H. D. VERTELLINGEN
De Kan met den Horrelvoet
FLITSEN
FEUILLETON.
NI VA TANDPASTA
INGEZONDEN.
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 14 FEBRUARI 1929
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
door
WILLY VAN DER TAK.
Een droom
MR. W. H. HOYER.
BIJ ZIJN AFSCHEID GERIDDERD.
Ik was vroeg naar bed gegaan uit m'n
humeur vanwege de kou, waar ik schoon ge
noeg van begon te krijgen, en was net zoo'n
beetje in slaap gezakt, toen ik wreedaardig
in mijn zoete droomen gestoord werd door
len getik op de deur, en een stem, die zei:
„Hallo, ben Je nog wakker?"
,.Ja", knorde ik verontwaardigd.
„Telegram voor je".
Ik mopperde nog wat door, en niets
tnaar dan ook niets en sedert dien tijd
heb ik m'n geloof in voorgevoelens verloren
waarschuwde mijn onderbewustzijn, dat
dit geen gewoon telegram was. Van buiten
zag het er gewoon genoeg uit: het van ouds
bekende, ingenieus opgevouwen stukje pa
pier, van niet al te fraaie kwaliteit, met het
van ouds bekende blauwe zegel met de ver
vaarlijk-flitsende bliksemschichten er op.
Ik maakte het open en las:
„Noodig u uit voor diner ten hove morgen
avond acht uur". Onderteekend: „Theophilus
dor Nederlanden".
Theophilus der Nederlanden? Diner ten
hove? Maar Theophilus we hadden toch
een koninginjaneetja, dan was
't toch zeker wel Theophilus. Maar diner ten
hove ik! Waarom in 's hemelsnaam
en lieve help ik had beloofd morgenavond
te komen bridgen en als lk ze in den steek
liet had je natuurlijk de poppen aan 't dan
sen
Nu *t kon niet t ging eenvoudig
niet
Zou Theophilus telefoon hebben? Dan
moest lk 'm in 's hemelsnaam maar even
opbellenja, hij had telefoon.
„Hallo? O, lk wou hem zelf graag even
spreken. Bent u het zelf? Ja, luister eens
even die invitatie voor morgenavond
't Spijt me heel erg, maar als lk 't doe, stuur
ik een heelen brldge-avond in de war. Kan 't
niet oens een anderen keer?"
„Wat Jammerversche doperwtjes en
!k ben er zoo dol optja, dan moet 't
maar maar waaraan heb ik eigenlijk de
eer te danken?O, koninklijke grillen?
Nou! tot morgenavond dan,1" en ik hing den
hoorn weer op.
Waar ik den moed vandaan haalde om zoo
familiaar tegen koningen te doen, weet ik
niet 't is anders heusch mijn gewoonte
niet maar hij zelf deed ook zoo huiselijk
over die doperwtjes en lk ging zor.der ge
wetenswroeging slapen.
Enfin, den volgenden morgen heb ik er
zwaar voor moeten boeten want toen be
gon het gewicht van de invitatie pas goed
tot me door te dringen. Vanavond al en
ln Den Haag! En ik mocht me toch warem
pel wel een nieuwe avondjurk voor de gele
genheid aanschaffen en lange witte hand
schoenenEn lieve hemel moest je aan
het hof niet altijd achteruit buigende je
exit maken? Wat was ik begonnen, en
ik had gisteravond zoo raar-familiaar ge
daan. Had ik niet gezegd: „Hallo Theophi
lus, ben jij dat?" Ik zou me geen raad van
schaamte weten, als ik voor hem stond
maar ik zat in het schuitje en ik moest mee
varen.
Den heelen morgen bracht ik door met
achterstevoren neigende de verschillende
uithoeken van het huis te bezoeken, waarbij
verscheidene slachtoffers vielen en als
s'.otapothese viel ik zelf de trap af en be
landde, met een gedeelte van de leuning
krampachtig in mijn armen gekneld, in de
gar.g.
Kreunend raapte ik me zelf weer op en
ging foeterend naar de stad om de noodige
lnkoopen te doen.
Een avondjurk ik slaagde wonderwel
met een réve van pervenche crêpe geor
gette alleen spendeerde Ik er driemaal
zooveel aan ais ik van plan was geweest
en toen kwamen de handschoenen aau de
beurt.
