H. D. VERTELLINGEN
STADSNIEUWS
IS DE „BELLE FERRONNIERE" VALSCH?
FEUILLETON
Het Meisje uit de Stad
HAARLEM'S DAGBLAD
DERDE BLAD
VRIJDAG 15 FEBRUARI 1929
De Lettervreters
Zijnde eenige belangrijke mede deelingen van Professor G. van
de Universiteit te C., aangaande den tot op heden nog niet bestu
deerden stam der F.,
door WILLY VAN DER TAK.
Mogelijk hebt ook gij een enkelen keer
feooren gewagen van den wilden stam der
Forensen, die zich des morgens tusschen
acht en tien uur losstort op de trams en
treinen naar Amsterdam. Tusschen die twee
uren verzamelen alle leden van den stam
zich gemeenlijk in de bovengenoemde ver
voermiddelen, om zich dan na aankomst
©ver de stad Amsterdam te verstrooien. Tus
schen vijf en zeven uur des avonds valt in
Amsterdam hetzelfde samenscholingsver
schijnsel waar te nemen, waarvan de oor
zaak nog niet, verklaard is.
Speciaal om en in de trams zult ge merk
waardige eigenschappen van dit nog zoo
weinig bestudeerde ras kunnen opmerken.
Altijd zijn er een aantal leden te laat en
dan is het een prachtig gezicht om hen aan
te zien komen rennen, met wapperende jas
sen, slaperige gezichten <reimenden voet
roffel en wijd opengesperae neusgaten. Nog
geruimen tijd nadat de tram zich in bewe
ging heeft gezet zijn de treeplanken sier
lijk en overvloedig gegarneerd met opge
sprongen, opspringende en zich-tot-op-
springen-prepareerende leden van den stam.
In tegenstelling met deze woeste gedra
gingen van sommige vertegenwoordigers van
dit ras buiten de tram daarbinnen zijn
zij gewoonlijk het beeld der ingetogenheid
zelve. Binnen zult ge onmiddellijk getrof
fen worden door de diepe stilte, die er
heerscht, slechts enkele malen verbroken
door een zacht gekuch of het melodieuse
kraken van een krant.
„De leden van dezen zonderlingen
stam vertoonen zeer uiteenloopende ken
merken; ja. het zou bijna onmogelijk zijn
hen op het eerste gezicht te herkennen aas
stamgenooten, als zij niet allen, zonder
eenige uitzondering, een zeer merkwaardig
kenmerk vertoonden: de krant. Het staat
op het oogenblik nog niet geheel vast, of dit
kenmerk een soort van versiersel, zooals de
vederen hoofdtooi van de Indianen, dan
wel een speciaal onderscheidingsteeken
van den stam is. Wel staat vast, dat alle
leden bijzonder op deze krant gesteld schij
nen te zijn, en het verlies ervan heeft, naar
verluidt, herhaaldelijk tot bloedige botsin
gen aanleiding gegeven.
Deze krant is een zeer bijzonder voor
werp. Stel u een aantal vellen papier voor,
waaraan een zeer bijzondere geur verbon
den is, en die met wonderlijke teekenen zijn
bezaaid. Vouw een drietal van die vellen ts
zamen eenige malen dubbel, en gij zult u een
voorstelling kunnen maken van dit zonder
linge ding krant. De onderscheidene deelen
heeten Bladen, respectievelijk Eerste, Twee
de en Derde Blad.
Nog slechts zeer weinigen hebben het ge
waagd en dan nog tot aan de tanden toe
gewapend zich temidden van deze pri
mitieve menschen te begeven om te trach
ten iets naders omtrent hun leefwijze te
jveten te komen*
Eén van hen een goed vriend van mij,
die speciaal voor dit doel verscheidene ma
len zijn leven gewaagd heeft en der weten
schap met zijn waarnemingen onschatbare
diensten heeft bewezen vertelde mij het
yolgende typeerende verhaal:
Het was gedurende zijn laatste verblijf in
een van de bijna ontoegankelijke trams,
waarin de leden van den stam zich plegen
te vereenigen
Mijn vriend had zich zoo verdekt opge
steld, en gelukkig voor hem scheen de
stam dien morgen in een vrij vredelievende
stemming te verkeeren, hetgeen bleek uit
de rustige manier, waarop zij allen hun
kranten ontvouwden en zich verdiepten m
de ontcijfering van de leesteekens daarop.
