HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
St. Nicolaas Cadeau
Kalenders
Firma Anton de Rooy
Aspirin-
Tablellen
FEUILLETON
Anthony Marston
Dolende Ridder
DINSDAG 4 DEC. 1928
DERDE BLAD
No. 3797
WEL EN WEE UIT MIJN WERKKRING.
I.
II.
De geneesheer vertelt
De gezagvoerder vertelt
De geneesheer vertelt:
„U komt my spreken over het wel en
wee in myn werkkring?" zei de genees
heer.
„Kjjk, het moet het levensdoel van
den dokter zijn, het wee der mensch-
heid in het wel te doen verkeeren, de
zieke menschen gezond te maken. Soms
gelukt dit door het nemen van eenvou
dige maatregelen, in vele gevallen ver-
eischt het veel overleg.
De groote moeilijkheid is n.m. dat wy
te maken hebben met het levend orga
nisme. Prof. Pel placht te zeggen er zijn
geen „ziekten" maar „zieken", waarmee
hij bedoelde dat ieder geval verschillend
is. Het levensproces te doorgronden gaat
boven het bereik van het menschelijk
verstand, ook bij nauwkeurige waarne
ming en studie, blijft altyd die ééne on
bekende factor.
Gelukkig is voor den geneesheer, die
beschikt over de noodige kennis en er
varing, in de.meeste gevallen toch veel
goeds te bereiken. Feitelijk moet de arts
daartoe altijd paraat zijn met verstand
en hart. Juist dit ten allen tijde beschik
baar zijn schijnt sommigen een bezwaar.
Van die zijde wordt aangedrongen op
een reorganisatie van het beroep, zij wil
len de geneesheeren tot staatsambtena
ren maken met bepaalde werktijden.
Een ernstige zieke zou dan allicht des
ochtends een anderen geneesheer aan
zijn bed krijgen dan "s avonds. Welke
dokter, die met zijn zieken meeleeft, zou
in zulk een systeem gaarne meewerken?
De patient is er niet mee gebaat, want
wie is dan verantwoordelijk voor de be
handeling? Daarom lijkt het mij beter
de artsenkeuze vrij te laten en waar het
noodig is consult te vragen.
Ontegenzeggelijk wordt wel misbruik
gemaakt van het feit dat de arts altijd
beschikbaar moet zyn voor ernstige
spoedgevallen en wordt dit zoo begrepen,
„dat je bij den dokter altijd terecht
kunt", b.v. wordt 's avonds laat hulp ge
vraagd bij eeu zieke die reeds den heelen
dag die hulp noodig had. Ook wordt
vaak op ongelegen tijden advies ge
vraagd over bijzonderheden en kleinig
heden, die evengoed op een gewoon
spreekuur kunnen worden behandeld.
„Zooveel mogelijk boodschappen des
ochtends vóór 9 uur zenden" dat ver
licht de taak van den dokter, dat komt
ten goede aan hemzelf, zijn gezin en
vooral aan zijn studie en daardoor van
zelf tenslotte ook weer aan zijn pa-
tienten.
Want studie blyft noodig, ook als men
eenmaal gevestigd is. Het schoone van
het beroep is juist dit:
Er komen, naast vele dingen die opge
lost zijn en die strekken ten zegen van
de menschheid, altijd .weer nieuwe vra
gen. Als voorbeeld moge dienen de koe
pokinenting:
Meer dan 100 jaar 5s geregeld vacci
natie toegepast ter voorkoming van de
vreeselijke kinderpokken. Voor wie 5h
staat en bereid is, objectief te oordeelen,
kan het geen twijfel lijden dat door
dezen maatregel een geesel der mensch
heid onschadelijk is gemaakt. Het is een
der grootste overwinningen van de me
dische wetenschap. En wat gebeuri?
Onverwacht doen zich in de laatste
jaren in aansluiting aan deze bewerking
soms ziekteverschijnselen voor die zelfs
tot den dood leiden. Het is wel heel,
heel zeldzaam, maar toch een groote
ontnuchtering. Het gevolg is u bekend:
opheffing van den indirecten vaccina-
tiedwang.
Dat de medische wereld onder dezs
omstandigheden zoo onomwonden ver
klaard heeft van den inentingsdwang al
te zien, is wel een bewys dat zij in staat
is een eens ingenomen standpunt
herzien, als dat noodig is. Doch
tusschen zit men niet stil, maar wordt
met ijver gezocht naar een oplossing,
omdat het waarschijnlyk is, dat anders
deze gevreesde ziekte weer haar slacht
offers gaat opeischen.
Een heel ander punt dat het wel en
wee van den geneesheer raakt is het
groot aantal beoefenaren van deze kunst.
