AGENDA
DATUMSTUKJES
HET JUBILEUM DER KONINGIN-MOEDER.
46e Jaargang No. 13974
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
Vrjjdag 11 Januari 1929
HAARLEM S DAGBLAD
DIRECTEURENi J. C PEEREBOOM EN P. W. PEEREBOOM
UITGAVE DER N.V. LOURENS COSTER
HOOFDREDACTEUR: ROBERT PEEREBOOM
ABONNEMENTEN: per week f 0.27J4. met Geïllustreerd Zondagsblad
f 032. Per 3 maanden: Haarlem en plaatsen waar een acent gevestigd is
(kom der gemeente) f3.57Franco per post door Nederland f3.87y2. Losse
nummers f 0.06. Gei 11. Zondagsblad per 3 maanden f 0.57H» franco p. post
BureauxGroote Houtstraat 93 DrukkerijZuider Buitenspaarne 12
Telefoon Nos.Directie 13082 Hoofdredactie 15054 Redactie 10600
Administratie 10724, 12713 Drukkerij 10122, 12713 Postgiro No. 38810
ADVERTENT1EN: 1-5 regels I 1.75, elke regel meer f 0.35. Reclames
f0.60 per regel. Reductie bij abonnement. Annonces van. Vraag cn Aanbod
1-4 regels 10.60, elke regel meer 10.15 buiten Arrondissement dubbele prijs.
Onze Groentjes (Woensdag en Zaterdag) 1-4 regels f 0.25, elke regel meer 0.10
Gratis Ongevallenverzekering voor Weekabonnés. Uitkeerngen: Levenslange ongeschiktheid en Overlijden f 600.-, Verlies van Hand, Voet of Oog f 400.-, Duim f 250.-, Wijsvinger f 150.-, Elke andere vinger f 50.-, Arm- of Beenbreuk f 100.-
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZESTIEN BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD
ONZE GRATIS-ONGEVALLEN
VERZEKERING
Wegens een aan hem overkomen ongeval
konden wij voor armbreuk aan den Heer C.
Smink, Zijlstraat 2, Haarlem, een uitkeering
geven van Honderd Gulden.
DE ADMINISTRATIE.
Heden:
VRIJDAG 11 JANUARI
Stadsschouwburg: De Vereenigde Schouw
spelers (Pierre Mols) „Fanny's Ontrouw". 8 u.
Schouwburg Jansweg: Haarlemsche Kunst
kring. Concert van het Roth Kwartet. 8.15 u.
Gem. Concertzaal. Gemeentelijk Orgelcon
cert. Mevr. A. NoordewierReddingius, zang,
George Robert, orgel, 8 uur.
Cinema Palace: „Moulin Rouge". 8 uur.
Luxór Theater: „Liefde in de Tropen."
„Nachten in Arizona". 8 uur.
Rembrandt Theater: „De Girl van de Revue"
Tooneel: Choy Ling Foo. 7-^-9, 9.1511.15. uur.
Standaard Theater: „Dokter tegen wil en
dank". Tooneel: Mie en Ko „Madame Sans
Gêne". 8 uur.
Statenzaal Prinsenhof: Gemeenteraad
J.30 en 8 uur.
ZATERDAG 12 JANUARI
Stadsschouwburg: Ver. Rott. Hofstad Too
neel (Cor v. d. Lugt Melsert) „Merijntje Gij-
zen's Jeugd", 8 uur.
Bioscoopvoorstellingen 's middags en
"B avonds.
Haarlem11 Januari.
Haveiooze gevels.
Waarom zien de hulzen er In Zuidelijke
landen zoo haveloos uit? Waarom zitten ze
zoo slecht in de verf, en bladdert de vuile,
groezelige pleister er af? Waarom vind je
daar nergens steden zooals de onze, blinkend
en proper en levendig van kleur, behalve dan
in de oude achterbuurten?
