FAAM
HAARLEM'S DAGBLAD
UIT DEN RAAD.
OM ONS HEEN
DE
UITLEVERING VAN DE NEDERLANDSCHE
BANKDIEVEN.
MARKTNIEUWS.
DONDERDAG 20 DEC. 1928
DERDE BLAD
DeFonteinlaan met Hobbelig-Bobbelig Veld blijven
voorloopig zooals ze zijn. Status quo gehandhaafd.
Krotwoningen en Volkshuisvesting. Zóóveelste
duel Reinalda-Visser. Oudejaarsavond en de kellners
De Fonteinlaan, door iemand in een
ingezonden stuk in dit blad vereenzel
vigd met de overblijfselen van „het
Hobbelig-Bobbelig Veld, een historisch
natuurmonument"de Fontsinlaan
zal voorloopig nog niet verbeterd
worden- B. en W. hadden voorgesteld
om er f 80.000 aan te besteden, met den
wethouder van financiën als tegenstan
der. Een erg duur plan. Er moest een
breeder asphaltweg komen, en zoo.
Als iemand boosaardig wilde wezen
zou hij veronderstellen dat dit de ma
nier is om een eigen voorstel om zeep te
helpen. Eerst zet je de zaak vreeselijk
duur op, zoodat de wethouder van finan
ciën er tegen is, en het plan krachtig
aanvalt, waarna je het zeer lauw ver
dedigt en tenslotte loslaat op een for
maliteit.
Ik ben evenwel niet boosaardig en
zou den wethouder van Openbare Wer
ken. mr. J. Gerritsz, niet gaarne van
een dergelijke Fonteinlaan-défaitisme
willen beschuldigen. Wel kom ik, mede
namens honderden andere Heemstedere
en geannexeerde Haarlemmers, die ge
doemd zijn om dagelijks dezen weg te
berijden, tegen mr. Slingenberg's bewe
ring op dat verbetering niet urgent zou
zijn. Dat verbetering van den weg van
de Fonteinlaan naar den Kleinen Hout
weg nog urgenter zou zijn, heeft er
niets mee te maken, Dan hadden B. en
W. die nog eerder moeten voorstellen,
maar nu was die niet aan de orde. Er
wordt nu al jarenlang over die Fon
teinlaan geklaagd, de vorige wethouder
van Openbare Werken heeft al herhaal
delijk toezegging gedaan, en er gebeurt
nog maar altijd niets.
De wethouder van Financiën opperde
nog het bezwaar dat men, door een as
phaltweg te maken, te veel snelverkeer
in den Hout zou krijgen. Dit kan beter
over den Wagenweg worden geleid.
Hiervoor kan men voelen, maar waar
om moest het ook juist een asphaltweg
wezen? De dagelyksche slachtoffers van
de Fonteinlaan zouden al heel tevreden
zijn, als hun weg naar de stad in
een normaal-begaanbaren toestand werd
gebracht.
Tenslotte werd de heele zaak aan
gehouden, omdat de Gewestelijke com
missie haar oordeel er nog over geven
moest. Het was trouwens al duidelijk
dat er geen meerderheid was voor dat
80-milleplan. Bij tijd en wijle zullen B.
en W. misschien nog wel eens met een
Fonteinlaan-voorstel rn den Raad ko
men. Maar het zal wel niet spoedig we
zen.
Het natuurhistorisch «monument ge
zegd Hobbelig-Bobbelig Veld, „tusschen
de paaltjes", is derhalve gered. En de
modder zal er ons om de ooren blijven
vliegen. Tot in lengte van dagen.
Een voorstel tot verlenging van den ter
mijn voor eenige onbewoonbaar ver
klaarde weningen lokte een langdurige
discussie uit, maar werd tenslotte toch
aangenomen met 21 stemmen voor en
15 tegen. Niet alleen kwam het heele
krotwoningen-probleem weer eens on
der beschouwing, maar bovendien werd
hetgeen overbodig mocht heeten
'het ganscbe hoofdstuk Volkshuisvesting
er bij gehaald. Het was net alsof wij al
in de bsgrooting zaten, en het gaf geen
erg veelbelovenden indruk van de be
staande schoone voornemens om de be-
grcotingsdiscussies door systematischer
voorbereiding te beperken.
De heer Van Lïemt. die het debat
opende, was als immer kort en zakelijk.
Als de andere heeren hem allen hierin
evenaarden zouden de raadsvergaderin
gen al tot één achtste bekort worden.
Hij voelde er niets voor om de menschen
nog langer in de bewuste twaalf krot
woningen te laten, vond ze schandelijk
slecht, betreurde het dat er noodwo
ningen waren afgebroken die althans
foeter waren dan deze; zou tegen het
voorstel van B. en W. stemmen en vroeg
maatregelen om de menschen beter
onder dak te brengen.