Ik hoop niet, dat iemand me binnen de
eerste 3 Jaar van lange witte handschoenen
zal spreken, want ik sta niet voor de gevol
gen in.
Vijftien zegge vijftien winkels ben ik
in- en uitgehold om gewone, heel gewone,
lange, witte handschoenen te krijgen, zooals
elk fatsoenlijk mensch ze tien jaar geleden
op bals droeg en in den eenen winkel
troostten ze me met de belofte, dat ze ze
voor mij bestellen zouden en dat ik ze be
slist „Ja, beslist, dame, we staan er voor
in" binnen drie dagen zou hebben, en in
den anderen trachtten ze me op te beuren
met het heugelijke nieuws, dat ze ln Brussel
een winkel wisten, waar ze voorradig waren.
Om vijf uur holde ik naar het station met
ecu paar halflange handschoenen onder
mijn arm gekneld en in mijn hoofd het vage
idee om dan maar ln Den Haag een Jaeger
onderlijfje met mouwen te koopen moge
lijk zou Zijne Majesteit het verschil niet al
te erg opvallen.
En om kwart voor acht stond ik klaar
EEN GESCHIEDENIS VAN DEN GEHEIMEN
DIENST.
Uit het Engelsch van
DOUGLAS VALENTINE.
40)
Langzamerhand werd het voller In der. kel
der, maar verschillende bekende gezichten
miste lk. Het slechte nieuws scheen zich al
verspreid te hebben. Een maal kwam een
jnau binnen, dronk een glas bier en ging weer
weg, de deur achter zich open latend. Toen
ik haar dichtdeed, hoorde ik een onderdruk
ten uitroep, een snel voet-geschuivel boven
aan de stoeptreden. Het gebeurde zoo stil
dat behalve lk, niemand beneden merkte
wat er gebeurde. Maar het Incident bewees
dat er nog steeds scherpe w-.cht werd ge
houden.
De avond kroop om, tergend-langzaam....
Hij duurde eindeloos, leek het mij toe. ik
liep voortdurend heen en weer met pullen
bier en glazen sterken drank. Maar ik zorg
de er voor dat ik. wanneer er een pauze in
do bestellingen kwam, mijn reis eindigde in
de nabijheid van de deur. Een flauwe hoop
schemerde niijn hersens.
in de pervenche rêve, met helaas! slechts
half lange handschoenen aan (van het on
derlijfje had ik op advies van Hègsche fami
lieleden maar afgezien) en ik kreeg op eens
zin in het avontuur.
Eigenlijk was 't toch geen kleine eer, al
had Theophilus de invitatie zelf aan een
koninklijke gril toegeschreven, om zoo maar
midden in den barren winter ten hove op
versche doperwtjes genood te worden en
waarschijnlijk was Theophilus te midden van
zijn dagelijksche beslommeringen mijn on
fatsoenlijk-familiaar gedrag van den vorigen
avond al weer vergeten
De taxi, die ik besteld had, kwam voor, en
volkcünen doordrongen van de plechtigheid
van het oogenblik, schreed ik de twee stoep
treden van mijn tante's gastvrije woning af,
en prepareerde mij om den auto in te zwe
ven.
„Naar het Koninklijk Paleis", zei ik achte
loos tegen den chauffeur.
Hij trok een komiek gezicht de ellende
ling! knipoogde, en zei:
„Gaat uws bij den koning een rondje
bruine boonen met spek eten?" En hij scha
terde.
Bruine boonen? Met spek? Ik snapte de
humor van 't geval niet goed. Bovendien
ik meende, dat er sprake was geweest van
doperwten
„Naar het Koninklijk Paleis", herhaalde
Ik met een hautainen blik.
Hij werd opeens nijdig.
„D'r benne grenze, juffrouw", zei hij ge-
piqueerd, „ik heb geen tijd om gijntjes te
maken. Als u me nou niet zegt, waar u naar
toe mot, rij ik doodgemoedereerd weer weg".
„Ik moet naar het Koninklijk
Paleis", zei ik wanhopig.
Hij haalde zijn schouders op en zette den
motor aan.
Een radelooze angst beving me opeens.
Stel je voor dat hij het werkelijk meende
't was vijf minuten voor acht over vijf
minuten moest ik er zijn!