Er bestaat een heel aannemelijk-klinken-
de uitlegging van. De Zuidelijke volken heb
ben meer vroolijkheid in hun natuur, een
minder zwaar-op-de-handsche levensopvat
ting, en zij leven bovendien in zonniger kli
maat. Daarom voelen zij minder behoefte
aan zulke kunstmiddelen om hun dagelijk-
sche omgeving op te vroolijken. Als zij gevoel
voor het schoone ln. architectuur hebben, die
Zuidelijken, vinden zij een oud gebouw, in
zuiveren stijl gehouden, altijd veel mooier en
aantrekkelijker dan een nieuw, dat daarin te
kort schiet. Wij vinden het ook mooier, om
dezelfde redenen, maar als onze stemming
tekort schiet is het minder aantrekkelijk
dan het nieuwe, zij dat onvolkomen. Een
oud gebouw, een oude straat kunnen voor ons
gevoel verschrikkelijk doodsch en deprimee-
rend zijn door de kleurloosheid, de ver
weerde muren met hun onbestemde tinten,
het haveiooze houtwerk.
In die uiterlijke haveloosheid van de hui
zen ligt, geloof ik, de groote teleurstelling voor
ieder die het eerst Parijs betreedt. Ik heb die
indertijd ook ondervonden. Je hebt er zoo
veel van gehoord, dat het idéé Ville Lumière
zich ln je jeugdige verbeelding heeft genes
teld als een fantastisch festijn van licht en
kleur en weelde. Dan klim je uit den trein in
de donkere, rookerige, leelijke Gare du Nord.
spoedt je vol verwachting naar buiten en
ziet voor je een lawaaiig smal plein met
haveloos-uitziende huizen en goedkoope
cafés met een rommelig publiekje. Je rij dl
door lange straten, even haveloos en la
waaiig, naar je hötel. De huizen zijn hoog,
alle precies even hoog en uniform van bouw,
met dezelfde breede ingangsdeuren naar de
cours. Er zijn veel blinde muren ook, en ge
sloten jalouzieën, altijd met afbladderende
verf. Er is geen kleur en geen weelde. Je eer
ste indruk van de veel bezongen wonderstad
is armoedig, lawaaiig, teleurstellend. Zoo
hangt je Hollandsche hart aan de primaire
voorwaarde van keurigheid en properheid.
In de lichtzee van de grand boulevard, de
blinkende weeld.e van de winkels en restau
rants, die daar aaneenrijen, het mondaine en
cosmopolitische gedoe vind je dan binnen
een uur al vergoeding. Maar toch zijn er ook
op de grand boulevard nog dezelfde teleur
stellingen: het rare gedoe van leelijke
kraampjes en stalletjes waar ze allerlei rom
mel verkoopen aan slordig-gekleede men-
schen, de volgepropte étalages van de klei
nere winkels, en zelfs hier vaak die have
iooze gevels, boven de blinkende puien en de
licht-fonkelende spiegelruiten.
Binnen een paar dagen heeft de sfeer van
Parijs, de ondefinieerbare, de electriseerende,
je heelemaal te pakken, en die haveloosheid
kan je niet meer schelen. Je merkt haar niet
eens meer op. Parijs, de onweerstaanbare,
heeft een nieuwe verovering gemaakt. En als
je nog eens aan die eerste teleurstelling
denkt komt er de gedachte bij: Zulke
rood baksteenen huizen als bij ons. met blau
we stoepen en brandschoone helwitte gor
dijntjes, alles even prim en proper, zouden
hier eenvoudig niet denkbaar zijn. Neen. Ik
peet met, waarom, maar alléén die roode
baksteen zou hier al heelemaal niet
gaan. Op een zonnigen dag zou het zelfs be
lachelijk, leelijk, schreeuwend van kleurig
heid en properheid worden. En waarom? ik
weet het niet, maar ik voel het.
