H. D.-VERTELUNCEN
Wat een bof
FLITSEN
F1 ink en Lenig
SIERADEN
ANDRÉA EMH00SE?
FEUILLETON
STADSNIEUWS
HAARLEM'S DAGBLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehoudend
Omkeer
naaT het Fransch door
JACQUES GéSANNE
„Noem my Peggy, als we alleen zyn, wil je
Paul? Dat „chère amie" ergert me op den
duur."
De Follembray antwoordde glimlachend:
.Peggy künkt inderdaad gezelliger, maar Ik
zou je zonder je toestemming nooit zoo heb
ben durven noemen."
„Alsof je met andere vrouwen zoo vorme
lijk bent!"
„Ja. maar andere vrouwen stel ik niet ge
lijk met jou, Peggy!"
..Dat Is aardig van je en apprecieer ik zeer.
Wil je nu vanavond alle fox trots met me
dansen?" „Ja." „En alle tango's?" „Ja." „En
alle bostons?"
„Ja, maar dan moet je er niet bang voor zijn,
wanneer Ik je in opspraak breng," voegde zij
er aan toe.
„We doen niets afkeurenswaardigs wan
neer we dansen, veronderstel ik toch. En
daarbij kun je best begrijpen, dat over een
huwelijk als het mijne, waarin de man z'n
eigen leven leeft, die naar Deauville reist, als
ik te Chamonix vertoef en naar Venetië als
ik te Biarritz verblijf, de menschen altijd
stof tot praten hebben. Ze hebben al reeds
zooveel dingen van me verteld, die..., ze haalde
de schouders op, en zei op eenigszins boozen
toon: „Ik heb geen kinderen en zou werkelijk
wel dom zyn om me die enkele genoegens
van het ieven te ontzeggen."
Ze keek hem aan met haar mooie oogen.
waarin ze openlijk haar sympathie voor hem
liet blijken.
„Peggy! Peggy! ga je nu onverstandig
worden?"
„Heb je dan zoo over me te klagen? Als je
zooiets zoo spoedig opmerkt, zal het wel niet
de eerste keer zijn, dat iets dergelijks je is
overkomen, dierbare."
„Dierbare vind ik nu ook niet aardig
klinken."
,,Ja, dat is waar; maar je bent vandaag
zoo tegenstrydig. Van den winter deed je
niets dan flirten en nu we hier alleen zyn en
dus een goede gelegenheid hebben, doe Je
Je zoo koel voor."
„Toch heb ik wel sympathie voor Je Peggy"
De oogen van de Jonge vrouw keken hem
eenigszins spottend aan, waaruit De Foil en-
bray begreep, hoe moeiiyk de rol was, die hij
speelde.
,.En voor niets ter wereld," vervolgde hij
zonder aarzelen, „zou ik willen, dat ge iets
zoudt doem, waarover ge U later zoudt be
klagen."
De zachte oogen van daar straks kregen
nu een scherpere uitdrukking.
„Ge houdt zeker- nog altijd veel van.Ma
dame de Chapareillant?"
Iiy haalde de schouders op: „Wanneer Je
ook maar een beetje op de hoogte was van
mijn bestaan, dan zou je weten, dat ik de
persoon, welke je zooeven genoemd hebt in
geen jaren heb ontmoet. Ze is meestentyds
op reis."
„Dat zegt daarom nog niet, dat je nooit
aan haar denkt!"
„Neen. ook dat niet. Ik denk alleen aan die
vrouw, die zeer zeker een lieve verschoning
is wanneer ik een speciale reden heb om
me haar te herinneren, maar heusch niet al
tijd; dat kun je gerust geloovcn
„Je he>bt toch veel van haar gehouden!"
„Wie heeft je dat verteld?" „Bekenden van
me." „Menschen, die beter zouden doen, zich
met hun eigen zaken te bemoeien, denk ik."
Nu had hy reden, om zich boos te toonen.
Ze zei tactisch ,,Kom, trek er je maar niets
van aan."
Op dat oogenblik kwamen twee jonge vrou
wen binnen, die in hetzelfde hotel logeerden.
Uitroepen, handjes geven, gefluister! De
Follenbray trok zich bescheiden terug. Hy
had misschien wel de waarheid gezegd, toen
hij haar verzekerde, dat hy Mme de Chapa
reillant niet liefhad; met de Jaren was die
liefde minder geworden. Het eenige, dat hy
haar niet bekend had, was, dat die vrouw die
lieve verschijning, zooals hij gezegd had. een
zekere toovermacht op hem had uitge
oefend.
Dat hy haar niet meer liefhad, dat kon
waar zyn, maar dat hy nooit meer een an-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cta. per regel.
IN ZILVER EN BRONS
LANGE5 PELDEN *71/7$
BROCHES HANGERS4?i~
GR.H0UT5TR. 163 TEL.1£3?>3
Uit het Amerikaansch door
NINA WILCOX PUTMAN
Vertaald door CHRISTINE KAMP.
(Verhaal in Briefvorm).
n>
Het was een prachtige dag, zelfs was er
een beetje warmte in de lucht. In Hydepark
zag ik heele bedden gele narcissen bloeien.
