H. D. VERTELLINGEN
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
STADSNIEUWS
LANGS DE STRAAT
HAARLEM'S DAGBLADMAANDAG 13 MEI 1929
(Nadrnk varbodoaj auteursrecht -roorbabonden-)
Mientje's verjaardag
DOOR
CHRISTINE VAN DER LAAO
„Kom Mientje, kind, je zit te suffen van
middag! Je moet beter in je boek kijken
hoor!"
Hè, Mientje schrok, een donkere blos kleur
de 't magere gezichtje. Vlug ging ze rechtop
zitten, legde ze 't linkerhandje op het rug
getje; 't groezelige vingertje wees dadelijk
weer bij.
Nog even bleef de juffrouw naar Mientje
kijken. Wat scheelde dat kind vanmiddag
toch? Ze zat maar steeds voor zich uit te
staren, hoorde niets van wat er gezegd werd.
'i Schaap had zeker weer wat. Misschien
v/as er thuis weer ruzie geweest, of was haar
vader weer dronken thuis gekomen. Wat wist
je er van waar zoo'n kind over zat te pieke
ren, Wie weet wat er in dat hoofdje omging.
Ze moest er maar niets van zeggen en haar
maar stilletjes laten zitten, als ze weer
afdwaalde.
Maar Mientje's vingertje bleef bijwijzen,
't blonde hoofde bleef gehoorzaam voorover
ge'.:ogen en de droeve hlnuwe n volgden
gedwee de woordjes die langzaam, zeurig op
gelezen werden en als uit de verte tot haar
doordrongen.
Ze wilde de juffrouw niet boos maken,
hoor! Ze zou wel opletten. Maar ze moest
toch cok aldnrr- o-irv morgen denken. Morgen
was ze toch jarig! Morgen werd ze toch acht
jaar! Ach, was die dag maar voorbij! Dat
ze geen cadeautje kreeg, dat wist ze al lang.
Maar dat ze niet uitdeelen mocht, dat ze niks
aan de Juffrouw kon geven dat was toch zoo
Verschrikkelijk!
O, wat was dat verleden jaar toch fijn ge
weest! Toen was ze 's morgens met moeder
de koekjes gaan koopen, een grooten zak vol.
Heerlijke koekjes met suiker waar je zoo
lang wat aan had, waar je zoo lang aan lik
ken kon tot je alleen nog maar koek over
hield. En de reep voor de juffrouw had ze
zelf uit mogen zoeken. Eerst had ze niet ge
durfd, maar de winkeljuffrouw had maar al
door gelachen en gezegd dat ze gerust lang
kijken mocht. En toen had ze d'r een gevon
den, nee maar, zoo'n fijne had ze nog nooit
gezien! 'n Erge dure was 't hoor! Hij kostte
wel 'n kwartje! Maar moeder had 't zoo
maar goed gevonden, moeder wist wel, dat ze
zooveel van de juffrouw hield, 't Was toch
zoo'n heerlijke dag geweest! En de juffrouw
was toch zoo blij met de reep. Toen ze een
stukje geproefd had nam ze telkens weer
een stukje. Aldoor had ze d'r bij gelachen en
gezegd dat ze d'r niet af kon blijven, zoo
lekker was 't. Nou, dat was nog eens 'n fij
ne verjaardag geweest
Maar toen was alles ook veel prettiger.
Toen leefde moeder nogToen hadden ze
altijd eten genoeg, toen lachten de kinderen
d'r nooit uit om d'r afgedragen kleeren en
toen was vader ook nooit dronken
Hè, nou wist ze alweer niet waar 't was
en door die akelige tranen kon ze de letters
09k haast niet zién..,.
Schuw, aschblondé hoofdje omlaag,
schoof Mientje met kloppend hartje de klas
binnen, zocht ze haar plaatsje op en pakte
zonder op te zien haar lei. O, als de juffrouw
nou toch maar niet zag, dat ze gehuild had!
Wat zou dat verschrikkelijk zijn! Dan zou ze
natuurlijk moeten vertellen, dat ze jarig was.
dan zouden alle kinderen naar d'r handen
kijken en zien ,dat ze niks had om uit te
dcelen, dat ze niks had voor de juffrouw
Ze zou maar stil gaan teekenen, misschien
zagen ze 't. dan niet. 't Blonde kopje zakte
Lager en lager, 't lijfje schokte af en toe van
ingehouden snikken. Stijf klemde ze de lipjes
op elkaar, trachtte ze de tranen tegen te
houden. Ze wou niet huilen! Ze wou 't niet!