Waaruit dus afgeleid zou moeten worden,
dat de bewuste aannemelijk-klinkende ver
klaring niet heelemaal juist is. Want ook on
ze minder-luchtige, minder-vroolijke natuur
past zich vlot bij het Zuidelijk steden-uiter
lijk aan. Het is blijkbaar alleen een kwestie
van sfeer. Schilders moeten het ware verschil
het scherpst en het zuiverst voelen.
Ik ben nu pas een week in Parijs geweest
en heb er niet meer dan drie uur zon be
leefd. Dat was pas op het laatst. Toch ver
dween de oude teleurstelling, even herleefd
bij de aankomst, weer heel snel en kwam niet
meer terug. Veelheid van kleuren en pro
perheid waren ook in donkere winterdagen,
soms met hagel en sneeuwjacht, overbodig om
de Ville Lumière als de wonderstad te blijven
erkennen en haar oude bekoring te onder
gaan.
Er Is meer dat je ln Parijs teleurstelt. Er
zijn dingen bij die je Noordelijken smaak blij
ven hinderen. De pompeuse leelijkheid van de
Grand Opéra, waarvan keizerin Eugénie tot
den bouwmeester gezegd moet hebben: „Ik
vind. het niet mooi, het is een samenraapsel
van allerlei, er zit geen stijT in" waarop ge
zegde architect het snedige antwoord zou
hebben gegeven: „Mais que voulez-vous,
Madame, ga e'est le style Napoléon III". Dan
de ietwat-belachelijke voorliefde voor ver
guldsel verguldsel op de meubelen en klok
ken en deuren, en overal in schouwburgen,
verguldsel op duizenderlei dingen en het
eeuwige vasthouden aan de meubelstijlen
Louis XV, Louis XVI en Empire. Maar dan zie
je een modern reclamebiljet, de prachtige
Picasso-décors van een ballet in de Opéra, de
meesterlijke enscènéering van een enkel tan
go-nummertje, dramatisch uitgewerkt, in een
willekeurige revue, en telkens voel Je het
geniale, het oorspronkelijke. Je neemt een
van die voddig-uitziende, slecht-gedrukte
kranten die ze daar hebben en ergert je even
aan de opzectelijk-sensationeele koppen. Dan
valt je oog op een artikeltje van vijftig of zes
tig regels, van den dagelijkschen „chroni
queur" van het blad en je leest en savoureert
den zuiveren stijl, den fonkelenden geest van
den man die dat zoo brillant heeft weten te
schrijven. Zóo intuïtief gevoeld. En als Je zelf
Franschen ontmoet wordt het besef nog ster
ker van die machtige intuïtie die misschien
de grootste gave van dit volk is, die het geleid
heeft door de stormen van een zoo boeiend,
veelbewogen, romantisch verleden als geen
enkel ander bezit, en dat nog steeds op de
gansche menschheid zijn charme doet gelden.
De geniale intuïtie, die Frankrijk altijd weer
uit zijn vele dreigende rampen gered heeft,
en altijd weer hoog opgevoerd.
En je weet dat. de haveiooze gevels bij de
Gare du Nord maar een onbeduidende uiter
lijkheid waren. En vindt ze eigenlijk niet
eens haveloos meer......
R. P.
DE ACTIE DER AANNEMERS.
DE BOYCOTT VOOR DE GEMEENTE
HAARLEM OPGEHEVEN.
De besturen der afdeellngen Haarlem en
omstreken van den Nederl. Aannemersbond en
den Ned. R.K. Bond van Bouwpatroons had
den, naar aanleiding van de actie van de Ne-
derlandsche aannemers tegen den eisch van
borgstelling in de bestekken der aanbestedin
gen, die zij vervangen willen zien door een
mogelijkheid tot arbitrage bij geschillen, een
verbod uitgevaardigd voor hun leden om in te
schrijven op twee aanbestedingen, welke 11
Januari te Haarlem gehouden worden. De
eerste gaat uit van de gemeente en betreft
het ophoogen van terreinen tusschen Mar-
nixstraat en Delft. De tweede is van den
Rijkswaterstaat en betreft eenige bruggen.
