H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
feuilleton!
Het Mysterie van Heath Hover
HAARLEM'S DAGBLAD VRIJDAG 28 DEC. 132S
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De gestolen Bacil.
door
If. G. WELLS.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No 1376
EEN FIIA'-DUTJE
Vader is mee naar de bioscoop
gegaan, tegen zijn zin omdat hij
zoo'n slaap had
hij beseft dat dit onvermijdelijk
in de duisternis op een dutje uit.
loopt
en nauwelijks is het licht uit of
daar komt het al
dwingt zich
aandacht voor
dm
oogenblik tot
de actualiteiten-
houdt het echter niet lang vol en I
zakt weer weg
wordt wakker geschrikt door
menschen die langs hem heen
moeten
zakt weer in halve bewusteloos
heid weg
schrikt opnieuw op door de gelui;
den die achter het tooneel ter be
geleiding van de hoofdlilm ge
maakt worden
beseft dat hij wakker zal moeten
blijven tot het bittere einde en
schikt zich in zijn lot
„En dit" zei de bacterioloog, terwijl hij
een glazen plaatje onder de microscoop
schoof, „is een preparaat van de beruch
te cholera-bacil".
De bleeke man tuurde door de micros
coop. Hy was er biykbaar niet aan ge
wend om met dergelijke instrumenten
om te gaan, en hield een groote, blanke
hand voor zijn andere oog. „Ik zie er
niet veel van", zei hy.
„Draait u even aan dit schroefje", zei
de bacterioloog, „misschien is de micros
coop niet op uw cog ingesteld. Een heel
klein eindje Is waarschijnlijk al vol
doende.
„O ja! nu zie ik het", zei de bezoe
ker. „Niet veel byzonders aan te zien.
Kleine rose streepjes en stipjes. En toch
kunnen die kleine deeltjes een heele stad
ten gronde richten! Wonderbaarlijk!"
Hij stond op, schoof het glasplaatje
onder de microscoop uit en hield het te
gen het licht. „Byna onzichtbaar", zei
hij en aarzelde even. „zyn deze levend?"
Zjjn ze gevaarlijk?"
„Nee. deze zijn dood vergiftigd", zei
de bacterioloog. „Ik wou, dat ik dat kon
zeggen van alle cholera-bacillen op de
wereld".
„Ik veronderstel", zei de bleeke man
onet een lichten glimlach, „dat u er niet
erg op gesteld zou zyn om ze levend in
uw bezit te hebben?"
„Integendeel, we moeten wel", zei de
bacterioloog. „Hier. bijvoorbeeld. Hy
liep naar het andere einde van de kamer,
en nam uit een rekje een verzegeld buis-
je. „Hier hebt u ze levend". Hij aar
zelde even. „Cholera in een fleschje, om
zoo te zeggen".
Er kwam even een lichten glans van
voldoening op 't gelaat van den bleeken
man. „Dat is een gevaarlijk iets cm in
-uw bezit te hebben", zei hy, terwijl hy
onafgewend naar het buisje keek. De
•bacterioloog keek hem even u'tvorschend
aan. De man, die dien middag bij hem
was gekomen met een introductiebriefje
van een ouden vriend van hem, boez- ■».-
de hem diepe belangstelling in. Het
sluike zwarte hr.ar. de diepe grijze oogen.
zim bleek gezicht en zenuwachtige ma
nier van doen, vormden zoo'n groot con
trast met het rustige optreden van de
collega's, waarmee hij gewoonlijk om
ging.
Hij keek peinzend naar het buisje in
zyn hand. „Ja, hier zitten ze nu gevan
gen. En je heeft zoo'n klein buisje maar
te ledigen in wat water en die kleine
dingetjes die je niet ruiken of proe
ven kunt, en ternauwernood zien te
commandeeren: „Gaat heen en verme
nigvuldigt u", en de Dood zou op deze
stad losgelaten zUn, de slachtoffers zou
den by honderden vallen. Hier zou hy'
aan de vrouw haar echtgenoot ontroo-
ven. door straten kruipen en overal toe
slaan. waar de menschen onvoorz'chtie
zün en hun drinkwater niet koken. Iiy
zou op den loer liggen, hy zou zich op
lossen in den aardbodem, en op hon
derden onverwachte plaatsen weer te
voorsch yn komen
Hy zweeg plotseling. Men had hem
meer dan eens gezegd, dat lange oraties
niet zyn sterke punt waren.
