HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
STADSNIEUWS
BIOSCOOP
_c. EMS E R-WAT E R
FEUILLETON.
HET MEDAILLON VAN
LORD STAIR
ZATERDAG 16 MAART 1929
ZESDE BLAD
EEN DOORBRAAK.
Verkeersweg Amsterdamsche
PoortStation.
EEN NIEUWE BRUG OVER HET
SPAARNE.
Indertijd hebben wij medegedeeld, dat de
gemeente een complex huizen aan de Kora-
lensteeg heeft aangekocht. Het waren krot
woningen die al veel te lang bewoond zijn!
Nu is met het sloopen begonnen.
De vrijkomende grond wordt gebruikt voor
het verbreeden van de Koralensteeg, die dan
natuurlijk Koralenstraat wordt. Vcorloopig
zal de breedte van deze straat ongeveer 12
Meter worden.
De nieuwe straat ligt recht tegenover den
Koudenhorn. Op die plaats zal binnenkort
een brug gebouwd worden. Dan zal een goede
verbinding verkregen worden tusschen den
verbeterden rijksweg HaarlemAmsterdam
en het noordelijke gedeelte van Haarlem. De
weg zal dan loopen: StationJansweg
ParklaanHooimarktKoudenhornKora
lenstraatAmsterdamsche Poort.
De voor enkele jaren gebouwde breede Zan-
dersbrug paste al in dat plan. De raad heeft
ook al een crediet beschikbaar gesteld voor
de verbetering van den rijweg aan de Hooi
markt. Als in 1932 de erfpacht van het Phoe-
nixterrein afgeloopen is, wil de gemeente een
nieuwen verkeersweg aanleggen van de Frie-
sche Varkenmarkt (achter het Ripperdapark
om) naar den Jansweg.
De gebouw ui van de Auto-centrale zijn
daarvoor ook al aangekocht. De industrieelen
die nu op het Phoenixterrein gevestigd zijn
geven evenwel de hoop nog niet op, dat zij
na 1932, met toestemming der gemeente, nog
een tijdje op dat terrein zullen mogen blij
ven. Zekerheid bestaat daarover evenwel nog
niet. Eenige industrieën nemen het zekere
voor het onzekere en kijken al naar andere
terreinen uit.
De gemeente zal door den tijd ook een an
der terrein moeten zoeken voor de groenten-
markt, omdat die niet aan den Koudenhorn
kan blijven als die weg opgenomen wordt in
het groote verkreer.
Aan een nieuwe brug over het Spaarne be
staat. sinds de Gravesteenenbrug voor het
rijverkeer gesloten is, veel behoefte. De af
stand tusschen de Melkbrug en de Catha-
rijnebrug is te groot!
Zooals wij reeds schreven kan de Koralen-
steeg voorloopig een breedte van 12 Meter
krijgen. Dat wil dus zeggen trottoirs van 2
Meter en een rijweg van 8 Meter.
Voor een weg voor druk verkeer is dat niet
royaal. Het is dan ook niet onmogelijk, dat
in de toekomst zal blijken, dat nog meer ge
sloopt zal moeten worden om aan de steeds
toenemende eischen van het verkeer te kun
nen voldoen.
De uitmonding van de Koralensteeg (straat)
in de Spaarnwouderstraat is niet ideaal, om
dat het verkeer een vrij scherpen hoek moet
hiaken. Ook daarom zou het aanbeveling
verdienen om te tra .hten meer perceelen in
handen te krijgen.
Drie perceelen op den hoek Spaarnwouder
straatLange Heerenvest worden binnen
kort ook door de gemeente gesloopt. Daar
door wordt een goede verbinding verkregen
tusschen de Koralensteeg (straat) en de Lan
ge Heerenvest.
De huizen in de Spaarnwouderstraat die
afgebroken moeten worden, zijn nog tot 1
Mei a.s. verhuurd. Het plan van de verbree
ding der Koralensteeg zal dus pas over eeni
ge maanden volledig uitgevoerd kunnen wor
den. Effect kan de verbetering pas hebben
als ook de nieuwe brug gebruikt zal kunnen
worden.
