HAARLEM'S
OM ONS
DAGBLAD
HEEN
FEUILLETON
Anthony Marston
Dolende Ridder
STADSNIEUWS
VRIJDAG 14 DEC. 1928
No. 3800
HET HAZARDSPEL IN DE ZWITSERSCHE KURZALEN.
Vroeger bestond er jarenlang in de
bursalen van Interlaken. Luzern. Mon«
treux en Genève gelegenheid voor ha;
zardspel. Duizenden Nederlanders, die
in die jaren Zwitserland bezochten, heb
ben zeker niet nagelaten ln die speelza
len even een kijkje te nemen. Meestal
ging het zóó, dat in de pauze van hel
concert een aantal toehoorders ver
dween om een beetje te gaan dobbelen
en daarna in de tweede helft van de
muziekuitvoering ai dan niet terug te
keeren; dat hing ervan af. of zij door
het hazardspel waren geboeid; men moet
zich dat spel niet voorstellen in de af
metingen van Mcnte Carlo: het was
meer. laat ons zeggen een gemoedelijk,
een huiselijk spelletje met betrekkelijk
kleine inzetten, meestal .5 franc, dat de
gasten begonnen om zich wat te verma,
ken en dat zelden ontaardde in quae?
ties van leven en dood. zooals dat in het
schoone Monaco maar al te vaak voor
komt. Van buiten was er wel eenige
overeenkomst: evenals elders was er
de eigenaar of zijn vertegenwoordiger
met het traditioneele geldkistje, dat hij
voortdurend in het oog hield; het troep
je croupiers aan de hoeken aan de tafel,
de gretige harken, waarmede zij de
winst naar zich toehaalden en het groe
ne laken zelf, dat zoo buitengewone at
tractie voor de spelers schijnt te vor;
men. De gemoedelijkheid zat meer hier=
in, dat men niet speelt met fiches,
maar met de kloeke Zwitsersche 5-
francs-stukken, die de croupiers desge-
wenscht wisselen en met buitengewone
behendigheid aan den wisselaar toekei:
len.
Ik zeg dat niet om het kansspel aan
te bevelen; het is inderdaad een zonder
ling verschijnsel, dat denkende mem
schen, die overdag genoten hebben van
de prachtige meren en schitterende ber
gen van het land, 's avonds nog too-
nen behoefte te hebben aam den prik
kel van het spel; het is tcch eigenlijk
wonderlijk om te probeeren iemand
anders, het zij dan een particulier of de
Directie van een speelbank geld af te
winnen, waarvoor men niets heeft ge
daan en als er ooit sprake is van onver,
diende winst, dan is liet zeker wel hier.
Bovendien is het ook nog buitengewoon
vreemd, omdat natuurlijk de kansen van
de speelbank veel grooter zijn dan die
van den speler (daar zorgt de speeL
bank wel voor), zoodat de onverbiddelij
ke logica medebrengt, dat de speler ten
slotte. wanneer hij maai* lang genoeg
doorgaat, altijd zijn geld verliezen moet,
al heeft" het een tijd lang den schijn dat
hij door een opvolgende reeks van toe
valligheden inderdaad rijker zal heen
gaan dan hij gekomen is. Ik heb in
Luzern en in Interlaken meermalen naar
het spel gekeken en er mij altijd over
verwonderd, dat overigens verstandige
menschen hun goede geld willen wagen
in een strijd, dien zij onfeilbaar moeten
verliezen, omdat de kansen niet gelijk
staan. Het doet denken, aan den bokser,
die een gevecht aangaat met iemand,
dien hij vooraf geboeid heeft.
Aan den andieren kant, zooals ik zeide,
ziet men er weinig schokkende toonee,
len of eigenlijk in het geheel geen. De
tragische geschiedenis van reizigers naar
het Zuiden van Frankrijk, die er tct
zelfs hun reisgeld verspelen en van de
administratie een spoorkaartje moeten
krijgen om naar huis terug te keeren.
komt er waarschijnlijk evenmin voor
als het revolverschot, waarmede een on.
trouwe kassier een mislukte poging om
het van zijn patroon gestolen geld cok
neg productief te maken, wel eens ein
digt; althans ik heb daar in Zwitser
land nooit van gehooid, maai* het is al
een akelig gezicht, wanneer daar jonge
lui, soms met den Rucksack over de
schouders, de waarschijnlijk met moeite
bespaarde francs opzetten omja
waarom eigenlijk? Om nog wat verder
te kunnen reizen dan him aanvankelijk
budget toeliet, of misschien, wat nog
erger is, omdat de geest van het spe:
over hen vaardig geworden is. Al zijn
de inzetten in deze kleine speelbankjes
niet hoog, het is al erg genoeg, wanneer
de dobbelzucht bij dergelijke jonge men
schen wordt opgewekt, die naderhand
kan leiden tot gevaarlijker beursspel of
in elk geval tot de ontwikkeling van de
neiging om geld te verdienen zonder in,
spanning, welke neiging helaas rust op
den bodem van menige menschenziel en
daar liever moet blijven sluimeren. Het
is waar. dat de voorstanders van de we=
derinvoering van dit hazardspel de na-
dealige gevolgen zooveel mogelijk hebben
wülon ondervangen door den inzet tot 2
Zwitsersche franken, dat is ongeveer
1.te beperken; natuurlijk heeft dit
practisch geen beteekenis, omdat iedere
speler, wanneer hij maar vaak genoeg
inzet, toch heel wel in staat is zichzelven
(Een verhaal uit den tijd van den
Spaanschen Successie-Oorlog.)
