UIT DE NATUUR
De Nederl. Natuurhistorische
Vereeniging te Haarlem hij een.
Fa. Gebr. BRAKEL
HAARDEN
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 26 AUGUSTUS 1929
TWEEDE BLAD
Eerste deel van het Augustus-Congres bijzonder geslaagd.
De ontvangende afdeeling organiseerde belangrijke excursies.
(Van onzen verslaggever).
Qroep der deelnemers aan de excursie in de duinen "bij Camperduin.
„Het schrift der natuur is
overgankelijk". F. W. v. Eeden.
De afdeeling Haarlem van de Nederland-
fcche Natuurhistorische Vereeniging ontvangt
dit jaar het Augustuscongres van die ver
eeniging. Het congres, dat door een kleine
150 dames en heeren wordt bijgewoond werd
Zaterdagmiddag 1 uur geopend met een ver
gadering van bet hoofdbestuur in Hotel Lion
d'Or.
Vertegenwoordigende vergadering.
Deze vergadering stond onder presidium
yan Dr. Joh. H. v. Burkom uit Den Haag, al
gemeen voorzitter.
Betreffende de begrooting valt op te mer
ken de verhooging van de bijdrage aan het
Ned. Comité voor internationale Natuurbe
scherming en de instelling van een„Cath. Cool-
fonds", voor wijlen het ledaat van 2500 door
wijlen mej. Cool aan de Vereeniging geschon
ken. Een bestuur voor het beheer van dit
fonds werd gekozen. Lof werd gebracht aan
den heer A. L. C. A. van Nijnauten uit
jBreda, den redacteur van het orgaan
^Natura" ook voor zijn administratief werk.
Bij de rondvraag kwam ter sprake het niet
loenemen van het ledental.
Als oorzaken worden genoemd de sectari-
fcche vereenigingen, de radio, de Volks-Uni-
yersiteiten, het gemis aan overheidssubsidie,
doch geconstateerd werd dat waar een actief
afdeelingsbestuur is de afdeelingen zeker
bloeien en een flink ledental hebben.
Gememoreerd werd het geslaagde kamp
voor vereenigingsleiders, georganiseerd in
samenwerking met het Ned. Jeugdleiders-
Instituut, aan welke laatste organisatie lof
yoor de samenwerking niet onthouden werd.
De secretaris van het hoofdbestuur, de heer
Chr. H. J. Raad uit Hilversum, deelde mee,
dat hij zich niet langer beschikbaar kan
Stellen voor deze functie.
De congressisten, die deze vergadering niet
bijwoonden, bezochten Teyler's Museum.
Bezoek aan Teyler's Museum.
Zaterdagmiddag werd door de gewone
leden een bezoek gebracht aan Teyler's
Museum.
Prof. Eug. Dubois zou in de aula eerst een
lezing houden over wat in het Museum te
zien is op palaeontologisch gebied, speciaal
wat betreft de vondsten den fossielen 'mensch
betreffend.
Deze inleiding kon echter niet doorgaan,
daar Prof. Dubois naar Limburg was ge
roepen, waar opgravingen gehouden worden.
Er werd dus dadelijk een begin gemaakt
met de bezichtiging van het museum, in
vier groepen onder leiding van de heeren H.
Buisman, Dr. J. F. Steenhuis, A. Meilink en
Dr. P. Tesch.
Met veel belangstelling werd een en ander
door de aanwezigen bezichtigd en de deskun
dige toelichting aangehoord.
In een der zalen was tentoongesteld een
afgietsel vah de vondst van Prof. Dubois bij
Trinil: den Pithe canthropus erectus.
Bezoek aan den Hout.
Te half vijf vereenigden de beide groepen
van deelnemers zich in „Dreefzicht" om de
thee te gebruiken en daarop een wandeling
door Den Hout te maken, waarbij de direc
teur van den Dienst van Den Hout en Plant
soenen, de heer J. L. Bouwer het gezelschap
rondleidde. Hij lichtte toe, hoe de adviseur
van den Dienst van Hout en Plantsoenen, de
bekende tuinarchitect Leonard A- Springer in
den aanleg van Zocher eenige reorganisatie
gebracht heeft. Vooral de groei van onder
gewas werd bevorderd, wat het voordeel op
leverde, dat meer vogels hun broedplaatsen
zochten in Den Hout.
De wandeling duurde ongeveer drie kwar
tier.
