Cadum
Zeep
H. D.-VERTELLINGEN
1
FEUILLETON
Liefde de Leid-ster
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 29 JULI 1929
DERDE BLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De Passagier
door L. A.
Des avonds trok de blonde Amerikaan de
Inn over. Zijn racewagen, dien hij zich in
Europa had aangeschaft, zette hij aan gene
zijde van de brug, aan den kant van den
weg, die naar het Noord-Oosten naar de
Donau leidde. Daarna wandelde hij met lan
ge passen terug, de hooge houten brug op,
die in een langgerekt, smaller wordend pers
pectief in den rotswand aan den overkant
greep. In het Noorden tegen de bergen van
het Beiersche woud hingen blauw-zwarte en
purperen wolken opgekropen tot aan de kim
men en lieten spierwitte dampflarden los, die
zienderoogen in de zwarte dalen gleden. De
Inn was hier op haar breedst. Het vaalgele
water stroomde met een fascineerende snel
heid onder de brug d'oor. naar het Noorden.
Er was iets onheilspellends in deze gelijkma
tige eeuwige beweging van zich weg-banend
water; in Scharding hoorde men waar
men zich bevond steeds het bruisen van
den stroom. Het ruischen van de zee kan rust
geven. En er is een eindelooze variatie in
haar ademtocht. Maar de eeuwige gelijkma
tigheid waarmee een snel stroomende diepe
rivier zich een weg baant door een rotsach
tige bedding is enerveerend en h£t voortdu
rende doordringende geruisch roept o pa
radox een geprononceerde, pijnlijke stil
te op.
Het was voorjaar. Van de bergen kwamen
geweldige hoeveelheden water, dat, naar
mate het meer de Donau naderde, trager,
grauwer en ondoorzichtiger werd.
De Amerikaan huiverde. Hij zette de kraag
van zijn motor jekker op en trok de motorkap
over zijn blonde haren.
Het douanekantoor was ondergebracht in
een oeroud, steenen huis. Smalle steenen
trappen leidden naar een laag vertrek. De
wanden waren simpel gesierd met primitieve
bontgekleurde voorstellingen van heiligen.
Blauw, goud, rood en wit achter glas. In de
meterdikke muren waren witgeverfde nissen
gehakt. Kokers aan de buitenzijden afgeslo
ten door vensters. Ieder voor zich blanke
perspectieven op de sombere geelgrauwe Inn.
De blonde Amerikaan vertoonde zijn papieren
voor zich en zijn wagen. Een half uur later
stond hij weer op den hollen weg, die steil
naar het marktplein van Scharding voerde.
De auto trok snel tegen de hoogte op. Oos
tenrijk in, Duitschland, aan de andere zijde
van de brug, achter zich latende. Even drong
den Amerikaan een door de snelheid ver
waaide melodie in de ooren. In den tuin van
een herberg werd muziek gemaakt op har
monica's en guitaren. In een dorpstraat van
Scharding stopte hij bij een kleine „Wein-
stube". In een keldergewelf leschte hij hon
ger en dorst en dronk hij jonge Oostenrijk-
sche wijn, zóó getapt uit het vat.
In dit gewelf, een wijd en zijd vermaarde
attractie voor de vreemdelingen, ontmoette
de Amerikaan den onbekende. Een aantrek
kelijke jongeman, levenslustig als de Amei-i-
kaan. Hij was uit Schotland, kende Europa
door en door en was naar Scharding geko
men om er rust te vinden.
De Amerikaan verliet het stille dorp aan de
Inn niet alleen. Naast hem zat de Schot. Deze
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
i 60 Ct«. per regel.
is een zuiverende
verfrisschende
zeep. die nieuw
leven aan de
huid èeeft.
ten hard stuk fl rf
zeep.dat tot hel l
laatste vliesje JBr
éebruikt kan ff AM
worden BwB yjjJv
Jb- Jj. ?*"-
JLa.lii-'ti-' -<*«■
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVICE.
33)
Ik kwam op verzoek van een- ander,
zei hij tenslotte, ik kwam om hem te
helpen.
