H. D.-VERTELLINGEN
FLITSEN
STADSNIEUWS
v
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
HAAPI.FM'S DAGBLAD
DINSDAG 18 JUNI 1929
(Nadruk Terboden; auteursrecht voorbehouden.)
door WILLY VAN DER TAK
De Hoed
„Nee," zei tante vastbesloten, „ik doe 't niet
meer. Die dure hoeden altijd. Je draagt ze
nooit af, allemaal geld verspillen. Ik ga nou
van den zomer eens een goedkoop noedje
koopen nee, geen flodderding natuurlijk,
maar toch niet zoo'n overdreven dure en
dan zal je zien dat ik er net zoo'n plezier
van heb als van m'n andere van dertig en
veertig gulden. En dan kan ik er >vat later
in den tijd altijd nog een tweede bij nemen,"
ontdekte ze verheugd; dat idee van nog een
tweede erbij verzoende haar opeens heele-
maal met de zelf-opgelegde bezuiniging van
nu eens niet zoo'n duren hoed te koopen, en
ze knikte nog eens prettigjes na met haar
fijn, welgecoiffeerd hoofdje, dat nu de onge
kende beleedlging van een hoed van onder
de dertig gulden zou moetien torsen.
„Weet je, we konden vandaag wel eens
naar Amsterdam gaan en daar gezellig een
beetje winkelen. Dan kijk ik meteen eens
uit naar een niet te duren hoed, en dan gaan
we genoegelijk met z'n tweetjes theedrin
ken bij Formosa of zoo en weet je wat
dan bel lij Pien op die heb ik in zoo'n
langen tijd niet gezien en ik heb 't kind al
tijden geleden beloofd eens bij d'r te komen
eten. Help me er dan in Amsterdam alsje
blieft aan herinneren, dat ik wat mooie bloe
men en wat snoeperijtjes voor d'r meeneem
ze moeten 't zulnigjes-aan doen, en ze is
altijd zoo blij met een kleinigheidje."
En tante, zeer voldaan over de dure plan
nen, die *e om haar goedkoopen hoed heen
geweven had, draafde haastig de kamer uit
om zich aan te gaan kleeden.
„Toe gauw, kind, anders halen we dien
trein van twee uur twintig niet meer."
En zoo kwamen we in Amsterdam en
kochten na veel wikken en wegen een vrij
goedkoopen hoed, die dan ook eigenlijk hee-
lemaal niet naar tante's zin was.
„Ja, 't is gek, kind, maar je verwent jezelf
toch zoo met die dure hoeden! Dat hoedje
van hoeveel is het juffrouw? o, twee-en-
dertig vijftig zie je, dat vind ik nou
eigenlijk veel kffer, gedistingeerder, maar
deze och, hij is toch eigenlijk niet onaar
dig, en die kleur staat me werkelijk altijd
buitengemeen goed. Hoe duur ja, zie je
wel, dat maakt toch meteen een flink ver
schil, twee-en-dertig en zeventien nou
tja enfin, pakt u die maar ln Juffrouw, ja,
die van zeventien. Bezorgen? Nee, juffrouw,
ik woon niet hier en dan wordt 't weer zoo
duur."
En ze wierp een spijtigen blik op het veel
-gedistingeerder hoedje van twee-en-dertig
gulden en weigerde mijn aanbod om den hoed
te dragen, vastbesloten om haar martelaars
schap tot de laatste bittere minuut toe zelf
uit te lijden.
En zoo stapte mijn Haagsche, zeer op d'r
decorum gestelde tante de Kalverstraat in
met een reusachtigen papleren hoedezak
en we dronken duur thee, en kochten dure
bloemen en lekkernijtjes voor Pien en
tante genoot alleen keek ze af en toe met
iets vijandig.? in haar blik naar denwanstal-
itigeri hoedezak.
We kwamen laat thuis dien avond. Want:
„Wat was 't gezellig bij Pien, hè kind en wat
een aardige Jongen is die man van d'r. Nou
nog even gauw m'n hoed opzetten.
En vol verwachting scheurde ze ien ver
fomfaaiden papieren zak open en paste.
