H. D.-VERTELLINGEN
FEUILLETON
Liefde de Leid-ster
PUROL er op!
HAARLEM'S DAGBLAD
„Ik heb er genoeg van. Ik heb er genoeg
van! Ik ga scheiden". Zoo sprak mijn vriend
Nestor Radel tot mij.
Ik zelf heb een afkeer van echtscheiding
Bovendien zag ik waarlijk in den huize
Radel, waar ik geregeld kwam, geen ernstige
aanleiding tot zulk een kort en bondig be
sluit.
Maar Radel vervolgde: „Mijn vrouw is on-
verdragelijk. Ze heeft het karakter van een
hond. Ze heeft er geen begrip van wat geld
is. Ik heb er genoeg van. Ik ga scheiden".
Van haar kant sprak Julienne Radel tot
mij:
„Mijn man Ls een tiran. Wij kunnen niet
meer met elkaar overweg. Hij wil scheiden
en ik vraag ook niets liever dan dat. Ge kunt
u niet voorstellen hoe gierig hij ls. Hij heeft
zoo even nog opgespeeld over een ongeluk
kige japon van 1200 francs. Hij zou willen
dat ik 2e klasse ging zitten in de Metro. Ge
lukkig da tik mijn bruidsschat nog heb".
Ik probeerde Julienne tot kalmte te bren
gen, daar ik veel sympathie voor haar heb.
Zij vervolgde: „Ik zal de eerste stappen
zeker niet doen, want ik heb, evenals jij een
afkeer van echtscheiden. Maar omdat Nestor
al vin een advocaat voorzien is, zal ik ook
voor den mijne zorgen. Wij hebben geen kin
deren, dat maakt de zaken veel gemakke
lijker.
Machteloos stond ik tegenover deze be
treurenswaardige verhouding. Ik herhaal het:
Ik vond hun grieven niet zoo ernstig.
Bij Julienne een zekere lichtzinnigheid,
een neiging om geld uit te geven voor beuze
larijen. Bij Radel een duidelijk merkbare
gierigheid die hem bekrompen deed leven,
terwijl zijn eigen zaken en het fortuin van
zijn vrouw hem een ruim en aangenaam
bestaan veroorloofden. Van zelf sprekend
brengen dergelijke karakterverschillen in het
gewone leven, twist, verwijten, enz. met
zich mede, maar welk huishouden zou kun
nen bestaan, wanneer niet een ieder de
noodige inschikkelijkheid betrachtte? Toch
in mijn binnenste gaf ik Radel ongelijk. Ik
beken dat Radel mij dikwijls hinderde. Wat
me vooral in hem tegenstond was, dat hij
altijd alles voor zich zelf nam. Hij gaf de
•keukenmeid op wat hij eten wilde, zonder
ooit zijn vrouw hiernaar te vragen. Ik her
inner me nog dat ik eens bij hen de lunch
gebruikte en hoe Julienne zich toen tevre
den moest stellen met een overrijpe banaan
omdat haar man totaal vergeten was, dat zij
noch van hutspot, noch van oeufs a la neige
hield.
Radel had Julienne geen kamenier gewei
gerd: maar zij gebruikte het meisje voor al
lerlei persoonlijke boodschappen, zoodat
Julienne op het oogenblik, dat ze haar het
•beste gebruiken kon van alle hulp verstoken
was. Radel had ook ergerlijke manieren. Op
Nieuwjaarsdag had hij haar een klein hals
bontje cadeau gedaan. Oh, dat was voorzeker
geen overdreven uitgave. Maar er ging geen
dag voorbij of het eerste wat hij zei, was:
Zul je vandaag mijn bontje aandoen? Of:
Waarom heb je vandaag mijn bontje niet
aan gedaan? Het was toch koud genoeg.
Doch men kan maar niet zoo op staanaen
voet scheiden. De wetgever heeft gelukkig
een stokje hiervoor gestoken. Men had ver
nomen dat Nestor Radel. die zijn vrouw niets
ernstigs te verwijten had, alle schuld op zich
wilde nemen. De echtscheidingen, op grond
van verschil van karakter worden dikwijls
zoo geregeld.