Waar vroeger één was, zijn nu minstens
2 a 3. ja. soms 4! Er is dus wel reden
voor de vraag: hoe moeten die alle een
bestaan vinden?
Ongetwijfeld heeft de werkkring zich
uitgebreid: door staatsbemoeiing zijn
veel meer medische ambtenaren noodig
dan vroeger, schoolartsen, gemeente
artsen, artsen van de Rijksverzekerings
bank, het staatstoezicht op de volksge
zondheid enz. Ook de zorg voor het
krankzinnigen-wezen is veel verbeterd
en voor al die dingen zyn geschoolde
krachten noodig. Ook de werkgevers zien
langzamerhand de noodzakelijkheid
van een behoorlijk toezicht op nun ziek
personeel.
Vroeger kreeg de arbeider by ziekte
geen of een karig loon, nu wordt in dat
geval een vergoeding gegeven, die hem
in staat stelt behooriyk te leven. Is het
wonder dat onder die omstandigheden
soms neiging bestaat den tyd der ziekte
wat te rekken? Het is toch ook beter
behooriyk opgeknapt tc zyn eer men
aan het werk gaat. Maar waar Ss de
grens? Om hier voor misstanden te
waken worden controleerend-genees-
kundigcn aangesteld, om er voor te zor
gen dat alleen zy uitkeering krijgen, die
werkelyk niet in staat zyn te werken
Dit is het belang van den werkgever,
maar tevens dat van den werknemer
Want niet zonder schade kan iemand
zijn ziekte op den duur erger voorstel
len dan zij is, omdat hij zich zelf het
ten slotte zóó indenkt, dat hij tot inge
beelde zieke wordt.
U ziet dat er dus wel meer medici een
plaats kunnen vinden dan vroeger, maar
toch lang niet elk vindt een ruim, ja
zelfs velen vinden nauwelyks een vol
doende bestaan. De toekomst is dan ook
niet rooskleurig, alleen zy. die beschik
ken over veel menschenkennis, die met
toewijding en grondige kennis zien aan
hun taak geven, zullen op den duur met
voldoening dit schone beroep kunnen
uitoefenen en by de groote concurrentie
op deze wijze in hun levensonderhoud
voorzien."
De gezagvoerder vertelt:
„Wat myn taak is? Het schip navi-
geeren. Iedere koers die het gaat moet
ik opgeven, ik ben voor het schip ver
antwoordelijk. Als een jongen eind-exa
men van de H. B. S. heeft gedaan kan
hij op de Kweekschool voor de Zee
vaart komen en is dan na één jaar leer
ling, vervolgens kan hy zijn verschil
lende examens doen, totdat hij eerste
stuurman geworden is en kapitein kan
worden, dat wil zeggen als er een vaca
ture is. Dan is het maar wachten. Er
varen er op dit oogenblik velen voor
3den stuurman met den eersten rang, al
zegt men wel dat er niet veel liefheb
berij meer is voor de zee.
Of iemand nog de hoogste rangen
kan bereiken wanneer hy als gewoon
matroos naar zee gaat? Ja zeker, dat
kan nog, maar wanneer hij dan alleen
maar de lagere school doorloopen heeft,
moet hij natuurlijk zooveel langer op
de Kweekschool blijven.
De tijd is niet gunstig voor de vracht
vaart. De vrachten zyn laag, de wereld-
tonnage is veel te groot, er wordt maar
raak gebouwd en de concurrentie
groot en het gevolg daarvan wordt, dat
wij weinig aan wal zijn omdat natuur
lijk het rendement van de schepen zoo
groot mogelyk moet zijn. Als kapitein
op de groote vaart denk ik. dat ik zoo
wat drie weken in het Jaar thuis ben
en daarvan moet dan nog na elke reis
af het bezoek aan de directie om verslag
te doen, de aanmonstering voor de vol
gende reis en de verklaring voor den
notaris.
Of de laatste stormen werkelyk zoo
bijzonder heftig geweest zijn? Ik kan u
zeggen, dat ik nog nooit zóó'n storm heb
meegemaakt. Als zooiets gebeurt is het
maar 't beste in volle zee te zijn,
dan loop je geen gevaar om op de kust
te worden gesmeten en met volle la
ding te varen, omdat wanneer het schip
alleen geballast is, dat wil zeggen de
watertanks gevuld zijn, de windvang
veel grooter is dan anders.
Ja, de draadlooze installatie aan boord
is een groote maatregel voor veiligheid
om de onderzeesche kloksignalen
geef ik veel minder. Die dienen meer,
zou ik zeggen, voor reclame, om aan de
passagiers het gevoel voor veiligheid bij
te brengen. Maar de draadlooze tele
grafie is een belangrijk mf.ddel tot
veiligheid, omdat reddlngboolen bij
kalme zee heel mooi zijn, maar by storm
vaak niet -uitgebracht kunnen worden.