Naar het Engelsch van
MORICE GERARD.
29)
Marston, die eveneens geschrokken
was. toen hü het gezicht had gezien,
riep: Het is Baron von Evck! Er la
gen verbazing en toorn in zijn toon.
Ja. sir Anthony, antwoordde Mark.
Ik wist het al toen ik hem in het wa
ter zag liggen met dat grijzende haar
en die vierkante schouders.
Drommels! Nog geen drie dagen
geleden ben ik met hem op jacht ge-
weesL
Ik heb den Baron gisteren nog ge
zien, meneer, zei een houthakker, die
het groepje genaderd was.
Breng lichten! riep sir Anthony.
Laten we probeeren te ontdekken wat
de oorzaak van zijn dood is. De Baron
5s niet verdronken, dat. staal vast, a'.
heeft het wa;er hem hier gebracht.
DERDE BLAD
groote verliezen te berokkenen. Dergelij
ke begrenzing van risico is daarom niets
meer dan paaien van het eigen geweten
en wij vragen ons af, waf de Zwitser
sche kiezers er wel toe kan hebben be
wegen om een kwaad dat, zij in 1925 toch
eenmaal hadden afgeschaft, 4 jaren
later weer in te voeren.
Natuurlijk is het om het vreemdeliru
genbezoek te doen; de voorstanders van
de spelvergunning beweerden, dat een
Kurhaus in de vier genoemde badplaats
sen met zijn kostbare concerten, bals en
andere genoegens op den duur niet zou
kunnen blijven, bestaan, wanneer de ver
gunning tot spelen niet opnieuw werd
gegeven. Zij zagen daarin een aantrek
kelijkheid te meer voor de vreemdelin
gen en zij hebben in dit opzicht helaas
ook wel gelijk Wij behoeven maar te
denken aan de wedrennen in ons eigen
land, die opgehouden zijn sedert de wet
een verbod van wedden heeft uitge
vaardigd en ons te herinneren, dat ja.-
rsn geleden onder het burgemeester,
schap van den heer Boreel van Kogelau-
öen, toen er geld gezocht werd tot voort
zetting van het Staalbad Haarlem, een
Belgische bankier aanbood het noodige
kapitaal te verschaffen, wanneer hem
vergunning werd gegeven in Haarlem
een speelbank op te zetten. Het is wel
onnoodig te zeggen, dat Burgemeester
Boreel van het denkbeeld gruwde en er
nooit toe te krijgen zou geweest zijn, op
die manier het kwijnende Staalbad
weer nieuw leven in te gieten, veronder
steld al, dat de Rijkswetten dat ooit zou
den hebben veroorloofd, maar het is
teekenend voor de publieke mentaliteit,
dat wij over de krachtdadigheid van het
middel allen eenparig dachten. Inden
daad zou het publiek, ware de speelbank
tct stand gekomen, bij duizenden naar
Haarlem zijn gestroomd. Minder om het
staalwater, meer om de speelbank.
In Zwitserland is de zaak aan een re,
ferendum onderworpen, een manier van
beslissen, die nog wel eens in -andere
landen als navolgenswaardig voorbeeld
wordt beschouwd. In 1925, toen hetzelfde
onderwerp ter sprake kwam, hebben de
kiezers zich ertegen verzet. Ditmaal
heeft de meerderheid der voorstanders
het gewonnen, ofschoon tegenover de
dobbelvrienden een zeer sterke minder
heid de wederinvoering afkeurde; met
290.000 tegen 270-000 stemmen is men
tot den noodlottigen maatregel overge
gaan, heeft derhalve geen kraoht genoeg
toegekend aan het argument, dat de
speelbank niet alleen de vreemdelingen
zou plunderen, maar bovendien een
groote moreele schade zou toebrengen
aan het eigen Zwitsersche volk, dai
immers evenzeer aan de verzoeking
werd blootgesteld, des te meer sedert de
inzet was verlaagd. Deze zelfde vrees
voor de belangen van den landgenoot
was misschien wel het zwaarste argu
ment tegen het voorstel van den Belgh
schen bankier en dat het niet dehkbeeL
dig was, is overduidelijk gebleken op den
dag, toen arbeidersvrouwen den Burge
meester van Bloemendaal kwamen smee-
ken, de vergunning te Woesbduin voor
het houden van wedrennen, in te trek
ken, omdat hunne mannen een gedeelte
van het zuurverdiende loon daar gingen
verdobbelen.
