30 JAREN ASPIRIN
H. D.-VERTELLINGEN
Wat een bof
J. Lottgering
HAARLEM'S DAGBLAD VRIJDAG 15 NOVEMBER 1929
(N«drak verboden; au'enr»rocht ToorbehondtsJ
De ernstige wond
Naar het Fransch van PAUL LOUIS HERVIER.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.
Onder
voortdurende controle
van een staf chemikers staat de fabricatie
van ASPIRIN.
Dagelijksche onderzoekingen en proef
nemingen geven een volle garantie voor de
zuiverheid, altijd gelijkblijvende samenstelling,
goede verdraagzaamheid en werking van het
product.
U kunt daarom steeds Uw volle vertrouwen
aan Aspirin schenkt^. -
eenig op de wereld,
Vader riep mij bij zich, om mij nog een
laatste waarschuwing te geven.
„Zooals je weet. komt vanavond de be
roemde chirurg Coupard bij ons eten. Je hiag
wèl aan tafel komen, maar onder voorgaar
de, dat je belooft je netjes te gedragen, zooals
het een welopgevoeden jongen betaamt. Is
dat afgesproken? Goed! Ga je dan maar ver-
kleeden".
Het aanstaande bezoek van den vermaar
den chirurg bracht me een grappig voorval
in herinnering, dat voor mij echter minder
prettig eindigde. Toen de geleerde, verstrooid
als altijd, bij ons kwam, vroeg hij, of hij eerst
even zijn handen mocht wasschen. Wij had
den hem alleen gelaten in de toiletkamer.
Daar hij wel wat heel lang wegbleef, ging
mijn vader, die ongerust begon te worden,
eens zien wat de reden was van die lange
afwezigheid.
Hij vond hem, belachelijk uitgedost met
een wijde, witte blouse aan, die in een hoek
had gehangen, en waarvan hij de weerspan
nige ceintuur poogde vast te maken om zijn
dikke buik. De groote man had blijkbaar ge
dacht dat hij een operatie moest verrichten
en had zijn tollet gemaakt in overeenstem
ming daarmede!
Ik volgde mijn vader op den voet en toen
ik zag, wat er gebeurd was, barstte ik in een
onbedaarlijk lachen uit, hetgeen me een
oorvijg van mijn vader berokkende, vergezeld
van de mededeeling, dat ik naar mijn kamer
moest gaan; daar werd me later op den
avond wat eten gebracht door Eulalia, de
dienstbode.
Ik had beloofd mij netjes te gedragen en
!k hield woord. Het gebeurt ook lang niet
alle dagen, dat een eenvoudige familie ais
de onze, een wereldberoemd chirurg, als Dr.
Coupard, ten eten krijgt.
Nauwelijks zitten we aan tafel, of de groo
te menschen raken dadelijk in gesprek. Dok
ter Coupard, die zeer op zijn gemak is van
avond, vertelt het een en ander van zijn her
inneringen en ondervindingen en ziet diverse
theorieën uiteen. Ik begrijp niets van zijn
wetenschappelijke uitleggingen, maar ik wil
van dezen avond een onvergetelijke herin
nering bewaren en verlies dus geen woord
van wat hij zegt.
„Ha!, nu komt de verrassing!", roept mijn
vader uit. Octave de geleerde heet Octave
VAKSCHOOL VOOR BAKKERS.
SAMENWERKING TUSSCHEN WERK
GEVER EN WERKNEMERS.
Het bijbrengen van behoorlijke vakkennis
aan menschen die reeds in het vak werken
is een vraagstuk dat voor verschillende be
drijven moeilijk oplosbaar bleek te zijn. Voor
enkele bedrijven is het zelfs noodzakelijk
gebleken dat de overheid zich hiermede ging
bemoeien.
Onze gemeente steunt cursussen voor me
taalbewerkers en schilders. Indien het bij
brengen van behoorlijke vakkennis geschie
den kan door samenwerking tusschen werk
gevers en werknemers, dan is dab toe te jui
chen.