Ze loopen vol of slaan om wat hoor je
van al die booten, die uitgezet worden?
En dan is er de paniek, vooral wanneer
er veel Portugeezen, Spanjaarden, Ita
lianen of Arabieren aan boord zijn. Die
beginnen te schreeuwen en lawaai te
maken, de Noordelijke volken biyven
veel rustiger. Zoo is het alleen te ver- 1
klaren, dat de Prinses Mafalda, die om
ringd was door hulp brengende schepen,
toch nog met 300 passagiers naar den
kelder is gegaan. Het beste reddings
middel by stranding vind ik altijd
om met een gewonen ladder over boord
te gaan, maar de menschen hebben er
gewoonlyk den moed niet voor. Een
ladder zinkt nooit, hij blyft altyd dry
ven. Je kunt er afgeslagen worden, maar
er telkens weer opkruipen. Het komt er
maar op aan, vast te houden en een
been om een sport te slaan. De Salen-
to was verloren, de reddingbooten kon
den het schip niet bereiken, een ladder
zou nog de eenige kans zijn geweest en
er kunnen er een heeleboel op zitten.
Als je op de kust wordt gezet, spoelen
de golven je vanzelf wel aan. Wanneer
het mij ooit gebeurt, op de kust te
stranden, dan probeer ik dat: ik ga met
een ladder overboord. Hy is nog veel
beter dan een vlot, een deur byvoor-
beeld. Je wordt daar afgeslagen, je
kunt je er niet aan vasthouden, dat
kan wel op een ladder. Je wordti er door
nat op, zeker, maar in de booten niet
minder.
Of het gevaar van brand aan boord
groot is? Neen, dat is niet groot. De
tegenwoordige bluschmiddelcn zyn wel
zoo, dat je er dadelyk een eind aan
kunt maken: soms ben je zelfs al vóór
dat de brand uitbreekt gewaarschuwd,
bijvoorbeeld by het broeien van kolen.
Wat beter is: het stoken met olie of
met kolen? Het eerste. Er is minder
personeel voor noodig en het gaat ge-
makkelyker: olie wordt in de ketels
gespoten. Maar olie is duurder. Er wordt
dus gestookt met olie als de vrachten
voordeelig zijn en met kolen, als de
vrachtvaart slecht gaat. Er wordt te
genwoordig gesproken over een me
thode om de kolen zoo fyn te maken,
dat ze als stof in de ketels kunnen
worden gespoten, evenals de olie en de
slechtste kolen zijn er voor te gebruiken.
Wat de ketels betreft, die kunnen in
een dag voor het stoken met olie of met
kolen geschikt gemaakt worden.
Of ik in den oorlog gevaren heb? Ze
ker, ik heb den heelen oorlog naar alle
kanten gevaren. Overdag was dat het
onaangenaamst, dan moest je voortdu
rend uitkijken naar de mijnen. Eens op
een dag heb ik er acht en dertig geteld.
En 's avonds? 's Avonds,dan hoefde je
er niet naar uit te kijken, dan zag je ze
toch niet. Dan maar full speed va
ren. Ik heb het wel gehad, dat ik er
naar verlangde dat 't maar donker wor.
den zou. Je wordt er op 't laatst onver
schillig onder. Dan kwam daar nog by,
dat je ieder oogenblik een torpedo kon
krygen van onder of een bom van bo
ven, want het gaf niemendal of je een
neutraal schip was. 't Is me eens ge
beurd, dat er een bom viel tusschen myn
schip en een ander schip in. Een beetje
verder en zoo'n ding valt op je eigen
schip."
Ieder die wel eens met een zeeman
gepraat heeft, begrypt wel dat dit ver
haal niet zooals ik het hier oververtel
gezegd is. Het kwam langzaam, zoo by
stukjes en brokjes. De zeeman is geen
redeneerder en zeker niet over zijn eigen
aangelegenheden; hy is gewoonlijk kort
in zijn antwoorden, meer de man die
handelt, dan die praat. Maar een slag
menschen om trotseh op te wezen. En
dat zyn wij Nederlanders dan ook. Het
zou jammer wezen, wanneer waar is wat
men zegt: dat de liefhebberij voor het
varen afneemt. Wij met onze koloniën
hebben gToot belang bij een korps zee
vaarders van ons eigen volk. Want wij
gaan op dat stuk voor niemand op zij.
