H. D. VERTELLINGEN
Be Man met den Horrelvoet
Voor één hon
een plaatje!
Molen album
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 28 JANUARI 1929
(Nndruk verboden; auteursrecht ▼oorbehouden.)
50.000 gulden winst in de loterij!
door
WIEGAND UHLWERs
BALMASQUé „DE LANGE".
Als ieder jaar: de toeloop des volks voor 't con
certgebouw was enorm. Jongens in de venster
banken, taxi's die bijkans niet vooi-uit kunnen
komen. De vlugge sprong van de treeplank op
het trottoir, van het duister in het licht van
de hall. Het plotseling voor den dag treden
van de vroolijke balmasqué-gangers in hun
kleurige dracht, met hun bont te bont dik
wijls geverfde gezichten. Een schouwspel
waaraan men zich gaarne tusschen 9 en 10
uur, in de winterkoude, vergaapt. Binnen het
gedrang bij de garderobe. Een spiegel is hier
onmisbaar. De poeder en verflagen worden
bijgepleisterd, nadat de zweetdruppeltjes on
der het masker zijn weggewischt. Dit zijn bal
masqué genoegens. Binnen vele onuitputte
lijke muziekbronnen: Warmer's Band, Dans-
orkest W. Boeree, en dan nog een loop-orkest
(o fraaie benaming) en eindelijk om alle
gaatjes te vullen de machine met het einde-
looze repertoire: het electrische draaiorgel.
De dansarrangeur 6! J. de Lange ziet het
met welgevallen aan hoe de groote zaal zich
langzaam maar zeker tot in alle hoeken vult.
Ditmaal zijn er zeer aardige groepen. Voor
treffelijk bijvoorbeeld de oude mannetjes en
vrouwtjes. Zij gestoken in de lieve, oude roest
bruine shawls, de hij's in eerwaardig zwart,
maar met overmoedig bolle en roode wangen.
Ook de Amerikaansche matrozen verdienen
een vermelding evenals de uitbundige mando
lineclub.
Natuurlijk waren er vele clowns, zeer luid
ruchtige clowns en sentimenteele pechvogels
die voortdurend struikelen en vallen. En zij
waren er natuurlijk allen: de pierrots, harle
kijnen, de ondefinieerbaren, de vorsten, ook
de smetteloos witte radjah met het ge-mok-
ka-de gelaat en de tientallen parelen (als
eieren zoo groot) de vorstinnen, de vrouwen
met harem-gaas omhangen (die zoo deftiglijk
door de jury „harem-d-a m e" worden gehee-
ten) en al die andere variëteiten die op het
balmasqué worden losgelaten. Hoe komt het
dat er nog geen psycholoog is opgestaan die
een balmasqué analyseerde? Voorwaar, daar
is materiaal te óver!
Een verslag als dit behoort besloten te wor
den met de traditioneele phrase dat de jury
een moeilijke taak te vervullen had en dat
haar lof toekomt voor de wijze waarop zij
zich van dien taak kweet. Hebt u ooit een ver
slag gelezen, waarin koelbloedig het tegendeel
werd beweerd?
Deze jury had het werkelijk niet makkelijk!
Zij begaf zich herhaaldelijk midden in het
strijdgewoel en sprak eindelijk na wikken en
wegen haar oordeel als volgt uit:
Gr o e p e n: Sheik met 3 dames, Diaconie-
groep, Paarsche mandoline, Matrozengroep,
Moderne Zwart-Wit groepje, Cabaret groep.
Eerste dame: Liamolie uit „Weenen
danst weer".
Eerste Heer: „Oostersche", Heer en
Dame Indische Prins en Prinses, Oude dame
met hond, Busto exentric, Hinki en Dinki,
Spakenburgsche visschers, Russische Prins,
Groene Pierrette, Twee Fantasie Boeren, Rus
sin rood, Schoolkinderen, Actie, Toreador,
Nar.
De jury bestond uit de heeren J. van Eden,
Bouwmeester, Grauw en Meeuwig.
VOLKSVLEESCHHOUWERIJ.
De heer H. J. Eldik, die nu reeds 16 jaar
lang in 't perceelFrankestraat 43 'n zaak heeft
gedreven, maar daar niet over voldoende
ruimte beschikte, heeft zijn zaak vergroot
en ook belangrijk verbeterd. Er zijn tegels
aan den wand aangebracht en onder de toon
bank is nu een vitrine, die verlicht kan
worden, zoodat alle mogelijke vleesch- en
worstwaren goed overzichtelijk zijn uitgestald.