Daar ging de bel en gelukkig moesten alle
kinderen hun lei pakken en sommen maken.
Nou letten ze niet op haar. Nou zou de juf
frouw 't wel niet zien. O, dat ze nou toch
geen reep voor d'r had. De juffrouw was zoo
lief en ze had er verleden jaar zóó van ge
smuld
Ze moest maar sommen maken, 't gaf
Immers toch niks!
Ijverig schreef ze de sommetjes recht on
der elkaar, maakte mooie krullen aan de vij-
1NGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Q&. /Sacvtr 4*.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
15)
Na een poosje nam de Havik het juweelen
kistje van onder '41 n kussen en strooide de
inhoud peinzend over de dekens uit. Stuk
voor stuk bekeek hij de typisch gevormde
sieraden die getuigden van den grilligen
smaak van hun bezitsterDie ringen
had ze aan haar vingers gedragen; die arm
banden hadden om haar ronde smalle polsen
gezeten: die broche' had zich genesteld tegen
haar zachte, blanke hals!....
En één enkele munt een halve dollar!
Die had ze hem gegeven, omdat ze dacht dat
hij honger had! De Havik drukte hem aan
zijn lippen zonder zich te schamen. De liefde
ds schaamteloos.
Meer dan een uur lag de Havik plat op
zijn ruK met nSo'.sdénde oogen voor zich uït
te .ur. r en teidroomen van haar' HU dacht
weer terug aan de licht sprankjes, die op haar
haar speelden, toen ze zich uit het raam boog
en onbewust haar Juweelen aan hem had
g geven. Hij herinnerde zich elke lijn van
haar slank figuurtje, zooals ze op den stoep
van het politiebureau had gestaan met haar
vader en Meredith, met medelijden in haar
oogen. toon hij haar om een aalmoes ge
vraagd had; en naar oogen waren blauw,
diepblauw!
De Havik ging plotseling rechtop in zijn
bed zitten. „En waarom niet?" informeerde
hij bij de pooien Van zijn bed, en „waarom
niet?" vroeg hij aan het kleine tafeltje
ven en drieën, trok keurig rechte strepen
achter de rijtjes. Hé, ze kon 't toch maar wat
mooi hoor! Je kon toch zien, dat ze geen
klein kind meer was. Groot was ze al, ver
schrikkelijk groot! De meeste kinderen wa
ren nog maar zeven, zij was al acht!.. Toch
was 't fijn vanmorgen toen ze wakker werd
en toen ze die fijne boterham zag staan met
heel dik suiker d'r op.
Toch lief van Catrien hoor! Die had er
toch maar goed om gedacht, dat ze jarig
was. Vanmorgen heel vroeg, voor ze naar de
fabriek ging, had ze dien boterham stielcum
voor d'r bed neergezet. Vader had nergens
om gedacht.Die wist misschien niet eens
wanneer ze jarig v/asVader had d'r
vanmorgen wel 'n pak slaag gegeven, die had
d'r wel geschopt, toen ze al op den grond lag.
Nou 'n mooien vader had ze! Net of hij zoo
goed was, net of ie niet altijd dronk en 't
geld opmaakte.
Was 't nou zoo heel erg, wat ze gedaan
had? Catrien had 't ook al zoo vaak gedaan,
als ze geen centen meer had om eten te koo
pen. Hij merkte d'r toch niks van, hij wist
niet eens hoeveel ie 's morgens nog in z'n zak
had
O, als Ie 't toch es niet gemerkt had, dat
ze centen uit z'n zak wou halen, toen ie nog
sliep, o, wat zou dat fijn geweest zijn
Dan had ze nou 'n reep gehad en koekjes met
suiker, dan had ze op 't trapje mogen staan
en hadden de kinderen voor d'r gezongen:
„Lang zal ze leven". Hè, nou kwamen die
akelige tranen al weer! O, als niemand 't nou
maar zag.
't Blonde hoofdje zakte lager en lager, de
traantjes drupten op de lei, maakten de
mooie sommetjes nat en vlekkerig.
Opeens voelde Mientje een hand op haar
hoofd, hoorde ze de juffrouw zeggen: „Mien
tje, kind, heb jij zoo'n verdriet? Wat scheelt
er toch aan?"