Van haar kant had Julienne aan de recht
bank gevraagd, haar het recht te geven, de
echtelijke woning te mogen verlaten. Maar
voordat dat recht haar zou worden toege
staan, moest er eenigen tijd verloopen, zoo
dat de beide echtelieden onder hetzelfde dak
bleven vertoeven. Zij gebruikten dezen tijd
met hun financieelen toestand te regelen.
Toen gaf Radel (die zich bij de gedachte
aan zijn aanstaande vrijheid heel gelukkig
voelde), plotseling blijk van een edelmoedig
heid, welke zijn gewoonlijk gierig karakter
logenstrafte
„De notaris zal je je bruidsschat teruggeven,
welke ik niet heb aangeraakt, want ik ben
een eerlijk man", zei Radel tot zijn vrouw.
„Maar ik zal er je een geschenk bij geven.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
•Jfcvvt filtuw
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVÏCE.
47)
Misschien kan ik nog wel een paar op
helderingen geven, zei Spon op zijn rustige
manier. ik heb John Gray gekend en ik
kende zijn arme vrouw, ik ben half en half
met haar yerloofd geweest tot John Gray
kwam. Toen we samen op hetzelfde schip
voeren, sprak hij altijd over dat kind, een
zoontje.
Sherborne haalde onverschillig do schouders
op, alsof hij Spon's mededeeling weinig be
langrijk vond.
We zullen die zaak natuurlijk tot in.
de puntjes uitzoeken.
Wat mij betreft, kunt u zich die moeite
besparen, zei Larry kalm of het verhaal
waar is of niet, ik zal van mijn kant geen
eischen stellen.
Spon wilde tegenwerpingen maken, maar
Reuben legde de hand op zijn arm en knikte
goedkeurend.
Heel goed, Larry, heel goed, zei hij
ernstig-
Even later kwam de dokter naar buiten.
Het is afgeloopen, zei hij ernstig. Ik
heb om een paar vrouwen gestuurd om het
lijk af te leggen en ik zal wachten tot ze
komen.
Die oude man, haar vader, hoorde hier
te zijn. Misschien komt hij gauw terug. Een
rare kerel, geloof ik. Ze noemen hem de
Snapper.
Larry schrok, doch zei niets en zwijgend
gingen de drie mannen naar den molen
WOENSDAG 14 AUGUSTUS 1929.
A
Ik zal een chèque van 20.000 francs voor je
teekenen. Wij zullen scheiden; maar ik sta er
op, dat je een aangename herinnering aan
me bewaart. Je hebt me genoeg mijn gierig
heid verweten. Ziehier mijn chèque. Wat ga
je nu met die belangrijke som doen?"
Julienne kon een kreet van verrassing niet
onderdrukken, maar ze beheerschte zich snel
en heel gewoon antwoordde ze:
„Ik ga op staanden voet een kleine auto
koopen".
„Een auto?"
„Ja, men heeft mij verteld van een „Oc
casion", een kleine (conduite intérieure), heel
practisch, kost 18000 francs. Het is reeds lang
mijn droom geweest een auto te bezitten, ik
dank je wel voor je geschenk".
„Maar wat wil jij met een auto doen?"
„Ik wil er mee gaan rijden".
„Maar je kunt hem nog niet besturen!"
„Ik ga het leeren: ik heb toch niets anders
te doen".
Radel was overwonnen. Hij kon niet meer
terug, en daarbij klemde Julienne de chèque
reeds vast in haar handje.
Acht dagen later v/ard het keurige wa
gentje aan Mad. Radel afgeleverd. Het was
een kleine lieve auto, bijna nog nieuw, die
plaats bood voor drie personen, meer dan
voldoende, daar Julienne nu alleen ging leven
en slechts exrkele vriendinnen zou meenemen
om inkoopen te doen of korte ritjes te maken.
Binnen zeer korten tijd had ze het besturen
geleerd. Reeds toonde ze zich een zeer knap
chauffeuse.
Radel zag haar wegrijden, lief het leven
dige gezichtje onder het voiletje uit, de han
den gestoken in te groote handschoenen.
Radel bleef in autobussen rijden, ging de
verdiepingen van de Metro bekijken of sloop
binnen (zoo min mogelijk) in taxi's van
twijfelachtige zindelijkheid en met moord
dadige springveeren. Radel vond dat hij op
deze wijze een somber leven leidde en dat
Julienne gelukkiger was.