Overigens is er iets tragikomisch in
de argumenten, die voor* en tegenstan
ders van de spelvergunning in Zwitser
land tegen elkaar in het vuur hebben
gebracht; nergens heb ik gelezen, dat
ij van de vreemde bezoekers genoeg ge-
zend verstand verwachtten, om zich van
die dobbelarij te onthouden. Is het niet
wonderlijk, dat, wanneer men naar een
vergelegen land reist om het natuur;
schoon te bewonderen, het gemoed
daarvan zoo weinig vervuld geraakt, dat
men nog lust en tijd over heeft om te
probeeren of er kans is om met éérx
Zwitsersóhen rijksdaalder aan den
'bankhouder er nog 2 of 3 of liever meer
te ontfutselen? Het is toch wel vreemd,
temidden van een geestesverfrïssching
als die een mooi landschap geven kan,
daarvoor nog aandacht over te houden
en* dat in het land van den Volkenbond,
die zich in den laatsten tijd, behalve
met quaesties van algemeerte politiek,
ook bemoeid heeft met de dagelijksche
aangelegenheden van ons maatschappen
lijk bestaan. Het schijnt, dat de voor,
standers van de speelbanken een winst
van een half mihioen verwachten, of
schoon een grooter bedrag hun welkom
zal zijn. Hoe is het mogelijk, dat de
reizigers, die het land komen bezoeken,
bereid zullen zijn een dergelijke gr ooi e
som daarvoor achter te laten!
J. C. P.
Door zijn kleeren moest een scherp
voorwerp gestoken zijn, juist ter hoogte
van het hart; het kon een dolk geweest
zijn of de punt van een spies dat
was dus blijkbaar de doodsoorzaak.
Kijk hier eens, sir Anthony, zei
Mark. Onder het rechteroor van den
Baron was een ster met vijf punten in
gekorven.
Dat heeft de .Roode Vos" gedaan,
meneer, zei Karl Hollen, de boschwach
ter, dat is zijn teeken; dat zet hij
op al zijn slachtoffers. Lieve hemel, ik
dacht dat wij van hem bevrijd waren;
hij schijnt dus teruggekomen te zijn, nu
kunnen we wat beleven!
Anthony stond op; hij strekte zijn
schouders, er trilde strijd en avontuur in
de lucht.
Wat bedoel je, Karl? vroeg hy.
Wat heeft een „Roode Vos" te maken
met dit teeken op de hals van den Ba
ron?
Ze noemen hem altijd de „Roode
Vos". Excellentie.
Wie? Ik heb nog nooit van hem
gehoord.
Verleden jaar is hij weggegaan,
sommigen zeggen naar Italië. Wij waren
blij; maar nu Is niemand's leven meer
veilig. Hij leeft op den top van een rots
pa ast een afgrond, excellentie, in de
Volsburg. met een troep mannen, meest
Italianen en wat Duitschers, vogelvrijen,
bandieten. Vijf jaar geleden hebben zij
VAN ZIEKEN VOOR
ZIEKEN.
EEN WONDERMOOI WERK.
Gelijk een blcem, die bloeit in vreemde
streken.
Zoo schoon en welig als in eigen gaard.
Wier teng'ren stengel niet de storm kan
breken.
Die in haar kelk genezingskracht be
waart,
Is sympathie. O wie haar mocht aan
schouwen
Ia 't nachtlijk uur. of in den morgen
stond.
Hij volgt zijn levensweg in blij vertrou
wen,
Dewijl hij in haar hart de liefde vond.
Aan dit fijn-gevoelde en daarom zoo
innig-mooi gedicht van Shelley de Jong
dachten we. toen we Donderdagavond in
ce Nieuwe Kerk waren, waar gesproken
werd over „Hel Zonnehuis" dat te Beek
bergen zal geopend worden. Daar word
verhaald van een schoon en heerlijk
werk, dat bezig is tot stand te komen
en dat groeiende is in veler belangstel
ling. dat zijn oorsprong vond in de sym
pathie die van lijdenden tot anderen clie
ook door ziekte zijn getroffen uitging
Een sympathie, die dreef tot hande
len. tot doen. Welk een heerlijkheid moet
het zijn voor zieken te weten dat ze
hebben de sympathie van andere zieken
in het droef uur van het lijden. Het is
die sympathie, die, te midden van het
lijden, toch vol vertrouwen den levens
weg doet volgen.
Dit de eene kant van het mooie werk
t an hen die het. initiatief namen tot de
stichting der vereeniging. Het Zonne
huis. Maar de andere is, en dat is rog
heerlijkheid-voller, dat zij, die uiting ga
ven aan hun sympathie, daarmede ook
voor zich het leven wat vreugde-voller
maakten, dat het bewust zijn óók op
het ziekbed toch nog wat voor anderen
te kunnen doen, blijheid deed stralen in
de donkerte van liur zijn.