Is de boodschap aan Gravin Roulemaire
of aan Lady Marie?
Aan beiden. Ik kom van Lord Bel-
mayne.
9 De glimlach stierf op haar lippen.
Philip, hijgde ze verbaasd en met vagen
angst, kom je met een boodschap van
Philip?
Ja, zei hij ernstig, van den markies.
Maarwaar heb je hem dan gespro
ken? Je bent toch niet in Ravenford ge
weest? O, zeker in Londen?
Neen, niet in Londen, in Frankrijk, in
Rouaan. Hij heeft geprobeerd me te hulp
te komen toen ik beroofd werd, maar hij
kwam te laat om den diefstal te verhinde
ren. Bij die poging heeft de dief op hem
geschoten. Hij is ernstig gewond en ligt in
een hotel in Rouaan.
Ze staarde hem maar steeds aan, volkomen
verbijsterd.
Philip, heeft die jou gered? En is hij
gewond? mompelde ze werktuigelijk.
Zoo is het, zei Larry.
En is hij ernstig gewond? vroeg ze,
alsof ze nog niet volkomen bevatten kon wat
ze gehoord had.
Tamelijk ernstig. Hij is tenminste niet m
staat om te reizen, daarom heeft hij mij ge
stuurd.
had de invitatie van den automobilist om
hem te vergezellen, aangenomen. In één
stuk reden zij dein nacht door naar
Weenen. Den tragen zwarten spiegel van
de Donau langs, dQor het eeuwenoude Linz,
langs Enns en het in den nacht spookachtig-
wit oplichtende klooster van Melk.
Weenen was voor den Amerikaan als een
geurig bad. waarin hij zich proestend onder
dompelde. Hij had Londen, Parijs en Berlijn
..gedaan" zooals iedere reizende Amerikaan
een stad doet. Het wezen van géén dier ste
den had zich aanhem geopenbaard. In Wee
nen leefde hij. In Weenen ontdekte hij in
zich een anderen mensch. De onbekende die
met hem Scharding verlaten had, was bij
hem gebleven. Deze had een vreemde macht
over den Amerikaan. Hij leidde hem, deed
hem leven, deed hem ontdekken. Hij was het
die hem de essence van het genot deed proe
ven. De Schot kende Weenen door en door,
was achter den Amerikaan, bij hem, blies
hem zijn gedachten in. Soms bevreemdde het
den Yankee, dat de beminnelijke vreemde
ling het altijd zóó wist te draaien dat hèm
het verblijf in Weenen geen cent kostte. Maar
wat deed dat er toe. Hij was rijk. Mocht de
Schot dan al een klaplooper zijn, hij was
charmant, geestig; mocht deze dan al een
Mephisto zijn, welnu, waarom zou hij niet één
keer Faust wezen.
De zomer ging voorbij. De Schot ontdekte
dat de bruisende levenslust van den jongen
Amerikaan verflauwde; zij vertrokken naar
Boedapest, naar Praag, keerden terug in
Weenen. De vreemde gast voelde zich sterker
dan ooit. Zijn wil was strak gespannen als
een snaar; de ander voelde zich ontzenuwd,
willoos; soms dacht hij. dat deze duivelsche
reis van de Duitsche grens naar Weenen, het
dolle leven van de laatste maanden, een
droom was, die de vreemdeling, zijn geheim
zinnige passagier, van hem droomde.
Toen achtte de Schot het oogenblik gunstig
om er een eind aan te maken.
In den nazomer diende een lange slanke
man zich aan bij het douanekantoor van
Scharding. Beneden in de bocht van den
weg, die naar het Noorden naar den Donau,
en naar het Zuid-Westen over de hoogge-
schraagde brug, naar Zuid-Beieren leidde,
stond een Europeesche race wagen.
De douane boog zich over de papieren die
voor hem lagen. Identiteitsbewijzen voor den
Amerikaan Chester Wordsworth en den Mer
cedes-Benz. Twintig minuten later reed de
eenzame reiziger over de lange smalle hou
ten brug, de Duitsche grens tegemoet. Twee
blauwe oogen keken vergenoegd over vuil-gele
water van de sombere Inn. Boven den slag
van de motor uit klonk hét gelijkmatige ge
ruisch van de rivier.
