HAARLEM'S DAGBLAD
II D. VERTELLINGEN
HET GEBRUIK VAN ELECTRICITEIT IN DE
AMERIKAANSCHE HUISHOUDING.
ADVIEZEN VOOR ZAKENMENSCHEN.
FEUILLETON.
De Geschiedenis van
Lois Reddle
DONDERDAG 8 NOV. 1928 VIERDE BLAD
Schrijft betere brieven!
door
HERBERT N. CAS SON.
Een nieuw beroep. Niet te veel brieven! De
Tien Fouten.
I.
Wy kannen onze lezers tot ons ge
noegen mededeelen dat wij er wederom
in geslaagd zUn op het copy-rechi be
slag te leggen van een nieuwe serie brie
ven van Herbert N. Casson „Adviezen
voor zakenmenschen". Menigeen zal zich
de zeer interessante brieven van dezen
büzonderen auteur herinneren die wü
vroeger reeds publiceerden. Dc nieuwe
serie bestaat uit een viertal artikelen
hoofdzakelijk gewüd aan den zakenbrief,
die wy onzen lezers niet genoeg ter lezing
kunnen aanbevelen.
Er zijn veel dingen in het zakenleven,
die wy veel te vluchtig behandelen. Aan
niets echter besteden wij zoo weinig
denkvermogen en nauwkeurigheid als
aan de samenstelling van onze zaken
brieven. Het schrüven van zakenbrieven
is tegenwoordig zoo belangrijk gewor
den, dat het een afzonderlek beroep
diende te worden. Het is precies even
belangrijk als het ontwerpen van plan
nen. boekhouding en prijsberekening. Bij
iedere groote firma diende een oorres
pondent te zijn aangesteld, die niets
anders doet, dan moeilijke brieven
schrijven. Hij zou een zeer rendabele
kracht zün en zijn kracht zou goede
rente dragen. Vele groote firma's heb
ben dat reeds ontdekt. Er zijn tegen
woordig tientallen correspondenten in
Engeland en Amerika, die tusschen 3000
en 12000 gulden per jaar verdienen. De
best betaalden zijn nog altyd meer
waard, dan zij ontvangen, hetgeen men
waarschijnlijk van de goedkoopere krach
ten niet kan beweren.
Bij alle groote firma's schrüven te veel
eraployé's brieven en onderteekenen ze
namens de firma. Dat is een groote fout
en een groot gevaar.
NIET TE VEEL:
De meeste firma's schryven trouwens
te veel brieven. Dikwijls zou een kaart
ruimschoots voldoende zijn. Dikwijls is
ook in het geheel geen antwoord noo-
dig. De groote massa brieven die dage
lijks door een firma wordt verzonden is
alleen veroorzaakt, doordat zoo'n direc
teur meestal van meening is dat liet
brieven schrijven voor hem de eenvou
digste en aangenaamste bezigheid Is. Hij
zit er kalm tientallen te dicteeren, in
plaats iets anders te doen. dat hem
moeilijker voorkomt. Er moesten min
der en in plaats daarvan betere brieven
worden geschreven.
Het is niet gezegd, dat iemand, die
ehef van een afdeeiing of directeur is,
ook goede brieven kan schryven. Een
van de bekwaamste zakenlieden is een
zeer zwakke briefschrijver: Henry Ford
schrijft nooit een brief alleen. Hij stelt
handige lieden aan, die zijn brieven af
doen. Hij is een van de weinige fabri
kanten. die weten, dat men zoo weinig
mogelijk tyd aan de schrijftafel moet
doorbrengen. Slechts weinig firma's we
ten. hoeveel haar correspondentie haar
jaarlijks kost. Hoeveel ons echter bo
vendien slechte brieven kosten aan ach
teruitgang van de zaak en klantenver-
lies, kan niemand weten. Menige slechte
brief heeft reeds een proces gekost.
BELEEFD:
Weinig dingen zijn voor het zaken
leven zoo schadelijk als onbeleefde brie
ven. Gij weet stellig uit eigen ervaring,
dat gy brieven hebt ontvangen, die gij
nooit zult vergeten en ook nooit ver
geven.
Vancommercieel standpunt uit moe
ten wij iederen brief als verkoopbrief
beschouwen. Iedere brief heeft min of
meer invloed op de balans. Iedere van
deze brieven schenkt de firma nieuwe
vrienden of helpt de oude verliezen.
Iedere brief, die een kantoor verlaat, is
een „vertegenwoordiger" of hy nu als
verkooper optreedt, of een mededeeling
moet overbrengen. Hij neemt in of hij
stoot af. Hij draagt by tot de reputatie,
die een firma geniét. Het goede brief
schrijven is een nieuwe weg naar zake
lijke successen en grootere winst. Het is
een van de snelste en goedkoopste me
thoden, een zaak vooruit te brengen.
