BÜITENLANDSCH OVERZICHT
OOK CLéMENTEL GEEFT OP!
REPUBLIKEINSCHE CONCENTRATIE.
HANDELSBLAD
LETTEREN EN KUNST
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG
DERDE BLAD
I NOVEMBER 1929
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Cl., per
Na is Tardieu aan de beurt.
Een verschuiving van het zwaarte
punt naar rechts.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Hoewel gisterenmiddag laat, nog gemeld
werd dat Clémentel geslaagd was, moesten
wij toch vanmorgen vernemen, dat hij de
hem gegeven opdracht niet kon vervullen.
Men beweerde gisterenmiddag dat de Sena
tor er in geslaagd was een kabinet samen
te stellen op breeder basis, met ministers,
behoorende zoowel tot de radicale partij als
tot het centrum der burgerlijke partijen.
Nu blijkt dat de kabinetsformateur ge
struikeld is over de moeilijkheid van de ge
matigde elementen bijeen te brengen, met de
radicaal socialisten, die na het échec van
eergisteren nu op hun stuk stonden en van
geen toegeven wilden weten. Zij stelden na
melijk als eisch, dat het radicale program in
zijn geheel zou worden toegepast.
Later schijnen de radicaal-ocialisten nog
even geaarzeld te hebben, waardoor het be
richt in de wereld kwam, dat Clémentel ge
slaagd was, doch per saldo bleek dat over
eenstemming uitgesloten was.
Ook deze oplossing is dus van de baan. Men
noemt nu Tardieu's naam. Tardieu, die als
de coming man in de groote Fransche po
litiek wordt beschouwd. Zou hij na een reeks
mislukkingen de uitkomst brengen, natuur
lijk weer in combinatie met Briand?
In ieder geval is hij op het Elysee ontbo
den. Tardieu was minister van binnenland-
sche zaken in het kabinet Briand. Hij zal
waarschijnlijk zijn oude formules waar
trachten te maken: republikeinsche concen
tratie en verplaatsing was het zwaartepunt
der regeering naar rechts.
Voor 't oogenblik schiet er tenminste niets
anders over.
L. A.
Burgemeester Böss aan
gekomen.
BERLIJN, 31 Oct. (V. D.V Burgemeester
"Boss is met de overige leden van den gemeen
teraad hedenavond met een extratrein van
dsn Noord-Duitschen Lloyd naar Berlijn te
ruggekeerd. Reeds aan het station werd hij
door een leger van verslaggevers en persfo
tografen opgewacht, en toen de trein bin
nen reed stormden allen langs den trein tot
men in een der laatste wagons den burge
meester en zijn begeleiders vond.
Voor de uitgangen van het station hadden
zich een aantal Nationaal-socialisten en
communisten opgesteld, terwijl ook van de
zijde van het publiek veel belangstelling be
stond. Toen de burgemeester eindelijk ver
scheen barstte de massa in luid gejoel en
geschreeuw uit. Vooral de woorden „Schieber"
en „Sklarekschieber" worden veelvuldig uit
geschreeuwd. Het publiek drong dermate
naar voren, dat de burgemeester een oogen
blik radeloos om zich heen keek. Het gelukte
eindelijk door een listigheidje van de politie
aan de waakzaamheid van het publiek te ont
snappen, toch duurde het nog geruimen tijd
alvorens de demonstranten aan het station
tot rust gekomen waren.
Ook voor zijne woning, wachtte den bur
gemeester een minder aangename ontvangst.
De zich daar verzameld hebbende nationaal-
socialisten en communisten begroetten hem
bij zijn verschijnen met luide kreten en uit
roepen zooals o.a.: „Weg met den Schieber,
Sklarek-vriend" e.d. Slechts met groote moei
te wist de politie de menigte zoover terug te
dringen, dat tenminste de ingang tot het huis
vrij bleef. Daarbij werd nog een man gearres
teerd, die een pelsjas binnenste buiten aan
getrokken had, met de pelsvoering naar bui
ten, en die voortdurend schreeuwde: „Ge
schenk van Sklarek aan hun vriend Böss".
De burgemeester zag er zeer opgewonden
uit. toen hij eindelijk arriveerde. Hij begaf
zich echter met langzame schreden de wo
ning in.
De zitting van de Sejm
verdaagd.
