstra. Misschien hooren we mor
gen nog wel wat over dit verschil in
stemopneming.
INTIMUS.
DE GEWIJZIGDE
KIESWET.
OVER HET STEMMEN BIJ
VOLMACHT.
Onze Haagsche correspondent schrijft.
Het volgend jaar is het jaar der alge-
meene verkiezingen voor de Tweede Ka
mer.
De practijk van het kiezen is zoo lang,
zamerhar.d wel aan ieder bekend gewor
den. Daarover behoeft niets te worden
gezegd. Althans op het oogenblik niet.
'Tegen den tijd, dat de stemming (in
Juni of Juli) nadert, zullen de noodza,
kelijke aanwijzingen nog wel eens gepu
bliceerd worden.
Voor één geval is het echter noodza
kelijk thans reeds aandacht te vragen.
En dat komt, omdat in dit geval een
dwingende termijn moet worden in
aoht genomen, liggende tusschen den
thans voorbijen eersten October en den
laatsten December. Dat eene geval be
treft het stemmen by volmacht.
Wijl het hier een volledig nieuwe be»
voogdheid betreft de wet is in de pas
afgeloopsn parlementaire periode tot
stand gekomen en eerst korten tijd ge
leden afgekondigd mogen wii in meer
begrijpelijke woorden, dan in de wette,
iyke bepalingen te -vinden zijn, uiteen
zetten waaraan de kiezer zich te houden
heeft, die bij volmacht zijn stem wil uit
brengen.
Tevens bedoelen wij op de nieuwe mo
gelijkheden, die blijkbaar nog niet alge-
meen bekend zijn, de aandacht nog eens
;e vestigen.
Om te beginnen zij dan opgemerkt,
dat door de mogelijkheid om bij vol»
macht te stemmen niet ongedaan ge
maakt is de reeds bestaande bevoegd,
heid, om op den dag der stemming el
ders te stemmen dan in de eigen woon
plaats.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1323
DE WERELD OP HAAR ERGST
Het komt af en toe in onze wijk voor dat de
Kommers en de van Stuiterens, die sinds jaren
elkaar niet meer willen kennen, denzelfden dag
kiezen voor een bezoek bij wederzijdsche vrienden.
(Nadruk verboden.)
Van deze bevoegdheid echter konden
zy geen gebruik maken, die op den
dag der stemming zich in het buitenland
bevonden. Evenmin die menschen, die
niet 14 dagen voor den dag dei- stem
ming precies wisten op te geven in web
ke gemeente zij dien dag wèl zouden
aanwezig zijn, om dan aldaar te stem
men.
De jongste kieswetswyziging bedoelt
nu dezen menschen uitkomst te geven.
Immers voortaan zullen met mede,
werking van een gemachtigde, zeelieden,
marine-menschen, visschers, schippers,
verscheidene handelsreizigers (om de
meest waarschijnlijke groepen te noe
men) aan de stemming kunnen deel ne
men.
Dan moet men aan twee eischen vol,
doen.
In de eerste plaats moet de kiezer
herhaaldelijk, in ieder geval gedurende
het deel van het jaar. waarin de stem
ming valt, dus t.a.v. de stemming voor
•ie Tweede Kamer in het einde van
Juni en het begin van Juli. tengevolge
van zyn beroep of werkzaamheden af,
wezig. zijn.
In de tweede plaats moet de afwezig
heid in den regel telkens langer dan drie
dagen duren.
De bevoegdheid om bij volmacht te
ï-temmen kan ook verkregen worden
,'uoor de vrouw, die haar echtgenoot in
verband met zijn beroep of werkzaam
heden tijdens zijn afwezigheid vergezelt
We noemen als voorbeeld de schippei-s-
vrouw.
Wat nu de evenvermelde eerste eisch
aangaat, daaruit volgt duidelijk, dat vie
in den tijd der stemming gewoonlijk met
.acantie gaat. de bevoegdheid niet
krijgt toebedeeld
Wat de évenvermelde tweede eisch
aangaat, daardoor worden forensen uit,
gesloten van de bevoegdheid. In het al
gemeen kan men zeggen, dat vie niet
Sanger dan drie dagen afwe2iig pleegt
te zijn, zijn werkzaamheden wel zoo kan
inrichten, dat op den dag der stemming
de woonplaats weer wordt opgezocht-
Hoe verkrijgt men nu de bevoegdheid
cm bij volmacht te stemmen?
Wij onderscheiden, duidelijkheids
halve, twee groepen.
Allereerst de groep der kiezers, die
tusschen 1 October en 31 December,
is het ma8r voor één dag, in hun woon
plaats aanwezig zijn.
In de tweede plaats de groep der kie
zers (in hoofdzaak zeelieden!) die ge
durende dien termijn in het geheel niet
in hun woonplaats verschijnen.
