ATER
KINDEREN EN LAMMEREN IN 'T VOORJAAR.
V uilnisbak-geneugten.
EEN ZIGEUNER-HUWELIJK.
ZATERDAG 27 APRIL 1929
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
VIJFDE BLAD
Het doel heiligt de middelen
Deze moeder heeft een radicale
oplossing gevonden om alle
gevaren die een kind bedrei-
gen te bezweren. Een paal in
den grond en een paar meter
touwI Daaronder een
andere moeder met drie kinde
ren, in de natuurOp de wei in
de zon.
Gebondenheid, in de stad
en de onge
bondenheid in de
natuur.
HOE DE ZIGEUNERS BRUILOFT VIEREN. EEN FEEST BIJ HET
LICHT VAN VOLLE MAAN.
(Van onzen Weenschen correspondent.^
Weenen, 21 April.
De Zigeuners vieren huwelijksplechtig
heden, welke ten zeerste afwijken van de
gebruiken bij andere volkeren.
Dezer dagen trok een groote troep Zigeu
ners door Weenen. Zij waren op weg naar
Hongarije, maar te Weenen werd een Zigeu
nerbruiloft gehouden. Zulk een bruiloftsfeest
kan namelijk alléén maar plaatsvinden,
wanneer het volle maan is en dat was juist
het geval. De troep, die uit ongeveer hon
derd mannen, vrouwen en kinderen bestond,
maakte halt op een der weiden in den uit-
gestrekten Prater, niet ver van den oever
van den Donau. Men kampeerde hier en men
besteedde den geheelen dag aan de voorbe
reidingen voor het feest, dat des avonds
plaats zou vinden. Reeds des morgens
waschten de Zigeunerwijven de kinderen met
water dat uit den Donau werd gehaald,
alles maakte zich mooi en de vrouwen
verfden haar gelaat nog fraaier dan ge
woonlijk. De mannen togen naar de stad
om er spek en likeur te koopen (of te
stelen!) en ook moesten zij een sluier voor
de bruid meebrengen. De geheele uitzet, die
een Zigeunerbruid namelijk mee ten huwe
lijk brengt, bestaat slechts uit een bruids
sluier!
De wagens van het. kamp wérden met
kransen en guirlandes van groene blaren en
van voorjaarsbloemen versierd en tegen den
avond heerschte er een groote bedrijvigheid
op de Praterweide. Men wachtte, tot de zon
was ondergegaan. Alle leden van de troep
hadden zich nu op het open veld verzameld,
alleen de bruid en de bruidegom waren nog
onzichtbaar. Een oude man trad in het mid
den van den kring. Hij was de oudste van
den stam en hij leek wel honderd jaar te
zijn. Hij zag er eerbiedwaardig uit. hij had
lange witte haren, die als manen over zijn
schouders hingen, terwijl de uiteinden van
zijn snor bijna zijn borst bereikten. Hij was
in bonte lompen gekleed en in de hand hield
hij een ruwen stok.
Evenals bij de oude Germanen is ook bij
de Zigeuners de oudste van den stam steeds
het opperhoofd, die tegelijkertijd de functies
yan rechter en priester bekleedt.
Zonder een woord te zeggen gaf hij op
plechtige wijze een teeken met zijn stok.
