PERLA
H. D.-VERTELLINGEN
Wat
een
bof
STADSNIEUWS
FEUILLETON
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 13 NOVEMBER 19Z9
(Nadruk verboden; an>eur«recht voorbehouden.)
door W. SOMERSET MAUGHAM.
Vlucht
Alleen onmiddellijke vlucht kan een man
redden, wanneer oen vrouw besloten heeft,
hem t.e trouwen; daar was ik altijd al van
overtuigd. Haar zelfs de vlucht brengt niet
altijd redding, gelijk een van mijn vrien
den moest ervaren, die door een reis om de
wereld hot huwelijk wilde ontvlu-hten. Hij
zag het gevaar dreigend voor oogen en
vluchtte, in het. besef, snel tc moeten han
delen, zoo schielijk op een schip, dat hij niet
oens zijn koffer kon pakken, zijn geheele
bagage bestond uit een tandenborstel.
Vrouwen zijn onbestendig, zeide hij lot zich
zelf en in een jaar zal zij mij allang zijn
vergeten. Toen hij zich gered waande, landde
hij in dezelfde haven, vanwaar zijn schip war
vertrokken en wie zag h'j daar hot c.rst
en wie wenktp hem van den oever af vrien
delijk toe? De kleine vrouw, voor wie hij
gevlucht, was.
Ik heb er maar écn gekend, die het klaar
speelde, zich uit zulk -x n klem '/rij te maken
en dat was Roger Charing. Hij was niet,jong
meer, toen hij op Ruth Barlow verliefd ge
raakte en ook voldoende ervaren om voor
zichtig te zijn; maar Ruth Barlow had een
gave, die de meeste mannen weerloos maakte.
Het was haar overdreven gevoeligheiddie
beroofde Roger van zijn verstand, overwon
zijn ervaring en zijn inzicht. Hij verloor alle
houvast. Mevrouw Barlow die al voor de
tweede maai weduwe was had prachtige
donkere oogen, vol uitdrukking, gelijk men
ze zelden ziet. Zij schenen steeds van plan
zich met tranen te vullen en zij lieten als* het
ware een stille klacht vernemen, dat de
werelcl te veel was voor zulk een zwak schep
sel. Men kwam in de verzoeking te zeggen;
„Arm wezen, jouw leed i3 grooter, dan men
van iemand kan veronderstellen". Een sterke,
krachtige man als Roger, die bovendien nog
oen massa geld had, zeide bijna onwillekeurig
'tot zichzelf: ik moet mij tusschen de onver
biddelijke wereld en dit zachtaardige wezen
plaatsen. Wat zou het heerlijk zijn, de droef
heid uit die prachtige oogen te verdrij
ven
Uit Rogers woorden maakte ik op, dat
Iedereen mevrouw Barlow tot dusver slecht
had behandeld. Zij was naar het scheen
een van de ongelukkige wezens, die alles ver
keerd gaat. Trou./de zij, dan werd zij door
haar man mishandeld, had zy een vertrouwe
ling, dan bedroog hij haai', nam zij een
huishoudster, dan was die drankzuchtig.
Toen Roger mij vertelde, dat hij haar
eindelijk had overgehaald, met hem te
•trouwen, wenschte ik hem geluk. „Ik hoop,
aat jullie het goed met elkaar zult kunnen
vinden", zeide hij. „Zij is een beetje bang
voor je; zy denkt, dat je ongevoelig bent".
„Ik begrijp waarlijk niet, waarom zij dat
van mij denkt, antwoordde ik. „Je mag
haar toch wel, niet?" „O, zeker", zeida ik,
„bijzonder". „Zij heeft het werkelijk niet
gemakkelijk gehad, de arme vrouw. Ik heb
zoo verschrikkelijk met haar te doen".
„Ja", zeide ik.
Minder kon ik toch niet goed zeggen. Ik
wist, dat zij dom was en graag intrigeerde.
Naar mijn meening was zij hard als steen.
Toen ik haar leerde kennen, speelden wij
eens bridge. Daarbij overtroefde zij als mijn
partner tweemaal mijn beste kaart. Ieder
ander zou zijn opgestoven, ihaar ik bleef
stil gelijk een engel. Wanneer iemand ver
driet had moeten hebben, dan was ik het dien
avond geweest en niet.zij. Zij verloor in den
loop van den avond een menigte geld aan
mij en 'beloofde mij een cheque die zij
echter nooit zond en dus was het vermoe
delijk aan mij geweest, bij onze volgende
ontmoeting den beleedigde to spelen ear r.iet
aan haar.
