H. D. VERTELLINGEN
BINNENLAND
KARN ErM ErLK
ZErErP
•MErT titTANK&R
D^BOKLM^NN
MARKTNIEUWS
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
T-TAART,EM'S DAGBLAD
DONDERDAG 23 MEI 1929
(Nadruk r«rbod«aj autcmrarecht roorbehoudon.)
door HASSE ZETTERSTRÖM, Stockholm.
Voorjaarsverkoudheid.
Teekening Passing
He was verkouden geworden. Ik niesde.
Eerst één keer. En ik dacht:
„Een geluk, dat ik niet in de kerk zit!"
Ik niesde nog een keer. En' ik dacht:
r' „Goed, dat ik niet op een bruiloft ben
of in den ministerraad zit. Dat zou hoogst
onaangenaam zijn".
Toen niesde ik 329 maal. In vlot tempo,
zonder lange pauzen. Om zoo te zeggen in
series. Met gebrul en geschreeuw, die on
mogelijk te onderdrukken waren.
Toen het ergste voorbij was, keek ik uit
geput om mij heen. Mijn-omgeving had zich
teruggetrokken, hield de handen en de zak
doeken voor het gezicht en zeide:
„Nu heeft hij het ook te pakken! Nu moe
ten we on., voor hem in acht nemen. Hem
een beetje uit den weg gaan!"
„Dames en heeren", zei ik. „Een denker
heeft eens gezegd: De Czaar regeert over 80
millioen Russen en toch kan hij 't niezen niet
inhouden." Ik ben geen Czaar, zelfs geen
Lenin. Ik regeer over geen enkelen Rus, zelfs
niet over een Zweed. Het zou onrechtvaardig
zijn, te verlangen, dat ik het niezen zou in
houden. Laat ons toch humaan zijn.
Iedere man, die zijn dertigste jaar bereikt
heeft, is zijn eigen dokter, zegt Plato. Ik ben
iet of wat de dertig voorbij en zou derhalve
mijn verkoudheid moeten kunnen genezen.
Het gaat er maar om, de juiste methode te
vinden."
„Je moest een heet voetbad nemen", zeide
B. Dat is het beste middel. Ik heb het ja
renlang toegepast. Een flink heet voetbad.".
Ik nam een heet voetbad, droogde mij ter
dege af en wachtte op het resultaat. Ver
volgens niesde ik een nieuwe serie. Zóó, dat
de stopverf tusschen de dubbele ramen om
hoog ging staan.
„Een heet voetbad", zeide G., „Is heel
goed. Maar dan moet het met keukenzout
zijn. En dan moet Je je voeten met salicyl-
tauk inwrijven en dan wat gymnastiek doen".
„Ik trok opnieuw mijn sokken uit en nam
een nieuw voetbad met keukenzout en wreef
mijn voeten met salicyltalk in en maakte
.vervolgens energiek kniebuigingen.
Toen niesde ik dezelfde serie als te voren.
Mevrouw Y. kwam op bezoek.
„Het eenige dat helpt is, homoepathlsche
medicijn. Mijn man gebruikt altijd homoe-
pathische medicijnen. Stel je eens voor: hij'
heeft op deze manier wratten weggemaakt.
Met pillen, die hij heeft ingenomen. Tegen
verkoudheid moet je aconlet nemen. Men lost
vijf pillen op in een half glas water en neemt
ieder kwartier een slok. Dat is een voortref
felijk middel."
Ik kocht aconietpillen in de apotheek „Het
Moortje". Zij werden mij naar huls gerold en
ik legde vijf stuks in een half glas water. Zij
losten langzaam op. Ik beniesde ze, maar
daardoor ging hot ook niet sneller. Tenslotte
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 18
TELEFOON 10756
HOBBY VLOERWRIJVERS F 125-
hadden zij zich met het water gemengd en Je
dronk een slok. Toen niesde ik niet.
„Dat is een middel" dacht ik „Het moet al
leen voortgezet worden. Elk kwartier een
slok en dan vijf nieuwe pillen in het water!"