Alle aanwezigen zetten zich neer, allen
zwegen en ook de kinderen hadden him
luidruchtig spel gestaakt. Dan ging de grijs
aard op een der woonwagens toe en haalde
daaruit het bruidspaar te voorschijn. De
bruid was een slank bruin meisje met git
zwarte haren en donkere oogen. Haar witte
tanden blonken, wanneer zij lachte. Zij kon
nauwelijks vijftien jaren tellen. De bruide
gom, een krachtig gespierde Zigeunerknaap
met weelderige zwarte lokken en een klein
snorretje op de bovenlip, kon niet veel ouder
zijn. Alle Zigeuners in den kring begonnen t-
zingen en in de handen te klappen, het
jonge bruidspaar voerde een dans uit, dan
kreeg het meisje bloemen in het haar en
vervolgens werden de hoofden van bruid en
bruidegom met een sluier bedekt. Het oude
opperhoofd van den stam haalde een klein
zakmes voor den dag, hij wreef het lemet
Sangs zijn blooten arm om het schoon te
maken. Allen waren stil, de volle maan goot
een zilveren licht over het tafereel, de grijs
aard begon nu een monotone melodie te
zingen. Het was een soort gebed, een oude
spreuk, die hij zong. Af en toe blikte hij
omhoog naar den hemel en hij riep de maan
als getuige aan van hetgeen er nu zou ge
beuren. Dan nam hij de rechterhand van de
bruid en van den bruidegom, hij maakte
eerst een snede in den duim van de bruid
en vervolgens een in den duim van den brui
degom. Hij legde de beide wonden tegen el
kaar en het bloed van beiden druppelde ge
meenzaam op de aarde. Daarmee was de
huwelijksplechtigheid voltrokken. De grijs
aard klapte driemaal in de handen, ten
teeken, dat nu de vroolijke feestelij kir eden
konden beginnen. Men zong en danste den
geheelen nacht, men at en men dronk voort
durend en eerst toen het morgenlicht begon
te grauwen, liep het feest ten einde. Eerst
kropen de vrouwen en de kinderen moede in
hun wagens en dan volgden ook weldra de
mannen, die eerst nog de laatste druppels
sterken drank uit de flesschen dronken.
Het huwelijk van het jonge Zigeunerpaar
was op waardige wijze gevierd.
W. M. BEKAAR^
DE MODERNE DILIGENCE.
Nu het vacantieseizoen nadert zal straks
blijken dat motordiensten voor vacantie-
gangers enorm in aantal zijn toegeno
men. Dit nieuwe vervoerstelsel ontwikkelt
zich op verbazingwekkende wijze. De fabri
kanten, die de wegkasteelen vervaardigen,
worden overstelpt met orders voor groote
aantallen nieuwe wagens, die er alweer aan
trekkelijker uit zullen zien dan die van ver
leden jaar. Want de groei van dezen vorm
van verkeer houdt gelijken, tred met de toe
nemende weelderigheid der voertuigen. Een
der motorvervoerondernemingen heeft te
kennen gegeven dat zij niet minder dan drie
dagelijksche diensten zal onderhouden tus-
schen Londen en alle kustplaatsen in het
Zuiden en Zuid-Oosten. Voor uitvoering van
dit plan heeft zij tweehonderd wagens noo-
dig. En dat is slechts het plan van een en
kele onderneming. Aangezien ze bij hon
derden zijn te tellen kan men een denk
beeld krijgen van de uitgebreidheid, die deze
moderne vorm van reizen heeft aangeno
men. De char-a-banc, het open rijtuig dus,
waarin de passagiers bij ongunstig weer
beschermd werden door een kap van doek
en schermen van celluloid is al een reliquie
van het verleden geworden. De nieuwste
koetsen zijn gebouwd naar de beginselen
van luxe auto's; de bak is werkelijk koets
werk en er zijn „zonneschijn"-daken, stevig
gemaakt, het effect van slecht weer buiten
houdend en aan den anderen kant het
volle zonlicht toelatend door het in werking
stellen van een schuif-inrichting, die het
dak geheel of gedeeltelijk oprolt. In de beste
gevallen heeft men dubbele wanden en da
ken toegepast, met een luchtledig er tus-
schen, zoodat het geraas van den motor nau
welijks wordt gehoord. Koetsen voor lange
reizen hebben, afgescheiden van de midde
len om het lichaam te verkwikken ook boe
kerijen om den geest te verkwikken. Een der
ondernemingen legt zich speciaal toe op in
ternationale reizen. Ze organiseert o.a. mo-
torkoetsreizen van Londen naar Napels, een
afstand van meer dan 3000 K.M. Die koetsen
nemen haar route langs de schoonste we
gen van Europa. De onderneming zorgt voor
alle gemakken en komt aan de wenschen
harer reizigers tegemoet op een wijze, die
spoorwegondernemingen tot voorbeeld kan
strekken. Koffers' van speciale afmetingen,
die passen in de wagens, worden door de
onderneming aan reizigers' in bruikleen ge
geven. Ze zorgt er ook voor dat" de nieuwste
dagbladen voor haar passagiers beschikbaar
zijn. De tocht LondenNapels en terug kost
1100 gulden en hij duurt 25 dagen. Men kan
ook een tocht naar Spanje ondernemen, 32
dagen, voor een paar honderd gulden meer.
