FAAM
EEN MOORD IN HET POOLIJS.
STADSNIEUWS
FEUILLETON
Het Meisje uit de Stad
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 24 JANUARI 1929
De Poolreiziger Begitschew omgebracht.
(Dienst van de United Telegraph).
Onlangs is In Rusland het geheim opgehel
derd van een drama, dat zich in het Siberi
sche Poolgebied heeft afgespeeld; de geschie
denis klinkt als een avonturenroman en
maakt den naam bekend van een held, die tut
dusver een onbekende autodidactische Pool-
onderzoeker is geweest. Toen Amundsen in
het jaar 1919 op de „Maud" het Taimir-
schiereiiand omzeilde, gaf hij twee leden
van de bemanning, Peter Tessem en Paul
Knudsen, opdracht, naar Port Dickson te stu
ren, om daar een telegrafisch bericht naar
Oslo te verzenden. De beide Noren begaven
zich op weg. Men heeft ze niet meer terug
gezien.
In het jaar 1920 verzocht daarom de Noor-
sche regeering de sovjetunie nasporingen
naar de vermisten te laten doen. Aan het
hoofd van de Russische expeditie stond
de vroegere bootsmaat Nikisor Begitschew.
Als jeugdig matroos had Begitschew aan tai-
'rijke Poolexpedities van den later beroemd
geworden admiraal Koltschak deelgenomen
en hij werd beschouwd als een voortreffelijk
kenner van het Poolgebied van Siberië. H\j
was autodidact; niettemin heeft hij als on
derzoeker van dit Poolgebied buitengewone
prestaties verricht. Begitschew leefde ten
laatste als pelsdlerjager in Dudinka, een
kleine nederzetting aan den mond van den
Jenissci. Hij nam nog vier mannen mede om
de Noren te zoeken en besloot op sleden
langs de kust van de Noordelijke IJszee te
gaan. Op 4 Juli 1921 bereikte Begitschew
Port Dickson, echter zonder een spoor van de
vermisten te hebben gevonden. Na vier dagen
rust zette hij den tocht in de richting van
Kaap Wilde voort. In de buurt van dezen kaap
vond hij een conservenblik met een stuk pa
pier. waarop het volgende was geschreven:
„Twee leden van de „Maud"-expeditie hebben
op hondensleden dit punt op 10 November
1919 bereikt. Wij vonden hier een levensmid
delen depót. Het brood was vochtig en door
zout water bedorven. Wij sloegen op een hoo-
ger punt aan de kust ons bivak op en namen
prpviand mee. Wij zijn beiden gezond en
gaan verder. 15 November 1919, Peter Tessem,
Paul Knudsen."
De inhoud van het document moedigde Be
gitschew aan tot voortzetting van zijn naspo
ringen. Hij verdeelde zijn menschen in twee
afaee-llngen en sloeg op 10 Augustus 1920 al
leen de richting in van de golf Glubokaia.
Daar ontdekte hij op een rots aan de kust de
overblijfselen van een kampvuur, een jacht
mes en verscheiden afgeschoten patronen. In
dc asch, vond Begitschew menschenbeende-
ren. Blijkbaar was op dit vuur het lijk van
een der vermiste Noren verbrand geworden.
Begitschew kon evenwel niet vaststellen, wie
de ongelukkige is geweest. Hij onderzocht nu
de geheele streek, zonder verdere sporen te
ontdekken. Den winter bracht hij door a?n de
monding van den Jenlssei; in het voorjaar
zette hij zijn nasporingen in Westelijke rich
ting voort. Zijn mannen waren inmiddels on
verricht erzake naar Port Dickson terugge
keerd. Het jaar daarna ontdekte Begitschew
bij het onderzoeken van een deel der rots
achtige kust oen in staat van ontbinding
verkeerend lijk. Dc sneeuwschoenen en het
geweer waren waarschijnlijk van de steile
rotshelling in zee gevallen. Naast het lijk. lag
een horloge met Tessems monogram. Op een
andere plaats aan de kust werd het tele
gram van Amundsen ontdekt, dat de uit
geputte en wanhopige Tessem daar waar
schijnlijk had achtergelaten in de hoop, dat
het door andere reizigers zou worden gevon
den. Waarom echter had hij het lijk van zijn
metgezel aan de golf Glubokaia verbrand?