„Maar ze zyn hier veilig absoluut
.veilig".
De bleeke man knikte. Zijn oogen
glinsterden. Hy schraapte zijn keel
„Stommerds blinde idioten zijn ze,
die Anarchisten", zToi hy, „om bommen
te gebruiken, als zoo iets voor het grU-
p:."1 ligt. Ik geloof
Op de deur werd even heel zacht ge
tikt. De bacterioloog deed open. „Èen
oogenblikje", fluisterde zyn vrouw.
Teen hy het laboratorium weer in
kwam keek zijn bezoeker op zyn hor
loge. „Ik heb byna een uur van uw kost
baren tyd verspild", zei hy. „Twaalf
minuten voor vier. Ik had al om half
vier weg moeten gaan. Nee, heusch. ik
ka geen seconde langer blUven. Tk heb
beloofd ergens te zün om vier uur."
Hij verliet de kamer onder drukke
dankbetuigingen, en de bacterioloog liet
hem de voordeur uit, en liep peinzend
door de gang terug naar zyn laborato
rium. ..Wat een onaangenaam type", zei
hy by zichzelf. „Dat enthousiasme van
hem over die cholerabacillen!" Plotse
ling viel hem iets in. Iiy liep haastig
naar het rekje met de verzegelde busjes,
toen naar zyn bureau. Haastig voelde
hU in zijn zakken en holde naar de
deur. „Misschien heb ik het op het ta
feltje in de hall gelegd", zei hy.
„Mlnnie", riep hij heesch, toen het
daar ook niet was.
„Ja?" kwam een stem van veraf.
„Had lk iets in myn hand, toen ik
zoo even by Je was?"
Stilte.
„Nee, want je
„Alle goden!" riep de bacterioloog en
holde de voordeur uit en de stoep af.
Minnie hoorde de deur met een smak
dichtgooien en holde verschrikt naar het
raam. Aan het eind van de straat was
juist iemand bezig in een taxi te stap-
.(Een verhaal van (luistere krachten)
uit het Engelsch vaxi
BERTRAM MITFORD
69)
Ronduilt gezegd, Ja, düt had ik, ze!
(hy tündoll'jk. "Ik had aanzeggingen
gekregen, om mij te moüdten. Maar tk
had dirit alEeawaafl overboord gegooid!.
Jaren geleden aJ en ik düchrt diait lk
hier op dit eenzame plekje groöi. mijn
sporen voldoende had uOlrzewiEoht. Ik
negeerde den oproep ik wilde mat dfen
troep niets meer te maken hebben. En
jc ziet wat de gevcCgen waren. Ik weet
niet, wie de man was. die hier gestorven
is, maar lk herkende hem, wel niet
dadelijk mttox toch 'den volgenden mor
gen als een ran die licht gekleurde
menschen uil Afghanistan. Hij leek
heelemaal op een Europeaan en sprak
stekend Er.gelsoh. Di: en de ster
was een voldoende sleutel tot de situatie
pc tweede boodschapper is voorzichtiger
pen. De bacterioloog, zon 'er hoed en op
zijn pantoffels, holde onder heftige ge
baren op hem toe. Hy verloor één van
zyn pantoffels en-liet hem liggen. „Hy
is gek geworden", dacht Minnie, „dat
komt van al dat bacillengezanik", en ze
opende het raam om hem te roepen. De
man bij de taxi scheen plotseling door
dezelfde gedachte getroffen te worden.
Hy wees haastig op den bacterioloog,
zei iets tegen den chauffeur, het portier
siceg dicht en in een oogenblik w.de
taxi, met den bacterioloog er achter aan,
uit het gezicht verdwenen.
Minnie bleef nog even uit het raam
kijken. Toen trok ze haar hoofd naar
binnen. Ze was totaal uit het veld ge
slagen. „Hij is een beetje excentriek",
overpeinsde ze. „Maar zoo door Londen
te Icopen op zijn rokken!" Toen
kreeg ze een goede ingeving. Haastig zet
te ze haar hced op, haalde een paar
schoenen van hem, greep zün overjas
en hced van den kapstok, en riep een
taxi aan, die net voorby ging. „Den weg
af en de stad in en uitkijken naar een
heer üi een* fluweelen jasje cn zonder
hced".