Na vijf kwartier had, ik precies evenveel
geniesd als tot nog toe in mijn heele leven
,n de waarneming gedaan, dat water, ook
bij slokjes genoten een tamelijk vervelende
drank is.
D. belde op.
„Ik heb gehoord dat je verkouden bent",
zeide hij.
„Heeft dat in de krant gestaan? Stond
mijn portret er bij?"
„Neen, nog niet. Maar ik ken een middel
tegen verkoudheid."
„Moet ik weer mijn sokken uittrekken en
mijn voeten in heet water steken, moet ik
slokken aconiet nemen en mijn voetzolen
met talk Inwrijven, dan ken ik 't al. Dat is
voor mij niets nieuws."
„Ik heb een verkoudheidspoeder, die Is on
feilbaar. Met cocaïne. Je snuift er een beetje
van op en wordt onmiddellijk helder in je
hoofd. Ik gebruik het middel altijd. Ik zal je
een doos sturen."
„Dank je wel, heel vriendelijk. Maar zou
het niet beter zijn, dadelijk twee doozen te
nemen? Mijn verkoudheid is nog al sterk."
„Eén is voldoende".
Alvorens D's verkoudheidspoeder kwam,
zeide M., die was komen oploopen om te zien
hoe het mij ging en om te probeeren mijn
naam op een accept te krijgen:
„Er bestaat een toestel tegen verkoud
heid. Een soort inhalator. Je drukt op een
gummibal en dan dringt er een of ander
aetherlsch goedje in alle kanalen van je
neus."
„Kanalen? Ik heb geen kanalen in mijn
„Die hebben alle mensc-hen; alle normale
menschen hebben kanalen in hun neus"
„Bij mijn kennissen niet".
„Het toestel heet Dllmox en kost 15 Kro
nen."
„Ben jij er agent voor?"
„Neen, maar ik kan het je bezorgen."
„Wil je me er onmiddellijk een laten bren
gen?" (Ik wilde M. kwijt raken. Hij is ver
velend.)
Ik gaf hem 15 kronen en zeide, dat het ln
het geheel niet noodig was, dat hij zelf met
Dllmox kwam. Hij kon gerust een kruier stu
ren.
Toen kwam het snuifpoeder van D. Ik
snoof. Het kriebelde in mijn hoofd en toen
niesde ik, niesde het poeder in mijn neus
er uit en alle poeder uit de doos, die ik ln
mijn hand had. Ik verbrandde de doos, ging
voor mijn vrouw staan en zeide:
„En jouw middel togen verkoudheid? Want
jij hebt natuurlijk ook een middel tegen
verkoudheid. Hoe is dat?"
„Je had gisteren niet zoo laat thuis moe
ten komen."
Zoo zijn vrouwen! Haar middel: „Je had
gisteren niet zoo laat thuis moeten ko
men." Alsof dat vandaag mijn verkoud
heid kan genezen!
M.'s kruier kwam met de Dllmox. Die zag
er erg gecompliceerd uit. Aan het eene einde
was een mondstuk en aan het andere een
gummislang met een bal. Wanneer je het
mondstuk in je neus zette en op den bal
drukte dan zou de verkoudheid verdwijnen.
Notabene, wanneer je medicijnen in het toe
stel had. Ik voerde het experiment nauwkeu
rig volgens de beschrijving uit. Eerst werd
mijn neus wijder en daarna voelde ik mijn
hoofd wijder worden. Het was een gevoel
alsof ik een ballon aan mijn boordknoopje
had vastgemaakt. Ik had nooit geweten, dat
mijn hoofd zoo leeg was. Ik trok het toestel
uit mijn neus, legde het in zijn foedraal en
dacht:
„Dat zal ik aan geen sterveling vertellen, dat
mijn hoofd zoo leeg is!"
Toen niesde ik. Éénmaal. Zes-en-dertig
maal. En toen was mijn hoofd weer even
zwaar als eerst.