Dat was te veel. Met 'n bons vlei Mientje's
hoofdje op de bank, 't kleine lijfje schokte
krampachtig, gierend klonken de langinge-
houden snikken door 't lokaal. Met een over
slaand stemmetje riep ze: „Nee, ik zeg 't
niet.... nee.... ik doe 't niet...."
Eerst veel later, toen alle kinderen naar
huis waren, hoorde de juffrouw bij stukken
en brokken de oorzaak van Mientje's groot
verdriet. Met 't blonde kopje tegen haar
aangedrukt hoorde ze, naar wat Mientje had
willen doen om toch 'n reep te kunnen koo
pen, om toch uit te deelenMet tranen in
de oogen dacht ze aan wat de toekomst naar
alle waarschijnlijkheid voor dit kind zoïi
worden. Ze sloeg de armen om Mientje heen,
gaf haar een zoen op 't magere gezichtje
Een oogenblik later kwam Mientje de
school uit, de oogen stralend van blijdschap,
de blonde haren dansend rond haar van ge
luk overbloosd gezichtje, 't manteltje wappe
rend achter haar aan. Tegen elk kind, dat
ze tegen kwam riep ze al van verre: „Ik ben
jarig, ik ben jarig!"
Kijk, daar stond Tootje Zwaan, die naast
haar zat. „Ik ben jarig To! Echt!"
•„Dat zal wel", zei Tootje smalend, „waarom
heb je dat vanmorgen dan niet gezegd? Ik
geloof d'r niks van!"
„Nou, dan niet. Maar wat is dat dan, hè?
Zijn dat soms niet twee kwartjes om 'n
reep en koekjes te koopen". „Mag ik mee",
vroeg Tootje, die 't nu wel gelooven moest.
„Nee, hoor, nee", zei Mientje, en ze rende
weg. Dat deed ze niet. Ze ging lekker alleen,
hoor, heelemaal alleen. De koekjes, van die
dikke met rose suiker, waren gauw genoeg
gekocht, maar de reep, daar moest ze lang
voor zoeken, want voor de juffrouw, haar
juffrouw, die zoo maar twee kwartjes gaf,
zonder dat ze d'r om vroeg, daar moest ze
een reep voor uitzoeken, 'n reep, zoo'n fijne,
zoo'n lekkere als ze d'r heele leven nog nooit
geproefd hadi
UIT DE R.-K. STAATSPARTIJ.
Prof. Veraart wenscht
geen plaatsvexwangend
candidaat te zijn.
Naar het Centrum verneemt, heeft prof.
rar. Veraart tot het partijbestuur der R.K.
Staatspartij het verzoek gericht van de can-
didateniijst voor de Tweede Kamerverkie
zingen te worden afgevoerd, omdat hij
daarop geen plaats als plaatsvervanger
wenscht.
waarop zijn revolver lag en „waarom niet?"
zei hij tegen den halven dollar dien zij zij
aangeraakt had; en „waarom niet?" wilde
hij weten van het electrische lampje dat
boven hem gloeide en „waarom niet?" was
de vraag die hij door het open raam aan de
heele v/ereld deed
Hij stond op en ging naar den spiegel,
waar hij langen tijd naar het gezicht stond
te staren, dat hem aankeek. Er was een dieper
uitdrukking in de oogen gekomen; er was
iets nieuws in hem geboren. Op dat oogen
blik was de Havik verre verheven boven
aardsche dingen; de liefde had hem ver
edeld, hij had bijna een ziel gekregen. Plot
seling begreep hij, waarom Skeets, toon hij
verliefd werd op Helen Hamilton, gedichten
kon schrijven. Wel verdraaid, 't zou hem ook
nog overkomen, dat hij ging dichten! Hij
geloofde waarachtig, dat hij het op dat oogen
blik zelf zou kunnen!
„Waarom niet?" vroeg hij nu aan het ge
zicht in den spiegel. En het antwoord kwam
vanuit de duisternis: „Daddy Heinz!" Het
gezicht werd somber, de oogen vernauwden
zich. De Havik was dood voor iedereen
zelfs voor Meredith behalve voor Daddy
Heinz! Het was een grove fout geweest, dat
hij Daddy Heinz weer aan het bestaan van
den Havik herinnerd had; dat hij naar hem
was gegaan. Als hij zijn hersens maar ge
bruikt had! Maar Daddy Heinz kende hem,
en daarin lag het gevaar. Hij had zich wil
lens en we'.ens aan den ouden man overge
leverd, en hij zou hem altijd blijven bedrei
gen, en hem geld afzettenAls iemand
hem maar uit den weg ruimde!"