Opdat den reiziger gedurende den tocht
niets behoeft te ontgaan, ontrolt zich, tege
lijkertijd met het landschap en het stads
beeld, in de koets een beschrijving van de
route en haar schoonheden en merkwaar
digheden.
DE ANDERE SNELHEIDSHELD.
Ofschoon Captain Malcolm Campbell heeft
gefaald in zijn eerste poging, heeft hij toch
een merkwaardige prestatie verricht door op
een oogenblik een snelheid van 224 mijl per
uur te bereiken, vooral indien men bedenkt
dat hier sprake is van een gansch indivi
dueel pogen. Zijn wagen, de Blue Bird, waar
van de bouw bijna twee jaar eischte, heeft
hem uit eigen zak 10.000 gekost. Campbell's
renwagens worpen altijd door hem zelf ont
worpen. Hij houdt bovendien persoonlijk het
oog op de constructie en hij is van record
naar record gerend zonder den steun van de
groote handels- en productie-organisaties,
die b.v. Segrave aohter zich heeft. Campbell
was de pionier van deze helsche hardrijde
rijen. Hij vestigde het eerste indrukwekkende
record op dit gebied in een rit over een vlak
Britsch strand in Carmarthenshire en bereik
te nu drie jaar geleden een snelheid van
174.2 mijl per uur. Majoor Segrave verbeter
de later dat record op een gunstiger strand,
dat van Daytona in Florida. De snelheid, die
deze renner met zijn beroemd geworden
„schallenbijter"-wagen bereikte, was enorm.
Campell werd geheel geëclipseerd door een,
voor den tijd indrukwekkende vaart van 203.7
mijl. Maar er was gnog geen jaar verloopen
toen Campbell, die zijn Blue Bird wat had
veranderd, het reeds weer op het zelfde
strand in Florida had verbeterd door een uur
gemiddelde van bijna 207 mijl te bereiken.
Zijn triomf was van korten duur. Want een
Amerikaan behaalde luttele dagen later een
snelheid van 207 1/2 mijl. En een tweede aan
val van Segrave bracht het cijfer op meer dan
231 mijl.
Niemand verwachtte hier dat Campbell op
die met veel arbeid en kosten gereedgemaakte
baan in een woestenij van Zuid-Afrika Se-
grave's prestatie kon verbeteren. Maar toen
hij in een proefrit 215 mijl haalde als ge
middelde, begon men óp te zitten. Hij schijnt
het nog eens te willen probeeren. Zij die
met kennis van zaken kunnen oordeelen ge-
looven niet dat hij zal slagen. Maar Campbell
die de beste deskundige is in dit geval, nog
aan zijn succes gelooft, doet vermoeden dat
er althans nog een greintje kans voor hem
aanwezig is.
Campbell was reeds in Zuid-Afrika toen de
Amerikaan Lee Bible in een poging Segrave
te overtreffen om het leven kwam. Bij die
gelegenheid kreeg hij dringende telegram
men van zijn vrienden hier en elders, zijn
plannen op te geven. Zijn antwoord was: Ik
waardeer de vriendelijke gedachten in hooge
mate. maar gevaren van dezen aard moeten
worden getrotseerd. Blue Bird Is me tot nu
toe trouw gebleven en ik weet zeker dat ze me
bij deze gelegenheid niet in den steek zal
laten.
Campbell, die eens een eigen vermogen
had maar dit nu wel grootendeels in zijn
ondernemingen moet hebben verspeeld, was
aanvankelijk een klerk op een kantoor van
een scheepvaartmaatschappij. Later ging hij
in de verzekering-branche en werd lid van
Lloyds. Dat is hij nog. Hij is nu de nestor
der motorrenners, heeft een kast vol
tropheeën en is vaker dan alle andere
coureurs aan den dood ontsnapt.