Ook de etalagekast is vergroot. De heer Eldik
heeft zijn zaak meteen geheel naar de eischen
des tijds ingericht en van moderne machines
voorzien. Ook is er een ijskast. Vrijdagavond
heeft de opening plaats gehad. Ter gelegen
heid daarvan ontving de heer Eldik talrijke
bloemen.
VEREENIGING TOT STEUN AAN MILICIENS
Op 30 Januari zal de Kon. Nat. "Vereen, tot
Steun aan Miliciens haar 25-jarig bestaan
vieren met een samenkomst in de groote zaal
van het American-hotel te Amsterdam.
Om 3 uur van dien middag zal de Generaal-
majoor b.d. A. Hoogeboóm, een der oprichters
van de genoemde vereeniging een herden
kingsrede uitspreken.
Aansluitende op deze bijeenkomst zal het
hoofdbestuur van 45 uur in hetzelfde hotel
een receptie houden.
Gedurende het bestaan der vereeniging zijn
bijna 200.000 personen moreel of financieel
gesteund, waarvan een belangrijk gedeelte be
hoort tot de jaren 19141919.
JOHAN DE MEESTER JR. BIJ IIET
VEREENIGD TOONEEL?
ASSOCIATIE VOOR LIJKBEZORGING.
Men schrijft ons:
Door de Coüperatie-vereeniging U. A.
Associatie voor Lijkbezorging werd Vrijdag
avond een buitengewone ledenvergadering ge
houden in het Blauwe Kruis. De bijeenkomst
die druk bezocht was en stond onder leiding
van den heer E. Kaleveld, was uitgeschreven
naar aanleiding van het verzoek door een
groot aantal leden gedaan terzake een schor
sing van het bestuurslid den heer Bakker.
In zijn openingswoord zei de voorzitter
het te betreuren, dat een dergelijke verga
dering moest worden gehouden. Hij gaf een
resumé van de feiten die naar de meening
van het bestuur de oorzaak waren, dat men
genoemd bestuurslid had geschorst.
Na deze uiteenzetting werd het woord ver
leend aan den heer Bakker, welke als zijn
meening naar voren bracht, dat men reeds
eenigen tijd geleden steeds alles er op heeft
gezet om hem de uitoefening van zijn be
stuursfunctie onmogelijk te maken en hem
preste om te bedanken. Daar hij meende
ten volle in zijn recht te staan, handhaafde
hij het door de jaarvergadering bij herha
ling in hem uitgesproken vertrouwen en
bleef in het bestuur, waarop het .betuur
hem schorste.
Daarna was het woord aan den heer A.
Mars, die namens het aantal leden de verga
dering had aangevraagd. Hij betoogde aan de
hand van de statuten, dat het bestuur niet
het recht heeft een bestuurslid te schorsen,
doch dat dit had behooren te geschieden door
de ledenvergadering. Voorts constateerde hij,
dat al de feiten door het bestuur naar voren
gebracht als argument voor de schorsing van
nul, en geener waarde waren. Bakker is de
initiatiefnemer geweest tot de oprichting der
associatie en had naast het vele en belang
rijke werk door hem hiervoor verricht, in het
begin ook uit zijn eigen beurs financieel ge
steund, niet wetende, dat dit geld later terug
zou komen. Om al deze gronden betreurde
spreker zeer sterk de handeling van het be
stuur en verzocht de vergadering opnieuw het
volle vertrouwen in den heer Bakker uit te
spreken. Aan het slot der vergadering werd
met groote meerderheid van stemmen een
motie aangenomen, waarin wordt uitgespro
ken, dat men het volle vertrouwen stelde in
het bestuur, doch tevens in den heer Bakker
en dat deze laatste weder in het bestuur be
hoorde plaats te nemen.
Hoewel de voorzitter verklaarde dat aanne
ming van deze motie beteekende, dat dan de
overige zes leden van het bestuur zouden be
danken, werd toch de motie aangenomen,
waarna de vergadering, die nog al een rumoe
rig karakter droeg, werd gesloten, daar pas op
cle volgende vegaderrng het voorzien in de
vacatures wegens het bedanken van zes be
stuurders aan de orde zal komen.
De secretaris de heer H. Plant verzoekt
ons mede te deelen, dat de vergadering van
Vrijdagavond niet belegd was door een aan
tal leden, maar door het bestuur was uit
geschreven.
