0
1 1
fji i
1
AAN TAFEL.
FEUILLETON.
EEN HUISJAPON
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 20 DEC. 1928
MEISJESJURK.
VS
■S
"21
1 m
Dit is een eenvoudig maar zeer smaak
vol jurkje voor jonge meisjes. Het kan
uit wollen of een andere voor dit jaar
getijde geschikte stof gemaakt worden.
Bovendien is het niet moeilijk om aan
de hand van bijgaand patroon zeil
draad en naald ter hand te nemen, zoo
dat met betrekkelijk weinig kosten de
garderobe van uw dochter met een stuk
vermeerderd kan worden. Het lijfje is
geheel recht en er Is een rok aan gezet
met een aantal breede, platte plooien,
Om de halsopening, over de borst, om
de heupen en over de manchetten loopt
een smal bandje van zeer levendige
kleuren. Patroon I is de halve borst; H
de halve rug; Hl de mouw; IV, V en
VI zijn banen van de rok en VII het
manchetje.
HOE MEN DE KINDEREN
BEZIG HOUDT.
Kerstboomversiering.
De vorige week hebben wij ons bezig
gehouden met het maken van slingers
ter versiering van ons huis. Laten wij nu
onze aandacht geven aan den kerstboom
Zeker, een keur van daarvoor benood'g-
de artikelen kunnen wij in de winkels
verkrijgen, maar ook moeder en de kin
deren kunnen zelf den boom helpen
optuigen met zelfgemaakte knutsel
werkjes en dat geeft alweer een heele
voldoening.
Moeder heeft zeker nog wel wat crêpe
papier in huis. Daarvan willen wij een
alleraardigst poppetje maken, een pop
petje. dat een zoeten inhoud kan hébben,
zooals chocoiaadjes, borstplaatjes of an
dere lékkernijen natuurlijk is ook
hiervoor moeders steun onontbeerlijk.
U neemt twee kleuren crêpe papier, rood
en groen, kiemen, die zioh voor heb
kerstfeest het meest eigenen. De afme
ting van het roode en groene stukje pa
pier is 26 bij 16 c.M. Het roode papier
dient voor den buitenkant van het pop
petje, het groene papiertje voor de
voering.
Beide papiertjes worden nu dubbel
gevouwen en de open zijkanten dieft
gelijmd. Wij krijgen nu een zakje dat
onder en boven open Is.
De beentjes worden verkregen door In
het zakje een driehoekje uit te knippen,
zóó, dat er aan den onderkant nog 2 c.M.
voor ieder voetje overblijft. De beide
kanten worden nu met een stiksteekje
op elkaar genaaid, de voetjes met een
draadje samengehaald. Het. zakje moet
natuurlijk open en dicht geschoven
worden, daartoe rijgen wij door den bo
venkant van het zakje een stevig
koordje.
Het hoofdje maken wij van een propje
watten, dat met wit of rose crêpe papie;
overtrokken wordt. Met waterverf o:
kleurpotlood fantaseeren wij een ge
zichtje. Daarna bevestigen wij het
hoofdje tuschen het roode en groene pa
piertje aan de bovenkant van het zakje
met een paar steekjes.
Nu vraagt ons poppetje nog om een
paljaskraag, waarvoor wij een strookje
papier van 30 by 6 c.M. nemen, dat zoo
danig kan worden ingehaald, dat het
precies om het halsje past.
Nog is ons poppetje niet gereed Een
puntmutsje met een pluim en een strik
om den hals moeten het geheel volmaken.
Ons manneke is voor den Kerstboom
klaar en, geeft een alleraardigst effect.
Probeert u 't maar eens.
W. R.
Rose lamee Als we
hiervan spréken denken we dadelijk
aan luxueuse avondjaponnen. Maar
de wintermode heeft hier verande
ring 'gébracht, want we zien nu
mantels van zwart bont of wollen
stof, gevoerd met rose lamee
een groot aantal middagja
ponnen trekken de opmerkzaamheid
door bijzondere fantasie in de mou
wen. Soms zijn de beide mouwen
aan een costuum geheel verschil
lend: één is bedekt met broderie,
lichtgevende schilderwerk enz., ter
wijl de andere slechts gedeeltelijk of
in 't geheel niet in een dergelijke
decoratie deelt
De belangrijkheid van het middagmaal.
