HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
HET MEDAILLON VAN
LORD STAIR
DONDERDAG 4 APRIL 1929
VIERDE BLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Er was eens een vrouw, die graag schoon
maken wou.
Ze had echter haar man zéér lief, en ze
wist, dat hij aan schoonmaken, behalve het
traditioneele broertje, nog zéér veel familie
dood had. Ze wist, dat hij het woord
„schoonmaken" slechts gebruikte, wanneer
hij om een breipen vroeg en z'n pijp in de
hand hield, die niet trekken wilde.
Verder maakte de man wel eens het kip
penhok schoon, maar dan was het altijd
Zondag, en was al het andere in huis ook
schoon, waardoor het succes van de .nodder-
voeten waarmee hij telkens binnenkwam te
groot was.
Tenslotte ruimde hij ook wel eens wat op.
Dit gebeurde alleen, als hij Iets kwijt was.
Dan spreidde hij den inhoud van alle laden
van zijn bureau uit over den tafel, den vloer
enz. Nadat hij dit gedaan had perste hij
dienzelfden inhoud, die dan natuurlijk ver
driedubbeld scheen, weer ln de laden terug.
Meestal had hü daarbij veel haast en keek
hij niet zoo nauwkeurig naar hetgeen bij
wegborg. En alles wat dan na dit intensief
zoeken, zoek was, kon de vrouw zeker in de
schrijftafel weer vinden. De man had het
dan mee-,.opgeruimd".
Nooit echter kwam het in den man op, om
het woord schoonmaken ln het bijziin van
de vrouw te gebruiken, en zeker niet in
Lentetijd.
De vrouw, dus had den man zeer lief, en
ze wilde toch schoonmaken. Lang dacht %e
erover na, hoe ze het zou kunnen doen zon
der dat het hem zou hinderen.
Eens op een nacht, toen ze slapeloos had
gelegen en steeds maar gepiekerd had,
schoot plotseling een weten in haar brein.
En 't was zoo eenvoudig, dat ze hardop
lachte in de nachtstilte, omdat ze daar niet
eerder aan gedacht had. Ze zou de ver
schillende raadgevingen opvolgen die de
man het vorig jaar tijdens en na de schoon
maak ten beste had gegeven. Had hij mot
telkens gezegd, als iets hem hinderde: „Ik
zou het zus of zoo hebben gedaan", of
„Waarom die je dat niet zoo, lijkt je die ma
nier niet verstandiger", „Is het noodig, dat
je alles Ineens overhoop haalt, als je het zoó
doet gaat het toch beter": enz., enz.
Ze had hem toen erg uitgelachen en ge
zegd, dat een man niets van schoonmaken
afwist, maar daar de man erg eronder ge
leden had, wilde ze hem dat verdriet niet
Lentesprookje
weer aandoen ze besloot dus haar eigen
ideeën opzij te zetten en die van den man
uit te werken. En het gelukte haar, het huis
van boven tot onder schoon te maken, zon
der dat de man het merkte.
De plafonds werden gewit, zonder dat het
sneeuwig wit neerdwarrelde op de jas van
den man.
Er werd opnieuw behangen, zonder dat
een stuk bestijfseld papier een elndweegs
door den heer des huizes aan diens voetzool
werd medegevoerd.
Er werd geschilderd, zonder dat een ge
deelte van de verf verdwaalde naar de
handjes en kleertjes van de zoontjes van den
man en de vrouw. De man fokte zich geen
bullen tegen vergeten ladders en viel niet
over dito emmers.
De schilderijen verlieten hun plaatsen en
kwamen er weer terug, zonder dat de man
van de trapleei viel of „au" riep, omdat een
van zijn vingers net op de plaats van den
spijker zat
De kasten werden leeg gehaald en toch be
hoefde de man 's avonds niet z'n krant te
lezen in een tot verhuiswagen omgetooverde
huiskamer.
Het raam dat niet meer openging, de deur
die uit het slot hing, het dak dat lekte, zij
aller werden beter zonder dat de man ziek
werd
Schoonmaakscènes, lastige humeuren, zij
allen bleven uit. Door de liefde der vrouw
en de wijsheid van den man werd het huis
weer nieuw, terwijl de man ln onschuld voort
leefde en geen schoonmaakmartelaar was.