WELDADIGHEID NAAR VERMOGEN
De Ver. Weldadigheid naar Vermogen ont
ving onderstaande Kerstgiften, waarvoor
door het bestuur hartelijk dank gezegd
wordt: M. H. F., Mevr. A. D. de W. f 500, mej.
G. f 200; Jhr. F. T. van B., L. K.—A. L. f 100,
H. B.—C. J. L., Dr. W. E. M„ C. D. f 50.
P. L. v. B., Mr. W. C. K., Mevr. R. M. v. d,
M., T. S., Douair. H. v. H.. C. D. v. d. V„
Mej. van W. C., A. de C., A. F. K., Mevr. v. d.
M., Mpvr. v. IJ. f 25, Dr. H. K., mevr. V. C.
f 20, Dr. L. C. v. d. M.. J. M. v. H.,
Mevr. C. H. A. d. 1. P. 15, Jhr. J. W. G. B.
V. H., mevr. J. A. H. E. v. K., E. S. F., Dr.
J. P. J. G., N. J. H„ M C. de J., L. P. d. S.,
D. A. K. v. d. L., Mr. W. F. P. H., J. V., E. V.,
mevr. C. E. v. d. W., A. H. B., J. C. J„ Jhr.
mr. E. H. E. T. v. B„ J. C. J., V. L., C. N. J.
M., Mr. A. A. St., H. D. Tj. W., J. V., E. A. V.,
H. v. W. M„ A. H. W., mej. C. W. A. d. 1. P..
mevr. wed. BI., mevr. E. L., mej. D. T. K., J.
A. L., Mr. A. H. J. M.
Mej. B, mevr.W. S. R. f 10, mej. J. B. v. B.
P. L. v. B., C. G. D., Dr. H. D., mevr. E. D. v. H.
mevr. Wed. H. H. v. W., v. V., J. W. mevr. Wed.
K., mevr. Wed. H. v. N., Mr. A. A. S., U, Mr.
P. E. B., Dr. A. B. A. M. D., mevr. Wed. H.
C. K., Jkvr. S., J. L. T., Mr. J. H. Th. mevr.
T., mevr. Wed. J. Th. f 2; G. W. v. D. f 5, H.
v. K., M. M., J. H. M., J. R. v. C., mej. M. A.
C. S., Dr.J. T., R. Z. mej. B. mev. M. J. v. D., mev.
J. v. D., mevr. H. v. H. B., mevr. Wed. Mr.
R. C. I.. H. G.J. U., G. P. J. B., mev. mr. J. F. F.,
v. D. K., mevihuw A. D. K., firma W. L. de
J., mevr. R., W. S., E. V. Jr., mej. M. E. V.,
mevrouw wed. W., S. P. v. T., f 2.50, mej. L. J.
W. f 1.50, mevr. wed. A. B., dames R. f 3.
B. J. G.. D. H., Grav. P. v. H. t. Q. v. U., J. D.,
J. V. f 2; mej. A. P. B., mej. H. C. D., Jac. L.,
mevr. G. M. M., J. E. Sch.. J. H. B. f 1.
UITGAAN.
JUFFROUW KERKMUIS.
„Nu zal je eens zien wat ik vandaag ge
tocht heb!" riep mevrouw Hansen, terwijl
zij stralend van vreugde de kamer van haar
man binnen stormde, haar man die altijd
zoo geweldig ingenomen was met zijn eigen
verstandige, wijze gedachten. Hij was juist
bezig met zakenbrieven te schrijven.
„Ik kwam toevallig voorbij een loterij
kantoor, en daar las ik dat de loteyij over
morgen zou trekken, en toen kreeg ik zoo'n
lust om 'een lootje te koopen. Ze hadden
maar een half lot over en dat kocht ik toen."
„Een half lot", schreeuwde mijnheer Han
sen bijna. „Denk je misschien dat mij dat
convenieert? Ik heb er geen geld voor, maar
misschien heb jij1"
„Maar Sofus toch, en ik die dacht dat je
zoo verrukt zou zijn, bedenk toch dat er
groote winsten mee gemaakt kunnen wor
den. En je hebt toch dikwijls zelf een lot
willen koopen", antwoordde mevrouw Han
sen, erg in haar wiek geschoten.
„Verrukt en verrukt, nou ja, als 't me con
venieerde, maar ik heb'nu juist een nieuw
pak kleeren, en een paar nieuwe laarzen
noodig, en jij zegt dat je een nieuwen man
tel' moet hebben, ofschoon ik volstrekt niet
kan inzien dat de mantel, die je hebt het
niet nog een winter kan uithouden. Wat kost
zoo'n lot?"