Gij begrijpt, dat mijn vriend van de gele
genheid gebruik maakte om hun verschil
lende gelaatsuitdrukkingen en wijzen van
reageeren op dingen van buiten-af, goed
waar te nemen, en vooral de nauwkeurige
wijze, waarop zij letterteekens na lettertee-
kens bestudeerden, viel hem op.
„Plotseling echter bespeurde hij teekenen
van onrust bij een van de leden. Deze was
bezig de verschillende deelen van zijn krant
na te tellen zooals ik al opmerkte worden
deze onderdeel en soms met den naam van
Blad aangeduid en blijkbaar miste hij
een Blad.
Hierover geraakte hij in de grootste op
winding. Hij telde en hertelde zijn Bladen,
voelde de zakken van zijn kléedingstukken
na, keek onder zich, keek boven zich, o.-^er-
zocht zijn hoofdbedekking alles tever
geefs. Blijkbaar was het Blad hem ontsto
len. Te oordeelen naar de woeste uitdruk
king op zijn gezicht en de wilde manier,
waarop hij om zich heenkeek, was hij niet
van plan zich dit goedschiks te laten wel
gevallen. Mijn vriend begon al te vreezen,
dat bij een mogelijk tumult zijn schuil
plaats eveneens ontdekt zou worden. De
bestolene echter, hoewel blijkbaar in hooge
mate opgewonden, gaf blijk van een buiten
gewoon scherpzinnig verstand. In plaats van
onmiddellijk tot den strijd over te gaan,
waarin natuurlijk zijn Biad onherroepelijk
verloren zou zijn gegaan, begon hij syste
matisch te onderzoaken, v/ie de schuldige
was. Hij verliet zijn zitplaats en sloop om
zichtig van bank tot bank, ondertusschen
zorgvuldig de Bladen der kranten van zijn
verschillende stamgenooten natellende. Er
ontstond een algemeene onrust, want hoe
geruischloos hij ook te werk trachtte te
gaan, zijn zonderlinge bewegingen bleven
niet onopgemerkt.
Een paar minuten gingen voorbij en nog
was het Gestolen Blad niet ontdekt. De
onrust werd grooter en de woede van den
bestolene begon hem te machtig te worden.
Mijn vriend voorzag reeds, dat de bewonde
renswaardige zelfbeheersching van den man
niet veel langer meer zou kunnen duren.
En toen gebeurde het Wonder. Want de
man was nu op zijn terugtocht naar het
achterste gedeelte van de tram zijn eigen
zitplaats weer genaderd en r'otseling
veranderde de uitdrukking van zijn gezicht
volkomen.
Woede en wraakzucht verdwenen. om
plaats te maken voor een uitdrukking van
zóó stralende vreugde, die mijn vriend tra
nen in zijn oogen deed komen.
Het Blad lag op zijn zitplaats. Hij had er
derhalve op gezeten.
De geheele tram scheen zich plotseling
als van een zwaren last bevrijd te voelen --
een diepe zucht steeg op en tot zijn ver
wondering nam mijn vriend waar, dat eeni
ge dier primitieven den mond openden en
enkele onsamenhangende klanken uit
brachten den eersten keer dat praten
ooit bij hen geconstateerd werd. Anderen
stootten een zonderling soort van bulkend
geluid uit, dat hij voor een uiting van
vreugde of vermaak hield.
De vermeende bestolene drukte zwijgend
zijn hervonden Blad aan zijn hart en schoof
weer op zijn plaats.
Mijn vriend slaagde er in ongemerkt r.e
ontkomen.
Helaas is hij spoedig daarna overleden
en het lijdt geen twijfel of de angstige span
ning, die hij doorstaan had, gevoegd bij den
geweldigen schok, dien hij ondervond, toen
het bulkend vreugdegeluid in zijn ooren
drong, hebben zijn zenuwgestel ernstig
aangetast.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a bO Cen*t
VOORKOM OIE GRIEPI
Volg het voorbeeld van die hon»
dcrdcuizcnden menschen, die
regelmatig - alle-dag - Lakerol
nemen. Als ge deze frissche ver
sachtende Pastille» regelmatig
gebruikt, behoedt ge borst en
kecl-organen, die joist voor Griep
zoo gevoelig z'.jn, tcgzo de in
vloeden van schadelijke bacillen.