Daarna keek ik in den telefoongids en bel
de mijn vriend op, den bekenden dokter met
zijn gerenommeerde wetenschappelijke op
leiding:
„Oude kwakzalver", zeide ik. „Wat heb jij
voor een middel tegen verkoudheid?"
„Veel", zeide hij, „maar er is er maar één,
dat helpt, dat bij de meeste ziekten helpt."
„Is het met cognac?"
„Neen, zonder cognac. Laat de zaak aan de
natuur over! Dat is het eenige. Laat de ver
koudheid doen wat zij wil en doe jij wat hij
wilt. Dan zal zij wegens gebrek aan belang
stelling haar weg wel gaan."
Ik liet de zaak aan de natuur over. Ik liet
de verkoudheid met rust en deed mijn za
ken.
Toen werd de verkoudheid woedend en
zeide:
„Zoo ben je er zoo één! Je kunt je niet
eens boos krijgen? Nu, adieu dan!"
En toen ging zij weg. Zij ging een verdie
ping lager en zette zich In den neus des hee
ren Klarbo, grossier. En daar zit zij nog
steeds. Ik hoor zijn niezen door geheel het
huis. Het is immers lente!
VREEMDE TOESTANDEN TE
BUNSCHOTEN.
De burgemeester betreurt het
dat zijn dorp niet door een cy
cloon werd verwoest.
Dinsdag heeft voor den president der
Utrechtsche Rechtbank in kort geding een
procedure gediend tusschen de firtna Heuve-
link uit Bunschoten en het hoofd dier ge
meente, den heer Besselaar, meldt het Hbld.
Hierbij bleek dat er van verschillende zij
den in Bunschoten een geest van ontevre
denheid heerscht ten opzichte van het be
leid door dezen burgemeester gevoerd, zoo
dat een groot aantal inwoners zich reeds
met een adres tot den minister heeft gericht
om hem te verzoeken den heer Besselaar niet
te herbenoemen
Trouwens, in het algerüeen tegen het be
wind van het geheele gemeentebestuur richt
zich het verzet, wat in tal van processen tot
uiting komt.
De zaak bleek volgens den verdediger van
de firma Henvelink, mr Sieburgh uit Utrecht,
die den burgemeester had gedagvaard we
gens het onrechtmatig in beslag nemen van
een vrachtauto aan zijn cliënte toebehoorend
een uitvloeisel van middeleeuwsch terrorisme.
Pleiter toonde met voorbeelden uit een pam
flet, getiteld „de Stofzuiger", aan, tot welk
een hoogte de verbittering in dit vlsschers-
dorpje is gestegen. De burgemeester had op
die artikelen gereageerd in de Gereformeer
de Kerkbode, door "niet meer of minder te
doen uitkomen dan .dat hij het betreurde dat
Bunschoten maar niet.hetzelfde lot had ge
troffen als Borculo. Mr. Sieburgh meende
dan ook dat wanneer dergelijke verhoudin
gen in een gemeente bestaan, de vraag ge
wettigd is of de burgemeester maar niet be
ter zou doen heen te gaan.
De quaestie waarom de huidige procedure
draalde kwam in het kort volgens pleiter
hierop neer dat de burgemeester een artikel
in de politieverordening had doen opnemen
volgens hetwelk op sommige punten der ge
meente geen auto's mochten staan, anders
dan voor laden en lossen. Tot een van deze
punten hoorde ook de grond voor het pand
van de firma Heuvelink, met welke firman
ten de burgemeester ongenoegen had. Ge
noemde firma heeft zich aan deze plagerij
niet willen onderwerpen en zich laten ver
baliseeren. Toen de heeren Heuvelink wei
gerden de auto te laten verplaatsen is zij in
beslag genomen.
Mr. Sieburgh vorderde nu onmiddellijk te
ruggave omdat de rechtmatigheid van het
beslag niet was gebleken en stelde den bur
gemeester persoonlijk aansprakelijk voor de
schade door de firma geleden, die hij op f 100
per dag wilde gesteld zien.