„Nouniet onaardig, hè. Ja, je tiet er
natuurlijk aan, dat het niet je dat is, maar
dat kan ook niet anders. Eigenlijk wel een
beetje commun, hè? Je ziet Jan en Alleman
met hoeden van dat soort loopen. Die gar
neering doet 't hem, die laat ik cr afhalen
en er iets anders op zetten dat kan dat
goeie hoedenmaakstertje van jou wel doen
dan moet ze al die linten-fanfarie er
maar af halen en er een goeie speld of een
gesp opzetten. Ik zal morgen wel es naar d'r
toe gaan."
Dat deed ze. En toen de hoed terug kwam
was hij tien gulden ln prijs gestegen, en de
simpele, maar dure gesp, die ze erop had la
ten zetten deed den hoed eerder minder lij
ken dan beter.
Ze keek er met een zucht naar, paste hem
eens even op en zette hem weer af met een
pijnlijk gezicht.
En ze bleef haar ouden hoed dragen, zelfs
toen ze terugging naar den Haag en ze wist
dat haar man haar aan het station zou ko
men afhalen.
Twee weken later moest ik in den Haag zijn
en toevallig kwam ik tante tegen. Met een
heel anderen, nieuwen hoed op, die mijn
vrijwel ongeoefend oog onmiddellijk op min
stens vijf en dertig gulden taxeerde. Ze zag
mijn blik en babbelde bij wijze van uitleg;
„En wat vind je nu van dezen hoed
stukken beter, hè? Ik mocht dien andere van
Oom Henri niet dragenWeet je, wat hij
zei, toen ik hem voor 't eerst opzette? „Wat
is dat nou voor een uitgezakte chocolade
pudding!" En hij wou me niet mee hebben
met dat ding op. Ja, deze is natuurlijk veel
duurder, maar deze draag ik tenminste met
plezier, en die andere ik heb zeker een te
duren smaak. En toen heb ik 'm maar aan
de werkster gegeven en 't mensch was er
dolblij mee. Ze zei, dat 'r zwager d'r net zoo
één aan d'r zuster had gegeven en lat ze d'r
excusez le mot stinkend jaloersch
van was geweest."
En tante lachte smakelijk en bekeek haar
hoed met een keurenden blik in een blin
kende spiegelruit.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regel.
Hangt Uw WINTERGARDEROBE uitgestoomd en
geëulaniseeid (motvrii) weg,
HOEING's STOOMERIJ VERVERIJ
Ged. Oude Gracht 11 Schoterweg 54
Tel. 10873-10382 hoek Cronjéstr.
DE GEZONDHEIDSCOMMISSIE.
VERSLAG OVER 1928.
We ontvingen het verslag van de verrich
tingen der Gezondheidscommissie over 1928
te Haarlem, dat in de vergadering van heden
Dinsdag zou worden uitgebracht. Daaraan
wordt het volgende ontleend:
De commissie heeft in het afgeloopen
jaar speciaal haar aandacht gevestigd op
bestaande melkverordeningen in het bij
zonder en de melkvoorziening en melk-
contröle in het algemeen in onze gemeente.
Een uitvoerige gedachtenwisseling had
plaats over het feit, dat de Melkverordening
door haar gemeentelijk karakter een beperk
te werkingssfeer heeft.
Ook in 1928 werd door de commissie samen
gewerkt met de verschillende takken van
gemeentelijken dienst.
Er werden verschillende klachten bij de
Commissie aanhangig gemaakt. Dank zij de
medewerking der gemeentelijke diensten kon
over het algemeen vrij spoedig aan de klach
ten tegemoet gekomen worden.
In de vergadering van 24 Mei werd reke
ning en verantwoording over 1927 gedaan, in
ontvangst en uitgaaf aanwijzend een bedrag
van f 773.43, welke rekening door B. en
W. was goedgekeurd.
De begrooting voor 1929 sluit in ontvangst
en uitgaaf met een bedrag van f 950.
Het aantal inwoners van Haarlem bedroeg
op 31 December 1928: 115.497 (54.989 mannen
en 60.508 vrouwen). Het aantal geboorten
bedroeg 2259 en dat der overledenen 1011.
Ook in 1928 werd voortgegaan met het
kosteloos uitreiken bij de aangifte van ge
boorte van het boekje, getiteld: „De verzor
ging van den zuigeling".