Dr. E. Jacobson - Lijfarts vaa
Z. M. den Koning van Zweden -
zegt van Lakerol t „Ik, die van
Lakerol Borstpastilles van F.
Ahlgrens Tekn. Fabrik, Gefie,
re;clmatig gebruik maak, wil,
indien verlangd, gaarne beves
tigen, dat deze Pastilles
eene buitengewoon gun-
stige uitwerking hebben
iW/fr v' bij Katarrhe in de keel
atsM&S cn luchtpijp, en ik be-
veel ze ten zeerste aan."
Oud en jong dweept met
Lakerol - óók al, omdat 't
b? A'poThektS zo° leb eer is! Heusch. ge
cs DrotjUt-o. moet óók Lakerol nemen!
PRO JUVENTUTE 10 JAAR.
EEN FEESTAVOND AANGEBODEN.
Donderdag was het tien jam geleden, dat
de afdeeling Haarlem van de vereenlging
„Pro Juventute" werd opgericht. Omdat 2G
Januari bij de iczlng met llcntbeelden van
jhr. Ortt dit juoJeum reeds eenïgszins ge
vierd is, werd geen receptie gehouden. De
secretaris had trie ven va:i gelukwensch
ontvangen van de R.K. Rer.asseeringsver
eeniging, van den Deken van Haarlem, ple
baan L. A. A. M. Westerwoudt. den burge
meester van Haaisem en B. -v W. van Bloe-
mendaal. Er is =en damescomité gevormd
om de afdeeling op 2 Maart een feestavond
aan te bieden in den Schouwburg Jansweg
waarvan de opbrengst de vereeniging ten
goede komt.
KERK EN VREDE
Dinsdagavond a.s. belegt de Afd. Haarlem
en Omstreken van de vereeniging Kerk en
Vrede een vergadering in de Luthersche
Kerk, waar Ds. J. W. K. Hoevers, Ev. Luth.
predikant te Den Haag zal spreken over:
„De Kerk en de Oorlog".
HAARLEMSCHE BESTUURDERSBOND.
De laatste filmavond vanwege den Haarlem-
schen Bestuurder.-.tond te houden zal plaats
vinden op Woensdag 20 Februari a.s. in het
Gem. Concertgebouw. Op deze avond zal o.m
worden vertoond de Russische film: Moskou
de stad der duizend torens" en verder:
Rondom het Roode Raadhuis.
VEEL ZIEKEN.
Wij hebben bij eenige grocte bedrijven te
Haarlem geïnformeerd naar het aantal
ziektegevallen, dat er in dezen tijd voorkomt
Bij de Haarlemsche Machinefabriek v.h. gebr
Figee zijn ongeveer 30 zieken op een personeel
van 425 man. wat abnormaal veel is.
Ook bij Droste's Cacao- en Chocoladefa
briek is het aantal zieken abnormaal groot,
bij de Werf Conrad daarentegen en bij de
Haarlemsche Ban.' komt het niet boven het
gemiddelde uit Bij de Haarlemsche IJzer
gieterij en de Zeepfabriek Het Klaverblad
is het grooter dan anders en onder het
rijdend personeel van de NZ.H.T.M. zijn
van de 200 man er dagelijks ongeveer 22 af
wezig. Op de Centrale Werkplaats is het
dubbele van het normale aantal ziek.
Gewoonlijk duurt de ongesteldheid niet
lang.
DE IIEER DRIJVER SPREEKT VOOR
„ZIEKENVERPLEGING".
De afdeeling Haarlem en omstreken van
den Ned. Bond voor Ziekenverpleging hield
haar ledenvergadering Donderdagavond in
het Groote Gasthuis onder voorzitterschap
van dr. C. L. W. Ruys.