Weinig klanten kennen den chef van een
firma persoonlijk, maar zy beoordcelen
hem op grond van zijn brieven.
Brieven mogen niet als een lastige for
maliteit worden beschouwd. Iedere bin
nenkomende brief brengt een gelegen
heid en deze moet ten volle gewaardeerd
en op hoogst tactvolle wijze behandeld
worden. Het beste is, een secretaresse
en niet een stenotypiste te hebben. Op
alle gewone brieven schryft de directeur
een woord: „ja" of „neen" of „zoo en
zoo beantwoorden". Al deze gemakkelijke
brieven geeft hy de secretaresse ter be
antwoording en verspilt er zyn tyd niet
mede. En zoo wordt zijn secretaresse
geoefend, zakenbrieven te schrijven.
Tenslotte komt hij tot de weinige be
langrijke brieven; deze dicteert hy en
gebruikt er tyd voor. Want wanneer hy
een fout maakt in een van deze brie
ven, dan kan zyn firma een ernstig ver
lies lijden en een van haar beste klan
ten verliezen. Hy kan zeer gemakkelijk
zyn geheele dagsalaris met de beant
woording van een dezer brieven verdie
nen.
DE TIEN FOUTEN.
Er zijn tien fouten, die in de meeste
onzer zakenbrieven telkens en telkens
weer voorkomen. De brieven zyn:
1. Styf en formeel.
2. Onvolledig of onduidelijk.
3. Te negatief zy zeggen alleen, wat
niet moet gebeuren.
4. Op opgewonden toon geschreven.
5. Slecht getypt, slecht ingedeeld, met
te weinig alinea's.
6. Onpersoonlijk en oninteressant ge
schreven.
7. Beleedigend, afstootend en geprik
keld.
3. zy bevatten styi- en taalfouten.
9. Zy zyn te egocentrisch geschreven,
alleen van het standpunt van den schrU-
ver uit, vervullen derhalve hun voor
naamste doel niet, middel te zyn, om
tot overeenstemming te komen.
10. Zy zijn vol gemeenplaatsen.
Van al deze fouten is de meest verspreide
en de onsympathiekste de tiende. Het ge
bruik van gemeenplaatsen deed als het
ware een briefjargon ontstaan. Vier vijf
den van de zakenbrieven zyn in het
zelfde gemeenplaatselijke taaltje ge
houden.
(Nadruk verboden; auteursrecht voor
behouden).
KANTONGERECHT.
Door onveilig sein gereden
Hedenmorgen behandelde de kanton
rechter een overtreding van art 73
van het algemeen reglement op de
spoorwegen. Dit bepaalt, dat een machi
nist niet een blok mag binnenrijden,
voor het verlaten is door den vorigen
trein.
Een machinist uit Rotterdam had mei
trein no. 4000 gereden van Leiden naar
Amsterdam, op 26 November 1927. By
den Ouden Weg te Haarlem was hy om
kwart over zes 's morgens door onveilig
sein gereden, naar zijn zeggen, omdat
de remmen niet goed werkten.
Hem en den treingeleider was ten
ïaste gelegd het blok 500 M. te zyn bin
nengereden. Of dit aan hun onoplet»
tendheid te wyten was af aan ondeug(
delykheid van het materiaal weid in het
midden gelaten.
Verschillende getuigen, die gehoord
weiden, o.a, een inspecteur van de
spoorwegen, meenden, dat het aan on
oplettendheid te wyten was Wel mistte
het zwaar dien morgen, maar toch moet
duidelijk te zien geweest zyn. dat het
voorsein groen en het hoofd- of af-
standssein rood was. In het blok B D,
dat verdachten binnen reden, stond, nog
de trein no. 1000. De seinhuiswachter
Gerritse, die dienst deed aan den blok-
post, had dan ook geen melding ont=
vangen van den volgenden oost, dat
blok B D „ontblokt". d.w.z. geopend
kou worden. Toen de seinhuiswachter
dan ook trein 4000 zag binnen rijden,
begon hy onmiddellijk te schreeuwen en
met zijn armen te zwaaien. De trein
kwam daarna tot stilstand Een ander
blokwachler had in ziin huis uit het
stooten van de wagens op elkaar dat
hy hoorde de gevolgtrekking gemaakt,
dat dit remmen zeer plotseling moet ge,
beurd ziin.
De machinist ontkende dit. Ky had
het onveilig signaal wel gezien, en
was begonnen t-s remmen, reeds voor
de gebaren van den wachter De trein
was echter doorgegleden, omdat het nat
weer was
In elk geval hadden verdachten dt
hoofdgeleider was niet verschenen es-
niet voor gezorgd, dat de trein het blok
niet binnen reed. en dat vond het O
M. ernstig genoeg om een boete van
75 of 25 dagen te eischen tegen eer.
machinist, en 60 of 15 dagen tegen
den in mindere mate schuldigen hoofd
geleider.