Beide overheidslichamen stelden den eisch
van borgstelling. Thans heeft de gemeente
echter dezen eisch laten vallen. Het verbod
voor deze aanbesteding is naar aanleiding
daarvan opgeheven.
Het verbod voor den Rijkswaterstaat blijft
gehandhaafd, omdat deze geen wijziging wil
aanbrengen.
Kort geleden is een Koninklijk besluit ver
schenen. waarin de borgstelling niet meer
verplicht gesteld wordt. Arbitrage in alle ge
vallen heeft de minister niet willen toezeggen.
Wellicht is dus binnenkort een wijziging van
het standpunt van den Rijkswaterstaat te
wachten.
ELECTRIFICATIE HAARLEM—
ZANDVOORT.
GEEN TUSSCHENKOMST VAN
AMSTERDAM.
Den 12en December j.l. wendde de forensen-
vereeniging te Zandvoort zich tot het ge
meentebestuur van Amsterdam, om mede
werking tot tiet ten spoedigste verkrijgen van
een electrificatie van de spoorlijn van Haar
lemZandvoort.
B. en W. hebben daaroo geantwoord, dat
zij reer's op 27 September 1928 het Gemeente
bestuur van Zandvoort hebben bericht, dat
van eventueel in het werk te stellen pogin
gen om eerder tot electrificatie te geraken
dan in de planner, van de directie der Ns-
derlandsche Spoorwegen past, geen enkel
resultaat verwacht wordt.
Na dit schrijven hebben zich geen omstan
digheden voorgedaan welke aanleiding zou
den kunnen geven van dit standpunt terug
te komen.
Koningin Emma's Jubileum
Een fantastisch tafereel: de verlichte toren.
DE R.-K. OPENBARE LEESZAAL.
HET NIEUWE GEBOUW.
Het nieuwe gebouw van da R.K. openbare
leeszaal en bibliotheek Nieuwe Gracht 70,
zal op Donderdagmorgen 17 Januari plechtig
ingewijd worden.
De Bisschop van Haarlem. Mgr. J. D. J.
Aengenent, zal de inzegening verrichten. Die
heeft te 10 uur plaats; waarna de officieele
opening volgt.
Vervolgens zal Dr. J. F. M. Sterclc een In
leidend woord spreken bij de te houden
Vondel-tentoonstelling.
HOND DOOR HET IJS
GEZAKT.
MOEDIGE EN MOEILIJKE REDDING.
Donderdagmiddag ongeveer vier uur ge
raakte een hond in de pas toegevroren vaar
geul in het ijs van de Leidsclievaart, even
voorbij de Kwakel. Het arme dier voerde in
het ijskoude water een wanhopigen strijd
om zijn leven. Het spartelde van de eene
ijskorst naar de andere, maar de hond was
niet in staat om er tegen op te klauteren.
Aan beide oevers van de Leidschevaart
stond een groote menschenmenigte machte
loos den doodstrijd van den hond gade te
slaan. Niemand durfde zich op het te zwakke
ijs te wagen om het dier, dat reeds neigin
gen vertoonde om te zinken, te hulp te ko
men.
Kinderen stonden aan den kant te huilen.
Maar toen de nood op het hoogst was,
bleek ook hier de redding nabij.
De heer Rosenhart, sigarenhande'aar aan
de Leidschevaart hoek Maxwellstraat, clie
het lijden van het dier ook niet langer kon
aanzien, snelde met een ladder toe en legde
die od het ijs. Daarna kroop hij, liggende op
den buik (op de methode zooals de heer A.
J. Meijerink nog in ons nummer van jl.
Maandag had aanbevolen) naar de gevaar
lijke vaargeul.