Toen- kwam de heer Visser los, in vele
Instanties, en was heel boos omdat er
nog geen praeadvies was op zijn voor
stellen van 1 1/2 jaar geleden, en begon
weer als van ouds over zijn voorgestelde
minuscule huisjes die een oneerbiedig
lid indertijd als „moderne krotwoningen"
heeft bestempeld. Hij slaagde er in om
zijn ouden tegenstander, den heer Rei
nalda, uit diens tent te lokken, en de
ex-wethouder nam den handschoen op
met blijkbare vreugde.
De duels ReinaldaVisser op het krot.
woning-chapiter zijn even traditioneel
geworden als de steekspelen Slingen-
bergJoosten op het gebied der finan
ciën. Ook geloof ik dat verscheidene
oudere S.DAJP.'ers altyd hun jeugd voe
len herleven als de heer Johan Visser
tegen hen begint te sputteren. Het oog
der Herinnering ziet de vele openbare
metings waarin hij hardnekkig en ver
woed in debat placht te komen. Tweede
Kamer-usances deden zich ook weer
gelden, want de heer Reinalda kuierde
naar den heer Visser toe en ging vlak
voor hem op tafel leunen terwijl hy het
woord voerde.
Het verloop van de zaak was intus-
schen nogal merkwaardig. Als de voor
zitter de algemeene beschouwingen over
Volkshuisvesting in den beginne dadelijk
voorkomen had. zou hij den heer Rei
nalda later niet hebben behoeven te
verzoeken om zich tot de aanhangige
voordracht te bepalen. Wat die twaalf
krotwoningen betreft de wethouder
van de Volkshuisvesting, mr. Gerritsz,
bleek er zelf voor te zijn om het voor
stel van B. en W. niet aan re nemen en
de menschen een toeslag op de huur te
geven. Zijn partijgenoot de heer Joosten
steice voor om met dit deel een creciet
van f 3000 ter beschikking van B. cn W.
te stellen, de heer Visser wou dit uit een
bestaanden post bestrijden, cn hel slot
was eer. poütiek-nogal-verwarde stem
ming over het voorstel van E. en W..
dat zooals gezegd werd aangenomen met
21 15 stemmen. Tegen waren de heeren
Visser, Joosten, van de Kamp. Keerwolf.
Groenendaal, de Vcs, Koppen. Van Kes-
sel, Peper, Oversteegen. Scholl, Bartels.
Castricum, Van Liemt en mevrouw
Maarschalk Waarna de voorstellen-
Joosten en -Visser werden ingetrokken.
De onbewoonbaarverklaring is dus weer
zes maanden langer uitgesteld.
Daarna nog een heel debat over een
verzoek van den Bond van Hotel-, Café.
en Restaurantpersoneel om maatregelen
te nemen die leiden tot de sluiting van
de hotels, cafés en restaurants op Oude
jaarsavond om halftien. B. en W. had
den hierop afwijzend gepraeadviseerd. de
heeren eD Braai c.s. hadden voorgesteld
om het verzoek in te willigen, en de
heer Groenendaal stelde een onmiddel
lijke desbetreffende wijziging van de
verordening voor.
De burgemeester zette uiteen dat de
zaak moeilijk te regelen is met het oog
op de bepalingen van de winkelslui-
ting&ver,ordening en van de bioscoopwet.
Bij informatie in Den Haag en Rotter,
dam bleek dat men er daar- ook geen
oplossing voor had kunnen vinden,
maar in Den Haag was een goede rege
ling bereikt buit enfoet gemeentebestuur
om, door overleg van werknemers en
werkgevers.
De heer Groenendaal bleef na bespre
king van mogelijke bemiddeling dooi
den burgeareester aan zijn voorstel tot
herziening der verordening vasthouden,
en dit werd tenslotte met 22—11 stem
men verworpen.
Bij de rondvraag deed mr. Gerritsz,
naar aanleiding van vragen van. den
heer De Breuk, eenige mededeelingen
omtrent de onderhandelingen -met de
N. Z. H. T. M„ die geen nieuwe gezichts
punten konden openen.
R. p:
HET TOONEEL.
CREMER.
DE JUBILEUM-VOORSTELLING
van
C. CROMBOITW
In 't Gouden Haantje.
In de rubriek „Onze Tooneel-Dilet-
tanten" wijdde ik in ons blad van 9 Oc
tober 1925 een artikel over C. Crom-
bouw, het zoo verdienstelijke lid van
Cremer, dat gisteren zijn vijf-en-twintig
jarig jubileum als tooneel-dilettant
vierde.
„Wie Crombouw ziet spelen" schreef
ik, „weet onmiddellijk, dat daar iemand
van „het echte timmerhout" op de plan
ken staat. Men merkt dat. aan alles.
Hij is een speler, die atmosfeer om zich
heen schept, die het tooneel vult en da
delijk door zijn natuurlijk en krachtig
speeltalent de aandacht tot zich trekt.