WARSCHAU, 31 Oct. (V. D.) Volgens be-
sluit van den Raad der Ouden heeft de Sejm-
maarschalk Daszynski cve volgende bekend
making aan de afgevaardigden gepubliceerd:
„Daar meer dan 100 gewapende officieren
van het Poolsche leger de voorzalen van den
Sejm bezet houden en ondanks een tweemaal
herhaalden eisch van de parlementaire over
heid het Sejmgebouw niet willen ontruimen,
maak ik bekend, dat ik onder geweld van wa
penen van de heeren officieren de ritting ver
daag. Het tijdstip der volgende zitting zal
den heeren afgevaardigden worden bekend
gemaakt".
Het reeds gemelde onderhoud tusschen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
Geef» uwe advertenties op
ter plaatsing in het
HET tlgemeene GROOTE
dagblad der beschaatde
kringen. ALLE soorten
advertenties worden zonder
prijsverhooging aangenomen
22 by het
Bijkantoor Handelsblad
Wensing's (Alg. Advert.-Bureau)
TEMPELIERSSTR. 32
Telefoon 10209
maarschalk Pilsoudski en den Sejm-maar-
schalk had het volgende verloop. Pilsoudski
kwam in de kamer van Daszynski en vroeg
of de Sejmmaarschalk de zitting zou openen
of niet. Hierop antwoordde Daszynski: „Niet
voor de officieren het huis hebben verlaten".
Pilsoedski wilde op dit antwoord het vertrek
verlaten doch werd teruggehouden door de
vraag van Daszynski, wie dan den officieren
bevel gegeven had zich in de Sejm op te
stellen, waarop Pilsoedski kort en scherp
antwoordde: „Ik", het gebouw verliet en on
middellijk huiswaarts keerde.
Hevig conflict tusschen
Pilsoedski en regeering.
De op Donderdagmiddag vastgestelde ope
ningszitting van de Sejm kon niet doorgaan
omdat een nieuw conflict tusschen regeering
en parlement is ontstaan. Toen maarschalk
Pilsoedski in het gebouw der Sejm verscheen
hadden zich in de vestibule oogenschijnlijk
ter bescherming van den maarschalk onge
veer 150 officieren verzameld, die aan het
verzoek van de autoriteiten om het parle
ment te verlaten geen gehoor wenschten te
geven. Daarop ging de maarschalk van de
Sejm Daszinski niet over tot opening van de
zitting, doch stelde zich met den staatspre
sident in verbinding om tegen de aanmati
ging der militairen verzet aan te teekenen.
Maarschalk Pilsoedski zocht later den Sejm-
njtaarschalk op om met hem den toestand te
bespreken.
Een vruchteloos onderhoud.
Het onderhoud tusschen den maarschalk
van den Sejm en maarschalk Pilsoedski,
waarbij laastgenoemde eischte de Sejm te
openen, is zonder resultaat verloopen, daar
Daszinski er aan vasthield, de zitting eerst
dan te openen zoodra de 150 officieren het
parlementsgebouw zouden hebben verlaten.
Pilsoedski verliet daarop het Sejmgebouw
om zich naar den staatspresident te begeven.
De vestibule is nog steeds door de bewapende
officieren bezet.
Het gerucht loopt, dat zich in Praga, een
voorstad van Warschau, arbeiders, die van
de gebeurtenissen in het parlement verno
men hadden, naar de Sejm op weg gingen,
doch door de politie werden tegengehouden.
De staatspresident heeft met het oog op
den verwarden toestand den voorzitter van
de Sejm Daszinski den raad gegeven de zit
ting te verdagen.
De raad der ouden uit den Landdag heeft
zich aangesloten bij de opvatting van
Daszinski om de zitting niet te openen, zoo
lang de officieren de vestibule bezet, houden.
Daarop werd het besluit genomen de Sejm
voorloopig te verdagen. De afgevaardigden
zullen met het tijdstip van de opening der
volgende zitting telegrafisch in kennis wor
den gesteld.
HET TOONEEL TE AMSTERDAM
GEZELSCHAP BOUBER.
DE JORDAAN.
Het schijnt wel, dat alle tooneel-successen
In Nederland tegenwoordig moeten komen
van de romans. Behalve „Zeemansvrouwen"
zou ik geen enkel oorspronkelijk tooneelstuk
van de laatste vijf jaar kunnen noemen, dat
het bij het publiek ..gedaan" heeft. De groote
bijval was voor Boefje, De Opstandïgen en
Meryntje en het is wel zeker, dat wij thans
hieraan Querido's De Jordaaninde too-
neelbewerking van Bouber kunnen toevoe
gen. Het is een bewijs, dat ons land tegen
woordig zeer arm is aan dramatische auteurs.