Begitschew vermoedde, dat Tessem het lijk
van zijn van honger gestorven kameraad had
verbrand om het niet aan de wilde dieren
prijs te geven.
In Augustus 1922 staakte Begitschew zijn
nasporingen. Op zijn tochten had hij op 117
graden Oosterlengte en 74 graden Noorder
breedte een onbekend eiland ontdekt-, dat op
het oogenblik zijn naam draagt. De Noorsche
regeering beloonde Begitschew door hem een
aanzienlijk bedrag aan geld te zenden. Deze
belooning werd den man noodlottig. Na af
loop van zijn onderzoek keerde Begitschew
naar zijn nederzetting Dudinka terug en in
den herfst van 1926 trok hij er met een door
hem georganiseerd jachtgezelschap weer op
uit. De jagers keerden het volgend voorjaar
met rijken buit aan pelsdieren beladen te
rug, doch zonder hun leider. De jager Natal-
schenko verklaarde, dat Nikiford Begitsehew
aan scheurbuik was overleden en op 22 Mei
1927 nabij de monding van de rivier Piassina
begraven.
Niemand twijfelde aan de woorden van
Natalschenko, die een aangrijpende beschrij
ving gaf van de laatste uren van hun met
gezel. Zelf doodziek, had hij voor zijn kame
raad gezorgd, hem zijn rantsoen afgestaan en,
ofschoon hij nauwelijks op zijn beenen kon
staan, bij het opbouwen van de tent gehol
pen. Natalschenko liet ook foto's zien Yan
de lijken en van het graf.
Na eenigen tijd liep evenwel het gerucht,
dat Begitschew niet een natuurlijken dood
was gestorven. Natalschenko, die als de beste
vriend van den overledene was beschouwd,
nam nu in het huis van Begitschew zijn in
trek en verhuisde weldra met diens weduwe
naar Krasnojarsk. Daar leidden zij dank zij
de toelage van de Noorsche regeering, die de
weduwe had geërfd, een vlot leven. De ge
ruchten werden voortdurend stelliger en zij
gaven tenslotte aanleiding tot een gerechte
lijk onderzoek en opheldering van de ver
schrikkelijke feiten. Natalschenko had met ie
vrouw van zijn vriend reeds voor diens dood
in relatie gestaan en besloten, Begitschew te
vermoorden, om in het bezit van het geld ne
komen. De „goede vriend" provoceerde daar
om op jacht een ruzie, wierp zijn vriend op
den grond en sloeg hera met zijn zware laar
zen zoo lang op het hoofd, hij het bewust
zijn verloor. Vervolgens ontkleedde hij Begit
schew en legde hem op de aarde. Twee dagen
achtereen worstelde de ongelukkige met den
dood. Den derden dag stierf hij.
Aan de kust Yan den Oceaan ligt hij begra
ven. De Poolsectie van de Russische academie
van wetenschappen liet op den grafsteen het
volgende opschrift aanbrengen: „Onder dezen
steen liggen de overblijfseden van den beken
den Poolonderzoeker en organisator van ex
pedities Nikisor Begitschew."
De moordenaar werd, daar de Russische wet
ook voor moord de doodstraf niet meer kent,
tot tien jaren gevangenisstraf veroordeeld.
DE SALARISREGELING OP DE
KIJKSLEERSCHOLEN.
De leerkrachten der Rijksleerscholen,
verbonden aan de Rijkskweekscholen voor
Onderwijzers (essen) te Groningen, Deventer,
Apeldoorn, Haarlem, Middelburg en Maas
tricht, hebben kennis genomen van het feit
dat er plannen in voorbereiding zijn om de
marge voor hoofden en onderwijzers(essen)
dier scholen (voor hoofden f 450, voor on
derwijzers'essen) f 250 te veranderen in een
toelage, afhankelijk van het aantal kweeke-
lingen.