Er was aanvankelijk geen enkel lid aan
wezig. De rekening en verantwoording van
de penningmeesteresse over 1928 sluit met
een batig saldo van f 161.68. In het jaarver
slag over 1928 van mej. A. Cool, secretaresse,
wordt er aan herinnerd dat mevrouw wed C.
Westerman—Koch na het in 18 jaar van
groote toewijding te hebben waargenomen,
het secretariaat in andere handen deed over
gaan. Hulde en dank wordt haar gebracht
en verheugenis erover uitgesproken, dat zij
in andere functie voor het bestuur behou
den blijft. In de door het bedanken van dr.
Kuipers en het vertrek van dr. W. Beger-
man naar Delft ontstane vacatures werd
voorzien door de benoeming van dr. Annie
Jonker en dr Mees te Santpoort. Zuster Hel-
lema vertegenwoordigde de afdeeling ter al
gemeene vergadering te Utrecht. De afdee
ling telde op 1 Januari 1929 254 leden. Door
bedanken en overschrijven naar andere af-
deelingen verminderde het ledental met 25.
De vergaderingen verheugden zich in groote
belangstelling der zusters. Besloten werd tot
candidaten der afdeeling voor het hoofdbe
stuur te stellen dr. Stuurman te Oegstgeest,
directrice vDriest te Zwolle en zr. J. v.d. Hoe
ven te Leiden.
Nadat er een aantal leden was gekomen,
hoewel door de koude veel minder dan an
ders. hield de heer J. Drijver een lezing over
„Uit het leven onzer vogels". Door natuurlijke
oorzaken, zei hij, is in Nederland nooit een
diersoort uitgeroeid, wel door den mensch.
Toch is Nederland nog het beste vogelgebied
van heel Europa en Texel trekt 's zomers
vreemdelingen, uit alle landen. Vogelbe
scherming vindt hier sympathie bij de massa
en sommige vogelsoorten, zooals de kluut,
nemen In aantal toe, door die bescherming.
Veel soorten zijn in het wild uitgeroeid, zoo
als de zwaluw, de nachtreiger, de zwarte
raaf, maar nog zijn hier 350 vogelsoorten,
die echter weinig Nederlanders alle zullen
kennen. Helgoland, de „Vogelwarte" heeft
nog meer vogels.
Met mooie lichtbeelden, naar foto's van
den bekenden vogelkenner A. Burdet verdui
delijkte de heer Drijver zijn lezing.
Het Louvre vliegt er in
HUMBUG.
Onze Parijsche correspondent schrijft
ons:
De Amerikanen zijn onverbeterlijk en
we bebben er juLst dezer dagen weer een
typisch staaltje van gevonden in de New-
York Herald die vertelde dat in New-YorK
voor de somma van 10.000 francs een merk
waardig historisch souvenir was verkocht nl
het bad waarin Marat door Charlotte Cor-
day werd vermoord. We willen er hier geen
historische studie van maken, maar we heb
ben de bewijzen in handen dat het bad van
Marat zich nog steeds in Frankrijk en wel
in het Musée Grevln bevindt en dat dit het
eenig authentieke stuk is. Erger is het nog
met schilderijen; een van de meest beroemde
experts heeft me eens verteld, dat er in
sommige beroemde verzamelingen daarginds
geen stuk echt is. En wanneer men de des
sous van de dingen hoort, hoe er tusscher.
Europeesche opkoopers vla Engeland er.
Amerikaansche antiquairs een vaste handel
bestaat, waarbij allerlei menschen met be
roemde namen betrokken zijn, dan hoeft
men zich daarover in het geheel niet te ver
wonderen. Hoeveel leden van oud-adellijke
geslachten slagen er zoo ln (ze zijn immers
geen kooplui, maar ze weten bij toeval dat
een oude tante een authentiek doekje hee't
enz.) om hun blazoen weer te vergulden. In
kunstkennerskringen is dat alles bekend,
maar dat de geleerde directie van het Lou
vre in Parijs zich rog laat beetnemenda*.
is iets wat niet aan ieder bekend is en waar
we de bewijzen hebben van hetgeen we gaan
vertellen kan het onderstaande tot
leering strekken voor hen die zich op het
glibberige pad van handel in oude kunst
zouden willen wagen.