Doch reeds in Regensburg werd de Schot
gearresteerd, onder verdenking van moord en
diefstal van de papieren van den schatrij
ken Amerikaan Chester Wordsworth, die met
doorschoten slaap in zijn kamer in een hotel
aan den Weenschen Gartnerring gevonden
was.
SCHLÖFFEL'S BLOEMENMAGAZIJN IN EEN
GROOTER HUIS.
Het is nog niet lang geleden, dat wij bij
den heer Schlöffel waren om zijn nieuwe
bloemenmagazijn in de Rarrevoetestraat te
bekijken. En toch behoort dat al weer tot de
geschiedenis van een bloeiende zaak, die daar
nu reeds een nieuwe mijlpaal heeft bereikt.
Namelijk met de opening van een winkel, die
al weer grooter en al weer mooier is dan
de vorige, Zijlstraat 25.
Wie in Haarlem kent tegenwoordig Schlöf-
fel's bloemenmagazijn niet? Wie weet niet,
dat cactussen en vetplanten des heeren
Schlöffels specialiteit zijn, dat hij er een
eigen kweekerij voor heeft aan den Kinder
huissingel. Weinigen. En daarom zullen velen
ongetwijfeld deze nieuwe zaak komen zien en
zien beteekent hier ook binnengaan, want er
staan de mooiste en zeer bijzondere soorten
cactussen voor de ramen.
NED. BOND TOT BESTRIJDING DER
VIVISECTIE.
Op de algemeene vergadering te Hilversum
werden tot leden van het Hoofdbestuur her
kozen mej. A- Rab te Haarlem en Dr. IJ
Hettema te Hilversum.
O juist, heeft hij je gestuurd, zei ze op
een toon alsof ze nog steeds niet de beteeke-
nis van zijn woorden begreep.
Ja, hij was op reis naar u toe. Dat
wil zeggen, hij heeft uw naam niet genoemd,
hij sprak alleen over gravin Roulemaire.
Dus je weet alles? stamelde Lady
Marie.
Larry boog het hoofd en antwoordde
niet.
Wat weet je precies? vroeg ze met zach
te stem.
Ik weethij heeft me verteld, hij
was erg koortsig en zei dat u hem verlaten
had, dat u beloofd had zijn vrouw te wor
den, maar dat u vlak voor het huwelijk
gevlucht was.
Ze wendde het gezicht af, toen keek ze
Larry aan, recht in de oogen.
Juist, zoo is het, zei ze, heeft hij
je de reden verteld?
NeenMaar waarom?.... Hij maak
te den zin niet af.
Omdat ik meendeomdat ik van
plan veranderd ben, zei ze stug.
Van plan veranderd? Er kwam een
donkere schaduw over zijn gezicht. U
Lady Marie?
Ja, ik, antwoordde ze koel, maar dat
doet nu niets ter zake. Hij heeft je dus ge
vraagd mij op te zoeken. Waarom?
Om u naar hem terug te brengen.
Ze keek hem aan met samengetrokken
wenkbrauwen en donker-flonkerende oogen.
En jijdie me kent
Neen, zei hij haastig, ik kende u
niet. Ik wist immers niet dat ik naar Lady
Marie ging. Ik ging naar de gravin van
Roulemaire.
En als je geweten had dat Lady Marie
•en Gravin Roulemaire dezelfde persoon wa
ren?
Dan zou ik toch gekomen zijn, zei hij
HET MUZIEKCONCOURS TE
HEEMSTEDE.
Zaterdagavond.
Concert door het fanfarecorps „Kunst
kring", Spaamdam.