Wat de vereenigir.g „Het Zonnehuis"
beoogt? Ze wil de stichting van een Chr.
Tehuis voor behoeftige chronische kran-
ken van alle gezindten, voornamelijk die
genen voor wie in sanatoria en zieken
huizen geen plaats is.
Het denkbeeld tot de stichting der ver
eeniging ging uit van zieken. Er ij een
Bond van zieken „Zonnewende" bestaan
de uit chronische zieken, die met elkan
der correspondentie houden en die zoo
elkander woorden van troost en bemoe
diging op het ziekbed zenden.
Die bond nam het initiatief tot de
stichting der vereeniging en anderen
hielpen mede. De leden van den bond
maakten dat er gelden kwamen. Maar of
de arbeid die ter hand genomen werd
kans van slagen had?
Dat was de groote vraag zoo zelde Ds.
L. J. van Leeuwen die het samenzijn in
de Nieuwe Kerk opende en die getuigde
dat het hem tot blijdschap was gelegen
heid te hebben eenige goede woorden te
kunnen spreken voor „Het Zonnehuis".
Want ik heb iets goeds te maken aan
„Het Zonnehuis", verklaarde spreker.
Toen ik had géhoord van het mooie
werk van eenige zieken die van hun
ziekbed uit bezig waren geld te verza
melen en die vol van vertrouwen waren,
was ik pessimistisch, dacht ik: daar kan
niets van komen, ziende het bedrag dat
ze hadden bijeengebracht.
Ik had berekeningen gemaakt, ging
spr. voort, gerekend en nog eens gere
kend en voor mij stond het vast, er kan
•niets komen van liet tehuis, Maar toch
het 'tehuis, waar de zon van genade en
van vriendschap zal schijnen, het zal er
komen. Bij al mijn berekeningen had ik
toch misgerekend. Ik had niet met God
gerekend.
Nadat de zieken bezig geweest waren
met het verzamelen van de gelden, was
er een echtpaar dat de som van 200.000
gaf. Nu was er de mogelijkheid dat het
Tehuis er komen kon. Het was God die
de uitkomst gaf. Zoo is dat tehuis, uit
gaande van de vereeniging „Het Zonne
huis" een planting Gods. God moge het
tot een rijken zegen voor velen stellen
en het in veler hart een goede plaats
verleenen besloot Ds. Van Leeuwen.
Na dat woord van inleiding dat aan
stonds deed kennis maken met het
schoone doel van de vereeniging „Het
Zonnehuis", werd gezongen het Bonds
lied van de zieken van „Zonnewende".
Wij reizen met elkander.
Wij wandelen hand aan hand.
De een zij tot troost den ander,
Op weg naar 't Vaderland,
Zijn wij in Jezus een.
enz.
Mej. N. Kolk, Oratoriumzangeres te
Rotterdam, bestuurslid der vereeniging
..Het Zonnehuis" zong daarna een aria
uit de .Messias" van Handel en voorts
bracht de Chr. Zangvereeniging „Aasaf"
eenige nummers ten gehoore.
Het woord was vervolgens aan den
heer A. C. Kalis van Den Haag, voor
zitter der vereeniging .Het Zonnehuis"
mijn zuster ontvoerd; wij hebben haar
nooit weer gezien.
Bedoel je dat die man zijn gang
maar gaat in het geweld aandoen aan
mannen en vrouwen? vroeg Marston
verontwaardigd.
De boschwachter spreidde met ecu
hulpeloos gebaar zijn handen uit. Wat
kunnen we doen? We hebben geen lei
der: daarbij is de Volsburg niet te paard
te bereiken; er is maar één pad naar
toe, dat nacht en dag bewaakt wordt als
Salvio in zijn burcht is.
Is dat de naam van de „Roode
Vos"?
Ja. Excellentie.
Anthony richtte zich op; hier was een
taak voor hem, een avontuur zooals hij
er weer eens een hebben moest!
Sir Anthony gaf order dat het lichaam
van den Baron met een mantel bedekt
en naar het kasteel gedragen moest
worden. Hij ging vlug vooruit om de Ba
rones van het gebeurde in kennis te
stellen. Toen hij op weg was, hoorde
hij hoefgetrappel en een wit paard kwam
aangaloppeeren. Het werd bereden door
een forschen man, een meisje zat ach
ter hem. Het was de jonge Barones von
Eyck, de dochter van den man. wiens
lichaam zoo juist gevonden was; Sir
Anthony kende haar alleen van gezicht;
zy' was pas kort geleden teruggekeerd
uit een klooster in Hongarije.
Zij sprong van het paard en riep:
die uiteenzette dat het leven van chro-
nische zieken een moeilijk is. Maar
zoo vervolgde spr. de chronische zieken
die „Zonnehuis" oprichten kennen Jezus
Christus als hun Heiland en daarom
kunnen ze hun Kruis dragen. Ze doen
het gewillig.