Tot het houden van mestverzamelingen
werden geen vergunningen verleend en voor
het houden van varkens vier vergunningen.
Deze vergunningen werden verleend in het
geannexeerde gedeelte van Haarlem. Op de
verleende vergunningen blijft een scherp
politietoezicht ten zeerste gewenscht.
Door tusschenkomst van Bouw- en Woning
toezicht werd tegemoet gekomen aan eenige
klachten over woningtoestanden.
In het afgeloopen jaar werd wederom over
gegaan tot meer systematische verbetering
van bestaande woningen. Door tusschen
komst van Bouw- en Woningtoezicht werden
in 416 woningen verbeteringen aangebracht
naar aanleiding van ingekomen klachten.
Aan het einde van het jaar waren in de
gemeente nog 34 onbewoonbaar verklaarde
woningen bewoond.
Herinnerd wordt aan den geldelijken steun
van gemeentewege als rentedragende voor
schotten aan personen, tot nu een aanschrij
ving tot verbetering volgens art. 33 der
Woningwet is gericht, alsmede aan den gel
delijken steun van Rijkswege.
De voorzitter der Gezondheidscommissie
houdt geregeld overleg met den schoolarts
over de op de scholen voorkomende ziek
ten.
In het afgeloopen jaar kwamen 252 ge
vallen van besmettelijke ziekten ter open
bare kennis, namelijk 28 gevallen van Febris
Typhoidea en 27 gevallen van Para Typhus;
79 gevallen van diphterie werden aange
geven, waarvan 8 met doodelijken afloop.
Aangegeven werden 145 gevallen van rood
vonk, waarvan geen enkel met doodelijken
afloop. Van 74 onderzoekingen op malaria-
plasmodiën hadden i4 een positief resultaat
en 60 een negatieve uitkomst.
Aan longtuberculose overleden 82 patiën
ten, aan hersentuberculose 9 en aan anderen
vorm van tuberculose 13.
Typhus, dysenterie, pokken en pest kwa
men niet voor.
De geneeskundige armenverzorging bleef
opgedragen aan de medici van den Genees
kundigen Dienst.
Over levens- en genotmiddelen en ge
bruiksartikelen kwamen geen klachten bin
nen.
Van de bevoegdheid tot het opmaken van
proces-verbaal van overtreding van wetten
en algemeene provinciale of gemeentelijke
verordeningen werd in het afgeloopen jaar
noch door de leden der Gezondheidscom
missie noch door den secretaris gebruik ge
maakt.
Er kwamen in het geheel voor: 7 klachten
over verstopte riolen, 6 over last van stank,
1 over rook, 2 over vocht, 1 over vuil en
mestverzameling, 1 over stank door modder
poelen of sloten, 5 over woningtoestanden
en 7 over diverse onderwerpen.
DE REORGANISATIE VAN HET
STAATS VISSCHERSHAVEN-
BEDRIJF TE IJMUIDEN.
HET RAPPORT DER STAATS
COMMISSIE
Onze correspondent te IJmuiden schrijft:
Het rapport der staatscommissie tot onder
zoek van het Staatsvisschershavenbedrijf is
wel de moeite waard, om 't aan een nadere
beschouwing te onderwerpen. Sommige con-
clusiën, die in het rapport zijn verwerkt zul
len voor de betrokkenen, de reeders en de
kooplieden, belangrijke gevolgen met zich
meebrengen.
Allereerst valt te constateeren, dat de
commissie uitgegaan is van het standpunt,
dat het bedrijf zichzelf moet bedruipen en
het telkenjare wederkeerend ver liessaldo
moet worden weggewerkt, eventueel in een
winstsaldo veranderd dient te worden, het
geen natuurlijk ligt in de lijn harer opgave.
Over het principe dezer tekorten zal in de
Kamers ongetwijfeld verschil van meening
zijn. Een deel zal zich op het standpunt
stellen, dat een belangrijk nationaal bedrijf
als het Staatsvisschershavenbedrijf een jaar
lij ksche bijdrage uit 's lands schatkist wel
waard is, temeer omdat deze bijdrage door
de ontwikkeling van het bedrijf steeds min
der wordt en vermoedelijk mettertijd uit
zichzelf wel zal verdwijnen. Een ander deel,
vermoedelijk wel het grootste, zal van mee
ning zijn dat waar dat, blijkens het commis
soriaal rapport mogelijk is, de reorganisatie
zoodanig dient te zijn, dat de tekorten ver
dwijnen.