Extra-trams brachten te half zes de
natuurvrienden naar Hotel Duin en Daal.
Aan den hier gebruikten maalhijd. werden
verscheidene redevoeringen gehouden. De
algemeen voorzitter, richtte hartelijke woor
den van dank tot den scheidenden heer Raad
en deze dankte daarvoor. Ook tot de ontvan
gende afdeeling richtte zich de heer Van
Burkom, hij bracht lof aan de voorbereidings
commissie uit de afdeeling. De voorzitter
daarvan, mr. J- D. v. d. Plaats uit Bloemen-
daal, tevens voorzitter der afdeeling Haar
lem, dankte voor deze woorden. Hij, de pen
ningmeester, de heer Kamp en vooral de
secretaris de heer J. Sybrandi verdienen
huide voor de uitnemende organisatie die
zeer omvangrijk was.
Thysse's Hof bewonderd.
De avond van den eersten dag werd be
steed met het brengen van een bezoek aan
„Thijsse's Hof", het „reservation" in hei-
zelf was de gastheer. In een krachtige en
"geestige toespraak belichtte hij de "geschie
denis van den Hof, welke door de werk
kracht van den heer L. A. Springer 4 jaar
geleden ontstond uit een dor aardappelveld,
dr, Thijsse ten geschenke gegeven op zijn
60sten verjaardag. Dr. Thijsse kon den tuin
niet zoo toonen als hij het graag gewenscht
had, omdat de strenge winter en de droge
zomer veel verwoest hebben.
Dr. Van Burkom sprak zijn dank uit aan
den gastheer. Deze, in zijn antwoord, wekte
op tot strijd voor het behoud van de duinen,
die kwijnen onder den invloed der cultuur.
De heer J. L. W. Blokhuis, houtvester te
Assen voegde daaraan namens het Staats-
boschbeheer woorden van waardeering toe
voor de samenwerking tusschen dat bedrijf
en de natuurvrienden.
Een bezoek aan het Wilhelminaduin kon
niet doorgaan, want in stralen droop de
regen.
Zondag zou de groote excursie zijn. En het
bleef regenen....
De Kennemer duinen ïn.
Maar Zondagmorgen scheen de zon. Van
alle herinneringen aan de regendagen van
de vorige excursies, verleden jaar, bleef niets
over dan de vreugde van er over te praten
als van iets dat voorbij is en dat, vandaag
althans, niet weer zou gebeuren. Dat was een
vreugde, die den geheelen dag opnieuw be
leefd werd.
En dit is voor een gezelschap, dat noch
tans zucht onder den last van regenmantels
en andere water-proof kleeding moedgevend.
Vier groote Brockwaybussen liepen vol, op
het Lorentzplein en op het Kennemerplein.
Weinig tientallen minuten later snorden de
leden van de Nederlandsche Natuur Histo
rische Vereeniging Santpoort voorbij en Vel-
sen door naar Beverwijk en Castricum, door
Noorddorp en Bakkum, voorbij de Egmonden
naar Bergen.
De uitspanning ,,'t Woud" aan den Bakkum-
merweg was de''eerste pleisterplaats, en even
na tien uur wandelden 140 dames en heeren,
gewapend met rugzak en botaniseertrommel,
met verrekijker cn wandelstok 't zandig pad
langs, dat door het Klampduin naar de
Heerenweide voert, tusschen elzen en berken,
langs braamstruiken, waaraan de vruchten
reeds paars-blauw rijpten, en hondsdraf cn
ossetong en dalkruid.
Er waren twee groepen, de botanische, en
die der vogelvrienden. De plantenliefhebbers
vonden een uitermate kundig leidsman in den
heer C. Sipkes en in dr. Van Burkom, de be
langstellenden in de fauna werden niet min
der voortreffelijk voorgelicht door twee van
Neêrlands grootste vogelkenners, de heeren
Jan P. Strijbos en J. Drijver en door den
heer Sybrandi.
In de absolute stilte van het duin werd
dit een heerlijke Zondagmorgenwandeling.
Van lichtschakeeringffii rijke Augustus-
luchten hingen boven de door versch geval
len regen bruine zandhellingen. De heer
Strijbos was de eerste, die de zilvermeeuw
zag, en dc ekster, die den leeuwerik hoorde
en den fitis aanwees. Zijn blik is scherp, op
grooten afstand, door den kijker dikwijls her
kent hij en stelt de diagnose met de zeker
heid van een jarenlange ervaring. De heer
Drijver doet daarin voor hem niet onder.