Zooals spr. voorts mededeelde, is de
vereeniging „Het Zonnehuis" opgericht
door 25 chronische pattenten die met
een groot geloof bezield waren, di* heb
ben getracht gelden bijeen te zamelen
voor de stichting van een tehuis. Na 5
jaar hadden ze eenig kapitaal verza
meld maar niet genoeg nog op dat het
Tehuis er komen kon.
Daarna was er een echtpaar dat on
bekend wenschte te blijven dat na de le
zing van een courantenverslag over de
vereenigir.g „Het Zonnehuis" de vermel
de vorstelijke gift schonk en daarmede
de totstandkoming van het Tehuis mo
gelijk maakte. Spr deelde nog eenige
treffende staaltjes mede van het werken
der zieken op hun ziekbed om gelden
bijeen te krijgen voor het Tehuis en ook
dat het Tehuis met ingang van 1 Maart
zal geopend worden te Beekbergen.
Het leven dient te zijn. zoo rneenen
die zieken, betoogde spr. aan het einde
van zijn toespraak, een van dienende
liefde opdat het schoon en heerlijk zij.
Die zieken die de gelden wisten bijeen
te brengen om daarmede anderen him
sympathie te doen blijken smaakten in
nige vreugde daarvan. Laten dan an
deren hen steunen in het door hen ter
hand genomen werk er. lid der vereeeni-
ging worden. Met een warme opwekking
daartoe besloot spr.
In de nu volgende pauze gingen jongt
dames rond om leden of begunstigers
voor de vereeniging aan te werven. i
de pauze deden mej. Kolk en de Chr.
Zangvereeniging „Aasaf" zich nogmaals
hooren, waarna Ds. P. J. Holland, pre
dikant der Broedergemeente een slot
woord sprak.
Ds. Holland zette uiteen dat de ver
eeniging een heerlijk doel najaagt, dat
spr. gaarne in aller sympathie aanbe
veelt, bracht dank aan allen die zoo
welwillend dezen avond hun medewer
king hadden verleend en zeide dat de
naam ..Zonnehuis'' inderdaad goed ge
kozen is. Heerlijk is indien de zon in
iemands huis mag schijnen. Maar heer
lijker is indien de Zon der gerechtigheid
Jezus Christus, iemands leven mag be
schijnen en verhelderen, besloot spr.
Nadat Ds. Holland in dankgebed voor
gegaan was. werd nog gezongen het laat
ste vers van Psalm 72.
Het samenzijn was niet zoo druk be
zocht als wel gewenscht was geweest.
Voor hen die alsnog tot de vereeniging
mochten willen toetreden zij vermeld
dat als correspondente der vereeniging
te Haarlem is opgetreden mej. L. M. Byl
de Vree, Schotersingel 153.
DE OUDEJAARSAVOND.
B. EN W. WILLEN GEEN GEDWON
GEN VERVROEGDE SLUITING VAN
CAFé'S, CABARETS, ENZ.
In de raadszitting van 24 October werd
ln handen van B. en W. om prae-advies
gesteld het. adres van de afdeeling Haar
lem van den Bond van hotel-, café- en
restaurantpersoneel in Nederland, om
maartegelen te willen nemen tot het
sluiten van koffiehuizen, cafés, restau
rants en cabarets op 31 December (Oude
jaarsavond) om half tien des avonds.
B. en W. schrijven thans aan den
raad
„Zooals bekend is, is het sluitingsuur
der tapperijen bij art. 154 der Alge-
meene Politieverordening voor deze ge
meente bepaald op 12 uur 's nachts
en is een vervroegd sluitingsuur op de
Oudejaarsavond niet voorgeschreven.
Wel worden verschillende cafés op dien
avond vroeg gesloten, doch zulks ge
schiedt geheel vrijwillig. Dit zal eens
deels verband houden met het streven
van de ondernemers om het personeel
gelegenheid te geven den avond in den
huiselijken kring door te brengen, ander
deels is zulks het gevolg van het als
regel geringe bezoek.
Wij achten het echter niet raadzaam
een vervroegde sluiting op den Oude
jaarsavond gebiedend voor te schrij
ven. omdat deze aangelegenheid naar
onze meening er meer een is van over
leg tusschen de werknemers en de werk
gevers en wij meenen het vertrouwen
te mogen uitspreken dat indien daartoe
van de zijde van de werknemers alge
meen het verlangen wordt kenbaar ge
maakt, zal kunnen worden bereikt, dat
de Vervroegde sluiting kan worden door
gevoerd in alle gevallen waarin dat
slechts eenigszins mogelijk is.
Mocht uwe vergadering een andere
meening zijn toegedaan, dan wijzen wij
u er op. dat alsdan de vermakelijkheids -
inrichtingen niet buiten beschouwing
kunnen blijven, aangezien voor die in
richtingen dezelfde motieven voor ver
vroegde sluiting kunnen worden aange
voerd. als voor de cafés.
