H. D.-VERTELLINGEN
FLITSEN
STADSNIEUWS
FEUILLETON
Liefde de Leid-ster
HAARLEM'S DAGBLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De vermomming.
Naar het Fransch van Louis de Robert.
Wat komt het erop aan, dat ik in een uit
hoek van de wereld zit, op een plek, waarvan
mijn vrienden zeiden, toen ik er heen ging,
dat daar de wereld met kranten was dicht
geplakt?
Wat hindert me dat eigenlijk? Als 's mor
gens de zon door mijn ruiten schijnL dan
zie ik mijn telephoon op mijn schrijftafel
blinken en dan weet ik dat ik maar even de
hoorn behoef op te lichten, om een lieve
stem te hooren, de liefste stem die ik ken, en
dan voel ik me niet meer zoo eenzaam.
Sinds een paar maanden hoor ik, zoodra ik
*m aansluiting vraag, een jonge stem me
antwoorden. De lieve bezitster van die stem
moet een goed humeur hebben, ze moet lief
zijn, anders zou ze niet zóo kunnen praten.
Als ze me niet direct kan helpen zegt ze:
„Ik heb erg veel aanvragen vandaag, maar
ik zal mijn uiterste best doen, om U niet te
lang te laten wachten" en dan ben ik slechts
een paar minuten later al aan de beurt..
En dan roept ze: „Hallo, ja meneer, hier is
Uw nummer. Wilt U zoo spoedig mogelijk
spreken en liefst niet te lang?"
En die toon waarop ze dat alles zegt.
Alleen al om haar gracieus, muzikaal en
zacht te hooren zeggen „O ja", zou ik maar
steeds willen telephoneeren.
Heel dikwijls moet ik naar het postkantoor
toe en eens zag ik daar, achter het tralie
werk het lieve gezichtje en het mooie figuur
tje van Jacqueline, de dochter van den
directeur van het postkantoor. Ze kwam van
de telephoonafdeeling en lachte me vriende
lijk toe.
Ik zag haar lieve mond en ik begreep in
eens hoe het mogelijk was, dat zij zoo'n lief
geluid, had.
Ik kon echter niet met haar praten, want
er liep ook nog een ander meisje heen en
weer. Ze was dik, had een grof gezicht, mem
zware wenkbrauwen en een mopneus.
Ik was woedend op haar, met haar leelijke
zwarte blouse en haar grove schoenen, om
dat ze niet achter haar schrijftafel ging zitten
om te werken, maar aldoor in de buurt bleef
en me de gelegenheid tot een praatje met
Jacqueline ontnam. Waarom weet ik niet,
maar ze was me onsympathiek.
Daarna gebeurde het heel dikwijls, dat
men mij per vergissing opbelde. Steeds nam
men mijn nummer inplaats van een ander.
En de telefoonjuffrouw vroeg dan als altijd:
„Met nummer 60? Hier komt Parijs voor
U".
Zelfs telefoonjuffrouwen vergissen zich we*
eens.
En na eenige minuten vroeg dan een stem,
zonder charme: „Met het huis van Rou
geault?"
Het begon me te vervelen en ik belde het
kantoor op.
„Juffrouw, het wordt hinderlijk. Twee of
driemaal daags word ik opgebeld en dan
wordt me gevraagd of men met het huis van
Rougeault spreekt. Ik heb er nu genoeg van!"
Maar ineens was mijn boosheid weer over,
want, inplaats van de stem zonder charme,
die me steeds om Rougeault vroeg, zong dat
andere lieve geluid woorden door de spreek
buis. Wat ze zei kon me niet erg veel schelen,
ik hoorde slechts haar timbre en mijn
kwade bui verdween.
Ze zei: „Blijft U even aan de lijn, dan zal
ik voor U informeerert.**
En ik hoorde, hoe ze Parijs opbelde en hoe
ge klaagde:
juffrouw, het kan niet langer zoo. Steeds
•raagt men 60 inplaats van 80. De abonné
hier wordt er boos om!"