Hoe is de toon bij ons aan tafel? Zit
ten we met een boos. zuur gezicht ach
ter ons bord en vertellen aan den al of
niet belangstellenden kring over den
groenboer die een of andere euveldaad
heeft verricht, en over mevrouw Peter
sen van drie huizen verder, die zoo'n
„draak" van een menscli is, omdat ze
ons styf en uit da hoogte heeft gegroet
of zyn al die kleinigheidjes met een
flinken veeg op den achtergrond ge
schoven, en vertellen we opgewekt aan
het schoolgaande kroost van de helden
daden van de jonge hondjes en pra
ten we met ze over sport en school, alsof
het voor ons even belangrijke levens
vragen zijn als voor hen. En wanneer
manlief thuis komt. vallen we hem dan
lastig met al die beuzelarijen, welke in
ieder huishouden zoo nu en dan voor
komen, of weten we ons te richten
naar den vroolijken gesprekkentoon.
waarvan wij heel goed weten dat die een
verademing en een opfrissching is na
een dag van hai-d werken.
En nu nog daargelaten of het plezie
rig is om met een mopperpot aan tafel
te zitten, het is niet minder belangrijk
om te weten dat onze spijsvertering zijn
werk heel wat beter verricht, wannee*
ons maal met de saus der opgewektheid
wordt begoten, dan wanneer we overal
zure azijn en prikkelige peper bij ge
bruikt hebben. Wie hierop let, kan het
trouwens zelf ondervinden; ligt het eten
zwaar Op de maag, dan kunnen we
vaak genoeg de oorzaak zoeken in den
onaangenamen toon aan tafel. Iemand
die landerig gestemd is en geneigd is
op alles af te geven, kauwt meestal
slecht, terwijl een ander die boos en
opgewonden is, de sprijzen veel te haas
tig naar binnen slikt. Daarbij komt dan
nog een zielsfactor, die maakt dat onze
dagelijksche lichaamsfuncties beter hun
werk doen wanneer wij in een opge
wekte stemming zijn.
Nu zou het natuurlijk dwaas zijn, om
hieruit te concludeeren dat we, zelfs bij
de groc ste zorgen en moeilijkheden, in
een jol:ge stemming aan tafel moeten
verschijnen. Dat is van geen mensch te
vergen, en bovendien zou zulk een vroo-
lijkheid zoo valsch klinken. dat we er al
heel spoedig zelf een hekel aan zouden
gaan krijgen. Maar wel kunnen wij ons
best doen, om die zorgen óf zoo te be
spreken dat ze wat minder zwaar lijken,
öf ze, als er kinderen aan tafel zitten,
tijdelijk wat op den achtergrond te
schuiven, zoodat behalve de ouders, niet
ook de kinderen nog van den druk der
zorgen te lijden hebben.
De belangrijkheid van een opgewekt
gemoed, om te zorgen dat we ons licha
melijk gezond voelen, wordt door velen
nog erg onderschat; een ietwat weten
schappelijke moeder, die de opvoeding
harer kinderen z.er serieus opvat, daar
toe alles het beste voor hem uitzoekt,
ook wat het eten betreft, maar die dan
ook steeds met haar terechtwijzingen
klaar staat, zal zicli verbazen over het
feit, dat haar spruiten, niettegenstaan
de al die zorg, toch geen jolige, frissche
bengels zijn, maar bangelijke bleekneu
zen. Terwijl een andere moeder die niet
zoo op al die preciesigheden let, maar
een vroolijke, opgewekte kameraad is.
die weieens wat door de vingers kan
zien, een stelletje leuke kleuters om
zich heen heeft. Het is dan met kinde
ren en planten precies hetzelfde; zil
moeten zon hebben en veel licht, maar
al te veel zorg maakt dat ze gaan kwij
nen en hun levenskracht verliezen.
Waar praat u over aan tafel? Dat is
ook een belangrijke vraag, want be
denk, dat kleine potjes groote ooren
hebben, cn dat kinderen uit ccn afge
luisterd gesprek tusschen volwassenen
dikwijls een allerwonderlijkste conclusie
trekken, die kant noch wal raakt, maar
die hen soms zwaar kan drukken. Zoo
kunnen de geldzorgen der ouders, die
openlijk aan tafel besproken worden,
een diepen Indruk maken, zooals op een
vijfjarigen bengel, die met een bezorgd
gezicht vertelde, dat vader nu zóó arm
was. dat er Donderdag niets meer zou
zijn en het gezin de straat op moest
een noodtoestand waaraan het zeker in
dat gezin nog lang niet toe was.