De Havik klemde zijn tanden op elkaar;
zijn gespierde handen ba'.den zich tot
vuisten.... Hij had zich nog nooit schuldig
gemaakt aar. iets anders dan diefstal, maar
nu was het. noodig om....!
„Daddy Heinz is het eenige bezwaar", zei
HONDERDJARIG BESTAAN VAN
DE KONINKLIJKE LIEDERTAFEL
„ZANG EN VRIENDSCHAP".
INSTALLATIE VAN HET EERE-
COMITé.
Zaterdagmiddag werd in het eigen ge
bouw van de koninklijke liedertafel het
voor het a.s. jubileum genoodigde Eereco
mité geïnstalleerd. Aanwezig waren een
groot aantal leden van dat Comité, het Be
stuur van Zang en Vriendschap en de feest
commissie.
De voorzitter Dr. G. E. A. Broese van
Groenou opende de bijeenkomst met een
enthousiaste toespraak, waarin hij dank en
hulde bracht aan allen, die zich bereid heb
ben verklaard mede te werken tot een fees
telijke viering van het 100-jarig bestaan en
verklaarde het Eerecomité voor geïnstal
leerd. Daarna kreeg de algemeene secretaris,
de heer C. Warnier, het woord om de namen
der leden van het Eerecomité voor te lezen.
Beschermheer;
Z. K. H. Prins Hendrik der Nederlanden,
Hertog van Mecklenburg.
Eere-Comlté.
Eere-Voorzitters
Z. Exc. de Minister van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen.
Jhr. Mr. Dr. A. Röell, Commissaris der Ko
ningin in Noord-Holland.
Jul. C. Bunge, Eere-Voorzitter (pertinent)
der Liedertafel.
C. Maarschalk, die als Burgemeester van
Haarlem, de eerst aangewezene is.
Leden:
Jhr. A. Bas Backer, Burgemeester van Bloe-
mendaal; Jhr. Mr. J. P. W. van Doorn, Bur
gemeester van Heemstede: R. G. Rij kens, Bur
gemeester van Velsen; Mr. P. F. Pont. Bur
gemeester van Hillegom; H. van Alphen,
Burgemeester van Zandvoort; Mr. J. N. J.
E. Heerkens Thijssen, Mr. M. Slingenberg,
Mr. J. Gerritsz, W. Roodenburg, (Wethou
ders van Haarlem)Mr. Th. A.
Wesstra, secretaris van Haarlem; P. C.
Adrian, C. Baron d'Aulnis de Bourouill, A.
H. H. Bn'-.ker, A. Bertling, E. Eertlfng, J. W.
A. Beynes, Dr. J. D. Bierens de Haan, W. F.
Bloemendaal, A. G. Boes, Jhr. Mr. J. W. G.
Boreel van Hogelanden, Ir. C. Bosman, C.
ten Boom, M. van Breemen, J. Brinkmann,
Mr. A. Bruch, C. J. v. d. Broek, A. E. von
Brucken Fock, S. W. de Clercq, R. C. A. van
Cranenburg, Mr. W. G. Del Baere, G. J.
Droste Jr., A. M. Duytshoff, W. Dyserinck,
J. van Eden, Mevr. de Wed. Fokker, J. A.
Fontein, J. Fontein, J. D. Franse, G. D.
Gratema, C. A. Gunters. P. Haitsma Muiier.
C. C. M. van Hees, N. J. Hoeflake, Th. M.
Hoog, H. E. J. Huysser v. d. Biesen, Karei de
Jong, J. P. de Josselin de Jong. B. de Kanter,
P. J. van Kessel, Jos. de Klerk, M. C. Ko
ning, Olivier Koop, F. H. D. Kop, A. F. Kre-
mer, E. H. Krelage, W. Kruyshoop Jr., Dr. A.
A. G. Land. N Levenkamp, Vincent Loosjes,
Jac. van Maris. Ir. W. C. G. H. van Mourik
Broekman, Dr. W. E. Merens. Jhr. J. C. Mol-
lerus; Mej. A. Niephaus, J. C. Peereboom, R.