Op een morgen zeide mad. Radel tot haar
man: „Ik heb een oproeping van mijn pro
cureur gekregen. Ik geloof dat onze scheiding
nadert. Ik zal mijn best doen te weten te
komen of ik eindelijk het recht heb op me
zelf te gaan wonen".
„Wel", zei Radel, „Dat treft. Ik heb ook
een oproeping van mijn advocaat gekregen.
Hij woont in de Rue Saint Honoré; de jouwe
woont in de Rue Saint-Roch, op kleinen af
stand. Wil je me in je wagen meenemen?"
„Heel graag".
Zij vertrokken. Het stortregende: maar wat
deed het er aan toe?
Radel lette .achteloos op de voorbijgangers,
die in de modder plasten. In waarheid was
het toch wel een zalig iets zoo'n wagentje
voor jezelf te hebben, 's Nachts droomde hij
ervan.
Den volgenden dag, toen Julienne bij haar
naaister op de boulevard Haussman was ge
weest, gaf Radel te kennen dat hij een klant
wilde bezoeken in de Rue Miromesnil. „Wil
je dat ik je daar afzet?", vroeg Julienne
liefjes.
„Daar zou je me een groot genoegen mee
doen".
Sinds dien ging er geen dag voorbij dat
Nestor Radel niet profiteerde van de auto
van z'n vrouw. Langzamerhand was hij het,
die zonder er zich v.an bewust te zijn, de in
koopen van Julienne tegelijk met de zijne
regelde, en hij vond deze combinatie heel
geslaagd.
Tezeifder tijd. ofschoon hij geenszins de
advocaten had aangespoord de echtscheiding
eerder te doen plaats vinden, zocht hij tijd
te winnen om het vertrek van mad. Radel,
die natuurlijk de auto zou medenemen, uit
te doen stellen. Hij was veel beminnelijker
tegen Julienne, toonde zich oplettender, kocht
bloemen voor haar, noodigde haar uit met
hem naar den schouwburg te gaan. „Daar
je toch een auto hebt, zal je dat niets ver
moeien".
Dit duurde zoo reeds ruim een jaar. Men
sprak niet meer over scheiden in den huize
Radel. Julienne, die niet hield van een rede
loos besluit, had erin toegestemd om het ver
zoek tot echtscheiding in te trekken.
Ze brengt nu haar dagen zoek met haar
man naar al zijn klanten te brengen.
Hij leest zijn krant, terwijl Julienne in
vliegende vaart in gespannen aandacht tus-
schen de vrachtwagens en autobussen
doorglijdt, op gevaar af bij alle kruispunten
een bekeuring op te loopen. Maar ze geeft
er zich geen rekenschap van welke rol ze
speelt: ze is een goed vrouwtje, dat blij is,
omdat Nestor goed gehumeurd is, die, weg
gedoken in de kussens, zich in de handen
wrijft.
terug. Het was inmiddels avond geworden.
Larry voelde zich beduusd en verward. Was
het mogelijk dat hij werkelijk de markies van
Belmayne was? Een gevoel van blijdschap
lichtte door zijn geest, niet omdat hij iets
gaf om titel of bezit-, maar omdat, als het
verhaal waar was. hij in stand de gelijke zou
zijn van Lady Marie; ze zouden dan zelfs
van de wieg af voor elkaar bestemd zijn ge
weest.
Spon verbrak het stilzwijgen, toen zij bij
de molenhut kwamen.
In verband met wat jij zei Larry, pardon
ik bedoel mylord....
Larry maakte een afwerend gebaar. Ik
heet Larry, zei hij droog.
Luister, zei Spon. we weten allemaal
en die advokaat weet dat ook drommels goed,
dat die vrouw de waarheid heeft gesproken:
jij bent de markies van Belmayne. En ik
vind dat het je plicht is om een actie te
beginnen. Zonder den man die een vader
voor je geweest is, en die meent dat je het
stilzwijgen moet bewaren, te willen tegen
spreken, vind ik dat je moet handelen. Het
zal natuuxiijk geld kosten, veel geld, rechts
zaken zijn dure dingen, maar ik heb er graag
mijn aandeel in de mijn voor over.