We hebben dan hier het oog op de vak
school voor bakkersgezellen, welke door over
leg van het bestuur van den Bakkersgezel-
lenbond en het bestuur van de Coöperatie
Vooruitgang eenige weken geleden met de
lessen kon beginnen. In de mooie ruime bak
kerij van genoemde coöperatie worden door
44 leerlingen met de grootste animo zoowel
de theoretische als de practische lessen ge
volgd. Zoowel de jeugdige leerlingen als de
genen, die al reeds in het bedrijf werkzaam
zijn, doch die zich meer speciaal als luxe
bakker willen ontwikkelen, volgen wat hen
door de leermeesters (de heeren Kuyper,
Krammer en Klnders) wordt opgedragen.
De leerlingen zijn in drie klassen verdeeld.
De eerste klasse begint met opbollen en uit
rollen. De tweede klasse is bezig met suiker
werk, halve maantjes en strengelwerk, ter
wijl de 3de klasse zich geheel met het oefe
nen in het bewerken van suikerdeog bezig
hield.
Het gebakken product wordt voor den kos-
tenden prijs door de leerlingen gekocht. Het
bestuur der coöperatie verleent alle mede
werking. niet alleen door het beschikbaar
stellen van de bakkerij, maar ook door alle
benoodigden ingrediënten voor inkoopsprijs
beschikbaar te stellen.
FEUILLETON
Uit het Amerikaansch door
NINA WILCOX PUTMAN
Vertaald door CHRISTINE KAMP.
(Verhaal in Briefvorm).
3)
Nu, Rosamonde. behalve als je buitens
lands bent geweest voor plelzier, kun je het
Je niet voorstellen hoe eenzaam je daarbij
bent- Als Je al de winkels hebt gezien en over
Je schrik heen bent wat de prijzen betreft,
mis je je vrienden zoo erg, dat je in de buurt
van de' American Express Co gaat ronddwa
len alleen om maar den klank van Ameri-
kaansche stemmen tc hooren- Je bent al blij
als je daar een werkman ontmoet, want die
spreekt tenminste Amerikaansch. Dus kun je
begrijpen hoe verheugd wij waren van plot
seling" dien vertegenwoordiger van hel ais on
gastvrij uitgekreten Engelsche ras te tref
fen. die zich onzer wilde aan trekken. Hij
nam ons mee naar verschillende nachtclubs,
waar het tot nu toe onmogelijk was geweest
binnen te komen, want in Engeland, als zij
vreemdelingen willen buitensluiten, dan
doen zij dat ook, en fooien of voorgeven, dat
je den eigenaar bent, dat helpt geen zier.
"lWee van deze clubs waren werkelijk heel
goed. De Jazzband was voortreffelijk. Ja, zie
je, Rosamonde, jazzmuziek doet veel om En
geland cn Amerika dichter tot elkander te
brengenik bedoel, in een soort van
Anglo-Saxophone Alliantie. D'.ckey betaalde
de meeste entreesdie hoog genoeg waren,
en mijn vader heeft gelijk met hem gestu
deerd in Besancon Octave, ik weet me
nog goed te herinneren dat je altijd een uit
muntend jager bent geweest en een echte
fijnproever bent. Daarom heb ik dezen ree
bout laten komen. Is hij naar je zin? En zou
ik je mogen verzoeken hem voor te snijden?"
De chirurg voldoet aan mijn vaders
wensch.
De keukenmeid zet den enormen schotel
vóór hem op tafel en geeft hem het zwaar
zilveren voorsnijmes en de bijbehoorende
vork de trots van de familie.
Uit voorzorg spreidt hij zijn servet, waar
van hij een punt onder de kin stopt, over
zijn knieën. Zeer voldaan over het hagel
witte linnengoed, dat zijn kleeren beschermt,
onderzoekt hij met een kennersblik de
scherpte van het mes, en snijdt dan het
malsche vleesch aan, waaruit een fijne straal
roode jus loopt; onderwijl vertelt hij de een
of andere geschiedenis, die ik me niet meer
herinner.