Burgemeester Besselaar gaf vervolgens zijn
lezing van het geval, Spr. betwistte de juist
heid van de dagvaarding, waarin wordt ge
sproken van weigering om de in beslag geno
men auto terug te geven. Een verzoek hier
toe is nooit ingediend. Voorts deelde de bur
gemeester mede dat deze auto bij den ingang
van het dorp een ernstige verkeersbelemme-
ring vormde, omdat de weg er zeer smal is.
Herhaaldelijk is aan de firma verzocht den
wagen te willen verwijderen, maar aan al
die verzoeken werd geen gevolg gegeven. Ten
slote is de bepaling in de verordening opge
nomen die een langer verblijf ter plaatse on
mogelijk moest maken. Daar de firmanten de
auto niet wilden verplaatsen heeft de burge
meester hem laten versjouwen, wat uiterst
moeilijk ging, omdat men den wagen on
klaar had gemaakt. Bovendien waren de
remmen zóó stijf vastgezet, dat een monteur
te hulp moest worden geroepen om het ding
althans eenigszins in beweging te kunnen
brengen
Na repliek van beide partijen bepaalde de
president zijn uitspraak op Donderdagmor
gen 10 uur.
DE BEEMSTER IN BLOEL
Na de mooie, zonnige Pinksterdagen is
thans ook de Beemster in vollen bloei geko
men. Wel heeft het koude voorjaar op ver
schillende boomen zijn invloed doen gelden,
doch ln de rijke pracht van het frissche
groen met den teeren bloesem wordt dit
maar weinig bemerkt. Een bezoek aan de
Beemster, in het bijzonder het Zuid-Ooste
lijk deel, is ten volle de moeite waard, aldus
het Hbld.
EEN BEROOVING BIJ
ZALT-BOMMEL.
DE VIER DADERS GEVAT.
Dinsdagnacht is J. v. E. uit Delwijnen op
den Rijksstraatweg onder Zaltbommel aan
gevallen door vier personen. De aangevallene
werd beroofd van zijn portefeuille, inhou
dende f 890. Nadat de aanvallers zich hadden
verwijderd, heeft v. E. aangifte van het ge
beurde bij de Zaltbommelsche politie ge
daan. Deze trok er direct in een auto op
uit en het mocht haar gelukken te Gelder-
malsen de dieven te achterhalen. Zij werden
in het bezit van het geld gevonden. Ook was
een van hen in het bezit van een fiets, die
vermoedelijk ook van diefstal afkomstig was.
De aangehoudenen zijn naar Zaltbommel
vervoerd en voor den officier van justitie te
Tiel geleid. Twee van hen zekere K. en
zekere R., zijn uit het R.K. gesticht de Lasella
te Boxtel ontvlucht, aldus de N.R..Ct.
DE ONBEWAAKTE OVERWEG
BIJ RILLAND-BATH.
IN DEN GEMEENTERAAD.
Bij den aanvang van de Dinsdag gehouden
vergadering van den gemeenteraad van Ril-
land-Baht heeft de voorzitter enkele woorden
van deernis uitgesproken ten aanzien van de
slachtoffers van het ernstige auto-ongeluk,
dat op den eersten Pinksterdag aldaar heeft
plaats gehad, meldt de N. R. Ct.
Naar aanleiding van het ongeluk bracht
de voorzitter in herinnering, wat sinds de op
heffing van de bewaking van den beruchten
overweg van verschillende zijden gedaan is
om intrekking van dezen maatregel te verkrij
gen. De raad heeft zich indertijd met een
adres tot den minister gewend om de be
waking hersteld te krijgen; wel is toen een
nieuw onderzoek ingesteld, doch het ge-
wenschte resultaat werd niet bereikt. Het
onderzoek, dat het vorige jaar plaats had als
vrucht van een interpellatie-De Muralt en
dat ging over nog twee andere beruchte
overwegen, werkte evenmin iets uit.