Met den moed der wanhoop nam ik een
aanloop, plofte neer op zijn plaats achter
het stuur, en haalde in 't wilde weg een paar
handles over. Hij ging! De chauffeur klom
er aan den anderen kant In en worstelde
heftig om het stuur van mij over te nemen
maar ik hield moedig vol voor Vader
land en vorst! De auto zwaaide over de
straat een paar voorbijgangers vlogen
verschrikt op zij de chauffeur schreeuwde
als een bezetene om hulpIk rukte het
wiel van links naar rechts als het maar
goed afliep
Toen werd ik wakker, en ik was ln mijn
eigen slaapkamer en zat aan den achterkant
van m'n bed wanhopig te chauffeeren, met
een deken als avoncaue om mij heen gedra
peerd.
HAARLEMSCHE CHRISTELIJKE
BEStUURDERSBOND.
UIT HET JAARVERSLAG.
In druk is verschenen, zooals het bestuur
zegt, voor de eerste maal gedurende het be
staan van den Haarlemschen Christelijken
Bestuurdersbond, het jaarverslag van dien
Boifd. Het vermeldt dat de belangstelling en
de medewerking van de aangesloten organi
saties vermeerderde. Het bestuur van den
bond is thans als volgt samengesteld: E.
Overbeek, le voorzitter, D. van Leeuwen, le
secretaris, D. de Graaf, le penningmeester,
W. F. de Wijs, 2e voorzitter, C. Vrugt, 2e se
cretaris en J. N. NIemöller, 2e penningmees
ter.
Verschillende vergaderingen werden ge
houden. Voorts vermeldt het verslag, dat
contact werd gezocht met de diverse Chr.
Jeugdorganisaties. Een bespreking met ver
tegenwoordigers van genoemde Jeugdorgani
saties had in een Bestuursvergadering plaats
ten einde de mogelijkheid te overwegen, om
zonder in elkanders taak te treden, wat meer
voeling met elkander te houden, door bijv.
bij het behandelen van sociale onderwerpen
elkander uit te noodigen, om langs dien weg
de Chr. Jeugd te winnen, vóór en in kennis
te brengen met de Chr. vakbeweging. Eén
jongelingsvereeniging zegde algeheele mede
werking toe.
Tenslotte vermeldt het verslag een en an
der van de werkzaamheden der onderschei
dene bij den Bond aangesloten organisaties.
Aan het financieel overzicht over het Jaar
1928 ontleenen we dat het totaal der ont
vangsten en uitgaven heeft bedragen f 381.30
en dat er op 31 December 1928 was een na-
deelig saldo van 23.18.
Het overzicht van de schuldenlast „Eigen
Gebouw" vermeldt dat de schuldenlast, die
op 1 Januari 1925 was gestegen tot 16200
op 1 Januari 1929 Is gedaald tot 11.940,27.
Eindelijkeindelijk viel de slag. Ge
draaf van voeten op de treden, schril opklin
ken van politieflulten, de deur vloog open
en al de aanwezigen ln den kelder vlogen
overeind. De mannen schreeuwden, ruwe
verwenschlngen, de vrouwen gilden. Afgetee-
kend ln de deuropening stond Horrelvoiet,
autoriteur, majestueus bijna, met een soort
hoofdkap op, zooals duelleerende studenten
wel dragen, boven een zwart zijden zakdoek
die om zijn gezicht gebonden was.
Toen deze strenge, overheerschende figuur
zichtbaar werd. verstomde het rumoer. Ze
zwegen allemaal, behalve Haase die opge
wonden om stilte brulde.
Ik bevond mij in mijn hoekje bij de deur
en drukte mij tegen de rij jassen die daar
waren opgehangen aan den muur. Voor mij
was een kluwen menschen. star en verstijfd
van schrik, die mij aan het oog der binnen
tredende onttrok. Haastig en tersluiks deed
ik mijn voorschoot af.
Horrelvoet, nadat hij een snellen, monste
renden blik over de gezamenlijke aanwezigen
had laten glijden, liep de ruimte door
naar het buffet, waar Haase stond en mijn
vijand werd gevolgd door een legertje van
rechercheurs ln burger en agenten in uni
form. Opeens ging het licht ultl Er volgde
oen heidensche herrie; vrouwen begonnen
te gillen en een stem het was die van
Horrelvoet riep nijdig bevelend om licht.