Mevrouw Hansen antwoordde niet maar
was druk bezig met een puar schilderijtjes
die scheef schenen te hangen.
„Wel", zei Hansen streng, „wat kostte dat
lot? Je bent toch niét vergeten wat je er
voor gegeven hebt?"
„Neen", antwoordde zijne vrouw, onver
schillig, alsof er van haar kant niet meer
over de zaak te discussieeren viel, „dat kostte
zes-en-veerfcig gluden".
Meneer Hansen ontving dit antwoord met
een gezicht alsof hij zijn éigen doodsvonnis
had hooren aankondigen.
„Zes-en-veertig gulden!" riep hij, en zonk
achterover in zijn stoel.
„Nou, dat zou ik me nu maar niet zoo erg
aantrekken", zeide zijn vrouw, „ik ga dade
lijk naar de Jensens en verkoop het lot aan
hen, ik weet dat ze er vreeselijk graag een
willen hebben en dan kan jij je geld terug
krijgen. Ben je nou tevreden?"
Dat had meneer Hansen nu niet ver
wacht. eigenlijk wilde hij vreeselijk graag
zoo'n lot hebben; hij had dikwijls zelf ge
probeerd er een te krijgen, maar het was
hem nooit gelukt, en nu was het deels er
gernis dat zijn vrouw er een had kunnen
bemachtigen en deels zijn aangeboren lust
om altijd tegen te spreken dat hem nu on
aangenaam deed worden. Maar om nu rond
uit te zeggen dat zij het lot zelf zouden
houden, dat wilde hij toch niet, en daarom
begon hij langzaam bakzeil te halen.
„Ik vind dat we niet goed naar de Jensens
toe kunnen gaan", zei hij, „ze konden zich
wel eens verbeelden dat we geld noodig had
den, zie je, nee nu houden we
„Geld noodig", viel zijn vrouw hem in de
rede, „maar dat hebben we ook als jij ge
lijk hebt. Jij moet een nieuw pak kleeren
hebben en nieuwe laarzen en ik een mantel.
Nee, nu je gezegd hebt dat zoo'n lot te duur
is, moeten wc er af zien te komen".
Mevrouw Hansen ging naar den spiegel om
haar hoed op te zetten.
Meneer Hansen zette een gezicht alsof hij
op spijkers zat, 't was hem net in de ge
dachten gekomen, dat als men een lot in de
loterij verkoopt, men er altijd met winst
uitkomt. Hij had juist in de courant ge
lezen van iemand die zijn lot verkocht had,
en toen was er natuurlijk 10.000 gulden op
gevallen! Zijn gedachtengang werd afgebro
ken door zijn vrouw, die de deur open deed
en met een tamelijk sarrende stem zei:
„Adio! Je weet waar ik naar toe ga. Over
een half uur ben ik terug 1"
Meneer Hansen sprong op, alsof hij door 'n
wesp gestoken werd.
„Laat me 't nummer eens zien." 't kon toch
zijn dat het een gelukkig nummer was, en als
dat zoo is dan kunnen we het ook wel hou
den," probeerde hij bij wijze van laatste red
middel.
„Wel, 't nummer is 1313, maar wat kan je
dat nu interesseeren, we hebben toch geen
geld om het te koopen", antwoordde zijn
vrouw geweldig uit de hoogte.
„Nee, hoor nou eens, vrouwtje", zeide de
van te voren zoo wrevelige stem, waar hij an
ders alleen maar vreemden op tx-akteerde, „ik
vind lieusch, dat we het lot maar moesten
houden, 't is een buitengewoon geluk-aan
brengend nummer, en ik kan best wachten
met mijn pak en mijn laarzen tot de volgende
maand."
„Nee. dankje, ik wil er de schuld niet van
krijgen dat jy rond zou loopen als een bede
laar in lompen!" en weg ging ze.
Een half uur later kwam ze thuis. „Asje
blieft, hier heb je Je geld," zei zij, en legde
het geld op de schrijftafel van haar man, „nu
ben Je hoop ik, gerust".
Meneer Hansen antwoordde niet; hij erger
de zich over zijn eigen domheid, want veron-
dersteldat er een prijs op het lot viel, dan
zouden de Jensens zich verkneukelen en hem
nog op den koop toe uitlachennee, 't war
om je dood te ergeren.
Eindelijk brak de dag van de trekking aan.
waarop hij in een geweldige spanning gewacht
had. Het Interesseerde hem geweldig om te
zien of hij het op zijn geweten zou hebben dit
er een groote som geld hun neus voorbij ge
gaan was.