Het Hollandsch publiek wil wel degelijk oor
spronkelijke stukken maar wij hebben geen
dramaturgen in staat ze te schrijven.
Wij hebben ons in Holland dus met surro
gaat tevx-eden te stellen, want zoo moeten
wij „tooneelbewerkingen" toch noemen. Ze
zijn feitelijk niet anders dan „levende il
lustraties" van een boek. Een groote drama
tische lijn zal men in uit romans getrokken
stukken bijna steeds tevergeefs zoeken. Het
zijn louter fragmenten, die dikwijls niet an
ders dan met een losse draad aan elkaar
verbonden rijn. De Jordaan al evenzeer als
Boefje. De Opstandigen en Meryntje. Toch
staat het werk van Bouber zeker niet onder
dat van Jaap van der Pol. Defresne en A. M.
de Jong! Eer het tegendeel! Bouber stond
voor een zeer moeilijke taak. want hij vond
in de vier dikke deelen van Querido's mach
tig epos een „mer a boire". De stof was zoo
groot, dat zooals Bouber zelf verklaard
heeft er wel vijf tooneelstukken uit getrok
ken konden worden. Het getuigt van drama
tisch inricht, dat hij- Cox-ry Scheendert,
Mooie Karei en Manus Speet tot hoofdperso
nen van zijn spel heeft uitverkoren en zich
niet al te veel op zijwegen heeft laten leiden.
Hij heeft hierdoor zoo veel mogelijk eenheid
in zijn Jordaan weten te bi-engen; het drama
Corry Mooie Karei Manus Speet be-
heerscht althans na het derde tafereel
zijn werk.
Het eerste tafereel de „aalmarkt" is
eigenlijk niet anders dan een preludium,
maar een preludium, dat wij niet gaarne had
den gemist. Hoe fel van kleur, hoe levendig
was dat volkstafereeltje. Het was verbluffend
goed. Dadelijk toonde zich dit prachtige en
semble op rijn sterkst. Wij dachten aan een
schilderij van Breitner bij het zien van deze
onder aanvoering van den op de harmo-
nika spelenden „Mooie Karei" dansende
en hossende mannen en vrouwen!
Daarop zaten wij in het winkeltje van Neel
Burk met de trouwhartige, goedige Neel, den
vei-zopen Stijn Burk prachtcreaties van
Aaf en Herman Bouber Corry Scheendert
en Karei Burk.
Dat tafereel stond geheel op rich zelf, was
enkel een fragment uit Querido's boek. Het
zelfde kunnen wij ook zeggen van het wel wat
lang uitgesponnen tafereel in de „apparte
menten van Joden Jet", een zeer goed
decor met het werkkamertje van Manus
Speet beneden en het appartement van Jet
boven waar wij zien hoe de griezelige Kop
pelaarster de onschuldige Aaf in haar net
ten lokt en het boerenmeisje door Manus
Spc«3t daarna wordt bevrijd. Dit tafereel staat
te veel buiten het drama der drie hoofdper-
soen en het blijft, waar wij de schitterende
beschrijving van Querido missen en enkel
de wat banale handeling krijgen, ver beneden
het fragment uit het boek.
Doch in het vierde tafereel in net
„Honk van Matje Scheefduinen staan «vij
midden in het drama CorryKarei en daar
na laat Bouber zijn hoofdpersonen niet moer
los. Dan komt er eenheid in zijn stuk, worden
Corry Scheendert, Mooie Karei en Manus
Speet de hoofdpersonen en boeit het niet
uitsluitend als illustratie van Querido's epos.
Wij krijgen in het tafereel van „De Turksclxe
Wacht" met de Engelsche en Deensche ma
trozen dat wel het meest „volkstooneel"
is en zelfs even de herinnering wakker roep -
aan stukken als „Blanke Slavinnen" de
aanranding van de mooie Corry, in het
daarop volgend tafereel bij .Moeke", Corry's
moreele depressie en in het wederom fel
kleurige en levendige tafereel in den
danszaal „De Gc'Ie Ballon", Corry's allas
trotseerenden terugkeer op den Zeedijk en den
strijd om „Mooien Karei".