Hoe Noordelijker men komt, hoe kalk-armer
de duinen zijn. Hier tusschen de Bokken»
weide en de Vertraande Pan was de schei
dingslijn zelfs scherp te trekken, door de
aanwezigheid van hei.
Eigenlijk waren de botanici teleurgesteld,
want de droogte en de strenge winter hebben
ook hier veel vernietigd- Een natte duinpan
wordt hier bijna niet meer gevonden. De
wat er onttrekking aan deze duinen is echter
niet zoo sterk, als elders, ofschoon draineer-
greppels, zooals wij er aantroffen veel kwaad
gedaan hebben.
De vogelvrienden konden zich verheugen in
het opstijgen van den torenvalk, hoog boven
de Verbrande Pan, waar ook een stormmeeuw
broedt, bij uitzondering ver van zee, 5 K.M.
zelfs. Een half opgegeten muis legde van de
aanwezigheid van den valk een smartelijk ge
tuigenis af. Hier vertoonden zich ook de
grasmusch en de witte kwikstaart.
Goed volkJ
Zoo halverwege de wandeling dreigde een
klein incident, dat op te tactvolle wijze is
opgelost om het onvermeld te laten. Een
jachtopziener hield de vogelvrienden-groep
staande en vroeg de kaarten. Dat zou niet
zoo ontstellend geweest zijn, als wij die maar
gehad hadden. Edoch, die ontbraken en
reeds zagen wij ons met zijn honderdveer-
tigen voor het Kantongerecht te Alkmaar,
toen de heer Drijver zich als leider bereid
verklaarde om zich schriftelijk bij den eige
naar van het jachtveld, den heer Van Rhee-
nen, oud-burgemeester van Bergen, te ver
ontschuldigen voor den overigens uit den
aard der zaak totaal onschadelijken aanval
op zijn gebied gedaan, in de meening dat het
publiek terrein was. Hij vroeg daartoe den
naam van den koddebeier. En de man In
manchester met het karakteristieke groene
hoedje, die, hem zij daarvoor lof gebracht,
aldoor zeer heusch was opgetreden stelde
zich voor als Roosing.
„Wat?", zei de heer Drijver, ..Roosing, die
voor de Vogelbescherming loopt?" Wel ik ben
de secretaris van de vogelbescherming! En
met een fermen handslag was de vrede ge
sloten tusschen werkgever en werknemer,
terwijl de vroolijkheid even algemeen was
over de onverwachte oplossing van het con
flict als over de ontsluiting van de verdere
duinen door de onmiddellijk van Roosing ver
kregen permissie.
Beboschte duinen.
Bij „de Franschman" wachtten de bussen,
die ons brachten naar het Staatsboschbeheer,
de uitgestrekte reep duinen tusschen Bergen
en Schoorl, die de Staat door bebossching
beter heeft vastgelegd dan met de dure helm
beplanting mogelijk was. Toch was die bosch-
aanleg zeer moeilijk wegens de kalkarmoede
van de hier zeer kwartsrijke duinen. De be
kende landhuishoudkundige Staring begon
er mee in 1865, in 1900 zette het Staats
boschbeheer zijn werk en dat der Heide
maatschappij voort. Het plantte er den
Oostenrijkschen den, die de beste houtsoort
geeft, den zeeden en den Corsikaanschen. Met
loofhout daaronder werd het een bebossching,
die behalve het behoud van de duinen ook
een aantrekkelijkheid beteekent voor dc
badgasten, welke hier vooral komen om te
wandelen.
Hoe hoog dit hout reeds opgaat, zagen wij
in de boschies van Staring, waar de heer
Sipkes bovendien een gelukkige vondst deed.
De hellingen zijn er schier wit van de den
nen-orchis, een orchidee, die door vogels
hier gebracht is en die door haar ruime ver
breiding een verrijking van de overigens ver
armende duinflora beteekent.
Het ranke witte bloempje is uit het midden-
gebergte afkomstig, gedijt echter in dennen -
bosschen en gemengd bosch in een mild
klimaat evenzeer, wat de verbreiding in
Friesland en Drente bewijst, terwijl deze
kalkschuwe orchidee op de Veluwe niet voor
komt.