Zij zijn van meening dat de leerscholen
slechts dan aan haar doel d.i. de practische
vorming der kweekelingen, kunnen beant
woorden, wanneer daaraan werkzaam zijn de
bekwaamste onderwijzers. Zulke leerkrachten
stellen zich alleen beschikbaar, wanneer zij
boven het gewone salaris van een onderwij
zer een vaste marge genieten, niet afhanke
lijk van het aantal kweekelingen. Dat waren
de redenen, waarom de bovengenoemde per-
soneelen bij den Minister van Onderwijs in
een adres aandrongen om een vaste marge
te bestendigen en deze te brengen op f 800
voor hoofden en f 400 voor onderwijzers.
EEN GESLAAGDE PIIOHI-UITZENDING
De uitzending van den Kortegolfzender Pho-
hi is gisterenmiddag schitterend geslaagd.
Kort daarna namelijk kwam een telegram
binnen van de,locomotief" te Semarang, mel
dende: „Ontvangs Pliohi-zender te Semarang
uitstekend ontvangen. Overtreft verre alle
andere hier hoorbare Europeesche zenders".
Verder werden nog vele andere telegrammen
uit ïndië van dezelfde strekking ontvangen.
MUZIEK.
VIOOLAVOND FRITS KOK.
Frits en Ellen Kok hebben ditmaal in den
Jansschouwburg geconcerteerd, 't Begon
met Bach en Brahms, dus met goede en
degelijke muziek, en 't eindigde met een
toegiftje van het soort dat ik wel eens in
den trein en naast de Nieuwe Kerk in de
Mozes en Aaronstraat te Amstex-dam meen
gehoord te hebben en ook eenigermate op
de daarbij behoorende manier gespeeld werd.
Er was dus een bedenkelijk, diminuendo in
het muzikale gehalte van het voorgedragene,
althans in het tweede deel van het pro
gramma. Wat de spelhoedanigheden van den
violist betreft was dit niet zoo het geval:
goed en minder goed wisselden af. In de
Chaconne van Bach liet liet spel nog al wat
te wenschen over: het x-hythme was soms
van een vrijheid, die niet gemotiveerd
scheen en die het metrisch bewustzijn van
den hoorder soms geheel moest doen ver
dwijnen; de toonaanzet vaak ruw, de ac-
coorden eer hard en explosief dan grootsch;
er was geen lijn in, nu hollen dan stilstaan,
en ook dc zuiverheid was niet altüd volko
men; daarentegen viel bijwijlen een goede
springstok-techniek waar te nemen.
Van Brahms' sonate in d min. werden
de beide middengedeelten verreweg 't beste
gespeeld: er was mooie toon in 't Adagio,
sentiment en distinctie in 't Poco Presto. De
beide andere deelen klonken niet klaar
genoeg en ook het samenspel duidde niet op
voldoende ernstige voorbereiding.
Over 't algemeen was er in het na de
pauze voorgedragene veel wat de tekort
komingen van het voorafgegane vergoedde.
Zoowel de violist als do pianiste déden toen
vele staaltjes van fijn technisch spel, goede
voordracht en goed samenspel hooren. Iix de
„Valse nxacabre" van Godowsky, die hier en
daar aan Brahms herinnert, was de streek-
wisseling soms wat ruw; de beide transcrip
ties Debussy-Carembat daarentegen werden
beiderzijds zeer fijn weergegeven, en even
eens de geestige „Coi'tège" van de jong ge
storven componiste Lili Boulanger.
La Capricieuse van Elgar is 'n vrij onbetee-
kenend stukje; de staccati hierin waren ook
niet geheel afgewerkt; „Vidui" van E. Bloch
en de Danse espagnole van Da Falla Kreisler
zijn violistisch goed klinkende stukken, waar
van het eex-ste belangrijker van inhoud dan
het tweede is.
Na Bach en Brahms werden bloemstuk
ken aangeboden. Het auditorium was wei
nig talrijk, doch dankbaar en verwierf een
toegift die ik al ixx den aaxxvang van dit ver
slag kexxschetste.
KAREL DE JONG.
YEREENIGING VAN JONGE LIBERALEN.
De Vereeniging van Jonge Liberalen hield
Woensdagavoxxd in Hotel „Lion d'Or" haar
algemeene jaarvergadering onder leiding
van den heer A. J. Tom. Deze opende de
tamelijk druk bezochte vergadering met een
woord van welkom, speciaal tot de afgevaar
digden van de vrouwengroep.
Hulde aan oud-minister Lely.