„Fluweelen Jasje en zonder hoed,
Bes tig, mevrouw." En hy reed meteen
weg, of het de gewoonste opdracht ter
wereld was.
Een paar minuten later schrok het
kleine groepje chauffeurs en lanterfan
ters bij de taxi-standplaats op Ha ver
stock Hill op van een auto, die in razen
de vaart voorbü stoof.
„Da's Harry. Wat voert die uit?" zei
een lijvig heer, die bekend stond onder
den naam van Ouwe Snoek.
„Hy jast 'm er door!" zei een straat
veger.
..Hallo!' zei Tommy Byles, „daar hè je
nog zoo'n idioot!"
„Da's Sjors", zei de oude Snoek, „en
werachies die z'n vrachie is idioot,
zco waar as ik leef! Zouwen ze mekaar
achterna zitten?"
Het greepje op den vluchtheuvel werd
geanimeerd. „Hup, Sjors!" „Vooruit, je
het 'm byna!" „Haal op. Harry!"
„Dat gaat me d'r van door!" zei de
straatveger.
„Heb ik ooit", riep de oude Snoek.
„Zoo direct ga ik ook mee deen. Daar
hè je d'r nog een. Ze benne allemaal
gek geworden!"
„Dit is een wijfje", zei de straatveger.
„Die gaat hem achterna", zei de ouwe
Snoek. „Gewooniyk andersom".
„Wat heeft ze in d'r hand?"
„Een hced, geloof ik".
„Da's me nog eens sport, zoo laat op
den dag! ik zet een dbbeltje op Sjors",
zei de straatveger. „Nou JU!"
Minnie schoot voorby te midden van
een donderend applaus. Ze was er niet
al te verrukt mee, maar voelde, dat ze
haar plicht deed, en hield haar. oogen
straks gevestigd op den auto voor haar,
waarin oude Sjors haar voortvluchtigen
echtgenoot vervoerde.
De man in de voorste taxi zat ineen
gedoken in een hoek, met zün armen
krampachtig over elkaar gevouwen en
het kleine buisje vast in zyn hand ge
kneld. Hy was doodeiyk bevreesd, en
tegelijkertijd gelukkig. Zijn vrees was
voornamelijk angst om gevat te worden,
voordat hij zyn plannen had kunnen
volvoeren, maar daarachter school een
vagere, maar diepere angst om de mis
daad, die hij begaan had Maar zyn ge
luk, zijn verrukking overstemde dit al
les. Nog nooit had een anarchist een
dergeiyke gedachte gehad. Naast hem
zouden alle beroemdheden onbeteeke-
nend ïyken als hy maar wat water
had! Wat had hy zyn plannen zorgvul
dig voorbereid het vervalschte intro
ductiebriefje en nu zou de wereld
elndeiyk van hem hooren! Al die men
schen, die hem hadden bespot en uit
gelachen, die hem als een onbelarigryk
persoon behandeld en zyn gezelschap
gemeden hadden. In welke straat was
hy nu? En hoe stond het met de jacht?
Hij keek door het achterraampje. De
bacterioloog was niet meer dan vyftig
meter achter hem. Zou hy nu nog ach
terhaald worden met de eindeiyke
vervulling in het uitzicht? De auto vloog
een bocht om. en hij greep naar een
steun om zyn evenwicht te bewaren.
Teen voelde hij plotseling het buisje
knappen, cn de helft er van viel op den
bodem. Hy viel met een vloek terug, en
staarde somber naar de druppels vocht
in zyn hand.
Hy huiverde. „Wel, dan zal ik de eer
ste zyn. PhuIn allen gevalle zal ik een
martelaar zUn. Maar het is een afschu
welijke dood. Ik ben benieuwd of het
werkeiyk zoo pijnlijk is. als ze zegger".
Een plotselinge gedachte kwam by
hem op hy voelde tusschen zyn voe
ten. In de andere helft van het buisje
zat nog een druppel, en die dronk hy
op. Dat gaf zekerheid. Dan zouden zUn
plannen in allen gevalle r.iet mislukken.