Bij andere gezinnen kunnen zoo ge-
noegelijk allerlei menschen op minder
zachtzinnige wijze de revue pas
seer en, wat ook niet bepaald opvoedend
werkt.
En weer bij anderen hebben de kinde
ren het hoogste woord, wat ook niet
heilzaam is, omdat goed luisteren een
kunst Is, die net zoo goed geleerd moet
worden als al het andere.
Vooral het middagmaal neemt een
belangrijke plaats in, en dan niet alleen
omdat het de hoofdmaaltijd is. maar
ook omdat het de gezinsleden allen na
de dagtaak weer bij elkaar brengt. En
daarom moet het niet alleen worden be
schouwd als de hoofdzaak ten opzichte
van onze voeding maar ook als een ge-
legenheid om rustig en prettig met
elkaar te zijn, een gevoel dat het ons
vooral 's winters geeft, als de gordijnen
dichtgetrokken zijn, en de lamp een in-
tiemen kring om de tafel weet te maken.
Dat is de rustpoos in een gezin, ook al
lijkt het druk genoeg wanneer er heel
wat kindermagen gevuld moeten wor
den. Maai- aan zoo'n middagmaal wordt
meer van de gezinsband gelegd, dan den
heelen verderen dag mogel\jk ls.
MENU.
Rookworst
Zuurkool
Aardappelen
Kwakerspudding
De zuurkool moet zeker wel drie uur
zacht koken met zooveel water erop dat
het in dien tijd net verkoken kan. en
wat zout. Daarna, een half uur voor het
opdienen, wordt de gewasschen worst,
waarin met een stopnaald eenige malen
geprikt is, op de droge zuurkool gelegd.
Als deze een paar minuten met de
worst gekookt heeft, is er uit deze laat
ste weer voldoende vocht geloopen dat
ze niet zal aanbranden.
Voor het desert nemen we:
8 beschuiten,
2 eieren,
geraspte schil van een halve citroen.
y3 ons amandelen,
nootmuskaat,
kaneel,
30 gr. suiker,
1 ons boter,
een brokje gist.
De eieren worden losgeklopt, de be
schuiten fijngestampt, de amandelen
gebroeid, gepeld en fijngehakt en ge
malen. Van dit alles wordt oen beslag
gemaakt, waarna het in den geprepa-
reerden vorm een uur lang moet rijzen.
Daana moet de pudding nog een uur
lang gekookt worden in een waterbad.
Men presenteerd er bessensapsaus bij.
E. E. J.—P.
HOE LAAT IS HET?
De Fransohe „haute couture" inspi
reert doorgaans tal van bedrijven die
slechts zijdelings iets met de mode uit
te staan hebben. Zoo onder andere den
juwelier-horlogemaker. Hij is er steeds
op uit nieuwe vormen voor bijoux en
accessoires uit te denken, om zich zoo*
veel mogelijk bij de mode aan te pas
sen. Soms overdrijft men daarin wel
eens door overvloed aan ijver. Onze tee-
kening geeft daarvan een voorbeeld;
een klein wiigoud dameshorloge in dei",
vorm van een boekbandje, bezet met
tallooze diamantjes en saiieren. Men
slaat het „boekje" maar open om te zien
hoe laat het is. Heel wat aardiger is het
kleine zilveren klokje, bestemd voor de
slaapkamer. Hier zien we nu eens niet
de traditioneels wijzerplaat met een
groote en kleine wijzer die den tijd aan
wijzen maar twee verschuivende plaatjes
met cijfers, waarvan 't bovenste het uur
aanwijst en het onderste de minuten.
Wie in zijn schik is met een
cadeau, moet het toonen; dat maakt
niet alleen het geven tot een genot,
maar ook het ontvangen.
Het is eigenaardig om te be
merken hoe geschenken hun fleu
righeid verliezen, wanneer zij te laat
komen.
ELEGANTE MIDDAG
JAPON.
Een model van het FranscluEngelsche
modehuis Red fern, vervaardigd uit
beige crêpe satin. Wij zien hier opnieuw
den eigenaardigen vorm, die een paar
jaar geleden zooseer de mode was: de
tuniek. Zij is in de taille gedrapeerd,
zoodat de rug even bloest, maar de
heup zeer strak gehouden is. Een ruime
draperie valt over de rechterzijde van
den rok. De mouwen hebben van on
deren een omslag van drie bandjes
glanzend satijn.
HANDSCHOENEN.