Terwijl alle aanwezigen zich van hun zit
plaatsen verhieven herdacht de Voorzitter ixx
gevoelvolle woorden het overlijden van oud-
minister Lely. Spreker noemde hem eeix zeer
belangrijke figuur en ééxx der kopstukken
van de tweede bloeiperiode vaxx het libera
lisme. Hij herinnerde er aan, dat de heer
Lely deel heeft uitgemaakt van twee iixi-
nisteries. Hij was ook zeer bekend oixx zijn
plannen tot drooglegging van de Zuiderzee;
hij behooi'de tot de mannen, die in de moei
lijke jax-en van 1914—1918 deel van de re-
geeriixg uitmaakten. „Zijn optreden was al
tijd buitengewoon sympathiek", zei spreker;
„lxij ging altijd recht door zee en kenmerkte
zich door grooten eenvoud; hij was vaxx alle
ijdelixeid vreemd. Aan ons land heeft hij
groote diensten bewezen. Moge zün lichtend
voorbeeld aan dejonge liberalen steeds voor
oogen staan".
Mr. J. H. Schultz van Haegen, voorzitter
der afdeeling Haarlem van de Liberale
Staatspartij „Do Vrijheidsboxxd", ki'eeg hier
na het woord voor een lezing over het on
derwerp: „De wijziging der huwelijkswetge
ving en de gehuwde ondexwijzeres". Deze
deelde allereerst xxxee, dat hetgeen hij ging
zeggen, zijn persoonlijke opinie was en niet
die van de afdeeling Haarienx van den Vrij
heidsbond.
Komende tot zijn onderwei-p deelde, hij
mede, dat lxij tegen de gehuwde onderwijze
res is, zoowel in het belang van het onder
wijs als in dat van de meisjes van haar
klas, die meestal van ongelimiteei'den leef
tijd zijn. Hij meexxt, dat ook de goede gezixxs-
band verstoord wordt. Ook uit anderen
hoofde is spreker er tegen, dat een gehuwde
onderwijzeres voor de klas staat, namelijk
als zij moeder moet wox-den. Volgens hem
rnoet het onderwijs er noodzakelijk onder lij
den, cok als zulk een onderwijzeres voor een
Paar maanden door een andere kracht wordt
vervangen. Soreker noemt het ook een ge
wrongen toestand, dat in het gezin vaix een
gehuwde onderwijzeres het xxxes aan twee
kanten moet snijden. Het xnoet toch als nor-
xxiaal worden beschouwd, dat wanneer een
man trouwt, lxij in staat geacht moet wordexx
om zün gezixx te kunxxen onderhouden.
Uit een zuiver zakelijk oogpunt bezien
kan spreker er wel veel voor voélen, dat de
gehuwde vrouw de beschikking moet hebben
over haar eigen goed en dat zij dus in het
beheer daarvan niet de macht van den man
behoeft te erkennen. Van een ideaal huwe
lijk moet intusschen xxiet een soort naam-
looze vennootschap gemaakt worden; het
huwelijk wordt dan een akelig koud ding.
Dat werkt ook de echtscheidingen in de
hand. Vroeger gold een echtscheiding als
een schande; tegenwoordig worden de ge
volgen var. de erh^heidmg reeds bij een
huwelijksacte op papier gezet. Spreker zou
dan ook de redenen voor een echtscheiding
zoo moeilijk mogelijk gemaakt willen zien.
zooals bijvoorbeeld in Engeland het geval is.
Heel absurd vindt spreker het, als bij een
echtscheidingskwestie de kinderen als getui
gen gehoord worden. Die kinderen verliezen
hierdoor alle respect voor hun ouders. De
gezinsband zcu hierdoor steeds losser wor-
.den..
Spreker hoopt, dat er een stevige propa
ganda voor de liberale beginselen gemaakt
zal wordexx, opdat er bij de aanstaande Ka-
merverkieziixgen veel winst geboekt kan
worden.
Na deze rede volgde een korte gedachten-
wisseling.
Mevrouw Vaix Dam merkte op, dat
Thorbecke er toch ook tegexx was, dat de
Staat ingreep ixx het leven van de gehuwde
vrouw.
Mevrouw Seheltema was het ïxiet met spre
ker eens. Volgens haar mag het werk vaix
een gehuwde vrouw niet gehinderd worden.