Ook de eenvoudige matroos niet. Hy
mag eens kankeren als op 't land, over
het voedsel vooral, als de nood aan den
man komt is hij niet bang. Hy gaat. En
toen ik afscheid nam van dezen kapi
tein, niet zoo ryk aan woorden, maar
een kloeke figuur, breed van schouders,
stevig, een "toonbeeld van kracht en
vastberadenheid, waar je als land
rot je leven aan zou toevertrouwen,
toen dacht ik: wij zyn en blijven
toch een zeevarend volk. In weerwil van
statistieken, die zeggen, dat de neiging
naar zee vermindert. Dat zal tijdelyk
zijn. De zee blijft toch ons element.
K J. C. P.
i
NAZORG VOOR
ONVOLWAARDIGEN.
ii
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
it 60 CU. p«r regeL
om nooit te vergeten
Vampyr Stofzuiger f 98.-
Verkoopbureau
Gr. Houtstraat 15
Telefoon 15497
Groote keuze bij
o Anegang 14, Tel. 11963
Haarlem vooraan. Wat voor
verdere ontwikkeling der Na
zorg noodig is. Ook steun
van. particulieren gewensebt
De Verbands-Commissie.
Voor de grootste groep van onvol-
waardigen de zwakzinnigen be
schikt Haarlem over een 3-tal goede
scholen 2 gemeentelyke en een R.-K.
terwyi sinds 1925 tevens Nazorg voor
hen ingesteld is.
Deze Nazorg kost het Gemeentebe
stuur voor het komende jaar reeds
25.000 zoodat. wanneer we een verge
lijking met andere plaatsen in ons land
maken. Haarlem niet alleen een schitte
rend figuur maakt, doch ver vooraan
staat. Een woord van dank mag dan ook
den Raad en in het byzonder den on
langs afgetreden Wethouder van On
derwijs Mr A, Bruch niet onthou
den worden. Een goed werkende Ge
meentelijke Werkinrichting de eerste
Gemeentelijke in ons land en een
bloeiende avondschool vormen van deze
Nazorg de grondslagen.
We kunnen slechts hopen, dat ook de
Provincie Noord-Holland en de Regee
ring zich niet langer afzydig houden
en door het voteeren van gelden aan de
verdere ontwikkeling van deze Nazorg
mede zullen helpen.
Dit jaar is tevens een begin gemaakt
met aparte verzorging der blinden, wat
van de Gemeentekas een uitgave van
f 17.000 per jaar vraagt.
Moge ook de groep: lichameiyke ge-
brekkigen niet al te lang meer op hulp
behoeven te wachten en mogen Burge
meester en Wethouders van Haarlem
aan het verzoek, om ook een enquête in
te stellen naar aantal, eventueele hulp
middelen etc. van en voor deze onvol-
waardigen, voldoen.
Iedere groep heeft een aparte com
missie van deskundigen, terwyl het ge
heel, ter voorkoming van versnippering
en noodelooze uitgaven, gecentrali
seerd is.
Daar in dit blad reeds meermalen ar
tikelen over deze groepen verschenen,
kunnen we volstaan met daarnaar te
verwijzen.
Wel blijft nog een kardinale vraag
ter bespreking over en wel:
Moet de hulp voor deze menschen een
zuiver geval van Overheidsbemoeiing
zijn of niet?
Zelfs degenen, die yveren voor uitslui
tend Overheidsbemoeiing, zullen moeten
inzien, dat, in aanmerking genomen de
enorme financieele gevolgen en de ja
renlange worsteling, welke nog te wach
ten is. om bij stukjes en beetjes, verbete
ring in het lot van deze menschen te
brengen, het gewenscht is, dat het par
ticulier initiatief een en ander krachtig
ter zyde staat. Deels om als stuwkracht
te dienen en de massa warm te krygen
en te houden voor dit probleem, deels
omdat een groot gedeelte van de hulp
uit ondersteuning zal blyven bestaan,
daar door productief werk alleen een
groot gedeelte niet tot een menschwaar-
dig bestaan kan geraken.
Behandelt men dit vraagstuk verder
op bureaucratische wyze en schakelt
men de naastenliefde uit, dan zal de
remmende invloed zich zeer zeker doen
gelden.
Met al wat ons verdeelt zullen we deze
geschilpunten moeten laten rusten,
de eerste tijden, eendrachtig tyd, geld en
kracht beschikbaar stellend, in het waar-
achtig belang van deze misdeelden met
de Overheid samen moeten werken.
Het doet my dan ook innig genoegen,
dat een 22-tal Haarlemsche vereenigin-
gen thans met de Gemeentelyke Nazorg
samenwerken. Mannen en vrouwen, van
alle richtingen en politiek inzicht wer
ken hier samen, om dat vraagstuk voor
Haarlem en omgeving tot oplossing te
brengen.
Zy vormen de bekende Verbands-Com.
missie Nazorg, welke als centraal li
chaam fungeert voor alle groepen, welke
onder Nazorg vallen en er hopeiyk nog
ondergebracht zullen worden.