Verder zagen wij op een wandeling van
anderhalf uur den zeeden in reeds respec
tabele hoogte, met de karakteristiek lange
naalden, talrijke paddenstoelen, waarvan het
gezelschap uitmuntende kenners telde. Kraai-
enheide en struikheide begroeien dezen be-
boschten duingrond, het karakter van duinen
is er dikwijls geheel in verloren gegaan. De
houtvester, die ons rondleidde, de heer J. L.
W. Blokhuis, mocht vele blijken van waar
deering voor deze cultuur ontvangen. Waar
deering vooral ook voor de gastvrijheid, die
de bebossching voor ieder open stelt.
Zaterdagavond
brachten de congressisten een bezoek aan Thijsse's hof te Bloemendaal.
Dr. Thijsse spreekt bezoekers toe.
Het leiderskamp voor Natuurstudie te Epe (Geld.).
Gedurende een week had deze bijeenkomst i
plaats in dat dorp tusschen Zwolle en Apel- I
doorn, dat één van de weinige plaatsen in
ons land is waar je in Augustus vrijwel geen
toeristen ziet. Wel natuurlijk op den grooten
weg, ook bij de groote zweminrichting, maar
al heel veel minder op de prachtige rijwiel
paden naar Oldebroek en Tongeren, in 't
geheel geen om en in het Wisselsche veen
en Paalveen, welke laatste nog in vrijwel
ongerepten staat is met de prachtige flora
van insectenetende planten, Wollegras, or
chideeën, Gentianen, Wolfsklauw en nog
meer moois.
Het Wisselsche veen daartegen is vrijwel
geheel ontgonnen en waar vroeger massa's
van de merkwaardigste planten groeiden
graast nu r'ood-bont vee in goed weiland.
En nu dat kamp.
't Was een nieuwtje uit de Vereenigde
Staten, dat Dr. Bijhouwer aldaar bijwoonde,
een kamp waarin leiders van alle mogelijke
vereenigingen bijeenkwamen om onder lei
ding van deskundigen iets meer te weten te
komen van plant- en dierkunde, geologie,
sterrenkunde, folklore en nog wel meer. Dr.
Bijhouwer schreef erover aan ondergetee»
kende die dit plan voorlegde aan de Neder
landsche Natuurhistorische Vereeniging, de
zelfde die dezer dagen haar jaarlijksche bij
eenkomst heeft hier in Haarlem. En deze
op haar beurt riep de medewerking ln van
het Nederlandsch Jeugdleiders-Instituut te
Amsterdam, die het Kamphuis „de Heem
hoeve" te Epe afstond voor dit doel, zich be
lastte met de materieele leiding, terwijl ik
namens de N.N.V. de natuurhistorische lei
ding had.
En dank zij deze combinatie van de kamp-
huishoudelijke ervaring van het Ned. Jeugd
leiders-Instituut en de hulp van verschillen
de deskundigen, die bereid gevonden waren
één of meer dagen op de Heemhoeve mede
te werken, enkele uren te spreken, vragen
te beantwoorden en excursies te leiden is die
samenwerking zeker een succes geworden.
De lezer zal misschien denken dat dit
zwaar-geleerde en vermoeiende dagen geweest
zijn, maar de beschrijving van een dagpro
gramma zal wel van het tegendeel over
tuigen.
Om 7 uur werd op een gong geslagen en
stond ieder op, om 8 uur werd ontbeten en
na het ontbijt werd tot 10 uur groente
schoongemaakt en aardappelen geschild.
Van 10 tot 12 uur had de lezing plaats van
den spreker van den dag, hetzij over den
Vogeltrek, over den Sterrenhemel, over de
flora van ons land, over boschbouw, over de
hoogvenen of over geologie. Iedere dag had
één onderwerp. Om 12.30 had de middag
maaltijd plaats, meestal buiten, aan een
lange tafeL Daarna was er een vrij uur tot
gloemendaalsche Bosch. Dr. Jac. P. Thijsse 3 uur en werd thee gedronken tot 4 uur.
Tijdens die thee werd op initiatief van Mej.