Maar de juffrouw in Parijs antwoordde:
„Wat wil je eigenlijk, meisje. Men vraagt mij
60 en ik geef dan 60."
Eens op een dag moest ik be£t vragen bij
den directeur van het postkantoor, en ik
belde op.
„Juffrouw, ik wilde graag met Uw vader
spreken."
„Met mijn vader. Waar is dat goed voor?"
„Met Uw vader, juffrouw, met den direc
teur van het postkantoor."
„O, j. ik dacht al dat U zich vergiste. Ik
ben niet de dochter van den directeur."
„Bent U nietBent U dus niet juffrouw
Jacqueline?"
„Neen, ik ben de telefoonjuffrouw."
DONDERDAG 8 AUGUSTUS 1S29 teraardebestelling f. j. donker.
Op de Algemeene Begraafplaats aan de
Kleverlaan had Woensdagmiddag in tegen
woordigheid van vele vrienden, oud-leerlin
gen en belangstellenden uit onderwijskringen
in stillen eenvoud de teraardebestelling
plaats van het stoffelijk overschot van wijlen
den heer F. J. Donker.
Nadat de kist in de groeve was gedaald
trad de heer Th. Donkersloot, Hoofd der
school in de Wilhelminastraat waaraan de
heer Donker tal van jaren is werkzaam ge
weest, naar voren om den overledene een
laatsten groet te brengen.
„Toen gij drie jaren geleden afscheid van
het onderwijs naamt", aldus spr. ongeveer,
„wenschten wij U een gelukkigen en langen
levensavond toe. Dit laatste heeft helaas
niet zoo mogen zijn- Met groote ontroering
hebben wij van uw ernstige ziekte vernomen.
En ik ben hier gekomen om een laatste
woord van dank te spreken voor alles wat ge
voor het onderwijs aan onze school hebt ge
daan. Gij waart een oprecht kindervriend,
een hartelijk collega, een man met een
gouden hart, met ideale opvattingen van het
leven en benijdenswaardige gaven als op
voeder. Wij zullen u blijven gedenken :fcs een
der allergrootsten en besten onder ons".
Een zwager, de heer Brandligt, dankte voor
de laatste eer aan den overledene bewezen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cl», per regel.
-cUtZv,ïfjaa, ïfcH-jtd
Vilfii+hf tnf-ct éfó+t-b-r*.,
Xi. V fycuLUtA* t+r'si toni
„Dus dan bent U die juffrouw, die ik wel
eens op het kantoor heb gezien metIk
kon er onmogelijk aan toevoegen: „met die
mopneus, die groote voeten, die ik altijd zoo
onsympathiek vond" en ik zei daarom: „..en
die dikwijls een zwarte blouse draagt?"
„Juist."
Dus zij was „Zij". Dat dikke meisje had dat
engelengeluid, dat m'n ooren al sinds maan
den had gestreeld! Dus die onbekoorlijke ver
schijning had mij doen droomen door haar
mooie stem.
En ik moest er maar steeds aan denken
en voelde me als de koning in het oude
sprookje, tijdens het doopfeest van zijn doch
tertje, dat van alle lieve feeën de mooiste ge
schenken kreeg, totdat op het laatst de booze
fee kwam die over haar den vloek uitsprak
en zeide;
„Al dat moois mag je hebben, je moogt
lief zijn en goed, maar niemand zal je her
kennen want ik zal je zoo leelijk maken, dat.
„geen man je zal willen aanzien
Zoo was zij ook, begiftigd met een zachte
stem, met een lief karakter en gevangen In
een vorm, dien ze zelf niet had uitgekozen
een lief schepsel in een leelijk lichaam!
En zoo zou ze blijven tot haar laatste
oogenblik, totdat de menschen haar niet
meer zouden hooren zeggen:
„Ik ben de frissche bron. Als je leven een
woestijn is, zou ik er de palmen kunnen
laten groeien."
Nee, ze hooren dien aanroep niet, die
zachte belofte. Ze zien alleen maar haar
leelijk gezicht en misschien zelfs vinden ze
haar ook onsympathiek, zooals ik.