Dat vind ik verbazend hartelijk v,an je.
Spon, je bent een bovenste beste kerel, maar
mijn besluit staat vast. Wat- moet ik begin
nen met een markiezentitel? Ik ben een vis-
schersjongen, een zeeman en een zwerver.
Als markies zou ik waarschijnlijk geen erg
schitterend figuur maken.
Hij lachte geforceerd.
Minstens zoo goed en misschien nog
wel beter als alle andere markiezen samen,
verklaarde Spon met nadruk. Het is altijd
gemakkelijk om achteraf iets te zeggen, maar
ik heb altijd gevonden dat je op en top een
heer was en ik heb altijd zoo'n vermoeden
gehad dat je van heele goede afkomst was.
Larry lachte weer, nu heel ongedwongen.
HET LAGER ONDERWIJS.
TOENEMING VAN DE BIJZONDERE
SCHOLEN.
Uit de door de gemeente Haarlem gepu
bliceerde statistische gegevens over het le
halfjaar van 1929 blijkt, dat de bevolking der
bijzondere lagere scholen nog steeds veel
sterker toeneemt d,an bij het openbaar onder
wijs.
Van Juni 1928 tot Juni 1929 steeg het
aantal leerlingen der bijzondere scholen te
Haarlem van 7676 tot 8159. Een vermeerdering
dus van 417.
Het aantal leerlingen der openbare lagere
scholen steeg in datzelfde tijdvak van 7120
tot 7222. Die toeneming is dus slechts 102.
Twee jaar geleden, in Juni 1927, waren
er 7181 leerlingen aan de openbare lagere
scholen en 7279 aan de bijzondere lagere
scholen. Het aantal leerlingen aan de open
bare lagere scholen is dus in die 2 jaar vrij
wel stationnair gebleven, terwijl het aantal
leerlingen der bijzondere scholen in dien
tijd met 880 is vooruitgegaan.
EXAMEN HOOFDAKTE.
Haarlem, 13 Augustus. Geslaagd de hee-
ren J. Kroes, Haarlem, J. J. de Wit, Heerhugo-
waard; C. J. Mol, Helder, W. J. Dijksma,
Halfweg, J. Th. Hendriksen, Axxisterdam.
NED. BOND VAN HANDELS- EN
KANTOORBEDIENDEN.
Door de afdeeling Haarlem van den Alg.
Ned. Bond van Handels- en Kantoorbedien
den wordt op Woensdag 14 Augustus in het
gebouw De Centrale een vergadering belegd,
waar behalve een aantal andere punten o.m.
aan de orde zal komen de verkiezing van een
lid van den Bondsraad, waarvoor de afdeeling
Haarlem als grootste afdeeling buiten Am
sterdam in Noord-Holland candidaat heeft
gesteld haar voorzitter, den heer C. F.
Kruijff.
SPEENHOFF TE NEW YORK.
Speenhoff schrijft uit New York aan de
Tel., dat hij op de „Statendam" een zeer
voorspoedige reis heeft gehad.
Te New York is hij met zijn vrouw opge
treden vor de Nederlandsche Club. Het echt
paar behaalde een grot succes en er werden
vele oude liedjes gezongen, want sommige
leden hadden de Speenhoff's in geen vijf
tien jaar gehoord.
Voor het opti-eden voor andere vereenigln-
gen was het te laat in het seizoen en het
optreden in het openbaar is verboden voor
vreemdelingen, tenminste zoo goed als
voegt de heer Speenhoff hieraan toe.
„Van de film is niets gekomen, omdat de
reis naar Hollywood wel wat heel erg ver
en kostbaar is; maar daar waren we ook niet
voor gegaanhoofdzaak was en is het
boek dat ik nu schrijf over de „Statendam"
en mijn verblijf te New York, aldus eindigde
onze dichter-zanger zijn mededeelingen.
In November gaan de heer en mevrouw
Speenhoff opnieuw scheep exi dan zal de
American Netherland Foundation voor langer
verblijf haar steun veiieexien, zoo meldt de
N.R-Ct.