Roger stelde haar aan al zijn vrienden
voor. Hij schonk haar prachtige edelsteenen
en nam haar mede overal heen. Hun huwe
lijksreis werd aangekondigd en Roger was in
den zevenden hemel.
Maar plotseling was zijn liefde uit. Ik weet
niet waarom. Haar gezelschap kan hem niet
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
h 60 Cts. per regel.
Potige v$/
Wybert-tabtetten onder
het oefenen ter bescher
ming van de keel, vóór
het optreden ter zui
vering van de stem.
opeens verveeld hebben, want zij was nooit
onderhoudend geweest. Misschien hield haar
smachtende blik op, zijn hart te bewegen.
De schellen vieien hem van de oogen en hij
werd weer de man van de wereld, die hij
vroeger was. Het drong plotseling tot hem
door, dat het Ruth Barlow was, die zich
het huwelijk het eerst in het hoofd had ge
haald en hij zwoer een hv'.ligen eed, dat
niets ter wereld er hem 'toe zou kunnen
brengen, haar te trouwen. Maar de zaak
was niet zoo eenvoudig. Toen hij weer in
het- bezit van zijn volledige verstandelijke
vermogens was, zag hij bijzonder goed, van
weiken aard de vrouw was, met wie hij te
doen had. Had hij haar om zijn vrijheid
gevraagd, dan zou zij met haar overgevoe-
ligen aard haar gekwetste gevoelens oneven
redig hoog getaxeerd hebben. Bovendien
maakt het steeds een slechten indruk, dat
men een vrouw laat staan; de menschen
nemen het je graag kwalijk. Daarom hield
Roger zijn plan geheim. Hij liet op geen
gnkele wijze merken, dat zijn gevoelens jegens
Ruth Barlow veranderd waren. Hij bleef
attent, bracht haar naar restaurants, zij
gingen samen naar den schouwburg, hij
stuurde haar bloemen en was belangstellend
en beminnelijk gelijk steeds. Hij woonde in
een pension en zij in een gemeubileerde
woning. Zoodra zij een geschikt huis gevon
den zouden hebben, zouden zij trouwen.
Makelaars zonden Roger adressen toe en
hij nam Ruth mtfe, om de huizen te gaan
zien. Het was niet gemakkelijk, Iets geschikts
te vinden. Roger nam meer en meer make
laars in den arm. Zij bezichtigden het eene
huis na het andere en zij deden het uiterst
ernstig, van den kelder tot het dak. Dikwijls
was het huis te groot en dikwijls was het
te klein, nu eens te ver van het centrum, dan
weer te dicht er bij, soms te duur of te
slecht onderhouden, te somber, te tochtig,
te donker of te nuchter. Roger vond steeds
den fout. waarom het 'huis niet in aanmerking
kwam. Hij was heel kieskeurig, maar hij
kon toch van zijn geliefde Ruth niet ver
gen, ergens anders dan in een onberispe
lijk huis te gaan wonen en een onberispe
lijk huis was juist niet te vinden. Hdt jagen
naar een huis is een vervelend en vermoeiend
geval en Rut-h begon verdrietig te worden.
Hij verzocht haar, geduld te hebben. Want
tenslotte moest het godie huis toch te vin
den zijn, je moest er maar niet dadelijk
het bijltje bij neerleggen. Zij bezichtigden
honderden huizen, beklommen duizenden
trappen. Ruth was uitgeput en meer dan eens
verloor zij haar geduld.
„Wanneer je niet gauw een huis vindt",
zeide zij, „moet ik over de zaak denken;
want wanneer het zoo voortgaat, dan zullen
wij in jaren nog niet getrouwd zijn".
„Toe, zeg zooiets niet; ik bid je: heb toch
geduld. Ik heb zooeven van andere make
laars nieuwe lijsten gekregen; daar moeten
ten minste zestig huizen op staan".
De jacht begon opnieuw. Zij bezichtigden
voortdurend nieuwe huizen. Twee volle jaren
duurde deze jacht. Ruth werd zwijgzaam en
mopperig. Haar ontroerende oogen namen
een vijandelijke uitdrukking aan. Roger werd
overwinnaar. Eindelijk had zij er genoeg
van.