En toen alles klaar was, de jongens in hun
schoongemaakte bedjes lagen en het thee
lichtje gezellig pruttelde, zei de vrouw, die
den man zeer lief had, tot hem: „Ik heb
schoongemaakt".
De man geloofde haar niet; want hij had
niets gemerkt en hij zei, dat ze hem bedroog,
omdat ze te lui was, om schoon te maken.
Eerst wilde de vrouw toen maar doodgaan,
ze dacht ecfhter aan haar schoongemaakte
kwajongens, die dan geen moeder meer
zouden hebben en ze bleef dus leven.
En ze leefden nog heel lang en heel ge
lukkig samen, en er kwamen nog veel lentes
en even zooveel schoonmaken. Maar nooit
maakte de vrouw meer op mannenmanier
schoon, want ze hield erg veel van den man
en wilde vóór alles, dat hij haar geloofde.
DE MARIA-STICHTING.
30.JARIG BESTAAN.
Het zal 15 Mei a.s. 30 Jaren geleden zijn,
dat de Mariastichtlng, de bekende R.K.
ziekeninrichting aan de Kamperlaan, inge
wijd werd.
Dit is een gesticht'van de Vereeniging van
Ziekenverpleegsters, zusters Franciscanessen
der H.H. Harten te Salzkotten, welke ver
eeniging op 20 April 1883 te Haarlem werd
opgericht. Haar doel is de verpleging van
zieken, zonder onderscheid van godsdienst
of maatschappelijken stand, zoowel in huls
als in het gesticht.
Het gesticht werd 15 Mei 1899 door den
Bisschop van Haarlem plechtig ingewijd,
3 Juli daaraanvolgend werden de eerste
zieken opgenomen.
In den loop der jaren is de Mariastlchting
eenige keeren vergroot.
„LUTHER".
Een f"m der hervorming
van Hans Kyser.
Het is reeds bekend, dat op 5. 8, 12 en 15
Anril onder auspiciën van de Haarlemsche
af deeling der Evangelische maatschaoplj in
de Gemeentelijke Concertzaal te Haarlem
vertooningen zullen worden gegeven van de
film Luther", welke door den bekwamen
Duitschen regisseur Hans Kyser werd ge
maakt. Wolfgang Zeiler heeft muziek bij
deze film gecomponeerd, die uitgevoerd zal
worden door den organist George Robert,
Ds. Poot en Ds. Drijver zullen een toelich
ting tot de film geven.
Onlangs hebben wij deze film gezien en
een korte beschouwing is zjj wel waard.
Immers, het vereischte veel van de krach
ten van regisseur en adviseurs om een ge
schiedenis, als die van den horvormer Maar
ten Luther, in film te brengen wijl zij niet
'n zuivere reconstructie alleen vraagt, doch
ook film dient te zijn. En daarin zijn de
makers, over 't geheel genomen zeker ge
slaagd.
Grootsch Is dit werk opgezet, met goede
technische krachten, met bekwame opera
teurs als S. Wangoe en O. Ewald, met een
uitgezocht stel acteurs waarvan Eugen
Klöpfer (Luther),Theodor Loos (Melanchton)
Jacob Tiedtke (Tetzel), H. K. Müller (Karei
V) en Arthur Krausneck (Stanpitz) vooral
te noemen zijn-
De inhoud van de film te vertellen Is over
bodig, het begint bij Luther's terugkeer naar
Mansfeit als hij aan de hoogeschool te
Erfurt magister is geworden en eindigt nadat
Luther in de slotkerk te Wittenberg zijn
strijdlied „Een vaste burcht is onze God",
heeft gezongen en de hervorming begonnen
is.
Klöpfer speelt prachtig de hoofdrol, de
scènes in het klooster van de Augustijner
monniken munten uit, de tocht naar Rome,
gegeven in slechts enkele, suggestieve frag
menten, behoort tot de filmisch beste ge
deelten.
Een rolprent, die ieder belangstellende in
Luther's werk, behoort te gaan zien.
STADS BIBLIOTHEEK EN LEESZAAL
Aantal bezoeken in Maart 9551, waarvan
4726 aan de Krantenzaal en 1658 aan de al-
gemeene leeszaal.