ORGELBESPELING.
in de Groote of St.-Bavokerk te Haarlem, op
Donderdag 15 Augustus 1929, des namiddags
van 34 uur, door den heer George Robert.
Programma.
1. Ciacona, Joh. Pachelbel.
2. Toccata, G. Muffat.
3. Kleines harmonisches Labyrinth,
J. S. Bach.
4. Zwei Choralvorspiele, Herzlich tut mich
vei-langen, Joh. Brahms.
5. Fant-aisie, C. Saint-Saëns.
6. Psalm, B. Marcello.
CONCERT MUZIEKVEREENIGING
EXCELSIOR.
Door de muziekvereeniging Excelsior wordt
op Zaterdag 17 Augustus a.s. des avonds in
Dx-eefzicht een tuinconcert gegeven, waar o.m.
ten gehoore zullen worden gebracht de beide
nummers waarmede deze vereeniging deel
neemt aan den muziekwedstrijd te IJmui-
den op 18 Augustus a.s.
GOUDEN HUWELIJKSFEEST.
Op Dinsdag a.s. 20 dezer, zal het echt
paar B. Wassenaarvan der Vossen, dat
al 40 jaar woont Raaks 7 e rood, den dag
herdenken waai-op het vóór 50 jaar in den
echt verbonden werd. De man, die 74 jaar
oud is, was vroeger smid; thans is hij reeds
20 jaar rijwielbewaarder aan het Notaris
huis.
Mej. Wassenaar is 77 jaar oud.
Zoo'n soort vermomde prins zeker? Neen
Spon, ik ben je heel dankbaar en ik weet
hoe graag je me helpen wilt, maar zelfs als
ik er toe zou willen overgaan, heb ik nog
zoo'n idee, dat we nog heel wat moeite zou
den hebben om mijn aanspraken te bewij
zen. Maar ik blijf erbij, ik voel er niets voor.
Denk eens aan dien ander, aan den tegen-
woordigen xnarkies, wat heeft die voor slechts
gedaan om zoo opeens van alles beroofd te
worden? Hij is grootgebracht en heeft steeds
geleefd in de overtuiging, dat hij degene was
waarvoor de wereld en hijzelf hem hielden
en hij, die zijn heele leven gewend is aan
luxe is bovendien niet in staat om zijn brood
te verdienen zooals ik.
Reuben knikte instemmend, doch Spon was
niet tevreden en verdedigde zijn standpunt
met groote vasthoudendheid. Larry luisterde
geduldig, maar was niet van zijn standpunt
af te brengen. Steeds weer zei hij:
Ik doe het'toch niet, sinds zijn kinder
jaren is hij markies geweest, hij is het nu
nog en zal het wat mij betreft altijd
blijven. Ten eerste heb ik den titel en het
geld niet noodig en ten tweede wil ik ze niet.
Ik ga met jou mee terug naar de mijn, Spon
en dan word ik millionnair. Dan komen we
terug naar Engeland, koopen een paar hui
zen naast elkaar in Parklane en maken
kennis met onze mede-milllonnairs in die
aristocratische buurt-
Zijn vroolijke toon was xiiet echt, maar
Reuben, die niet veel gezegd had, knikte
weer toestemmend. Spon echter bleef obsti
naat en vond het eenvoudig een schande,
dat Larry zijn rechten niet wilde laten gel
den.
De petroleumlamp was aangestqken en er
werden onnoemelijk veel pijpen gerookt, het
was echt „knus" in de hut en Larry had het
onuitsprekelijke-gelukzalige gevoel van
„thuis" te zijn. Plotseling stond hij op en z?i
opgewekt: Ik moet eens een luchtje gaan
HET ONGEVAL' TE KIJKDUIN.
BEGRAFENIS VAN HET SLACHTOFFER
OP GEMEENTEKOSTEN.
De teraardebestelling van den politie-agent
K. Uittïen, die Zondagmiddag in zee bij
Kijkduin bij zijn pogingen tot redding van
een in nood verkeerende dame het leven ver
loor, zal heden, Woensdagmiddag, op kosten
der gemeente en met corpseer plaats hebben.