Het eigenaardige !s, dat er in den ouden
tijd ook een brug over het Spaarne op die
hoogte bestaan heeft. Haar naam was Ko-
ralenbrug.
Misschien maakt Openbare Werken van
deze gelegenheid gebruik om meteen de
Houtmarkt, die in zeer slechten staat ver
keert, van een betere bestrating te voor
zien. De industrieelen die hier him bedrijf
hebben, klagen daarover al jaren, maar tot
heden zonder succes.
„JACOB VAN LENNEP"
Het Maart-nummer van het maandblad
„Jacob van Lennep" ziet er wederom- goed
verzorgd uit. Van de officieele mededelingen
stippen wij aan, dat zij die zich thans voor
het nieuwe seizoen opgeven, den gezelligen
avond van Dinsdag 19 Maart a.s. kunnen bij
wonen. Op dezen avond, die met diverse at
tracties wordt afgewisseld, zal ook tevens het
dansconcours worden voortgezet om fraaie
prijzen, door de afdeeling Boston. Na aflooop
daarvan zal een eere-wedstrijd volgen tus
schen de eerste en de tweede prijswinners
van al de wedstrijd-afdeelingen, gedurende
dit seizoen, waarvoor door het bestuur een
beker beschikbaar is gesteld. De jury be-
Lange en van Aken, hebben besloten dat
staande uit de Dansleeraren Micgielse, De
voor dezen eere-wedstrijd de Slow-Foxtrot
zal moeten worden gedanst.
In dit maandblad treft men nog eenige
schetsen aan benevens een gedicht genaamd:
„De ster der Hope".
De slot-voorstelling zal 30 April in den
Stadsschouwburg plaats vinden waar voorde
leden opgevoerd zal worden „De Sociëteit
Onder Ons", vroolijk spel van Gerard Nielen
Na afloop zal in „Modern" het 21-jarig be
staan op feestelijke wijze worden gevierd.
Verder kan nog worden gemeld dat bij
den 2den tooneelavond voor een geheel be
zetten schr-.wburg j.l. Zondag te Lelden, van
de Tooneelvereenging „Nut en Vermaak" al
daar, de voorzitter dier vereeniging na af
loop een verguld zilveren medaille aanbood
als herinnering aan de mooie avonden, door
„Jacob van Lennep", bij het 55-jarig bestaan
van genoemde vereeniging gegeven, waarvoo--
de heer Jac. van Maris, namens „Jacob van
Lennep" met een hartelijk woord dankte.
DE N. Z. H. T. M.
HET JUBILEUMSFONDS.
Het comité hetwelk het beheer over dit
fonds voert en o.m. bestaat uit de heeren
A. Eisma, J. IJzijdijk en A. Steetskamp te
Haarlem, heeft tot de personeelleden der
N.Z.H^. welke nog niet tot dit fonds zijn toe
getreden een circulaire gericht, waarin er
op gewezen wordt, dat 90 pet. is toegetre
den tot het z.g. Goudenfonds en 60 pet. tot
het Permanente fonds.
Het comité doet een krachtie beroep op
.de achterblij venden tot deelneming te be
sluiten.
Het koestert de hoop dat nog velen hun
biljet ingevuld zullen inleveren en dat er
tenslotte niet één zal zijn, die den lust
heeft de eenheid van het personeel te bre
ken.
Zooals bekend is het de bedoeling de
maatschappij de inrichting voor een con
ferentiezaal aan te bieden, terwijl ieder die
25 jaar aan de maatschappij is een blij
vend aandenken zal ontvangen.
EEN BLOCNOTE.