Door de telefoon heen ontdekte ik haar
ware schoonheid, haar lieve persoonlijkheid
die weg kon vluchten uit haar leelijk omhul
sel, haar leelijke vermomming.
Toch is mijn telefoon me niet meer zóó
dierbaar.
Toch ben ik nu eenzamer dan ooit.
GOUDEN BRUILOFT DE VOS —HONING.
Wel zeer feestelijk is Woensdag de gouden
bruiloft van Jacob de Vos en Hermijntje Ho
ning, President Steynstraat 135 rood, ge
vierd.
Wie in de straat kwam kon dat zien
aan de vlaggen, die overal van de huizen
wapperden, aan de mooie eerepoort voor de
deur van het bovenhuis. En in het middag
uur kon hij 't ook hooren aan de blijde tonen
van het muziekgezelschap van den heer G.
Quax, dat voor de deur een groote groep
menschen had weten te verzamelen. Er werd
zelfs een dansje gemaakt op het trottoir.
En boven was ook het heelé huis versierd
en zaten de oudjes, die beiden zes en zeventig
en nog goed gezond zijn, temidden van tal
rijke bloemen en vele cadeaux, die door bu
ren, familie en kennissen geschonken waren.
Daarbij was een portret van het echtpaar
vóór de eerepoort.
Het behoeft geen betoog, dat ook het ver
dere gedeelte van den dag zeer feestelijk
was, al was het jammer, dat de door „Voor
waarts" te brengen serenade niet kon door
gaan omdat er een ernstige zieke in de buurt
was.
AANBESTEDING
Het bestuur der Vereeniging tot Stichting
en Instandhouding van Scholen met den Bij
bel alhier heeft aanbesteed: a. het bouwen
van 2 lokalen bij de Nassauschool in de Leid-*
schestraat; b. het glas- en verf werk voor het
sub a genoemde.
Laagste inschrijver voor a was C. Hart
voor f 10.770 en voor b: IJ. de Jong, voor f 314.
OPPASSEN.
Naar gebleken is vervoegt zich de laatste
dagen aan de huizen iemand, die opgeeft te
komen namens de A V.R.O. en die den men
schen dan beweegt tot het afgeven van geld,
zoogenaamd voor het lidmaatschap. Dat zou
men dan „verplicht" zijn te betalen om on
aangenaamheden en verdere financiëele ge
volgen te vermijden.
Daar de man echter niet bij de A.V.R.O. in
dienst is en bij een verzoek om zich te legi-
miteeren er van door gaat, zij men gewaar
schuwd en geve geen geld af alvorens
zekerheid te hebben, dat het ook; te bestem
der plaatse terechtkomt.
CHR. GEM. ZANGKOOR „EBEN HAëZER".
Dit koor houdt gedurende de vacantie der
repetities een vijftal tochtjes door de om
streken.
Ze worden gehouden tijdens de repetitie
uren van 8 tot 10 uur 's Maandagsavonds.
Er hebben reeds tochten plaats gehad (op
29 Juli naar Groenendaal en op 3 Augustus
per autocar door Overveen, Bloemendaal,
Zandvoort en Aerdenhout).
De derde heeft plaats op 12 Augustus per
motorboot naar Spaarndam; de vierde op 19
Augustus per autocar naar Noordwijk en de
vijfde op 26 Augustus.
REVUE „DOOR DIK EN DUN"
Op Vrijdag 9, Zaterdag 10 en Zondag 11
Augustus zal, om te voldoen aan den wensch
van hen die in de oude „kermisweek" gaarne
in de gelegenheid zijn eens gezellig te kunnen
uitgaan in den Stadsschouwburg door de di
rectie Schakels en Gosschalk worden opge
voerd de revue „Door Dik en Dun".
Beloofd worden: een weelde van costumes,
prachtige décors en drie groote finales.
Op tal van plaatsen in het land is deze
revue reeds met het grootste succes opge
voerd.
Van overal werd gemeld dat het publiek zich
buitengewoon had geamuseerd. De art is ten
en de danseressen („The Pretty Girls") wer
den geprezen als uitstekend en de aanklee
ding moet schittend zijn.