Het politiemuziekkorps zal den rouwstoet,
die te twaalf uur van het woonhuis van het
slachtoffer aan de Ribesstraat naar „Nieuw
Eik en Duinen" vertrekt, met treurmuziek be
geleiden. Behalve de vei*tegenwoordigei-s en
een groot aantal agenten van de Haagsche
politie, worden deputaties van de politie uit
andere plaatsen, o.a. Amsterdam, vei-wacht.
DOODELIJK ONGEVAL.
OP DEN DORDTSCHEN STRAATWEG.
Dinsdagmorgen kwart over tien heeft op
den Dordtsche Straatweg een ernstig onge
luk plaats gehad, waarbij een ongeveer der
tigjarige vrouw, wier identiteit nog niet is
vastgesteld, het leven verloor, zoo meldt de
Tel. De vrouw reed per fiets op den Dordt
sche Straatweg, ter hoogte van paal 746 in
de ichting van Rotterdam, dus rechts van
den weg, naast de tramrails. Op onverklaar
bare wijze kwam zij met haar fiets op de
rails, waar zij door een achter haar opko
mende motortram werd gegrepen. De vrouw
werd ongeveer 70 a 80 M. meegesleurd, voor
dat men de tram tot stilstand had gebracht.
Deerlijk verminkt is de ongelukkige door den
G. G. D. naar het ziekenhuis Coolsingel ge
bracht, waar zij kort na aankomst is overle
den.
De N.R.Ct. meldt dat de dame is gebleken
te zijn de 41-jarige mej. C. L. uit Kinderdijk.
DE MOORD TE St. WILLIBRORD.
NADERE BIJZONDERHEDEN.
Omtrent den te Sint Willibrord gepleegden
moord kan nog het volgende gemeld wor
den:
De verslagene Jan Roks, 34 jaar, gehuwd
en vader van twee kindex-en, was Zondag
avond gekomen in het café Buikmans op het
Hoevensche gedeelte van St. Willibrord, waar
ook zekere J. v. d. Z„ een 25-jarige pas ge
huwd man, afkomstig van Etten Leur, als
mede diens schoonvader P. B„ bij wien v. d.
Z. inwoont, waren. In dit café kwam het tot
een woordenwisseling, waarbij Poles werd uit
gescholden. Laatstgenoemde verliet het café
juist voor sluitingstijd. Hij liep den weg en
kele meters af, naar de woning van zijn
zwager A. de Jong, waar hij eenige minuten
met zijn zuster en haar man zat te praten.
Hij bleek toen onder den invloed van sterken
drank te zijn. Even later kwam de vr,iw van
Roks bixinen, die haar man vroeg naar huis
te gaan. Roks verliet de woning even voor
zijn vrouw, maar nauwelijks was hij vertrok
ken of men hoorde hem gillen De Jong en
voruw Roks liepen naar buiten. Toen zij de
straat opingen en voorbij het erf van den
dichtbij wonenden P. B. kwamen, liep deze
lamenteerende heen en weer, roepende: „Wie
zou dat nou gedaan hebben. Ik weet van
niets". Men zag Roks languit op den grond
liggen. Hij had een messteek in den hals en
een in de slaap. De Jong en vrouw Roks na
men den bewusteloozen man op en dx'oegen
hem in de Jong's woning. De politie, de dok
ter, en een geestelijke werden gewaax-schuwd.
Dokter Mol van Etten constateerde behalve
de reeds genoemde verwondingen ook een
hersenschudding. Het slachtoffer is niet meer
bij kennis geweest en overleed te één uur in
den nacht. De politie nam het lijk in beslag
en bracht dit over naar het politiebureau.
Tevens werden nog in denzelfden nacht aan
gehouden de genoemde v. d. Z„ diens schoon
vader P. B. en diens zoon P. B. Maandagmid
dag arriveerde het parket, dat in een leeg
staand gebouw de eerste instructie hield en
de sectie op den vex-moorde deed verrichten.
Sinds menschenheugenis is te Sint Willi
brord nog nooit een moord gepleegd. De ver
slagenheid in het dorp is zeer groot.