Voor de teleurstelling die de bewoners
van Heemstede ondervonden als Donder
dag jJ. de aangekondigde muzikale omme
gang. door het dorp niet doorging, werden
zij dezen dag schadeloos gesteld. Om zeven
uur kwamen de Spaarndammers het dorp
binnen, de twee luxueus uitgevoerde schel-
lebooms voorop, en bliezen de bewoners hun
huizen uit. Het was een verrassing, de keu
rig marcheerende groep ga te slaan
Er mocht terecht groote belang
stelling zijn, want behalve de beide werken,
waarmee Zondag in de eere-afdeeling zou
worden gestreden om 't eer-metaal, was er
ook de mooie Ballet-suite (no. 2) van den
dirigent Peter Wit Jr. De vijf deelen waar
uit dit interresante werk bestaat, waren
niet aangekondigd op het programma.
Maar het eerste stuk kon niet anders hce-
ten dan Intrada, het tweede met het Sara
bande karakter heet Tempo di Minuetto
(een der allerbeste stukken die we voor deze
bezetting hooren), het derde Valse, het vier
de Gavotte (zij doet niets onder voor de
Menuet, ik tsel er haar zelfs boven wegens
't mooi uitgesproken rococo-karakter) en
ten slotte een verre van vulgaire Marcia.
Het verplicht werk, de ouverture „Har-
monia" van Aisne, beleefde een uitvoe
ring die voor den Zondag de beste beloften
inhoudt. Alreeds de inleiding werd klank-
schoon weergegeven en was daarbij zeer
fraai genuanceerd. Met het vrije werk van
Boyer, de ouverture „Ariane", die we nog
niet eerder op een wedstrijd hoorden, was
Peter Wit aanvankelijk niet zoo fortuin
lijk, althans wat de inleiding betreft. De
pianissimo-passage voor es-tuba c.s. wilde
niet zóó aanspreken, dat zij paste in t
kader van deze overigens zeer mooie ge
slaagde uitvoering. Men voerde na de pau
ze het zelfde werk, dat tamelijk Wagne-
riaansch klinkt in zijn reminiscensen aan
„Fliegende Hollander", nog eenmaal uit en
nu bleef ook in die moeilijke passage de
intonatie-reinheid behouden. Wij gelooven
dat de jury een geringe afwijking van de
voorgeschreven dynamiek niet zwaar zal
tellen en dat zij ook een klankreine voor
dracht prefereert boven eene, die angstval
lig in den voorgeschreven sterktegrond is
gehouden, als die geschiedt ten koste der
klankschoonheid. Met herinnering aan
Rousseau's marsch .Fringant", waarmee
dit mooie concert werd geopend, wagen we
de veronderstelling dat juryleden een der
gelijke modificatie den dirigent niet zullen
aanrekenen als „faire le fringant" (zich
veel veroorloven).
Zondagmiddag.
Het overgroote aantal deelnemers aan den
Marschwedstrijd noodzaakte het uitvoerend
Comité, het tijdstip van den aanvang een
half uur te vervroegen. De jury, als
voorheen bestaande uit de heeren W. v. Erp,
Nico Gerharz, A. L. Hasebroek, H. W. Hof
meester en Sam Vlessing, stelde dezen vast
als volgt:
St. Jozef, Beverwijk le prijs 35 p.; St. Gre-
gorius de Groote, Den Haag le prijs 38 p.;
Utile Dulci, Haarlem le prijs 33 p.; Trou
moet blijken, Lisse le prijs 33 p.; Voorwaarts,
Haarlem 2e prijs 30 p.; St. Jozef, Heerlen
le prijs 38 p.; Soli Deo Gloria, Zilk 2e prijs
32 p.; St. Caecilia, Voorburg le prijs 36 p.;
Nieuwer-Amstel, 2e prijs 31 p.; Tuindorp,
A'dam 2e prijs 31 p.; Kunstkring, .Spaarndam
le prijs 35 p.
Al heel spoedig volgde de Hoofdwedstrijd,
waaraan ook nog een drietal korpsen deel
namen dat reeds een der vorige Zondagen
had moeten uitkomen. Noch „Nieuwer-
Amstel", noch „Soli Deo Gloria" waren ln
conditie aan den wedstrijd deel te nemen;
bij beide was de stemming zeer ontoereikend
en wel zeer in 't oog vallend was in dit op
zicht het contrast met „Utile Dulci", mooi en
fijn van stemming, soepel, doch met groote
zekerheid gedirigeerd. Deze drie korpsen
kwamen uit in de 4e afd. Harmonie. Daarop
volgde de 2e afd. Met het Lisser Korps
„Adolf Kolping". Het klonk ietwat militaire-
ment, wat stug, maar overigens niet kwaad.