De altijd actieve A. N. W. B., de toeristen
bond die zooveel heeft gedaan en nog doen
zal voor ieder, die zich in Nederland tus
schen twee of meer wielen voortbeweegt en
eigenlijk niet veel minder voor den wande
laar, de A. N. W. B. heeft weer eens een
nieuv/e reclame bedacht. Ditmaal is het een
blocnote, waarin zeer in 't kort de bemoeiin
gen van den Bond worden uiteengezet en in
het voorbijgaan nog nuttige wenken worden
gegeven aan de weggebruikers. En dit feit is
ons welkom, omdat het weer eens de gelegen
heid geeft er op te wijzen, dat die A. W. B.
ons allen dierbaar hoort te zijn, niet alleen
in gedachte maar ook inderdaad. Wat zou
den wij zonder zijn wegwijzers, om maar
een enkel ding te noemen, beginnen? Goed
beschouwd is het droevig dat deze instelling
blocnotes moet verspreiden, om leden te
werven, want ieder Nederlander, die de ge
ringe contributie kan missen, behoorde er
lid van te zijn.
BACHCONCERT.
Op het Bachconert van a.s. Dinsdagavond
bouw te Amsterdam onder dr. W. Mengel-
zal met het orkest van het Concertge-
berg, optreden als solist Gaspar Cassado
(violoncel).
HET VERKEERSVRAAGSTUK.
De Nederlandsche Vereeniging van Spoor-
en Tramweg personeel zal op 26 Maart a.s.
een bijeenkomst houden in het gebouw „De
Centrale", waar het lid van de Tweede Ka
mer en van de Staatscommissie inzake het
Verkeersvraagst.uk, de heer H. J. v. Braam
beek zal spreken over „Het Verkeersvraag-
stuk". De heer v. Braambeek heeft speciale
studie van dit belangrijke vraagstuk ge
maakt en behoort in de Tweede Kamer tot
de specialisten op het gebied van het ver-
keer-
EEN WARENHUIS IN HET KLEIN.
Van Ostadestraat no. 1 hebben de heeren
Van Riet en Cappelle geopend het magazijn
„Het Kleverpark". Zij verkoopen er manu
facturen en confectie voor dames en heeren,
schoenen in uitgebreide sorteering, karpet
ten en matten, dekens, bedden, ledikanten,
meubelen, klokken, haarden, schilderijen,
spiegels, kinderwagens, enradio. Men
zal slechts kunnen zeggen, dat de firma niet
goed gesorteerd is of geen voorraad heeft.
Het huis is van onder tot boven wel voor
zien, maar er blijft ruimte genoeg voor vele
koopers. Ter gelegenheid van de opening
stond de winkel vol bloemen.
LUXOR-THEATER.
Patsy Ruth Miller en Ralph Ince
in „Geschaakt" en „Een proces
om 3 millioen".
Bij het binnenkomen in dit theater worden
we vergast op de ouverture „Leichte Cavale
rie", van Suppé, waarna we weder een
Duitsch reisje maken en wel ditmaal naar
Duisburg aan den Ruhr. Dit was weer in
teressant.
Vóór de pauze draait dan nog „Geschaakt"
met Patsy Ruth Miller in de hoofdrol. We
worden verplaatst naar een zeemanskroeg
waar als danseres optreedt Polly (Ruth Mil
ler). Daar komt een kapitein (Ralph Ince)
binnen, die van al zijn geld beroofd wordt.
Hij verdenkt daar ook Polly van en als hij
later weer terugkeert in die kroeg, schaakt
hij het meisje en brengt haar naar zijn
schip, waar ze zeer slecht behandeld wordt
om bovengenoemde reden, al bezweert ze ook
onschuldig te zijn.
De kapitein geeft haar over aan een voor
bijvarend schip. Een jaar later komt hij weer
terug en hoort daar dat Polly in een andere
kroeg danst. Hij toont haar weder zijn af
schuw, maar nu slingert Polly hem al haar
opgespaarde geld in het gelaat en zegt dat
er niets aan mankeert. Als de kapitein nu
nog hoort dat ze armoede geleden heeft om
hem het geld terug te geven, komt hij tot de
overtuiging dat hij zich in dat meisje ver
gist heeft en we zien hen beiden aan het
slot dan ook gezellig aan het stuurrad zitten.