Intusschen bleven de ongevallen aanhou
den en thans greep het schokkende ongeluk
van Pinksteren plaats. Het blijft onverant
woordelijk, aldus zeide de voorzitter, een ge
weldig drukken verkeersweg over een inter
nationale spoorbaan als hier onbewaakt te
laten. Men kan niet volstaan met de zaak
uitsluitend te beoordeelen naar het meer of
minder vrije uitzicht op den spoorweg. Een
drukke en daarbij niet te breede verkeers
weg als deze eischt vaak de volle aandacht,
zoodat men op het treinverkeer niet vol
doende kan letten. Daarom stelde de voorzit
ter voor, zich nogmaals met een adres te wen
den tot den minister van Waterstaat om den
overweg weer bewaakt te krijgen.
Met algemeene stemmen besloot de raad
zich in den voorgestelden geest tot den mi
nister van Waterstaat te richten.
HET BIOSCOOPCONFLICT IN
HET ZUIDEN.
Actie van het personeel.
In verband met het ontslag dat aan het
personeel uit de bioscooptheaters in het Zui
den tegen 27 Mei a.s. is aangezegd, heeftohet
personeel der drie Eindhovensche bioscopen
een vergadering belegd, teneinde den toe
stand te bespreken, die hierdoor ontstaan is,
meldt het Hbld.
Aanvankelijk was de stemming zoo verbit
terd, dat verscheidene sprekers op een on
middellijke staking aandrongen. Nadat hier
over langdurig van gedachten gewisseld was,
besloot men tot oprichting van den Ned.
Bond van Theaterpersoneel.
Het voorloopig bestuur is gisteren naar
Tilburg en Den Bosch vertrokken, om daar
afdeelingen te stichten.
PRINS HENDRIK TE GRONINGEN.
Prins Hendrik vergezeld van zijn adjudant
majoor Laman Trip is Woensdagmiddag te
Groningen aangekomen. Aan den trein wa
ren ter begroeting aanwezig de commissaris
der Koningin in de provincie Groningen, jhr.
mr. A. W. L. Tjarda van Starkenborgh Stac-
kouwer; de burgemeester van Groningen,
jhr. mr. L. H. N. Bosch Ridder van Rosen
thal; de garnizoenscommandant, overste
Haenen, en enkele leden van de Johaniter-
Orde. Na de begroeting reed men per auto
naar het gouvernementsgebouw in de Oude
Boteringestraat, waar de conferentie der
Johaniter-Orde werd gehouden. Na deze con
ferentie, die een beslist intiem karakter had,
volgde een rijtoer per auto door een groot ge
deelte der stad, met name vooral door de
nieuwe buurten in het Oosten, Noorden en
Westen. Via het Stadspark bereikte men het
clubhuis te Paterswolde, waar de heeren ge
zellig samen bleven, aldus de N. R. Ct.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
BEVAT EIWIT EN IS
DAARDOOR
HEERLIJK ZACHT
OP GOEDE ZEEP STAAL
POSTDUIVEN.
„DE ZWALUW".
Bovengenoemde vereeniging hield een wed
vlucht van Compiègne, afstand 352 KM.
De prijzen werden als volgt behaald: J.
Schuitemaker 1, 3, 20; H. C. Hartman Jr.
2, 16, 18; J. Heintjes 4, 8, 15; M. Riebeek 5,
7, 10, 12, 13; W. Bakker 6; Th. de Reep 9,
14; C. Wilkes 11; G. N. v. d. Linden 17, 18.
„GEVLEUGELDE VRIENDEN"
TE HEEMSTEDE.
Wedvlucht van Compiègne (Frankrijk),
afstand 345 K.M. In concours 70 duiven.
Losgelaten 10 uur. 40 min. De uitslag was als
volgt; 1, 7 A. Verdonschot, 2, 12 H. Wftte-
veen, 3. E. D. des Bouvrle, 4. N. Leuven, 5, 6
W. v. Huis, 8, 10 A van Zadel; 9. 11 H. Vel-
linga, 13 Gebrs. Lureman; 14. A. Eveleens.