Het 2e der vijf korpsen dezer afd.. „St.
Jozef", Beverwijk nuanceerde beter, doch in
alles wat beneden het mezzoforte bleef, was
de stemming onzeker. „Voorwaarts", Haar
lem, behandelde de moeilijkheden van ver
plichte opgaaf van keuzenummer een beetje
„en bagatelle". In puncto de stemming bracht
hier het forte ook al geen uitkomst. Van het
andere Lisser korps „Trou moet blijken" was
het klankgehalte niet ongunstig, maar de.
goede indruk werd te niet gedaan door ryth-
misch onafgewerkt spel. Jac. Kroon kwam
met een goed geschoold korps uit Voorburg
„St. Caecilia". Saxophone's en trompetten
droegen belangrijk bij tot een beschaafd
klankgeheel, goeddeels bewerkt doordat bij
dit gezelschap het hinderlijk starre „naslaan"
der instrumenten, dat de voordracht der tot
nu toe gehoorde korpsen ontsierde, nergens
optrad. Het was muzikaal.
rustig, hij heeft u lief, lady Marie.
Even was er een stilte, toen zei ze koel:
Dit was dus de boodschap voor gravin
Roulemaire. Denk je dat Je de boodschap goed
hebt gedaan?
Nog niet, antwoordde hij na eenige aar
zeling, ik heb beloofd u mee terug te
brengen.
Ze staarde hem verbijsterd aan.
Jij hebt beloofd me mee terug te bren
gen? riep ze verontwaardigd. Maar Larry
liet zich niet gauw van zijn stuk brengen
als het gold te volbrengen wat hij als zijn
plicht beschouwde.
Ja. dat heb ik beloofd, Lady Marie, zei
hij ernstig cn nadrukkelijk.
Maarik weiger beslist, zei ze half
trotsch, half klagend.
Wel neen, u zult niet weigeren, ant
woordde hU rustig.
Niet? Waarom zeg je dat? vroeg ze.
Omdat ik u ken en weet hoe trotsch
u bent, te trotsch om uw woord te breken.
Een belofte om met iemand te trouwen moet
voor u dezelfde waarde hebben als een heilige
eed en die zult u niet breken. U bent te
teHij zocht naar het juiste woord, maar
kon het niet vinden, laat ik maar zeg
gen, te goed om iemands leven te verwoesten,
omdat u plotseling geen lust meer voelt om
'met hem te trouwen.
Hij is ongelukkig en dat is geen won
der en hij heeft u noodig. Uit elk woord van
hem en uit den toon van zijn stem heb ik
gevoeld hoe vreeselijk hij u noodig heeft.
Denk je dat hij zooveel om me geeft?
vroeg ze zacht, onverstaanbaar bijna.
Ja, antwoordde hij met volle overtuigng,
ik ben er zeker van cn daarom zult u
wel met me mee terug willen gaan. niet
waar lady Marie? y zult uw woord toch niet
willen breken?
Ja, zei ze cn boog het hoofd. Ik
De eerste afd. Harmonie was vertegenwoor
digd door „Tuindorp", A'dam, dat onder A
Meijns nog eens de ouverture van Fernand
uitvoerde, rythmisch kernig en van opvat
ting gezond. Ook de fantasie over Wallace?
„Marltana" ademde ziel en leven; es- en
b-bas mochten nog wat klankvoller zijn.
Natuurlijk werden aan een le afd. weer
hooger eischen gesteld.
Het korps dat de eerste afd. fanfare ver
tegenwoordigde en daarvoor uit het Zuiden
tot ons was gekomen („St. Jozef", Heerlen)
hield onder de muzikale leiding van L.