Hier is dus juist iets dat aanpast bij de
stemming van de oude kermisweek.
KANTONGERECHT.
Ondeugdelijke steigers.
Een aannemer te Purmerend had een
steiger in gebruik, die niet voldeed aan de
eischen van goed en veilig werk. Er was geen
leuning en geen kantdeel aan.
De ambtenaar van het O-M. vestigde er de
aandacht op, dat er met de voorzieningen
van steigers dikwijls de hand gelicht wordt.
Vorige maal waren er reeds eenige zaken van
nalatige aannemers en kort geleden is er bij
den bouw van de stikstoffabriek te IJmuiden
nog iemand van een steiger dood gevallen
omdat die ondeugdelijk was.
Het O.M. eischte daarom 40.of 40
dagen.
Omdat de aannemer thans voor het eerst
geverbaliseerd was gaf de kantonrechter een
straf van 20.— of 20 dagen.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij:
Rooze Zuid Brouwersstraat 3, armband;
Otter, Roosveldstraat 9, autoslinger; Vos,
Oost-Indiëstraat 106, portret-broche; Ruig-
rok, De Witstraat 37, bal, Hillen, Groote
Houtstraat 143, broche, Smit, Graafschap
straat 33, bankbiljet; Roben, Schalkwijker-
weg 21, badpak, muts en handdoek; Bureau
van Politie, Smedestraat, collier; Kalf, Pijls
laan 17, emmertje, schepjes en hark; Kort,
Gen. Cronjéstraat 29, zonneklep met netje.
IJselmuiden, Frankestraat 13 zwart, loterij
briefje, Spruijt, Thomsonlaan 27, mes; Bur.
van politie, Smedestraat, muts; Walbrecht
Hofdijkplein 32, kinderportemonnaie met
inhoud; Boogaard, Brandtstraat 18, por te-
monnaie met inhoud; Teddema, Leidsche-
straat 114, idem; Bureau van Politie, Smede
straat, boekjes, Herfst, Leildschestraat 26,
rozenkrans; v. d. Putten, Raamvest 23, kin
derschoentje, Grootes, Houtvaartpad 38,
tasch met inhoud; Broekman, Hazebroek-
straat 9, idem; Franschen Gedempte Oude
gracht 46, idem; v. Emmerik, Lindenlaan 17
(Heemstede) idem; Stolp, Berkenrodestraat
25, zakdoek.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1470
GOEDMAKEN
Elke zuigeling -weet dat I hoe lastig hij ook is
en hoe hard hij ook
schreeuwt om zijn speel
goed.
en het weer weggooit zoo
dra het hem gegeven is
en hoe hij ook weigert om
zijn melk te drinken
en zioh in ihet algemeen
gesproken, onaangenaam
gedraagt
zoodra hij ziet dat moe-
der's geduld ten einde is
hy in een oogenblik alles
weer goed kan maken
door zijn armen naar haar
uit te steken en breed te
grijnzen
(Nadruk verboden.)
VISSCHERIJ.
Gedurende de week van 1 tot en met 7
Augustus jl. kwamen te IJmuiden de navol
gende vaartuigen binnen:
78 Hollandsche, 1 Duitsche stoomtrawler,
1 IJslander, 3 Haringstoomtrawlers, 2 stoom-,
2 motorharingloggers, 2 motor-trawl-loggers
en 132 kustvisschers.
De besommingen waren als volgt:
Hollandsche stoomtrawlers van f 238 tot
f 5721.
Duitsche stoomtrawlers f 5620.
IJslanders f 5345.
Haring stoomtrawlers van f 3557 tot f 6299.
Stoom-haring-loggers van f 8725 tot f 10874
Motor haringloggers van f 1485 tot f 5573.
Motor-trawl-loggers van f 1114 tot f 1666.
Terwijl de kustvisschers totaal f 6688 be-
somren.
De aanvoer bestond uit 635270 K.G. trawl-
visch, 179 ton IJslandsche zoutevisch, 1274
kisten versche haring en 1579 kantjes pekel
haring.