Dit is een heel goede film met uitstekend
speL
Na de pauze draait: „Een proces om 3 mil
lioen". Dit is de geschiedenis van drie man
nen. de eene is een dood-gewone zakken
roller, de tweede een gentlemandief, de der
de een bankier. Bij den bankier worden 3
millioen gestolen en de arme zakkenroller
wordt er van verdacht. Als hij terechtstaat
komt de gentleman-dief (die het geld gesto
len heeft) en deze strooit de bankbiljetten
in de rechtszaal, zeggende dat hij de dief
was. Hij weet te ontkomen met den zakken
roller en als deze zegt dat het jammer van
het geld was, krijgt hij ten antwoord dat het
alles valsch geld was, maar dat hij nu een
gedeelte van het echte geld krijgt. Een aar
dige film, waarom nu en dan hartelijk ge
lachen wordt.
Het programma biedt weer voor elk wat
wils.
CINEMA-PALACE.
Ramona,
Half Haarlem zingt en speelt van de week
het in den laatsten tijd zoo populair gewor
den lied van „Ramona", want half Haarlem
zal de prachtige film van dien naam in
Cinema Palace willen zien en ook willen
luisteren naar de meesleepende muziek van
het orkest en naar den schitterenden zang
van den bekenden Haarlemschen zanger
Jan Hensen, die eenige malen de melodie
van Ramona ten gehoore brengen en dit op
een wijze, die het publiek tot ontroering
brengt; die het dwingt om het tenslotte zacht
mee te neuriën.
Ramona
Het klinkt, terwijl we dit Vrijdagavond laat
schrijven, nog steeds, in onze ooren. We
zullen die melodie we zijn er van over
tuigd de eerste dagen nog niet kwijt ra
ken!
En zoo zal het wel met iederen bezoeker
De film geeft de geschiedenis van Ramona,
de aangenomen dochter van Senora Morena,
de trotsche en hooghartige weduwe, die ze!f
met vaste hand haar ranch bestiert. Het
meisje krijgt van die koude vrouw echter
geen liefde. Daarom is het niet te verwon
deren, dat Ramona haar hart schenkt aan
Alessandro, den hoofdman van den troep
Indianen, die gehuurd zijn, om de schapen
van Senora Morena te scheren. Door de hulp
van Felipe, den zoon van de weduwe, die
ook verliefd op haar is, weet zij te vluch
ten, waarna zij met Alessandro trouwt, maar
vervolgens een zeer avontuurlijk leven leidt.
Na een huwelijksgeluk van slechts drie ja
ren, waarin haar dochtertje Ramona gebo
ren werd, wordt Alessandro doodgeschoten.
In het toppunt van haar verdriet (haar
dochtertje is In dien tijd ook overleden),
raakt Ramona haar geheugen kwijt en
zwerft zij tusschen de Indianendorpen in de
bergen. Daar wordt zij eindelijk door Felipe,
die haar niet heeft kunnen vergeten, ge
vonden. Zij herkent hem echter niet. Hij
brengt haar naar haar vroegere omgeving
terug, waar hij van alles probeert om haar
geheugen terug te roepen. Eindelijk krijgt
hij een idee. Hij liet Ramona kleeden in een
fraai Spaansch costuum uit haar jeugd. Dan
zet hij zich naast haar neder en zichzelf
begeleidende op de gitaar, zingt hij voor
haar een oud liefdesliedje, zooals hij dat in
haar jeugd ook gedaan had.....
Ramona!
En tot zijn onuitsprekelijk geluk keert
haar geheugen dan terug. Zij valt in Felipe's
armen en een stroom weldadige tranen bren
gen haar de volkomen genezing.
Ten zeerste onder den indruk verlaten de
bezoekers het bioscooptheater.
Het is gelukkig, dat het luchtige en vroo-
lijke bijprogramma en het Wereldnieuws
vóór de pauze gegeven worden. De bekoring
van de prachtige Ramona-film raakt daar
door niet verloren.
Men ga naar Ramona zien en luisteren!
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1411
MOEILIJK OOGENBLIK
Als je in je zak grjjpt om een fooi voor de
garderobejuffrouw en je voelt dat je niet
anders hebt dan een stuivertje en een gulden.
(Nadruk verboden.)
STANDAARD -THEATER.
De vrouw van mijn vriend en
Madame Sans-Gène. Natuur en
décor.