Crombouw is op het tooneel volkomen
„thuis"; hij voelt er zich als een visoh
in het water. Evenals mejuffrouw Bus-
quet is hij de dilettant voor het „groote
werk" Een speler, die houdt van sterke
speelscènes en ln die scènes dan ook in
zijn volle kracht is. Iemand, die zich op
het tooneel durft laten gaan en daar
door vooral in een milieu van dilet
tanten zijn publiek weet te fasrinee-
ren".
En aan het slot:
..Een kracht als Crombouw kan Cre
mer slechts heel noode missen. Sterke
spelers, die als hij gloed en warmte
op het tooneel brengen, moet men onder
de dilettanten met een lantaarntje zoe
ken. Laten wij daarom hopen, dat
Crombouw eens weer zijn oude plaats
op 't dilettanten-tooneel zal kunnen in
nemen en dat hij al is het dan niet
dit jaar nog de hulde in ontvangst
moge nemen, die het Cremer-publiek
hem bij zijn jubileum had willen bren
gen".
Zcc schreef ik drie jaar geleden tij
dens de ziekte van Crombouw en zie.
gisteren is deze wensch in vervulling ge
gaan. Het was de avond van Crombouw!
Cremer heeft hem gehuldigd zoo har
telijk en zoo warm. als hij dit maar
wenschen kon. De heer Kruyshoop. de
voorzitter van onze Koninklijke Letter
lievende Vereeniging, zei het in zijn van
groote waardeering getuigende toespraak.
Wij hebben gemerkt bij dit jubileum,
hoe groot de sympathie by Cremer voor
jou is! "De bijdragen stroomden ons toe
en instede van één der drie wenschen.
welke je vrouw uitsprak, kunnen wij je
hedenavond alle drie vervullen!"
De heer Kruyshoop ging in het kort
de loopbaan van Crombouw als tooneel-
dilettant na; hij herinnerde er aan. dat
Crombouw na eerst bij Vondel en
Jacob van Lennep gespeeld te hebben,
bij Cremer kwam en nu reeds vele jaren
een der beproefde en sterkste spelers
der vereeniging was. Als voorzitter
sprak hij den wensch uit, dat Crom
bouw nog 2eer lang aan Cremer ver
bonden zou blijven en bood hij hem na
mens de leden een divan met kleed, een
lamp en een haard en bloemen aan.
Henk Bakker sprak namens de wer
kende leden. Bakker haalde herinne
ringen op uit den ty'd. toen zij voor het
eerst samen in Fiat Justitia nu 11 jaar
geleden speelden, en hy Bakker, zoo
veel van Crombouw had geleerd Blijf
nog lang een voorbeeld van het dilet
tanten-tooneel tot heil V3n Cremer!"
zeide Bakker aan het slot van zijn rede.
waarby hij hem namens de „confraters
en confrateressen" een bloemenmand
overhandigde.
Toen volgden in de sprekerslijst de hee
ren Van Deinum uit Zandvoort en An
ton Meier, die Crombouw voornamelijk
als prettig, trouw vriend prezen en wer
den telegrammen voorgelezen o.a.
van mej. Busquet en de zustervereen'i-
ging Jacob van Lennep waarna het
woord aan Crombouw zelf was. Hij zeide,
dat de belangstelling en de hartelijkheid
al zijn verwachtingen hadden overtrof
fen en hij sprak in het bijzonder een
woord van sympathie tot de dochter van
den heer Van Gasteren, zijn ouden
vriend, opdat zij dienzelfden avond den
oud-voorzitter nog zou kannen zeggen,
hoe de gedachten van alle Cremerlcden
en van hem, Crombouw, in het bijzen
der ook thans weer bij Van Gasteren
waren geweest. Crombouw dankte
ook namens zijn vrouw hartelijk voor
alles, wat men op dezen feestavond voor
hem had gedaan en sprak zijn beste
wenschen uit voor de vereeniging Cre
mer, waarin hij nog heel vele jaren
hoopte te mogen spelenI Een hartelijk
applaus en het doek sloot zich voor het
fleurige tooneel,, hetwelk een jubileum
in een schouwburg altijd weer biedt.
En nu de voorstelling? Wij hebben er
eerlijk gezegd wel eens betere van
Cremer gezien, maar zy bracht jolijt en
vroolijkheiö in de zaal en de ware stem
ming om in volle feestvreugde te hul
digen. En dat was toch dezen avond de
hoofdzaak. Crombouw had het zich bij
zijn jubileum niet al te moeilijk ge
maakt,, door de oude rol van Hans de
Koek, die hij reeds eenige jaren geleden
bij Cremer had gespeeld, nog eens op
te nemen. Hij speelde hem met de zelfde
gemakkelijkheid en opgewektheid als de
1NGEZONDFN MEDEDEELINGEN
a 60 cents per regel.
xoordt dagelijks door
duuenden gerookt om.
den fynai geurenhecr-
lijk zochten smaak.