Nu we onder storm en regen den
winter ingegaan zij, besteden wc van»
zelf ook weer meer aandacht aan onze
handschoenen. Vooral in deze weken
van St. Nicolaas en Kersttijd, liggen
zc met rissen en stapels in dc uitstal»
kasten der modemagazijnen, zoodat
het bijna overbodig is er hier de aan»
dacht nog op tc vestigen, ware het
niet. dat wc getroffen werden door
zeer curicusc modellen, bestemd voor
de zclf«chauffeerende dame. Zij waren
van bruine of beige leer. met een rijg»
sluiting op den rug der hand. Natuur»
lijk is zoo'n sluiting maar decorum,
omdat men zc toch niet aan kan ha»
len, maar zc staat in ieder geval aar»
dig. Verreweg dc meeste autohand»
schoenen hebben echter het meer ge»
wone model, eveneens op bijgaand
plaatje voorkomend: een lange. ver
over den pols vallende kap. met slu;»
ting door middel van riempjes met
gesp.
BRUSSELSCH LOF.
(Voorgerecht)
De groente goed schoon maken en
met kokend water opzetten en gaar la
ten worden. Vervolgens in een vergiet
uit laten lekken en op een groote platte
schaal rangschikken, ruimte latend voor
partjes hard gekookt ei, welke rondom
langs den rand van den schotel gelegd
worden. Bij het opdienen presenteert
men gesmolten boter, zout en geraspte
nootmuskaat (zooals men dat doet bij
asperges).
De tafelgenooten maken elk op hun
bord een papje door het fijn maken der
el-partjes, vermengd met het zout, de
boter en de nootmuskaat, en nuttigen
hiermede het lof.
MACARONIBROOD.
2 ons macaroni. 1 L. melk. 125 gram
Goudsc'ne of Gruyère kaas. 125 gram
gekookte ham. 4 eieren. 50 gram boter.
Laat de macaroni gaar worden in de
melk met wat zout. Giet dstu: v het
water af en laat uitlekken, waarop de
boter, kaas, ham (in kleine vierkantjes
gesneden) en de geklopte eieren er bi;
gedaan worden. Zout en peper naar
smaak. Doe het mengsel nu in een
vooral met boter bestreken vorm en zet
deze ln een goed heete oven, totdat cr
een mooi bruin korstje op gekomen is.
Na verwijdering uit den vorm op ccn
platte schotel opdienen en overgieten
Geef aan ondergeschikten met
dezelfde zorg als aan de huisgenoo-
ten: niets is krenkendcr dan op on
verschillige, zorgelooze wijze ge
schenken toebedeeld te krijgen.
EEN AVONDJAPON.
Velen zullen zich den tijd niet kunnen
herinneren, dat de mode in avondklec-
ding zoo'n formeel karakter had. als
thans het geval is De meeste vrouwen,
vooral de jongere, waren maar wat ln
hun schik, toen in de jaren na den
grooten oorlog dc kortc= rokken-mode
ontstond, die vrijwel een einde maakte
aan alle formaliteit. Want zoo'n sim
pele fourreau, een tube die het lichaam
omhulde van het bovengedeelte der
borst tot aan de knieën, kon toch nau,
welUks op eenig ceremonieel karakter
bogen, al werden er ook soms de kost
baarste stoffen voor aangewend. Maar
sinds korten tijd is daar verandering
in gekomen. Enkele voorname modehui
zen verlieten resoluut het standpunt
van den uiterst vereenvoudigden vorm
en gingen er toe over meer ruimte en
soepelheid in den rok te leggen. Anderen
volgden het voorbeeld: men ging verder
en verder, dc rok werd ruim, de rok
werd lang, de rok kreeg een sleep
AD 1928'29. Aan de grade van den
langen rok raken we al weer een böetje
gewend, we kijken er niet meer voor
omWat echter te zeggen van de Ja
pon met den sleep? Zal zc in ons land
ooit burgerreent krijgen voor haar mode
reeds voorbij ls? O. stellig zien we haar
reeds dragen op sommige diplomatieko
soirées in de residentie en op gala*
avonden, maar nog eens, zou ze het ver
der brengen? Wij hebben het genoegen
onze lezeressen hier een uitstekend mo»
del dezer zco mondaine Japonnen aan
te bieden: een robe' van zwarte crêpe
satin. De voorkant onderscheidt zich
door een mooi opgeloste overslag van
het lijfje en den recht vallenden rok;
van achteren domineert echter de ma-
Jestueuse sleep; geheel samengesteld uit
geplooide strook en, sterk herinnerend
aan de mode van omstreeks 1870. Als
garneering zien we op de borst een
kleine strik van strass.