Toen drong het plotseling tot hem
door, dat het nergens meer voor noodig
geweest na wait met den eersten ge
beurd was, af.e heeft zyn ster neerge
legd en Je weet met welke gevolgen
byna. Maar ik denk wel dat hij alles
gezien heeft,
Menvyn wachtte even tesrwyi hy pein
zend voor zich uitkeek en hernam: --
Soms heb ik wel eens gedacht, en dat is
het eenige, wat me in deze zaak nog
wel eens hindiert, tenminste als het dien
nacht gegaan is zooals ik daarnet zei:
Stel je eens voor, dat die vent, o.m-
diat ik zyn leven gered heb zich ten
slotte teruggetrokken had
Maar Helston Vame schudde lang
zaam het hoofd.
Ik zal me niet verstouten, mijn
oordeel over Indië, boven het uwe te
stellen, maar ik denk, dat d&t een te
optimistische meening over deze heeren
is.
Misschien heb je toch wel gelijk
m elk geval, Vanne biyi lk hier niet
wonen, zoodat ze eerst een poosje naar
me zullen moeten zoeken, voor ze me
weer met zoo'n liefelijk eouverirtje
aan boord kunnen komen.
ik ben overtuigd dat die voor
taan wel weg zullen blijven. Voor zoo
ver ik den geestestoestand van deze
was cm' den bacterioloog te ontvluchten,
lij beval .l:n chafufeur cm tr stoppen,
en slapte uit. Zijn hoofd voelde een
beetje vreemd. Het werkte vlug, dat
gcedje. Hij betaalde en ging teen met
gekruiste armen op de stoep staan om
den bacterioloog af te vachten. Er was
x-ls tragisch in die pose. liet gevoel van
den naderenden dood verleende hem
waardigheid. Hij begroette zün achter
volger met een uitdagenden glimlach.
„Leve de Anarchie! Je bent te la„t,
vrind. Ik heb het opgedronken. Spoedig
zal er cholera heerschen in hst land!"
De bacterioloog glimlachte ,hem onver
wacht vriendelijk toe door zyn brille-
glazen, „Hebt u het opgedronken! Een
anarchist! Nu begrijp ik alles". Hij was
op het punt om nog iets te zeggen, maar
hij weerhield zich. Er lag een vage
glimlach om zyn lippen. Hij maakte het
portier open, alsof hij wilde uitstappen,
waarop de anarchist hem een drama
tisch vaarwel toewuifde, en wegsteven-
de. zorg dragend om met zooveel mo
gelijk voorbijgangers in aanraking te
komen vanwege de besmetting. De
bacterioloog stond hem zoo diep In ge
dachten na te staren, dat hij nauweiyks
verbaasd was, teen hy Minnie op het
trottoir zag verschynen met een prar
schoenen, een hced en een overjas. „Wat
l'ef van je om daaraan te denken", zei
hU', en hij kon zijn oogen byna niet af
houden van de verdwynende gestalte.
..Daten we maar naar huis gaan", zei
hij. nog starende. Minnie voelde met ab
solute zekerheid, dat hy krankzinnig was
en gaf den chauffeur maar zelf op, waar
ze naar toe moesten. „Myn schoenen
aandoen? Zeker-, lieve", zei hij, toen Ie
auto wegreed, en hy de gestalte in de
verte niet meer zien kon. Toen plotse
ling begon hij te lachen. „Maar het is
eigenlyk heel ernstig", zei hy.
„Zie je, die man kwam me opzoeken,
en hy is een anarchist. Nee val nu
niet flauw, of ik vertel je verder 1
meer. En ik wou hem een beetje over
bluffen ik wist niet dat hy een anar
chist was en ik liet hem dat goedje
zien, dat blauwe plekken op verschillen
de soorten van apen veroorzaakt, en
idioot die ik was, ik zei dat het cho
lera-bacillen waren. Hy liep er mee om
Londen te besmetten, en nu heeft b.y
het opgedronken Ik weet niet, wat er
gebeuren zal, maar je weet, dat de kat
er blauw van is geworden en a- drie
km ge honden ook en de musch
'-ard blauw. En de greo'ste ellende is
dat ik nu weer nieuw zal moeten pre
pareeren.