In het huwelijk tusschen man en vrouw mag
geen vreemde inmenging geduld woi'den. Het
is juist het gemis van een vaste meening
bieromtrènt in den Vrijheidsbond, dat er
zooveel vei beerde gedachten over het werk
van gehuwde vrouwen gekoesterd worden.
Mevrouw De Voogt merkte op, dat er om
standigheden kunnen zijn, die een gehuwde
onderwijzeres verhinderen, ontslag te ne
men. Kaar man kan immers wel eens niet
in staat zijn om voldoende in de behoeften
vaix het gezin te voorzien. Toch kan dit een
gelukkig huwelijk zijn. Het moet volgens
haar aan het oordeel van de gehuwde on
derwijzeres zelf worden overgelaten om al of
niet ontslag te nenxen.
De heer Rijkes- oordeelde deze kwestie veel
te belangrijk, om die op deze vergadering In
den breede te bespreken. Hij achtte het be
ter om hiervoor eens een aparte vergadering
uit te schriiven.
Mx\ Schultz van Haegen beantwoordde de
aemaakte opmerkingen en handhaafde ten
volle het in eerste instantie gesprokene.
De Voorzitter bracht hem een woord van
dank.
De vergadering ging daarna in een huis
houdelijke bijeenkomst over.
In deze vergadering werd besloten, om
het aantal leden van het bestuur, dat eerst
van 7 op 5 gebracht was, weer op 7 terug te
brengen. Tevens moest in een vacature voor
zien worden. Gekozen werden de dames J.
van Maas en S. C. de Wijn en de heer W.
F. Bok. Tevens werd besloten, dat de af
deeling Haarlem zich op het landelijk or
gaan van den Vrijheidsbond zal abonneeren.
Getracht zal worden individueele abonnés
te werven.
EXAMENS WISKUNDE L. O.
Het N.O.G., de Vereeniging voor M.UX.O.
die voor R.K. M.U.L.O., die voer Chr. M.UXi.O.
die van Hoofden van Scholen, die van Chr.
Onderwijzers (essen), de Unie van Christelijke
Onderwijzers en Onderwijzeresseix en de Ne-
derlaxxdsclxe Bond van Leeraren bij het Nij
verheidsonderwijs (allen hier vertegenwoor
digd) hebbeix den Minister Van Onderwijs
verzocht de inrichting der examens voor Wis
kunde Lager Oxxderwijs te veranderen en die
te willen wijzigen in den volgenden zin:
le. De examens Wiskunde L. O. worden af
genomen te Utrecht (als centrum meer ge
schikt)
2e. Het schriftelijk gedeelte heeft plaats
in de eerste week van Juli, het mondeling ge
deelte ixx Augustus.
3e. Er wordt voor dit examen een afzon
derlijke commissie benoemd van ongeveer
twintig leden. -
Nu zijn de examens in den Haag afgeno
men door 5 heeren, waardoor de candidaten
sonxs maanden rnoeten wachteix.
UITGAAN.
SCHOUWBURG JANSWEO
Maandag 28 Januari zal ïn bovengenoém-
den schouwburg door het gezelschap „De
Speeldoos", directie de Bree en van Kerckho-
ven, eeix opvoering wordexx gegeven van „Hij
Zij en De Pekingees", welk stuk twee achter
eenvolgende maanden met groot succes in het
Centraal Theater te Amsterdam werd ge
speeld.
Deze voorstelling is tevexxs de 4de van de
aboxxnementserie
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 ceol»
per regeL
L0UI5 D0BBEINANN-R0TTERDAT1
CREMATIE T. G. NUK.
Woensdagixxiddag is or.der zeer groote be
langstelling op „Westerveld" verascht het
stoffelijk overschot van wijlen den heer J. G.