Biessen de eer van Limburg hoog. Tegen de
pracht ig-sonore baspartij en de mooi-be-
scheiden blazende trombones stak het klein
koper af als zilver op blauw fluweel. Ook in
't vrije werk kwamen prachtige momenten
voor. al werd heel even de stemming na-
deelig beïnvloed door een ietwat geforceerde
sopraan-saxofone. Voor de kern-gezonde
directie hebben wij niets dan lof.
Voor de nu volgende Eere-afd. fanfare
mocht het nu terecht heeten, alle zeilen bij
te zetten om de gemoederen der juryleden
mild te stemmen. „Crescendo", Sloterdijk
voerde het schipperscommando „laat vallen"
al te schroomvallend uit, zoodat dikwijls de
mooiste en gunstigste momenten onbenut
voorbijgingen, en men voor *t verkrijgen van
een betere kans een extra „slag door den
wind" moest maken. Anders gezegd: het was
wat al te voorzichtig. Dit gold voor 't ver
plicht werk „Harmonie". Het vrije werk had
momenten die opvielen door intense zuiver
heid, naast oogenblikken die onbegrijpelijk
streden tegen de goede intonatie en het ge
heel verliep vrij kleurloos.
Na hen kwam „Kunstkring", Spaarndam.
De interpretatie van het verplicht werk was
bij dit korps, dat in dezelfde afdeeling uit
kwam als 't vorige, belangrijk beter; het
forte mochten we echter nog stralender
wenschen. Zooals we hadden verwacht, klonk
nu bij het vrije werk de opzet veel be-
heerschter dan gisteren tijdens het avond
concert. Ook was het werk technisch nu nog
duidelijker en in elk geval heel muzikaal
weergegeven. Een stevigen eersten prijs gin
gen we alvast voorspellen aan wie er belang
in stelde.
Tenslotte kwam nog de eere-afdeeling
Harmonie met „St.-Gregorius de Groote",
den Haag. Het voerde weer Weber's ouverture
„Peter Schmoll" uit, zeer fijn door het hout
gespeeld, hoewel in de doorvoering het tempo
dermate werd opgevoerd, dat de noten niet
„gemaakt" werden. Ook waren m.L de trom
bones te forsch van klankgeving. De .scènes
pittoresques" van Massenet hooren we veelal
volmaakter spelen, ook door dilettantenor
kesten uit den omtrek. In I kwam een sto
rende fout in de trompet voor, tegen 't slot.
Het slotdeel, no. 4, kon ik met den besten
wil niet apprecieeren.
Onze maag waarschuwde ons inmiddels,
dat het al knap laat begon te worden, en
aangezien deze natuurlijke tijdsaanwijzer ook
bij de juryleden nog intact was, werd met
bekwamen spoed de uitslag bekend gemaakt,
waarmee ik me, behoudens één enkele uit
zondering gaarne vèreenig. Die uit
zondering betreft het hooge puntenaantal,
dat aan het laatst spelende korps werd
toebedeeld en waardoor het meteen recht
kreeg op een extra uitkeering ad f 100.
Naar mijn gevoelen stond technisch zoowel
als muzikaal dit korps beneden Heerlen, en
dit scheen ook de meening van het meeren-
deel der aanwezigen te zijn. Het scheelde wel
iswaar slechts twee punten, doch de waar
debepaling hangt tenslotte af van het plus
of minus. Ook werd door de jury in één
geval geen prijs toegekend, wijl het betref
fende korps 12 punten bleef beneden het
minimum voor den laagsten prijs, hetwelk op
195 was gesteld.
De uitspraak dan luidde aldus:
Vierde afdeeling harmonie: Nieuwer Am-
stel's Harmonie, 3e prijs, 200 p., Soli Deo
Gloria, Zilk, 183 p.; Utile Dulci, 2e prijs, 241
punten.
2e afd. harmonie: Adolph Kolping, Lisse,
2e pr. 236 p., St.-Jozef, Beverwijk, 2e pr. 245 p.
Voorwaarts, Haarlem, 3e prijs 210 p., Trou
moet Blijken, Lisse, 3e pr., 201 p., St. Cae
cilia, Voorburg le pr., 259 p.
le afd. Harmonie: Tuindorp, Amsterdam,
2e pr. 233 p. t
le afd. Fanfare: St.-Jozef, Heerlen, le pr.