Geef niet wat ge zelf moofl
vindt, maar probeer u te verplaat
sen in de wenschen van den ander.
door
SOPHIE KERR.
Vertaald door CHRISTINE KAMP.
2)
Nu werd zijn blik getrokken tot een
kleedingstuk, dat meer dan al de ande
ren zijn afschuw had opgewekt: een
huisjapon, gewatteerd als een deken,
van een groezelig zwart-grijs, met een
zwart koord ols ceintuur. Ella had
zoo'n japon meegenomen op haar hu
welijksreis en het was als het. ware de
ondergrond geworden van hun huwelijk.
Toen de eerste japon versleten was, had
zij een andere gekocht, precies dezelfde.
Dat was een reeks gewerden, een eln-
delocze reeks van leelijkheid en akelig
heid. Er kwamen herinneringen in hem
op van die arme Ella in die japon met
zwarte gebreide pantoffels, de trappen
afstoffend om hem open te doen, als hij
laat van zijr. zaak t huis kwam.... zy wilde
hem geen huissleutel geven... in die ja
pon, zittend voor haar spiegel om het
haar boven het voorhoofd op een pen
netje te draaienvan zijn vtouw aan
de ontbijttafel in dezelfde japon, met
de pennetjes boven haar voorhoofd
herinneringen aan die arme Ella tijdens
haar laatste ziekte, toen zij of wel die
japon aan had of ze over het voeten
eind van het bed gedrapeerd had!
„O....!" riep Herbert uit en gooide de
deur van de kast. dicht. Nauwelijks was
hij hl de huiskamer gekomen of Janie
Terrace. de dienstbode voor alles, riep
hem. „Mijnheer, uw souper staat ge
reed."
Toen hij de eetkmer binnenkwam, was
hij opeens zich bewust van een onge-
wonen geur.... een geur, die tot nu tor
altijd in huis verboden was. Op het
buffet stond een koffiekan op het spl-
rituslichtje. Ella had hem nooit koffie
bij het souper gegeven, want dat vond
zij ongezond. Dunne chocolade of slappe
thee, dat waren haar lievelingsdranken.
En nu kwam Janie binnen met een
schaal vol warme flensjes... alweer ver
boden waar!
De vrouw zag zijn verwondering en
hoewel hij niets zei, beantwoordde zil
zijn vragenaen blik: .Niets zoo goed als
een sterke kop koffie na zoo'n begra
fenis. En mijn flensjes zullen u niet
zwaar op de maag liggen. Ga uw gang
ma3r waarom zou u het niet deen?''
Die woorden klonken in zijn hoofd na
als een refrein„Ga je gang maar, waar
om zou je het niet doen? Ga je gang
maar, waarom zou je het niet doen?"
Vandaag had ieder hem bejegend als
een armen weduwnaar, terneer geslagen
door smart, ontroostbaar om het verlies
van de beste der vrouwen. Maar Jani5
Terrace, die jaren lang. evenals hij.
zioh gebukt had onder den ijzeren wil
van Ella Mallet, wist wel beter. Jani-1
gaf hem te verstaan, dat hy nu bevrijd
was van alle kleinzielige verboden, be
perkingen en maatregelen, die zijn
vrouw, met de vreeselijke kracht van de
zachtheid, hem had opgelegd.
Ga je gang maai-, waarom ook niet'
Heete koffie met twee.... ja, twee
klontjes suiker! Warme flensjes, boter
hammen met volop versche boter, be
schuit met frambozen jam. Ga je gang
maar. waarom ook niet? Geen bleek,
beschuldigend gezicht, geen teemende
stem om te zeggen: „Herbert, dat moe:
je niet doen. Het is zoo slecht voor je
maag."
Daar kwam Janie weer binnen met
een versche schotel warme flensjes. Z»j
bleef even staan, want zy had iets te
zeggen. .Mevrouw James en miss Mc'
Hord waren vandaag hier en hebben
alles in huis doorzocht. Mijnheer, ik wil
niemand beschuldigen, maar als u iets
mocht missen, moet u haar er naar
vragen en niet mij. Zij hebben het bu
reau en ai de laden doorsnuffeld en het
buffetZoo brutaal! Ik dacht toen al
dadelijk, dat ik het u zou zeggen: wan!
ik begreep best wat zy van plan zijn. Zy
denken dat u liever in een hotel of
pension zult gaan wonen en dan zullen
zij probeeren hier weg te halen, wat zij
maar kunnen zy denken, dat u gemak
kelijk om den tuin te leiden bent. Ver
geef mij, mijnheer dat ik zoo ronduit
spreek, maar die twee oude feeksen
hebben mij vandaag zoo geërgerd
niet, dat zij het vroeger niet gedaan
hebben."