Hoe lang geleden is het niet, dat we Percy
Marmont zagen in „Als de winter komt". Nu
plotseling duikt hij weer op als de man die
de vrouw van zijn vriend wel aardig vindt,
welke vriend in een land van bergen en ri
vieren woont en wiens vrouw buiten de studio
Clara Bow heet. Degeschiedenis is aardig,
met een doorzichtig intriguetje, maar bo
venal is in deze film het spel te loven van
Percy en Clara. Clara Bow, de ondeugd, het
felle kind met haar donkeren krullebol be
hoort tot een der meest natuurlijke sterren
van het witte doek, éen die we graag zien
spelen, die steeds amuseert, steeds weer
boeit ook. En in deze rolprent is ze heel goed
bij den moeilijken tocht met den vriend van
haar man langs den onherbergzamen oever,
is ze kostelijk bij al haar geflirt. En ook is
mooi de foto, de omgeving waarin deze film
speelt.
Als tweede hoofdnummer: Madame Sans-
Gène met Gloria Swanson, eens de personi
ficatie van de Amerikaansche filmcultuur.
Een film die al oud is, en dit toont, die reeds
hier ter stede vertoond is, maar toch zeker
wel de moeite waard om nog eens te bekij
ken. De revolutiescènes, ze zijn boeiend en
mooi, vol actie, met de kruitdamp boven de
hoofden der menschen die de Tuilerieën be
stormen, met de oprukkende soldaten, met
de vele tafereeltjes vol charme aan het hof.
Hartelijk lacht men om 't optreden van
Madame Sans-Gène. Men vermaakt zich
tóch, dezen avond bij twee films die niet
zwaar maar pakkend en aardig zijn.
REMBRANDT THEATER
Een Fransch filmwerk met
gelukkig een ongebrui
kelijke afloop.
Eigenaardig is het met Fransche films ge
steld. Ofzij zijn boven iedere lof verhe
ven, (men denke slechts aan Abel Gance's
film Napoleon en aan het interessante werk
van René Clair) of zij onderscheiden zich
door een typische romantiek, die bij het sen-
timenteele af is. In het laatste geval blijft
de film zuiver vertellend, of liever na-ver
tellend. 't Is of men tramromannetjes voor
gelezen krijgt. Met zelfstandige filmkunst
heeft dit alles natuurlijk niets te maken en
als zoodanig wenscht het werk zich dan ook
niet beoordeeld te zien. „De koning der
Charleston" is één dier rustige films bijna
zonder pretenties, licht verteerbaar, die u een
wijle aangenaam bezig willen houden. Aan
genaam is hier eigenlijk het woord niet. om
dat het lot van den charleston koning, een
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ceat»
per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEF. Na. 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofzuigeri.f 175.
neger die aan e enongelukkige liefde ln den
letterlijken zin des woords ten gronde gaat.
nu niet bepaald verblijdend is. Maar dat is
nu juist het typische van dergelijke Fran
sche films: zij zoeken u te ontroeren, zij
speculeeren op uw medegevoel en -lijden en
tochbrengen zij de toeschouwers over
het algemeen prettige verpoozing. Het eenige
merkwaardige is, dat „zij elkaar niet krijgen"
ondanks alles. Als men zit te peinzen: „hoe
zullen zij den afgrond overbruggen", dan laat
de laconieke regisseur den zwarten held rus
tig, maar op z'n onverwachtst sterven.
Fotografisch heeft deze film zeer vele uit
nemende fragmenten.
Ditmaal ligt het hoogtepunt van het pro
gramma niet in de film, maar op het too-
neel. De „Theilon groep" 7 acrobaten in
Russischen dracht bevelen wij zonder
voorbehoud in de gunst van het publiek aan.