Uitgeleend werden 8322 boeken.
DE NATIONALE VROUWEN
RAAD.
UIT DE GESCHIEDENIS.
Nu de Nationale Vrouwenraad van Neder
land zijn dertigste e'.g. vergadering ziet na
deren, (die op 10, 11 en 12 April te Haarlem
gehouden wordt) is het goed zijn ontstaan
en geschiedenis in herinnering te brengen.
Reeds in 1888 werd door Mrs May Wright
Servall en Susan B. Anthony de Internatio
nale Vrouwenraad (International Council of
Women I. C. W.) gesticht in de Vereenigde
Staten van Amerika.
Beider vaste overtuiging was, dat de Vrou
wen- en Vredesbeweging (waarvan Mrs.
Servall een vurig voorstandster was) slechts
dan goed gediend konden worden, als voor
de Vrouwenorganisaties van alle landen een
middelpunt werd geschapen, de I. C. W. Daar
door immers zouden nu en dan vrouwen uit
alle landen kunnen samenkomen om te be
raadslagen over alles wat bevorderlijk ls voor
de belangen van de gemeenschap, het gezin,
en den indlvldueelen mensch.
Als waarborg voor eenheid en samenwer
king werd in de Statuten het beginsel vast
gelegd, dat geen enkele propaganda méér op
den voorgrond mag treden dan eenige an
dere en dat strijdvragen van godsdlenstigen
of politleken aard in deze internationale fe
deratie niet mogen worden aangeroerd.
Hoe en wanneer ontstond nu de Nationale
Vrouwenraad van Nederland?
De ouderen zullen zich nog herinneren den
uitstekenden Indruk dien in 1898 de Nationale
Tentoonstelling van Vrouwenarbeid" te ren
Haag maakte. Deze prestatie van vereenigin-
gen van de meest uiteenloopende richting
op godsdienstig en politiek gebied, deed het
verlangen ontstaan den band niet te verbre
ken. maar tot een duurzame te maken. Op
Initiatief van drie vei*eenlgingen werd een
uitnoodiging gericht aan alle vereenigingen
in Nederland ln wier bestuur vrouwen zit
ting hadden en het, resultaat was, dat 25
bonden en vereenigingen te zamen op 23 Oc
tober 1898 den Natlonalen Vrouwenraad van
Nederland stichtten, die zich als zevende bij
den I. V. R. aansloot en zich onder het motto
schaarde: „Gelijk gij wilt, dat u de menschen
doen zullen, doe gij hun desgelijks".
Artikel I der Statuten luidt:
„De Nationale Vrouwenraad van Neder
land, uitgaande van de meening, dat man
en vrouw elkanders werk op elk gebied moe
ten aanvullen, zullen zij het werk van den
volkomen mensch tot stand brengen, wenscht
de vrouwen van Nederland te organiseeren
en het werk van allen te vereenigen, teneinde
aller streven met bewustheid te richten op
de verwezenlijking van deze volledige samen
werking.
„Als eerste middel om nadat dat doel te
komen, wordt genoemd het samenvoegen
van alle vereenigingen, die arbeiden aan de
verbetering van den zedelijken, maatschap
pelijken, economlschen en rechtstoestand
van de Nederlandsche vrouw in het bijzon
der en van het Nederlandsche volk in het
algemeen".
Iedere vereeniging behoudt in den N.V.R.
echter haar volkomen zelfstandigheid. Geen
der aangesloten vereenigingen kna ooit aan
sprakelijk worden gesteld voor de actie door
eenige andere gevoerd. Voorstellen die be-
ginselquaesties raken, kunnen slechts met
algemeene stemmen worden aangenomen.
Meermalen kwam het daardoor voor, dat een
of enkele stemmen een voorstel deden vallen.
Wordt hierdoor het werk van den Raad
niet zeer belemmerd? Niet, als wij zijn doel
Juist zien: Niet het propageeren van be
paalde ideëen. maar een wederzijdscb ken
nen, waardeeren en beïnvloeden met het
doel van art. I voor oogen.
Het algemeen bestuur bestaat uit zooveel
leden, als er aangesloten vereenigingen zijn.