Na dat tafereel was ook het succes van
het tooneelstuk De Jordaan heslist. Het w.nd
e»en triomf, dank zij vooral het voorbeeldig,
nauwsluitend samenspel van dit ensemble!
Dat was nog eens samenspel! Hier was en
opgaan van allen in de felle, hartstochtelijke
actie als wij tot nu toe alleen maar van de
Russen kenden. Geen ander Hollandsch ge
zelschap acht ik in staat dit tafereel z >o
levendig, realistisch, en fel te spelen! Maar
boven allen uit steeg in dit tafereel Anny
Verhulst met haar waarlijk koninklijk sped
Want schreed zij niet als de Koningin van de
Jordaan door die danszaal? Met haar ver
scheen in die zeemanskroeg Hare Majesteit-
de vrouw! Daar was in heel die uitdagen'e.
tartende houding iets trotsch-majesticris!
Het was in één woord, grandioos! Wanneer
dit tafereel evenals dat van de aalmarkt
in Berlijn of Parijs gegeven werd, de bij
val zou ook al verstond men geen woord
minstens even stormachtig zijn als giste
ren bij" dit Amsterdamsche publiek.
Van het gedeelte na de pauze heb ik
door het late uur slechts twee tafereelcx
kunnen zien, waarvan het eerste, dat in het
dakkamertje van Manus Speet speelt cn
waarin Corry haar zielsverdriet uitjammert
en de arme bultenaar, die door de zelfde
pijn verteerd wordt, haar aanhooi"t en tracht
te troosten, een diepen indruk maakte.
Bouber vond in Querido's epos de stof voor
een zij het dan ook fragmentarisch-
boeiend, kleurrijk en in sommige taferee-
len aangrijpend en ontroerend volksstuk.
Want dat is De Jordaan in deze bewerking
geworden. En Querido heeft in het gezel
schap van Bouber de artisten gevonden, die
een prachtige, fel-kleurige illustratie van
zijn boek hebben geleverd en figux-en als
Corry Scheendert. Mooie Karei en Manus
Speet ook op het tooneel tot leven hebben
gebracht. Het is als geheel een voox-stelling,
waarop ons Hollandsch tooneel trotsch mag
zijn. lii een stuk als de Jordaan toonen de
Hollandsche artisten, die het is weer be
wezen van huis uit allereerst realisten
zijn, zich op hun best.
Na Anny Verhulst in Zeemansvrouwen en
nu weer als Corry in De Jordaan te hebben
gezien, durf ik haar een onzer grootste ac
trices te noemen. In dit genre zou zij door
geen ander evenaard kunnen worden. En
welk een ontroerend-mooie figuur wordt
Manus Speet, zooals Johan Elsensohn hem
ons geeft! Querido zal zich dezen hopeloos
verliefden verschoppeling moeilijk beter heb
ben kunnen denken! O, dat stille spel, als
hij achter de wanhopige Cori-y staat, haar
wil troosten en het niet kan! Dat enkele ge
baar met zijn machtelooze hand over de
stoelleuning als hij haar wil streelen en niet
durft, heel dat van verdriet vex-trokken ge
zicht, de vrouwelijke zachtheid, die uit
dien kromgegroeiden „Bad-aap" spi-ak, het
was prachtig en prachtig!
Jan Lemaire gaf ons niet in eenzelfde
mate de illusie van „Mooien Karei"! Ik denk
mij dezen Don Juan van de Jordaan jonger,
charmeerender ook in zijn uiterlijk
meer ,.1' ho.-r.me a femmes". Maar in zijn
eenig spel was hij zeer goed en vooral in zijn
felle hartstochtelijkheid was hij van een
overtuigende kracht. Het echtpaar Bouber
als Stijn en Neel Burk roemde ik reeds!
Men lette er eens op, hoe technisch knap
Bouber ook zoo'n verzopen kerel speelt! Het
neervallen op den stoel gaf er een verbluf
fend staaltje van! En Aaf Bouber kreeg in
de doublure van het walgelijk wijf „Kop
zonder Kies" gelegenheid van haar typee-
ringskunst een sterk bewijs te geven. Ben
Groene veld als Jan Gouwenaar, Mien Erf man
als Nel Scheendert, T. Bigot als Piet de
Stallesgast, mevrouw Poonsvan Biene als
de fleemende Joden-Jet wat minder gru
welijk dan Querido haar beschrijft ja, ik
zou de heele lange spelerslijst moeten over
schrijven als ik allen wilde noemen, die zich
voortreffelijk bij de hoofdfiguren aansluiten.