Deze acrobaten bereiken dank zij een bepaal
de kunstzinnige regie, een groote hoogte. Het
ensemble werkt met een entrain en in een
tempo dat er het karakter van ballet, van
het groteske en toch gracieuze ballet aan
geeft. De komische voorman moet" een kun
stenaar zijn. Hij is acrobaat, clown, en acteur
Drie elementaire begrippen die volgens vele
groote Russische tooneelhervormers alle aan
wezig moeten zijn voor de vorming van een
tooneelkunstenaar. Waarlijk, men late de ge
legenheid niet voorbijgaan. Men moet dit
gaan zien, doch met andere oogen dan waar
mede men een gewone acrobatentroep be
kijkt!
Dan zal men genieten van een geordende
chaos, van een wild en toch geregelemen-
teerd spel van lichaamslijnen. Van iets, dat
meer is dan acrobatiek of variété!
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CU. per regel.
1 Het sec*ert eeuwen bekende en onovertroffen middel
i t-JLUW» hoest en verkoudheid l C» 'JLSgf»
en alle aandoeningen der slijmvliezen.
Prijs per kruik o< (lesch 65 oent.
8)
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
Samen gingen ze naar huis. Als u lord
Stair wilt spreken zult u hem in de biblio
theek vinden, zei ze. Hij sluit zich daar
iederen morgen op. En als u lady Perth
wenscht te zien, kunt u haar vinden in de
witte salon, daar houdt zij iederen morgen
audiëntie.
En, vroeg hij, als ik Lady Stair
wensch te ontmoeten, waar moet ik dan
zoeken?
Ze lachte.
In de kinderkamer, als ïk tenminste
moed heb daar binnen te gaan, anders zoo
ver mogelijk weg van lady Perth.
Een beetje vaag. schertste hij. Ik zal
eerst Lord Stair gaan opzoeken. Laten we
samen gaan.
Neen, antwoordde zij. Hij zou het
misschien vreemd vinden als ik hem stoorde.
Wanneer zie ik u weer?
Marguérite lachte nerveus.
Het gebeurt niet dikwijls dat iemand
zooveel belang stelt in mijn gezelschap: Lady
Perth probeert me zoo weinig mogelijk te
zien en.... ze had op het punt gestaan er
aan toe te voegen en niemand heeft me
noodig, maar ze bedacht zich.
Wat hem betrof had ze den zin echter
evengoed kunnen afmaken, want hij begreep
wat ze had willen zeggen.
Wanneer zal ik u weerzien en waar
kan ik u vinden? vroeg hij voor den twee
den keer.
Ik zit dikwijls In de aardige kamer die
wij Sir Josua's kamer noemen.
Die weet ik, zei hij, waar de drie
schilderijen van Sir. Josua hangen. Ik zal u
daar zoeken.
Marguérite voelde zich vroolijker, dan ze In
langen tijd geweest was en ze bedacht hoe
anders het zou worden in het oude huis, nu
kapitein Este hun gast was.
HOOFDSTUK X.
Lady Perth keek op van haar boek en
tuurde naar het gedeelte van de kamer waar
twee jonge hoofden zich bogen over een
foto-album. Kapitein Este vertelde en Lady
Stair luisterde. Telkens hoorde ze het geluid
van een lach, een hooge, zilveren lach en
lady Perth ergerde zich. De morgenzon
scheen warm in de kamer, de groote tuin
deuren stonden open en een geur van rese
da woei naar binnen.
Lady Stair zag er even stralend uit als de
zen zomerdag: haar gezicht was een en al
levendigheid. Haar heldere oogen keken ver
baasd op naar Kapitein Este, die vertelde
van zijn verre tochten en Lady Perth werd
getroffen door-de bezieling die zij nooit te
voren had bespeurd. Over het algemeen had
Marguerite's gelaat iets kwijnends en ver
moeiends, soms iets rusteloos, alsof ze iets
miste, maar nu scheen haar heele ziel op te
lichten in haar oogen, haar rijke ziel die ze
geërfd had van haar kunstzinnigen vader.
Lady Perth fronste het voorhoofd. Ze
was zich ten volle bewust, dat er niet de
minste reden voor critiek was, een gesprek
tusschen twee spelende kinderen had niet
onschuldiger kunnen wezen.
Heeft u nooit buiten Engeland gewoond?
hoorde ze kapitein Este vragen.