De totaal opbrengst bedroeg f 276659,35.
DE „PLASMOLEN" WORDT WEER OPGE
BOUWD.
Inzake den brand in „De Plasmolen" wordt
ons gemeld, dat het hotel weer op dezelfde
plaats zal worden opgebouwd.
Maandag werd in het overgebleven gedeelte
nog een na-brandje ontdekt, dat de plaatse
lijke brandweer met haar brandspuit, die di
rect ter plaatse was in zijn beginstadium wist
te blusschen. Met man en macht fs men aan
het opruimingswerk begonnen. Indien de
werkzaamheden in hetzelfde tempo worden
voortgezet, zal het restaurant binnen een
paar weken heropend kunnen worden.
DE CHR. SCHOOL AAN DE VAN EGMOND-
STRAAT.
Op een deel van het vroegere Haarlemsche
speelveld verrijst aan de Van Egmondstraat
het gebouw voor Chr. lager onderwijs. Het
bouwen schiet flink op; een groot gedeelte is
al onder de kap.
DE RIJKSSTRAATWEG TE SANTPOORT.
Het nieuwe gedeelte van den Rijksstraat
weg achter Santpoort, nadert vlug zijn vol
tooiing. Het puinbed is over de heele lengte
klaar en reeds ligt op een groot gedeelte
het asphaltdek. Met het storten hiervan is
men druk bezig. Waarschijnlijk komt dat de
volgende week al klaar. Dan kan het verkeer
den nieuwen weg volgen. Aan iederen kant
ligt of komt een tegelrijwielpad.
De resteerende werken kunnen worden
verricht als de weg voor het verkeer open
gesteld is.
GUNNING.
B. en W. van Haarlem brengen ter kennis,
dat door hen is gegund:
a. het bouwen' van een dubbele school voor
gewoon lager onderwijs met gymnastieklo
kaal en rijwielbergplaats aan de Weltevre
denstraat alhier aan J. de Gelder te Oegst-
geest; en b. het verrichten van glas- en verf-
werken ten behoeve van deze school aan: M.
Corsel te Oegstgeest.
HUURDERSVEREENIGING „DE HAAR
LEMSCHE WONINGSTICHTING".
Het bestuur van bovengenoemde vereeni
ging heeft dezer dagen voor de kinderen der
leden als vorige jaren, een uitstapje naar
Zandvoort georganiseerd. Een 140 tal kinde
ren van 4 tot 12 jaar namen aan dit uit
stapje deel. Zij werden des morgens om half
tien met een extra tram naar Zandvoort ge
bracht. Daar werden de kinderen onthaald
en met spelen bezig gehouden. Door het
bestuur werd den heer Hulshof een rookstel
aangeboden voor de vele diensten die hij
aan de vereeniging heeft bewezen.
De vereeniging kan met genoegen op dit
goed geslaagd uitstapje terugzien.
DE CENTRALE WERKPLAATS.
Men schrijft ons:
Als vervolg op onze mededeelingen inzak©
de nieuwe oneenigheid op de Centrale Werk
plaats alhier, kunnen wij thans mededeelen,
dat heden (Donderdagavond) in het gebouw
Zang en Vriendschap de Ned. Vereeniging
van Spoor- en Trampersoneel een strikt huis
houdelijke ledenvergadering houdt, waar
eenige hoofdbestuursleden, w.o. het lid der
Tweede Kamer de heer H. J. v. Braambeek,
verslag zullen uitbrengen van de besprekin
gen met de Directie der Spoorwegen en waar
zal worden nagegaan op welke wijze verder
tegen ongewenschte toestanden op deze
werkplaats moet worden opgetreden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEFOON 10756
HOBBY VLOERWRIJVERS f 125.—
FOTOGRAFISCH ATELIER „RICHE"
Gr. Houtstr. 169 I REPRODUCTIES
Tal. 13472 Haarlem VERGROOTINGEN
42)
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVICE.
Geddon bromde iets.
Ik vind het verschrikkelijk, mylord, dat
u zoo vlak bij huls in gevaar was. We heb
ben hier een oude zigeuner zien rondloopen.