Zich meer speciaal tot mijn vader wen
dend, zegt hij: „Op het kasteel Vassabella,
vlak bij Besangon, weet Je nog Radinois, ge
beurde het dat de afgevaardigde Beaudres-
son je hebt hem goed gekend, hij is tien
keer tot kamerlid gekozen in vier jaar een
schildwacht verwondde, wiens naam Pierre
Vamille was. Ik was toevallig in de buurt bij
een neef, dat wist Beaudresson, en dus werd
ik er gauw bijgeroepen
Het vieesch wordt volgens de regelen der
kunst gesneden, met kleine voorzichtige
streken van het groote mes.
Het servet gaat aan den hals los, waar het
-ingestopt was, de chirurg pakt het, vouwt het
op, strijkt het weer glad en schijnt het met
den blik te meten; daarna neemt hij, onder
ademlooze stilte, en afgesneden bloedenden
bout van de ree, pakt dien in het servet, dat
hij behoedzaam toevouwt en ten slotte toe-
knoopt. Hij kijkt van zijn werk naar den
grooten schotel, waar de rest van het vleesch
op ligt, geeft de schaal aan Eulalia, die nog
steeds eerbiedig achter zijn stoel staat en
zegt.
„Over twee dagen kom ik terug voor het
tweede verband. Ik hoop dat er zich geen
complicaties zullen voordoen. De wonde was
zéér ernstig".
NATUURHISTORISCHE VEREENIGING
Voor de leden en infcroducees der afd. Haar
lem en omstreken van de Nederlandsche Na
tuurhistorische Vereeniging zal Zaterdag 16
November Dr. H. C. Redeke in de tuinzaal
van Brinkmann een lezing met lichtbeelden
houden over de „Biologie van het Plankton".
Onder plankton verstaat men alle in het wa
ter zwevende, vaak microscopisch kleine or
ganismen waar o.a. vele visschen en de ba-
leinwalvisch zich .mee voeden.
Dr. Redeke is bij vele leden reeds bekend
van het jaarcongres waar hij een zeer duide
lijke causerie over verschillende voor de con
sumptie gebruikte visschen hield. De persoon
van dezen kenner der waterfauna is een
waarborg, dat de toehoorders veel interes
sants over de zwevende waterbewoners zul
len vernemen.
WINTERLEZINGEN.
Voor den Nederl. Chr. Vrouwenbond, afd.
Haarlem en omstreken zullen de volgende
winterlezingen gehouden worden:
Dinsdag 19 Nov. Dr. J. H. Bavinck te
Heemstede. Onderwerp: „Enkele vragen over
karakter en opvoeding". Vervolg op „Karak
ter typen".
Vrijdag 24 Januari de heer W. G. v. d.
Hulst te Utrecht. Onderwerp„Ons kind en
zijn boek".
Donderdag 27 Februari spreker Dr. Joh.
v. d. Spek te Heemstede. Onderwerp: „Het
Lachen", psychologisch en phisiologisch,
met lichtbeelden.
JUBILEUM L. KLEEFSTRA.
Heden was de wagenbestuurder L. Kleef-
stra 25 jaar in dien3t van de N.Z.H.T.M.
Hij werd namens de directie door den chef
van den uitvoerenden dienst, den heer P.
M. Gieske, gecomplimenteerd, waarbij den
jubilaris het gebruikelijke geschenk onder
couvert werd aangeboden. Het verdere ge
deelte van den dag mocht do heer Kleef-
stra in den huiselijken kring doorbrengen.
maar zooals hij mij toefluisterde in antwoord
op mijn angstig kijken naar de wegsmeltende
shillings: Het is werkelijk slechts een be
legging!"
En ik geef er niet om, Rosamonde, om te
bekennen, dat belegging of niet. Laddie onze
verveling wegnam. Niemand van zijn ken
nissen was in de stad en nu wierp hij zich
op als onzen gids. Van dien eersten avond af
was hij voortdurend met ons samen en
bracht ons overal heen, behalve naar het
weelderige paleis in Park Lane, waar hij
woonde.