278 p.,
Eere-afd. Fanfare: Kunstkring, Spaarn
dam, le pr. 263 p., Crescendo, Sloterdijk, 2e
pr. 245 p.
Eere-afdeeling Harmonie: St. Gregorius de
Groote, Den Haag, le prijs 280 p.
Zondagavond.
De eere-wedstryd, die nu volgde, was wel
de meest interressante vcan 't drietal. De uit
slag werd dezen avond eveneens bekend ge
maakt. ook van de beide vorige eerewedstrij
den. En als de lezer weet, dat onder de deel
nemende korpsen van heden avond de
helft viel der eereprijzen, dan mag hij hieruit
opmaken, dat ook naar het gehalte de slot-
avond niet de slechtste was.
Het nog al hoog getaxeerde korps „St,
Gregorius de Groote". den Haag. gaf een lang
niet volmaakte uitvoering der Egmont-
zal teruggaan, je hebt gelijk. Je reis hier
heen is niet te vergeefsch geweest. Wil je
dat ik direct meega naar Rouaan?
Hij knikte.
Ik heb beloofd u dadelijk mee te
brengen en hij zei dat u zeker zoudt komen!
Hij kent u.
Dus jij wilt dat we nu vertrekken en
vannacht doorreizen? zei ze in de grootste
verbazing.
Ja, u vergeet dat hij ziek is....
Ja. daar dacht ik niet aan, zei ze zacht.
Nu. ik ben tot je dienst, wil je zoo goed
zijn om even te bellen?
Hij liep de kamer door en drukte op den
belknop. Een knecht kwam binnen.
Over een uur moet een auto voor zijn.
Is dat vroeg genoeg? Ze vroeg het zonder
het hoofd naar Larry om te wenden.
Hij keek op zijn horloge. Ja. Ik hoop
dat het een dichte wagen is, want de nacht
zal koud zijn.
De landaulette, zei ze gehoorzaam.
De man boog en verliet de kamer en Larry
keek weer op zijn horloge en zei: Ik ga
nu naar de herberg terug.
Neem een van de auto's zei ze, maar
hij bedankte voor dit aanbod.
Ik ga liever loopen.
Hij wist dat hij op dit oogenblik niet in
een auto zou kunnen zitten, dat hij den strijd
met zichzelf het best kon strijden als hij
liep.
Het zal me geen tien minuten kosten om
mijn koffer te pakken en de rekening te be
talen en dan zal Ik op u wachten, lady
Marie.
Hij nam zijn hoed op en ging naar de
deur.
Maar een woord van haar hield hem terug.
Ben je niet bang dat ik van besluit ver
anderen zal? zei ze ironisch.
Neen, zei hij eenvoudig, daar ben ik
ouverture. Weer domineerden de trombones,
en in de doorvoering tastte de fluit nogal
hinderlijk mis De marsch als toegift klonk
echter prettig en werd met eland gedirigeerd.
„Kunstkring", Spaarndam. gaf Peter Wit s
„Suite II". maar was in de Introda niet zoo
gelukkig als op het concert van Zaterdag
avond. De Gavotte echter was weer zeer mooi
en Vlessing's nieuwe marsch „Le farceur"
werd naar eisch luchtig weergegeven.
Nog kwamen de mannen uit het Zuiden,
het heerlijke korps „St, Jozef" met een
alles-overstralende „Marche aux flambeaux".
Prachtig klonken weer de trompetten en de
variatie voor hooge tuba wekte elks bewon
dering. Met een marsch van Fuczlk besloot
dit excellente korps den wedstrijd en nu
erlangden we ook den uitslag van den ge-
heelen eerewedstrijd, die hier volledig volgtï
Harmonie:
le prijs 261 punten Excelsior. Amsterdam.
2e pr. 255 p. Jong-Excelsior, Amsterdam.
3e pr. 220 p. St, Gregorius de Groote, Haag.