De machinist was reeds disciplinair
gestraft door de Spoorwegen met in
houding van 5 dagen loon. wat in hoo-
ger beroep 6 dagen was geworden. Hier
mede hield de kantom-echter rekening
toen hy hem een boete oplegde van 25
of 10 dagen. De treingeleider werd ven
oordeeld tot 15 of 10 dagen.
UITSPRAKEN
H. Th. J- F. S. het als bcstirurder
van ccn vierwielig motorrijtuig daar»
mede rijden op zoodanige wijze, dat dc
vrijheid cn de veiligheid van het ver»
keer op den weg wordt in gevaar ge»
bracht f 25 subs. 5 dagen hechtenis; A-
A. J. v. d. T. na verzet, f 20 subs. 20
dagen hechtenis. E. v. d. B. het des
avonds met ccn onverlicht rijwiel rij
den f 2 subs. 1 week tuchtschool J".
\V. o'vertreding van art- 461 Sr. terug»
gave aan de ouders, zonder toepassing
van straf J. A. S. S. het voorhanden
hebben van boter, niet voldoende aan
de voorschriften f 5 subs. 5 dagen
hechtenis. W. C- O. overtreding van
de ongevallenwet f 10 subs. 10 dagen
hechtenis. N. B. overtreding der Motor»
cn Rijwiehvet f 3 subs. 3 dagen hecli»
tcnis. M- M. "van T. idem f 30 subs. 30
dagen hechtenis met toewijzing van dc
civiele vordering. J. F. G. overtreding
der ongevallenwet f 5 subs: 5 da'w
hechtcnis cn vrijspraak van een gc»
dceltc der tenlastelegging. W. B. over»
treding der ongevallenwet f 5 subs. 5
dagen hechtenis. A. H. overtreding
der ongevallenwet f 5 subs. 5 dagen
hechtenis; ,T- D. v. d. E. idem f 5 subs-
5 dagen hechtenis. J. P. J idem f 5
subs. 5 dagen hechtenis. P. J. R. idem
f 5 subs- 5 dagen hechtenis. J. M. idem
f 5 subs. 5 dagen hechtenis. J. K. over»
treding van het Motor» cn Rijwiclfc»
glement f 1 subs. 1 dag hechtenis. Th.
.T. G het als bestuurder van een rij»
wiel daarmede over een weg of rij»
wiclpad rijden, terwijl niet is voldaan
aan art. 59 van het Motor» cn Rijwiel»
reglement f 3 subs. 3 dagen hechtenis.
J. J. S. het op een rijwiel rijdende niet
den rechterkant van den weg houden
f 0 50 subs. 1 dag hechtenis. G. J. liet
als bestuurder van een 'vierwielig- mo-»
torrijtuig daarmede met grootere
srelheid dan 50 K-M. per uur rijden
in de gemeente Blocmcndaal f 5 subs.
5 dagen hechtenis.
ENGELSCH LEGERVLIEGTUIG
VERMIST.
LONDEN, 7 Nov. (V.D.) Naar het
Engelsohe Luchtvaartdopartement me
dedeelt, is gisteravond een militair
vliegtuig van het vliegveld Catterick op
gestegen tot het maken van een diens'-
vlucht, zonder tot dusverre te ziin te
ruggekeerd. Een uitgebreid onderzoek,
dat ingesteld werd, is zonder resultaat
gebleven.
DE
NEDERLANDSCHE
VEREEN1GING.
HET 25-JARIG BESTAAN.
Ter gelegenheid van de viering van het
25-jarig bestaan der afdeeiing Haarlem
van de Nederlandsche Vereeniging van
Spoor cn Tramwegpersoneel wordt door
het bestuur een historische feestuitgave
uitgegeven.
Dit boekwerkje bevat naast een voor
woord van het afdeelingsbestuur een
stuk van den Bondsvoorzitter den heer
P. Moltmaker en van onzen oud-stad
genoot P. Verten.
Verder is het boekje getooid met de
portretten der bestuurders en die van
de oud-bestuurders, maar wat vooral de
aandacht zal trekken zyn de fotogra
fieën der oprichters van de afdeeiing en
voorts copie van een schrijven hetwelk
in 1903 by de eerste vergadering voor de
oprichting werd verzonden en waarüit
biykt dat het lidmaatschap geheim zou
blijven met het oog op de vrees voor ont
slag.
Voorts de foto van den heer J. Oude
geest. den tegenwoordigen leider der S.D.
A. P.. maar in 1903 de leider van de uit
gebroken spoorwegstaking en de door
dezen gewisselde telegrammen welke be
trekking hadden op de staking en door
Oudegeest gezonden waren aan J. C. Se-
lier, den leider van de staking hier ter
stede.