,JDat is in nachttoilet", legde hij uit, „pa
jamas over de meubelen in de salons, en zoo
voorts. De familie ïe naar het Roodcastia en
ik sla er mij door met Geems." Dat bleek te
zijn een soort van vaderlijke bediende en
theezetter, die er voor zorgde, dat zijn jonge
meester niet noodig had zelf zijn badkuip
vol te laten loopenhetgeen werkelijk
geen sinecure is in een Engelsch huis.
Maar als Laddie ons niet naar zijn huis
bracht, nam hij Dickey mee naar Boodles,
zijn club en danste met mij in Bai-kley
en reed met. ons naar het Hotel de Paris In
Maidenhead, waar men verrukkelijk thee kan
drinken aan den oever der rivier. En dan
was er iets, wat Laddie niet deed: hij bood
Dick geen betrekking aan. Arbeid was zoo
ver weg uit Laddie's gedachten, dat hij niet
kon begrijpen, dat er menschen bestaan, die
dat noodig hebben om te leven, Ja, zie Je,
lieveling, de City is een gedeelte van ae
stad Londen, waar de politieagenten een
anderen helm dragen, zoodat de aristocra
ten direct bemerken kunnen of zij dar ge
deelte naderen en haastig hun auto kunnen
doen keeren om niet in contact te komen met
zaken. Laddie zou eenigszins verlegen en
verward gekeken hebben als er gesproken
zou worden over werken. Inderdaad was hij
niet alleen volkomen onbekwaam om Zv.Uen
HAARLEMSCHE ESPERAN
TISTEN VEREENIGING.
EEN VROOLIJKE OPENBARE LES.
In een der zalen van het gebouw ,JDe Nij
verheid" in de Jansstraat werd Donderdag
avond een druk bezochte bijeenkomst (de
zaal was geheel gevuld) gehouden, onder
leiding van den heer A. Rutgers, voorzitter
der Haarl. Esperan tistenvereeniging „Kom-
prenado Faras Pacon". Doel van de samen
komst was de aapiwezLgen bekend te maken
met de onderwijs-methode van den heer An-
dreo Ce, lid van het Bureau International
dEducation te Genève en voorts: het ma
ken van propaganda voor Esperanto in 't al
gemeen.
Na een kort openingswoord van den voor
zitter, waarin deze als zijn meening uit
sprak dat Esperanto zal overwinnen, was het
woord aan de sprekers van den avond.
Eerste spreker was de heer P. Heilker uit
Hoofddorp.
Spr. zeide dat Esperanto een kunsttaal is.
maar zij lean toch niet met de gewone
kunstgewrochten vergeleken worden. En
voorts deelde spr. het een en ander mede be
treffende den samensteller van het Espe
ranto, Dr. Zamenhof. In Bjalistock, in Polen,
werd hij geboren en hij kwam daar in die
plaats, waar zoovele talen gesproken werden
en zooveel oneenigheid was, al spoedig tot
de conclusie dat de oorzaak van de vele broe
dertwisten in de wereld, het taalverschil was.
Hij nam zich voor, later een wereldtaal te
scheppen, een nationale hulptaal. Door zijn
studie van het Engelsch begreep hij dat met
ten minimum van grammatica een hulptaal
te formeeren was. In 1887. toen hij 18 jaar
was, had hij zijn taal „klaar". Maar toen hij
22 jaar was en van de Universiteit te Moskou
terugkeerde, vond hij thans geen enkel over
blijfsel meer van zijn werk: zijn vader die
niet wilde dat zijn zoon zich met „utopieën"
bezighield, had al zijn documenten vernie
tigd. Doch na verloop van twee jaar had hij
alle schade weer ingehaald.
In 1905 kwam de triomf: op het eerste Es
peran to-congres konden alle deelnemers uit
verschillende landen zich uitstekend aan
elkander in het Esperanto verstaanbaar
maken. Op het 20e congres in Antwerpen,
verleden jaar. werd zelfs een stuk van Sha
kespeare in het Esperanto opgevoerd! Het
was een openbaring!