Peereboom, C. J. A. Reigersman, M. A. Rei-
nalda, Jhr. A. W. G. van Riemsdijk, J. H.
Sauveur, J. B. Schuil, F. H. Smit, Dr. J M. A.
Smits, Dr. C. Spoelder, J. C. Tadema, J. L. Ta-
dema, Jhr. mr. E. H. E. Tedfng v. Berkhout,
Jhr. F. Teding v. Berkhout, E. H. Tencklnck,
P. J. M. v. Tetering, Mr. J. H. Thiel, Mr. C. W.
Thöne, J. J, Thöne, Mr. P. Tideman. Mr. W.
E. Baron van Till, Dr. J. Timmer, Mr. L. J.
v. Toulon v. d. Koog, Mr. M. v. Toulon v. d.
Koog, V/. Tuyl Schuitemaker, Mr. S. H. Ve-
ning Meinesz, Mr. H. P. Visser 't Hooft, G.
Wanderink Vinke, L. F. van Wagtendonk, L.
W. Weterings, G. H. Weustink.
Vervolgens kreeg het woord de heer Wan
ders, voorzitter van de feestcommissie, die in
korte woorden uiteenzette op welke wijze de
jubileerende vereeniging haar eeuwfeest
denkt te vieren, namelijk met een optocht,
concerten voor de leden van het eerecomité
en hun familie en voor het publiek, een
kerkconcert voor de onvermogenden, een
feestdiner voor de leden en hunne dames,
een tentoonstelling van het archief der lie
dertafel, die zeer merkwaardig belooft te
worden, ontvangst van groote Nederland-
sclie liedertafels, die gedurende drie dagen
de gasten van de Jubileerende vereeniging
zullen zijn. Het voornemen is om ook weder-
keerig deze andere liedertafels te bezoeken.
Er wordt verwacht, dat het Gemeente
bestuur van Haarlem de liedertafel officieel
op het Stadhuis ontvangen zal. en een bui-
tenlandsche reis is ontworpen, zoodat Zang
en Vriendschap daar concerten geven zal.
Tot dit programma riep spreker de mede
werking en de belangstelling van het Eere
comité in, de medewerking bijvoorbeeld voor
deelneming van hunne kinderen aan het
bloemencorso, dat einde April zal worden
gegeven.
Na deze mededeelingen, die de vergade
ring warm toejuichte, werd de vergadering
gesloten.
bij tenslotte tegen zichzelf, hij verspilde zelfs
geen enkele onnoodige gedachte aan Skeets.
Weer bestudeerde hij zijn beeld in den spie
gel. „Een barbier zou me in een half uur
weer bijgewerkt hebben! En ik moet ik
zal haar hebben!" Hij glimlachte vriendelijk
tegen zijn spiegelbeeld. „Het zou Brokaw
Hamilton waarschijnlijk zeer veel genoegen
doen mijn besluit te vernemen".
Kort na middernacht merkte een nacht
waker, dat in de Dertigste Straat de deur van
een vervallen oud huis open stond en hij
stelde een onderzoek In. In één van de
kamers op de benedenverdieping vond hij
Daddy Heinz, dood. Er waren drie kogel-
wonden in zijn lichaam, en één ervan was
in het achterhoofdOp den grond naast
den ouden man lag een revolver, waarin drie
leege hulzen zaten. Er w.as geen teeken van
iemand anders in het heele huis, behalve
in de kamer, recht tegenover die, waarin
het lijk gevonden was. Er had daar iemand
in het bed geslapenEr werd een groote
hoeveelheid gestolen juweelen en kunstvoor
werpen gevonden; ook een typisch, klein, in
leer gebonden boekje. Het scheen een soort
van kasboek te zijn*
Tprwiil de Dolii'p van hei Tenderloin
politiebureau een onderzoek instelde, wan
kelde Brokaw x,m dood., «.uk. een
van zijn huis op en stak den sleutel in het
slot. Hij ging regelrecht door naar zijn kamer,
sloot de deur achter zich en legde een
enkele, losse diamant in een geheime lade
van één van de kastenHet was de steen
die dp Havik uit den kouseband van de
Gravin van Salisbury gehaald had!.... Er
was een klein' bloedvlekje op Brokaw Ha
milton's hand! Hij staarde ernaar, terwijl
zijn oogen groot werden van afschuw.
Einde van het tweede deel.
DE JUBILEERENDE
T. B. C. BESTRIJDING.
RÖNTGEN-APPARAAT GEWENSCHT.