Het eerste telegram dat in die woelige
dagen naar Haarlem werd gezonden
luidde: „Wacht nader bericht. Niets
zonder machtiging. Oudegeest"; het
tweede telegram luidde „Amsterdam ligt
stil, houd U gereed en 't derde: „Trein
met Directie van Haag moet natuurlijk
doorgelaten worden". Dit laatste tele
gram hield verband met het feit dat de
leider der afdeeiing Haarlem, de heer
Seller, den trein waarin de Directie der
Spoorwegen zat niet wilde doorlaten van'
den Haag naar, Amsterdam. Hoewel la
ter het telegram kwam werd toch de
trein niet doorgelaten en kon de direc
tie niet anders dan met een ander voer
tuig naar Amsterdam vertrekken, Dit
laatste voorval bewUst wel dat vooral te
Haarlem de staking algemeen was.
Het bestuur der afdeeiing zal een re
ceptie houden op Zaterdag 17 November
a.s. des middags van 3 tot 6 uur, terwyl
dien zelfden avond en op 24 November
een feestavond zal plaats vinden. Dit
alles wordt gehouden in de Gem.Concert.
zaal. Het programma voor deze avonden
die beide hetzelfde zUn luidt als volgt:
Opening door den voorzitter. Een her
inneringswoord van den heer J. C. Seller
voorzitter van het eerste bestuur sinds
de oprichting en daarna de feestrede
van den Bondsvoorzitter P. Moltmaker.
Het Dubbel Mar.nenkwartet „Inter Nos"
de declamator Willem van Capellen en
de Arbeiders Muziekvereeniging ..Excel
sior" zullen medewerking verleenen.
Verder zal een tableau worden ver
toond voorstellende een allegorische ver
beelding'* van den 25-jarigen strijd en
werkzaamheid der Ned. Vereeniging. Na
afloop van den 25-jarigen strijd en
werkzaamheid der Ned. Vereeniging. Na
afloop der feestavonden zal een bal ae
feestgenooten byeen houden.
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Het glazen paleisje
door BEP OTTEN.
„In orde", zeide hy, en nadat hy weer
ingestegen was, reed men verder.
Zij hadden nog geen twintig mylen
afigelegd, toen tot haar verbazing, er by-
na weer geheel stilgehouden werd, "n plot
selingen draai genomen, en zy een oude
poort binnenreden, die voor hen geopend
In een glazen paleisje, omgeven door
witte lelies, woonde een klein, fyn elfje.
Eiken nacht straalde het paleisje in "c
maanlicht en de witte lelies straalden
mee. De kabouters, die er langs kwa
men, zagen door de glazen wanden 't
elfje sluimeren op haar bloembedje. En
ze namen eerbiedig hun mutsjes af,
want dat sluimerende elfje in haar
maanbelichte huisje, was 't mooiste uit
heel hun sprookjesland. Maar er was
ook een oude, kwade kabouter tus
schen al die goede aardmannetjes. Hij
had in zyn leven al heel wat kwaad ge
daan en zyn geweten was zoo zwart a's
de zwartste nacht. Hy keek nooit naar 't
glazen paleisje in 't zilveren maanlicht,
want dan zou hU pas goed gevoeld heb
ben, hoe slecht hij zelf was. En dat is
geen prettig gevoel! Hy liep altyd 'n
een boog om het paleisje heen en als
hij ook maar een stukje van de glazen
wanden door de boomen zag schemeren,
kneep hy zyn oogen styf dicht.
Maar eens op een a-vond. toen hy weer
booze plannen liep te maken en niet op
den weg lette, stond hij opeens vlak voor
'c huis van 't elfje! Hy schrok en wou
wegloopen, maar het was net of de ma
nestralen een web om hem sponnen en
hem zoo vasthielden En hy keek en keek
naar 't huisje, dat hy nooit laad willen
zien, 't huisje met de zacht-liohtende
Naar het Engelseh van
EDGAR WALLACE.
57)
Selwyn trachtte haar fluisterend toe
te spieken; hy was weer ongeveer op
adem gekomen en had zijn volle plichts
base! terug.
„Maar die wagen van ons nu? Wy
huurden hem by het uur", fluisterde hy
met heesche stem, en zij bracht haar
lippen naar zyn oor.
„Shaddles zal er voor opdokken", zeide
zy vergenoegd en zU verlustigde zich by
voorbaat in het vooruitzicht.
Korten tijd later hield de auto stil, en
a-e twee looze passagiers hielden zich ge
reed er af te springen. Om een hoekje
van de ka-p glurende, begreep Lizzy de
oorzaak van het oponthoud, Zij waren
by eer. soort van schilderhuis gekomen
en een van de inzittenden van den
auto was bezig de deur te openen. Zij
wist dat dit een telefoonstation voor
chauffeurs en automobilisten was, nog
vóór zy door het toestel hoorde spre
ken. Weldra trad de man die getelefo
neerd had weer naar buiten
werd.. De opgewondermeid. van naar
metgezel sloeg op haar over, toen hij
zich tot -haar wendde.