Behalve vereenigingen kunnen belangstel
lende personen, mannen en vrouwen zich als
lid opgeven. Zij dragen den naam van „Per
soonlijke Voorstanders". De afgevaardigden
der Vereenigingen kiezen op de jaarverga
dering het dagelijksch bestuur van zeven le
den, dat met de uitvoerende macht bekleed
Is en waar noodig naar buiten optreedt.
De werkzaamheden van den L V. R. wor
den over verschillende comité's verdeeld,
waarin ook een Nederlandsche afgevaardig
de zitting heeft. Zoo onderscheidt men het
Comité voor Financiën, voor de Pers, voor
den Vrede en Arbitrage, voor Volksgezond
heid, Opvoeding en Onderwijs, Jeugdzorg,
Vrouwenarbeid, enz.
De dertigste algemeene vergadering zal op
10, 11 en 12 April a.s. gehouden worden te
Haarlem in de Kroon, Groote Markt.
Daartoe hebben toegang alle leden van
aangesloten vereenigingen. Op Woensdag 10
April zal een bijeenkomst zijn, waar alle be
langstellenden toegang hebben. Er zal be
handeld worden: „Wat wordt er in ons land
gedaan buiten de school voor ontspanning
en ontwikkeling der vrouwelijke, rijpere
jeugd".
Mejuffrouw Joh. G. Lugt zal dit onder
werp inleiden.
Ter ontspanning zal er Woensdagmiddag
een autotocht in de omstreken van Haarlem
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1419
HET WOORDFNBOEK
Vraagt zich af, of je
het spelt uitweiden oi
uitwijden en besluit
om het op te zoeken
informeert of iemand
ook weet, waar het
woordenboek kan
zijn. het l:gt niet ln
de boekenkast
verneemt dat moe
der het mee naar bo
ven heeft genomtn
om een raam open te
houden
het bhlkt or niet
meer te zijn en
moedor herinnert
zich dat Jon het ge
bruikt heeft om fo
to's plat te maken
Jan verzekert dat
Mientje het heeft
weggehaald om er
bloemen in te dro
gen
gaat weer naar be
nsden, mopperende
dat de dingrm nooit
op hun plaats blij
ven
moeder herinnert
zich plotseling dat
vader het zelf een
paar dagen tevoren
gehad heeft, maar
waar het nu is....
besluit om er maav
uitwijden van te
maken
(Nadruk verboden.)
met een thee in Groenendaal worden geor
ganiseerd door het Comité van Ontvangst.
Donderdagavond om negen uur biedt het
Comité van Ontvangst eene feestelijke bij
eenkomst aan het dag. bestuur, alg. bestuur,
afgevaardigden, enx Op dezen avond zal
onze stadgenoote mevrouw Van Hengel-Cou-
perus en het strijkje van de Haarl. afd. der
Ned. Ver. van Huisvrouwen hare welwillen
de medewerking verleenen. Mevrouw Meden-
bacta uit Den Haag zal o.m. Ruizerijmen van
Charivarlus zeggen.
Donderdag 11 April zal de vergadering ten
Stadhuize worden ontvangen.
HET JUBILEUM VAN
HAARLEM'S TOONEEL.
HET KINDERFEEST.
En de feestelijkheden worden voortgezet....
Woensdagmiddag was het feest voor de
kinderen der leden van jubileerend Haar
lem's Tooneel".
De Jansweg-schouwburg stampvol, natuur
lijk. Altijd een aardig gfezicht, die kleuters
met 'n kleur van opwinding en met groote
verlangende oogen. Het was duidelijk te zien,
dat de harten „vol verwachting klopten".
Nu, die verwachting werd waarlijk niet
beschaamd. Van twee tot half zes hebben de
Jongeren (het bestuur had de sympathieke
gedachte gehad ook de jeugd uit de wees
huizen hier ter stede en uit het Kinderte
huis aan den Schotersingel aan dit feest te
doel deelnemen) echt genoten. En de gelei
ders behoefden zich ook niet te vervelen.
Want wat geboden werd was inderdaad „pri
ma".