Myn jas aandoen? Op zoo'n warmen
dag! Waarom? Omdat we mevrouw
Jabber kunnen ontmoeten. Lieve kind.
mevrouw Jabber is geen ijsberg. Maar
meet ik nu een jas aantrekken omclat
mevrouw Jabber O nou vooruit
dan maar".
(Uit „Thirty Strange Stories").
DE AUTOBUSSEN.
OVER DE KLACHT DER
KLOPPERSINGEL-BEWONERS
Wij hebben eenfee weken geleden
medegedeeld, dat de bewoners van het
gedeelte van den KLopperstagel tus
schen den Schotel-weg en de Joh. de
Breukstraat aan B. en W. een adTes ge
zonden hebben om bezwaren te opperen
tegen het rijden van de autobussen
langs den singel. Zij bete egden, dat hei
landelijk karakter van den singel door
de autobussen verstoord wondt," dat de
bussen den grond zoo doen schudden
d?.t de huizen daarvan schade lyden
dat kinderen thans niet zonder gevaar
overreden te worden buiten kunnen
spelen, alsook dat de bussen veel stof
verspreiden.
Naar wij vernemen heeft de Commis
saris van Politie die aan B. en W. ad
viseert over de routes dier autobussen
in overweging gegeven heeft om de bus
sen naar de stad d'cor de Zooherstraat
te laten rijden. De bussen die uit de
stad komen kunnen den grintweg van
den Kleppersingel nemen (er liggen
hier twee wegen naast elkaar), zoodat
de bewoners dan geen hinder meer van
de bussen hebben.
R.-K. VEREENTGTNG VAN GROOTE
GEZINNEN.
Kinderfeest.
Midden op het podium-van de groote
Gemeentelyke Concertzaal stond eer.
troon. Een hooge majestueuze troon, met
zes treden en dikke loopers daarop. Pal
men overschaduwden met hun blad-
waaiers den trcon en temperden het
felle licht dat eruit hooge lampen op
neerstraalde. En groote Oranje-appels
er om heen duidden nog meer op een
Zuidelijke sfeer dan de palmboomen.
Op dien troon zat St. Nlcolaas in al
zijn luister. De Heilige had een purpe
ren mantel aan, met hermeiyn afgezet
en een purperen mijter droeg hy op de
eerbiedwaardige zilverwitte haren. Op
dien myter was een gouden kruis ge
borduurd en goud was ook de staf, dien
Sint Nicolaas droeg. De Bisschop keek
de zaal in en zijn blik was vriendelijk,
want hij zag een zaal vol kinderen, vroo-
lyke kleuters tusschen zes en twaalf.
waaronder een enkele zuster moeiiyk
orde kon houden, zoo vermaakten ze
zich met de geklemde papieren mutsen,
die ze op hadden. Bovendien gaf Zwar
te Piet hun reden tot vroolijkheid en
met recht, want zoo'n vermakeiyke
duistere broeders ken. is er een ding
sterker dan hun wraakzucht en hun
fanatisme, dat is hun bijgeloof. Dat u
viermaal achtereen aan dan dood ont
snapt bent, zal ae langzamerhand het
idee geven, dat u onder de bijzondere
bescherming; van Allah staat en vooral
het feit dat uw achtervolgers, met nie
mand minder dan Allah-din-Khan in
cluis, door de aarde verzwolgen zijn,
zuiden ae (beschouwen als een Godsge
richt! Bovendien, als u van mijn aan
bod gebruik maakt en ik twijfel niet
of u zudt liet deen en dat aardige
kleine huisje binnen de muren van myn
park betrekt, dan denk ik dat het een
hachelijke onderneming zal zijn om met
dergelijke boodschappen om u heen te
draaien!
Zoo praatten de beide mannen nog
lang door in de gezellige warme kamer
onder het koesterende lamplicht. En ais
vanzelf kwam het s*sprek cp de „Spook-
verschijnselen" die Heath Hover zyn
lugubere reputatie hadden bezorgd.
Als ik verschillende dingen niet
met myn eigen oogen gezien had, zou
ik het. allemaal voor praatjes van bü-
geloovige boeren, hebben gehouden, zei
Mervyn. Maar als je me vraagt of ik
Zwarte Piet brengt Sinterklaas anders
nooit mee.