„Wil je nu eigelijk met meL- trouwen of
niet?" zeide zij tenslotte.
„Natuurlijk wil ik dat, schat. Zoodra wij
een huis vinden, trouwen wij. Voor het
overige heb ik juist van een huis gehoord,
dat misschien geschikt zou zijn".
„Maar ik voel mij op het oogenblik
niet goed, om huizen te' bezichtigen".
„Arm kind, ik vind ook, dat je er wat
vermoeid uitziet".
Ruth Barlow ging op bed liggen. Zij wilde
Roger niet zien, en hij moest er zich mede
tevreden stollen, naar haar toestand te in-
formeeren en haar bloemen te sturen. Hij
was attent en galant, zooals steeds. Hij
schreef haar iederen dag en maakte melding
van nieuwe huizen, die zij moesten gaan
zien.
Een week verliep, toen kreeg hij dezen brief;
„Roger! Ik geloof, dat je werkelijk niet van
me houdt. Ik heb iemand gevonden, die ge
lukkig is. mij te kunnen beschermen en ik
zal vandaag met hem trouwen. Ruth".
Hij zond zijn autwoord met een kruier:
„Ruth! Je mededeling heeft mij verplet
terd; ik zal dezen slag nooit te boven komen;
maar natuurlijk denk ik in de eerste plaats
aan jouw geluk. Hierbij zend ik je zeven
nieuwe aanbiedingen. Ik ben er van overtuigd
dat je er oen geschikt huis bij zult vinden.
Roger".
HERDENKING VAN DEN
WAPENSTILSTAND.
DS. B. DE LIGT OVER „BESTRIJDING
VAN DEN OORLOG".
De Remonstrantsche kerk was Dinsdag
avond vrij goed gevuld toen Ds. B. de Ligt
uit Genève er den Wapenstilstand herdacht
met een rede over „Hoe bestrijden wij het
best den oorlog".
De heer J. Op 't Einde, voorzitter der af-
deeling Haarlem van do Nooit-Meer-Oorlog-
Federatie leidde den spreker in.
Ds. de Ligt begon met de aandacht te ves
tigen op de artikelen van staatslieden in de
pers, over den Wapenstilstand, artikelen,
waaruit men zou kunnen opmaken dat men
nu pas goed begonnen was met het bestrij
den van den oorlog. Maar, zeide spreker,
sedert 1914 is er nog geen wapenstilstand
geweest, duurt de oorlog nog steeds voort.
Zoo is de z.g.n. Chlneesche burgeroorlog van
den laatsten tijd een gecamoufleerde impe
rialistische strijd. Wij zouden éen heelen
avond noodig hebben om na te gaan hoeveel
oorlog er sedert 1918 is geweest aldus spre
ker.
Door den Vrede van Versailles is een deel
van Centraal-Europa ge-Balkaniseerd. Span
je is in Marokko opgetreden op een zoo
wreede wijze, als wij ons niet in kunnen den
ken. Bommen vielen op Irak, op Indië. En
de gekleurde rassen, wie het zelfbeschik
kingsrecht was beloofd, kunnen zich niet
langer bedwingen.
Ook over den Volkenbond, een instituut
dat den oorlog niet afschaft, maar reorga
niseert, legaliseert en monopoliseert, zou
spreker lang kunnen uitweiden. De verdedi
gingsoorlog krijgt door den Volkenbond, die
ieder het recht geeft zich te verdedigen, het
stempel van moreel geoorloofd te zijn.
Maar volgens spreker is het steeds zoo in
de geschiedenis geweest, dat ieder rijk zich
moest verdedigen, het viel nooit aan. Verde-
digings- en aanvalsoorlog gaan onontwar
baar in elkaar over. Wanneer men eenmaal
het recht heeft zich te verdedigen, kan men
steeds onder de leus van verdediging tot
aanval overgaan. Ook ziet spreker een groot
gevaar in den plicht dien ieder lid van den
Volkenbond heeft om zich niet alleen te ver
dedigen, maar ook om aangevallen leden
daadwerkelijk te steunen.