Zooals wij gemeld hebben viert de Ver
eeniging tot Bestrijding der Tuberculose te
Haarlem dit jaar haar 25-jarig bestaan en
met haar de voorzitter dr. L. C. Kersbergen.
Het Huldigingscomité richt zich thans tot de
bevolking met een circulaire, die een bijzon
dere aanbeveling heeft van den Haarlem-
schen, den Neutralen en den Christelijken
Bestuurdersbond, het R.K. Werkliedenver
bond en de Middenstandscentrale. Daarin
wordt er aan herinnerd hoe de vereeniging
begonnen is in het klein onder leiding van
dr. Kersbergen en zich door de offervaardig
heid van duizenden heeft kunnen ontwikke
len. Haar geschiedenis bereikte het hoogte
punt door de stichting van het herstellings
oord Brederode duin.
Er is echter nog een toestel, dat niet ge
makkelijk aangeschaft zal kunnen worden,
een Röntgenapparaat. Met plaatsing bedra
gen de kosten hiervan 25.000.—. Gezien het
bevolkingscijfer van den kring, welke de ver
eeniging omvat gelooft het comité wel, dat
dit bijeen te brengen is. Het sluit dan ook
een inteekenbiljet in, dat gezonden kan wor
den aan jhr. F. Teding 'van Berkhout, p/a
Haarlemsche Bank vereeniging. Ongetwijfeld
zal ook ditmaal het vertrouwen van dr. Kers
bergen en het bestuur niet besqhaamd
worden.
DE NED. REISVEREENIGING.
Jaarvergadering te Eindhoven
Vrijdag heeft de Nederlandsche Reisveree-
niging haar jaarlijksche vergadering gehou
den te Eindhoven. Vooraf vereenigden de
deelnemers zich aan een noenmaal, waarna
een excursie werd gemaakt naar de Karei I-
sigarenfabrieken. Om 5 uur ontving het ge
meentebestuur de dames en heeren in het
stadhuis, waarbij burgemeester Verdijk een
welkomstrede hield.
Om 8 uur opende de algemeene voorzitter,
mr. M. J. van der Flier de vergadering.
In het jaarverslag deelde de secretaris
mee, dat de vereeniging thans 72.675 leden
telt. De commissie voor de reizen met de
Rijndam verschafte aan 2000 leden een zee
reis. In het geheel werden 479 reizen ge
maakt met een totaal aantal deelnemers van
13.100.
Het voordeelig saldo over 1928 is 2519.33 1/2
wat gedeeltelijk aan afschrijving en aan
uitbreiding van inventaris zal worden be
steed.
De aftredende hoofdbestuursleden de hee
ren T. Coini, mr. M. J. van der Flier, C. de
Jong, J. A. Landstra en V. J. Uri werden bij
acclamatie herkozen. In de plaats van den
heer A. T. W. Kortüm, die zich niet herkies
baar stelde, werd gekozen de heer Beurs.
Als plaats voor de volgende vergadering
werd Utrecht aangewezen.
De vergadering is Zaterdag voortgezet.
De Haarlemsche voorstellen.
In de Zaterdag te Eindhoven voortgezette
jaarlijksche vergadering van de Nederland
sche Relsvereeniging zijn de voorstellen der
afdeelingen aan de orde gekomen, meldt de
N. R. Crt.
Op voorstel van de afdeelingen Den Haag
en Rotterdam werd met 292 stemmen be
sloten, een commissie te benoemen om een
ingrijpende statutenwijziging voor te berei
den.
Het voorstel van de afdeellng Haarlem om
het aantal reizen te verminderen, werd aan
genomen. De motie van Haarlem om het
reisbureau der N. R. V. op te heffen, als zijn
de dit niet in overeenstemming met het
ideëele doel der N.R.V., werd met groote
meerderheid verworpen.
Laat in den middag is de vergadering ge
sloten.
ZWEEDSCHE NAAIMACHINES.