EEN PLANT DIE LEEUWEN
DOODT.
In Zuid-Afrika groeit een plant, die naar
men zegt, leeuwen kan dooden door verstik
king. De zaden van deze plant zijn n.l. voor
zien van een groot aantal haakjes die blijven
zitten in de huid en de hoeven van dieren.
Wanneer de dieren trachten deze zaden uit
hun huid te verwijderen krijgen zij ze vaak
in den bek. Met zeer noodlottige gevolgen.
Duizenden geiten, antilopen en andere dieren
worden ieder Jaar door deze plant kreupel ge
maakt.
In Zuld-Amerika groeit ook een plant die
dieren kwelt en zelfs doodt. Ook haar zaden
hebben tal van scherpe haken.
Merkwaardige verhalen worden verteld in
verband met een zekere rietsoort in West-In-
dië. Men zegt dat ongelukkige slaven wel wer
den gedwongen deze plant te eten. De keel
van een ieder die de plant eet zwelt daarna
spoedig zóó op, dat spreken, eten en zelfs
ademhalen onmogelijk worden.
Een Indische soort van netel, die in groote
struiken groeit, wordt door de inboorlingen
zeer gevreesd. Wanneer iemand deze plant
aanraakt geeft hem dit het gevoel alsof hij
met een gloeiend ijzer over de hand gestreken
wordt.
METAAL VERVANGT HOUT.
Voor wie een werkelijk modern lngerlch-
ten „salon" in zijn huis wenscht te hebben
is veel bewerkt ijzer en nikkel nu noodzake
lijk. Het nikkel wordt gebruikt om stoelen,
tafeltjes, balustrades en „legplanken" van
te maken en het bewerkte ijzer wordt aan
gewend voor tafels, radiatorbedekkingen en
andere dergelijke artikelen.
Dat het nikkel zooveel wordt gebruikt is
hoofdzakelijk te danken aan zekere eigen
schappen van dit metaal die het zeer ge
schikt maken voor stoffeering volgens do
moderne iedeeën. In de eerste plaats weer
kaatst het en doet dus elke verlichting goed
uitkomen. Ten tweede is het warm van toon.
En dan is zijn duurzaamheid een groote
aanbeveling en het kan uitstekend worden
aangewend in combinatie met glas en mar
mer.
Dr. W. Einstein, een familielid van Prof.
Einstein, den man van de relativiteitstheo
rie, heeft een uitvinding gedaan waardoor
het door een speciaal proces mogelijk is ge
worden, hout, leer, papier en weefsels te
bedekken met een laag metaal, zoodat zij
geheel het voorkomen van metaal krijgen.
Een aantal artikelen, dat op deze wijze was
behandeld werd onlangs te Londen tentoon
gesteld.
DE „BEET" VAN DEN
BLOEDZUIGER.
De bloedzuiger, die vroeger zoo veelvuldig
In de geneeskunde werd gebruikt om zieke
menschen bloed „af te tappen" heeft een
weerzinwekkend uiterlijk- Maar üewondering
verdient zijn orgaan om te bijten, dat al
buitengewoon geschikt is voor het doel,
waarvoor het moet dienen.
De beet van den bloedzuiger is eigenlijk
geen „beet" in de gewone beteekenis van hot
woord, want hij heeft meer van een snede
van een zaag; eigenlijk is het meer een
combinatie van die sneden, die uit één mid
delpunt komen. Deze driehoekige inkerving
wordt veroorzaakt door het gelijktijdig wer
ken van drie zoogenaamde kaken: doorzich
tige, halfronde lichamen. Als de tanden sterk
vergroot word en tegen een donkeren achter
grond, zien zij er uit als puntige tanden
met scherpe randen, die langs den rand van
een ronde zaag staan. Zij bewegen zich op
en neer, hetgeen veroorzaakt wordt door do
spier die aan elke kaak is vastgehecht.
gen hors tToeuvre varié.