Ondanks het Kellogg-pact, ondanks de
vredesbeweging die schier den heelen kos
mos vervult, ondanks alles wordt de wijze
van oorlogvoering dag en nacht gemoderni
seerd
Wanneer de Volkenbond waarlijk een bond
van volken was, ware het goed, nu is vol
gens spreker de Volkenbond een trust van
imperialistische en kapitalistische staten en
bij een ontwapeningsconferentie komen in
Genève behalve diplomaten ook militairen.
Minister Beelaerts heeft immers ook pas nog
gezegd, dat ontwapening niet ontwapening,
doch beperking van bewapening is.
Intusschen kunnen de gekleurde volken
zich niet langer goed houden. Het Westen
heeft de gekleurde rassen gemilitairiseerd,
rassentegenstellingen worden scherper, bot
singen zullen plaats hebben, zooals men
nooit gekend heeft, wij gaan een wereld
crisis tegemoet
1-Ioe kan men gelooven in de ontwapenings
leuzen, wanneer men weet, op welke wijze
de volgende oorlog wordt georganiseerd?
Volgens spreker zijn wij in een toestand ge
raakt, waarvan velen geen besef hebben.
De werkelijkheid is, dat alle moderne staten
het recht hebben van iederen burger te
eischen: „Dood of word gedood", de geheele
productie is op den oorlog gericht. Proefne
mingen voor den chemischen krijg worden
allerwegen genomen, Italië heeft verklaard
dat het ook proeven met menschen moet
némen, om zich goed te kunnen voorberei
den.
Tegen deze strijdwijze bestaat géén be
scherming en zij wordt door alle landen
voorbereid, aldus spreker.
En in het Oosten is een groot miütairls-
tisch centrum ontstaan, dat weer staat te
genover het Westersche militairisme. Rus-
land's politiek in Azië bevordert daar het
militairisme sterk, en ook in Engelsch-In
dië het land van Ghandi bestaan plan
nen om zich te gaan militairiseeren.
Om dit alles heeft de heele phrasologie
van den wapenstilstand niets te beteekenen.
Ter bestrijding van den oorlog kunnen
wij directe actie voeren. Directe actie kwam
vóór onze jaartelling voor, kwam voor bij
de eerste Christelijke secten, directe actie is
o.a. de individueele dienstweigering. Spre
ker kwam op tegen de bewering, dat indivi
dueele dienstweigering zonder beteekenis is,
weet van dienstweigeraai's die heele regi
menten in opschudding brachten, hij her
innerde aan Herman Groencndaal's dienst
weigering, die haar invloed had tot in Ber
lijn, in "Weenen Bovendien breidt de dienst
weigering zich in tijden van spanning aan
merkelijk uit.
Om in den komenden oorlog het strijden
onmogelijk te maken, moeten de mannen en
vrouwen achter het front zorgen dat men
i&n het front niet strijden kan. door fabri
cage en aanvoer van munitie stop te zetten,
en te saboteeren. Wij moeten ons innerlijk
voorbereiden om in dagen van spanning
sterk te staan, het is noodzakelijk ons bewust
te organiseeren en de werkelijkheid van het
economische en politieke leven te onderzoe
ken.
En de directe actie is een geweldige zede
lijke macht, waarbij geen bloed vloeit, een
macht tegen den oorlog.
Vrouwen, proletariaat en gekleurde rassen
kunnen door passieven tegenstand den mo
dernen oorlog bestrijden; als zij zich hun
kracht bewust worden, kan het eindelijk ko
men tot een wapenstilstand.
Voorts wees spreker op de opvoeding der
jeugd. Ou 'ers, door de Ouderavonden in
staat gesteld nader met de school, met het
onderwijzend personeel in contact te komen,
moeten volgens spreker's meening onderzoe
ken of de jeugd geen nationalistisch-militai-
ristische gevoelens worden bijgebracht, in 't
bijzonder door de z.g.n. vecht-geschiedenis.
De ouders dienen er voor te waken dat hun
kinderen vrije menschen blijven, ook als ze
eventueel op een hoogeschool komen. De in-
tellectueelen die uit hen groeien moeten vrij
zijn, moet'n zich met hun intellect niet in
dienst van de oorlogs.corbereiding stellen.
Het verheugde spreker daarom, dat vele
mannen van de wetenschap, onder wie
iemand als prof. Einstein openlijk bekend
hebben zich nimmer voor dergelijk, werk te
leenen, dat zij zullen ijveren tegen'elke be
wapening en voorbereiding voor een oorlog.