De eerste groep handelt het al Ier een.
voudigst en het gemakkelijkst men is
in eens van alle soesa af door met
de of den gemachtigde (het kan een
man of een vrouw zijn) naar liet ge-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a bO Cts. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BAR TELJORISSTR AAT 16
TELEFOON No. 10756
Verkoop, Verhuur, Inruilen, Reparaties
meentehuis te gaan. Men kieze voor ge
machtigde een vertrouwd persoon, va
der, moeder, broer, zuster, goeden vriend
of buurman, die slechts aan één ver
eischte moet voldoen, n.l. dat de ge
machtigde m dezelfde gemeente kiezer
is.
Is men met den gemachtigde op hét
;tadbuis aangekomen, dan vult de kie,
zer een kosteloos ter beschikking ge
steld formulier in, waarin hii vraagt om
de bevoegdheid van bij volmacht te mo-
jen stemmen. Ook vult hij in een an
der kosteloos ter beschikking gesteld for.
muiier het machtigingsformulier
■aarin hij de door hem aangezochte
persoon machtigt voor hem zijn stem
uit te brengen. Heeft de kiezer zijn ge
machtigde medegenomen, dan kan deze-
gelyk de machtiging aanvaarden.
Is de gemachtigde niet medegegaan,
dan wordt hij door het gemeentebestuur
opgeroepen binnen vijf dagen ten ge.
ineentehuize te verschijnen, ten einde te
verklaren, dat hij de volmacht aan
vaardt.
De tweede groep, de groep der kie
zers, die tusschen 1 October en 1 De
cember. geen enkelen dag in hun woon.
plaats aanwezig zijn, moeten ervoor
zorgen, door hunne familie erop attent
tc maken, dat zij in het bezit van een
aanvraagformulier komen. Dit formu
lier, waarbij men dus verzoekt als be,
■•oegd te worden aangemerkt om bij vol
macht te stemmen, kan van elk deel
der wereld uit aan het gemeentehuis
.".orden toegezonden. Is dit verzoek
schrift aangekomen, dan za.l de aan
vrager zich toch nog eenmaal per»
soonlyk ten stadhuize hebben te ver
voegen en wel te eeniger tijd tusschen
den eersten Januari en een datum,
uiterlijk één week na den dag der can,
didaatstelling. Bij dat persoonlijk bezoek
moet hij dan zijn gemachtigde aanwij
zen. En ook nu is het weer het gemak
kelijkst, indien kiezer en gemachtigde
zich tezamen naar het Stadhuis bege
ven.
Een gemachtigde mag niet voor 12
uur stemmen. Deze bepaling is opgeno,
rnen, om nog steeds de kans voor het
zelf stemmen van den kiezer open te
houden. Een kans, die natuurlijk verke
ken is, wanneer de gemaohtigde eenmaal
gestemd heeft
Iemand kan sleohts één volmacht aan,
vaarden. Op dezen regel is een uitson
dering: twee volmachten mag men aan
vaarden, wanneer de beide kiezers, die
de volmacht verleenen. huisgen ooien
zyn.
INTIMUS.
HET VERDWIJNEN VAN
TOLLEN.
De Vereeniging „Het Ned. Wegen-
congres" heeft besloten op haar in De
cember as. te houden jaarvergadering
de vraag aan de orde te stellen: „Op
;velke wijze is het mogelyk de tollen in
ons land te doen verdwijnen en wat
kan worden gedaan ter bespoediging
daarvan?".
DE VARA VRAAGT MEER
ZENDTIJD.
OOK SCHÓÓL-UITZENDINGEN
Naar Het Volk verneemt heeft het be
stuur van de V.A.R.A. aan den minister
van Waterstaat het verzoek gericht te
mogen beschikken over de middagzend
uren op den Hilversumschen zender die
thans nog niet bezet zijn, De V.AJR.A.
wü op deze uren een goed programma
uitzenden.
Verder heeft de V.A.R.A. aan de A.V.R.O.
mededegedeeld. dat zij bereid is, met- de
A.V.R.O. en voor gezamenlijke rekening,
de schooluitzond'.ngen voor de openbare
lagere scholen te verzorgen.
Voor deze schooluitzendingen heeft de
V.A.R.A. de medewerking van den Bond
van Nederlnndsche Onderwijzers ver
zocht en verkregen.
Inmiddels heeft de V.A.R.A. aan den
minister van Waterstaat den wcnsch
kenbaar gemaakt in de thans onbezette
ochtenduren over eenigen tijd te mogen
beschikken voor hot doen van schooluit-
zendingen.
VAN DER HEYDE'S
„OUDE DELFT".
BLIJFT IN ONS LAND.