Mijn oogenblik was gekomen.
Ik greep een hoed en jas van den wand,
slaagde er in de jas aan te trekken, zette
Thans is officieel aan Mr. W. H. Hoyer,
officier van justitie bij de Arrondissements-
Rechtbank te Haarlem op zijn verzoek eer
vol ontslag verleend met ingang van 15 Fe
bruari, met dank voor de vele en gewichti
ge diensten door hem in rechterlijke be
trekkingen bewezen.
Mr. Hoyer nam Dinsdag, zooals wij me
dedeelden, reeds afscheid van de rechtbank
en de balie.
Hij is thans benoemd tot ridder in de
orde van den Nederlandschen Leeuw.
DE TAXATIE DER MENSCHE-
LIJKE TEKORTKOMINGEN.
TEN KANTONGERECHTE.
Het vervelooze zaaltje van het kantonge
recht is de beurs, waar de menschelijke on
deugden op een zekere waarde gesteld wor
den. Vele itivloeden bepale» die waarde en
zij ls de resultante van de krachten, die
Openbaar Ministerie en Kantonrechter uit
oefenen. De geoefende tribunebezoeker en
zoo zijn er krijgt tenslotte een voorspel
lende geest en voorzegt zijn medeluisteraars
de vonnissen.
Eenige koersen van heden: het laten los-
loopen van een hond te Veisen f 1 of 1 dag.
Invloed ten goede: dat de hond nooit anders
gewend was dan los te loopen, toen hij nog
in Amsterdam woonde en nu wel eens door
de beenen van zijn baas doorglipte, 't Is ook
wel een rlgoureuse bepaling in Veisen.
Het zich laten voorttrekken door een tram
te Bloemendaal f 4 of 4 dagen.
Het rijden op een fiets zonder bel. Sculdig
verklaard, maar niet gestraft, omdat een
ander de bel van de fiets van den verdachte,
in casu een telegrambesteller, had wegge
nomen.
Hetzelfde feit. Een gulden of een dag, om
dat de kantonrechter het te toevallig vond.
dat juist toen de agent er aan kwam de
bei gevallen was en overreden door een kar.
Het laten geleiden van een hondenkar
door iemand van nog geen 14 jaar. 1.
omdat de jongen van nog geen veertien „zoo
maar aan den tippel was gegaan met dien
kar", om wat schillen op te halen en omdat
een vader van elf kinderen heel moeilijk
den heelen dag op allemaal het oog kan
houden.
Het bloemen op straat verkoopen zonder
vergunning van B. en W. Drie gulden of drie
dagen, eisch vijf gulden of vijf dagen. „Ik
mag zooiets niet bekennen", zei de delin
quent, maar uit het procesverbaal van den
agent bleek dat al achtte de 22-jarige bloe-
menkoopman de openbaarmaking er van uit
den booze, hij toch in de Kleine Houtstraat
gestaan en geroepen had: „Vijf voor een
kwartje, kwaliteit, kwaliteit".
Met de verzekering, dat het plagerij van
den agent was, maar clan uitgedrukt in iets
andere bewoordingen, vertrok de man die
in bloemenweelde handelt.
Het niet verlichten op de in de Motor- en
Rijwielwet voorgeschreven wijze van een
auto. 10.of 10 dagen kreeg de chauffeur
die alleen een rood licht achterop de cabine
van zijn zeswieligen wagen had, waardoor een
ander automobilist tegen het niet verlichte
achtereind reed en gewond werd. Chauffeurs
van vrachtwagens, denkt er om, dat de ach
terste punt verlicht moet zijnl
NATIONAAL VERBOND VAN GEMEENTE
AMBTENAREN
De afdeeling Haarlem vergaderde gisteren
avond in de Kroon onder leiding van haai
scheidenden voorzitter, den heer v. d. Haar.
De niettegenstaande strenge koude in
grooten getale opgekomen leden zullen hun
moeite ruimschoots beloond hebben geacht
door hetgeen de Bondssecretaris hen in on
derhoudenden vorm mededeelde omtrent
het ontwerp van de Ambtenarenwet 1928.