Toen de redder dacht den hond reeds te
kunnen grijpen, zwom deze weer naar den
overkant. De ladder moest toen weer een
eind verder worden gelegd. Zoo ging het
eenige minuten lang.
De menschenmenigte volgde met groote
spanning de edele reddingspogingen van-den
heer Rosenhart. Sommige menschen riepen
hem toe, aan zijn huisgezin te denken en
zijn leven niet voor een hond te wagen. Hij
hield echter vol en mocht het genoegen sma
ken den armen hond, die neg maar met den
neus boven het water uitstak, bij het nekvel
te grijpen en op het ijs te trekken. Het dier
was zóó verkleumd van de kou, dat het
roerloos on de ijsvlakte bleef liggen.
Toen moest de heer Rosenhart den moei
lijken terugtocht weer aanvaarden. Lane-
zaam terug kruioen^e moest bi,i telkens
even ophouden, om den bijna bewustelozen
hond weer een eind verder naar den veiligen
wal te trekken, waar men den drenkeling
verder hielp.
Onder een welverdiend hoera van het pu
bliek bracht hij tenslotte den hond behou
den op het droge.
Aan den heer Rosenhart een woord van
lof voor zijn moedig optreden.
Het woord is aan
Goethe
Men moet iemand zijnom iets te presteeren.
KATTERIG.
(Berlijn heeft meer dan 280.000
katten. Op het ocgenblik wordt
er een kattententoonstelling ge
houden).
Bijna driemaal honderdduizend
Katten zijn er in *t geheel,
In de eerste stad van Duitschland,
Vrienden, dat noem ik teveel;
't Is compleet een Katzenjammer,
In de goede stad Berlijn,
Het leidt tot een kat-astrofe.
Als ze niet voorzichtig zijn:
Maar het is verbazingwekkend.
Dat de krant me nog vertelt.
Dat een deel van al die poesen,
Ook nog wordt tentoongesteld;
Ik persoonlijk hou van katten.
Als gezelschap in Je huls.
En lk geef altijd de voorkeur,
Aan een kat boven een muis,
Maar een katten-expositie,
Nee, dat is niet in mijn lijn,
Katten mogen schattig wezen.
Dat zou mij te kattig zijn;
't Lijkt me iets van een obsessie,
Haast een katterige roes,
Laat ik die dan thuis maar krijgen,
Van een koffie-met-een-poes;
Ik zou bang zijn bij 't bezoeken,
Van zoo'n kattentoonstelling.
Dat ik na mijn rondgang met een
Kattenkater huiswaarts ging.
P. GASUS.
DE TOESTAND VAN GEORGE V.
LONDEN. 10 Jan. (V.D.ï Het hedenavond
uitgegeven bulletin luidt; de koning heeft een
rustigen dag doorgebracht en er is geen ver
andering in zfjn toestand te vermelden. Het
eerstvolgend bolletin zal morgenavond wor
den gepubliceerd.
MR. FRIEDMANN IN ONS LAND.
LIEBERMANN TE GOEDER TROUW?
Gisterenavond Is de FInsche raadsman
van Liebermann. mr. Hermann Friedmann.
uit Helsingfors, te Amsterdam aangekomen
Gelijk gemeld zal dr. Friedmann ongeveer
een week in ons land vertoeven, waar hij
in de eerste plaats besprekingen zal voeren
met den Nederlandschen jurist, die officieel
als verdediger zal optreden. Dr. Friedmann
zal, zooals men weet, meer de algemeenc
leiding van Liebermann's verdediging op zich
nemen.
„Het is buitengewoon jammer", zei mr.
Friedmann tegen een verslaggever van de
Tel., dat Liebermann het zoover heeft laten
komen. Zooals de zaak nu geioopen is, zijn
er, volmaakt onnoodig, allerlei verwikkelin
gen opgetreden, die het oordeel van den
buitenstaander maar vertroebelen".