Janie zette haar handen op haar
breede heupen en keek mijnheer Mallet
vriendelijk aan. „Mijnheer, u is een
beste man, dat weet ik al zoo lang. Ik
wil niet dat iemand u zou bedriegen;
als ik het kan beletten, dan zai ik het
doen. Als u inderdaad van plan is, het
huishouden er aan te geven en ergens
anders te gaan wonen, dan zou ik graag
hebben, dat u het mij bijtijds zei, om
een andere betrekking te kunnen zoe
ken. Maar als u hier wilt blijven en mij
wilt houden om voor alles te zorgen,
zal ik dat het liefste doen. En ik zal wel
zorgen, dat die twee oude gieren geen
speld uit het huis halen, zoolang ik er
bij ben. Wat nu. mijnheer?"
Dat was de langste redevoering die
Herbert ooit van Janie gehoord had. Ge
woonlijk was z\j erg stil cn sprak niet
meer dan hoog noodig was. Herbert
kreeg een idee dat ook zij misschien
blij wa« met haar vrijheid.
Maar nu moest hy besluiten nemen.
„Ik heb er nog niet over nagedacht waar
en hoe te wonen", zei hi) ten laatste. Ik
heb nog geen plannen gemaakt. Voor-
loopig zal ik hier blijven en ik zou
graag zien, dat je voor de huishouding
zorgt. Me dunkt, wij zullen het wel sa
men kunnen vinden
„O. mijnheer, zeker, dat zullen wij".
„Maar, Janie, ik geloof, dat je te
streng over mevrouw James en miss
Mc' Hord denkt. Zij hebben mij zooeven
heel vriendelijk aangeboden om"hij
rilde bij de gedachte aan die afschuwe
lijke huisjapon,om de kleeren van
mijn vrouw na te zien en ze te geven
aan een inrichting voor maatschap
pelijk werk. Zij zeiden en zeer terecht,
dat goede, duurzame kleeding niet mocht
worden verwaarloosd, zoodat de motten
er ten laatste gaten in zouden bij
ten."
Janie grinnikte even: „Dat hebben ze
maar gezegd om u er in te laten loo-
pen. Let daar maar niet op, mijnheer. U
kunt toch ook a-el die inrichting opbellen
en vragen of ze de idee ren kunnen ge
bruiken. Dan komen zU zc halen en u
heeft er volstrekt geen drukte mee en
geen bemoeizieke spionnen, die de kas
ten en laden doorsnuffelen en de trap
pen op er. neer loopen. Is het niet
waar?"
Herbert werd zich opnieuw ran zijn
vrijheid bewust. Hij had zoo veel gele
den door de intieme vriendschap van
zijn vrouw met Lilian en Eva, geleden
zonder protest of zichtbare huivering,
maar niettemin geleden, verborgen en
inwendig. Maar nu, kon hij die twee
nachtmerries voor altijd uit zijn leven
verbannen en in dit geval kon hij zelfs
voorwenden, dat hij hun moeite wild?
besparen.
Ja, dat is zoo, Janie, dat zal ik doen,"
zei h«.
„Best mijnheer Mallet en dan wilde
ik u nog zeggen, dat u mij maar te
zeggen hebt, hoe u het verlangt en dan
zal ik het doen. Ik wil u even trouw
dienen als ik het te wren heb gedaan.
En nu wilt u misschien wel wat aard
beien in room voor dessert."
Dat was Inderdaad opstandigheid.
„Aardbeien met room!" riep mijnheer
Mallet uit, zijn ooren niet geloovend.
Ella had altijd heel hygiënische desserts:
gestoofde appelen, waterachtige puddin
gen, dunne vla's. „Aardbeien met room"
zei ze altijd, „is vergif voor de maag".
En Janie zette voor hem neer een
schoteltje met een berg van sneeuw
witte room waarop mooie geurige
aardbeien. Herbert at het schaaltje ge
heel leeg. Ja, dat was inderdaad vril
heid!
(Wordt vervolgd.)"