Deze Verbands-commissie zal o.a. dezer
dagen een krachtige actie beginnen
voor fondsvorming voor de groepen Na
zorg. welke van Gemeentewege reeds ge
organiseerd zyn.
Deze groepen krygen daardoor de be
schikking over Nazorgfondsen, opdat de
Nazorg zoo goed mogelyk tot een af
doende verbetering voor deze misdeelden
kan meewerken.
Tot heden werd reeds f 13.000 voor dit
doel byeengebracht.
Het is te hopen, dat de ingezetenen
van Haarlem en Omgeving krachtig de
plannen van deze Commissie zullen steu
nen.
Vol vertrouwen gaan we voor Haarlem
de toekomst tegemoet en wanneer de in
gezetenen deze pogingen financieel steu
nen, zal de tijd niet ver meer zün,
waarop wy, dank zy de samenwerking
van Overheid en particulier initiatief
het geheele probleem: Nazorg voor On-
volwaardigen, kunnen omvatten en aan
den uitbouw beginnen.
In 'n slot-artikel, dat dezer dagen ver-
schynt, zullen we nader dit streven der
Verbands-commissie uiteen zetten.
Heemstede. E. P. SCHUYT.
EEN STADION TE HAARLEM?
Eenige weken geleden hebber, we
mededeelL'igen gepubliceerd over he:
plan voor den bouw van eer. Stadion
op een stuk grond aan de Houtvaar:
naar het ontwerp van don Haarlemschen
architect Jean Courtois Deze deelt ons
thans mede, dat de plannen inmiddels
as te re vormen hebben aangenomen. E'
heeft zich volgens hem eer. commissie
•an voorbereiding geconstitueerd, waar
van het secretariaat is opgedragen aar.
Jhr. G. Elias, Adriaan Stoopplein 9 te
Overveen. die gaarne bereid is r. ad ere
inlichtingen te verstrekken.
Tot zoover dit bericht.
Naar aanleiding van deze laatste toe
zegging hebben we ons tot den heer
Elias gewend, met de vraag wie de
sportvereenigingen zyn. die den heer
Courtois hebben uitgenoodigd het plar.
te ontwerpen en welke personen in de
commissie van voorbereiding zitting heb
ben genomen. Tot ons leedwezen kon de
heer Elias aan ons verzoek niet voldoen.
De persoon, die het initiatief tot deze
plannen genomen heeft, verklaarde hij
wenscht zyn naam nog niet genoemd
te zien. Het is zyn bedoeling om bin
nenkort een vergadering met de belang
hebbende sportvereenigingen te houden
om de wcderzUdsche belangen te be
spreken. Tot deze vereenigingen be
hoort o.a. de H.A.V. „Haarlem". aie
gaarne de beschikking over een sintel-
baan heeft.
SINT NICOLAAS OP EEN
VRACHTAUTO.
DE
MUIDER TOL WORDT
HERDACHT.
Feestavond Sportvereeniging
„Ulysses".
Zaterdagavond hield bovengenoemde
sportvereeniging haar jaarlijksche feest
avond in het gebouw van den Haar
lemschen Kegelbond.
Medewerking verleenden dit keer het
duo Van Musscher: Prof. Antonini met
zyn sprekende mannequin, alsmede de
krachtmenschen „The Dönies". Gezellig
muziek verhoogde de feeststemming.
Te ruim 8 uur opende de voorzitter,
de heer G. Wiegmink dezen feestavond.
Allereerst trad het duo Van Musscher
op. Het oogstte met de voordracht ..De
moderne Vrouw" een daverend applaus.
Hierna was de beurt aan prof. An
tonini den bekenden goochelaar, die
schitterende staaltjes van handigheid
liet zien en het publiek steeds weer
verbaasd deed staan.
Nadat het duo van Musscher weder
op de planken was geweest niet een
schets uit het Volksleven: .Nelis gaat
naar de Oost", werd gepauzeerd.
Na de pauze traden op de acrobaten
.The Dönies". Deze heeren lieten ver
bluffende staaltjes van kracht en lenig
heid zien. Vooral dc „onderman", een
bekend Haarlemsch athleet, moet over
een groote kracht beschikken.
Hierna trad weder op prof. Ar.onini,
nu met zyn sprekende mannequin.
Het bal onder leiding slaagde zeer
Dansavond I. V. O.
Bovengenoemde vereeniging kan met
zeer veel genoegen op haar feestavond
terug zien. Bovendien leent Gebouw
Rosehaghe zich prachtig tot het houden
van intieme feestavonden. Te circa 9
uur opende de voorzitter der feestcom
missie de heer J. A. de wys met welge
kozen worden den avond en liet de band
onder leiding van den heer Pot hooren.
