HAARLEM'S DAGBLAD
BEURSKRONIEK.
FLITSEN
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
ZATERDAG 27 APRIL 1929 ZESDE BLAD
Amsterdam, 25 April.
De beurs is dikwijls als een sikkeneurige
Juffrouw: erg gauw op de teentjes getrapt,
en hevig onderworpen aan „stemmingen", of
die nu op stevige basis berusten of niet. En
zoo hebben verschillende factoren, als de
beurscrisis te New-York, duur geld, onheil-
prof etiën, minder gunstige beschouwingen
voor verschillende branches, enz. ertoe ge
leid, dat een gevoelen van onzekerheid is
ontstaan, dat het publiek zich afzijdig doet
houden van de beurs en zelfs speculanten
die toch anders niet voor een „geruchtje"
vervaard zijn (in alle beteekenlssen van
het woord) de animo ontneemt. Van ver
schillende zijden wordit aan op zoete koers-
winstjes beluste beleggers het advies gege
ven: „hands off". Hoewel er natuurlijk di
verse fondsen zijn, die op het huidige niveau
zeer koopwaardig zijn. Alleen, men verwacht
voor de toekomst geen verheffing. Uitzonde
ringen zijn er natuurlijk. Men wijst dan op
de lndustrieele waarden, waarvan er ver
schillende zijn, die zich alle malaise ten spijt,
wisten te handhaven en te verbeteren, Doeh
dat zijn de enkelingen, met bijzondere at
tracties, zooals Philips of Margarine Unies,
met veelbelovende vooruitzichten of de ver
wachting van een of andere financieele
operatie.
Zoodoende blijft het ter beurze stil In an
ders zoo bedrijvige hoeken als die der cul
tuurwaarden. Rubbers? Het publiek wordt
ongeduldig. Wie voor kort tot aankoop over
ging, in de hoop er binnenkort wat aan te
verdienen, kwam bedrogen uit. Vooral in die
dingen duurt wachten erg lang en het pu
bliek, dat inmiddels de productenmarkt wat
zag kelderen en de voorraden wat zag aan
zwellen, krijgt groote lust, maar te verkoo-
pen, daarbij gaarne gesteund door contra-
mineurs. Wat inmiddels nog heelemaal niet
zeggen wil, dat bet met de rubbervoor uit
zichten nu in eens weer zooveel minder gun-
Etig gesteld zou zijn. Het is alleen maar ae
„onzekerheidstendenz" die de beurs te pak
ken heeft. Sulkers? Men is In cultuurkrin
gen niet bijster optimistisch. Er is overpro
ductie momenteel en de vooruitzichten voor
de industrie zijn inderdaad weinig opwek
kend. Samenwerking van producenten lijkt
op het oogenblik al heel onwaarschijnlijk.
Productiebeperking zoo dit al als een mid
del tot verbetering te aanvaarden ware
is onmogelijk, ook al omdat de diverse be
langen zoo sterk uiteenloopen, mede in ver
band met de controversie tusschen biet- en
rietsuiker. Liepen aandeelen Centrale Sui
ker niet terug, op de aanneming van het
steunwetje voor de beetwortelsuikerindus-
fcrie? De Java-suiker-menschen, waarvan wij
- reeente berichten kregen, houden rekening
met de omstandigheid, dat de Visp verder
omlaag zal moeten met de limites, wil zij be
hoorlijke kwantum s oogst 1929 kunnen
plaatsen. Dat de toon voor deze fondsen nog
vrij goed is, en de handel gering, wijst er op,
dat deze papieren uit de handen der spe
culatie overgingen in die van den bonafiden
belegger, die wel weten kan, dat de belang
rijkste suikerconcerns intrensiek wel ge
zond zijn en dus wel een stootje kunnen
hebben. Maar animeerend, nee, dat is de ten-
denz natuurlijk geenszins. Tabakken? Dito.
Men is niet gerust in tabakskringen op het
verloop van de tabaksmarkt in de komende
maanden. Er moeten in de tweede en derde
hand nog belangrijke voorraden vorige oogst
zijn. En dat drukt natuurlijk. En een uitla
ting als die van de „Arendsburg" is ook niet
opwekkend, nJ. „Positieve gegevens over de
vermoedelijke financieele resultaten over
1928/29 onzer Mij. staan ons niet ter beschik
king. Onze meening is echter, dat wij ons
vertrouwd moeten maken met de minder
gunstige uitkomst, dan waarover wij ons in
de laatste voorafgaande jaren mochten ver-
Analyse van bet algemeene beurssentïment. De
onzekerheidstendenzen. De rustige belegger wacht
af. Rubber, suiker, tabak. Het verloop.
heugen". Nee, een wonder is het niet, dat de
stemming wat gedrukt is.