O, dit was een jonge man, zei Philip
snel. Laat de zaak nu maar rusten tot mor
gen, dan zullen we hem wel vinden. Ik wil
niet dat er veel ophef wordt gemaakt van
zoo'n kleinigheid. Ik wil nu zoo gauw moge
lijk naar bed.
Geddon bromde nog iets en ging heen, maar
Philip hoorde hem nog eenigen tijd rond
sluipen in de boschjes. Tenslotte werd het
stil in huis en in het p.ark en Philip ging naar
zijn slaapkamer.
Hij bleef met wijd open oogen in bed lig
gen woelen tot de eerste, vage morgenscheme
ring. Toen stond hij op. schoot eenige
kleedingstukken aan en sloop ongezien naar
de plaats van den strijd terug. Alles was
hier nog als toen hij er vandaan was gegaan.
De Snapper had zeker nog niet. terug durven
komen om den buit in veilighejd te bren
gen.
Hij stak de lantaarn aan. er voor zorgend
dat het licht van het huis uit niet gezien
kon worden. En met trillende handen ver
zamelde hij de robijnen en deed ze weer ki
den zak. Daarop gooide hij de lantaarn in
het gat en maakte dat onzichtbaar met doode
twijgen. Hij woelde met zijn voeten de voet
sporen om, zoodat die niet meer te identifi-
ceeren waren, nam den koffer en den zak op
en droeg ze naar huis.
XXIX.
Hepburn was een voorzichtig man en het
geen Larry overkomen was, had hem dubbel
voorzichtig gemaakt. Daarom droeg hij de
robijnen niet overal bij zich, maar hij nam
er een paar af als monster en de rest depo
neerde hij bij een bank. Behalve besprekingen
met handelaars in juweelen had hij confe
renties met een bankier over het oprichten
van een maatschappij tot exploitatie van de
groeve.
Hij had zijn intrek genomen in een klein
hotel in een van de zijstraten van de
„Strand".
Op een morgen ging Linda samen met
haar vader de stad in, maar na een poosje
hadden hun wegen zich gescheiden; hij had
haar gezegd dat ze niet op hem hoefde te
wachten, want dat zijn zaken nogal eenigen
tijd in beslag zouden nemen. Ze liep lang
zaam en in gedachten verzonken, maar plot
seling dacht ze dat ze droomde of een hal
lucinatie had. Want wie liepen op nog geen
20 meter afstand, aan den anderen kant van
de straat? Het waren Spon en Larry!
Het eerste oogenblik was ze volkomen ver
bijsterd. Toen ze van haar verbazing wat be
komen was, stak ze de drukke straat over,
greep Larry bij den arm en riep met ver
schrikte stem zijn naam.
Larry ben jij het, ben je het werkelijk?
hijgde ze.
Linda, zei hij, ja we zijn het werke
lijk, ik begrijp best. dat je geschrokken bent.
Hoe gaat het met je?
Vertel liever eerst hoe jullie hier komen.
Ik kan het haast niet gelooven dat jullie
het werkelijk zijn. Is er iets gebeurd?
Ja, zei Larry ernstig er is iets ge
beurd.
Spon trok haar mee een lunchroom bin
nen.
Er Is Iets gebeurd, zooals Larry zegt,
miss Linda. De groeve is ingestort.
Linda gaf een gilletje.
Schrik maar niet, je ziet, dat we er
allebei goed afgekomen zijn.
Drie thee alsjeblieft. Twee dagen nadat
jullie weg waren is het. gebeurd. Ik was er
juist in, maar gelukkig was Larry niet ver
,af.
Hij keek Larry dankbaar en met een blik
van bewondering aan.
Die mijn had mijn graf kunnen wor
den. Hij heeft zijn leven gewaagd om mij
eruit te halen.
Waar is je vader? vroeg Larry, die er
nog altijd een afkeer van had om geprezen
te worden.