Wat verder uit het rapport valt af te lei
den is, dat de voor dekking der tekorten be-
noodigae gelden gedeeltelijk op de reeders
en gedeeltelijk op de vischkoopers worden
verhaald, op de eersten door heffing van ha
vengeld, op de laatsten door verhooging van
de huur van pakruimten en bergplaatsen,
door opbrengst verhuur van plaatsen in het
afslaglokaal (in aanbouw) en door het in
rekening brengen van rente voor de in voor
schot ontvangen kasmiddelen.
Een maatregel, waarvoor algemeene vrees
bestond, verhooging van de retributie voor
den verkoop van visch met daarmee gepaard
gaande verlaging, c.q. afschaffing, van de
koopmanskorting, wordt slechts in uitzicht
gesteld wanneer mocht blijken, dat met de
door de commissie voorgestelde maatregelen
geen blijvend evenwicht in de baten en las
ten van het bedrijf is te verkrijgen.
Aangezien blijkt, dat de commissie de fi-
nancieele resultaten der reorganisatie be
groot op 74.350 en het verlies over 1928 ge
schat wordt op 60.000, kan veilig worden
aangenomen, dat tot bovengenoemden min
of meer drastischen maatregel niet behoeft
te worden overgegaan.
Naar onze meening zou na verloop van
eenige jaren ook zonder reorganisatie van
geen verlies meer sprake zijn; wat tevens in
zich sluit, dat de reorganisatie het maken
van winst tengevolge zal hebben.
Eenige punten van fcet rapport willen wij
nog even nader beschouwen.
Op sommige punten is reeds vooruitgeloo-
pen, of worden voorbereidingen daartoe ge-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1449
DE LAMP
Vader schuift een
gemakkelijken stoel
naax de staande
lamp en vouwt zijn
krant open
constateert dat het
licht niet zoo goed
is als anders geen
wonder, er branden
maar twee lampen
vader trekt aan 1
kettinkje van
onverlichte lamp
I met het resultaat dat
één der andere
lampen nu ook uit
trekt aan een wille
keurig ander ket
tinkje, waarna de
laatste lamp ook
uitgaat
t wordt wat ongedul
dig, trekt aan alle
drie kettinkjes, waar
op slechts twee lam-
I pen aangaan
haalt de onwillige
lamp eruit en be
geeft zich naar den
kelder om een goede
te halen
keert daarmee terug
om te ontdekken, dat
moeder den stoel in
beslag heeft geno-
(Nadruk verboden.)
troffen. Zoo on. het veranderen van de te
genwoordige methode van „wandelenden en
mondelingen afslag" door een afslag in een
vaste lokaliteit met electrisch mijntoestel.
Ook met de in het rapport genoemde centra
lisatie der directie en administratie is reeds
bij de verbouwing van hal C rekening ge
houden.
De wenschelijkheid wordt uitgesproken,
het nevenbedrijf der dokter in particuliere
exploitatie te doen overgaan. De reden,
waarom de commissie dit gewenscht acht,
is ons niet recht duidelijk. Weliswaar leverde
de exploitatie over 1927 een verliessaldo op
van bijna 5000, maar dit was in hoofdzaak
het gevolg van bijzondere omstandigheden.
Men kan veilig aannemen, dat dit bedrijf als
gevolg van het feit, dat het aantal trawlers
steeds toeneemt, steeds betere resultaten zal
afwerpen. Een verkoop aan een particuliere
maatschappij zal ongetwijfeld met een groot
verlies gepaard gaan.
Wat ons bevreemdt is, dat de commissie
niet de wenschelijkheid heeft uitgesproken,
de beide dokken uit de Visschershaven te
doen verdwijnen; ze komen op hun tegen
woordige ligplaats hoe langer hoe meer in 't
gedrang. Het zou veel practisoher zijn, ze te
doen verplaatsen naar de Haringhaven, die
toch niet veel meer is dan een vluchthaven.