De Beurs bleef ook in deze overzichts
periode een verdeeld aanzien behouden en
de handel bleef beperkt. Toch was het beeld
niet zoo lusteloos als voorheen, en in ver
schillende afdeelingen was een klein opwek
kend berichtje reeds in staat een niet on
aardige koersverheffing teweeg te brengen.
Zooals bijvoorbeeld bij rubbers het geval
was. De bankafdeeling kwam niettemin vrij
algemeen een fractie lager af.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
CU* 7]<rruy's/ftMÏaMj
Juvétdtn- iVwé,
(va* I&XOUK.
De lndustrieele afdeeling was juist nu de
eentonige lusteloosheid gebroken scheen en
er weer wat optimisme doorbrak, verdeeld.
De groote favoriet Philips was wat in reactie,
kunstzijdewaarden boetten in (Maekubee
op de min-gunstige Italiaansche resultaten,
terwijl overigens de handelsbeweging-cijfers
voor de NederL Kunstzijde in Maart de ge
daalde prijzen voor het product typeerden.
De export namelijk steeg ten opzichte van
Maart vorig jaar met ca. 30 pet. wat het ge
wicht aangaat, doch slechts met ruim 3 pet
wat de waarde betreft!). Voor Margarine
Unie bestond evenwel goede belangstelling
tot oploopende koersen, hoewel daarin na
tuurlijk af en toe belangrijke reacties plaats
vonden. Goede belangstelling ondervonden
o.a. ook Aniems, tot hoogere prijzen.
De Ford-emissie werd hier 600 keer vol-
teekend.
Oliewaarden op den achtergrond, hoewel
het soms scheen, alsof er een weinig meer
vraag kwam opzetten voor Koninklijke. Toch
moest het hoofdfonds een punt of wat prijs
geven per saldo.
Rubbers waren wat beter gedisponeerd,
waartoe een lichte verbetering op de pro-
ductiemarkt, en een stilstand in de voorra
den, de aanleiding vormden. Zoo kon men
hier, bij geringe affaire, een aardig stukje
van het verlies der jongste weken inhalen.
Wat wijst op de goede ondertoon voor deze
papieren.
Scheepvaarten stfl, doch vrij goed prijs
houdend. Er kwamen eenige aardige divi
dend j es af. Stoomvaart Mij. Nederland
11 1/2 pet (v.j. 11 pet.), Rotterdamsche
Llyod 11 pet. (v.j. 10 pet).
Suikerwaarden ondergingen een voorbij
gaande verbetering op onbestemde geruchten
betreffende de Visp, die biedingen tot den
ouden prijs geweigerd zou hebben. Later trad
weer een reactie in. Toch kwamen enkele,
als H.V.A. en Java Cultuur nog ten slotte wat
hooger af, terwijl de rest zich om ende bij
het vorige peil bewoog.
Mijnen soms met goede belangstelling
voor Boetons en Billiton, op betere tinprij-
zen. Ook is er op het verlaagde koersniveau
niet zooveel aanbod meer. Simau stelt 61 pet
div. voor (v.j. 67 pet.)
Tabakken na een aanvankelijk herstel
weer wat in reactie, bij geringe affaire. Al
houdt men rekening met minder gunstige
resultaten, vergeleken met voorgaande jaren
een voortdurend pessisme schijnt de beurs
toch niet gerechtvaardigd te achten, zoodat
men hier per saldo toch dikwijls een punt
of tien kon herstellen. Deli Batavia keert een
onveranderd slotdividend van 25 pet uit.