Nijk, oud-directeur vaxx de Kweekschool voor
Onderwijzers(esseix) te Haarlem. Reeds ge-
ruimen tijd, voordat de droeve plechtigheid
een aanvang zou nemen, stonden de leerlin
gen van de Kweekschool xxxet hunne leeraren
langs den weg geschaard. En toexx de baar,
onder tallooze bloemstukkeix en kransen be
dolven, werd uitgedragen, volgde daarachter
een haast eindelooze rij van vriendeix van
den overledene. Zelfs de school te Middel
burg, waar de heer Nijk gedurende 12 jaren
heeft gearbeid, was vertegenwoordigd. Dan
warexx o.a. aanwezig de heeren K. Brands,
Hoofdinspecteur van het Lager Onderwijs te
Den Haag, Ds. Pattest, inspecteur van het
L. O. aldaar; de Blouw, ixxspeeteui' te Gouda,
Sterringa, inspecteur te Zaandam, Dr. Elzin-
ga, inspecteur van lxet Handelsonderwijs, D.
Been, namens de Vereeniging v. Handenar
beid te Haarlem, H. L. Warnier, ixxspecteur
Lichamelijke Opvoedïixg en J. A. L. Doyer,
beideix namens het Paedagogiselx Gezelschap
te Haarienx, waarvan de heer Nijk oprichter
en oud-voorzitter was. Het hoofdbestuur van
de Vereeniging van Hoofden van Scholen
was vertegenwoordigd door de heeren Van
Goethenx exx Nofcer, de kweekschool te Middel
burg door den heer L. Heymans. Verder
merktexx wij nog op de heeren Boes oud-in
specteur Lager Onderwijs, Koornstra, direc
teur der Nutskweekschool te Haarlem, Zui-
derveld, dix-ecteur der Rijkskweekschool te
's Gravenhage, Van Balen, directeur der
Rijkskweekschool te Amsterdam, Stamperius,
oud-schoolopziener te Utrecht.
Nadat de kist de aula vaix het Crematorium
was binnengedragen, vulde het gebouw zich
spoedig geheel met eenige honderden belang»
stellenden. Directeur, leeraren en leerlingen
der Haarlenxsche Kweekschool schaarden zich
rondom de baar.
Als eerste spreker trad de heer K. Brands
naar voren. In gevoelvolle woorden bracht
hij hulde aan den overledene. Jiu'st een week
geleden, zeide de heer Brands, voerde ik het
laatste gesprek met den heer Nijk over een
taak, die ik hem wilde opdragen. Zijn groot
ste karaktertrek was zijn bescheidenheid.
Aan het slot zijner ï'ede richtte spreker woor
den van dank en troost tot de weduwe.
De heer Th. Lancée, de tegenwoordige di
recteur der Kweekschool te Haarlem, voerde
daarna het woord. Voor zijn leerlingen was
hij een trouw raadsman, voor zijn leeraren
een trouw vriend, aldus spreker. Noode zag de
Haarlenxsche Kweekschool lxet vorig jaar den
heer Nijk gaaxx, xxxaar alleix hadden dén in
druk, dat hij xxiet van hen wegging, maar in
hun midden bleef. Enkele maanden later
staan we met rouw in het hart, om een laat-
sten groet te breixgen aan den man, die zoo
veel voor de school heeft gedaan en voor
wxen de school ook zooveel was; met rouw in
het hart, maar toch ook met groote dank
baarheid, omdat we het voorrecht hebben ge
had, in aanraking te zijn geweest met een
man als de heer Nijk. Met en oxxder dezen
voortreffelijken man te werken, beteekende,
z'xx vriend te worden. Tal vaxx jorxge ïxxeixschen
hebbeix onder zün leiding limine opleiding
genoten, eerst te Middelburg, later te Haar
lem. De naam van Nyk zal in de Nederlaud-
sche onderwijzerskringen langen tijd blyven
leven en met eere genoemd worden. Moge dit
zijn vrouw en zijn kiixderen tot eenige troost
kunnen strekken.
De heer Viixk bracht een woord van dank
over namens de oud-leerlingen te Middel
burg, eexx zwager sprak eenige gevoelvolle
woorden namens de familie. Verder voerdexx
nog het woord de heeren Diels namens de
Redactie van „Paedagogische Studie", L. W.
Noter ïxamens de Vereeniging vaix Hoofden
vaxx Scholen, Haarmans van Velp als vriend,
D. Been namens de Vereeniging voor Han
denarbeid.
Ds. J. D. van Calcar, Doopsgezind predi
kant te Beverwijk sprak eeix slotwoord. Ds
heer P. M. van Leeuwen vaxx Dordrecht, een
schoonzoon van den overledene dankte na
mens de familie voor de belangstelling.