„Een oude familiebezitting fluisterde
hy haar in. Een- landgoed, met aan- en
bybehooren. Ik herkende het zoo gauw
ik de poort gezien had"
„Aan wien behoort het?" vroeg zy
twijfelachtig.
„Aan mij", klonk het verraste ant
woord.
Doch daarop inziende dat hij een
weinig te boud gesproken had. liet hij
volgen: „Eerlyk gezegd aan mevrouw de
gravin. Allerberoerdst huis had er
altijd het land aan. Moron Court, New
bury. Echt gat
Zy reden langs een uitgestrekten ol-
menlaan, steeds vaart minderende. Sel
wyn tikte Lizzy op den schouder, waar
na zy zich van het rek liet giyden. en.
de wijsheid van zijn besluit inziende,
volgde zij hem. en doken zy juist bij-
tyds weg in de schaduw van een zwaren
olm, want in hetzelfde ocgenblik kwam
de auto geheel tot stüslanö en deed het
vernemen van tic stem van Lady Moron
haar zoon een rilling over den rog loo-
pen.
.JEtyd naar den westelijken ingang:
daar zult gy niemand aantreffen. Wat
deed jy in Somerset, Ghesney?"
„Dat vertel ik je later wel", ant
woordde hy gemelijk.
De auto reed een eind verder en de
twee bespieders zagen hoe de forsche
vrouw er langzaam achter aan liep.
Hoe had zy geweten dat het gezelschap
hier komen zou? Toen schoot het Lizzy
te binnen, wat de reden moest geweest
zijn voor het onderweg stilhouden bij
het telefoonstation.
„Leeiyke oude kast. niet waar?" fluis
terde Moron. „Zie je dat donkere ding
boven op het dak? Dat is de alarm
klok werkt van uit de muziekzaal
;n geval van brand en zulk soort van
dingen."
Zy wachtten tot Lady Moron uit het
gezicht verdwenen was, toen volgden zy
behoedzaam. De westelijke ingang was
door een rr.et glas overdekte koetspoort
bereikbaar' en toen zy hejn genaderd
waren, werd de deur juist gesloten. Mo
ron keerde zich met een veelbeteekenend
lachje tot het meisje, en nam een klein
voorwerp uit zijn zak.
..Een looper". fluisterde hij, öooh zóó
luid. dat hy zich verraden zou hebben,
indien er een luisteraar in de nabijheid
geweest was.
Den sleutel in het slot stekende, draai
de hy hom om en wenkte het meisje
wanden, de zilver-witte lelies en "t
teere. ranke elfje. En, opeens, werd 't
elfje wakker. Ze lachte tegen hem cn
opende haar deurtje. „Dag kaboutertje",
zei ze met- een hoog. fyn stommetje,
vind je mijn huisje zoo mooi? Zou Je
ook wel in zoo'n huisje willen wonen?"
„O. nee." zuchtte de kabouter. ,ik zou
heelemaal niet passen in zoo'n prachtig
paleis, ik ben heel erg slecht, moet u
weten".
t Elfje lachte. „Nietwaar", zei ze
„Ja. heusch," hield de kabouter vol. ..ik
heb pas weer heel leelyke plannetjes
loopen maken."
„Maar ik wed, dat je ze nu vergeten
bent", zei 't elfje En werkelijk, de ka
bouter kon zich niet één van z'n plan
netjes meer herinneren. Hy keek haar
met open mond aan. „Ja", zei 't elfje,
„dat komt. doordat je zoo lang naar m'n
huisje gekeken hebt; aJs je lang naar
iets moois kijkt, dan gaat dat mooie
door je oogen heen naar binnen en dar.
wordt 't binnen in je óók mooi".
„Ik geloof heusch, dat 't waar is", zei
de kabouter. ..had ik dat maar eerder
geweten! Nu ga ik eiken avond heel lang
naar 't glazen paleisje in 't maanlicht
kijken en als 't binnen in me heele
maal mooi is geworden, dan wil ik er
voor mezelf ook een bouwen!"
hem te volgen. Een hal en een gang met
een rood karpet, waaraan geen einde
schoen te konten, strekte zich voor hen
uit; aan het verste einde brandde een
van de zoldering afhangende lamp. Mo
ron sloop oneindig voorzichtig door de
gang. tot hy halverwege bleef stilstaan,
de hand waarschuwend tegen het meisje
ophief, en heftig naar een deur wees.
alvorens haar te beduiden dat zü voorbij
deze moest sluipen. Iets verder bevond
zich een breede, marmeren trap. Deze
besteeg hy, en Lizzy, die zich voelde als
een samenzweerster, volgde hem op de
hielen.