Sinds den dag dat zijn vrouw met het lot
gekomen was had hij gewenscht dat hij niet
zoo'n hoog idee van zijn eigen inzicht hai
gehad. Hij had blij moeten zijn dat zij einde
lijk een lot bemachtigd hadden.
De courant kwam. Oogenschijnlijk heel
rustig ging meneer Hansen naar zijn kamer:
hij zou voor geexi geld aan zijn vrouw willen
laten merken hoe onrustig en zenuwachtig hy
was. Hij bladerde koortsachtig de courant
door, totdat hij aan de trekkingslijst kwam
Nee, 1313 was er niet.
„Nou zie je eens", zei hij met een triomfee-
rende blik tot zijn vrouw, ,,'t was toch ma xr
goed dat ik er voor zorgde dat het lot ver
kocht werd, ander zou dat geld uit het raam
gesmeten zijn. Maar ik heb goddank een klein
beetje verstand", voegde hij er pedant aan
toe, terwijl hij zielsvergenoegd over zijn eigen
supei'ioriteit een sigaar opstak.
„Heb je de heele trekkingslijst doorgeke
ken?" vroeg mevrouw Hansen.
„Natuurlijk"; antwoorde. hij,, „maar T was
zooals ik zei.
„Ook het laatste nu mme r?" viel me
vrouw hem in de rede.
't Laatste nummer? Verduveld, nee, dat
had-le vergeten. Hij greep de courant. Plot
seling verbleekte hij.... zag hij wel goed
Stond daar niet nummer 1313 en 50.000 gul
den als prijs? Hij zonk achterover in zijn
stoel en staarde met half open mond naai
zij n vrouw. Toen mompelde hij:
Ach, ik arme ongelukkige man50.000
gulden."
,3en je ziek?" vroeg zij, terwijl zij naar
hem' toeging.
,Lees.... lees!" was het eenige wat. meneer
Hansen in zijn wanhoop zeggen kon.
Zijn vrouw nam de courant en haar oog
viel al heel gauw op r",rraner 1313,
„Ja," zei ze vólkome., rustig; „dat heb Je
aan jezelf te danken, Sofus".
„Ik geloof, dat ik maar liever naar bed ga",
stamelde Hansen. „Wil je me een poeder ge
ven?"
Hij ging naar zijn slaapkamer en begon
zich uit te kleeden. Eenigen tijd daarna kwam
zijn vrouw binnen met een glas water en een
poederdoosjo, dat zij op de tafel zette.
Meneer Hansen opende de doos met beven
de vingers, maar er waren geen poeders in.
Daarentegen wél hij kon zijn oogen niet
gelooven het lot! Zenuwachtig nam hij 't
uit de doos. Ja, 't was er! Oh! Die lieve en
gelachtige vrouw, wat was zij toch verstandig
en goed, voortaan zou hij haar altijd om raad
vragen en niet meer-zoo alwetend tegenover
haar doen.
Hij strekte zijn armen naar 2ijn vrouw uit
en'zei met stralende oogen: „Geef je het aan
mij.:... en ook. een zoen?"
En zei gaf ze hem allebei.
Maar of hij het verdiend had, dat is een
andex-e kwestie.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN k 00 cenU
per regel.
Tegemoetkomend aan het ver
zoek van vele alleenwonenden
en kleine gezinnen, besloten wij
van nu af aan voor één ingezon
den bon een aquarel-illustratie
voor ons Jubileum Album
„Hollandsche Molens"
door Ir. A. Ten Bruggencate be
schikbaar te stellen.
Naar de Tel. verneemt, onderzoekt het
Vlaamsch Volkstooneel een regeling om Jo-
han de Meester Jr. in de gelegenheid te stel
len de voorstellen te aanvaarden, die hem
door Verkade zijn gedaan, en om tevens de
regie van bet Vlaamsche Volkstooneel niet
vaarwel te zeggen, In den loop van het sei
zoen 1929/1930 zou Johan de Meester met
Verkade op het Leldsche Plein medewerken.
Het staat reeds vrijwel vast, dat hij tot
diens gezelschap behooren zal.
vriend wel uitleggeix hoe de formuieren
moesten worden ingevuld ze konden morgen
ochtend dan wel aan den ketlner worden
gegeven. Wilden de heeren nog iets gebrui-
keu voor ze zich tenigtrokkexi? Een whiskey-
soda? Wiskey werd schaarseh langzamer
hand! Neen? Niets? Dan had de chef de
eer, den heeren wel te. rusten te wenschen.