Veel spot- hebben de Esperantisten moeten
verduren. Maar zij hebben doorgezet en Es
peranto heeft het gewonnen en heeft meer
en meer de algemeene belangstelling.
Met eenige propagandistische woorden ein
digde spr. zijn toespraak.
Hierna was het woord aan den heer A. Ce
die een toespraak hield in het Esperanto,
vertaald door den voorzitter. De spreker
deelde mede dat hij vroeger, toen hij nog op
het gymnasium was in Roemenië elke week
een prentbriefkaart uit Haarlem ontving;
zijn eerste correspondent was dus een Haar
lemmer. Spr. was nu al 14 dagen in ons land
en met veel genoegen. Zijn Haarlemsohen
vriend had hij niet meer kunnen vinden,
want hij was inmiddels verhuisd. Maar spr.
hoopte hem nog te ontdekken.
In Japan wordt veel aan Esperanto gedaan
rapporten en reisgidsen verschijnen in die
taal, sommige zelfs alleen in die taal. Het
zelfde kan gezegd worden van China.
Waarschijnlijk zal er een tijd komen,
waarin het eene volk niet meer het andere
bedreigt. Dan zal men het Engelsch als
wereldtaal kunnen gebruiken. Maar zoolang
er nog tweedracht tusschen de volken is, zal
er een andere, neutrale taal moeten gebruikt
worden. Het Latijn is daarvoor niet geschikt
want er kunnen geen moderne begrippen in
uitgedrukt worden.
Spr. vestigde verder de aandacht op den
eenvoud van de Espei-anto-spraakkunst. Deze
kent slechts 16 regels. Maar het. gaat er
mee als met een viool, die maar vier snaren
heeft en toch: welke heerlijke melodieën kan
een virtuoos aan dit schijnbaar-eenvoudige
instrument ontlokken!
Gelukkig begint het Esperanto steeds meer
de aandacht van het onderwijs te trekken.
Er zijn thans twee instituten: een in Genève
en één In Amerika: dat laatste werkt samen
met de Universiteit te New-York.
Wie Esperanto kent zal zijn eigen taal be
ter leeren hanteeren en ook gemakkelijker
andere talen leeren.
In den laatsten tijd verspreidt de wensch
om elkander te begrijpen zich hoe langer
hoe meer. Het Esperanto zal op den duur een
brug vormen tusschen de verschillende vol
ken.
Hierna volgde een les In het Esperanto,
waarbij spr. niets anders dan deze taal sprak
en hij op prettige en soms humoristische
wijze de aanwezigen bij de les wist te betrek
ken. Het bleek, hoe spoedig men in staat is,
Esperanto-woorden in zich op te nemen en
de eenvoudige spraakkunstregels toe te
passen.
Na deze vroolljk verloopen les, die inder-
te doen, maar hij was ook aansprakelijk voor
het feit, dat Dickey die akelige oude kar
kocht.
Laddie had Dick zijn Europe laten chauf-
feeren en Dickey was er verliefd op gewor
den en zoo erg, dat hij op een middag thuis
kwam, vertellende, dat hij een eigen auto
had gekocht, een 1913 chassis met tweede
hands bijna nieuwe carosserievoor één
honderd zestig pond, contant geld.
Rosamonde, ik dacht te sterven, toen ik
dat hoorde, want dat is achthonderd dollars
en wij hadden nog maar elfhonderd op on
zen credietbrief en geen retour kaartjes voor
naaf huis. Het feit., dat ons geld vleugelen
scheen te hebben, hielp niet om naar ons
nest terug te vliegen en natuurlijk trachtte
ik dat Dickey duidelijk te maken. Maar
Ja, het was te laat! Dickey had al betaald
voor dat nare ding, maar o, Rosamonde, het
nare ding was zoo mooi! Juist de auto waar
je over gedroomd hebt om eens je eigendom
te kunnen noemen, laag, lang, gelakt en
met elke handle, die je maar kunt inden
ken.