Amerikanen vaster en kalm van toon. Fok
ker wist vrij aardig te monteeren. Metaal
soorten eveneens tamelijk goed gestemd.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Termaat, Delft
straat 16, autoband met velg; Niemeijer,
Zijlweg 223, autoband; Berg, Karolingen-
straat 19, bal; Alders, Rijksstraatweg 286,
halsband met penning; Metz, Amsterdam
straat 40, handschoen; Wensing, Zocher-
straat 25, idem; Sliggers, Hoogstarat 6,
herdershond: Kennel Fauna, zwart-witte
kat, gebracht door Bakker. Kweektuinstr. 22
Hon ij, Maasstraat 38, portemonnaie; van
Hoek, Spaarnoogstraat 25, portemonnaïe m.
inhoud; Verwij, Karei v. Manderstraat 97,
idem idem: Wisbrun en Lifman, Gr. Hout
straat 31, idem; Paroo, Kleverparkweg 156,
idem; Drogendijk, Zocherstraat 39, pakje
met stof, Geenevasen, Tugelastraat 10, rij-
wielbelastingmerk; Verpoorten, Groote
Houtstraat 175, idem; Frenger, Brouwers
straat 99, rozenkrans.
TUINBOUW EN PLANTKUNDE.
VIERING VAN HET S0-JARIG BESTAAN
Op een bijzonder waardige en aangename
wijze heeft de afdeeling Haarlem en Omstre
ken van de Kon. Ned. Maatschappij voor
Tuinbouw en Plantkunde Vrijdagavond in
de benedenzalen van het Gemeentelijk Con
certgebouw haar vijftigjarig bestaan her
dacht.
Bij het podium was een groen- en bloem-
versiering aangebracht, die hoe zou het
bij deze vereeniging anders künnen zeer
smaakvol was.
Voor dezen keer waren ook de dames der
leden genoodigd, zoodat. mede door de vroo-
lijke muziek van een flink ezet strijkje, de
stemming allergenoeglijkst was.
Daarvan getuigde ook de opgewekte ope
ningsrede van den voorzitter, den heer J. L.
Bouwer. Hij riep allereerst den aanwezi
gen een hartelijk woord van welkom toe,
speciaal den afgevaardigde van het hoofdbe
stuur, den heer Eveleens Maarsen, den gees
telijken vader van de afdeeling. Spreker her
innerde aan het doel van deze bijeenkomst:
het op gepaste wijze vieren van het vijftig
jarig bestaan. Hij had zich voorgenomen alle
notulen van deze halve eeuw eens na te
snuffelen, maar hij kreeg toen zóóveel bij
zonderheden, dat hij besloot dit werkje op te
geven. Het zou voor de aanwezigen al te ver
velend worden om er naar te luisteren.
De heer Bouwer herinnerde er aan, dat de
afdeeling Haarlem en Omstreken op 7 Maart
1879 werd opgericht. Zes jaar daarvóór was
de Maatschappij voor Tuinbouw en Plant
kunde gesticht. Het doel van deze maat
schappij was, de belangen van den tuinbouw
in Nederland er. z'.'n koloniën te bevorderen.
Verschillende afdeelingen werden daarna op
gericht en de afdeeling Haarlem en Omstre
ken was één van de eerste. De middelen, om
tot het beoogde doel te geraken, waren vele;
o.a. het uitloven van premies, het houden
van tentoonstellingen en excursies, het uit
schrijven van prijsvragen, het horden van
congressen, enz. En als een bewijs dat deze
middelen deugdelijk waren, was wel, dat ze
tot op heden nog steeds worden toegepast.
De afdeeling werd opgericht met 57 leden.
Het eerste bestuur bestond uit de heeren: Mr.
J. B. Müller, voorzitter; Mr. W. Jager Ger-
lings, secretaris-penningmeester: Jhr. J. B.
van Merlen; A. J. E. baron Van Ittersum; J.
H. Krelage; C. de Lange en Joh. de Breuk.
Spreker bracht eerbiedige hulde aan hun
nagedachtenis, in 't bijzonder aan die van
den heer Joh. de Breuk, die zoo onnoemelijk
veel voor de afdeeling heeft gedaan. Van de
eerste leden zijn er nog twee in leven, na
melijk de heeren F. J. Bolderdijk en J. J.
Kerbert. Spreker meende in den geest van
de leden te handelen door voor te stellen,
drie personen, die voor de afdeeling van zoo
veel beteekenis zijn, tot leden van verdienste
te benoemen, namelijk de heeren P. Teunis,
C. van Blankensteijn en F. J. Bolderdijk.
Met luid applaus betuigde de vergadering
haar instemming met deze benoeming.