Invoering der voorstellen zou leiden tot de
volgende hoogere baten: Havengeld 42000,
verhooging huur pakruimten en bergplaat
sen 16000; opbrengst verhuur plaatsen in
het afslaglokaal 15000; besparing op rente
Haarlemsche Bankvereeniging 18000; ver
hooging retributie spoorwegwagons 2250;
opbrengst vrijkomende kantoren en bureel
gebouw directeur 1500, samen 95.350.
Het havengeld zal dus bij een totalen bruto-
inhoud van 4 millioen M3. met een heffing
van 1 ct. per M3. gedekt kunnen worden.
Van het totaalbedrag zou door de trawlers
ongeveer 30.000 opgebracht moeten wor
den dat is ongeveer 200 per trawler per
jaar, een bedrag, dat op een jaarbesomming
van 60.000 a 70.000 nog wel te dragen is.
De pakhuishuur zal 16000 meer op moe
ten brengen. In aanmerking nemende, dat
aan huur jaarlijks ongeveer 36000 wordt
ontvangen valt hieruit af te leiden, dat de
huur met bijna 50 pet. verhoogd zal worden.
Bij een verhuring bij inschrijving zal onge
twijfeld deze verhooging gemakkelijk wor
den opgebracht.
Een som van 15.000 is gerekend voor de
opbrengst van de plaatsen in het afslaglo
kaal, dat is ongeveer 45 per plaats, een
bedrag dat de vischkoopers uitsparen aan
hun schoeisel en aan den dokter, door het
kortere verblijf in de natte en koude afslag
hallen.
De lasten van het bedrijf zullen door in
voering der voorstellen met 21000 verhoogd
worden, waarvan voor uitbreiding politietoe
zicht 8500, voor aanstelling onderdirecteur
5000, voor annuïteiten kapitaal bouw afslag
lokaal en centraal bureel 7500.
HAARLEMSCHE WIJNHANDEL „ROYAL".
In het perceel Kruisweg 15, waarin langen
tijd een lunchroom gevestigd is geweest, is
Maandag door den heer Jos van Balen de
Haarlemscne Wijnhandel Royal" geopend.
Deze wijnhandel zal zich, naar de heer van
Balen ons mededeelde, toeleggen, op het le
veren van zoer bekende merken en oude be
legen wijnen. Flinke voorraden zijn aanwe
zig om aan de aanvragen der clientèle te
kunnen voldoen.
Een specialiteit van de firma vormen bui-
tenlandsche likeuren, waarvan ons een groo-
te sorteering getoond werd.
De ruime zaak maakt een indruk van
frischheid en degelijkheid, is in vroolijke
tinten geschilderd en des avonds helder ver
licht.
De smaakvolle étalage lokt tot koopen.
Aan de zaak is ook een tapafdeeling ver
bonden, m.a.w.: er is ook gelegenheid voor
verkoop per maat.
NIEUWE KLINKERBESTRATING
B. en W. vragen aan den Raad 9000 om
in de Geweerstraat, de Boogstraat en de
Kogelstraat, waar de wegbedekking niet
meer aan de eisohen voldoet, een klinker
bestrating te doen aanbrengen.
GEREFORMEERDE KERK.
Te Schoondijke is beroepen de heer M. de
Boer, thans hulpprediker bij de Geref. kerken
te Haarlem.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 cent.
per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEFOON NO. 10756
VAMPYR STOFZUIGERS F 98-
Eersh,
kiJken
AMSTERDAM, Nieuwendijk 225/229.
UTRECHT, Oude Gracht 151.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
46)
„Als alles nog zoo ligt als een paar dagen
geleden",, fluisterde hij. „moet de kouseband
van do gravin van Salisbury hier zijn! Met
zijn zakmes peuterde hij even in het slot
van dc la van een klein bureautje, en
trok de la open. ,.En daar ligt hij!"
Helen keek en deed een stap achteruit,
met haar handen ineen geklemd. Daar lag
de kouseband: schitterend, geïnoteerend
Van Derp keek haar triomfantelijk aan. Op
dat oogenblik .laatte ze hem bijna!
Hij begon aan de onderste lade van een
kastje. Ten slotte kreeg hij deze open.