't Was een kleine heelemaal zwarte,
een figuurtje, dat de malste bokkespron-
gen over het tooneel maakte en onver
moeid er achteraan danste als Sint Ni
colaas door de zaal wandelde, de slippen
van zyn kleed opgehouden door twee
pages in roode pakjes. Zwarte Piet
zwaaide wel uitgelaten en soms ook
dreigend met de gard, maar kwaad deed
hy er niet mee.
Nu moet de lezer niet denken, dat
Sinterklaas zóó maar binnen gekomen
was. Neen, hy werd eerst deftig inge
leid door zyn grootvizier, een man met
een heel mooi pakje aan, die zoo deftig
sprak als een grootvizier uit Aranjuez
betaamt. De grootvizier begon me4 de
kinderen Spaansch te leeren, wat ze
veel grappiger vonden dan Hollandsclie
of Fransche spraakkunst. Daarna werd
Sinterklaas met de muziek van leden
van „Euphonia" uit Overveen en een
heel gevolg in kleurige kleedy door een
groep kinderen, die vlaggetjes hadden
gekregen als vertegenwoordigers van de
anderen, ingehaald.
Sinterklaas hoorde op zyn troon hoe
de kinderen op voorstel van den voor
zitter, den heer W J. B. van Liemt een
driewerf hoera op hem aanhieven om
dat hij voor hen tegenwoordig drie da
gen in Haarlem blijft, aangezien er Vrij.
dag en Zaterdag weer feest is. Daarom
liet liij de kinderen een hoera ophei
bestuur van de Vereemglng van Groote
Gezinnen uitbrengen en een paar mooie
Sinterklaas- en Kerstliederen zingen,
zooals „De Herdertjes lagen by Nacl--
te". Diep onder den indruk kwamen de
kleinen van het Kerstverhaal, dat de
oude Bisschop vertelde.
Een gebedje zeiden zij voor htm nieu
wen Bisschop, mgr. Aengenent.
Toen kwam een gewichtig oogenblik:
de grootvizier las een proclamatie voor
van St. Nlcolaas, waarbij ieder kind een
cractatie beloofd werd en een voorstel
ling van de Bisschoppeiyke Hofbioscoop
in uitzicht gesteld
En nadat de Sint vriendelijk groetend,
links en rechts de toegestoken handjes
drukkend een langen rondgang had ge
maakt en onder uitgeleide met muziek
vertrokken was, kwamen zijn helpers
die beloften trouw na.
Een paar aardige films hielden de
kinderen in de vroolijke stemming, die
dit laatste Sint Nicolaasfeest van dit
jaar in zyn geheel kenmerkte.
HET KERSTFEEST VAN
HET LEGER DES HEILS.
OVER DE VERDEELING.
wy ontvingen een klacht van een in
gezetene over de verdeeling van de
Kerstgaven van het Leger des Heils. Hii
beweerde, dat menschen die 30 of
zelfs 50 per week inkomen hebben,
een uitkeering ontvangen hebben, terwijl
Iemand die geen inkomen heeft en in
armoede leeft overgeslagen is.
Naar aanleiding van deze klacht had
den wy een onderhoud met den com
mandant van het Leger des Heils te
de verschijnselen verklaren kan, moet
lk eerlijk „neen" zeggen.
Ik zal u eens wat zeggen, ant
woordde Helston Vame. Ik heb eens
tegen Nashby gezegd, en daar neem ik
eeen woord van terug, dat ik aanneem
het mysterie van elk spookhuis in Enge
land op te lossen en dius ook dat van
Heath Hover. Maar daarvoor moet ik
wekenlang zoo'n huis van kelder tot
vliering in het oog kunnen houden. En
ik ben vast van plan om het „huis-
spook" hier neg eens te ontmaskeren.