Eerst.getoor.H^ duif arriveerde oK 40
min. 55 sec., 755.70 M. per minuut. De laat
ste prijswinnaar arriveerde om 6 uur 49 min.
20 sec.
HEEMSTEDE
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bijSchutter, Valkeh-
burgerplein 2, een zak oude kranten. Post
kantoor, een klndeprarapluiè en een boek. A.
IJtsma, Eikenlaan 10, een rijwielbelasting-
merk. Politiepost Aerdenhout, een tram
abonnement en een tienritenkaart. J. van
der Bunt, Bankastraat 80, een tabaksdoos.
H. Dam, Haemstedeplein 2, een bruin-wïte
jachthond. Hilligers, Zandvoortschelaan 134,
een ijzerzaag. Van Lennep, Westerhoutstr.
30, Haarlem, een damesarmbandhorloge. L.
Ansink, Voorweg 25, een rijwielbelastingmerk.
G. J. Kruiderink, Borneostraat 48, een porte-
monnaie met inhoud. W. Koppen, Crayenes-
terpad 3, een portefeuill met fnhovd. Hou-
niet, Molenwerfslaan 108, een wit hondje.
Teerink, Borneostrat 29. een bos sleutels. G.
Koster, Billitonstraat 19, een pet. Juffer
mans, Lindenlaan 41, een rozenkrans. Van
Beeck Vollenhoven, Van Merlenlaan 30, een
hond (fox-terrier) Diependaal, Kadijk 4,
een rijwielpomp. E. Kieft, Glipperweg 64, een
R.K. kerkboekje. Bureau van politie, Raad-
Iv'iertraat, een ceintuur van een mantel,
een portemonnaie met inhoud, timmerge
reedschap en 'een huissleutel en een doosje
met Imiie-V.oM'Up,
Purmerend, 21 Mei 1929.
COÖP. CENTRALE EIERVEILING.
Aanvoer 252.670 eendeneieren per 100 f 5
a f 5.20,
Kippeneieren 130.623, per 70—85 KG. f 8.30;
65—66 KG. f 6.20—f 6.70; 63—64 KG. f 5.80—
f 6.40; 60—62 KG. f 5.50—f 6; 58—59 KG.
f 5.40—f 5.90; 56—57 KG. f 5.30—f 5.60; 53—55
f 5.20—f 5.50; 50—52 KG. f 4.80—f 5.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
23)
„Als ik me niet verigs komen zo u halen",
zei Bruce. „En neemt u nu eens een goeie
raad van me aan. Ga naar huis en kruip in
bed, en gaat u voortaan nooit meer zwem
men in zoo'a zee".
„U hooft me heelemaal niet te vertel
len..
„J.a, dat weet ik wel", viel Brucc haar in
de rede. „U bent verwend. U wilt van nie
mand raad aannemen".
Cicely trachtte woedend overeind te ko
men, en toen liet haar eindelijk gelukt was,
stond ze nog heel onvast te wankelen op de
schommelende boot. Er was iets kalms en
verzekerds in Bruce Colquhaun, waar ze niet
tegen op kon. Hij had net gedaan of ze een
klein kind was!
„Ik zal u natuurlijk moeten bedanken",
begon ze spijtig, „omdat u mijn leven gered
hebt
Bruce haalde zijn schouders op, en begon
langzaam een eind touw op te rollen.
„Maar maar ik geloof niet
„Hier zijn uw vrienden".
„Cicely!" Skeets stond rechtop in de boot
te roepen.
„Maar. ik weet zeker", draafde ze door.
„dat u de eenige op de heele wereld bent.
die mij zoo met opzet zou willen beleedi-
gen".
Bruce keek haar recht in de blauwe oogen
en wierp toen het touw uit. Skeets greep
het en ze kwamen langszij liggen. Cicely wei
gerde zijn hulp en stapte met een woedend
gezicht in de boot. Terwijl Skeets haar ln
een plaid wikkelde, maakte van Derp van
do gelegenheid gebruik om Bruce te bedan
ken.