Het meest beroemde schilderij in het Lou
vre is ongetwijfeld de Mona LLsa of Gioconda
van Da Vinei. Voor een groot deel heeft ze
haar beroemdheid te danken aan haar scha
king, toen een Italiansche dief haar uit haar
lijst sneed en ze eerst een jaar later werd
teruggevonden in een dubbelen bodem var
een koffer. Maar volgens kenners, zoowel
als volgens leeken ls die andere vrouwenfi
guur, genaamd de „Bella Ferronnière'
eveneens van De Vinei, oneindig veel mooier
en aantrekkelijker. Ze neemt dan ook een
eereplaats in in het enorme Parijsche mu
seum, zoowel als ln alle albums van kunst
werken. en zeker hebt ge zoo niet het origi
neel dan toch ettelijke reproducties er van
gezien zoodat we geen verdere beschrijving
hoeven te geven van deze schoone brunette.
Maaris de Belle Ferronnière wel echt? is
ze wel geschilderd door Da Vinei? Dat is de
groote vraag waarop de zeer geleerde direc
tie van het Louvre op een gegeven oogen
blik zelf geen antwoord heeft durven geven,
vreezend inderdaad zich te hebben vergist toen
ze het doek als een Da Vinei merkte. Als mer.
eens geweten had, dat al die onrust en twij
fel slechts werd opgewekt door een handl-
gen zakenman, door Sir Joseph Duveen, bij -
genaamd „de koning van antiquairs" kort
geleden door den koning van Engeland in
der. adelstand verheven voor zijn millioenen-
schenkingen aan de Engelsche musea is ook
een koning van de publiciteit. Toen Duveen
in Parijs kwam en het Louvre bezocht, ver
telde hij dat een Amerikaansche weduwe
van een oorlogsvlieger, Hahn, beweerde, dat
zij in het bezit was van de echte Belle Fer
ronnière. Hij, Duveen, hield echter vol, da:
het doek in het Louvre het echte was waarot-
de weduwe Hahn hein,. Duveen, een proces
aandeed. Mrs. Hahn heeft haar doek naar
Europa gezonden teneinde haar Ferronnière
te confronteeren met die van het Louvre. Do
beroemdste critici, Roger Fry, Berensen,
Venturl zijn er mede voor overgekomen en
het Louvre, ln strijd met alle reglementen,
want op stuk van zaken ging hot om een
quaestle tusschen Duveen en Hahn. Hot het
kostbare doek van den muur nomen en naar
hot Pavilion du Flore brengen waar do ex
perts bijeen kwamen om de beide Da
Vinci's(?) aan een streng onderzoek te on
derwerpen. Ten slotte kwam men overeen
dat die van het Louvre werkelijk van den
genialen Leonardo was. terwijl het doek van
mevrouw Hahn een knappe copie van vrij
recent en datum werd genoemd. De New-
Yorksehe rechters hebben zich gebaseerd
op het rapport van de deskundigen en Jo
seph Duveen heeft 't proces gewonneu.Sir Jo
seph ..de kenner die zich nimmer vergist"
behaalde daarmede een triomf en de direc
tie van het Louvre wenschte zich zelf geluk
tegen de voorschriften te zijn ingegaan nu
Immers de groote Duveen de authenticiteit
had aangetoond! En toch was het Louvre er
op ccn heerlijke manier ingevlogen. Want
S'- Joseph Duveen, die geregeld met de
weduwe Hahn zaken deed. had als handig
zakenman deze heele comcdic in elkaar ge
zet en aan zyn handelscompagnonne Hahn
opdracht gegeven om een sensationeel pro
ces tegen hem te beginnen opdat zoo héél
de wereld zijn. Duveen's superioriteit in de
kennis van oude Italiaansche schilderijen
zou vernemen, 't Is hem schitterend gelukt
en zijn omzet is er door vertienvoudigd. Héél
e schilderljen-koopende Fifth Avenue wilde
alleen nog maar Italiaansche meesterwerken
wanneer ze door Sir Joseph Duveen waren
gezien en goedgekeurd.