Hierna zong de heer G. Wegman op
verdienstelijke wyze een feestlied, waar
van het refrein door de aanwezigen
werd meegezongen. Dit bracht er de
goede stemming eerst recht in, welke
nog verhoogd werd door een nummer
promenade,
Eenige dames verleenden verder hun
medewerking, welke zeer geapprecieerd
werd, waarna zy een kleine bloemen
hulde in ontvangst hadden te nemen.
Verder droeg de heer Morlang op de
hem eigen manier een aardig numme:
voor. Tot 2 uur duurde de pret.
Een woord van dank aan allen die aan
dezen avond hebben meegewerkt is zeer
op zijn plaats.
„HOLFU".
De eerste abonnementsvertooning.
De onlangs opgerichte „Holfu", de
Hollandsche Film Universiteit, die hier
reeds een introductie-avond beeft ge
geven. geeft haar eerste abonnements
vertooning te Haarlem op 10 December,
's avonds in den schouwburg Jansweg.
Het programma vermeldt:
Rijstcultuur op Java en Japan. Ka-
toen-industrie. Het leven der rivieren,
Geschiedenis van de telefoon. De ko
kospalm, Sneeuwjuweelen, De Galata-
brug te Cons tan tinopel, Teekenfilm
„Kat en Muis".
De „Courant" verneemt dat Sint Ni
colaas Woensdag zyn intocht in Muiden
zal doen op de vrachtauto die op 11 Sep
tember. bestuurd door den bedrUfschef
van „Oud Bussem" zUn historischen
aanval deed op den muller tol. Dienself
den dag zal door de tolbestormers de
heer Kadeier, de vroegere tolbaas ge
huldigd worden om zyn loyale houding
in den stryd.
GEVONDEN DIEREN EN
VOORWERPEN
Terug tc bekomen bij: Schahman.
Schccpcrstr. 13. bankbiljet: dc Koning,
Brouwersstr. 62. gordijn; Hcvnen. Gr.
Moutstr. 45 hond (terrier): Stoepman.
Scheepmakcrsdijk 55. handschoen: do
Groot, Timorstr. 112. handschoen; v. d.
Reep, Amstcrdanistr. 3 j. portcmon»
naic met inhoud; J. Gilijn, Saenredam*
traat 7 z\v„ idem; Kroon, v. 't Hoff»
straat 54. portefeuille met inhoud; Vos.
Schouwtjcslaan, portcmonnnic met in»
houd; Veerman. Cronjcstr. 5S. rozen»
krans; Meijer. Gen. Bothastmat 27.
ring: v. d. Klugt. Emostr. 29, autO'slin»
ger; v. d. Ylugt, Nachtegaalste. 93.
sleutel; Boerkool. Wijde Gcldclooze»
pad 9. sjaal: Jansen, Socndastraat 34.
schoenen; Marijnc, Duinweg 19. Sant»
poort; J. Mars. Oude Groenmarkt 20,
lantaarn: f\ van Dijk. L. Hccrcnvcst
126. portcmonnaic met inhoud: R. Km»
mcr, Billitonstr. 23 (Heemstede), ha»
mcr; A. van Krieken. Brouwcrsplein
18. zakmes: Machiclzcn. Vooruitgang»
straat 6. rijwielbclus. ting merk; Dirce»
teur Postkantoor Haarlem, twee pa«
rapluio's: J. Pikmans. Ravclingstecg 6.
rijwielbelastingmcrk; G. Prccncn. Wal»
deck Pyrmontstr. 19, hccrcnhand»
schoen; 1?- Akersloot, Corn. Schoon»
str. 14. rijwielbelastingmcrk.
Srik. Rozenprleelstraat 49 zw.. bank
biljet; Konings. Bankastraat 25. kinder-
bont: A. B. Schcffer. Brouwersstraat
149. bal; A. J. F. Helmerstraat 8,
boord; Henders. Meester Comellsstraat
58. ceintuur; Schouten. Olieslaeerslaan
5. zakkam in étui; de Groot, Timorstr.
112. handschoen; de Vries. Scheeperstr.
7. idem; Bur. van Politie. Smcdcstraat,
idem. idem. idem. idem. horloge: Kennel
Fauna, hondje, gebracht door Politie.
Amsterdamschc poort: hond (fox), ge
bracht door: Pruis. Jan Harlngstraat 11,
kat. (zwart-wit). gebracht door: Linde
man. Nieuwe Kruisstraat 9: Holzapfel,
Gasthuislaan 127. lognet; P. Mayers,
Breestraat 15. lao: Staal. Santpoorter-
straat 29. mand: J. Visser. Emmakade
lrd-, medaillon: B. Velthuvzen. Banka
straat 9. overhemd: W. Boom. Klever
parkweg 101. oorknopje: de iWt, Mar-
nixstraat 6rd.. portcmonnaic inct in
houd: Hotel den Hout (portier), idem;
J. Freund. Aelbertsbergstraat. 62.pen
ning thond). Bur. van Politie. Snietie-
straat. pakje: Neeven. Bisschop Ottostr.