Oixder de tonen van Gezang 273 „Beveel
gerust uw wegen", daalde de baar.
Doordat een andere plechtigheid wachtte
konden ïxiet allen, die aan hun gevoelens
uiting wenschtexx te geven, aan het woord
komen, o.a. de lxeer L. Heymans, die gaarne
namens de Kweekschool te Middelburg lxet
woord had gevoerd.
JOHANN STRAUSS MET ZIJN ORKEST
NAAK ONS LAND.
Naar de Tel. meldt, zal Johann Strauss in
de eerstkomende maanden met zijn orkest
naar Amsterdam komen, om een avond te
geven van Weensche muziek en Weensche
walsen.
Naar het Engelsch van
H. A. VACHELL.
«0)
'ion zij gelukkig zijn in Spragge's vallei?
Haar verbeelding verplaatste zich naar het
familie kerkhol'. Hoe vreeselijk, om op zoo'n
plek begraven te worden. Hoeeexxzaam!
Exx de naaste dokter woonde ixx San Lorenzo!
Mijlen en mijlen weg! Zou ze George kunnen
overhalen zijn vallei te verlaten. Het was
een troost te bedenken, dat zij rijker was, dan
deze bazige man. Met haar geld en met wat
hij opgespaard had, kon hij in zaken gaan,
zaken, die zijn speciale energie en kundig
heden konden boeien. Hij kon handel drij
ven in vee en paarden. Zij zou dan natuur
lijk ook in Oakland kunnen wonen, in
haar eigen huis, ln haar eigen mlllieu. Als
George veel succes had, zou ze misschien
naar San Francisco kunnen oversteken en
eexx vooraanstaand lid vaix de Groote Wereld
kunnen worden.
Ze had een hekel aan Spragge's vallei.
De herinnering aan wat ze had doorgemaakt
toén ze merkte, dat ze alleen was, zou haar
altijd bijblijven als een onuitwischbare
schrik. Dat avontuur nog daargelaten bleef
er nog bovendien de eenzame ligging yan
de hoeve en de betreurenswaardige afwezig
heid van „verwante zielen".
Langzamerhand kwam het besluit, met
George te trouwen en hem uit zijn vallei weg
te halen, vaster te staan. Binnen enkele dagen
zou hij haar vragen, zijn vrouw te worden
Hij zou er op staan, dat zij hem een ant
woord gaf. De toestand vereischte vrouwe
lijke tact. Zij zou gedwongen zijn, comedie
te spelen want de harde bekentenis, dat zij
zijn huis haatte, zou hem diep treffen.
Het moest hem aan het verstand gebracht
worden, dat hij zijn omgeving ontgroeid was,
dat Spragge's Hoeve hem naar beneden haal
de.
Ja, ja, jal Ze wou George hebben.
Voordat ze ging slapen, had ze zich op
een schitterende wijze vaxx moeder Spragge
en van Sanxantlxa ontdaan. Ze had ontdekt,
dat juffrouw Spragge voor de helft eigenares
van de lioeve was, en, volgens George, kon
Samantha de boerderij drijven. Heel goed,
dan moesten de twee vrouwen die verder be
sturen. Het zou wreedheid zijn te willen, dat
juffrouw Spragge de vallei zou vei'laten. Na
haar dood zou alles dan verkocht kunnen
worden.
Eindelijk viel Hazel in slaap, maar ze ont
waakte al gauw xxxet een raar gevoel, het ge
voel dat iets niet in orde was. De nieuws
gierigheid kreeg haar opnieuw te pakken.
Nieuwsgierigheid.... maar dat wist ze xxiet
had haar verleid, nxet George kennis
te maken, onxdat hij zooveel verschilde van
andere mannen. Nieuwsgierigheid had de
vluchtige kennismaking in vriendschap om
gezet en haar er toe gebracht om zijn in
vitatie aan te nemen, en zich ixx de wildenxis
te wagen. Vervolgexxs was de nieuwsgierigheid
oorzaak van haar verliefdhei»I geweest
want ze gaf zichzelf nu eindelijk toe, dat ze
verliefd was. Ten slotte stond de nieuwsgierig
heid haar in dexx weg om zijn aaixzoek aan
te nemen. Want wat was het geheim van
den zak en van de groene kist?