Zy moesten een schrikwekkend
schouwspel aangeboden hebben. Van het
hoofd tot de voeten witbestoven, boden
hun aangezichten den aanblik van met
stof bedekte maskers. Dc verfrommelde
hoed van Lizzy hing scheef over haar
eene oor. Boven aan de trap strekte zich
een tweede gang uit, die even schaarsch
verlicht was als de eerste. Hij bracht
zyn hoofd vlak by het hare.
„Dit is de galery van de muziekzaal!"
Hy wees naar een kleine deur. ..Maak in
's hemelsnaam thans geen leven", ver
zocht hij haar dringend, en opende de
deur telkens een zeer klein eindje.
De deur zelf lag verborgen :n dc
schaduwen van de breede galery voor
het orkest ken dus van beneden uit
de zaai niet gezien worden. Onder het
-binnen treden hoorden zij stemmen, en
De „National Electric Light Associa
tion" in Amerika heeft kortgeleden een
zeer uitvoerig overzicht gepubliceerd
van het gebruik van electrischen stroom
in de Amerikaanse he huishouding. Dit
gebruik is ginds grootor aan In welk
ander land, waarover ons ^gegevens ter
beschikking staan. In hoofdzaak is di'
een gevolg van de gevoerde tarieven
politiek cn de invoering van het stelsel
van den verkoop op afbetaling van elec-
trische apparaten. Tusschen de jaren
1922 en 1927 is het aantal stroomafne
mers sterk toegenomen, nl. van 10 12
tot 17 1 2 millioen.
Van de 120 millioen inwoners, welke
ongeveer 27 millioen gezinnen vormen,
hebben 17.5 millioen gezinnen of byna
65 pet. een aansluiting op het electri-
sche net. Dit percentage moge op het
eerste gezicht niet hoog lijken, her,
komt in een geheel ander licht te staan,
wanneer men bedenkt dat dit percenta
ge in Berlijn slechts 28 bedraagUTenein-
de zich een zoo zuiver mogelijk beeld te
kunnen vormen omtrent de beteckenls
van dit aantal aansluitingen is het vau
belang het te verge!yken 'unet andere
artikelen, welke in de huishouding voor
komen. Het biykt dan dat van 1e
27.300.000 gezinnen er niet minder dan
18 millioen zy'n die een auto bezitten,
17 1'2 millioen zyn voorzien van een
telefoonaansluiting. 11 millioen hebben
een gmmophoon, terwijl 6 1/2 millioen
een radio-installatie bezitten. Vooral het
aantal hetwelk een gramophoon bezit,
valt sterk op.
De onderzoekingen werden voortgezet
en men heeft nagegaan welk nuttig ef
fect de stroomafnemers -van de in hun
bezit zynde installatie wisten te verkrij
gen. De 2.9 millioen stroomafnemers,
welke de electriciteit uit zuivere zaken-
overwegingen betrekken, bereikten een
nuttig effect van 62 pet, welk percenta
ge voor hen, die stroom bezigen uit in-
dustrieele overwegingen 43,5 bedroeg. Zij
die stroom gebruiken voor huishoudelU-
ke doeleinden kwamen slechts tot een
nuttig effect van 7 pet., welk gering
percentage o.m. daardoor te verklaren
is, dat het gebruik van electrische appa
raten relatief van korten duur is.
Hoewel vélen van oordeel zyn dal
een belangryk percentage van het huis-
houdeiyk budget gebruikt wordt voor
gebruik van stroom en het aanschaffen
vau huishou'delUke apparaten, biykt de
ze opvatting niet Juist te zyn. De Ame
rikaan gebruikt dooreen genomen per
HET TOONEEL.
GEZELSCHAP YERSTRAETE EN
BRAAKENSIEK.
Lolott op Inspectie, biyspel
in drie bedrijven van Fric-
deman Frederick.
In het begin dachten wy een satire
op de ambtenaarswereld te zullen krU-
gen, maar al heel spoedig bleek het,
dat de Duitscher Frledeman Frederick
minder hooge aspirat ies had en wy ons
met een gewoon kluchtje tevreden
moesten stellen. Lolott. om wie het in
deze Duitsche klucht te doer. is. is voor
de eene helft ce vrouw van een dood-
gewonen ambtenaar, voor de andere
helft van een oud heertje, dat toevallig
cte chef is van dezen ambtenaar. Met
den eerste „liet zij in scheiding", met
den tweede zal zij in de huweUJksboot
stappen, wanneer de schcidingsacte in
orde Is. Laat nu dat vrouwtje haar toe-
komstigen man op zijn inspectiereis
volgen, dan zitten wy natuurlijk al heel
gauw met dit vrouwtje tusschen haar
twee mannen midden in de klucht.