Het. ls misschien niet ondienstig om op het
oogenblik bekendheid to geven aan deze
feiten welke het handelsgenie des heeren
Duveen aantoonen. Maar de grap, rile op
zichzelf aardig is maar lang genoeg heeft
geduurd, moet niet worden hernieuwd, nu
andermaa' een proces aanhangig is gemaakt
door Mrs. Hahn tegen „den koning van do
antiquairs", en wel omdat zij beweert een
schade van 500 duizend dollars te hebben
geleden, wijl het museum van Kat sas Cltv
na de uitsprak niet meer haar Leonard
da Vinei wil koopen. De handige Amerikaan
sche agente komt nu wel met een ander
..oud" stuk aan. en wel een brief van 5
Augustus 1920, van Duveen waarin hU ver
klaart dat de Belle Ferronnière van het
Louvre geen Leonardo da Vinei maar een
Bo'.trafio ls, maar het is nu toch te hopen,
dat het Louvre zich niet andermaal zal loe-
nen voor een herhaling van deze ccmcclie
welke er uitsluitend een van een handig ge
wiekst. zakenman ls, die reeds héél de Vcr-
eenlgde Staten van „kunst-galerijen" heeft
voorzien. Dat hij zijn cliëntèle wil behouden
en uitbreiden en daarvoor als reclamemiddel
allerlei sensatloneele processen in elkaar
timmert ls zijn zaak. maar 't groote Fran-
sche Museum hoeft daaraan niet mede te
doen. Na de geschiedenis van de Mona Lisa
die ten tweeden male zou zijn gestolen 'af
faire hier Indertijd verhaald maar waarvan
men nimmer het fijne te weten is kunnen
komen ondanks alle nasporingen) en van die
beelden, de „Lansknechten", die van afge
brokkelde voeten waren aangegroeid tot
heele strijders in volle wapenrusting, ver
dient het voor de reputatie van hot Louvre
aanbeveling om zichieen beetje te hoeden
voor de koningen en prinsen van de anti
quairs.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
Parijs, Februari.
WELDADIGHEID NAAR VERMOGEN.
Het bestuur dezer vereeniging deelde ons
nog het volgende mede:
Een onzer huisbezoeksters kwam ons tien
gulden brengen van Iemand, die zelf een
voordeeltje gehad heeft. Bij die tien gulden
waren de volgende regels gevoegd:
..Daar reikt van den hemel weldadig een hand
Om 't lot van den arme te meten.
En wie er de handen ook morrende beur.
En wie er ook weeklage, steene of treur.
Geen arme "wordt immer vergeten".
Van een onbekende kwam vijf en twintig
gulden binnen Een dame vroeg telefonisch
een giro-nummer aan omdat zij ons een
extra-gave wilde doen toekomen. Aan allen
betuigen wij onztn hartenjktn dank. Op
deze wijze wordt het 'werk van de hulsbe
zoeksters en -bezoekers gemakkelijk ge
maakt.
GEMEENTE-DAG WAALSCHE KERK.
Woensdag 27 Februari zal ten huize „Wes
terhout" van mevrouw Enschedéde Wit.
van de Waalsche Kerk gehouden worden, die
Westerhoutpark een gemeente-dag voor leden
's middags geopend wordt. Er zal een ver-
kooping gehouden worden met attracties voor
de jeugd. Ook is er muziek, 's Avonds ver
toont de heer A. Burdet zijn bekende vogel
film. De opbrengs' ls bestemd ter versterking
van de geldmiddelen der kerk, vooral voor d°
verwarming. Mevcuw A. RöehDe Vos var.
Steenwijk heeft net eere-voorzitterschap van
het damescomité aanvaard.
LIBERALE STAATSPARTIJ DE VRIJHEIDS
BOND
Men schrijft ons: De verkiezingscampagne
ls ingezet. Maandagavond 18 Febr. c.k. aan
vang 8 uur, houden de afdeelingen Haarlem,
Heemstede en Halfweg haar propaganda-
avond in de groote zaal van het Concertge
bouw welke naar vylj ons overtuigd hebben
uitstekend verwarmd wordt.
Het bestuur heeft Mevr. B. Boon van der
Harp te Don Haag bereid gevonden 'ls
spreekster op te treden en tevens de tnfe-
reelen van de herziene en met nieuwe beel
den aangevulde film die op goede muzikala
wijze wordt geïllustreerd toe te lichten.