Op het oogenblik, dat ik er mijn oog op
liet vallen, kon ik mij voorstellen, hce ver
bluffend het zou staanwij erin, ik met
den Nertsmantel aan, langs Fifth Avenue rij
dend, terwijl onze kennissen ons nakeken
met de oogen haast buiten de kassen van
jaloezie en verbijstering. En denk dan eens,
wat zcu ik zeggen, als een vriendin een beetje
uit de hoogte mij zou vragen, wat voor soort
karretje wij hadden. Dickey nam de kap af
•en toonde mij de machine, allemaal koper
en zoo schoon en schitterend, alsof alles
splinternieuw was.
„Kijk toch eens naar die machine, hè?"
risp hij vol geestdrift uit. „Je kunt eenvou
dig die r»nderdeelen niet verslijten. Zij houdt
het zeker wel zes of zeven jaar uit! Laddie
kent ccn man, die zoo een rijdt al sinds
daad een prettigen indruk gaf van de metho
de van den heer Ce, dankte de heer Rutgers
de beide sprekers en deelde mede dat de heer
Ce cursussen in het Esperanto geeft te Am
sterdam. „Te Haarlem", zeide spr., .hebben
wij het niet durven wagen; dat is een doode
stad op het gebied van Esperanto!"
ARROND.-RECHTBANK.
UITSPRAKEN.
Hazardspel.
De Arrondissement-s Rechtbank heeft uit-
spraak gedaan in de zaak van den arbeider,
die in een café gelegenheid gegeven heeft
tot het spelen van het hazardspel „Mijn en
Dijn". De man, tegen wien een gevange
nisstraf van 14 dagen geëischt was werd ont
slagen van rechtsvervolging omdat niet be
wezen geacht werd, dat hij het publiek ge
legenheid gegeven heeft tot hazardspel.
Verdediger was geweest mr. H. O. Drilsma
die dit als grond voor ontslag van rechtsver
volging had aangevoerd.
De Duitscher A. J., die terecht gestaan
heeft wegens diefstal van een fiets bij het
postkantoor te Haarlem en van een te IJmui-
den, welke fietsen hij in samenwerking met
een anderen Duitscher W. S. verkocht heeft
werd veroordeeld tot acht maanden gevan
genisstraf met aftrek van voorarrest.
De eisch was 9 maanden gevangenisstraf.
W. S. werd wegens heling van de rij
wielen eveneens veroordeeld tot 8 maanden.
Ook tegen hem was de eisch 9 maanden, met
aftrek van de voorloopige hechtenis.
H. M. S. vertegenwoordiger, wonende fce
Haarlem, appèl overtreding Motor- en Rij-
wielwet; vonnis Kantonrechter Haarlem be
vestigd behalve ten aanzien der opgelegde
straf welke is veranderd In f 300 boete subs.
30 dagen hechtenis.
A. S., chauffeur, wonende te Amsterdam
appèl overtreding Motor- en Rijwielregle
ment; vonnis Kantonrechter Haarlem be
vestigd.
M. v. W., melkslljter, wonende te Haar
lem, appèl overtreding Jachtwet, f 1 boete
subs. 1 dag hechtenis met verbeurdverkla
ring.
P. J. H. P., chauffeur, wonende te Haar
lem, appèl overtreding Motor- en Rijwielwet
drie dagen hechtenis met ontzegging van de
bevoegdheid om motorrijtuigen te besturen
voor den tijd van drie maanden o.v.
A. V., colporteur, wonende te Amsterdam
bhans gedetineerd, Art.24-7 W. v. S., zes maan
den gevangenisstraf met aftrek preventieve
hechtenis.
P. N. J. Z„ hovenier, wonende te Haar
lem, art. 239 W. v. S„ veertien dagen gevan
genisstraf.
J. B., autobusondernemer, wonende te
Haarlem, appèl overtr. Motor- en Rijwiel-
reglement, vrijgesproken.