„Alstublieft", zei hij kalm.
Helen keek weer, en een zachte kreet
kwam van haar nppen. Toen trachtte ze
moedig haar verdriet te verbergen door haar
hand voor haar mond te houden maar
haar oogen stonden vol tranen. De lade was
vol met juweelen hier een paarlen collier,
daar nog één, broches, armbanden, ringen,
diamanten halskettingen!
„Om de één of andere reden houdt hij
eeii gedeelte van het gestolen goed in de
andere kamer", zoi Van Derp. „Wilt u even
meegaan?"
„Ik heb al genoeg gezienbracht ze hul
peloos uit.
„Maar u hebt het belangrijkste van alles
nog niet gezien", verklaarde hij.
Zwijgend volgde ze hem; nog een lade ging
onder zijn handige vingers open, en daar
daar waren haar eigen juweelen ten min
ste een deel ervan! Toen brak eindelijk alle
tegelijk los woede, vernedering, vlijmende
smart in één lange snik! Hij had haar
voorgelogen! Die oneindige blijdschap, toen
ze hem, dien ze dood gewaand had, opeens
levend voor zich zag staan, was voor niets
geweest! Hij had gezegd, dat hij terug was
gekomen om zijn onschuld te bewijzen!
Het had zoo hoopvol geklonken en ze had
hem zoo vertrouwd en zelfs op dat oogenblik
had hij de juweelen, die hij haar ontstolen
had, in zijn bezit gehad! Ze wankelde even,
en Van Derp ondersteunde haar.
„Is het bewijs voldoende?", vroeg hij.
„Laat me naar huis gaan", fluisterde ze,
„neem me mee ergens naar huis!"
Van Derp knikte geruststellend en samen
gingen ze naar de kamer terug, die zij zoo
juist hadden verlaten. Op dat oogenblik ging
de deur, die naar de gang leidde, open en
twee mannen kwamen binnen Bruce
Colquhaun en Meredith. Er «was even een
oogenblik van gespannen stilte, toen deed
Helen met een zachte kreet een stap achter
uit; Van Derp scheen niet te weten wat hij
moest zeggen. Er vloog even een uitdrukking
van woede over Bruce's gezicht, toen zei hij
kalm:
„Doe de deur op slot. Meredith".
„Zoudt u zoo vriendelijk willen zijn ons
door te laten?" zei Van Derp.
„Doe de deur op slot, Meredith", herhaal
de Bruce. „Eindelijk zijn we zoo ver! We
kwamen hier met de bedoeling om de Havik
te arresteeren. Mr. van Derp".
„Maar natuurlijk", zei van Derp met een
vriendelijken glimlach. „Arresteer hem. Mere
dith, hij staat vlak naast jc die zoo
genaamde Brucc Colquhaun! Arresteer hem!
Èn intusschcnHij liep naar de deur.
Helen volgde hem versuft.
Meredith, die een oogenblik niet scheen te
weten wat hij doen moest, ging nu eens
klaps tot daden over. Er lag een uitdrukking
van grimmige vreugde op zijn gezicht, toen
hij met groote passen op Van Derp toeliep.
„Wij zijn hier gekomen om de Havik te
arresteeren", zei hij, „Houd je handen op!"
„Ik?", Van Derp deed verbaasd en stap
achteruit. „Ik de Havik?, Meredith, je bent
de gekste vent, die ik ooit gezien heb". En
hij begon hartelijk te lachen. „Ik de Havik?"
Zijn verbaasde gezicht, zijn hartelijke lach,
brachten Meredith totaal van de wijs. Hij
bleef staan en keek hulpeloos naar Bruce
Helen liet zich in een stoel neervallen, met
haar handen voor haar gezicht.
„Misschien was het beter, Miss Hamilton,
als u wegging?"
Bruce stond met een bezorgd gezicht voor
haar. Zij schudde haar hofod.
„En hoe haalt u het in 's hemelsnaam ln
uw hoofd, dat ik de Havik ben?" vroeg Van
Derp uitdagend. Zijn fletse oogen keken de
detective scherp aan.
„Het is zoo", verklaarde Meredith krach
tig. „Ik weet het, omdat
„Omdat?"