Lugt, die namens het Jeugdleiders-Instituut
de huishoudelijke administratie voerde, door
ieder op zijn beurt van het eigen vereeni-
gingswerk verteld en daar dit werk nu niet
altijd in de neutrale zone ligt, (er waren
immers vereenigingen van allerhande rich
ting vertegenwoordigd), vond ik dit haast
een gevaarlijk plan. Maar Mej. Lugt had
hiermede met andere cursussen juist zooveel
goeds bereikt dat we geen oogenblik twijfel
den of het zou bijdragen tot de goede ver
standhouding en het leeren kennen en waar-
deeren van elkanders richting en streven. Zoo
werd gesproken over de Meisjes-Gezellen, de
A.J.C., de Jeugdbond voor Onthouding, de
Algemeen Nederl. Kampeervereeniging,
de P.IA. en op een aparten middag over de
twee organisaties die de bijeenkomsten be
legd hadden, het NJX en de N.N.V.
Om vier uur had dan de excursie plaats,
meestal met brood mee, om dan tegen donker
weer binnen te vallen en dan bij het gezellige
petroleum-licht van de huiskamer wat te
zitten praten of de lichtbeelden te zien van
den een of anderen spreker, als aanvulling
van het 's ochtends gesprokene.
Een elkelen keer werd het programma
ook wel eens geheel veranderd, b.v. voor een
fietstocht naar Elburg, die zich wel voor een
beschrijving leent. Vanaf Epe werd een
rechte grindweg gevolgd naar de Dellen, een
terrein dat aangekocht is door een com
binatie om het als natuurmonument te be
waren. De heide bij Oldebroek was afgezet
wegens schietoefeningen maar met een kleinen
omweg door uitgestrekte heidevelden, waar
op geen bloem te zien was als gevolg van den
strengen winter, kwamen we in Elburg,-. een
visschersstadje met oude hofjes, poorten en
wallen en last but not least een lange pier
met zweminrichting.
De flora bestond overal uit gewone niet-
zeldzame planten, maar dat had voor de
cursisten juist de grootste waarde want de
zeldzaamheden komen zoo weinig voor, daj;
dit bij tochten met de vereenigingen geen
rol speelt.
Op den laatsten dag werd een voettocht
gemaakt onder leiding van den kenner bij
uitnemendheid van de plaatselijke flora, den
heer Hoogenraad uit Deventer. Deze wees
ons de typische heideflora met op de paden:
Grondster, in de heide: Struikheide, op be
schutte plekken en waar deze niet bevroren
geweest is mooi bloeiend. Dopheide op cie
vochtiger plekken, verder de Tormentil met
honderden gele bloemen en waar we het
veen naderden en de bodem vochtiger wordt
het Vetblad, een insectenetende plant, de
Blauwe knoop en Muntsoorten, de Akker
en Watermunt. In de moerassen schitterden
d fel-blauwe kelken van de Gentianen, parel
de overal het Zonnedauw in drie soorten.
kroop de Veenbes over sappige Veenmos-
kussens, stond de Galigaan, bekend uit de
duinen van het Noorden van onze provincie,
meer dan manshoog. De Gagel met haar
geurige blad werd als typische heidemoeras-
heester door allen genoteerd, de zeldzame
Malaxis werd door allen geteld en één exem-
paar werd met goedvinden van den leider
meegenomen om gedroogd achter een lijstje
opgehangen te worden in de Heemhoeve
voor de volgende cursisten.
Dat de „keien" niet verwaarloosd werden
behoef ik nauwelijks te zeggen. Twee deel
nemers, een arts en een chemisch student
waren nogal eens achtergebleven en haalden
het gezelschap in met kapot geslagen stukken
steen, die op de breuken allerhande mooie
kleuren en teekening vertoonden, daarnaar
gedetermineerd konden worden en aanlei
ding gaven tot een mooie keiencollectie, die
aan het einde van den cursus door de ver
zamelaars gedemonstreerd werd.
Het weer was van het begin tot het eind
schitterend, terwijl enkele nachtelijke regen
buien de stof onder den duim hielden.
Vermelden waard zijn verder nog de kleine
houten zomerhuisjes, soms niet grooter dan
een prieel, die op verschillende plaatsen
tusschen de dennebosschen staan. In andere
gemeenten in onze nabijheid worden zulke
tijdelijke woningen op grond van welstands
overwegingen geweerd, hier werken de ge
meentebesturen mee om het aan vrienden
van buiten-wonen ook mogelijk te maken
zonder al te groote kosten 's zomers geduren
de enkele weken of maanden naar buiten
te trekken, zooals dit ook in het buitenland
om de groote steden het geval is. Het land
schap wordt natuurlijk niet bepaald ver
fraaid door deze woningen doch op geringe
oppervlakte profiteeren vele gezinnen er van
en de huisjes vallen toch minder op dan de
groote opdringerige villa's, die in onze om
geving het landschap meer en meer vullen.