Maar Yoorioopig ben ik al blij dat we dat
andere mysterie hebben ontsluierd! Een
verklaring is er natuurlijk en we hoeven
daartoe niet on6 toevlucht te nemen to:
bovennatuurlijke wezens of machten
In een cud huis als dit, zyn alleen a'.
zuiver technisch gesproken, honderd
mogelijkheden voor zulke dingen. Een
belangrijke factor is ook de geestestoe
stand van de menschen die de ver-
schynselen waarnemen: het staat we
tenschappelijk vast dat zelfs by ont
wikkelde menschen fantasie en sug
gestie mees: wonderlijke uitwerking
kunnen hebben. En ten slotte zün er
inderdaad duistere krachten in het on
bewuste van dc menschenzie'j. geen spo-
Haarlem. Hy deelde ons mede, dat er
dit jaar meer dan 400 aanvragen wa
ren ingekomen. In den ouden tUa wer
den de gezinnen der aanvragers door
officieren persoonlijk bezocht, maar hei
is gebleken, dat men hen meermalen
om den tuin geleid heeft. Daarom is een
andere weg ingeslagen. Over alle aan
vragen wordt door den Armenraad ge
adviseerd. Dit jaar konden, niettegen
staande de aanvragen groot waren, aan
alle gezinnen niet minder dan 325!
die daarvoor in aanmerking kwamen,
een uitkeering gegeven worden. Nie
mand die op tyd zijn aanvraag inge
diend had behoefde te worden over
geslagen.
Bovendien kon nog aan 300 arme
kinderen een Kerstfeest worden aan
geboden.
Het onderzoek van den. Armenraad, die
over vele gegevens en geroutineerd per
soneel beschikt, geschiedt met nauwge
zetheid. Het is uitgesloten dat gezinnen
bedeeld zijn die 30 of 50 inkomen
per week hebben.
KERSTREDE S. D. A. P.
Over ontwapening en samen
werking met de katholieken.
Op eersten Kerstdag heeft Ir. J. W.
Albarda in de Kerstvergadering van de
S.D.A.P. in het Concertgebouw een rede
uitgesproken. Volgens de Crt. zeide spre
ker o.a.:
De stem van Nederland in den stry'd
ynor de internationale ontwapening is
alleen van zedelijke beteekenis. Maar
van zeer groot belang in ons land, ging
spr. voort, is de kamp voor nationale
ontwapening. Wanneer onze vertegen
woordigers in den Volkenbond kun: en
wijzen op schittei-ende resultaten in
eigen land, zal zulks de greote interna
tionale actie ec-n flinken stoot geven.
(Applaus).
Spr. wees er verder op, dat op de
jongste byeenkomst der Soc. Interna
tionale te Brussel met algemeene stem
men den aangesloten' partyen voorge
schreven werd. naast het streven voor
internationale ontwapening, in alle lan
den zich krachtig te verzeten tegen de
militaire toerustingen Nederland, zoo
betoogde de spreker, dient ook het oor
logsinstrument af te schaffen. Wij stellen
ons met een leger veel meer bloot aan
het krijgsgevaar dan zonder instand
houding van een gewapende macht. Voor
onze nationale onafhankelykheid kan
met veel betere middelen gestreden
worden dan met kanonnen en zwaar
den. wy moeten voor recht en vrijheid
strijden met de geestelijke wapenen!
De heer Albarda kwam vervolgens tot
de economische en politieke verhoudin-
een. Overal wyzigt zich meer en meer
de politieke constellatie. In Nederland,
waar «ie kapitalistische klasse, volgens
spreker, ook aan het tanen is. heeft
blijkbaar voorgoed een vry'zlnnig-kapita.
listische regeering afgedaan. Men ziet
thans, dat er getracht wordt de in elkaar
gevallen christelyke coalitie weer op de
been te brengen. De R. Katholieken
doen allerlei concessies. Er wordt maar
liever niet meer gesproken over het ge
zantschap by den Paus en het proces
sieverbod.
ken of geesten of dergelijke onzin, di?
invloed bunnen hebben Dat ik daaraan
geloof, heb ik u straks al gezegd toen
we het over uw terugkeer naar Indië
haddien. Maar die kraohteo zyn niet
bovennatuurlijk, al geef ik direct toe
dat hun uitwerking griezelig kan zijn
En toen was het ook voor de beide
mannen langzamerhand bedtijd gewor
den.
Sedert haar terugkomst op Heath
Hover had Mellan geen last gehad van
de angsten en vreezen die haar voor
dien tijd gekweld hadden. De bocze
macht wat die ook geweest mocht
zyn scheen geweken. Ze had het
veilige gevoel dat als Helston Varne
met haar onder een dak woonde, haa
niets kon deren. Want hy was op
Heath Hover ingekwartierd als gast in
het huis waar hy eerst als spion en
met vijandige bedoelingen heen ge
komen was. IIy was niet met hen
samen uit Indië naar huis gereisd. Met
bewonderingswaardige zelfverloochening
had hy een week gewacht en was hen
toen gevolgd. Hii was van oordeel ge
weest dat dit geen. kwaad kon, zoo'n
poosje zonder hein zou óf Mohan's ge-
.(Nadruk verboden.)