B. v. B., werkman, wonende te Haarlem
appèl overtr. Jachtwet; vonnis Kantonrech
ter Haarlem bevestigd.
J. W., bankwerker, wonende te Haarlem,
appèl overtreding Motor- en Rijwielwet;
vonnis KantonrechterHaarlem bevestigd
met uitzondering van de daarbij opgelegde
straf welke is veranderd, in f 15 boete subs.
15 dagen hechtenis.
Diefstal bij de Hoogovens.
Een bankwerker en een monteur uit Umui-
den beiden Duitschers, hadden zich te ver
antwoorden wegens diefstal van een kope
ren koeler ten nadeele van de Hoogovens te
IJmuiden. Beiden verdienden bij de Hoog- I
ovens een goed salaris, zoodat de daad vrij
wel onbegrijpelijk was. Zij zijn thans gede- I
1910. Dezelfde kar, zeg ik je! Zeg, Natacha
Brooks, het is een bof!"
„O, het is inderdaad een prachtig kar
retje," zuchtte ik, „maar het geld, schat!
Hoe kon je
„Geld, waar babbel je toch over? Weet je
wel, voor hoeveel je deze auto in Amerika
zou kunnen verkoopen? Vier of zesduizend
dollars! Je kunt er van opaan, dat ik dat
eerst heb onderzocht."
„Maar hoe krijg je hem over?" jammerde
ik.
„Per vrachtboot", antwoordde hij snel.
„Dat zal maar honderd dollars kosten. Wat
de rechten betreft, de kar is meer dan vijf
tien jaar oud, dus zal dat zooveel niet we
zen. Ik zeg je: het is een belegging en tege
lijk hebben wij nu iets, waar wij absoluut dol
op waren."
„En wij zijn rijp voor het gekkenhuis om
zoo iets te koopen". antwoordde ik bit-s. „Het
is allemaal mogelijk, zooals je zegt, schat,
maar een diamant van tienduizend te koo
pen voor tien dollars, zou op het oogenblik
even krankzinnig zijn. Belegging! Dickey
Brooks, jou beleggingen zullen ons nog in
het werkhuis brengen! Hoe zullen wij zelf
naar huis komen, om niet te spreken van
deze auto?"
„Och, de Hooper Fountain Pen Co Is mij
nog bijna duizend dollars schuldig, zooals
je weet Ik heb er een telegram naar toe ge
zonden, dat- ik het geld onmiddellijk moet
hebben. Zij zullen op zoo'n telegram dade
lijk antwoorden, wees dus niet bekommerd."
Rosamonde, liefste, dat deed de deur dicht.
Als het er op aan komt aan Dickey te laten
zien, dat ik zijn oordeelen door en door
wantrouw, ben ik 'rt even groote lafaard als de
menschen, die alleen maar voor de radio
durven zingen. Maar alles goed beschouwd,
het was zijn geld en om de eerlijke waarheid
te zeggen, toen wij instapten en Piccadilly
tlneerd en de Hoogovens zullen hen niet te
rug nemen.
De arbeiders bekenden en het getuigen
verhoor kon die bekentenis slechte bevesti
gen.
Het O. M. eischte 3 maanden gevangenis-
straat met aftrek van voorarrest. Het ver
leden van verdachten is gunstig.
De verdediger, mr. Julius Hoog vroeg een
voorwaardelijke veroordeeling, subsidiair een
straf gelijk aan de preventieve hechtenis.
Uitspraak Donderdag.
Heling van bloembollen.
Een 58-jarig tuinder uit Alkemade stond te
recht wegens het vervoeren van bloembollen,
waarvan hij wist. dat deze van diefstal af
komstig waren, althans dat hij zich de bol
len wederrechtelijk heeft toegeëigend. De
bollen waren 800 waard. Zij werden ge
stolen in den nacht van 23 op 24 September
van dit jaar ten nadeele van een tuinder te
Leimuiden.
Een veldwachter heeft de zakken waarin
de bollen gezeten hadden terug gevonden in
een schuit bij Roelof Arendsveen op 2 Oc
tober. De bollen waren naar een opslagplaats
vervoerd. In het pakhuis zijn de bollen her
kend als de gestolene.