Alvorens hiertoe kon worden overgegaan
moesten jaarverslag van den secretaris der
afdeeling en rekening en begrooting van den
penningmeester worden goedgekeurd hetgeen
onder applaus geschiedde. De vergadering
keurde een bestuursvoorstel goed, waarbij
100 beschikbaar wordt gesteld voor de
fondsen van het verbond.
In de plaats van den heer Van der Haar
werd daarop de heer A. M. Tijsseling met
algemeene stemmen tot voorzitter der af
deeling gekozen, terwijl ook de heer Niesten
als candidaat der leden van Openbare Wer
ken met algemeene stemmen in het bestuur
werd opgenomen. De afdeeling Haarlem zal
nu in het Georganiseerd Overleg vertegen
woordigd worden door voorzitter en secreta
ris, de heeren Tijsseling en Kluit.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a O0 Cta.
per regel.
VOORKOMT TANDBEDERF
en poetst s morgens en Yavonds met
7ö ets per '/i tube. <£3 dj p. 'A tube
den hoed op en glipte naar de deur. In het
vage schijnsel van een straatlantaarn zag
ik een man staan. Blijkbaar moest hij de
deur bewaken.
Terug 1 schreeuwde hij toen ik op hem
toekwam.
Ik hield mijn zilveren ster die ik te voor
schijn had gehaald, voor zijn gezicht.
De chef moet lantaarns hebben, zei ik
hem In 't oor.
HIJ pakte mijn hand waarin ik mijn pen
ning had en hield die bij het licht.
In orde kameraad, zei hij, Dreschler
heeft een lantaarn, geloof ik. Hij is buiten.
Ik stoof de treden op en kwam in een
groepje van drie politieagenten terecht.
Dreschler moet direct met een lantaarn
bij den chef komen, schreeuwde ik, terwijl ik
mijn ster toonde. Het drietal verspreidde zich
in verschillende richtingen, luid roepend om
Dreschler.
Ik maakte dat lk wegkwam.
HOOFDSTUK XV.
Dc kellner uit Café Rcgina,
Ik rekende uit dat lk tenminste twee. mis
schien wel drie uur den tijd had om uit Ber
lijn weg te komen. Hoe vlug Horrelvoet er
ook bij mocht zijn, het zou zeker wel ander
half uur duren voor hij ontdekt had dat ik
uit Haases kelder verdwenen was en voor hij
de politie order had kur.ncn geven om aan
de stations op me te letten. En als ik ben
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1398
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 cent»
per regeL
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJORISSTR AAT 16
TELEFOON 10756
HOBBY VLOERWRIJVERS F 125.-
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de Redactie
rich niet v;nn w« ordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of nie»
geplaatst, wordt dc kopij den inzender niet terug
gegeven.
DE WONINGBOUWVEREENIGING „EIGEN
HAARD"
Mijnheer de Redacteur,
Als antwoord op het ingezonden stuk van
7 Februari van den heer Delchambre in uw
blad schrijf ik aan alle leden van bovenge
noemde vereenlging als ex-voorzitter en op
richter van de vereenlging.
De vereeniging werd opgericht door den
heer Wardenburg en ondergeteekende, die
1 jaar de teugels in handen hebben weten te
houden, met het doel voor de arbeiders werk
zaam aan de N. Z. H. T. M., die een slechte
woning hadden, goede woningen te bouwen.
Na veel moeite is het mij, bijgestaan door den
heer Wardenburg, gelukt er 31 te bouwen.
Wij verwachtten nu aaneensluiting van de
bewoners ,om de woningen op peil te houden
en te trachten in overleg met de overheid die
woningen persoonlijk op naam te krijgen,
doch die verwachting kwam niet uit.
Voor de woningen betrokken waren, werden
alle handelingen van het bestuur goedge
keurd, maar nauwelijks waren de woningen
betrokken of de oppositie stak het hoofd op,
en kwam wel het meest van de zijde van
vroegere krotbewoners en die nimmer een
goede woning hadden kunnen krijgen, als-
niet de regeering, gemeentebestuur en een
ijverig bestuur hen hadden voortgeholpen.