14. rozenkrans; Bur. van Politie. Sme-
destraat. idem; Diependaal. Tcrbunr-
straat 34 (Sandwort.), rijwlclbelasting-
merk; Bur. van Politie. Smedcstrant,
sleutel; J. T. Malefyt. Popellngstraat 17.
tasch; A. Tilmich. Anthoniestraa' 50,
tang; wyrwmds. Frans Halsstraat 28,
vulpotlood
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct«. per regeL
T. BRUIJN Pz.
7 December herdenkt notaris T. Bruyn
Pz., den dag waarop hy 25 jaar in
functie is als secretaris-penningmeester
van den Romolenpolder; op 28 Decem
ber is hy bovendien 25 jaar in dezelfde
functie werkzaam aan den Waarder-
polder, den Veerpolder en den Veen-
polder.
is maar al tc gemakkelijk aan»
leiding voor U, in het vcrtTck
te heet te stoken. Des tc gcvoc»
liger is U voor de koude, als
U in de buitenlucht komt. Dc
plotselinge temperatuurswisse»
üng heeft dan dikwijls een
verkoudheid
tot gevolg. Hoesten, hevige
verstoptheid zijn de eerste ver*
schijnsclcn en vermanen U tege*
lijkertijd eenige
te nemen, om ernstiger verkoud»
heden te voorkomen.
Men elsche steeds de origi» ^*5*
necle verpakkirg „«oyeV' en/ J
lette er op, dat op dke fofivcR
tablet het woord „BAYER" r g i
ingestempeld is. Prys75cts. R
(Een verhaal uit den tyd van den
Spaanschen Successie-Oorlog.)
Naar het Engelsch van
MORICE GERARD.
20)
Eindelijk richtte hij zich tot Hans, die
geduldig had gewacht.
Je blyft in het kamp; myn dienaar
zal je een avondboterham geven en zor
gen dat je een strooleger krijgt.
Mijn meesteres heeft gezegd dat ik
morgen, by het aanbreken van den dag.
het kamp moet verlaten.
Marston knikte. Als je weggaat
zal ik je een brief voor je meesteres
meegeven.
De redding van de Barones uit de
klauwen van haar oom scheen Marston
een kleinigheid, vergeleken bij de taak
cie hij thans op rich genomen haa; om
den Chaos var. zijn gevoelens en ge
dachten een brief aan Auguste von Mar
eken te moeten samenstellen!
By het vage licht van een walmende
lantaarn, slaagde hij er ten slotte, na
veel wikken en wegen en overpeinzen in,
eenige regels op papier te brengen:
Aan Hare Hoogwelgeborene,
de edele Barones von Marcken.
Uw nederige dienaar, Kolonel An
thony Marston, in het Kamp van
Zyne Genade den Hertog van Marl
borough, haast zich om zyn groote
dankbaarheid te uiten voor Uw
vriendeiyken brief en de bewyzen
van Uw genegenheid, die door Uw
boodschapper in goeden staat zijn
overgebracht.
Kolonel Marston kan de uren niet
vergeten waarin hy zooveel welge
meend hartelijkheid van U mocht
ontvangen. U zult steeds de eerste
plaats in zyn hart innemen en wan
neer hy naar de mate van zyn
kracht in staat zal zyn om het leger
waarvan hij deel uitmaakt, van
dienst te zyn, zullen zUn daden be
zield worden door de herinnering
aan het schoone gelaat, dat als een
ster licht boven zijn horizon.
Kolonel Marston kust de hand die
de boodschap geschreven heeft, die
hij mocht ontvangen en verzoekt
zijn diepsten eerbied en ioewyding
te mogen uitspreken.
Nadat hy den brief gedateerd had.
vouwde Anthony hem dicht en zegelde
hem met den zegelring dien hy altijd
droeg.
Daarna wierp hy zich op zyn veldbed
en trachtte te slapen, maar het duurde
een heele poos voor de slaap zich over
hem ontfermde.
En het was geen droomlooze slaap. In
zyn droom zag hij zich knielen in de
eetzaal van Hansau. Evenals dien avond
trad de Barones op hem toe, haar kroon
op het hoofd. Wéér boog hy zich over
haar hand en kuste die. Toen hij die
hand losliet nam ze met beide handen
de kleine kroon, bezet met flonkerende
juweelen van haar hoofd en plaatste die
op het zyne. Het scheen dat er nog
meer gebeuren ging, toen de droom
plotseling wreed verstoord werd. Hans
stond naast zijn bed. Het is dag, me
neer. zei hy. Ik kom den brief voor
mijn meesteres halen.