Het eerste nummer was het optreden van
..Oom Jan", d.w.z. van den voorzitter van
Haarlem's Tooneel, den heer J. van Eden, die
met een alleraardigst toespraakje in den
kindertoon den middag opende en de jon
gens en meisjes begroette als aanstaande
H. T.'ers. Verder bracht de voorzitter dank
aan den heer J. Kaart Sr., voor bet afstaan
van den schouwburg, aan den heer Daudey.
directeur van het Cinema Palace, voor het
beschikbaar stellen van kinderfilms en aan
mevrouw Stolk, die mej. Teves dapper terzij
de had gestaan bij het instudeeren door de
klnderer. van den zangspelen.
Hierna werden eerst onder leiding van
mej. C. Teres door jeugdige dilettanten
eenige zangspelen uitgevoerd, nl. „Op het
IJs", „De Waschdag" en „Het Bruiloftspaar",
korte, aardige dingskes, waarvan vooral het
laatste, met den deftigen bruidegom en het
lieve bruidje enorm veel succes had.
Toen kwam de heer Henri Nolles zijn oud-
Hollandsche poppenkast vertoonnn. Wat had
den de kinderen een pret! Hoe genoten zij
van de „Avonturen van Slimme Hans"l
De heer Nolles heeft er buitengewoon slag
van, zijn poppen te laten spreken en hande
len en zijn geheele reizende tooneel ziet er
zeer smaakvol en verzorgd uit. Het ls wel een
zeer „geciviliseerde" poppenkast!
Na de pauze optreden van Prof. Antonlni,
uit Honoloeloe. Het is bekend, wolk een uit
muntend goochelaar deze hooggeleerde berr
is. Hij deed ook nu weer niet alleen „klein"
maar ook „groot" verbaasd staan door zijn
ongeëvenaarde goocheltoeren, die hU altijd
gepaard doet gaan met een geestig en gezel
lig praatje.
Natuurlijk mochten eenige kleine goo
chelaars meedoen en de uitroepen van ver
en bewondering waren niet van de lucht.
De ondervoorzitter van Haarlem's Tooneel,
de heer W. Oosten Beekman, dankte Prof.
Antonini met een hartelijk woord en over
handigde hem ook een stoffelijk bewijs van
dankbaarheid.
Drie hoera's voor Antonini!
Tot slot van den middag een komische
film, (wij vergaten nog bijna te vermelden
dat vóór de pauze een alleraardigste teeken-
filriï werd afgedraaid), die wij niet gaarne
tot. de categorie paedagogische films zouden
willen rekenen. Je houdt je hart. vast als je
je voorstelt dat zoo'n toekomstige H. T.'er
dat thuis allemaal eens gaat nadoen! Maar
zoo'n vaart zal het niet loopen. Dolle pret
hadden de jeugdige feestelingen om alle
ondeugende streken, die daar op het witte
doek vertoond werden. Het spel van den
hond was onnavolgbaar!
Vermelden wij nog, dat de dames Teves en
Van Btolk bloemen kregen en dat de heer
Van Eden de zorgen voor de bij een gelegen
heid als deze onontbeerlijke traktatie royaal
en „afdoende" op zich had genomen.
H. T. gaf een zeldzaam aardig kinder
feest!
Pnftf
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 69 Ct*. psr regeL
STOFZUIGERHUIS MA'ERTENS
BARTEL JORISSTRAAT 16
TELEFOON 10756
HOBBY VLOERWRIJVERS F 125.-
FOTOGRAFISCH ATELIER „R l C H E"
Groote Houtstraat 169 I Moderne Dames- en
Tel. 13472 - Haarlem I Heerenportretteo
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAMEL
Haar eenige wandeling was langs den
straatweg tot aan het hek van het park.
De hertogin zag haar dikwijls, ze had altijd
een vriendelijke glimlach voor haar, het fijne
droevige gezicht trok haar onweerstaanbaar
aan. Eens, terwijl ze met haar echtgenoot
in de auto zat, ontmoetten ze juffrouw
G!ly"Fulke, riep Ethel, kijk, dat ls de juf
frouw van wie ik toen verteld heb.
Ze heeft een lief gezicht, zei hij, terwijl
de auto voortreed.