Fanfare:
le prfijs 275 punten Sint Jozef. Heerlen.
2e pr. 225 p. Harmonie, Assendelft.
3e pr. 20 p. Kunstkring, Spaarndam.
Met. een gelukwensch aan „St.
Michaël", de heeren van het uit
voerend comité Luiten, Gozellng. Bakker en
de zes anderen. Ja aan al de ongenoemde
stille werkers die dezen wedstrijd mogelijk
maakten, alsmede aan directeur Hofmeester
besluiten wij het verslag van dit feestelijk
gebeuren, dat voor ons mooie Heemstede drie
weken lang meer dan gewone belangstelling
DIRECTEUR VAN HET ARMWEZEN.
B. en W. stellen den Raad voor over ta
gaan tot de benoeming van een directeur van
het armwezen en daarvoor een keuze te
doen uit de hierna genoemde personen (de
volgorde is niet alphabetisch)S. C. de Haas
van Dorsser, H. Meeusen, A. M. Tijsseling.
Over deze kwestie is bij de debatten in do
vorige raadszitting heel wat te doen ge
weest.
BURGERLIJK ARMBESTUUR.
Ter vervulling van de vacature, welke ln
het Burgerlijk Armbestuur is ontstaan door
het uittreden van den heer F. H. Smit, be
velen B. en W, aan den heer J. F. H. Pru-
schen alhier.
GERDESSENFEEST IN HET STADS
ARMEN- EN ZIEKENHUIS
Vrijdag hebben (ie bewoners en bewoon
sters van het Stads Armen- en Ziekenhuis
het jaarlijksche Gerdessen-feest gevierd. Dat
is weer gebeurd met een mooien boottocht,
's Morgens acht uur van de Kikkert aan den
Kloppersingel ging het per groote boot van
Bus naar de Kaag en den Brasemer, om aan
De Vink te Leiden te dineeren. Dank zij
prachtig weer en een goede stemming liep
alles uitstekend en nog vanmorgen spraken
de oudjes over de prettige vaart. Er was mu
ziek aan boord. Bovendien was de firma van
der Pijl zoo welwillend geweest om hen, die
het loopen zwaar viel met auto's naar den.
Kloppersingel te brengen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
it 60 Ct«. per regel.
niet bang voor. Ze wendde zich van hem
af en hij bleef nog even staan; ze keek in
een spiegel en zag daarin dat zijn gezicht
vertrokken was. Even later hoorde ze de deur
achter hem dicht gaan.
Larry liep vlug den heuvel af. Het stormde
in zijn binnenste. Zeker, hij had zijn plicht
gedaan, maar hij had het liefste wat hij be
zat aan dien plicht opgeofferd.
Hij wist nu dat hij voor altijd afstand van
haar zou moeten doen en dat hij de liefde die
hij al als jongen voor het meisje dat in de
boot aan zijn voeten lag te sLapen, had ge
voeld. en die nu in een laaiendcn hartstocht
veranderd was, zou moeten dooven.
Hij was als een poosje klaar met pakken
en met zijn avondmaal, toen hij de auto in
snelle vaart den weg af hoorde komen.
Larry ging naar het voertuig toe, waarin
alleen Lady Marie zat.
Ik ben bang dat ik wat laat ben, begon
zij, maar mijn kamenier had een onge
lukje juist toen ik weg wilde gaan. Ze heeft
haar enkel verstuikt, begon ze.
Hij monsterde de groote auto met crltische
oogen en zei:
Die vertraging halen we met dezen ster
ken wagen wel in.
En zonder verder een woord te zeggen,
zette hij zich naast don chauffeur. Op het
oogenblik dat de auto zich in beweging zette,
kwam de waardin haastig naar huiten loopen
met een klein pakje dat ze Larry in de hand
duwde.
Pardon meneer, een kleine hartverster
king, dat zal misschien wel smaken. Bon
voyage, meneer en ik hoop dat u nog eens
gauw terugkomt.
Larry bukte zich en schudde haar nogmaals
de hand, toen sulsd*» dc auto in de duister
nis weg.
(Wordt vervolgd.)