Aan het slot van zijn rede die door veel
feitenmateriaal ondersteund werd, wees ds.
de Ligt nog eens op de geweldige wereldcrisis
die komende is, alle volken zullen dooreen
gegooid worden, de wereld staat voor haar
één-wording. Men moet strijden voor een
zelfvernieuwing van den mensch, opdat in
de toekomst oorlog niet mogelijk zal kunnen
zijn.
VACANTIE-BEZIGHEDEN VOOR
SCHOOLKINDEREN.
EEN SUCCESVOL BEGIN.
De vereeniging Vacantiebezigheden voor
schoolkinderen houdt as. Vrijdagavond een
vergadering in de Nijverheid. Daar zullen de
jaarverslagen uitgebracht worden, voorts
vermeldt de agenda nog verkiezing van be
stuursleden.
Uit het jaarverslag van de secretaresse,
mevrouw L. BoermaBoerma, bleek, dat het
ledental gestadig toeneemt. Toch is het
tempo van aanwas voor deze nuttige veree
niging nog te langzaam. Een propaganda-
bijeenkomst in den schouwburg aan den
Jansweg gehouden maakte het streven der
vereeniging in breeden kring bekend. De kas
werd door dezen avond met 400 versterkt.
Om de ouders der kinderen te bereiken
werden door mevrouw S. BrandonGrondel
voor oudercommissies lezingen gehouden,
verduidelijkt met lichtbeelden. Een iOO-tal
kinderen werd opgegeven voor de vacantie
bezigheden. Het gemeentebestuur stelde het
terrein beschikbaar nabij het huis ter Zaa-
nen. De tramdirectie verleende medewerking
voor het vervoer der kinderen. Een oproe
ping voor leiders had voldoende succes. Me
vrouw Brandon nam de organisatie en de
hoofdleiding op zich. Intusschen was het
aantal kinderen tot 172 gestegen. 24 Juli
vingen de vacantiebezigheden aan, officieel
geopend door den wethouder van onderwijs,
den heer W. Roodenburg.
Er werd in 7 groepen gespeeld. De kinderen
hebben zich uitstekend vermaakt en van
vele ouders kwamen dankbetuigingen in.
Over het gedrag der kinderen hadden de lei
ders niet te klagen.
In den zomer van 1930 kunnen de kinde
ren met de vacantie terugkomen.
HET JUBILEUM VAN DEN HEER
D. BREMER.
Dinsdag is bij de N.V. Houthandel v.h. W.
F. Bremer Zonen het jubileum gevierd van
den heer D. Bremer, die 40 jaar geleden als
firmant in de firma trad en thans directeur
der N.V. is. De heer Bremer werd ten kantore
in den kring van commissarissen en perso
neel toegesproken door den heer W. F. Bre
mer Sr-, commissaris der vennootschap. Deze
bood hem een pastelt-eekening aan, voorstel
lende de zaak zooals deze 40 jaar geleden
was. Er waren talrijke bloemstukken van
commissarissen, directie en personeel. Het
feest werd verder in intiemen kring gevierd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts per regel.
CADENA Is het wachtwoord van
het meest geperfectionneerde fabrikaat!
In de voornaamste Sigarenwinkels.
en bij Mignon Co., Gr. Houtstraat 128.
GOUDEN ECHTPAAR.
Het echtpaar Balders, Heerinsingel 31 a,
hoopt op 19 November zijn gouden bruiloft
te voeren. Namens de buurtcommissie zal een.
cadeau aangeboden worden.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN
Terug te bekomen bijBur. v. Politie, Sme-
destraat, een autoslinger. Stavenuiter, Flo-
resstraat 25, armband, Bur. van Politie, Sme-
destraat, boek. v. Os, Sterreboschstraat 70,
broche, v. Steen, Spaanschevaartstraat 102,
ceintuur. Bur. van Politie, Smedestraat, idem
De Wit, Schoterweg 63, idem. De Vos,'Soen-
dastraat 48, dop van radiator. De Vos, Es-
senplein 24 j., étui. Digatha, Heerenweg 225,
wit-bruine hond. Tij man, Heerensingel 71 j-,
gele hond. v. d. Kroft, De Clercqstraat 134,
kinderhar.dsc-hoen. Stavenuiter, Floresstraat
25, handschoen. Jonker, Soutmanstraat 38,
bruin gestreepte hond. Kennel Fauna, gele
herdershond, gebracht door Broukaer, Kruis
straat 19; gestroomde herder, gebracht door
Blom, Dubbele Buurt 64, Colijn, Dubbele-
buurt 47, jongensjas. Maurits, Spaarne 50»
kat. Schreuder, Adriaan Loosjesstraat 62,
idem. v. Essen, v. Oosten de Bruijnstraat 206
kleedje. Kennel Fauna, zwart-witte kat, ge
bracht door Reimers, Gr. Heiligland 11; grij
ze kat, gebracht door: Schipper, Cheribon-
straat 6. Jansen, Amsterdamschevaart 38,
nummerplaat. Knegt, Minahassastraat 32,
poppenwagen. Meerk, Saenredamstraat 65,
portemonnaie met inhoud. Teilekamp, Klop
persingel 169, kindèrportemonnaie. Bur. v.