Het bestuur rekent op een volle zaal.
BESMETTELIJKE ZIEKTEN.
In de woek van 3 tot cn met 9 Februari
zijn te Haarlem voorgekomen 3 gevallen van
diphthcritis in één gezin.
Te Haarlemmermeer 2 gevallen van rood
vonk.
Te Heemstede 1 geval van roodvonk.
Te Wijk aan Zee 1 geval van dlphtherltis.
Te Bloemendaal 1 geval van roodvonk.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a bO Ci».
per regel.
Dr.H. NANKING'S
HAEMOFERRIN
Bloedvopir.cna versterkingsmiddel
f 2.6O ->.K fles<h. ƒ1.60 p Vz flesch
Naar het Engelsch van
H. A. VACHELL.
89)
Nu volgde er een moeilijk kwartiertje^ Na
dat het pad van den top daalde, wond het
zich door een wild ravijn.
Een honderd vcet lager was een beek, in
den regentijd een bruisende stroom, in den
zomer droog. Daarboven hing een dreigends
rotsmuur. Samar.tha merkte tot haar schrik
dat het ruwe pa"1 hier en daar weggebrok-
keld was. Er lagen groote rotsblokken op en
hoopjes puin.
Klaarblijkelijk was dit pad den laatsten
tijd niet gebruikt door de squatters, die ge
woon waren geweest daarlangs hun voor
raden naar hun >and te vervoeren.
Waarom?
Ze was niet ln staat, die vraag te be
antwoorden, maa* omdat zij geen anderen
weg kende, dreef ze haar paard vooruit. Al
heel gauw echter meest ze afstappen en den
vos bij den teuget leiden. Meer dan eens week
het paard snuivend en trillend achteruit,
als de losgeraakte steenen donderend ln de
beek beneden vielen. Het pad werd steeds
smaller. We gaan toch niet terug! zei
Samantha.
Plotseling werd het pad weer breeder en
de laatste helft van dezen gevaarlijken weg
was, bij de eerste vergeleken, gemakke
lijk.
Nu zijn we er door! zei Samantha.
Ze kwamen nu in een vruchtbaarder streek,
een deel van een groote hoeve Ze was nu
geen vijf mijl meer van Roblar af, in rech
te lijn tenminste, maar nadat ze de lande
rijen zou zijn overgestoken, bleef er nog een
moeilijk stuk over. met haast ondoordring
baar kreupelhout begroeid.
Haar gedachten hielden zich niet meer
met Hazel of George bezig. Zij had haar
energie geconcentreerd op één doel: Roblar
bereiken. Ze kon alleen nog maar aan den
weg denken, die wel scheen in te krimpen
naarmate zij verder kwam Opeens kwam
het antwoord en het kwam tot haar groote
ontsteltenis op de vraag van zooeven
waarom het pad dat de squatters altijd voor
het vervoer van hun voorraden hadden ge
bruikt, zoo verwaarloosd was Het was niet
meer bruikbaar, want dwars door de velden
waardoor zij nu reed, als een dreigende muur
tusschen haar en haar doel liep een ver
sperring van zes rijen prikkeldraad. Nu het
te laat was herinnerde Samantha zich. dat
ze van deze versperring iets in de krant ge
lezen had. In de afgelooper. zes maanden
was de bezitting aan alle kanten met prik
keldraad afgezet. Bovendien was de oorspron
kelijke bezitting in kleinere deelen verka
veld, zoodat er ook afscheidende omheinin
gen tusschen de deelen onderling gemaakt
waren. Ze steeg af en beek verdrietig naar
deze verschrikkelijke hindernis. Kon zij er
doorheen breken? Zij probeerde het, maar
zij wondde zich de handen aan de scherpe
punten. De oogen. waarmee de draden be
vestigd waren, wa:en nieuw en stevig in de
nieuwe palen gedreven. Twee sterke mamien
zouden misschien in staat zijn. in een uur
een opening te maken, waar een paard door
kon. Met een tang kon het draad In een
oogenblik doorgeknipt worden, maar hoe
kwam ze aan een tangl
Ze moest het paard achterlaten en zich te
voet een weg banendat was de eenige
mogelijkheid!