Juffrouw Grey kwam zelden in Clavering,
maar ais ze er kwam, werd ze nooit moe om
de menschen te hooren praten over der.
hertog en de hertogin. Deze vormden heel
dikwijls het onderwerp van gesprek; ieder
een prees hen. De hertog was een model
landheer, zei men, en de hertogin het vrien
delijkste wezen dat er bestond!
Toen Ethel Stair trouwde had ze een aar
dig dienstmeisje, Jenny Dane genaamd,
meegenomen naar Clifft. Jane was heel
knap, misschien meer dan goed voor haar
was. Ze was niet vrij van behaagzucht en
soms een beetje zorgeloos
Jare Dane, miss Dane zooals ze onder
de bedienden spottend werd genoemd aan
bad de jonge hertogin. En toch zag Ethel
niet alles door de vingers van haai en gaf
haar dikwijls een standje, als hel noodig
was. Op een keer gaf de hertogin Jane eer.
stuk kostbare kant, die ze moest vasthechten
op een avondjapon.Het was de oude familie
kant en Jane besloot haar best'te doen. De
hertigin ging uit en Jane bleef alleen me:
het satijn en de kant. Terwijl ze uit het
raam, waarvoor ze zat te naaien naar bulten
keek, zeg ze den knappen, kloeken jachtop
ziener naar den moestuin gaan. Deze jonge
man was smoorlijk verliefd op haar, ze had
hem heelemaal ingepalmd en genoot van zijn
aanbidding, vooral omdat al de andere meis
jes Jalosrsch op haar waren. En geen wonder,
Michael Hands was een flinke, knappe jon
gen, met een goede positie. Maar tot nu toe
had Jane hem nog geen glimlachje gegund.
Maar deze morgen was zoo stralend, ze zag
er zelf zóó aardig uit dat wist ze en
de geur van de rozen en de zang van de vo
gels maakten haar dronken.
Ze wilde heel even naar beneden gaan,
hem dan achter in den tuin ontmoeten en
een beetje mei hem flirten. Het rose satijn
en de oude kant werden terzijde gelegd, niet
al te zorgvuldig! Ze trof hem neg net en
maakte een praatje. Maar na een poosje zei
ze plotseling, kwasi verschrikt:
Ik moet weg hoor! Als ik de hertogin
was, zou ik een tocht door het bosch gaan
maken
Als ik hertog was, riep Michael dan
zou ik met je meegaan.
Dat wil zeggen, als ik wou, flapte ze er
brutaal uit. Hij smeekte haar om de afspraak
te maken, maar zij weigerde.
Het zou te veel menschen jaloersch
maken, riep ze hem na, terwijl ze lachend
weg liep. Maar, terug in de kamer, bestierf
de lach haar op de lippen.
HOOFDSTUK XXX.
Toen Jane de kamer was uitgegaan, had
ze de kant zorgeloos op de tafel gelegd, zon
der er op te letten dat een punt er van bijna
op den grond hing en zonder te denken aan de
kleine poes, die in de vensterbank lui lag te
genieten van de zomerwarmte.
Toen het meisje de kamer uitging had het
kleine dier plotseling Iets zien bewegen dicht
bij den grond. Het was een aardig spelletje
geworden aan de mooie zachte kant te trek
ken en te bijten, tot ze heelemaal in de war
zat,
Kleine ..Sneeuwbal" genoot Intens!
Jane uitte een kreet van ontzetting! Er
was een groote scheur In de kant, de kostbare
familiekant, die morgen gebruikt moest wor
den. Jane's gezichtje werd bleek van angst.
O. riep ze, dat zal de hertogin me nooit
vergeven. Dat kan ze me niet vergeven!
Kun je het niet stoppen? vroeg juffrouw
Hilton, die binnenkwam. Ze was de huishoud
ster, een vriendelijke vrouw, die van Jane
hield.
Jane schudde bedroefd het hoofd. Alleen
menschen, die zulke kant maken, kunnen ze
stoppen.
Als dat zoo is, weet ik misschien wel
Iemand die het voor je doen kan. In „De
Linden", even voor Clavering woont een
vrouw, die prachtig kant werkt.
ITaaldkant! vr oeg Jane ongeloovig.