Ik kan alle tooneelliefhebbers raden de
opvoering van De Jordaan te gaan bijwonen.
Want nogmaals, ik verzeker u, daar wordt
in dien eenvoudigen Plantage-Schouwburg
komedie gespeeld, als wij maar zelden in
ons land te zien krijgen.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
FRANCES NASH: PIANO-AVOND
Stadsschouwburg.
Ongetwijfeld kan miss Frances Nash goed,
zelfs zeer goed pianospelen. Haar techniek
is in de meeste opzichten zorgvuldig ont
wikkeld en vertrouwbaar. Een hinderlijk ge
brek is dat zij bijna steeds de handen na
elkaar aanslaat waar deze gelijk moeten
treffen, doch zij doet het op een wijze, zoo
als ik nooit eerder gehoord heb. Bij ons is
het een specifiek dilettantische eigenschap
om de rechter- na de linkerhand aan te
slaan; miss Nash doet het precies omge
keerd. Of zij zich dit aangewend heeft ter
compenseering van een vroeger gemaakte te
gengestelde fout, dan wel of het specifiek
Amerikaanscli is, kan ik niet beslissen. Mis
schien heeft de Atlantische oceaan er in
vloed op, die bij ons in 't Westen, en bij de
Amerikanen in 't Oost-en ligt. De invloed van
de zeewind is soms wonderbaarlijk; de
schaakmeester Tarrasch schreef bij zijn
match tegen Lasker in 1909 zijn gering suc
ces te Düsseldorf aan het zeeklimaat toe, dat
hij niet kon verdragen!
Maar om op miss Nash terug te komen: rij
kan alzoo goed pianospelen. Maar verder dan
dit kwam zij gisteravond niet, behalve in
haar toegift, dat behalve brillant ook met
eenige gratie en élan voorgedragen werd
Overigens waren het noten, geen muziek. De
fuga in a mineur 3/4 speelde miss Nash als
een automobielmotor, en de panne ontstond
slechts door een geheugenfout: de motor
werkte zonder fout. Voor concertgebruik is
dit droge, étude-achtige stuk intusschen niet
geschikt- Mozarts sonate in C maj. 2'4, ai
mij. had ik maar niet twee dagen te voren
Rachmaninoff een sonate van Mozart hoo-
ren herscheppen
Hoe kleurloos, indifferent, onbezield,
schoolsch klonk miss Nash' spel, vergeleken
bij dat van den Russischen grootmeester!
Het werd vervelend. Bij het Prélude, Aria et
Final nam de verveling toe. In het Prélude
werden van het voorgeschreven 116 K.M-
tempo hoogstens een goede 80 bereikt. De
Faschingschwank van Schumann bleef vefre
van een „Schwank" verwijderd: er behoort
meer talent toe om deze muziek nog levend
te doen schijnen. Een fijn gespeeld en kleur
rijk stukje van Ch. Griffes: „The white Pea
cock", bracht even wat tint en afwisseling
in de grauwheid: de „Marche" van Proko-
fieff en de „Voiles" van Debussy gin ven
spoorloos voorbij: in de Toccata van De
bussy werd technisch getoond, en veel meer
verlangt dit stuk niet- En als gezegd, het toe
giftje bracht de meeste bevi-ediglng.
De schouwbui-g was iets minder leeg dan
bij het vioolrecital van Joan Manén, maar
de kleur der stoelbekleeding was gisteravond
in wondere harmonie met die der voordrach
ten: gris perle.
K. DE JONG.
JUBILEUMCONCERT „HAARLEMSCHE
POLITIE-ML'ZIEKVEREENIGING.
Twee feestelijke gebeurtenissen waren oor
zaak, dat wij ditmaal langer dan gewoonlijk
in de concertzaal toefden. De eerste was de
herdenking van het tweede lustrum onzer
Politie-muziekvereeniging. Op het met plan
ten en bloemen gesierde podium had het
korps plaats genomen, en na de feestelijke
klanken eener jubileummarsch opende de
voorzitter de heer J. C. Verlaan den avond
met een welkom aan den Eere-voorritter van
het korps den heer E. H. Tenckinck, com
missaris van politie te Haarlem, aan de le
den van het Eere-comité, het koor „Zang en
Vriendschap", de perscommissie en de mu
ziekkorpsen die zich dezen avond deden ver
tegenwoordigen. w.o. het Utrechtsch politie-
muziekkorps, zusterverenigingen uit Leiden
en Den Haag, ..Crescendo" Spaarndam. Zand
voort's Muziekkapel, „Onderling Kunstgenot".