II rooit toch ookSaam?
SteeltUoadiueueapsfysh
je!
LOUIS D0BBELHAMN-ROTTERDAM
eerste maal, vulde als altijd het tooneel
en deed door zijn fleurig doen bijna ver
geten. dat hij een vyf en twintig jarig
jubileum vierde., wat voor een jonge
minnaarsrol wel eenigszins een handi
cap beteekent.
Overigens stond de vertooning als
geheel niet op dezelfde hoogte als vijl
jaar geleden. Bakker, die Frederik Boll-
man een lesje in het kluchtspel spelen
gaf, handhaafde zich als Schwanneke
volkomen. Deze Schwanneke bleef ook
in deze dolle klucht een ..figuur!" Het
was weer uitstekend van Bakker, grappig
geestig zelfs en altijd door bestudeerd
en beheerscht. De heer Boon, die den
tweeden pantoffelheld in nood speelde,
lijkt mij wel talent voor een klucht te
bezitten, want hU had aardige momen
ten! Maar over het algemeen speelt hy
er te veel op los en wat erger is
aldoor op de zaal. De regisseur mag
dezen ouderwetsch spelenden dilettant
wel geducht remmen. De heer Boon
gaf niet één, maar wel tien Bollmans,
wat precies negen te veel was. Ook in
een klucht moet de figuur worden vast
gehouden en niet een stuk zijn.
Wie wij gisteren aldoor hebben
gemist was Jo Stam! Wat maakte zij
van Elli indertijd niet een frisch. aardig
en natuurlijk persoontje! Mies Grooten-
boer de Elli van gisteren heeft
een allerliefst gezichtje en het ..wat 'n
snoesje!" van Crombouw, was de mee
ning van de heele zaal. Maar dat is voor
Elli niet voldoende! Het gemar.iereerde
in haar spel hinderde zeer en wij hadden
in deze rol dan ook liever Jeanne de
Groot gezien, die het frissche en na
tuurlijke in haar actie heeft, dat voor
Elli verlangd wordt. En dan mej. de
Lugt in de rol van Theo, mej. Grooten-
boer op de plaats van Annie de Lugt
en wij waren er waarschijnlijk geweest.
Het spel der vele medewerkenden
willen wij dit maal niet te veel onder
de loupe bekyken. In het algemeen leek
het mij toe. dat de regie en de spelers
wel een weinig over het hoofd hebben
gezien, dat wij in het milieu van een
wethouder moesten zyn. De heer Van
Rossum du Chattel vergat dat niet, maar
Mittler aardig overigens gespeeld door
Hirs en Lempke leken meer op ge-
gageerde korporaals van het Indisch
leger dan op een burgemeester en een
apotheker. En ook de dames der soep
commissie hadden te veel vergeten, dat
zij toch representanten van den kring
der notabelen waren. Een woord van
hulde eohter aan mej. Cor Visser, die
mevrouw Schwanneke zeer vermakelijk
in den kluchtspelstyl typeerde.
Er waren dus ook in het soms al
te droge tempo nog al vlekjes, maar
het publiek heeft geschaterd en gegierd
en dat is op zoo'r. avond het, doel van
de beweging. Toch hopen wij Cremer
spoedig in beter werk te kunnen waar-
deeren en ik weet, dat de werkende
leden zelfs niets liever wenschen. Tot den
volgenden keer dus, dames en heeren,
in een stuk waarin werkelijk te spelen
en te creëeren valt.
J. B. SCHUIL.
No. 3802
AAN DE ZEEKUST.
Als je iederen dag te Zandvoort kwam
dan zou je al de overgangen bywonen en
de verschillen zoo niet opmerken, maar
wanneer je er zoo eens gaat kijken om
de maand of de paar maanden, dan
kryg je den indrink of het dezelfde plaats
niet meer is. Mijn hemel, was het giste
ren niet dat het strand wemelde van
menschen en kinderen en het zand le
vend geworden scheen te zijn als een
mierennest? Was het niet verleden week.
toen de zor. zoo warm-overvloedig
straalde over de altijd beweeglijke zee?