Politie, Smedestraat, heerenrijwiel. Steger-
man, Scheepmakersdijk 53, roeiboot. Bur. van.
Politie, Smedestraat, reticule met inhoud.
Wajer, Doelstraat 26, ring. Fornier, Zand-
yoortschelaan 178, Heemstede, kinderscheep
je- Terpelle, Korteweg 3 .sleutel, v. Amstel, Da
Costastraat 68, kindertaschje. Haman, Kerk
hofstraat 1 b, taschje met inhoud. Smit,
Slachthuisstraat 88, kinderwantje.
Adriaanse, Tetterodestraat 71, armband
horloge, Kruïjder, Joh. v. Vlietstraat 84,
broche; Haasse, Zoetestraat 2, autobumper,
Hendrikse, Duvenvoordestraat 19, badzak;
de Heer, v. 't Hoffstraat 131, beitel; v. Steen,
Spaanschevaartstraat 102, ceintuur; v. Dam,
Diederikstraat 10, das; Heeres, Alb. Thijm-
straat 21, kinderhandschoen; Donkerloo,
Lange Heerenvest 104, jas; Oldenhove, Oos
terstraat 12, kap v. e. electrische rijwiellan-
taarn; Bur. van Politie, Smedestraat, kerk
boek R.-K., Savrij, Schalkwijkerweg 65F,
grijze kat. Treffers. Zonnesteeg 3 zwart,
lorgnet; Vellinga, Haltsma Mulierstraat 52,
manchetknoop; Groeneveld, Brouwersstraat
3, kindermuts; Bur. van Politie. Smedestraat
nummerplaat; wed. Ruiter, Paul Krugerka-
de 7 zwart, portemonnaie met inhoud; de
Vries, Staringstraat 26, idem: Konings, le
Hoogewoerddwarsstraat 22, portefeuille met
inhoud; Rumpff, Brouwersplein 12, rijwielbe-
lastingmerk; v. Norden, Barbarossastraat
26, idem; Joosten, M. v. Heemskerkstraat 50,
rozenkrans; Stokman, Amsterdamschevaart
52, sierspeld; Blankert, Kennemerstraat 21
zwart, zakken.
Uit he't Amerikaansch door
NINA WILCOX PUTMAN
Vertaald door CHRISTINE KAMP.
(Verhaal In Briefvorm).
1)
„Je weet .lieve Rosamonds, dat als ik met
een zilveren lepel in mijn mond geboren was,
er alle kans voor was, dat de naam van een
hot erop stond.
Mijn ouders waren erg gulhartig en het
is waarschijnlijk daaraan te wijten, dat ik
mijn Dickey zoo goed begrijp, ondanks de
vele wanboffen, die hij heeft.
Bijv eerbeeld ons uitstapje naar Europa,
naar Engeland! Wel, liefste, als wij over der.
Oe Man waren gevlogen, zou het niet half
zoo'n weav^tuk zijn geweest als wat wij
de 'en. Maar on het ocgenb'.ik. dat wij de uit-
r '.n.non van de Led well's, begon
Die!: en v.rs.e daarvan te redeneeren
en je kent beste, dus je weet ook
dat zijn ar~umen;-?n meer overtuigend zijn
dan de ir.vlrah'e van een warenhuis om een
doorloop:" "e rekening te nemen.
„Eenr:':-je naar Londen", riep hij uit.