In een soort optocht gingen we naar de
lift. De chef voorop dan een kellner vervol
gens wij beiden en de goud-gegalloneerde
portier sloot de cortege. Bij de lift gekomen,
nam ons escorte met diepe buigingen af
scheid en werden wy verder overgelaten aan
de zorgen van den liftman, een x'eusachtig
personnage. In een oogwenk hadden we de
entresol bereikt. De luitenant leidde mij
langs de in schemering-gehulde corridor.
Hier is de zitkamer, zei hij, terwijl hij
een deur opende. Dit is mijn kamer, dit
de badkamer en dit hij gooide de vierde
deur open is uw kamer. Hij trad terzijde
om mij te laten passeeren. De lichten in de
kamer brandden helder. In een armstoel zat
een groote, zware man met een overjas aan.
Hij had een forsch, viex-kant gezichten
een horrelvoet.
HOOFDSTUK X.
Een glas wijn met Horrelvoet.
Ik liep boudweg de kamer binnen. Mijn
eerste ontsteltenis had plaats gemaakt voor
woede op mezelf dat ik me zoo had
Het Vereenigd Rotterd. Hofstad Tooneel
(directie Cor v. d, Lugt Melsert) geeft Zater
dag 2 Februari in den Stadsschouwburg de
eerste voorstelling hier ter stede van: „Juf
frouw Kerkmuis". een Hongaarsch blijspel
in 3 bedrijven van Ladislaus Fódor, met An
nie van der Lugt Melsertvan Ees en Cor
van der Lugt Melsert In de hoofdrollen. Over
dit stuk, dat te den Haag j.l. Vrijdag al
reeds de 25ste opvoering beleefde, schreef
de pers zeer gunstig.
laten beetnemen woede op mijn metgezel die
mij bedrogen had.
Schmalz stond schuin achter me met een
spottende uitdrukking op zijn gezicht.
Ziezoo! riep hij opgewekt nu ziet u
dat u onder vrienden bent! Is het niet at
tent van mij om u zoo'n aangename ver
rassing te bereiden? Ik heb u nu bij den
man gebracht voor wien u den Oceaan over
gestoken bent! Herr Doktor, dit is Dr. Sem-
lin. Di\ Semlin, Dr. Grundt!
De ander heesch zijn zware lichaam uit
den stoel omhoog.
Dr. Semlin? zei hij met een toonlooze
stem. dit is een onverwachte verrassing.
Ik had nooit gedacht dat we elkaar in Ber
lijn zouden ontmoeten. Ik meende dat dat
in Rotterdam gebeuren zou. Maar beter laat
dan nooit! En hij stak me een blanke dikke
hand toe.
Onze vriend Herr Leutnant, antwoordde
ik op onverschilligen toon, heeft nage
laten mij er van op de hoogte stellen dat
hij u kende en verzuimde mij te vertellen
dat ik vanavond het genoegen zou hebben
u te ontmoeten.
Wij danken dat genoegen, antwoordde
Horrelvoet met een glimlach, die het gouden
plombeersel in zijn tanden deed schitteren,
aan een zeer toevallige ontmoeting in
het Casino in het grensstation en ik voel mij
bijzonder vereerd om persoonlijk kennis met
u te maken.
Maar komaan, vervolgde hij, als ik
zoo vrijpostig mag zijn om u de gastvrijheid
RIJWIELTOCHTEN IN EN OM HAARLEM,
Gidsje van den A. N. W- B.
Het hoofconsulaat van den A3.WH. heeft
een handig gidsje uitgegeven voor rijwiel-
tochten in en om Haanem. Het boexje is
uitgevoerd op de volledige en degelijke wijze,
die wij van oen A.N.W.B. kennen. Het bevat
een zeventai routes, alle met als uitgangs
punt de Groote Max-kt. De eerste is net
tochtje, dat in Haarlem al even populair is
ah bij de Amsterdammers „Het Kalije om":
Haarlem, Overveen, Zeeweg, Zandvoort,
Heemstede, Haarlem. De tweede tocht gaat
van de stad naar de ruïne van Brederode eix
zoo door Bioemendaal, Bentveld en Aerden-
hout terug. De derde is 13 K.M. langer, nl.