En vandaag hangt er een grijze mist
als een natkil gordijn, waarin een heele
vloot van kleine visschersscheepjes ligt
te dobberen! Zandvoorters zyn het niet.
want Zandvoort heeft maar een of twee
bommen. Zandvoort is geen visschers-
plaats meer. Dat werd liistorie. Zand
voort ls nog maar alleen een badplaats,
waar het seizoen wordt bepraat ln Maart
en April, voorbereid in Mei en Juni en
uitgevoerd in Juli en Augustus, met een
zwak verlengstuk, een trillend staartje
om zoo te zeggen in September. Dan
komt October om gelegenheid te geven
tot het opmaken van de winst (of van
het verlies) en ten slotte komt de natte
sluier van mist en regen ln November
en December de humeuren bederven
want dan beginnen, zegt men. de quaes-
ties, de ruzies en de oneenigheden, die
hun uitlaat vinden in persooniyke ge
schillen en in de debatten over de ge-
meentebegroot ing,
Ach ja. die begrooting! Ze staat er
verre van mooi voor, al hebben Gedepu-
teerde Staten goedgevonden dat het te
kort een beetje verschoven kan worden,
zoo ongeveer als een huishouden dat niet
toekomt en nog een poosje op haar cre-
diet weet te teren. Vandaag ls het. of
de heele plaats daarover in den rouw is.
Of staan ze niet somber, die zwarte
luiken voor de plaatsen des vermaaks.
de scheeve papieren, die voor vele ra
men de droefenis van het interieur moe
ten verbergen. ZUn dit dezelfde gevels,
die ons toelachten in den uitbundigen
zonneschyn vanwas het niet eer
gisteren? En waar zyn de menschen ge
bleven die het prachtige strand bevolk
ten? Weggevaagd door regenbuien
woeste stormen het schynt nu een
leeg tooneel vóór een verlaten schouw
burgzaal, waar op het onverwachtst een
yseiyk drama werd opgevoerd. Is dit
klamme zeetje wel dezelfde schrikke
lijke watermassa, die nog maar een
paar weken geleden zich stortte op on
gelukkige schepen en die verjoeg van
de veilige oppervlakte naar den onpeil-
baren bodem, ten aanschouwe van
drommen menschen op de duinen,
rillend zich gelukkig prezen dat zy den
vasten wal onder de voeten hadden en
tegelyk hunne medemenschcn op
nauweiyks een boogschot afstand moes
ten zien ondergaan, omdat de goede wil
en de kracht van don menscli in zulke
momenten niet tegen de woede van de
wateren opgewassen is.
Achter de ruiten van leege hotels en
verlaten pensions waart 'een enkele
schim met een stofdoek rond. Op den
boulevard één wandelaar met een kof
fertje waar gaat hy heen, waar
komt hy van daan? Het is, alsof de zo
mer hem hier by vergissing achterliet
en hij den weg naar huis niet meer terug
vinden kan. Op het strand hobbelt een
eenzame schelpenkar. En ik laat Zand
voort met zyn winterdroefenis en zyn
financieele zwarigheden achter en ga
op weg naar de zusterbadpiaats Noord
wyk en verwonder mij er over, waarom
langs ons Noordzeestrand nog niet, zoo
als in België, een boulevaid is aange
legd, die Zandvoort, Noordwyk en Sche-
veningen verbindt. Nu draait de auto
noodgedwongen den straatweg naar
Curieuse details over hun aanhouding.
DOORTASTENDHEID.
Onze Parijsche correspondent sohryft:
Een actueel nieuwtje waarvan we nog
voor de Parysche bladen er van kunnen
reppen, melding kunnen maken: een
half uur geleden heeft de Prociu-eur van
de Republiek uit Amsterdam het ver
zoek gekregen om uitlevering van de
twee Roemenen Lupescu en Fromiescu,
die zoo talrijke banken in Nederland,
Duitschland, Engeland, Zwitserland etc.
voor duizenden hebben bestolen, door het
vervaardigen van valsche wissels.
Zooals men zioh zal herinneren,
werden deze beide heeren. van wie Lu
pescu zich Dupont de la Tour noemde,
enkele weken geleden gearresteerd in
een klein hotelletje op de rive gauohe.
Uitvoerig is toen in alle Nederlandsche
bladen vermeld hoe die heeren ope
reerden, hoe ze er b.v. in slaagden om
op één dag een chèque van 3000 dollars
met 29.000 dollars betaald te krygen aan
de kas van een bank in Amsterdam, een
in Den Haag en één in Utrecht. Maar
we zyn er in geslaagd om byzonderhe-
den te vernemen welke niet algemeen
bekend zyn.
Zoo b.v. dat de Fransche politie byna
gedwongen werd om de eindelijk gevan
gen misdadigers weer op vrije voeten
te stellen en dat men zelfs de wet heeft,
overtreden met hen langer vast te hou
den. Pikante by zonderheid. Want, de
heeren Lupescu en Fromiescu hebben
niet in Frankrijk geopereerd en maar
steeds bleef van het buitenland het ver
zoek tot uitlevering uit. Ondanks de
talryike telegrammen cn telephoontjes
van het Nederlandsche gezantschap om
er nu toch wat haast by te maken. Ge
lukkig heeft de Fransche Justitie, zeker,
na de bekentenissen, twee van de ge-
vaarlykste oplichters van dezen tyd
vast te hebben de verantwoording maar
op zich genomen om de heeren langer
nog vast te houden tot eindelijk nu het
verzoek tot uitlevering afkwam. Zonder
dat zouden de heeren boeven weer vry
uitgaan, zou al de moeite en doortas
tendheid van de Fransche recherche
weer voor niets zijn geweest. Passons.