„Als u 't mij toestaat, Mr
„Colquhaun".
„Colquhaun", van Derp sprak den naam
op een typische manier uit, „als u 't mij
toestaat, dan zou ik u gaarne uit naam van
Mrs. Quain even bedanken voor uw held
haftige daad".
„Weest u «dan zoo goed om Mrs. Hamilton
uit mijn naam te zeggen", zei Bruce duide
lijk verstaanbaar voor allen, „dat mijn dien
sten heelemaal niet noodig zouden zijn ge
weest, als haar dochter zoo verstandig was
geweest om vandaag niet In zee te gaan"
Van Derp keek min of meer verbluft, nam
toen zijn hoed af met een overdreven diepen
zwaai en roeide weg
Bruce Colquhaun nam dien middag den
trein naar Boston. Zonderling genoeg moest
Dexter ook met dien trein mee. Later in
den middag ging van Derp in Boston een
auto halen, dien hij pas gekocht had.
Dien nacht werd de eerste van een serie
hoogst geheimzinnige diefstallen gepleegd.
Het was in een groot huis in Brooklyn
een voorstad van Boston waar de Holmes
woonden. Er werd een hoeveelheid zilver en
juweelen ter waarde van ongeveer veertig
duizend dollar gestolenOn een tafel in
de eetkamer vond de politie later een briefje.
Er stond op;
„De groeten aan Mr. Meredith.
De Havik".
HOOFDSTUK VI.
Iemand heeft ergens, op een keer, iets
gezegd, dat hier op neer kwam: dat als
iemand roem, of fortuin, of vrouwen na
jaagt ik ben heusch vergeten welke van
de drie ze hem altijd zullen ontvluchten;
maar als je heelemaal geen mooite voor
hen doet, dan zullen ze alle drie mak en
wel uit je. hand komen eten. Ik weet niet
zeker, of dit wel de juiste wijze is om een
dergelijke philosophische overweging on
der woorden te brengen, maar ik zweer, dat
het de waarheid is. En ik kan erover mee
praten, omdat het 't geval was bij Cicely
Quain, en Skeets, en August van Derp, en
Bruce Colquhaun.
Skeets vereerde Cicely met een hartstocht,
die wel voldoende bewezen is door zijn dwaze
maar niettemin heldhaftige poging om haar
te redden en ze snauwde hem er niets min
der om af; de toestand van August van
Derp's hart was duidelijk te bespeuren aan
de adoreerende uitdrukking van zijn oogen
en ze dacht zelfs nooit over hem na.
Maar Bruce Colquhaun! Hij had haar stand
jes gegeven, haar beleedigd en vernederd
ze kon de gedachte, aan hem niet van zich
afzettgn. Er was iets geheimzinnigs, Iets
aantrekkelijks in zijn kalme zelfverzekerd
heid en ze was er zich tot haar groote
ergernis bewust van. dat die eigenschappen,
die haar anders meteen in opstand zouden
hebben gebracht, haar nu aantrokken. En
het was heel logisch, dat ze hem daarom
niet uit kon staan. Maar men kan iemand
pas goed gaan haten, als je het voorwerp
van je haat geen oogenblik uit je gedach
ten verliest, en dus was Cicely den heelen
dag van hem vervuld.
Er waven oogenblikken. waarop ze plot
seling, met een zonderling gevoel van ver
rukking. terugdacht aan het krachtige be
wegen van zijn snieren onder zijn huid, toen
hij haar en zichzelf tegen dei - verraderlijke
eb in, weer teruggevoerd? had naar het leven
Zelfs in haar uitgeputheid had ze zich zoo
veilig gevoeld. De herinnering bracht altijd
weer een diepen blos op haar wangen en
dan bedacht ze plotseling weer, hoe hij haar
gewoonweg een standje had gegeven. Stel
je voor, hè,2tr!..,. En dan haatte ze hem
opeens weer met vernieuwde kracht.