38 K.M. en gaat over Santpoort, Driehuis,
IJmuiden, naar Wijk xan Zee. Grootere
tochten zijn die over Elswout naar Noordwijk
en de Bollenstreek, 52 XM., naar Aalsmeer,
70 K.M., naar de Zaanstreek en de uitbrei
dingswerken van het Noordzeekanaal, 40
K.M., terwijl tevens opgenomen is een op
gave van de toegangswegen, waarlangs uit
Amsterdam onze streek te bereiken is. Voor
den weg in de stad zijn de straten nauw
keurig aangewezen, alles wat langs de bui
tenwegen opmerkzaamehid verdient is in het
kort aangeduid. In het boekje zijn opgeno
men schetskaartjes van de omstreken en
een kaartje van Haarlem, waarop zelfs de
ouderdom van de stadsgedeelten in kleuren
is aangegeven, en waarbij een lijstje van be
zienswaardige gebouwen en ook gevels. Deze
plattegrond is ook afzonderlijk verkrijgbaar.
Het werkje is te krijgen bij het Hoofdcon
sulaat van den A. N. W. B. te Amsterdam en
zal van den zomer zijn practisch nut wel
ruimschoots bewijzen.
GEMEENTERAAD.
Ex- wordt een vergadering van den Raad
der gemeente Haarlem gehouden op Woens
dag 30 Januari 1929 des namiddags te 1.30
ure, zoc noodig vooi-t te zetten des avonds
te 8 urn* in de Statenzaal (Prinsenhof).
Aan de orde zal worden gesteld:
1. Mededeeliogen en ingekomen stukken,
2. Aanvaarding geschenk.
3. Terugneming grond (voor voorbereiden*
de school no. 4 Saracenenstraat) uit grond
bedrijf.
4. Verbetering verwarming voorbereidende
school no. 2 Smedestraat.
5. Aanschaffing schoolbehoeften enz. voor
bereidende school no. 5 Leidscheplein.
6. Wijziging namen van straten.
7. Garantstelling gemeente voor betaling
rente en aflossing te stichten school voorbe
reidend lager onderwijs Stichting „Noorder-
lierk en School".
8. Uitgifte grond in erfpacht Cornells van
Noordestraat (Th. H. M. Bosse).
9. Verkoop gTond: a. Kempstraat (Van
Leeuwen en Wolzak)b. Santpoorterplein (M.
Nederkoorn)c. Zonnebloemstraat (J. v. d.
Kroft).
10. Aankoop grond Rijksstraatweg (P. C.
Wezel).
11. Verhuring grond Heerenweg (R. C. A.
van Cranenburgh).
12. Verlenging termijn ontruiming onbe
woonbaar verklaarde woningen Vrouwesteeg
4 en 't Krom 8 links en rechts.
13. Uitbreiding buizennet duinwaterleiding.
14. Rooilijn Koningstraat.
15 Benoeming: a. leden Commissie van
Plaatselijk toezicht op het L. O.; b. leeraar
H. B. School A met 5-j. c. (MaïJsch). c.
leeraar H. B. School A met 5-j. c. (Wiskunde)
d. leerares Middelbare School voor Meisjes
met 5-j. c.; e. onderwijzer school no. 33
(Rijksstraatweg); f. onderwijzer school no. 40
(Middenweg).
WEER EEN ONGEVAL MET EEN
LASCHAPPARAAT.
THANS OP EEN WERF TE
DORDRECHT.
Op de scheepswerf te Biesbosch heeft gis
terenmiddag" een ernstig ongeval plaats gehad
met een autogenisch lasch-apparaat. Terwijl
de 51-jarige arbeider Plus aan het lasschen
was, sloeg het toestel plotseling in brand,
meldt de Tel. Plus kreeg een krachtigen
vuurstraal in den rug en werd deerlijk ge
wond opgenomen. In ernstigen toestand is hij
naar het gemeentelijk ziekenhuis overge
bracht. Het ongeluk moet geweten worden
aan nalatigheid bij het bedienen van heJ=
toestel.
MONUMENT VOOR DOMELA
NIEUWENHUIS.
In den Amsterdamschen raad zijn gisteren
debatten gevoerd in verband met het ver
zoek van de Nederlandsche syndicalistische
federatie van overheidspersoneel aan het
gemeentebestuur om in de gelegenheid te
worden gesteld op het Haarlemmerplein een
standbeeld op te i-ichten voor den arbeiders
leider Domela Nieuwenhuis, meldt het Hbld.
B. en W. stelden voor een terreintje op het
Nassauplein af te staan. De heeren Kitsz en
Wijnkoop noemden het oprichten van een
standbeeld een grooten smaad, hij zou een
dergelijke persoonsvereering niet gewenscht
hebben.