Ze zond haar rijdier stevig vast niet aan
het prikkeldraad, waaraan het zich zou kun
nen verwonden, maar aan een dikken tak van
een winterharden eik. Ze ontdeed den vos
van zadel en deken.
Toen klom ze ever het hek en begon
haar tocht door de draaJversperring. Ze
wondde haar handen en scheurde haar
kleeren aan flarden en na een worsteling die
eindeloos scheen, bereikte ze den strook
kreupelhout, die haar nog van Roblar scheid
de. En de worsteung met het prikkeldraad
was kinderspel gjweest vergeleken bij die met
het struikgewas.
Hoe ze daar door ls gekomen, heeft ze
later nooit geweten. Binnen twee minuten
was ze het snoor bijster en ze vond het niet
meer terug. Ze .vas nog een mijl van Roblar
verwijderd en ze 'as haar koers van de ster
ren af. Ze holde ever de open plekken die
ze hier en daar trof. zij baande zich een
weg door het kreupelhout, dat een ruwha-
rigen Jachthond zou hebben teruggehouden,
ze kroop, waar i- niet gaan kon. Scherpe
steenen sneden haar in de handen; haar
gezicht was vol doornenkrabben, zwart van
het vuil, opgezet cn geteekend door gezwollen
striemen. Toch liet zij niet af.
Toen ze het huis van den dokter bereikte,
was ze aan het eind van haar kracht.
HL
En onherkenbaar! De dokter aanschouw
de een vreemdsoortig schepsel blijkbaar een
vrouw, in lompen gekleed en bijna niet ln
staat om een woord te spreken of zich te be
wegen. Maar hij begreep al spoedig, dat dit
alles het gevolg vas van een bovenmatige
krachtsinspanning Hij greep Samantha bij
den arm en hiejp baar naar zijn spreekkamer
waar hij het eloctrische licht aanstak.
Hij deed een paar opwekkende druppels
Water! hijgde Samantha.
in eeu glas water Samantha dronk het
gretig op. Toen probeerde ze te spreken, maar
dat kon nog niet.
Doe het maar op uw gemak, zei de
dokter. U heeft mij noodig. niet waar?
Zij knikte.
Dan zal ik me klaarmaken. U zult u
wel gauw beter voelen. Drink nog maar
wat.
Samantha leunde achterover in haar stoel.
Binnen drie minuten was de dokter terug
Hij was een Jonge man, nog onder de der
tig.
Een geval van slangenbeet op Sprag-
ge's Hoeve. Een meisje ln den voet gebeten,
even boven den enkel. We hebben gedaan,
wat we konden. We hebben het stevig afge
bonden, de wond goed diep gemaakt, hard
uitgezogen en nu kom ik u halen.
Hebt u dat allemaal zs'.i gedaan?
Ze knikte mat een flauwer' glimlach
En hoe bent u van Aguüa hierheen go-
komen?
Langs het afsnljpad!
zMaar er ls heelemaal geen afsnijpad
meer!
Kunnen we niet maken dat we weg
komen? Ik kan onderweg wei vertellen!
Die zet ls raak. zei hij grimmig. De om
weg is groot, maar met de auto kunnen we
er toch binnen de twee uur zijn Er is heele
maal geen haast!
Geen haast?
Samantha kwam overeind en keek in een
ernstig gezicht.
Hij gaf vlug uitleg van zün opmerking*
Practlsch ge:proken, hebi u aUes ce-
daan wat er te d .en was. Als ze blijft leven,
dan dankt ze da' alleen aan u, Het hang1,
er nu alleen maar van af. hocve-1 vergift ér
ln haar bloed gekomen is. van de sterkte
van het vergif, waar nog al eens ve- in
Is. Het ls e-n gevaarlijke tij.-, van he; jaar
voor slangenbeet En er is daarom nie, zoo
vee! haast, omdat als ik op Spragge'.s Ho -va
aankom, ze óf u'et meer te helpen zal zijn,
óf over het slimste heen is.
Hij ging naar buiten.
(Wordt vervolgd.).