In verband met het vorenstaande
geven wij u in overweging op het ver
zoek van genoemden bond niet in te
gaan".
O, Sir Anthony Marston, ik kom om
hulp te vragen. zy hief haar handen op.
wanhopend en smeekend. De forsche
man. de opperjager van haar vader was
ook uit het zadel gekomen en stond
naast haar. Sir Anthony voelde een diep
medelijden met het jonge meisje: zij
leek nog een.kind. haar haren waren
losgewaaid en hingen op haar rug. An
thony strekte zijn handen uit als om
haar te troosten.
Die vreeseiyke man. die ze de
„Roode Vos" noemen, is teruggekomen;
hU zocht twist met mijn vader en mijn
broer haar stem stokte omdat
o: dathU mü als vrouw wilde heb
ben. Zij bedekte haar gezicht met de
handen.
Mark Fagan sloop weg, want hij hoor
de de mannen aankomen met hun droe
ven last en het meisje wist nog niet wat
er gebeurd was.
Het jonge meisje ging voort: Het
was een week geleden; wy waren het
al haast vergeten. Gisteren waren mijn
vader en broer, die twee jaar ouder is
dan ik, gaan jagen, de bergen in, ach
ter een gewond hert aan. Die vreeseltjke
man is hen achterna gegaan en wat er
gebeurd is weet ik niet. Maar vanmorgen
kwam een kolenbrander op het kasteel,
doodsbleek; hij had mijn broer gezien,
met de handen op zijn rug gebonden op
een paard zitten; zij gingen in de rich
ting van de rots, waar de „Roode Vos"
NED. MIJ. VOOR
NIJVERHEID EN HANDEL.
LEZING VAN DEN HEER
J. CORVER.
Donderdagavond hield voor de leder,
van het Departement Haarlem der Ne;i.
Maatschappij voor Nijverheid er. Har
nel de heer J. Corver van het Neder-
landsch Radio Instituut, te *s-Gravcn-
hage een lezing met demonstraties over:
..Geluidsreproductie ook in verband me:
foto telegrafie en sprekende film".
Nadat de voorzitter var. het Departe
ment Haarlem, de heer G. J. Droste Jr.
den heer Corver met een kort woord had
geïntroduceerd, nam deze het woord.
Spr. ging na wat geluid eigenlijk is:
welke eigenschappen ons oor bezit als
waamemingsorgaan en welke factoren
bij de reproductie eer rol spelen en be
handelde in 't kort toonhoogte, sterkte
en klank van het geluld. Voorts het ver
schil tusschen een geruisen en een zui
veren toon.
De ongelijkmatige weergeving van ver
schillende tonen door luidsprekers doe',
niet spoedig hinderlijk aan omdat het
oor een bij voorbeeld, twee maal greotere
intensiteit van een geluid slechts als
een nauwelijks merkbaren indruk van
grootere sterkte opvangt. Niet-proportic-
neele versterking der verschillende fre
quenties wordt door ons oor pas ont
dekt als de fout vrij erg is.
Toch is voor goede geluicsreproductie
het behoud der juiste verhoudingen zeer
van belang.
Daarbij is nog in acht te nemen, dat
oij verzwakt geluid de zeer hocge en
zeer lage ionen door de eigenschappen
van het cor het eerst wegvallen en dat
bij weergave boven natuurlijke sterkte
de zeer lage en zeer' hooge tonen méér
naar voren treden, vooral de zeer lage.
scodat vooral de menschelyke stem te
diep gaat klinken. Het best is dus voor
elk geval de reproductie weer op Na
tuurlijke sterkte te brengen. Moet men
voor groote demonstraties bepaald de
stex*kte hooger opvoeren, dan dienen
vooral de laagste tonen getemperd te
worden.
Wil men om reden van smaak of bij
opvoering boven natuurlijke sterkte een
oepaald toon gebied meer of minder
naar voren laten komen, dan kan dit
bij den op zichzelf zco volmaakt moge-
1 ij ken versterker geschieden met- electri
sche filters.
Voor verstaanbaarheid dei* spraak zijn
dc hooge tonen van overwegend belang;
voor rustige genietbaarheid der wellui
dendheid van muziek hebben de lage to
nen zeer groote beteekenis.
Overigens is men met gelijkmatige
weergave van alle frequenties neg niet
klaar. Ook de sterkte variaties moeten
evenredig zijn aan de origineele. Daar
voor mogen lampen niet buiten het
rechte deel der karakteristiek werken
en moet vervorming door de eigenschap
pen van het ijzer in de transformatoren
worden vermeden. Anders gaat de ver
sterker by zeer krachtig geluid harmo-
nischen produceeren, die niet in het
oorspronkelijk geluid voorkwamen en
wordt- muziek rammelend.