De huishoudster knikte. Ga naar haar toe,
zij zal het misschien kunnen maken.
Een paar minuten later haastte Jane zich
langs den straatweg. Geen duizend jachtop
zieners konden haar nu iets schelen.
Juffrouw Grey zat te werken la haar dak
kamer. Ze had de hertogin voorbij zien
komen en geen oogenblik haar post verlaten,
bang dat de auto zou terugkeeren, z-onder
dat ze het merkte. Toen Jane dicht bij haar
huls was, herkende ze het knappe dienst-
meis.'ï, dat zij dikwijls onder de bedienden
van den hertog ln jle kerk gezien had.
Jane vertelde wat er gebeurd was en liet
de scheur zien.
Is u de kamenier van de hertogin?
Ja.
Haar eigen kamenier? herhaalde de
oudere vrouw.
Er was een blos gekomen op haar bleek
gezicht en haar handen trilden. Jane zag
het en verwonderde zich er over, maar ze zei
niets.
Ik kan de kant wel maken, zei Juffrouw
Grey. Maar ik zal er niet voor morgenoch
tend mee klaar kunnen zijn_
De hertogin heeft haar niet vóór mor
genavond noodig, zei Jane.
Ik zou het morgen vroeg kunnen komen
halen, zonder dat de hertogin het hoeft te
weten. O, voegde ze eraan toe, met tranen
in de oogen, wat ben ik u dankbaar. De
hertogin is altijd zoo goed voor me. ik zou het
vreeselijk vinden het haar te moeten vertel
len.
Juffrouw Grey knikte. Honderden vragen
kwamen haar op de lippen, maar ze onder
drukte ze. Ze mocht de bedienden niet uit-
hooren en toch voor Jane ging, moest ze toch
even vragen:
Dan vindt u het zeker wel heel prettig
ln uw betrekking:
Heerlijk riep Jane. De hertog Is ook
heel aardig, maar hij zegt nooit veel tegen
ons. De hertogin is een en al vriendelijk
heid.
Haar „Zonnestraaltje"! Hoe goed herin
nerde zij zich het lieve gezichtje van haar
baby. Geen wonder dat ze tot een vriendelij
ke, jonge vrouw was opgegroeid
Jane stond den volgenden morgen vroeg
op en haastte zich naar juffrouw Grey. De
kant was zóó prachtig hersteld, dat de
plaats waar de scheur gezeten had, nauwe
lijks was terug te vinden. Juffrouw Grey
had er den heelen nacht voor op gezeten.
Hoe zal ik u ooit genoeg kunnen dan
ken! riep het meisje. En wat ben ik u
schuldig? Ik wil er niets voor hebben, was
het antwoord. Ik ban blij dat ik u heb
kunn&n helpen. Maar, vervolgde ze, u zoudt
me een genoegen doen, door aan mij te dan
ken. als de hertogin later zelf eens kant
heeft te herstellen. En met een diepe blos
op het gezicht vroeg ze: Als u eens tijd hebt,
komt u mij dan eens opzoeken, ik voel mo
soms heel eenzaam.
Jane kreeg een kleur van plezier. Dat
zal ik zeker doen. zei ze hartelijk.
Ze haastte zich naar huis. De kant was
spoedig op de japon gezet. De hertogin
merkte niets, maar Jane's geweten bleef
haar kwellen. Ze was altijd eerlijk geweest
tegenover haar meesteres en 's avonds, toen
de party afgeloopen was, vertelde ze haar
de heele geschiedenis.
Laat me de kant eens zien, zei deze
vriendelijk en ze was vol bewondering voor
de prachtige manier, waarop de scheur her
steld was.
Wie heeft het gedaan? vroeg ze.
Jane vertelde het haar en voegde er bij,
dat, ofschoon Juffrouw Grey ln een van de
kleine huisjes woonde, ze zonder twyfel een
dame was. En denk eens aan, ging ze
voort ze had or misschien wel een heelen
nacht aan gewerkt, en toch wou ze er heele
maal geen geld voor aannemen.
Geen geld voor aannemen? Hoe vreemd.
En toch zeg je dat ze arm is?
Ze moet wel arm zyn, al de menschen
van „De Linden" zijn arm.
(Wordt vervolgd.)