Van de vele heidedorpen in het oosten van
ons land mag Epe dus met eere genoemd
worden.
Op één dag kunnen plaatsen als Elburg,
Zwolle, Apeldoorn, Uddelermeer, Leuvenum-
sche Bosch, Harderwijk en Nunspeet met
de fiets bezocht worden en naar het oosten
ligt het IJsselgebied met zijn geheel aparte
flora.
De invloed van dit eerste kamp op het ont
wikkelingswerk in verschillende vereenigin
gen zal uit den aard der zaak nog niet zeer
groot zijn. Daarvoor waren nog te veel ver
eenigingen nalatig gebleven één of meer
leiders te sturen.
Maar.de bekendheid van het tweede kamp,
dat wel gehouden zal worden in 1930 kan niet
beter bevorderd worden dan door de deel
nemers aan het eerste.
Het systeem, uitsluitend leiders van ver
eenigingen toe te laten heeft tot voordeel dat
de leiding van een dergelijk kamp erdoor
vergemakkelijkt en vereenvoudigd wordt ter
wijl de meerdere kennis, die de deelnemers
opdoen, afstraalt op een groot aantal men-
schen.
C, SIPKES.
TNGEZONDEN MEDEDEELTNGEN
SOPH1APLEIN 6-14
Dc Hondsbossche.
Langs de grillig brokkelige duinen van
Schoorl ter eene zijde, de malsche weidem van
Catrijp, Groet en Hargen ter andere, via
Camp bereikten wij de Hondsbossche zee
wering. Dc krachtig forschc, de verrassende
voor wie haar nooit zag de imponeerende
eiken keer, dat men haar weerziet. Bij Cam
perduin op de steen-gloolïng en de strek
dammen vonden dc geïnteresseerden in de
zee-fauna, krabben en alikruiken, den witten
aanslag der zee-pokken, afgeknotte schelpen
en boormossels. En dicht bij het merkwaar
dig wrak van het Engelsche oorlogsschip,
waarvan niemand zich den naam herinnerde,
maar dat „Prince George" heette,
vonden wij een bruinvisch, die voor een
tuimelaar gehouden kon worden, tot de heer
Strijbos hem aan den tand gevoeld had cn
bevonden, dat die tand te weinig talrijk ver
tegenwoordigd was om van een tuimelaar to
spreken. Zoodat het wel een bruinvisch
moest zijn en de heer Strijbos het skelet
en dat van een kameraad-bruinvisch die
verderop gevonden wex*d voor het Haagsch
museum bestemde, dat er juist een noodig
heeft. De heer Strijbos zal ze met de auto
vorstelijk laten halen. Toch* had de kenner
van duin en strand ook graag een dolfijn
gevonden of iets bijzonders. Want eigenlijk
stelde de fauna van de Hondsbossche in ver
scheidenheid teleur. Veel melde werd aange
troffen en het vergane lijk van menige koet.
De botanisch groep, thans gedoopt als de
groep van „lange wandelaars", was heel naar
Petten, om nog eens anderhalf uur 't duin in
te dwalen. Zij keerde terug met rijke aan
winsten van stiurmia en zeer veel parnassia,
pirola en specimen van dc merkwaardige
flora van de Hondsbossche zeewering als
zee-alsem, strandkruid, lamsoor en zooveel
andere bijzonderheden. En waar in de verUs
de gronden blonken van het Zwanewater
bezagen de botanici met belangstelling de
dennen beplanting, die ook hier onder zeer
moeilijke omstandigheden tot stand kwam.
Wij keken over het polderland, waar het
wazig groen in de verte gebroken werd door
een boomengroep, een toren, een molen ge
lukkig nog. Vreemd doen daarin do „wielen"
achter den dijk, met gansch verstild vol wier
gewassen water, de lucht weerspiegelend in
variaties van effen blauw tot purper. En, 't is
treffend, bijna tegelijk te kijken over de
rustelooze zee, die rammelde en sloopte aan
het wrak. De zon zonk naar dc flauwe streep,
waarachter het niets moet zijn. Het watei;
weerkaatste het licht, verblindend.