Versterking van zeer hooge kwaliteit
is niet alleen noodig voor geluidsrepro
ductie. (electrisclie phonograaf, spreken
de film, toespraak-systemen. radio
ontvangst), maar ook voor hetgeen nu
nog eenigszins een toekomstdroom lijkt,
maar toch ten deele al zichtbaar is ge
worden, n.l.televisie.
Zooals bij electrische geluidsreproduc
tie eerst geluid moet worden omgezet in
electrische spanningsvariaties en daarna
de versterkte electrische variaties weer
in geluid, moeten bij liet overbrengen
van afbeeldingen en bij televisie eerst
liebtvariaties worden omgezet in electri
sche spanningsvariaties en de versterkte
electrische variaties weer in licht. Voor
het over en weer transformeeren van
•el geluid hebben wij microfoon fgra-
mofoon weergever) en luidspreker;
voor licht: de seleniumcel (of photocell
en glimlainp.
Verschillende proeven lichtten het ge
sprokene toe. Vooral was interessant de
slotproef waarby het geluid versterkt
werd door belichting van het voor licht
gevoelige metaal selenium.
De heer F. Hulwit dankte bij af
wezigheid van den heer Droste den spre
ker voor zyn belangwekkende inleiding.
SYNAG O GEDIENSTEN
NED ISRAëL. GEMEENTE
Van 14 December af.
Sabbath:
Vrydagavonddienst by den Ingang ie
3.30 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Middagdienst te 1 uur.
Avonddienst te 4.37 uur.
Werkdagen
Ochtenddiensten te 7 uur. Zondag te
7.30 uur.
Avonddiensten te 7.45 uur.
Talmoed Tor ah: Sabbath niet.
Werkdagen: 's avonds te 7.15 uur.
Zondagavond te 7 uur.
De diensten op Sabbath worden ver
richt ter Synagoge L. Begynestraat 11.
De overige diensten, alsmede Talmoed
Torah vinden plaats in het- Gèmeentc-
gebouw L. Wijngaardstraat 14.
woont; twintig mannen waren er bij.
maar mijn vader heeft hij niet gezien.
Sir Anthony nam het meisje zacht bij
den arm en leidde haar door de poort
naar de vertrekken van de Barones.
Toen ging hy nadat hy haar een stoel
gegeven had. de Barones zoeken.
In een paar woorden vertelde hy
h3ar de tragedie. Zij haastte zich, doods
bleek naar het jonge meisje. Sir An
thony wachtte buiten in de gang. Plot
seling hoorde hij een kreet:
Dood! Dood! Neen! Neen! Dat kan
niet, riep het meisje.
Hy voelde een prop in zyn keel; woe
de maakte zich van hem meester. Dit
kind had een beroep op hem gedaan;
hy deed een gelofte dat het niet ver
geefs was geweest! Toen ging hy heen
om te zorgen dat het lichaam van haar
vader vervoerd werd.
HOOFDSTUK XXV.
liet hol van den „Roode Vos".
Sir Anthony had een paar uur tevoren
nog nooit van den „Roode Vos" gehoord,
maar Karei Hollen had hem nu zóóveel
er van verhaald, dat hij popelde om
hem in zijn hol te gaan opzoeken. Karl
had hem precies verteld waar en hoe de
roofburcht gelegen was en gezegd dat
hy een vijftigtal marmen tot zijn be
schikking had. Het aantal soldaten in
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 cent# per regel.
..OVERDRACHT VAN GROND.
Gebrs. Nieuwjaar willen aan de ge
meente kosteloos overdragen 92 M2.
grond bestemd voor openbaren weg.
Verder wil deze firma voor bebouwing
van den grond aan de Borskislraat hoek
Timorstraat 8 M2. aan de gemeente af
staan in ruil voor 21 M2.
B. en W. achten die ruiling ln het
belang der gemeente. Voor kosten van
Openbare Werken moet dc firma f 250
aan de gemeente vergoeden.
DE GRONDEN BIJ DE DELFT.
Bij raadsbesluit van 10 October 1928
werden B en W. gemachtigd gronden
gelegen naby de Pijnboomstraat en de
Sparrenstraat en voorts ten oosten van
de Delft, tcebehcorende aan H. Smolc-
naars, kosteloos en om niet voor de
gemeente in eigendom te aanvaarden.
Thans verzoekt de eigenaar, in af-
wijking van genoemd besluit, tot exploi
tatie in gedeelten van zyn terrein te
mogen overgaan en derhalve om de
overdracht van den voor straat bestem
den grond in gedeelten te doen geschie
den.
Bovendien vraagt hU om een kleine
wijziging van het stratenplan, ontwor
pen op de bij genoemd raadsbesluit be
hoor ende teekening en wel in dien zin,
dat de zuidelijke hoek van de Sparren-
straat iets scherper wordt, zooals op de
daarby overgelegde teekening is aange
geven.