Voor de parade wordt ook de vrijheid
van de zending maar zoolang opzij gezet.
Spr. betwyfelt 't sterk of de uitslag dei-
verkiezingen in 1929 wel zoodanig zal
wezen, dat er weer een coalitie-regeering
gevormd kan worden. Wanneer dat wer
kelijk niet het geval is, zal er misschien
weer gesproken worden over een. de
mocratische regeering en dan ook weer
over samenwerking daartoe tusschen de
R. Katholieken en de soc. democraten.
Maar spr. wil nu al reeds verklaren, dat
indien er een samengaan ter sprake
komt, dit zal kunnen geschieden wkrmeer
er eerst een totale ommekeer in de R.-K.
Staatsparty heeft plaats gehad, nl. zoo
danig, dat in die party de democraten
heerschen kunnen over de conservatie
ven
TEKORT VAN 13.000.
ERAUDE AAN EEN ZUIVEL-
FABRIEK TE PEIZE.
Nadat reeds eenigen tijd te Peize
i'Dr.) geruchten gaande waren omtrent
een tekort by de Coöp. Stoomzuivelfa-
briek te Peize. is in de vergadering van
het bestuur c.. den raad van toezicht
besloten terstond ongevraagd ontslag te
verleenen aan den directeur J. de L. Dit
ontslag is gegrond op het feit, dat de
directeur op verschillende manieren ver;
duisteringen heeft gepleegd, en grove
speculaties in granen heeft gevoerd voor
de coöperatie buiten de boeken om.
Het tekort is voorloopig reeds 13-000
waarvoor een zeer kleine borgstelling
aanwezig is. Tegen den ontslagen direc
teur zal een strafvervolging worden in
gesteld, De malversaties zijn het laatste
half jaar gepleegd. De L was nog
slechts VA jaar directeur van de fa
briek, meldt het Volk.
W. J. VERVLOET t
Men seint ons uit Den Haag:
In d^p ouderdom van 91 jaar is alhier
overleden de oud-hoofdofficier van het
Ned.-Indisch leger W. J. Vervloet, die
van 1S93 tot 1910 secretaris van het
hoofdbestuur van het Ned. Roode Kruis
was. Sedert dien tijd was hy eejjelid De
overledene was ridder in de Militaire
Willemsorde en in de orde van den
Ned. Leeuw.
DE LLOYD-RAPIDE.
De Rotterdamsche Lloyd-Raptde, die
vansluiting gseft op de Tambora. die
hedenmorgen om 8 uur te Marseille
verwacht werd, zal Zaterdagochtend om
".ló te Rcozendaal aankomen, om 8-51
te Rotterdam D.P. en om 9.19 te 's-Gra,
■enhage Hollandsche Spoor.
INGEZONDFN MEDEDEF.LINGEN
a 60 Cts. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTEL.IORISSTR A AT 16
TELEFOON No. 10756
Verkoop, Verbuur, Inrui'en. Reparatie*
voelens voor hem verdiepen, zou maken
dat ze hem miste, of dat ze zich be
wust werd dat ze hem niet miste. Was
het eerste het geval en hij was in
dit opricht nogal optimistisch wel
dan hadden ae hun heele leven voor
zich om de schade in te halen. Miste
zy hem niet.enfin, dat was een
mogelijkheid waarmee hy voorloopig
nog geen rekening mee wenschte te
houden.
Ze waren niet langer in Maoaran ge
bleven dan noodig was om weer cp
hun verhaal te komen. Mervyn scheen
even verlangend om het land weer te
verlaten als hy het voorheen geweest
was om het te bezoeken.
Helston had hen tot Karachi uitge
leide gedaan en had toen een route ge
kozen die hem kort na hen in Enge
land terug gebracht had En toen hii "op
Heath Hover gearriveerd was, had hy
geen reden gehad om zich over de warm
te van de ontvangst te beklagen.
(Einde).
4