„o, wat een bof! Wel, lieveling, wij zouden
wel idioot zijn om dat af te wijzen. Zeg, het
is oen eenige kans! Ds Ledwell's zouden een
tarnt:' en nichtje hebben meegenomen, die
verhinderd zijn en nu zitten zij met die
jpassasebtMttai en bieden die ons gratis
„Maar schat", zei ik, „het zijn geen
re tour bil jetten. Wij zullen die zelf moeten
koopen. En je weet wel, dat wij ons dat niet
kunnen veroorloven, vooral nu je buiten
betrekking bent",
„Juist daarom Is het zoo'n bof voor ons
om nu te gaan. Op de boot zal ik kans heb
ben om met zakenlui in kennis te komen
en die zullen mij juist de betrekking aanbie
den, die voor mij geschikt is'".
„Maar welke is dan wel voor je geschikt?"
vroeg ik voor den zooveelsten keer. Want
zie je. lieve vriendin, die kwestie is zoo dik
wijls tusschen ons besproken.
„Sapperloot, ga je daar weer over begin
nen", antwoordde hij boos. „Juist., omdat ik
mijn capaciteiten ken, omdat ik daardoor
weiger mij vast te laten roesten aan een
kantoorstoel als boekhouder of zoo iets, denk
je maar dat ik een domoor ben! Ik zeg je,
ik ben beu van alle betrekkingen die hier op
ds gewone manier te krijgen zijn en ik wil
een positie hebben, waarin ik kan toonen.
waartoe ik in staat ben".
Je weet, Rosamonde, dat hij altijd zoo
eerzuchtig is geweest. En in al de dozijnen be
t-rekkingen, die hij al gehad heeft, heeft hij
altijd uitstekend voldaan. Herinner je je,
dat hij in betrekking is geweest bij de
Ready Pencil Co. en gedurende de twee
e-erste weken hun kantoor heel&maal reor
ganiseerde? Beste meid, hij zou daar in
minder dan geen tijd hoofd-bedrfjfsleidor
zijn geworden, als de Compagnie het zoo
lang had uitgehouden! En de Koolover
Chest Co. zei, dat hij in I-Iavard gestudeerd
had. Het was t-och Dickey zijn schuld niet,
dat die zaak failliet ging!
„Lieveling", fluisterde ik hem toe, „natuur
lijk ben je geen luiaard en ik geloof zeker
dat je een groot succes zult hebben. Maar
ik begrijp niet, hoe een reisje naar Londen
dat kan bewerken".
„Kijk eens hier, Nataclia", zei hij met
dat air van eindeloos gedrild, waardoor ik al
zenuwachtig word, eer hij iets gezegd heeft,
„wij moeten toch de eerstkomende weken
leven, niet waar? Dat zal wei zoo iets kosten,
denk je ook niet? Nu hebben wij zeven dagen
noodig om naar Europa te komen en ter
wijl wij op de boot zijn, kost het ons niets,
behalve een paar fooien. Intusschen kan ik
naar werk uitzien, juist alsof wij in New
York gebleven waren. Ik zal mij bevriend
maken met de rijke zakenlui, die in de rook-
salon zitten te dampen; hier zijn die men
schen niet te genaken. Bovendien zal ik er
varing opdoen. Iedereen weet, dat het een
goed figuur maakt, als men kan zeggen, dat
men de Haringsloot is overgestoken. Hoe of
je de zaak ook beschouwd, die reis is een be
legging".
„Ja, dat lijkt mij ook", zei ik, nu ik de
logica begon te snappen van hetgeen hij zei.
Bovendien, lieve Rosamond, verlangde ik
er erg naar om te gaan, want zoo'n reisje
had ik toch nog nooit kunnen maken. Toch
ging ik voort: „Dickey, schat, herinner je
toch, wat er gebeurd is, toen je het lidmaat
schap ran de Barbarough County Golf Club
als een belegging beschouwde en daar liep de
boel in he: honderd en je mocht nog schade
vergoeding betalen. Van deze belegging ben
ik evenmin zeker".
„Maar het is juist Ledwell, die ik in die
club ontmoette, niet waar?", zei Dickey
triomfantelijk. „En nu inviteert hij ons om
mee naar Londen te gaan! Was dat een be
legging of niet?"
Ik wist eenvoudig niet, wat daarop te
antwoorden, Rosamonde. Als Dickey zoo be
gint te redencercn, ben ik niet in staat na
te denken tot alles beslist is en wij in de
knoei zitten. Maar ik had nog een troef, die
ik uitspoelde, al was het alleen om mijn ge
weten gerust tc stellen.