„Aan ons, verdediging, thans de niet ge
makkelijke taak om de heele zaak tot haar
ware proporties terug te brengen en de kern
scherp te stellen. Eerst dan is een objectief,
juist oordeel over zijn planner, en bedoelin
gen en zijn psyche mogelijk. Eerst daarna
is toetsing aan het Nederlundsche straf
recht mogelijk. En dan zou het wel eens
kunnen zijn, dat het bleek, dat Liebermann
te goeder trouw heeft gehandeld, dat hij,
misschien uit onbekendheid er mee, formeel
slechts tegen strafrechtelijke bepalingen
heeft gezondigd
Het kerkconcert te 's-Gravenhage.
ONDANKS DE KOUDE STONDEN DUIZENDEN LANGS DEN WEG.
Het besluit om voor den tocht der ko
ninklijke familie naar de Groote Kerk te
's-Gravenhage de gouden koets te bezigen,
heeft zeker geen kwaad gedaan aan de pu-
publieke belangstelling voor dit hoogtepuntder
festiviteit cn, schrijft de Tel. Reeds lang vjor
acht uur bewoog zich een zeer groot aantal
menschen langs den weg dien de koninklijk?
familie s raks zou volgen. Om zeven uur wer
den de schijnwerpers rond de Groote Kerk
ontstoken, waardoor de St.-Jacobstoren als
uit een lichtzee omhoog rees.
Eenige rijen dik stonden de menschen
overal langs den weg geschaard, zoodat men
niet zeggen ken, dat velen zich door het
minder gunstige weer ijzige koude met
lichten sneeuwval hadden doen weerhou
den.
Omstreeks 8 uur kwam prins Hendrik, ge
kleed in admitaals-uniform met den steek op,
aan hei paleis der Koningin-Moeder aan,
even later volgden, onder luid gejubel der
omstanders de Koningin en Prinses Juliana.
Enkele minuten later reed de gouden koets
het schelpenpad op. Door zes paarden were
zij getrokken en twee liepen er los voorop.
Slechts enkele minuten stond het sprookjes
achtige voertuig voor het paleis.
Het groote moment.
Onder steeds stijgende spanning van de
omstanders werden de deuren geopend, la
keien posteerden zich op de stoep en bij de
koets. Toen brak het moment aan: de Ko
ningin-Moeder verscheen, vriendelijk buigend
naar de haar toejuichende menigte, op de
stoep. Even bleef zij staan om een ieder de
gelegenheid te geven haar te begroeten; toen
stapte zij de treetjes van de koets op.
Luid en langdurig was het gejuich geduren
de de oogenblikken, die de Koningin noodig
had om van het portiek in de koets te stap
pen. Evenals haar moaner in een witten man
tel gehuld, verscheen direct daarop Prinses
Juliana en ten slotte Prins Hendrik. Onder
aanhoudend hoera-geroep zette de koets met
de koninklijke familie zich in beweging. Als
een golf gleed het gejubel over de menschen -
massa, al naarmate de koets verder ging.
Klokslag half negen werd de Groote Kerk
bereikt. De politie, die op Voorhout en Bui
tenhof vaak al moeite gehad had de opdrin
gende menigte op een afstand te houden,
moest bjj de kerk alle zeilen bijzetten om den
weg vrij te houden. Nog eenmaal juichte dc
menigte uit volle borst, toen waren de hooge
bezoekers in het kerkgebouw verdwenen
Duizenden teleurgestelden, die geen plaats
meer hadden kunnen krijgen, bleven om het
kerkgebouw staan, waar zij dc muziek en den
zang door middel van talrijke luidsprekers
konden hooren.
In de kerk.
De uitvoering in de Groote Kerk is een
treffende hulde geworden voor de Koningin-
Moeder en was wel het hoogtepunt van de
plechtigheid ter gelegenheid van haar gou
den jubileum.