De aanvallen waren hoofdzakelijk gericht te
gen mij en den heer Wardenburg, ik meen
de, dat indien er menschen waren, die de
zaak beter wisten te beheeren, ik daar plaats
voor moest maken, dat had de heer Warden
burg ook moeten doen, maar door welke
drijfveer ook Wardenburg ging met het
nieuwe bestuur in zee en na dien tijd zijn de
stormen niet van de lucht geweest, menige
schipbreuk is geleden. Dit is toch niet ln het
belang van de woningbouwvereniging en
van de leden, ik zie het er van komen, dat dc
overheid ingrijpt en dan komt de schande
van niet eens in staat te zijn eigen woningen
te exploiteeren neer op de arbeiders. Als de
heer Delchambre schrijft, dat het werk voor
een woningbouwvereeniging tijdroovend is,
dan weet ik daar van mee te praten, want
ik heb het steeds belangeloos gedaan en
wanneer er personen zijn, die de capacitei
ten bezitten om het bestuur te vormen, dan
vind ik het schande, dat zij daarvoor betaald
moeten worden. Ik zou den raad willen ge
ven: weest niet te lichtvaardig in het kiezen
van uw bestuur, voert geen oppositie, maar
steunt het bestuur, helpt het door alle moei
lijkheden heen en stuurt het er op aan, dat
op een dwaalspoor kon brengen, zou ik nog
meer tijd hebben. Ik wist alleen niet hoe
lang het duren zou voor Horrelvoet het heele
land doorgeseind had dat Julius Zimmerman,
kellner em deserteur aangehouden moest
worden. Om den hoek van de straat was een
tramhalte. Er stond Juist een tram die naar
het centrum van de siad reed. Ik sprong op
het voorbalcon naast de vrouwelijke wagen
bestuurder. Het is voorop nog al donker en
de conducteur kan het gezlch? niet zien van
degene die zijn rit betaalt door een luikje
van de schuifdeur. „Unter den Linden" stapte
ik uit de tram en liep een paar zijstraten
door totdat ik een rustig uitziend café be
reikte. Daar keek ik een spoorboekje in en
broedde mijn plannen verder uit. Het was
tien minuten voor twaalf. Een man in mijn
positie zou naar alle waarschijnlijkheid naai
de grens gaan, zou Horrelvoet redeneeren,
hoewel hij zich wel afgevraagd moest hebben
waarom ik al niet eerder pogingen gedaan
had om naar Engeland terug te keeren. Düs-
seldorf lag op de hoofdroute naar Holland
en het zou zeker voorzichtiger zijn om per
Rijnboot daarhee nte gaan. Maar de tijd
was de voornaamste factor waarmee ik re
kening moest houden. Als ik direct naar
Düsseldorf vertrok zou ik er waarschijnlijk
aankomen voor de plaatselijke autoriteiten
last hadden gekregen naar een man uit te
kijken, die aan mijn beschrijving beant
woordde. Als ik uit Berlijn weg zou kunnen
komen en een valsch spoor achterlaten, zou
Horrelvoet dat misschien eerst volgen, vóór
EVEN DE BEENEN STREKKEN
vraagt zich af, of die
kruier wel op de
hoogte was en vraagt
het nog eens aan eea
conducteur
ontdekt dat er alleen
maar van locomotief
werd gewisseld maar
blijft nu maar verder
in den trein
tNadruk verboden.)
de door u bewoonde woningen op uw naam
komen. Omdat u een betrekking bekleedt,
waar pensioen aan verbonden is kan dit u
op uw ouden dag van groot nut zijn en u
houdt uw naam als arbeiders hoog.
U, mijnheer de Redacteur, mijn hartelijken
dank voor de plaatsing,
JAC. TTAN VLIET,
Ex-voorzitter en oprichter van
bovengenoemde vereeniging.
Reitzstraat 4, Haarlem.
Haarlem, 14 Februari 1929.
DE PERSONEELSFORMATIE.
In uw veelgelezen blad worden van tijd
tot tijd berichten opgenomen, die uiting geven
aan de ontevredenheid, welke er ln de krin
gen van ambtenaren heerscht over den trja-
gen gang van zaken betreffende de perso
neelsformatie. Het schijnt nu zelfs tot een
conflict te zijn gekomen tusschen het Col
lege van B. en W. en de organisaties. De
aanleiding hiervan zou bestaan in een schrij
ven aan B. en W„ 't welk blijkbaar het mis
noegen van genoemd College heeft opge
wekt.