HOOFDSTUK XV.
Een delicate boodschap.
Marlborough hep met groote steppen
de kamer op en neer: zijn zwaard klet
terde tegen zijn beenen; hij was in volle
wapenrusting op zijn ijzeren handschoe
nen na, die hy op de zware eiken tafel
in het midden var. het vertrek had neer
gelegd. Dit vertrek was de Raadzaal in
het Stadhuis van Donauwörth.
Dien dag bad de groote veldheer rijn
".egennaebt over de rivier geworpen en
de grensstad ingenomen. Het Beiersche
leger, was verslagen maar niet vernie
tigd en had zich teruggetrokken voor
den overmachtigen vyand.
Marlborough had eigenlijk byzonder
in zyn schik moeten zyn, maar toch ge
tuigde zyn gefronst voorhoofd, dat er
aan zyn goed humeur iets ontbrak. De
Markgraaf van Baden had juist de ka
mer verlaten; de Engelschman was al
leen. Een ernstig probleem hield hem
bezig: het was van het grootste belang
om in verbinding te komen met Prins
Eugenius, om dezen van den stand van
zaken op de hoogte te brengen en de
plaats aan te wijzen waar Marlborough
wenschte dat de beide legers zich zou
den vereenigen: van het juiste over
brengen van zyn berichten hing het
heele welslagen af van den „coup" die
het leger der verbondenen zou uitvoe
ren.
Hochstadt of zooals de heele we
reld het later noemen zou Blenheim,
was het punt waar Eugenius moest sa
mentreffen met zijn Engelsche en Hol
landsche bondgenooten.
Hoe moest hij op de hoogte worden
gebracht? En wie moest deze gewich
tige boodschap overbrengen?
Een schriftelijk bericht leverde te
veel risico op. Ook voor de eigen on
derbevelhebbers moest het vereenigings-
punt voorloopig geheim blyven. Boven
dien liep de weg naar het leger van
Eugenius over terrein waar de versla
gen Beleren zich bevonden, dus het ge
vaar was niet denkbeeldig dat een der-
gelyk document ln handen van den
vyand kon vallen!
Dc boodschapper moest een Intelligent
en dapper man zyn de streek goed ken
de, hy moest absoluut betrouwbaar zyn
en bereid zyn zyn leven op het spel te
zetten op elk moment van zyn tocht
dwars door vüandeiyk gebied.
Hy liet in gedachten al zyn hoofd
officieren de revue passeeren. Maar het
was een klop op de deur die hem aan
een beslissing hielp.
Binnen, riep de veldheer ongedul
dig.
Kolonel Marston om uwe Genade
te spreken!
Dat was de man dien hy hebben
moest!
Marston droeg zyn zaak voor: een
kwestie van bevoegdheid tusschen hem
en een van de Hollandsche regiments
commandanten. De Opperbevelhebber
had zyn beslissing spoedig gegeven en
daarop richtte hij zich tot zijn bezoeker
met de plotselinge vraag
Kent u deze streek goed?
Jawel, uwe Genade. Ik heb hier het
vorige Jaar gejaagd als gast van den
Prins van Hessen-Anhalt.
Marlborough knikte. En daarop ver
telde hij met gedempte stem aan zijn
bezoeker wat hij op "t hart had.
Marston's oogen schitterden van en
thousiasme: het groote vertrouwen dat
in hem werd gesteld het werk dat hy
te doen kreeg, de gevaren die hy trotsce-
ren moest dat alles behaagde hem
buitengewoon.
U zet uw leven op het spel; bent
u daarvan doordrongen, kolonel?
Ik ben volkomen bereid dat te
doen, uwe Genade.
De belooning zal evenredig zUn
aan liet gevaar dat u loopt.
Marston boog diep. Ik ben gelukkig
om uwe Genade te mogen dienen, uit
sluitend om de voldoening die deze
dienst my schenkt. Andere, belooning
verlang ik niet.
Daarvan ben Ik ten volle overtuigd
en ik stel dat zeer op prfjs, Toch zal
het gebeuren zooals ik zeg
U wenscht dat ik direct vertrek?
Hoe eerder u gaat hoe beter.
Zal ik alleen gaan of kan ik myn
dienaar meenemen?
De hertog dacht een oogenblik na. Tn
'n ander geval zou ik gezegd hebbenGa
alleen", maar de bijzondere eigenschap-
oen van uw dienaar ln aanmerking ge
nomen. is het beier dat hij meevr.a*.. U
moet hem van het doel van uw tocht
op de hoogte brengen; als een van u bei
den komt te vallen, kan de ander trach
ten zyne Hoogheid van Savoye te be
reiken.
OVorJt vervolgd.)'