Nog verneemt het Persbureau Vaz Dias uit
Roosendaal:
Het onderzoek van het parket met betrek
king tot den te St.-Willebrord gepleegden
gruwelijken moord is Dinsdag voortgezet,
waarvan het gevolg was «dat de beide ver
dachten J, van der Z. en P. B. in ver
zekerde bewaring zijn gebleven, terwijl de
zoon van laatstgenoemde, A. B. uit de
hechtenis is ontslagen. De instructie had
plaats in de spreekkamer van het zuster
klooster, waar een groot aantal getuigen is
gehoord.
scheppen. Hij liep het pad af, leunde tegen
het hek en keek peinzend uit in den nacht.
Hij had Spon de voornaamste reden van
zijn weigering om zijn aanspraken te doen
gelden, verzwegen. Hij had het beste en lief
ste opgeofferd om Philip zijn bruid niet te
ontrooven, zou hij het nu wel met zijn titel
en zijn landgoed doen, die bij dat andere ver
geleken niets te beteekenen hadden.
Er klonken voetstappen achter hem en Reu
ben legde de hand op zijn schouder. Er is
nog iets beters dan een grooten naam, een
kasteel en landerijen en dat heb jij gevonden.
God zegen je jongen!
Larry drukte Reuben's handen en de twee
stonden in zwijgend begrijpen samen in den
helderen nacht.
Opeens riep Larry: wat ls dat voor licht,
Reuben? Reuben keek in de richting die Larry
aanwees. Aan zijn linkerkant zag hij aan den
hemel een rossig schijnsel dat steeds grooter
en helderder werd.
Brand, zei Reuben, zou het een hooi
berg zijn? Neen, verbeterde hij zichzelf,
naar het schijnsel te oordeelen moet het iets
grooters wezen.
Hemel, het is de Hall, riep Larry opeens.
In deze richting is maar één groot huis, het
is de Hall, het kan niet anders.
Ze riepen Spon, trokken het poortje open
en liepen als razenden in de richting van
den brand.
Zoodra Lady Marie zich weer eenigermate
hersteld had, reed mevrouw Merston met
haar man naar huis. Tijdens den rit sprak
ze geen woord, er was een dof gevoel van
verbijstering in haar hoofd, maar haar
plicht stond haar duidelijk voor oogen. Of
het verhaal waar was of niet, ze had Philip
haar woord gegeven, had zich met hem ver
loofd toen niemand er aan dacht hem het
bezit van zijn titel en landgoed te betwisten.
En die belofte zou ze gestaxid doen. Juist nu
HINDERWET.
EEN GEWEIGERDE VERGUNNING
AANVRAAG.
De N.V. Maatschappij tot Detailverkoop
van Petroleum „De Automaat" te 's Gra-
venhage is in bei*oep gegaan bij H.M. de
Koningin, van de bij hun besluit d.d. 3 Aug.
1929 genomen beslissing, waarbij haar de
gevraagde vergunning tot uitbreiding van
de bestaande ondergrondsche benzinebewaar
plaats en aftapinrichting met een tweeden
ketel op het perceel aan den Schoterweg no.
186 te Haarlem, kad. bekend Schoten sectie
B. No. 7595, door het gemeentebestuur van
Haarlem is geweigerd.
Mr. Dr. VAN SONSBEEK BURGE
MEESTER VAN NIJMEGEN?.
OUD-MINISTER WASZINK NAAR
BREDA?
Men schrijft uit Gelderland aan Het Volk:
Naar wij uit betrouwbare bron vernemen,
zou binnenkort de benoeming te wachten
zijn van mr. dr. W. G. A. van Sonsbeeck,
burgemeester van Breda, tot burgemeester
vaxi Nijmegen, als opvolger van den heer F.
M. A. van Schaeck Mathon, die in het na
jaar zijn post te Nijmegen gaat verlaten.
Als opvolger van mr. dr. van Sonsbeek te
Breda zou in aanmerking komen mr. M. A.
M. Waszink, afgetreden minister van Ondei--
wijs, reeds gedoodverfd als opvolger van bur
gemeester Schaeck Mathon.
De reden van deze verandering van plan
nen zou gelegen zijn in de opvatting, dat de
bestuurskracht van den oud-burgemeester
van Heerlen en oud-minister van Onderwijs
niet voldoende stex-k zou geoordeeld worden
voor de reeds zeer belangrijke en nog steeds
sterk groeiende gemeente Nijmegen, welker
belangen veiliger gedacht worden in handen
van den krachtigen burgemeester van Bre
da.