Reeds lang voor 8 uur vulde zich het kerk
gebouw met de genoodigden, onder wie ta!
van autoriteiten, ministers, oud-ministers,
leden van de Kamers, den Raad van State
enz.
Alle lichtkronen waren in het kerkgebouw
ontstoken. Terwijl alle aanwezigen zicb van
hun zetels verhieven, schreed het Koninklijke
gezin naar de hofbank, waar de Koningin-
Moeder tusschen de Koningin en de Prinses
plaats nam. Intusschen speelde het orgel
„Lof zij den Heer", waarna het koor Koningin
Emma gezang 178 toezong. Het eigenlijke pro
gramma begon daarop met de uitvoering van
het vier-, vijfr en zevenstemmig koor a ca-
pella „Wilt héden nu treden" uit Valerius'
Gedenckklanck, gevolgd door „Hoe groot o
Heer", „Hoort allegaer" en „Geluckig is hot
land", eveneens van Valerius, welke drie
liederen gezongen werden door mevrouw
NoordewierReddingius.
Ook de andere nummers van het program
ma werden zeer mooi ten gehoore gebracht,
doch het aangrijpendst was wel het slotnum
mer, het Wilhelmus van Nassauwe uit Va
lerius' Gedenckklanck, bewerkt door Wage
naar, dat eerst vijfstemmig a capella door
het koor gezongen werd, waarna mevr. Noor
dewier met orgelbegeleiding het tweede vers
als sopraansolo ten gehoore bracht. En daarop
werd het eerste vers van het Wilhelmus her
haald, staande gezongen door alle aanwezi
gen met begeleiding van trompetten, bazui
nen en orgel. Indrukwekkend en ontroe
rend klonk deze zang door het kerkgebouw,
als een machtige hulde-manifestatie aan de
grijze vorstin die met de Koningin den Prins
en Prinses Juliana met groote aandacht ae
uitvoering der verschillende nummers had
aangehoord.
Het oogenblik van vertrek was gekomen.
De Koningin-Moeder werd, vóór zij de kerk
verliet, door alle aanwezigen toegezongen;
„Waar liefde woont gebiedt de Heer Zijn Ze
gen".
Ook op den terugtocht werd de Ko
ninklijke familie luide toegejuicht. Na het uit
stappen bleef de Koningin even op de stoep
van het paleis staan, waardoor de menigte
gelegenheid li'-eeg haar een ovatie te bren
gen. Even later verscheen de Koningin-Moe
der voor een der bovenramen van het paleis
en werd luide door het publiek toegejuicht.
Dc radio-uitzending.
Buiten het kerkgebouw, op Kerkplein en
Groenmarkt volgde een groote menigte de
uitzending met luidsprekers van den grooten
toren, alsook op het Lange Voorhout. Voorts
werd het concert overgebracht naar verschil
lende kerken in stad en lande waar vele be
langstellenden luisterden.
Naar dr. Koomans verzekerde is de uitzen
ding naar Oost- en West-Indlë door Kootwijk
uitnemend geschied zoodat de verwachting be
staat, dat het concert ook in onze tropische
gewesten goed is ontvangen, al waren in den
laten avond nog geen mededeelingen daar
omtrent ontvangen.
AUTOBUSDIENST HAARLEM—BEVERWIJK
STOPGEZET.
Door, de Beverwijksche politie.
Gedurende eenigen tijd werd de autobus
dienst van den heer H. van Diggelen Haar-
lem-Beverwijk waargenomen door de N.V.
Stormvogel te IJmuiden.
Naar wij thans vernemen is deze dienst
door de po'.itie te Beverwijk stopgezet omdat
genoemde N.V. geen concessie heeft.
De heer Van Diggelen en de heer G. Schoo
ne, directeur van de N.V. Stormvogel hebben
thans bij Gedeputeerde staten geprotesteerd
tegen het besluit der politie.