Haar gedachten draaiden onx de groexxe
Wells Fargo doos Vex-ondei'stel dat dat ge
heim, dat George haar xxiet; onthullen wou,
voor ze met lxem getrouwd was, eens vaxx dien
aard was, dat het een huwelijk met hem
onmogelijk xxxaakte?
Al worstelend met dit probleem viel ze ten
tweede male in slaap en &iep verder rustig
tot diep in den morgen.
Den volgenden morgen na het ontbijt,
begon juffrouw Spragge stijfjes tegen Hazel:
George heeft nxe verteld, dat hij van
plan is, u te vragen zijn vrouw te wor
den.
O!
Hij gaf toe, dat hij wel wat overhaast
geweest was, maar ik denk toch, dat je hem
zult nemeix, anders was je niet hierheen
gekomen.
Hazel voelde zich niet op haar gemak, maar
ze hield zich flink tegexxover George's moe
der. -
Ik ben hierheeix gekomeix, begoix ze,
omdat George mij meer aanstond, dan welke
man ook, die ik ooit tevoren ontmoet heb.
Maar ik ken hem nog niet genoeg, om nu
al te beloven, zijn vrouw te woi'den.
Juist. Je hebt meer verstand, liefje,
dan ik had gedacht. Ik moet toegeven, dat
ik niet al te verrukt was, toen George me
over je sprak. Ik dacht dat hij begoocheld
was door een lief sxxoetje. Wel, wat ik van je
gezien heb, bevalt me uitstekend, maar lxet is
nu aaxx jou, onx te bewüzen, dat je de geschik
te vrouw voor hem bent. Meer nog, lxet is nu
mijn plicht, je ronduit vaix nxün jongen te
vertellen, wat. ik kan. Hij is eenvoudig
George, xxxaar hij is sterk. En er zün vrou-
wexxik zal niet zeggen, dat jij er toe be
hoortdie eenvoud voor zwakheid aan
zien. George is niet zwak.
Zou hij zoo'n indruk op mij maken, als
hij dat was. juffrouw Spragge?
Misschieix wel niet?
Wat u me over uw zoon zou vertellen,
zou zoo interessant zijix!
Het begin en het einde van alles is, dat
hij er de man niet naar is, om van Inzicht
te veranderen. Als hij je niet past, zooals lxij
is, dan zul je niet ixx staat zijn, hem te ver
anderen.
Een oogenblik van zwijgen volgde. Toen
zei Hazel voorzichtig:
George is toch niet van plan u bent
toc.lx niet van plan, wel dat hij stil zal
blijven staan? Hij moet t<?ch vooruitgaan,
zich ontwikkelen!
Juffrouw Spragge schudde lxet hoofd.
Lieve kind, ae zaken staan zóó. Hij zal
wel vooruitgaan, maar het moet met zijn
eigen snelheid gebeuren en langs zijn eigen
weg.
Dank u! zei Hazel.
Juffrouw Spragge stond op en kwam om
de tafel heen, tot ze naast Hazel stond. Een
glimlach kwam op haar goedig gezicht. Zij
legde haar hand op den schouder van het
meisje eix drukte dieix zachtjes. Toen ze
sprak, was de strexxgheid uit haar stem ver-
dwenexx.
Als je mijn zoon gelukkig kunt maken,
zal ik heel veel van je houdeix, lieve Hazell
in.
Dien middag ging ze uit zeilen met George"
en terwijl ze weg was had juffrouw Spragge
eexx vertrouwelijk gesprek met Samantha, dat
Hazel zeer verbaasd zou hebben, wanneer ze
ernaar had kunnen luistei-en. Terwijl de beide
vro.uwexx op de waraixda zaten te naaien, zei
juffrouw Spragge plechtig:
Samantle, ze heeft zichzelf vanmorgen
absoluut verraden!
Werkelijk?
Ja, werkelijk. Het ïs een snoesje en
erg bij de hand ook, maar ze denkt, dat ik
eexx domme oude kletskous ben. Ik vind het.
best, dat ze dat denkt. Maar ondertusschen
kan ik er niets aan doeix, ik houd van het
kind,
.(Wordt v©rvx>lsd.2;