De heer Bouwer deelde verder mede, dat
de afdeeling Haarlem en Omstreken lang
niet bij andere afdeelingen ten achter staat.
„En dat mag nooit anders worden", zei hü;
„onze afdeeling, die in een bloemenstad ge
vestigd is, moet één van de eerste blijven.
Blijkens het ledental behoort de afdeeling
dan ook tot de grootste".
De heer Bouwer gaf daarna de leiding
over aan den co- férencier van den avond,
den heer R. M. van der Hart, dien hij „de
ziel van alles" noemde.
Maar eerst werden door een afgevaardig
de van de Vereeniging van Oud-leerlingen
onder het aanbieden van een prachtig bloem
stuk de hartelijke gelukwenschen overge
bracht. Hij meende, dat de afdeeling met
zulk een bestuur en met een voorzitter als
de heer Bouwer wel vooruit moet gaan.
(Luid applaus).
De heer Van der Hart deelde daarop een
en ander over de feestelijkheden mee, waar
na Thomasvaer en Pieternel ten tooneele
verschenen, die op geestige wijze voorvallen
uit de geschiedenis van de afdeeling memo
reerden, vaak tot groote vroolijkheid der
aanwezigen.
Heel veel succes had de heer „Prof. Ben-
Ali-Libi" met zijn moderne goocheltoeren.
Op zeer beschaafde en humoristische wijze
wist hij de aanwezigen van het begin tot het
einde te boeien, vooral toen hij het eerste
deel van zijn séance eindigde met het uit een
bodemlooze kist te voorschijn halen van een
groote hoeveelheid Turmac-cigaretten, die
hij vervolgens de zaal inwierp, waar ze met
smaak werden opgerookt.
Een cabaretzanger zong op verdienstelijke
wijze eenige levensliedjes, waarvan
„Schooier', „Het Snoepwinkeltje" en „De Ver
keersagent" veel succes hadden.
Het was een avond, waaraan de afdeeling
nog langen tijd met genoegen zal terugden
ken.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No 1478
MOEILIJK BESLUIT
Ala je nog zeven minuten hebt om je
trein te h&len en de piano is nog
maar bij de tweede verdieping.
(Nadruk verboden.)
CHRISTELIJKE BEIS VEREENIG ING.
Vrijdagavond hield de afdeeling Haarlem
en omstreken der Ned. Chr. Reisvereeniging
in het Wijklokaal op de Ged. Oude Gracht,
haar zesde jaarvergadering onder leiding
van den heer T. Verschoor.
Uit het jaarverslag van den secretaresse
mej. J. B. Lasschult, bleek dat in het af-
geloopen jaar het ledenaantal steeg van
462 tot 512. De uitgeschreven excursies
konden niet doorgaan, omdat er te weinig
belangstelling voor was.
Het jaarverslag van den penningmeester
den heer A. Heimig, toonde een batig saldo
aan van f 139.46.
In de bestuursvacature Ds. van Leeuwen
werd gekozen ds. G. Waardenburg, die de
benoeming aanvaardde.
Besproken werd de agenda voor de al
gemeene vergadering te Utrecht. Als afge
vaardigde naar die vergadering werd aan
gewezen de heer J. M. Jonker.
Vervolgens hield ds. G. Waardenburg een
korte causerie over het onderwerp: „Mijn
reis naar Rome!"
Rome, aldus spr„ zal altijd een rol in
de wereldgeschiedenis blijven vervullen.
Het is de tsad van de catacomben, van de
eerste Christenmartelaren van de heer-
Ujkstebouw- en kunstwerken. En nu treedt
Mussolini te Rome op, ook een feit van
groote beteekenis.
Rome is belangrijk voor zijn cultuurschat
ten. Wie daar geen oog voor heeft, moet
niet naar Rome gaan.
Na eenige bijzonderheden te hebben mede
gedeeld over de reisroute en wat daar te
zien is en vooral eenigen tijd in Flonrece
met zijn gehoor te hebben verbleven, vertel
de spr. het een en ander van de geschie
denis van Rome, en vond daarbij gelegen
heid de aandacht te vestigen op de prachtige
bouwwerken en monumenten die thans nog
te Rome herinnen aan de glorietijdper ken
van de Eeuwige Stad.
Over de figuur van Mussolini zeide spr.
dat deze juist de man is die het opbruisen
de en van den anderen kant toch weer lak-
sche Italiaansche volk nodig heeft.