Hot fraaie gezicht op de „Oude Delft"
te Delft uit de collectie Six. is niet,
zooals aanvankelijk gemeld werd. aan
den Engelschen kunsthandel Colnnghi
verkocht, maar aan den heer V. S. Bloch
die het vcor ons land heeft behouden,
meldt het Hblti.
DE LUCHTLIJNEN IN
NED. OOST-INDIë.
Ondanks het feit, dat de Koninklijke
Indische Luchtvaart Maatschappij pas
over twee van de door liaar bestelde
vliegtuigen kan beschikken, zal de 0]>e»
ning van de luchtlijnen toch op 1 No
vember a.s. geschieden. Voorloopig zul»
len dan van Batavia uit slechts de tra
jecten Bandoeng en Se ma rang bevlogen
worden.
(Een verhaal van duistere krachten)
uit "net Engelsch van
BERTRAM MITFORD
1)
HOOFDSTUK I,
De deur in den hoek.
John Seward Mervyn lag achterover
ir, zijn armstoel enkeek. De kamer
was van een normale grootte, ter hal
verhoogte van een lambrizeering voor
zien en voor de rest behangen mot don:
kerrood behangsel. Het vertrek was laag
van verdieping en de doorgebogen bah
ken tusschen de vakken van de gewit
te zoldering waren bijna zwart. Dat
verhoogde de somberheid van het ver
trek, zoowel overdag ais 's avonds; en
nu was het avond. Om heel precies te
zijn. de klok kon ieder oogenblik het
m i ddemach tel ijk uur slaan.
Een helder vuurtje gloeide en spran
kelde in den greoten haard onder do
ouderwetsctoe schouw, maar zelfs dat
slaagde er niet in. een zeker beldem»
mend idee van vagen schaduwachtagen,
smüieren invloed te verdrijven, dat in
de lucht scheen te zweven. Ook het
schijnsel van de lamp was vroolijk ge*
neeg, en toch ook weer niiet. Overal el-
dórs zou het dat wol geweest zijn, maar
het leek wel of hier ied'er begin van
vroolijkheid, onherroepelijk geweerd
werd.
De klacht van den winterwind steeg
en daalde om de erkers van het oude
huis, verhoef zich van tijd tot tijd tot
een allerwanhopigst gejammer; binnen
kraakten de balken en de binten op tel
kens nieuwe en steeds onverwachte
plaatsen.
Dat alles stelde wel sterk de zenuwen
op de proef van den man. die daar op
dat spookachtige middernachtelijke
uur eensaam zat, in het volle bewust
zijn, dat gedurende vele lange jaren
niemand bereid was gevonden, dit huis
te bewonen, zelfs zonder dat er huui-
van hem verlangd werd, enkel maar op,
dat hot bewoond zou zijn. Deze ma.n
nu, was bereid geweest, de poging te
wagen.
John Seward Mervyn was iemand, die
er zich op beroemde, dat hij volmaakt
sceptisch stond tegenover alles, wat naar
het bovennatuurlijke zweemde. En bo»
vendien was hij arm.
De vreeselijkste verhalen dóden de
ronde omtrent dit huis, maar hij lachte
erom. Niemand had het zelfs cok maar
voor een paar weken kunnen bewonen;
verscheiden menschen hadden het ge
probeerd. aangelokt door het vrije on
derdak, maar waren al spoedig weer ver
dwenen mét pak en zak, zonder hun ver»
trek aan te kondigen. En wat ze had»
den gezien of gehoord hadden ze
nooit willen of kunnen onthullen. Maar
de tegenwoordige bewoner hield het er
nu al enkele maanden uit tot. groote
verbazing van de buurt. Zoo zat hij daar
nu op slag van middernacht, moeder
ziel alleen. Geen mensch was binnen
het bereik van zyn stem; de dichtst-
by gelegen huizen waren een paar ar
beiderswoningen aan de andere zijde
van een beboschten heuvel. Zijn gedach»
ten zwierven uit naar het verleden, en
ze waren niet van vrool ijken aard
dat zijn zulke gedachten zelden. Cp de
tafel naast hem lagen een paar pijpen
bij een tabakspot, en er stond een vier»
kante whiskey-flesch met een syphon
spuitwater en een glas. maar liij had
neg maar een heel matig gebruik van
den drank gemaakt. Door de een of an
dere oorzaak drukte zyn eenzaamheid
hem <iien avond meer dan ooit te voren.
Hij zou een lief ding hebben willen ge
ven voor menschelijk gezelschap, ir.
welken vorm dan ook. Buiten huilde
steeds maar de gure wand. maar onuit»
sprekelijk droefgeestig. En hij zat daar»
naar te kijken. Te kyken waar
naar?
In een heek van het. vertrek rap een
deur. een massieve deur. Die had een
vreemde antieke kruk van gesmeed
ijzer. En daar zat hij naar te staren,
onafgebroken naar te staren. Bewoog
die kruk zich heel langzaam?