In den morgen van den dag die volgde
op al die emotioneele gebeurtenissen, ver
raste Skeets Cicely in de pergola van den
Italiaanschen tuin van Stepping Stones en
stortte daar zijn overvol gemoed uit.
„Ik wil niet langer, dat je me voor gek
laat loopenl", verklaarde hij, allesbehalve
dichterlijk. „Je hebt van me gehouden en
toen kwam opeens die belachelijke geschie
denis ertusschen
„Maar waarom", en Cicely staarde met
doffe oogen den tuin in, „waarom heb je
die dingen dan ook gestolen?"
„Ik heb ze niet gestolen! En dat weet je
heel goed! Iedereen met de hersens van een
garnaal zou kunnen snappen
„Pardon?" En de blauwe oogen begonnen
eensklaps weer vuur te schieten.
Skeets voelde zijn woede eensklaps bekoe
len, en hij oordeelde het raadzaam een an
deren toon aan t,e slaan.
„Je weet toch zeker, dat ik van je
hou?"
„Waarom heb je dan mijn juweelen gesto
len?"
„En jij hebt ook van mij gehouden", zei
Skeets haastig. „En waarom moet er nou-
opeens zoo'n misverstand tusschen ons ko
men?"
Ze zei niets. „Als je tien dagen geleden
genoeg van me hield om met me weg te
loopen en als ik onschuldig ben aan al die
belachelijke diefstallen, waarom doe je dan
zoo?" Hij gaf het op, hoor! „Waarom ben je
zoo veranderd?"
„O", was het kalme antwoord, „daarom".
„Waarom? Om wat?"
„O, Skeets, schei uit. Ik weet heusch niet
meer, of ik van je hou of niet. Ik geloof
van niet. Je bent een aardige jongen, en het
was erg moedig van je gisteren, toen je
bijna verdronk, maar.... Verdwijn nou als
jeblieft". Ze keek hem nieuwsgierig aan.
„Ik geloof eigenlijk, dat ik nooit van je
gehouden heb. Grappig hè?"
Skeets stond op. wierp haar een vernietigen
de blik toe en ging weg. om ergens een pleis
ter voor zijn gekwetste eigenliefde te zoeken.
Maar hij liep wel een beetje al te veerkrach
tig voor iemand, die pas een doodelijken slag
ontvangen heeft.,.. Verdraaid, hij ging
regelrecht naar dat meisje toe, dat hem uit
het water gehaald had om haar te bedan
ken. Hij had haar al tweemaal bedankt,
en bloemen gestuurd, en een visite gemaakt;
maar haar haar was van een prachtige kleur
rood en ze had diep blauwe oogen! Goeie
genade ja, hij ging haar nog eens bedan
ken!Mercy Dale! Zoo heette ze, een
typische oud-Engelsche naam, die heel lief
en zacht klonk, vond hij.
Cicely werd uit haar droomen gewekt door
de stem van Van Derp. Zijn nieuwe auto
waarmee hij dien ochtend uit Boston terug
was gekrihen, stond voor de deur een
slanke, grijze, snelle wagen. Hij inviteerde
haar om met hem mee te gaan op een
tochtje in de buurt, maar ze schudde haar
hoofd, want het was hem toch alleen maar
te doen om een gelegenheid om haar het
hof te maken. Waarom moesten de mannen
haar daar toch altijd mee lastig vallen?
Ze was èr allesbehalve voor in de stem
ming. Ze zou naar Peggotty Beach gaan, en
van Derp mocht zijn tochtje alleen gaan
maken. Misschien was Colquhaun er, en die
zou haar in alle gevalle niet het hof maken.
Hij zou haar keurige bedankbriefje nu wel
zoowat gekregen hebben, want hij had haar
leven gered en tegelijkertijd haar moeder's
brief met het verzoek een visite te komen
maken op Stepping Stones, zoodat zij hem
persoonlijk' zou kunnen bedanken.
Wordt vervolgd.)