Lolott bekommert zich weinig of nic*.
cm het oorspronkeiyk plan van haar
geestelijken vader wat hooger vlucht te
nemen, zy heeft. om het maar eens
populair uit te drukken lak aan al
les; aan haar twee mannen eren goed
als aan den schrUvcr Frederich, die
voor haar entree nog zulke aardige plan
nen had. zy schopt alles ongegeneerd
zonder cenige egards in de war. de in
spectie zoowel als dc ontworpen satire
en laat aan het slot haar twee man
nen me' hun beiden achter om er
als hef klufie varj de 2 beroemde hon
den met een derde van door re raan.
Dat alb is meer graocig dan geestig,
meer grof dan fyn. Kefc is de klucht,
waarin het louter en alleen om ca malle
situaties en de dwaze verwikkelingen te
doen is. Frledeman Frederick heeft Lo
lott''enkel in de wereld gerceper om als
kluchtspelfiguurtje drie bedrijven lang
de hoofdrol te spelen. Mevrouw Roosje
Kohier—van Gelder is dat natuurlijk
best toevertrouwd, zy brengt in haar
optreden nog altyd iets mee. dat sterk
aan de revue herinnert. Haar spel is
byna aldoor wat al te nadrukkeiyk. als
bestemd voor grootere zalen; het mist
de fUne nuances. Maar in een klucht
als Lolott op Inspectie hindert dat wei
nig. zy heeft in lede geval voor zulk
een rol het entraineerende, het vroo-
lyke en opgewekte en toen zij als in
de revue nog eens een Duitsch lied-
zioh 7,00 klein mogelijk makende, slo
pen zy naar de balustrade, tot zy aan
een punt kwamen, waar het gevaar
lijk werd. nog verder te gaan. Toen
slaakte Selwyn een uitroep, die hun
aanwezigheid bijna verried. Zich om-
keerende, deelde hU haar mede hetgeen
hy gezien 'nad.
Zij is er niet by jufrouw Reddle
bedoel Ik. Het is een oude dame met
grijs haar,"
„Gy hebt dus uw dochter gezien, me
vrouw Pinder?"
„Ja, mevrouw, ik heb Lois gezien."
Lois! Lizzy sloeg een hand voor haar
mond. De moeder van Lois, en haar
naam was Pinder!
„Een zeer mooi meisje." sprak Lady
Moron ou zalvenrien toen.
„Een hef. knap meisje! Ik ben 2eer
trotsch op haar. wat er ook gebeure!"
„Wat denkt gij dat er met u gebeuren
zal?'
„Ik weet het niet, doch thans ben ik
op alles voorbereid."
Lizzy wierp een blik op haar metge
zel. Met open mond stond hy in de zaal
beneden hen te staren.
„Zy is een te' mooie dochter om te
verliezen. Er. daarom, mevrouw Pinder.
zal ik u een voorstel doen. Het is mijr.
wen-sch dat gij met uw dochter naar
Zuld-Amerika vertrekt. Ik zal u jaar
lijks een som uitbetalen, greater dan
voor uw behoeften noodig zal zijn. Indien
jaar voor zijn automobiel en de daar
voor benoodigtie benadne 500 dollars en
voor tabaksartikelen 100 dollars, ter
wyl gemiddeld zijn stroom-rekenlng 28
dollars bedraagt per jaar, terwOl hU
gemiddeld per Jaar 23 dollars besteedt
voor hot aanschaffen van electrische
huishoudelijke apparaten. Van do
stroomrekening komen 78 pet. ten laste
van de verlichting en 22 pet. voor het
gebruik van apparaten. Van laatstbe
doelde artikelen wordt het electrische
scrUkyaer verreweg het meeste ge
bruikt. Van de 17.5 millioen aangesloten
huisgezinnen bezitten er 15.3 millioen*
dus phm. 87.5 pet. een electrisch stryk-
yzer. Daarna komen eerst de stofzuigers
me; 33.8 pet. en in de derde plaats do
waschmachlnes met 28.4 pet. Teneinde
zich een beeld te kunr.en vormen over
de afzetmogeiykheid der huishoudelijk a
apparaten heelt men tabellen opgesteld,
die aanwUzen bU welk inkomen men een
dezer artikelen aanschaft. Zoo bleek aan
de hand van de in 1924 betaalde inkom
stenbelasting. dat er 7 millioen families
waren, die een inkomen hadden van
meer dan 1000 dollar en als koopers op
traden van stofzuigers en waschmachl
nes.