En dat die arrestatie werkelijk niet
zoo gemakkelyk was, ook al bezat men
be-
het signalement van de heeren
wijst het volgende:
Zooals men weet bestaat er een
detectivebureau .American Express",
dat in ongeveer alle steden vertegen
woordigers heeft. Een maand gele
den nu kwam een van de Parysche ver
tegenwoordigers van dat bureau langs
café de la Paix en hy zag daar op het
terras een man, die als een tweeling
broeder op Lupescu leek. De detective,
vast er van overtuigd, hield den man
in de gaten en volgde hem per taxi
toen hy in een particulieren auto weg
reed. De meneer stapte uit. liet zyn wa
gen buitenstaan en "de detective haastte
zich om het nummer en den naam van
den eigenaar- (op het gegraveerde
plaatje, dat tevens het adres vermeldt)
op te nemen, Het bleek een meneer
Manucian te zyn. De detective spoedde
zich naar de Prefecture en vroeg om
liet tweede exemplaar met photo van het
rijbewys van een meneer Manucian. De
photo kwam en ook by de politie kon
men niet ontkennen dat deze beeltenis
heel veel overeenkwam met die welke
men van Lupescu had-In allerhaast begaf
men zich toen naar de woning van dien
meneer en men nam hem daar een ver
hoor af. Meneer Manucian moest vertel
len dat hij in Constantinopel was gebo
ren. Dat klopte precies met de gegevens
welke men over Lupescu bezat, want ook
hy" aanschouwde het levenslicht in
Constantinopel. Meneer Manucian ver
klaarde vervolgens familie te hebben
in Marseille. Ook Lupescu heeft dat.
Maar het meest typisch was nog dat men
op Manucian een opschrijfboekje met
kalender vond en dat al de data waarop
het stel Lupescu-Frcmiescu een slag had
geslagen (uitgezonderd de laatste dief
stallen in Nederland) met rood waren
aangeteeker.d. De zaak zag er dus hoogst
verdacht uit. Manucian, ondanks zijn
protesten werd meegenomen en men te
legrafeerde naar Nederland. Dienzelfden
dag neg kwam uit Amsterdam het ant
woord cat men drie getuigen, die de
oplichters hadden gezien en met hen
gesproken, n3ar Parijs zou zenden, opdat
de gearresteerde met hen konden worden
geconfronteerd. De ontmoeting had
plaats in het politiebureau aan de Gare
du Nord. De eerste getuige, een kassier,
riep dadelyk uit: 't is 'm! De tweede,
een Amsterdamsche hotelportier waar
het stel was afgestapt, verklaarde: ik
zie zooveel menschen en heb dus wel
geleerd gezichten te onthouden, ik ver
klaar dat hy het is. Maar de derde, de
kassier van de bestolen bank in Utrecht
zeide: nee, hy is het niet. En zoo moest
men, na hem vier dagen gevangen te
hebben gehouden weer in vrijheid stel
len. Gelukkig maar.... want achteraf
bleek dat de heer Manucian geheel on
schuldig was en nimmer zelfs van de
affaire-Dupont. de la Tour had gehoord.
Een week later, door een toeval, was
de agent van de American Express ge
lukkiger. Ditmaal volgde hy iemand die
eveneens héél veel op Lupescu leek. Er.
toen hij zyn bevindingen ging meöe-
aeelen op de Prefecture, kon men hem
daar meaedeelen dat men dezen vreem
deling die in een klein hotelletje op de
rive gauche was afgestapt al eenige
dagen lang in het oog had en volgde.
De tusschenkomst van den detective be
spoedigde echter de feiten én een uur
later arresteerde men Lupescu in zyn
hotelkamer. Op hem vond men een
flinke som geld. Een van de inspec
teurs kwam toen op een gelukkigen in
val. Men had nu wel Lupescu, maar de
politie hier wist wel dat hy eigen
lijk niet de hoofddader was, doch dat
zyn komuit Fromiescu. nog veel meer
te duchten is. Natuurlijk verklaarde
Lupescu niet te weten waar zyn vriend
uithing. Maar toen vroeg ce inspec
teur aan een van de kamermeisjes of
Lupesco wel eens bezoek kreeg. Bezoek?