De debatten werden na uitvoerige ge-
dachtenwisseling geschorst, hedenavond zou
de raad in besloten vergadering er verder
over beraadslagen.
van uw eigen kamer aan te bieden, neemt u
plaats en drink een glas van deze verrukke
lijke Brauneberger met mij. Rijnwijn is
schaarseh waar u vandaan komt. We heb
ben elkaar veel te vertellen, u exi ik.
Weer liet hij het goud in zijn tanden
zien.
Met genoegen, zei ik, maar ik vrees
dat we onzen jongen vriend uit zijn bed
houden. U hebt waarschijnlijk geen gehei
men voor hem, maar u zult het toch met
mij eens zien dat ons onderhoud een tète-
a-téte moet zijn.
Schmalz, waarde vriend, zei Horrelvoet
en hij zuchtte spijtig. het spijt me dat ik
niet van je gezelschap profiteeren kan, maar
de opmerking van mijn vriend hier is juist.
Zou je zoolang naar de zitkamer willen,
gaan
De jonge luitenant werd rood van veront
waardiging.
Als u meer aan mijn kamer dan aan
mij de voorkeur geeftik vind het best
maar onder deze omstandigheden zal ik
toch maar liever naar bed gaan. Hij draaide
zich om en liep de kamer uit. terw'j! hij de
deur met meer kracht dichtsloeg dan noo
dig was.
Horrelvoet zuchtte.
Ach, die jeugd! die jeugd! Die tegen
woordige Duitsche jeugd is wonderlijk! Herr
Doktoreen glas wijn!
(Wordt vervolgd)
EEN GESCHIEDENIS VAN DEN GEHEIMEN
DIENST.
Uit het Engel sch van
DOUGLAS VALENTINE.
25)
Dat heb ik direct begrepen, zei ik. En
ik voegde er aan toe, vooimamelijk oixx van
onderwerp te veranderen, want ik vreesde
dat het gesprek wel eens een gevaarlijke
vmding zou kunnen nemen.
U bent vlug hier vaxi de grens. Ik dacht,
dat u pas later zou komen. Hebt u de reis
nxet den trein gedaaxx?
Neen. Zooals u begrijpt heb ik geen
dienst aan de grens, dus ik kon op elk oogen-
blik weg. Ik ontdekte dat de auto, die u naar
het station bracht hij hoorde van den
officier die u kwam afhalen leeg naar
Berlijn zou terugrijden en de chauffeur vond
goed dat ik meereed. Ik houd veel van
groote autotochten; ik reis liever per auto
dan per trein.
Het werd allemaal op luchtlgen toon ge
zegd met zijn gewone vriendelijke stem
klank. Maar op dat cogenblik speet-het me
toch dat. ik toegestemd had om met hem
mee naar „Esplanade" te gaan.
Ik zette echter mijn argwaan van mij af.
Ajakkes, zei ik tegen mezelf, je begint
zeurderig te worden, oude heer. Bovendien
het is nu te laat om nog terug te krabbelen.
We hadden een vriendelijke discussie wie
onze verteringen zou betalen en het eindigde
er mee dat ik het deed. Daarop, na een
heelen tijd gewacht te hebben, slaagden we
er in om een rijtuig machtig te worden, een
vehikel uit een museum op het gebied van
het verkeerswezen en gereden door een stok
ouden koetsier, gehuld in een wijden man
teljas met menigvuldige capes.
Zoo bereikten we het „Esplanade-Hotel",
een paleis gewoonweg met een schitterende
vestibule, waarvan muren en vloer in ver
schillende kleuren marmer waren uitgevoerd,
met groote palmen, die een kleine fontein
overschaduwde, die in een bassin van jade
klaterde, met bedienden in livrei. De chef-de-
reeeption putte zich uit. in beleefde strijk
ages tegen mijn metgezel en „den Amerl-
kaauschen vriend", en na eenige zwaar
wichtige onderwerpen over de moeilijkheden
om op het oogenblik in Berlijn passende
hotelaccomodatie te vinden, wees hij ons een
dubbele suite op den entresol toe, bestaande
uit twee slaapkamers, een gemeenschappe
lijke zitkamer en badkamer.
De chef-de-reception in zijn onberispe
lijk avondtoilet was een verpersoonlijking
van tegemoetkomende vriendelijkheid. De ba
gage van den Amerikannschen gast zou den
volgenden ochtend wel gehaald worden. Eix
de papieren van meneer? O. daar was vol
strekt geen haast bij. IJerr Leutnant zou zijn