Na dank te hebben gebracht aan de feest
commissie. die het. welslagen van dit feest
had mogelijk gemaakt, gaf hij het. woord aan
den eere-voorzitier den heer Tenckinck. Een
feestrede te houden lag we! niet. in de be
doeling van spreker, maar wijl hij bewonde
ring had voor het streven, tien jaren lang de
vereeniging op de been te hebben gehouden,
mocht hij ook de vrijheid nemen, niets te ver
bloemen en in herinnering te brengen, hoe
na de ambitie der eerste jaren langzamer
hand het korps afzakte. Doch de vereeniging
telt nog onder haar leden de oprichters van
vóór 10 jaren, en dan was het voorzeker de
oude voorzitter de heer H. Plant, die bij het
eerste lustrum de feestrede hield. Taaie vol
harding, zooals die spreekt uit. zijn trekken,
was oorzaak dat het. korps stand hield. Dit is
een verblijdend feit. Want het. poiitiemuzlek-
korps is noodig, zoo vervolgde de heer
Tenckinck. De oude tijden zün voorbij, toen
de verhoudingen tusschen politie en publiek
geheel andere waren dan thans. De eerste
factor dan, waarom het standhouden van het
muziekkorps reden geeft tot. verheugenis, is
wel. dat op deze wijze de band tusschen po
litie cn publiek wordt versterkt- Het- korps
helpt die verhoudingen aanvullen, het stre
ven der politie steunen. Maar er is meer. Zoo
geldt als tweede factor, dat bulten den dienst
om de politiemannen elkaar beter leeren
kennen: een gevoel van saamhoorigheid ont
staat, wijl meer aanknooplngspunten komen
in verband met het burgerlijk leven der po
litiedienaren. Dit feest is een mijlpaal. Bij
een volgende, die vast en zeker zal komen,
zal de overtuiging versterkt worden, hoe men
thans is op 't goede pad.
Na deze woorden van waardeering en op
wekking werden aan spreker als eei-e-voor-
zitter de zegeteekenen overhandigd, te Wor-
merveer in de eerste afd. behaald, om ze te
hechten aan het vaandel. Als dit. met de ge
bruikelijke plechtigheid was geschied, sprak
de voorzitter der feestcommissie hartelijke
woorden tot den heer Plant- thans algemeen
adjunct der vereeniging en bood hem een
waardevol geschenk aan. Na de geheel ver
anderde verhoudingen van den huldigen po
litieman op plastische wijze te hebben uit
gebeeld. kwam ook de „note gaie", de herin
nering aan 't verleden. Het concours te Loos-
drecht, dat in letterlijken en figuurlijken zin
in 't water viel, was een zwakke voorafbeel
ding van den terugtocht uit Wormei-veer per
nachtboot, welke toch een fonxxeele aanva
ring werd. Hier was het dat de heer Reinler
van 't Hoff, die wegens het feit dat hij bij
deze gelegenheid een moment van de been
raakte, strak volhield dat het een vei'dwaal-
de onderzeeër moest zijn geweest, die zoo iets
vermocht te bewerken, zijn lang gekoesterd
plan meende te moeten verwezenlijken, een
duikdemonstratie te geven aan rijn mannen.
Dat het slechts bij een pogen bleef, was te
wijten aan het feit, dat de zwemgordel (do
eenige die aan boord was!) en die volgens
demonstrant noodwendig was wegens het
nachtelijk uur. helaas niet was berekend voor
de taille van den heer Van 't Hoff. Ook deze
spreker was overtuigd, dat een directeur,
met zóó goeden wil bezield, het korps zou
brengen in de eere-afdeeling.
Als bewijs van waardeering voor zijn ar
beid overhandigde hij dan namens bestuur
en namens leden der feestcommissie den
heer Van 't Hoff een enveloppe mot inhoud.
Dat ten leste mevrouw Van 't Hoff nog op
het podium een bloemenhulde ontving, was
een moment dat vanuit de zaal tot harte
lijke sympathiebetuigingen aanleiding gaf.