Aan het slot van zijn causerie vertoonde
Ds. Waardenburg een serie lichtbeelden van
gebouwen en monumenten van Rome.
R.K. VEREENIGING VAN GROOTE
GEZINNEN
In gebouw St. Bavo hield de R. K. Bond
van Groote Gezinnen Donderdagavond zijn
jaarvergadering. De voorzitter, de heer W. J.
B. van Liemt maakte by de opening melding
van een vooruitgang van 300 leden, die het
aantal bracht van 500 op 800. Mij deelde me
de, dat besloten was om alle R.K. kinderen
te laten deelnemen aan de vacantiereisjes,
ook die van niet-leden. Aan de reisjes na
men 1400 kinderen deel, waarbij meer dan
130 dames zich belangeloos beschikbaar heb
ben gesteld. Spr. constateerde een algemeene
sympathie voor den speeltuin in het Ooster
kwartier, en memoreerde het grootsche werk
dat tot stand kwam.
voor den woningbouw voor groote gezinnen.
De aftredende bestuursleden, de heeren
Coebergh, Steenman en Van Rossum werden
bij acclamatie herkozen. In de vacature ont
staan door het bedanken van den heer A.
Bos werd gekozen de heer Felix.
Uit het jaarverslag bleek, dat de veree
niging ondanks vele uitgaven beschikt over
een batig saldo van 268.72.
In verband met al of niet verhooging der
contributie als gevolg van aansluiting bij den
Nederlandschen R.K. Bond van Groote Ge
zinnen werd van vele zijden het woord ge
voerd, o.a. door mr. J. N. J. E. Heerkens
Thijssen. Beslotei verd met de verhooging
te wachten tot het najaar, de leden in de ge
legenheid te stellen, vrijwillig de contribu
tie te verhoogen in verband met de finan
cieele verhouding, en daar Haarlem van de
65 bestaande vereenigingen van Groote Ge
zinnen de eenige niet aangeslotene ls, over
te gaan tot aansluiting bij den Nederland
schen Bond.
Na een uitvoerige rondvraag, waarbij ook
de wensch werd geuit om In Haarlem-Noord
een speeltuin te openen werd de belangrijke
vergadering gesloten.
JBETHESDA SAREPTA" en „MEER EN
BOSCH" IN 1928
In de onder voorzitterschap van ds. C. J.
van Paassen in „Bethesda Sarepta" gehou
den jaarvergadering van de Christelijke Ver
eeniging voor de verpleging van lijders aan
vallende ziekte te Haarlem werd door den
secretaris ds. J. A. van Leeuwen het Jaarver
slag uitgebracht, dat gewaagt van den
bloeienden toestand, waarin de vereeniging
verkeert. De gebouwen ondergingen in 1928
belangrijke verbeteringen.
Dr. J. v. d. Spek bracht het medisch verslag
uit. 31 December 1928 werden verpleegd 219
vrouwelijke patiënten in Bethesda Sarepta
en 197 mannelijke patiënten ln Meer en
Bosch. Dank zij de nieuwe therapeutische
middelen vermindert het aantal toevallen en
duizelingen. De algemeene gezondheidstoe
stand is bevredigend.
Uit het financieele verslag van den pen
ningmeester, den heer C. F. Bierens de Haan
bleek, dat de uitgaven 367.471.04 en de ont
vangsten 363.814.27 bedroegen. Het tekort
bedraagt dus 3656.77. Aan verpleeggelden
is 283.866.69 ontvangen. Met groote dank
baarheid wordt erkend hetgeen de vereeni
ging „De Macht van het Kleine" in ons va
derland voor on- en minvermogende pa-
tienten heeft gedaan.
De verpleegkosten bedroegen per patient
per dag 2.31, de verpleeggelden echter
slechts 2.08, zoodat er dagelijks voor eiken
patient 23 cent door de vereeniging op too
gelegd moet worden.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS.
3)
door
JACQUES FUTRELLE.
„Aureool van goud!" Is dat niet mal, paps?
„Aureool van goud!" Ze haalde een lok
Ihaar naar voren en bestudeerde die critisch
door er scheel naar te kijken. „Maar ik zou
het rood hebben genoemd. Goden, paps, het
is nog rooier dan een geranium".
„Ja, ja", stemde hij afwezig toe. Zijn
oogen staarden, zijn gedachen waren weer
afgedwaald.