„Luister", zei ik, „zou het niet verstandiger
zijn, schat, om de heele geschiedenis uit ons
hoofd te zetten en morgen aan den dag die
zoo moeilijk te krijgen positie te zoeken?
Waarom probeer je niet nog eens om Mr.
J. Howe te spreken te krijgen?"
„Neen, dat is onnoodig", zei Dickey, onge
duldig geworden om mijn kinderachtige op
merkingen. „Toch is het bepaald grappig...
dat ik he't nooit zoo ver kan brengen om
hem in zijn privé-kantoor te treffen, en dat
nog wel. nadat onze wederzijdsche vaders
zulke dikke vrienden waren- Zeker zou ik
graag werkzaam zijn in de Workrite Office
Furniture Co., maar ik heb er genoeg van
om daar met den hoed in de hand te komen
om steeds te vernemen, dat de oude heer
belet heeft. Misschien is hij bezig zijn golf-
stokken voor het spel gereed te maken of
iets dergelijks. Neen schatje, wij zullen het
reisje maken en daarna zal ik den ouden
Howe opzoeken".
Om je de waarheid te zeggen, Rosamonde.
wist ik van het eerste oogenblik af, dat wy
zouden gaan. Ik kon het over mij votfier.
komen! En toen ik onze koffers pakte, was
het met een sensatie van komend ongeluk,
die toch tegelijk iets heerlijks was. Ik weet
niet of je mij begrijpt, liefste? Het is alsof
men met Kers mis veel tc« veel dure dinger,
gekocht heeft en dan hoopt, dat er, voor dc
rekening komt, een wonder zal geschieden
I-Iet Ls een vreeselijk gevoel. Maar in alle
geval stopte ik al mijn zorgen mee in den
koffer en vergat ze daar tijdelijk.
Wel Rosamonde, de reis naar Europa was
verrukkelijk! Wij speelden heel veel bridge
met de Ledweils en Dick verloor ongeveer
vijftig dollars een verlies haast zoo erg als
een voortand uit z'n gebit. Maar hij ont
moette geen financieelc reuzen, die hem
aanboden vice-president te worden en toen
ik Dickey erover aansprak, dat die verliezen
bij het spel haast niet te dragen waren, sloeg
hij mij met een slag neer.
„Onzin", zei hij, „die verliezen aan de Led
weils kunnen ten slotte nog voordeelig zijn.
Als hij denkt, dat ik zoo'n armoezaaier ben,
zou hij er nooit aan denken mij een zaken-
connectie te verschaffen, die de moeite waard
was".
Maar, beste vriendin, de Ledweils boden
hoegenaamd geen positie aan. Als een nacht
kaars ging de heele connectie uit. Ik vermoei
dat die invitatie gedaan is na een uurtje
van cocktail genot en hoewel zij blijkbaar
tevreden waren ons onderweg bij zich te
hdbben, was hun reis uitsluitend bestemd om
plezier te hebben en ons in Londen te
chaperoneeren aat stond niet op hun pro
gramma. Toen wij dan in Southampton
aankwamen, gaven zij ons een welgem-eenden
handdruk en eigenlijk onbewust een intro
ductie voor Laddie Whitfield.
Natuurlijk ken je hem, Rosamonde. Lad
die's eigenlijke naamzooals die staat op
de rekeningen van zijn kleermakeris
Lord John Charles Allington De Vore
Gratham, maar de familienaam is Whitfield
uit te spreken: Whittle. Die blonde spriet
van een Engelschmaneen van het soort,
dat monocles draagt.kwam toevallig op
het douanekantoor letter L, waar de Led
weils aan het uitleggen war en. dat hui ~ie-
•■ikaansche phonograaf oorspronkelijk in
Bondstreet gekocht was.
„Hallo!" riep hij. mevrouw Ledwell de
hand drukkend, terwijl hij naar mij keek.
„Wat doen jelui hier?Wat ik hier te ma
ken heb? Ik heb er niet de minste notie van.
Het is die vervelende carburateur aan mijn
auto. Ginds in de garage, weet jc. Die hapert
geregeld als ik uit rijden wil gaan". Het leek
alsof hij hen twee dagen geleden gesproken
had, in plaats van twee jaren geleden.
(Wordt vervolgtLl