Tegen inwilliging van het verzoek
onder enkele nadere voorwaarden, be
staat bij B. en W. geen bezwaar.
LAGER ONDERWIJS.
Ter voorziening in een vacature vatf
onderwijzer aan school 110. 32, (Karolin-
gensfcraat 61). hebben B. en W. de
volgende voordracht van drie bevoegden
opgemaakt:
1. de heer J. van Ommen, te Rys«
wyk (Geld.)
2. de heer J. A. Huneman te Lisse en
3. de heer J. Langcbeckc, te Drieber
gen.
GEVONDEN DIEREN EN VOOR
WERPEN.
Terug tc bekomen by: Kuipers, Bree-
straat 10, duimstok, Zonneveld, Tcrnate-
stvaat 42. idem. Martin, Gen. dc la Rey-
straat S9 .handschoen, Duits, A. Deken
straat 15 ktndcrhandsohoon. Oucbejans,
Zylweg lil kindei'handschoen. S toll inga
Tugelaslraat 34, klnderhandschoen, Riko
Reitzstraat 25. hnndbesohormer. Kennel
Fauna hondje (bruin) gébracht door:
Schagen, Zomerstraat 32. v, Huls, Oran,
jestraat 135, kist. Snoyink, Schoterweg
S4. idem mot inhoud. Steenktst. Obi-
straat 15, muts (wollen). Oassce, Ostade-
straat 3. oorbellen v. Deventer, Haar-
lemmerliedestraat 36. rywielbelasting-
merk. Bureau van Politic, Smedestraat,
spitlyn met pin. Klunne, Goltziusstraat
10, sleutel. Loomeyer. zylweg 34, snoer,
v. d. Putten. Oranjestraat 111, tasch.
Wildeman. Nijlstraat 10. zweep.
Huyboom. Graaf Willemstraat 41,
bankbiljet; Klautcrman, Indischestraat
71, tasch: Bon. Popelingstraal 7. boek;
Bur. van Politie, Smedestraat. collier;
ceintuur; Velthuis, Kastanjestraat 30.
nagelgarnituur; Pcrry, Ged. Volders-
gracht 4. fototoestel; van Poorten, Tey-
lerpléin 59. handschoen: v. d. Raadt,
Tugelaslraat, 64. Idem; v. d. Voort, Gen.
de la Reystraat 26, Idem; Beenakker. Dr.
Schaapmanstraat 17. idem; Bur. van
Politie. Smedestraat. handschoenen:
Kennel Fauna, hond (zwart), gebracht
door Vermeulen. Nassaustraat 23 rood;
Bur. van Politie. Smedestraat. kousen;
Pape, Oosten de BruUnstraat 127, num
merplaat: Oudman, Kinderhuissingel 48
portemor.naie (kinder); van Dijk, Sla
perdijk 38. rozenkrans; Jansen. L. Mo
lenstraat 38rd., actetosch met inhoud;
v. Hooff, Schagchelstmat 25 rd.. idem;
v. Esch, Pieter Kiesstraat 40. zakken.
het kasteel was tc gering voor een aan
val: daarby moesten er voldoende ach-
terblyven voor de veiligheid van dc
Barones. Sir Anthony besloot een dozün
mannen in het kasteel te laten; de rest
ging den volgenden morgen vroeg op
weg in de richting van den Blauwen
Berg. op de top waarvan Salvio's ver
bluf gelegen was. Inmiddels waren in
den heeien omtrek boodschappers uit
gezonden om de bevolking op te roepen;
de Baron was algemeen bemind ge
weest; het lot dat hem getroffen had,
kon ook het hunne worden en de edel
lieden uit de streek zouden zeker aan de
roepstem gehoor geien.
Anthony Marston. Mark Fagan en
Karl Hollen, allen in het jagerscostuum
van het kasteel Hansau en tot aan de
tanden gewapend, vormden de voorhoe
de van de expeditie, die eindigen moest
met den ondergang van de „Roode Vos"
of in dien van hun zelf.
Sir Anthony nam aarzelend afscheid
van de Barones; ze was meegegaan tot
aan den ingang.
De hemel behoede u. Sir Anthony!
zei ze zacht maar nadrukkelük.
De hemel zal de rechtvaardigen
verdedigen en de boozen straffen, ant
woordde hij.
(Wordt vervolgd.); v
HANDELSBLAD GRATIS
Zij. die zich thans als kwart aal-
abonné opgeven, ontvangen het
Handelsblad tot 1 Januari gratis.
Abcnnemeni 1.00 p. maand en
5Ö0 per kwartaal. Buiten Am
sterdam verhoogd met 20 ct. per
maand voor verzending.
Abonnementen op te geven by het
Bykantoor Handelsblad
(Wensing's Alg. Advert.-Bureau)
TEMPELIERSSTRAAT 32
TELEFOON 1020")
-ptp.
Hacmatogeii
33 .'AAR BEPROEFD
]koedüovnend-l/e>ióte>x&end.