„Zou het niet oer-Ieuk zijn. paps, om een
dichter In de familie te krijgen? Hij zou odes
kunnen maken voor onze verjaardagen en
voorvoor als de keukenmeid ons in de
steek laat. O, paps, ik ben gewoon dol op
hem! Het is al maanden lang zoo door
gegaan de gedichten in dat tijdschrift
bedoel ik en allemaal zijn ze aan mij
opgedragen. Toe paps, mag ik hem alsjeblieft
hebben van je?"
Helen nam haar vaders gezicht tusschen
ihaar twee kleine, krachtige handen en
dwong hem haar aan te kijken.
„Wat zegt moeder er van?" vroeg hij
glimlachend.
„Nou, ik geloof niet, dat ?e er zoo erg
enthousiast over is, bekende Helen. „Zie je,
paps, redeneerde ze verder in een plotse
linge vlaag van vertrouwelijkheid, „d'r zijn
koopmannen, die me gevraagd hebben, maar
ik wou er geen een van hebben. Ik zou ge
woonweg niet kunnen trouwen met een
man, die ik met tennis, golf en al zulke
dingen makkelijk kon verslaan. Maar een
dichter! Dat is heel iets anders! Je verwacht
van een dichter heelemaal niet dat hij
dat hij iets zou voelen voor dergelijke din
gen. Daar staat hij boven! Hij zou altijd
gedichten over me schrijven en altijd even
leuke!"
Ze leunde voorover en legde haar roode
lippen tegen haar vaders gerimpelde voor
hoofd. „En hij zou ze gedrukt krijgen ook
nog!"
„En wie", informeerde haar vader einde
lijk met iets dat op belangstelling begon te
lijken, „wie is die volmaakte dichter, die
ze gedrukt krijgt?"
Helen stak haar lippen pruilend vooruit
en begon heftig te zwaaien met één van haar
in keurige zijden kousen gestoken beenen.
„Dat is 't 'm juist", zei ze. „Moeder zei.
dat als ik het u vertelde, u ontploffen zou
als een hoop dynamiet van pure woe
de".
„Ik kan me levendig voorstellen, dat Je
moeder dat gezegd heeft", zei haar vader
sarcastisch, precies in dezelfde uitgezochte
bewoordingen.
„Nou ja, maar ze zei in alle gevalle dat
u erg boos zou zijn".
„Waarom zou ik boos zijn?", vroeg hij
benieuwd.
„Wie is die dichter van Je, „die z« ge
drukt krijgt?"
gelooft u, dat u niet het heel* huls bij
mekaar zult donderen?"
„Wie is het?"
„Skeets Gaunt".
Brokaw Hamilton bleef stokstijf ln zijn
stoel zitten, terwijl hij haar perplex aan
staarde; toen sprong hij plotseling uit zijn
stoel op, en uitte een serie van vocale ont
ploffingen, die hij blijkbaar onmogelijk in
woorden om kon tooveren. Helen zat prui
lend naar hem te kijken met een teleur-
gestelden blik in haar blauwe oogen.
„Zie je wel!" zei ze tenslotte, „Moeder
heeft het wel gezegd!"
„Nee!" bulderde Brokaw Hamilton. „Nee!
Duizendmaal nee! Die magere slungel met
zijn saaie gezicht de zoon van John
Gaunt? Nee!"
Helen liet zich van het bureau glijden en
sloeg haar armen om het woedende vader
lijk gezag; ronde bruine armen, die onge
veer net zoo zacht en meegevend waren als
een kabeltouw. Ze hield hem vast tot hij
niet meer tegenstribbelde, terwijl haar oogen
hem smeekend aankeken, en haar stem
vleide: „Toe, paps!".
„Nee!"
„Alsjeblieft, papsl"
„Nee!!"
Helen schudde haar geëerbiedigde vader
boos door mekaar, zooals een fox-terrier
een rat schudt schudde hem tot de va
derlijke tanden rammelden waarna ze hem
losliet en woedend naar de deur stevende.
Daar bleef ze staan en stampte veront
waardigd op den grond.
„Ik wil hem hebben!", verklaarde ze
heftig.