Dat de ontevredenheid van de ambtenaren
op een dusdanige wijze tot uiting komt ver
wondert ons geenszins. Men !s nu zoo onge
veer 3 jaar bezig met discussieeren en
confereeren over de indeeling van de ambte
naren in verschillende groepen en het schiep
nog maar niet op.
Men beweert wel eens, dat het ambtenaars-
corps geen dood ding is, aangezien door mu
taties, uitbreiding van werkzaamheden enz.
steeds wijzigingen in de formatie noodig
blijken. Vooral de annexatie heeft hiertoe
heel veel bijgedragen. De verantwoordelijk
heid van verschillende functionarissen (niet
alleen van de hoofden van takken van dienst)
is aanmerkelijk vergroot. In normale om
standigheden zouden B. en W. binnen enkele
weken of maanden de daarvoor in aanmer
king komende ambtenaren een gerechtvaar
digde promotie hebben toegekend. Thans
wordt zelfs het meest dringende geval opge
hangen aan de personeelsformatie. Het ge
volg kan niet uitblijven. Ook een ambtenaar
ontvangt gaarne loon naar arbeid. Het wekt
ook zijn misnoegen op, indien een billijke
promotie hem langen tijd wordt onthouden.
Men beschouwt het uitblijven daarvan als
een aanzienlijke loonsverlaging.
Het is o.i. zeer verklaarbaar dat er in
ambtenaarskringen schamper wordt gespro
ken over de personeelsformatie en dat het
vertrouwen in het georganiseerd overleg op
een wankel voetstuk komt te staan. De ge
heimhouding aan c'.e besturen opgelegd houdt
bovendien de leden van de organisaties ab
soluut onkundig' hoe en op welke wijze er
over hun lot zal worden beslist, hetgeen de
onrust nog vergroot.
Aan dezen ongewenschten toestand zoo
spoedig mogelijk een einde te maken is o.i.
een dankbare taak voor den nieuwen wet
houder Mr. J. Gerritsz.
Eenige ambtenaren.
hij maatregelen nam om mij te arresteeren.
Ik besloot hierop te speculeeren.
Uit het spoorboekje zag ik dat van het
Potsdammer Bahr.hof een trein naar Düs
seldorf ging om 12.45. Dus ik had drie kwar
tier om een valsch spoor te leggen, een
snoor dat Horrelvoet in een heel andere rich
ting zou voeren, namelijk naar München.
Een groote stad die op den weg ligt naar
Zwitserland dat betrekkelijk gemakkelijk te"
bereiken is wegens de bekende vlotheid der
grens-autoriteiten in Zuid-Duit sch land. Men
moet naar het Anhalter-Bahnhof voor den
trein naar München, wat mij best uitkwam,
daar het niet ver van bet Potsdammer Sta
tion verwijderd ls. Om 12.30 vertrok een trein
naar München. dat was prachtig!
Gelukkig had ik ruim geld. Ik had Kore
gevraagd mijn geld in te wisselen voor
Duitsch bankpapier voor we „In den Zeiten"
verlietenwat voor mij een aanmerkelijk
koersverlies beteekend had!
Ik betaalde mijn koffie en ging weer op
stap. Het was 12.15 toen ik het Anhalter-
Bahnhof binnenging. Ik dacht aan den list
die mijn gids in Rotterdam gebruikt had en
begon met een perronkaartje te koopen.
Toen keek ik rond naar oen beambte die
later mijn identiteit zou kunnen vaststellen.
Ik ontdekte een forschen man in een licht
blauw uniform en met een roode pet op;
naar ik dacht een stationschef.
(Wordt vervolgd.),
Vader stapt op een
lange reis aan een
tusschenstaticn uit
om even de beenen te
strekken
vraagt een kruier besluit zich niet te
hoe lang de trein hie: I ver te wagen, de
blijft staan en zet ei I trein mocht eens plot-
dan een flinke pas in I seling vertrekken
wordt gerustgesteld
en gaat weer aan
den wandel
schrikt op van plot- rent in een paniek
selinge schokkende I terug en bereikt ziin
geluiden en gieren wagon juist als de
I treiü weer iaist
I komt
van remmen