DE STAKING TE ZAANDAM.
HEDEN BEGINNEN DE BE
SPREKINGEN.
Medegedeeld is reeds dat het bestuur van
den Bond van Werkgevers in het Houtbedrijf
te Zaandam toegestemd heeft in het verzoek
aan de samenwerkende oganisaties betrok
ken bij de staking, om een bespreking te
houden ten einde tot oplossing van het con
flict te geraken.
De Bond van Werkgevers heeft nu de or
ganisaties uitgenoodigd tot een bespreking
op heden, Woensdag, des middags te half drie
in een der vergaderzalen van de Industrieele
Club te Amsterdam.
HET DRAMA TE WADDINXVEEN
BEGRAFENIS VAN DEN OVERLEDENE
Naar de Tel. uit Gouda verneemt, is de da
der van den doodslag op Schotman te Wad-
ainxveen, A. Koster, Dinsdag naar Rotter
dam overgebracht en daar in het Huis van
Bewaring ingesloten. Het lijk van den versla
gene, dat voor de sectie naar Rotterdam weixl
vervoerd, zou Dinsdag worden vrijgegeven. De
teraardebestelling zou dan heden, Woensdag,
op het kerkhof te Waddinxveen plaats heb
ben.
X-STRALEN BIJ HET OPSPOREN VAN
MISDRIJVEN
Naar de Tel. verneemt heeft de directie der
Philipsfabrieken te Eindhoven aan den Am-
sterdamschen politiedeskundige en crimina
list, den heer C. J. van Ledden Hulsebosch
de gelegenheid gegeven om met een volledig
Röntgen-apparaat proeven te nemen bij zijn
deskundige onderzoekingen. De heer Van
Ledden Hulsebosch zal trachten na te gaan
in hoeverre nieuwe wegen ingeslagen kunxren
worden met X-stralen bij het opsporen en
het tot klaarheid brengen van misdrijven.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cent»
per regel.
Bij stukloopen van huid en voeten,
doorzitten, zonnebrand en smetten; maar
vooral ook bij brand- en snijwonden,
ontvellingen en allerlei huidverwondingen
Het verzacht en geneest
hij in moeilijkheden zat moest ze hem blij
ven steunen. Larry had haar maar al te
goed geleerd wat haar plicht was.
Wat een vreeselijke scène, zei mevrouw
Merston, die tenslotte niet langer zwijgen
kon. Er is natuurlijk niets van waar, die
oude man was gek.
Lady Marie huiverde.
Ikik weet het niet, zei ze, maar
of het waar is of niet, xnijn plaats blijft
naast Philip.
Ik herinner mij die Miriam wel, ging
mevrouw Merston voort, en ik herinner
me ook nog hoe ze niemand toestond het
kind te zien, omdat het zoo zwak was, zooals
ze zei. Maar waar praat ik over? Die man
stond immei-s te liegen. Ja, die arme Philip,
ik begrijp xiiet waar hij zoo opeens geble
ven is.
Hij zal wel naar huis zijn gegaan, zei
Lady Marie.
Ze zwegen verder tot ze aan het kasteel
kwamen. Mevrouw Merston wilde dat Lady
Marie dadelijk naar bed zou gaan, maar het
meisje had daar geen zin in. Ze bleef nog
een poos in de huiskamer zitten met dc
handen in den schoot en starende oogen. Ze
voelde een eindeloos medelijden met Philip
in zich opkomen. De kamer werd haar to
eng, te benauwd en zij opende de openslaan
de deuren en ging naar het terras. En het
eerste wat haar trof was hetzelfde wat Lar
ry gezien had: een roode gloed aan den he
mel. Een paar bedienden schenen het ook
gezien te hebben en stonden ook op het ter
ras er naar te kijken.
Het komt uit de richting van de Hall,
mylady, zei Meadows, de kamenier. Het komt
beslist van dien kant.
Lady Marie wendde zich snel om.
De kleine auto moet voorkomen, zei
ze. Ik wil er heen.
(Wordt vervolgd.)»'
(Nadruk verboden; auteurarecht voorbehouden.)
Een echtscheiding vermeden
naar het Fransch van PIERRE VALDAGNE.