„Ik wil! Ik wil! Ik wil! En Ik zal! En jij
bent 'n echt gemeen mispunt, daar! En nadat
ze op deze wijze lucht had gegeven aan
haar opstandige gevoelens, ging ze de kamer
uit, en trok de deur met. een slag achter
zich dicht; en het volgende uur amuseerde
ze zich met haar kamenier standje na standje
te geven. Die glimlachte geduldig; ze was
er aan gewoon.
Als ons iets verboden wordt, dan zet
ten we onze zinnen er pas goed op. Als
Brokaw Hamilton en John Gaunt even door
kneed waren geweest in de werking van het
menscheüjke hart als zij het waren respec
tievelijk in steenkolen- en spoorwegkwesties,
dan zouden ze geweten hebben, dat vader
lijken tegenstand een onfeilbaar middel is
om twee twijfelende harten tot elkaar te
brengenWant het onvermijdelijke ge
beurde.
Achtenveertig uren zwoegens met een dic-
tlonnalre voor rijmwoorden waren voldoen
de om Skeets' tot berstens toe volle ziel uit
te storten op papier. Hij vulde vellen en
vellen met steeds grooterwordende bitter
heid, waarop hij, nogal practlsch, een tele
gram aan Helen stuurde. Het luidde:
„Mijn vader weigert zijn toestemming.
Skeets^.
Het antwoord volgde onmiddellijk:
„De mijne ook. Helen".
Een uur verliep: weer een telegram.
Laten we samen wegloopen Skeets".
Het antwoord:
„Reuze idee Helen"
Tien minuten later:
„Ga morgen met me lunchen bij St. Regis.
We zullen alles afspreken Skeets".
De bode ging terug met het volgende:
„Ik zal er zijn Helen".
Zooals ik al zei, dit alles was onvermij
delijk, daar het voor dezen al duizenden
keeren gebeurd was onvermijdelijk en
heelemaal niet buitengewoon. Het is alleen
maar een Inleiding tot de gebeurtenissen, die
volgden op den eersten ontwarbaren knoop
van de levensdraad van Skeats Gaunt, dichter
met die van de Havik, gentleman-avontu-
rier.
HOOFDSTUK IL
Nadat hij zich flink versterkt had met een
paar meesterwerken der bakkunst, die hij
handig uit een keukenraam gegapt had
onder de oogen van de keuenmeid, trok de
Havik zijn versleten jas wat dichter om
zich heen en slenterde lusteloos den weg af
om een plaats te zoeken, waar hij zijn ver-1
moeide leden ter ruste kon leggen. Het was
even over tienen 's avonds en de rukwinden
die door de straat gierden en de takken
van de boomen heen en weer deden zwie
pen. waren net koud genoeg, om een nacht-
Je onder den blooten hemel heel erg onaan
genaam te maken. En door de takken heen
kon de Havik zoo af en toe de zware regen
wolken zien, die langs de grauwe lucht Joegen
en die leder oogenblik donkerder werden.
Het zou niet lang meer duren of het begon
te regenen, het werd tijd dat hij ergens een
onderdak vond. Hij bleef even peinzend stil
staan en keek den slecht verlichten weg
langs, die hij Juist af was gekomen, terwijl
hij trachtte na te gaan, of hij geen schuur
of leegstaand huis voorbij was gekomen. Ten
slotte draalde hij zich hoofdschuddend om
en keek den weg voor zich af, in de rich
ting wan het centrum van New York, een
twaalftal mijlen verder. Een paar honderd
meter voor hem, bij een bocht van den weg,
zag hij het schijnsel van een electrische lan
taarn. Misschien zou hij daar Iets vinden
en hij worstelde verder, voorovergebogen
tegen den wind in
Het waren slechte dagen voor den Havik
magere, leege winstlooze dagen. Van tijd
tot tijd dacht hij afgunstig terug aan cle
dagen, die meer dan zes jaar achter hem
lagen dagen van luxe en weelde dagen
uit het begin van zijn mlsdadigerscarrière,
een eindelooze zomer van rozen en wijn.
Eindeloos? Nou, eigenlijk leek het er niet
veel op. Want er was plotseling een einde
aan gekomen, op dien morgen, toen hij ont
dekte, dat de politie van de heele wereld
en vooral inspecteur Meredith uit New
York hem op de hielen zat. Op dien dag,
zes jaar geleden, had hij zijn triomftocht
gestaakt en was verdwenen, spoorloos ver
dwenen,
(Wordt vervolgd.)