Jawel, zyn vriend met wien hy
altyd samen is, heeft op de zelfde ver
dieping, twee kamers verder, zyn in
trek genomen. Lupescu werd haastig
weggebracht en twee andere inspecteurs
verscholen zich in de kamer van Fro
miescu. die natuurlijk dadelijk in zyn
kraag werd gepakt. Men had liet stel
Maar daar verklaarde Lupescu dat het
bedrag dat men op hem had gevonden
toebehoorde aan iemand in Parys.
iemand die van een zekere protectie ge
niet en dat die aan hem, Lupescu. dat
geld had gegeven om er mede te specu-
leeren. Onder die omstandigheden
achtten de Fransche autoriteiten het
rechtvaardig om dat geld aan den ge
noemde terug te zenden, temeer caa:
deze het bevestigde. Maar dit heeft na
tuurlijk aanleiding gegeven tot een zeer
krachtig protest van den energieken
Nedertandschen Yice-consul in Parijs,
den heer G. P. Luden, die wil trachten
om zooveel mogelijk te redden voor de
zoo zwaar benadeelde Nederlandsche
bahken.
Het is dan ook in tegenwoordigheid
van de vertegenwoordigers van het Ne
derlandsche Gezantschap en Consulaat,
aan wie het te danken is dat de Fran
sche autoriteiten ten slotte wel hebben
willen wachten om de heeren weer op
vrye voeten te stellen tot een verzoek
tot uitlevering kwam, dat men den bei
den Roemenen een eerste verhoor heeft
afgenomen. 21e bekennen alles en Lupesco
vertelt zelfs kleine byzonderheden, zoo
ais deze: op de bank in Utrecht waar
hy een vervalschte chèque aanbood
speelde hy zelfs tegen den kassier op
dat hij maar zoo'n lagen wisselkoers
gaf.
Toch blijven er nog vele duistere pun
ten in zyn verklaringen. Want men
weet dat de ber.de uit vier personen
bestond. Twee ervan loopen nog rond
en zoowel Lupescu als Fromiescu weige
ren om zich over hun medevervalschers
uit te laten. Het zyn een zekere Fanlco.
van wien men slechts een zeer vaag
signalement heeft, en Hans Neumann.
Lupescu die in Boekarest zyn ingenieurs
titel behaalde, heeft met den vervai-
soher Fanlco. advocaat kennis gemaakt
in het Wiemercafé op den Kurfürsten-
damm in Beriyn. Hij is toen mc-t hem
naar Ger.ève gereisd, maar hy heeft
aan den ondervrager hier gezegd, dat hy
verder niets van zijn reiscompagnon af
wist. Hetgeen al héél onwaarschijnlijk
is. Met Neumann, eveneens yverig ge
zocht door de politie van nagenoeg alle
landen, maakte Fromiescu kennis in
1924, in Monte Carlo.
De heeren frequenteerden dus chique
milieus. En werkelijk, wanneer men hen
ziet, keurig gekleed, met goede manieren,
ontwikkeld, wei-bespraakt, dan zou men
niet denken te doen te hebben met de
gevaarlijkste oplichters, die voor mil-
lioenen hebben gestolen. Van de Con-
ciergerie zyn de heeren nu naar La
Santé overgebracht in afwachting dat ze
op transport worden gesteld naar Ne
derland. 'A3ar ze zich zullen hebben te
verantwoorden tegenover de Nederland
sche rechters. De formaliteiten daarvoor
als de officieelc aanvrage er eenmaal is,
duren gewoonlijk zes weken.
Parüs, 18 December.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
Haarlem op. slaat even voorby het
Naaldenveld de zuideiyke richting in en
rolt langs verlaten winterwegen door
de duinen op Noordwyk af.
Hoe is de geest verschillend, by de
badplaatsen als by dc menschen. Zand
voort ls trotsch op de duizenden die uit
Amsterdam en Haarlem en van overal
voor een enkelen dag verf rissching komen
zoeken aan zee: Noordwyk daartegen
over gaat juist groot op haar badgasten,
die niet.moet ik zeggen gehinderd
of gestoord of vermengd worden met
wat met zekere minachting ..dagjes-
menschen" genoemd worden. Waarvoor
die geringschatting dient kon hy, die
alle menschen vredig en rustig in de
zelfde tram ziet zitten, niet begrypcu.
Zandvoorts standpunt is zeker ruimer
en moderner, dan dat van Noordwyk.
Maar nu. in den winter, zyn ze ge-
ïyk en geiykvormig. Over verlaten
villa's stryk* in Noordwyk de mistige
atmosfeer. Gesloten ook liier de plaat
sen der uitspanning van den zomer,
waarby de weidsche namen een zonder
linge tegenstelling leveren met hun
grauwe omgeving Palace kan dit in
den winter nog een paleis heeten? Ter-
wyl het leeg is van de deftige dames en
de heeren in avondkleeding, die ztch ln
van zomerdagen van straks hebben kun
nen verbeelden, dat het een werkeiyk
paleis was waarin zy mee mochten wo
nen. terwyi zij toch wisten dat elk ver
zoek, elk gebaar straks door een dood-
nuchteren boekhouder op hunne reke
ning zou worden aangeteekend.