Als dan ook deze spreker was gekomen „au
bout do son latin", eindigde hij met een
opwekking aan die collega's, die zich nog
steeds afzijdig hielden met het geven van
hun krachten aan het. korps. Als het volgend
jaar in Juni en Juli het concours wordt ge
geven, moet een sterk en gezond HaarL
Polltie-muriekkorps hier staan om to getuigen
van de eensgezindheid der Haarl. politie
mannen. Met een dankwoord aan Zang en
Vriendschap en aan de Haarl. Jers. gaf spre
ker het woord aan de afgevaardigden der
korpsen uit Utrecht, uit Arnhem (vertegen
woordigd door den heer Plant), uit Den
Haag, die achtereenvolgens schoxxken een
bloemenmand, eenzelfde huldeblijk, en mu
ziekwerken naar keuze. Ook de Inspocteurs-
vereeniging huldigde namens den heer DuLts
met bloemen, terwijl een mij onbekende ver
eeniging Oen zilveren lauwertak schonk.
Voorts liet ook de Haarl. Politie-sportver-
eeniging zich niet onbetuigd en na kennis
geving van de telegrammen en brieven van
gelukwexxsch uit alle ooi-den des lands, kwam
het korps zelf aan het woord. Ik vind dat op
dit moment van don avond, het eigenlijke
concert, de politiemannen met voldoening
mogen terugzien. Wie werd niet getroffen
door de klankschoone uitvoering eener
ouverture „Gitana". Hoe werkte hier do
trombone-solo niet mee om ook aan ver
wende ooren algeheele bevrediging te schen
ken. Tenslotte werden we in gedachton ver
plaatst naar vredige oorden in Holland's
schoone omgeving door de fantasie „Fète au
cillage", waarLxx zelfs herinneringen aan het
dansfeest uit de „Pastorael", zonder dat men
zijn verbeelding geweld had te doen, verle
vendigd werden. Behoeft het dan nog ver
melding, dat wij van dit fcestconcex-t aan
gename herinneringen meedroegen?
Als tweede feitelijke gebeurtenis mocht gel
den het feit, dat ons mannenkoor „Zang en
Vriendschap", dat zijn directeur Lieven Du-
vosel moest zien gaan, door geestelijke ver
moeienis verzwakt, thans onder de geest
krachtige leiding van denzelfden Duvosel
zijn schoonste koorkwalitelten breed ont
plooide. De hoogst talentvol geschreven Valc-
riuszangen van dezen componist-dirigent be
sprak ik, toen Rocske ze met vaste hand di
rigeerde. Ook nu weer trof mij in niet-
mindere mate de knappe structuur, maar er
was meer. Er straalde uit dien mannenzang,
naast hoogschatting voor de compositie, dat
ondéfinieerbare waardoor de muziek onmid
dellijk aanspreekt. Zóó werd de innige band
tusschen koor en leider beter belicht dan wij
dat In woorden kunnen. En in Richard Hoi's
„De x-ots in zee", het mag dan zijn een
werk uit vroeger, stijlperiode, sprak de hoog
te van het kunnen, waartoe Zang en Vxiend-
schap rich onder zijn dirigent in staat weet.
Ook door he koor werd bij monde van den
tweeden voorzitter den heer Kuyper het
feestvierend korps gehuldigd. De bloemen-
schat die alreeds aan Haarlem's polit Lo
rn uziekkorys ten deel viel. werd nog vergroot
door het zichtbaar toeken van sympathie,
waarvan het kernlg woord vergezeld ging.
G. J. KALT.
NUTS-SPAARBANK TE HAARLEM.
Vergelijkend overzicht over October 1929—
1928.
Aantal behandelde posten 18118 (v.J. 15652).
Aantal inlagen 13637 (v.j. 11978).
Aantal terugbetalingen 4481 (v.j. 3674).
Ingelegd f 561.291.54 v.J. f 488660.69).
Terugbetaald f 634.021.48 fv.J. f 536.226.37).
Minder ingelegd f 72.729.94 (v.j. minder
f 47.56568).
Aantal nieuwe boekjes 379 (v.J. 343).
Aantal afbetaalde boekjes 120 (v.j. 131).
Spaarbusjes op 31 October 1929 in omloop
2657.
Geledigd in October 1929: 233 busjes met
totaal f 5793.79.
Aantal kluisloketten verhuurd op 31 Octo
ber 1929: 203.