Gewoond nooit, maar ik heb wel gereisd
met Lord Stair, maar ik ken toch geen
ander leven dan het Engelsche.
Een oogenblik zweeg ze, maar toen ging ze
voort: Ik praat over het leven, maar ik
weet eigenlijk niets van het leven af. Voor ik
getrouwd was, dach ik dat het leven alleen
muziek was.
En nu? vroeg hij nieuwsgierig.
Nu voel ik het meer als een mengsel
van verschillende dingen.
Een prettig mengsel, hoop ik, zei kapi
tein Este.
Lady Stair antwoordde niet. In haar hart
dacht ze dat als „Zonnestraaltje" er niet
was, er niet veel geluk voor haar zou
overblijven. Ze glimlachte bitter bij de ge
dachte dat de geschiedenis van de muziek
Lord Stair meer belang inboezemde dan zijn
jonge vrouw. Toch deed ze hem onrecht,
Lord Stair hield zeker veel van haar, maar
op zijn eigen, rustige manier. Lady Perth
achtte het thans noodig om iets te zeggen.
Mijn lieve Marguerite, begon ze, ik wist
niet dat jij om sentimenteele gesprekken
gaf.
Noemt u dit een sentimenteel gesprek?
Ongetwijfeld, was het stroeve ant
woord.
Als dat zoo is, geef ik er heel veel om.
En u kapitein Este? zei Marguérite.
Nog veel meer dan u, lachte hij.
Gaat u mee naar de Reigers Plas, lady
Stair? Dat was mijn lievelingsplekje toen ik
nog een kleine jongen was.
Het is dunkt me, veel te warm om te
wandelen, meende Lady Perth.
De heele weg wordt geschaduwd door
hooge boomen, lady Perth, zei de kapitein.
Ik houdt van warmte, voegde Mar
guérite erbij.
Ik zal zorgen dat aan dit spelletje een
einde komt, dacht Lady Perth boos. Ze er
gerde zich aan het schuldelooze genoegen
dat deze twee jonge menschen vonden in
eikaars gezelschap.
Toen de twee pratend en lachend op weg
togen als een paar dartele, onbezorgde kin
deren, keek Lady Perth ze met een blik vol
stuursche grimmigheid na.
Ik voel me nu veel vrijer, zei kapitein Este,
terwijl ze het glasveld overstaken. Nu kun
nen we tenminste zeggen wat we willen. Ik
krijg soms een griezelig gevoel als ik aan
haar denk.
Wat voor een gevoel?
Dat kan ik nauwelijks onder woorden
brengen, maar ik heb soms zoo'n idee alsof
ze, mij op een of anderen keer groote allen-
de zal berokkenen. Zouden er werkelijk zoo
iets als voorgevoelens bestaan?
Al pratende waren ze bij den Rcigerplas
gekomen; ze gingen in het gras zitten, bo
ven hun hooiden waren de groene takken,
voor hen was het heldere water dat wind
zwak rimpelde, langs het water groeiden
vergeet-mij-nietjes en moeras-spirea. Kapi
tein Este vertelde de legende van den Rei
gerpias. Toen zei hij: plotseling: Uw oogen
hebben een heel andere kleur dan de ver
geet-mij-nietjes hier. Wist u dat blauw mijn
llevelingeskleur is?
De mijne ook, zei ze. We hadden maar
één schilderij in onze oude kerk in Inlsfail.
Het stelde een Madonna voor met een mooi
zacht gezicht en met een droefheid in de
oogen, alsof ze overal de schaduw van het
kruis zag.
Ze draagt een blauw kleed en sinds ik
dat schilderij gezien heb, houd ik het meest
van blauw.
U bent zelf net een madonna, zei hij.
Ze schudde het hoofd. Ik heb heclemaal
geen madonna-gezicht, het is te rusteloos. Ik
voel me altijd als Iemand die wacht op iets
dat nooit komt. Er is een tekort in mijn le
ven, maar ik weet niet wat het is. Hij wist
het, maar zweeg. Maar in een opwelling van
medegevoel, greep hij haar blanke hand en
drukte die even.
(Wordt vervolgd.)