„Ten eerste, omdat het een leugen is, dat
er Duitsche kroonjuweelen gestolen zijn. Da*
weet ik van den chef van den Keizerlijken
Geheimen Dienst".
„Heel logisch", zei Van Derp minachtend,
dacht u, dat wij dergelijke belangrijke ge
heimen aan Amerikaansche politieagenten
toevertrouwen
„En bovendien hebt u mij leugens verteld
over den plattegrond van dat huis, waar ik
u dien nacht vond. U zei. dat u me die ge
stuurd had. En Mr. Colquhaun had het ge
daan. Hij had het gevonden op zijn motor
boot, waar u hem had laten vallen",
„Allemaal opschepperij".
„En verder", de detective haalde twee foto
grafieën en een stukje papier uit zijn zak,
„verder heb ik onbetwistbare bewijzen hier.
Het is de vingerafdruk van den Havik, die
we bij de laatste inbraak in Boston vonden,
hier is dezelfde vingerafdruk, die we op de
Pryramide vonden dus daar moet de Havik
ook geweest zijn".
„Knap uitgedacht", vond Meredith, „het
was zijn eigen boot".
„En hier, op dit stukje papier, heb ik Mr.
Colquhaun's vingerafdruk. Hij lijkt niets op
de vorige twee. U kunt nog bewijzen, dat u
niet de Havik bent! Durit u nu op het
oogenblik uw vingerafdruk maken, zoodat
ik hem met de andere drie kan vergelijken?"
„Zeker", zei van Derp vriendelijk. „Hoe
wilt u, dat ik het doe? Daar staat een
glazen blaadje daar zal het prachtig op
gaan. Pardon", en hij ging naar de badkamer,
„ik zal even wat zeep op mijn duim doen,
dan krijgen we een duidelijker afdruk".
Hij verdween in de badkamer. De deur
vloog met een smak achter hem dicht en
Meredith en Colquhaun vlogen er naar toe.
Van achter de stevige eikenhouten paneelen
klonk de knal van een revolverschot.
„God!", zei Meredith ontzet, „Hij heeft
zich zelf
Alles draaide om Helen heen; ze uitte
even een zachte kreet en verloor toen het
bewustzijn. Het laatste wat ze hoorde waren
Bruce en Meredith, die machteloos tegen de
deur duwden en trapten.
HOOFDSTUK VI.
Toen zij weer bijkwam, lag ze in Bruce's
armen en zijn oogen keken haar vol angst
en bezorgdheid aan.
„Goddank", zei hij.
„Is is hij dood?" zei ze zacht.
„Nee", zei Bruce. „Hij is ontsnapt. Meredith
is hem achterna. Hij deed de deur op slot
en schoot toen zijn pistool af, om ons in de
waan te brengen, dat hij zelfmoord gepleegd
had. Terwijl wij probeerden om in de bad
kamer te komen, klom hij door het raam
naar buiten en werkte zich langs de goot
naar de volgende kamer, en klom daar weer
naar binnen. Het duurde een kwartier, voor
we de deur stuk getrapt hadden; dus hij
heeft een kwartier voorsprong op Meredith".
Helen, sloot even haar oogen. In haar hart
was ze blij, dat hij ontsnapt was Toen
besefte ze plotseling, dat ze nog steeds in
Bruce's armen lag en ze trachtte te
komenEn hij was nog wei een diefr Haar
eigen juweelen!
„Laat me los!" zei ze verontwaardigd.
„Nee". En hij sloeg zijn armen nog wat
steviger om haar heen.
„Laat los! Ik je
„Waarom?"
„Omdat je je omdat ik je haat!
Je bent een dief!"
„Warempel?" Bruce keek haar aan, glim
lachend om haar verontwaardiging en haar
machteloosheid. „Wat heb ik dan gestolen?"
„Juweelen mijn juweelen en van an
dere menschen".
„Dat heeft de Havik van Derp ge
daan en niet ik".
„Maar wat hoe komen al die dingen
hier dan in 's hemelsnaam in jouw kamer?"
„Dit is mijn kamer niet. Hij is van Van
Derp. Meredith en ik kwamen hier om hem
te arresteeren!"
(Wordt vervolgd.)