In Zweden bestaat sinds 1689 de wapenfa
briek Husqvarna. In 1870 is deze fabriek be
gonnen ook naaimachines te fahriceercn uit
het om zijn hardheid en zijn taaiheid beken
de Zweedsche smeedstaal. Juist door het ge
bruik van dit uitnemende staal is ds fabriek
in de mogelijkheid om op haar machines een
eeuwigdurende garantie te geven. Eigen mij
nen en eigen bosschen stellen haar trouwens
in staat tot productie van het beste. Deze
fabriek heeft thans Gedempte Oude Gracht
22 een filiaal geopend behoorende ut de Hol-
landsche Husqvarna Maatschappij. Daar
staan nu de eenvoudige handnaaimachines
en de salonkasten waarin de machine ge
heel wordt opgeborgen, de trapmachines en
de geheel electrische die geruischloos loopt.
Er zijn ook de vakmachines, die 4000 steken
per minuut maken en de industriemachines
met een capaciteit van 2500 steken. Hier
biedt de maatschappij gratis bo^duurles aan
op de machines en de materialen er bij.
De Husqvarna-machines zullen er wel ko
men in Haarlem op deze manier.
DEEL m.
„Ik hou van je!"
HOOFDSTUK I.
Er was een genoegelijk dorpje Satuit, d.at
ergens aan de baai van Massachusetts ligt,
verborgen achter een rij steile klippen,
waartegen de woeste golven zich tevergeefs
te pletter slaan.
In den o.uden tijd, toen stoutmoedige zee
schuimers op hun stille, lage vaartuigen de
kusten onveilig maakten, en toen smokkelen
een algemeen erkend beroep was, was Satuit
met zijn veilige haven een beroemde verza
melplaats en schuilhoek. Zelfs nu nog zwer
ven er daar grijze, leerkleurige, waggelen
de ouwe heeren rond, die u wonderbaarlijke
verhalen zouden kunnen vertellen, verhalen
van buitgemaakte zeekasteelen. verhalen
over het uitplunderen van rijke zeehavens
in West-Indië en ze smakken wellustig met
hun lippen, als ze klaar met vertellen zijn.
Zelfs kan men zoo nu en dan in de één of
andere oude, stoffige kelder een klein drupje
gouden rum vinden, dat zorgvuldig bewaard
is in de lange jaren, die het moderne heden
scheiden van de zonnige dagen, toen die
goddelijke nectar uit Jamaica een gemak
kelijke prooi was voor de zeeroovers; zelfs
nu nog vindt men wel eens het één of andere
typische kunstvoorwerp, dat waarschijnlijk
eens prijkte in het paleis van een machtige
Spaansche Grande, weggestopt in een hoekje
van een Satuitische visscherswoning.
Tegenwoordig is Satuit niet meer dan een
onbeduidend dorpje, een deel van een vorige
eeuw, waarover nog een beetje van de
glanzende romantiek van die eeuw is blij
ven hangen. Zoo af en toe wandelt er zelfs
nog wel eens een verdwaalde Indiaan rond,
Kinderen
Twee kinderen speelden samen en de lucht
was vol van het lawaai van hun spel.
Hij een stevige, kleine jongen van een ja.ar
of acht, met een paar pientere oogen in zijn
leuk gezicht, zij een wildebras, met een bos
donkerk krullend haar, dat verward om haar
warm gezichtje slierde. Ze was zeven, dat
wist ik toevallig, maar ze had tien kunnen,
zijn. Op haar vijftiende jaar zou ze waar
schijnlijk voor vijf en twintig door kunnen
gaan.
Ze deed in niets voor hem onder. Als ze
ekaar nazaten liep ze even hard als hij en
<was veel handiger in het maken van plotse
linge zwenkingen om hem te ontwijken.
Haasje over hup! Achter elkaar, steeds
maar door, juichend, schaterend, hijgend, tot
hij zich in het gras liet vallen en naar adem
snakkend zei: „Ik schei er uit, ik kan niet
meer."
Ze lachte hem uit en zei uitdagend:
„Wedden dat je niet over dat hek kan
springen? Poeh je durft niet."
„Ik durf wel zoo direct", zei hij lui, en
ze gaf hem het voorbeeld, nam een grooten
aanloop, kwam er over, struikelde aan den
anderen kant en viel. Maar meteen was ze
al weer op en antwoordde -minachtend op
zijn vraag:
„Pijn gedaan? Je bent gek, jó. Vooruit nou
jijDan gaan we daar Indiaantje spelen."
Ook hij sprong, kwam er en samen ver
dwenen ze.
Twee uur later zag ik hem langzaam naar
huis toe slenteren, met een wapperenden In-
dianenveerbos van elzetakken op zijn hoofd,
en ik informeerde:
„Plezier gehad?"