Gemiddeld wordt per jaar in de Ame-
rlkaansche huishouding 365 K.W.U.,
verbruikt, volgens de laatst beschik
bare gegevens zelfs 400 K.W.U., dat
wil dus zeggen per dag meer dan 1
K.W.U. Dit verbruik wordt per jaar
per huisgezin in Duitsóhland geschat op
niot meer dan 100 KAV.Ü. Er zUn m
Amerika gezins-afnemers, welke per Jaar
3000 tot 4000 K.W.U. en meer verbruiken
cn de Amerfkaanschc centrales zyn be
zig dit verbruik in het huishouden tot 2
K.W.U. per dag te doen opvoeren. Ten
einde het gebruik van huishoudelijke
apparaten meer, populair te maken on
daar waar deze nog niet ln gebruik
zyn ingang te doen vinden gaat men er
in Amerika veel toe over de be
staande electrische Installaties te mo-
derniseeren. Het is nl. gebleken, dat
50 pet. der bestaande installaties niet
meer aan moderne eischen voldoet.
Deze moderniseering heeft ook tenge
volge gehad dat hef aantal nieuwe aan
sluitingen is toegenomen. Daarby is
evenwel gebleken, dat binnen circa
anderhalf Jaar geen nieuwe aansluitin
gen meer mogelijk zullen zyn op het bi-
staande kabelnet
MOLLERUa
je kon zingen, u-as zy gelieel en nl ln
haar element en wist zij met de heeren
op het tooneel ook het publiek in de
zaal in te palmen.
Jules Verstraete staat met zijn sober
spel wel heel ver van dat van Roosje
Kóhler. Hij leek my gisteren allesbe
halve rolvast, zoodat zyn spel nu or dan
ook iets weifelends kreeg. Hoogst ko
misch was hy in zyn Jongensachtige
bewondering voor Lolott's liedje.
Charles Braakcnsiek typeerde het
oude. aftandsche hoertje heel grappig
en Richard Flink deed zyn naam eer
aan zoolang hy den „ambtenaar" kon
zyn. Toen de vrouw ln het spel kwam,
kreeg h'y' het in dubbelen zin blijkbaar
benauwd. HU was tenminste in de eer
ste helft, van het stuk veel beter op
dreef don in de tweede helft. De heer
Pleter Hansen toonde zich oen consciën
tieus sprie in de rol van den directeur,
wat wij ook van Wouter van Riescn in
dc gedaante van den bode kunnerf zeg
gen.
Voor een abonnementsvoorstelling leek
mU Lolott om in de beeldspraak van
Frederich te blijven wel wat 'r. ma-
ver kluifje toe. waarmee ik allerminst
en onhcuschheid bedoel tegenover me
vrouw Kohier-Van Gelder, wier per
soontje ik integendeel in haar vele toi
letten ten zeerste heb bewonderd.
J. B. SCHUIL.
MARGARINE DE OORZAAK
VAN ENCEPHALITIS?
MEDEDEELINGEN VAN
DR. H. K. DE HAAS.
Dr. H. K. de Haas. directeur van het
Rottordamsche Genootschap voor Koe
pokinenting heeft Maandagavond onder
groote belangstelling een voordracht
over „Voeding, inenting cn encephali
tis" gehouden te Rotterdam. Hot betoog
van den spreker kwam hierop neer, dat
het gebruik van kunstboter (margarine)
dusdanige veranderingen heeft te weeg
gebracht in de samenstelling van de
ve tochtige bestaoddcelen van hersen
weefsel (lipoiden) dat onder den Invloed
van verschillende virussoorten verwee-
kingsverschUnselen (demyc-linlsatlc) op
treden.
Terwyi de meeste leden van de ence-
phalitiscommissle uit den Gezondheids
raad verhinderd waren, vereerde de di-
reoteur-generaal van de Volksgezond
heid, Mr. Lletaert Peerboltc deze voor
dracht met zyn tegenwoordigheid.
gij u daartoe verbinden wilt zult gy uw
leven lang geen overlast meer ondervin
den."
Movrouw Pinder glimlachte en schud
de het hoofd.
„Mevrouw, uw aanbod komt te laat.
Hadt gU het mij gedaan toen ik nog in
de gevangenis was; indien het vergezeld
u-ss gegaan van ernstige pogingen tot
kwytsclieldlng van mUn wreede straf,
dan zou ik voor u op m(jn knieën geval
len zyn en u gezegend hebben. Thans
evenwel, weet ik te veel."
„Wat weet gU dan?" vroeg Lady Mo
ron.
Toen begon mevrouw Pinder te spre
ken, cn terwyl zU voortging greep Lizzy
de hand van den man die naast haar
stond en vleide haar aangezicht tegen
zyn arm. Gedurende het verhaal keerde
hy zich éénmaal tot haar, met geheel
veranderde gelaatstrekken, en hy glim
lachte haar toe, als maakte hy uit haar
gebaar alles op, waarvan haar het hart
overvloeide. Mevrouw Pinder sprak onaf
gebroken door, en zoodra zy geëindigd
had. zeide de gravin:
„Gy weet veel meer dan goed is voor
myn rust. en vee! te veel voor de vei
ligheid van myn vrienden."
,J>at is mij duidelijk", antwoordde
Mary Pinder ernstig.
(Wordt vervolga.r