Hier in Londen, hij is bezig met bespre
kingen voor de oprichting van de maatschap
pij, de bijzonderheden zal hij jullie zelf wel
vertellen Gaan jullie maar meer naar het
hotel. O, ik ben toch zoo blij dat jullie er
bent. Ik had je zoo dringend noodig. Larry,
want ik heb je iets heel belangrijks te ver
tellenik bedoel
Goed laten we dan maar gaan.
Ze kwamen in het hotel waar ze Hepburn
vonden. Met een paar woorden werd hij met
den toestand op de hoogte gebracht. De
groeve was ingestort en het was doelloos
geweest voor Larry en Spon om langer te
blijven. Maar als de maatschappij was opge
richt en ze over voldoende hulpmiddelen be
schikten. zou het geen moeilijkheden opleve
ren om een nieuwe schacht te maken.
Spon gaf Hepburn een wenk, maar deze
merkte natuurlijk weer niets en dus trok hij
hem bij den arm mee naar de rookkamer,
onder voorwendsel nadere details met hem te
willen bespreken.
Larry en Linda bleven alleen. Eenige oogen-
blikken zwegen ze, toen zei hij:
Heb je al eèn antwoord voor me, Lin
da?
Ze werd vuurrood, doch ze keek hem recht
in de oogen.
Nog niet, dat hangt van een derde
af.
Van een derde?, herhaalde Larry verbaasd
wie kan dat zijn?
Lady Marie, klonk het zacht.
Larry schrok.
Lady Marie, ken je die dan, heb je die
gesproken?
Ja, zei Llnda flink, ze woont op
Manchester Square 190.
Larry stond op en ging weer zitten, alsof
hij zich schaamde.
Neen, ga nu maar dadelijk, ik zeg toch
niets meer voor je haar gesproken hebt.
Hij werd beurtelings rood en bleek en trom
melde met zijn vingers op de tafel.
Waarom heb je haar opgezocht? Wat
had je met haar te bespreken?
Ik heb heelemaal niet het recht om me bij
haar op te dringen.
Dat kan wel zijn, maar je moet toch
gaan, zei Linda.
Heeft ze moeilijkheden? vroeg Larry
snel.
Ja. er zijn moeilijkheden.
Weer stond Larry op en weer ging hij zit
ten en Linda liet hem aan zijn gedachten
over. Wel een kwartier zat Larry voor zich uit
te staren, toen verliet hij, met zijn reis-
kleeren nog aan, het hotel en riep een taxi
aan, waarmee hij zich naar Manchester
Square liet rijden. De huisknecht deelde hem
mee dat Lady Marie uit was en Larry wilde
half verlicht, half teleurgesteld reeds weer
vertrekken, toen de man eraan toevoegde:
„Het Ladyship" kan echter ieder oogenbilk
thuiskomen.
Larry werd in een ruime, prettig gemeubelde
wachtkamer gelaten en daar liep hij in de
hevigste emotie heen en weer. Eindelijk hoor
de hij in de hall voetstappen die hij uit
duizenden zou herkend hebben. De deurf
ging open en Lady Marie kwam binnen.
Ze had een groote wandeling gemaakt en
er was wat kleur op haar wangen
Larry! riep ze op een toon. waarin blijde
verwondering klonk.
Ja, ik ben het Lady Marie.
Hij had de grootste moeite om zijn ont
roering te verbergen.
Ik ben weer teruggekomen net als het
spreekwoordelijke valsche dubbeltje, zei hij
luchtig. Maar direct weer ernstig voegde hij
er aan toe: Neemt u me niet kwalijk, maar
ik hoorde dat u moeilijkheden had.
Wie heeft je dat gezegd?
Een jongedame, de jongedame van wie
ik u al eerder verteld heb, miss Hepburn.
O, zei ze met een lichten kreet van
schrik. Heb je haar gesproken en heeft ze
je verteld
Ze heeft me niets verteld, zei Larry.
Even zweeg Lady Marie. Ze was doods
bleek want ze begreep dat ze hem alles zou
moeten uitleggen.
Heeft ze niets gezegd; dat spijt me, dan
zal ik het moeten doen; maar vertel me eerst
waarom je weer teruggekomen bent?
(Wordt vervolgd.)