„Och ja," zei hij en 't leek of hij per slot
van rekening toch niet erg voldaan was,
„maar je kan evengoed met een jongen spe
len 't is net of ze geen meisje is."
W. T.
HET NED. TOONEELVERBOND.
De jaarvergadering te Arnhem.
De geldmiddelen
In de onder voorzitterschap van prof. dr-
P. H. van Moerkerken Zaterdag te Arnhem
gehouden algemeene vergadering zijn na de
openingsrede van den voorzitter de notulen
der vorige vergadering goedgekeurd, aldus
de N. R. Crt.
Bij de behandeling van het jaarverslag,
uitgebracht door den secretaris, mr. J. de
Vrieze, bracht de voorzitter in bespreking
enkele daarin voorkomende mededeelingen
o.a. die over de geldmiddelen.
De secretaris deelde mede, dat het met de
vlottende middelen van het verbond steeds
misère is. Een der hoofdbestuursleden heeft
nu ook weer 11 a 1200 voorgeschoten in
afwachting van de straks te ontvangen sub
sidies. Dit acht spreker geen goeden tóe
stand. Om daarin verbetering te brengen
heeft spreker overwogen of het niet mogelijk
zou zijn om op het gebouw der tooneelschool
een tweede hypotheek te krijgen (de eerste
is 18-500 groot). Een betrouwbare transac
tie heeft aangetoond dat alleen de grond,
waarop het gebouw staat, 28.000 waard is.
Spreker hoopt nu dat er onder de leden een
of misschien een combinatie te vinden is, die
tegen matige rente op het gebouw een 2de
hypotheek wil verleenen van 5000. Dan
zou aan het voortdurend kastekort een einde
zijn, totdat de financieele toestand van het
verbond definitief verbeterd is.
Spreker meent, dat er een keerpunt in het
zicht is. Minister Waszink wil wel helpen,
de heer Ketelaar wil ook helpen en de re-
geeringscommissaris bij de Tooneelschool dr.
Sterck meent eveneens, dat er wel wat te
bereiken is.
De periodiek aftredende leden van het
hoofdbestuur, de heeren prof. dr. P. H. van
Moerkerken, prof. dr. J. H. Scholte, dr. Tj.
Franken en A. Goekoop werden bij acclama
tie herkozen. De heer Cor van der Lugt Mel-
sert werd, eveneens bij acclamatie, herkozen
als lid van de commissie van beheer en toe
zicht op de Tooneelschool.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
AMSTERDAM UTRECHT
Nieuwendijk 225/229 oude Gracht 15J
lakoniek als altijd maar lui en vadsig ge
worden onder den verheffenden invloed der
blanken. Ter wille van hem werd de eerste
verordening van Satuit gemaakt. Die veror
dening bepaalde, dat er op Zondag geen
wild geschoten mocht worden, behalve
wolven en Indianen.
Op een kleinen afstand van het dorpje
staat het kleine witte kerkje, waar naar
men zegt Daniël Webster iederen Zondag
morgen doorbracht; nog wat verder vindt
men den-Plymouthrots, de wieg der Ameri-
kaansche vrijheid. Hij is nogal klein voor
zijn leeftijd, die Plymouthrots hij zou bijna
door een gewone kip gelegd kunnen zijn
klein voor zijn leeftijd en nogal ver van
hèt water af. De overlevering zegt, dat de
vrijheidshelden daar het eerst voet aan wal
zetten en als we dat verhaal over Daniël
Webster en zijn kerk gelooven, dan kunnen
we dit ook nog wel op den koop toe ne
men.
In de tegenovergestelde richting, meer
naar het Noorden, staat dezelfde vuurtoren,
waar Abigail en Rebecca Bates zich verbor
gen en het alarmsein luidden, en zoo de
Engelschen vijanden in den oorlog van 1812
verdreven. Ja, het is warempel waar; en nu
nog ziet men soms oo stormachtige nachten
witte, spookachtige figuurtjes om de ruïne
van den vuurtoren zweven en men kan het
geroffel van een trom en het toeteren van
een trompet hoog boven het geweld van den
wind uit hooren klinken. Nog verder naar
het Noorden zijn de Zwarte Rots en de
Merrymount. Ik geloof, dat daar ook een
paar belangrijke historische gebeurtenissen
plaats gehad hebben, maar ze zijn me op het
oogenblik ontschoten.
(Wordt vervolgd.)