Zoo eindigde even schoon als hij begonnen
was de tocht door 't Kennemer duin.
De terugreis over Alkmaar langs den hoofd
weg toch, was uit botanisch of biologisch oog
punt weinig belangrijk.
Te half acht dineerden de excurslsten ln
Lion d'Or.
DE VERMISTE POSTZAK,
VERDWENEN TUSSCHEN AMERIKA
EN PARIJS.
In aansluiting op het bericht inzake dé
vermissing van een postzak uit Amerika, be
stemd voor een Amsterdamschc firma, ver
neemt de Tel. van het hoofdbestuur der Pos
terijen nog de volgende bijzonderheden:
De bedoelde zak werd 10 Augustus uit New
York verzonden en behoorde tot een zending
van negentien zakken alle bestemd voor het
postkantoor te Amsterdam. Van die zending
zijn er op 17 Augustus achttien zakken te
Amsterdam ontvangen. Aanvankelijk behoef
de de vermissing van den éénen zak, die niet
voor 'n bepaalde firma, doch een gemengde
zending voor het postkantoor bevatte, geen
groote verwondering te baren. Het gebeurt
wel meer, dat van een bepaalde zending om
de een of andere reden onderweg een zak
wordt afgescheiden, die dan een af twee da
gen later wordt ontvangen. Nu echter op 24
Augustus de vermiste zak nog niet terecht
is, wordt de waarschijnlijkheid grooter dat;
hij verloren is geraakt. Dit staat op dit mo
ment nog geenszins vast.
De mogelijkheid bestaat, dat de zak bij eerf
verkeerde zending terecht is gekomen en per
abuis naar een of ander ver verwij derde
plaats is geëxpedieerd. In ieder geval staat
Nederland geheel buiten deze zaak, want ln
Parijs is het ontbreken van den zak reeds
geconstateerd. Hij moet dus tusschen Ameri
ka en Frankrijk al uit de oorspronkelijke
zending zijn weggenomen. Wat den inhoud
van den zak betreft vernemen wij, dat de
totale zending 207 aangetcekende stukken
bevatte, terwijl er met de achttien ontvangen
zakken 131 aangeteekende stukken zijn ont
vangen. Daaruit valt te concludeeren, dat er
76 aangeteekende stukken in den vermisten
zak zitten. Daar de stukken niet met aange
geven waarde waren verzonden, kan niet ge
zegd worden, wat de waarde der vermiste
poststukken is.
HET CARLTON HOTEL.
VERDERE EXPLOITATIE MOGELIJK.
Voor de Vrijdagmiddag onder leiding van!
mr. E. H. von Baumhauer in „Polen" gehou
den vergadering van schuldeischers van het
Carltonhotel bestond groote belangstelling.
Ver over de honderd crediteuren waren per
soonlijk aanwezig of door een gemachtigde
vertegenwoordigd.
Voorloopig voorgesteld is een regeling welke
de schuldeischers van het Carlton-hotel,
resp. de N. V. „Nereïde" uitzicht geeft op fi
nale overname hunner vorderingen tegen
betaling van 50 pet. of betaling ad 30 pet.
met verder een aandeel in de netto-opbrengst
van het gezamenlijk te verkoopen hotel en
de inventaris, na voorrang van de leening
welke deze regeling mogelijk moet maken,
van hypotheek en andere zakelijke rechten.
Den grooten crediteuren op de Century
Trust Ltd. kan, gezien /het totaal bedrag hier
mede gemoeid, een dergelijke keuze niet wor
den gelaten; zij krijgen 20, resp. 30 pet. cash.
afhankelijk van het niet dan wel aanwezig
zijn van een zakelijke dekking, alsmede een
aandeel in het resultaat der gezamenlijke
actie tegen de Century Trust cn hare borgen,
hetzij door een minnelijke schikking, hetzij
in rechten.
Om een schadelijke executie bij faillisse
ment te voorkomen zal het bedrijf worden
voortgezet door een op te richten Exploitatie
Maatschappij, die het pand van de N. V.
„Nereïde" zal huren en de inventaris van een
daartoe op te richten Hotel-inventaris Mij.
Geconstateerd mag worden, dat de kansen
aanmerkelijk verbeterd zijn, zoodat Amster
dam ongetwijfeld niet met een tweede Pnrk-
schouwburgruïne zal worden verrijkt, aldus)
mr. Von Baumhauer,