Verdachte zeide de bollen vervoerd te heb
ben, doch niet te hebben geweten, dat deze
van diefstal afkomstig waren. De bollen had
hij gevonden op zijn land.
Voorts zeide verdachte zoo eerlijk te zijn
als goud, maar de verklaringen van getui
gen, die onder eede staan wilde hij niet te
genspreken. Hij heeft de bollen gevonden en
vond dit wel vreemd, maar naar de politie is
hij niet gegaan, want „of je hard of zacht
moet loopen weet hij niet, maar het is het
beste om niet hard te loopen".
De officier van justitie nam aan, dat ver
dachte den opzet heeft gehad om de bollen te
ontvreemden, aan de nonchalance van ver
dachte gelooft het O. M. niet.
Spr. vroeg voor schuldheling een gevange
nisstraf van 5 maanden met aftrek van pre
ventief.
Mr. Ij. G. van Dam was de verdediger. Hij
betwistte, dat het vervoer heeft plaats ge
vonden uit winstbejag. Derhalve vroeg plei
ter vrij spraak.
Uitspraak Donderdag.
JUBILEUM.
Heden herdacht de heer J. v. d. Bosch,
wagenlichter aan de Centrale Werkplaats,
den dag waarop hij vóór 25 jaar in dienst
kwam der Nederlandsche Spoorwegen. Na
mens de Directie ontving de jubilaris het ge
bruikelijke geschenk in enveloppe en een oor
konde.
Zijn collega's schonken hem een fraaien
barometer. De Jubilaris bracht den dag in
den huiselijken kring door, waar hem nog
vele blijken van belangstelling ten deel
vielen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per refjel.
siihit fgiii'itiiiiii
Verven Stoomen
Stoppage Hoeden vormen
Groote Houtstraat 5a
BBHMaMBBBSBEMMBmi
langs reden, was ik zoo trotsch als een
pauw. Het was verrukkelijkI
„Wij komen misschien in het armenhuis
te land" verklaarde ik, „maar toch zullen wij
hiervan genoten hebben!"
„Ja", grinnikte Dickey voldaan, „als je
maar geld bijeenschraapt en je alles ont
zegt en nooit een kans waarneemt als je
jong bent, zal je misschien niet eens lang
genoeg leven om van je spaarpenningen te
genieten. Deze kar is te chic om buiten een
goedkoop restaurant te parkeeren. Wat zou
je zeggen van Carlton?"
Natuurlijk zei ik ja. Je weet Rosamonde,
dat is het ergste als je mooie, opzichtige
dingen hebt, zooals die auto en mijn bonten
mantel, dat je eenvoudig naar dien trant
moet leven. En zoo deden wij, hoe-.vel de
eenigste, dien wij kenden, Laddie, buiten de
stad was. Hij was terug gegaan naar Cater-
ham om voor een paar dagen bij zijn regi
ment te zijn.... dat moesten de officieven nu
en dan doen.... en hij zou niet dan over een
week terug komen. Hoe dan ook wij amu
seerden ons met aan de heele wereld onze
nieuwe bezitting te toonen. 's Middags maak
ten wij heerlijke uitstapjes buiten en des
morgens hield Dickey zich bezig met de
machine na te zien en te zorgen dat die uit
stekend Sn orde bleef. Intusschen zaten wij
vol optimisme te wachten op een cheque van
de Hooper Fontaln Pen Co
Eerst konden wij maar niet begrijpen,
waarom zij niet antwoordden. Wij gingen twee
maal per dag naar de American Express,
maar alles, wat wij kregen, waren een paar
rekeningen, die ons waren nagezonden zonder
voldoende porto. Daardoor konden wij „ons
geld uitgeven voor slecht nieuws en al weer
nieuwe redenen prakkizeeren voor het weg
blijven van de cheque, die wij verwachtten.
.(Wordt vervolgd f
STADSNIEUWS