Hij zcu erep hebben kunnen zweren.
Wel, en wat dan nog? De deur was
stevig gesloten, de sleutel op een veilige
plaats geborgen. En de deur leidde ner
gens heen. Die gaf toegang tot een ge
welfden kelder, welks zware muren geen
enkele opening vertoonden. Toen hij
zijn intrek in het huis had genomen,
had hij dat naar alle kanten onderzocht
en nadat hij zichzelf op die manier
volkomen gerustgesteld had, had hij
voor al de griezelige en spookachtige
mogelijkheden, die de openbare mee»
ning in het oude huis veronderstelden,
sleohts een spottende minachting over
gehad. En toch, vanavond, zou hij heb,
ben kunnen zweren,dat de kruk van die
deur langzaam weid omgedraaid.
Ieder ander die minder sceptisch
was aangelegd dan hij, zou die overtui
ging het bloed in de aderen doen stollen
en zijn haren ten berge doen rijzen. De
volkomen eenzaamheid van de plek, de
middernachtelijke geluiden, het klagen
van den weemcedigen winterwind, het
knappen en kraken van het houtwerk
in dit spookachtige oude huis, de vree
slijke verhalen, die allen hun begin in
dezen kelder hadden, en waarvan de
beweging van die kruk slechts een inlei
dend vei-schynsel was zouden hem
naar buiten, den onherbergzamen win»
fcemaoht ingedreven hebben, liever, dan
dat hij daar, als deze man onbewegelijk
ware blijven zitten. Waarop wachtte
hij? Zou een spokenhanö dat slot kun»
nen opendraaien? De man in den stoel
wreef zich de oogen eens uit en keek
weer. Vast en zeker was de kruk omge
draaid, de zware ijzeren krul was eerst
horizontaal geweest., nu stond zij in een
hoek van vijf en veertig graden. Daar
was hij even zeker van, als van het
feit, dat- hij bestond en daar zat. En
toen herinnerde hy zich, datdit de
nacht was.
Welke dag van de maand het was,
sommige verschijnselen kon men op
ieder moment verwachten, maar er
waren twee nachten per jaar, dat
wel, hij had zich een zwakke voorstel
ling gemaakt, omtrent dat. wat hem te
wachten stond, maar de vorige van deze
twee was verstreken, voor hij het huis
betrokken had. Dit was de tweede in
dat jaar. Dit was de nacht.
Dat is natuurlijk allemaal maar
larie! zei Mervyn bij zichzelf. Ik zal nog
maar een glas whiskey nemen en dan ga
ik naar bed. Hij stak zyn hand uit naai
de whiskey-flesch en schonk zich een
glas in. Toch was hij zich bewust van
een gevoel, alsof een rilling hem van
top tot teen doorhuiverde, niettegen»
9taande den warmen gloed die het vuur
verspreidde; en met het sissende geluid
van het spuitwater, dat in het glas
spoot, vermengde zich een klank, alsof
er iemand of iets achter die stevig ge»
sloten deur aan liet schuifelen en rond
tasten was. Hij nam een fikschen teug
uit zijn glas, zoodat het bijna terstond
leeg was. Toen keek hij weer naar de
zware ijzeren kruk. Het rechte beneden
eind, dat even tc voren in een hoek
van vijl' en veertig graden had gestaan,
stond nu verticaal
Bij het zien van dit verschijnsel sper
den zich zijn cogen wijd open. De koude
rilling kwam terug, heviger nu. Mervyn,
hoewel geen geheeLonthouder. was toch
een zeer matig man. dus dat was het
niet. Het meest voor de hand liggende
zou zyn, den sleutel te gaan halen, de
deur open te doen en zichzelf gerust
te stellen. Maar dat kon hij- niet, al had
hij zijn leren ermee kunnen redden.
Neen. Hij kon het niet. Hit zat maar
te staren, in steeds grooter verwilde»
ring. Wat had dat alles te beteekenen?
De geheele atmosfeer in dc kamer
scheeen doortrokken met griezeligheid.
Buiten klonk de melancholieke roep
van een nachtuil. Hij werd door een
tweede beantwoord. Tot zekere hoogte
scheen dat de betoovering te verbreken,
want Mervyn bield van vogels en hun
stemmen; hot roepen der uilen in de
donkere bosschen die zich verhieven cm
den langgestrekten vijver, bijna zoo
groot als een meer. achter het huis was
een geluid dat hem dikwijls op heldere 1
maneschijmnachten naar buiten lokte
om op den duiker te gaan staan en wed
een uur lang er naar te luisteren; voor
hem lag er niets onheilspellends of af
schrikwekkends in de stemmen dor
nachtvogels.
("Wordt vervolgd