Hier spelen nog een paar kinderen
op het strand. Een groepje opgescho
ten jongens komt luid pratend Tien
hoek van den boulevard om en blUft
d3ar staan, alsof ey verder niet wis
ten wat nu te doen. Wat zouden ze dan
ook anders, dan met de geringe belang
stelling der gewoonte turen naar den
schelpenvissoher. die voorzichtig zijn
paard steunt terwyi het- van de hoog
te van den boulevard afdaalt naar de
laagte van het strand.
Hier en daar komt een inwoner op
den drempel van zyn huls cn kykt ver
wonderd naar den voorby nolle nd en
auto, verwonderd wat die hier midden
in de week komt doen. Midden op den
straatweg spelen kinderen, evenmin
gevaarlUke voertuigen verwachtende,
en roekeloos als spreeuwen ronddarte
lend. wanneer de chauffeur met een
scherpen stoot van den claxon waar
schuwt voor zyn komst.
Wy slaan de richting in van den
Haag. verlaten zyn de wegen, die
straks wemelden van verkeer. Vreemd'
klinken de waarschuwingsslgnalen in
de stille winterlucht. In de vaart snydb
een schuit krakend door hot jonge ijs.
Een jonge kerel trekt die door het win
terlandschap voort-, een oude man staat
in de schuit en heeft kleumend zyn
handen diep in de zakken gestoken.
Maar wij zyn al voorbij cn snellen
door Wassenaar heen op den Haag
aan. Plotseling wordt er door een groep
mannen gewuifd met een rooden doek.
Teeken van gevaar. Men haalt er boo-
men om. Er staat er een op vallen. Voor
zichtig daalt een man met een glin
sterende bijl o>p zy naar beneden
liy gaf den boom den genadeslag. Van
weerskanten zamelen de auto's zich
op; gestuit in hun vaart turen de
chauffeurs naar hon. die voorzichtig
trekken aan het touw, dat den reus te
gronde dwingen moet. Hy buigt, hij
kraakt, dan smakt hy neer. In een
oogwenk is hy ter zijde geschoven en
de wachtende wagens schuiven voort,.
Scheveningen. Is dit de badplaats al
of is het den Haag nog? Er is baast
geen afscheiding meer tusschen stad en
dorp, op den ouden SchevenIngschcm
weg. waar een paar officieren 'cn en
kele burger ruiters hun morgenrit ma
ken. Hier te Scheveningen is de stads-
?.3rd nog het meest bewaard gebleven.
Evengoed kan van de badplaats den
Haag gesproken worden. In de straat
tientallen kinderen die van school ko
men, mannen die naar hun miöda«-
maal stappen en volle trams met lie
den die ter koffie gaan. Maar om den
hoek. ginds op den zeeboulevard, daar
liggen weer de stille zee in den win-
termist en de leege hotels op de duinen
en het verlaten strand. Nog gaan en
kele wandelaars op den boulevard,
ma-ar langs bet water waagt zich nie
mand meer. dan een groep schelpenvis-
schers; zie, in den mist staat één ervan
midden in zyn wagen als een Romein op
zijn zegekar, ofschoon zyn paard teu
gel noch breidel noodlg heeft en uit
eigen beweging voorwaarts galoppeert
naar een bestemming, die het dier uit
lange ervaring zelf wel kent.
Maar toch is dit dc meest steedsche
van onze Nederlandsche badplaatsen.
Naast de uitgestorven hotels verwachten
enkele restaurants, lunchrooms en win
kels nog schaarsche gasten. Een enkele
politieman beeft niets om op toe te
zien en ik keer den somberen zeekant
den rug toe om weer te kceren in do
Haagsche drukte van trams, auto's,
vrachtwagens en met kerstboomen be
laden feestelingen.
Kouwelyk duiken dc voorbygangers
in hun kraag. Een lichte zucht strykt
door de stille boomen alsof de winter
zyn eigen komst betreurt. Oruier zün
guren adem beven dc kleine plassen op
straat samen tot ijs.
J. O. P.
GROENTEMARKT TE HAARLEM.
Op dc op 18 Dcc. alhier gehouden
greentenmarkt waren aangevoerd en
verkocht:
Appelen 2465 ct. per KG.
Peren f 0.32— f 1 10 per KG.
Bloemkool 726 ct. per stuk-
Roodc kool 514 ct. per stuk
Gele kool 512 ct. per stuk.
Groene kool 28 ct. per stuk.
Bocrekool 15—50 ct. per kist.
Andijvie f 3.5O—f 5 per 100 struik.
Spruiten f 2—f 2.75 per zak.
Brussclsch lof 26—30 ct. per KG.
Scldcry 3—8 ct. per bos.
Pieterselie 612 et. per bos.
Uien f 2—f 2.75 per 25 KG
Prei 412 ct. per bos.