Dat gezicht, vroolijkte mij wat op. Je weet
hoe hot is meisjelief, een Nertsmantel zal
niet. alleen het gebroken hart van een vrouw
bedekken, maar ook een langen tijd duron,
eer er reparatie aan is. Toen ik Shepherd
Market bereikt had, begon ik werkehjk be
lang te stellen in gebruiken en gewoonten,
anders dan de onze. Ik vond een fatsoen
lijken comestJbles-winkel en toen ik naar bin
nen ging om den prys van verschillende din
gen te vragen, kwam er dadeiyk remand's
grootvader aan, eruit ziende als een profes
sor in de mathematiek, die vol eerbied myn
orders vroeg.
„Ik ben hier pas komen wonen," zei Ik
schuchter, ..en daarom kom ik eens vragen
naar uw prijzen."
„Ik ben u zeer dankbaar." antwoordde de
man. „Mag ik uw adres weten?"
„Hot isClews House," stamelde ik, eer
ik begreep, wat ik zei. De professor keek eens
naar myn mantel en smolt weg in een hoopje
vettige onderdanigheid.
..O. dank u dank u hartehjk!" zei hy. ..Ik
liati a! .moord. - de C'r.vs mn Amerika
nen zou verhuurd worden. Eeu inooi huis,
dere vrouw zou kunnen liefhebben, dat was
zeker. Hij had er nog wel eens moeite voor
gedaan, maar die liaisons waren nooit van
langen duur geweest en ze hadden hem maar
last bezorgd, Want hij brak, uit medelijden,
ongaarne een verhouding af.
En ook had er een ommekeer in hem
plaats gegrepen, welke zich bij de meeste
mannen op veertigjarigen leeftijd voordoet,
wanneer ze reeds vroeg de ernstige zijde van
het leven hebben leeren kennen. De liefde
was voor hem niet onontbeerUjk meer.
De zucht om vooruit te komen was by
hem ontstaan, het vurig verlangen om een
carrière te voltooien, die menigeen reeds
schitterend vond, maar waar hij zelf nog
lang niet tevreden mee was.
Hij liep nu met stevigen pas den weg af,
terwijl hy de zuivere lucht met volle teugen
inademde.
„En nu was ik nogal hierheen gekomen,
om alleen te zijn, stil te kunnen werken en
af en toe eens rust te kunnen nemen. En
daar valt me warempel die kleine weer op
mijn dak, die me den geheelen dag aan *t
ïyntje houdt en me alle avonden dwingt tot
die einöelooze fox trots. Ook herinner ik me
niet dezen winter met haar geflirt te hebben.
Ik heb haar eenvoudig enkele lieve, onbe
duidende woordjes gezegd, voor Ujdpassee-
ring, omdat men zich by de familie altijd zoo
gruwelyk verveelt.
Zooals afgesproken was, danste hy dien
avond met. Peggy. Na verloop van enkele uren
troonde ze hem mee naar den tuin van heit
hotel. Ze gingen zitten op een bank, die uit
zicht gaf op het meer. Boschjes bamboesriet
beschermden hen tegen al te nieuwsgierige
blikken. De nacht was donker, zoel en vol
van heerlijke geuren. Bootjes gleden lang
zaam over het water, waarop enkele zangers
hun liefiyke liedjes met guitaar en mando
line begeleiding lieten weerklinken.
„Paul!" zei ze haar wang tegen Follembray's
schouders leggend!
Hij herinnerde zich een soortgelyken avond
van vroeger, in gezelschap van Mme de Cha-
pareillan, waarop hy werkelijk de grootste
vreugde had gesmaakt, waarvan het men-
schenhart vervuld kan zyn.
Heeriyke avonden, die nooit meer zouden
terugkomen. En nu by haar, dacht hij slechts
aan z'n smoking, die ze stellig zou bederven.
Het was zoo drommels moeilijk om er dat
mengsel van poeder en crème later af te
krijgen.
Haar uitroep „Paul!" beantwoordde hy be
leefdheidshalve mei, Peggy"!
Daarop trok hy de stoute schoenen aan en
begon
„Peggy, kleine Peggy, het schijnt je ge
griefd te hebben, dat ik je op een andere
wyze sympathie toedraag dan je het zou
hebben verlangd. Luister eens goed naar me.
Peggy. Ik ken al de ellende, die voortvloeit
uit de liefde."
„Wil je daarmee zeggen, dat we dus mlet
van den heeriyken zomertyd zouden mogen
genieten, omdat- de winter erop volgen moet!
Kom, spreek toch niet zoo dwaas!"
En brutaalweg sloot zy z'n mond met een
kus. „Paul," zei ze nog eens bevende. „Speel
niet met vuur Peggy, ik ben ook maar een
man, die nu z'n verstand moet gebruiken
voor twee. We zullen nu dadelijk vriend
schappelijk afscheid nemen; misschien dat
de nacht uitkomst brengt. Wanneer mor
gen
Ze meende z'n gedachten geraden te heb
ben en fluisterde zacht: „Wat een kind ben
je nog!"
Ze namen afscheid. Hy had slaap en sliep
spoedig in. Tegen acht uur den volgenden
morgen werd hy wakker. Hy herinnerde zich
plotseling de gebeurtenissen van den vo-
rigen'avond. Hy twyfelde er geen oogenblik
aan: de nacht had uitkomst gebracht.
Binnen eenige minuten had hy z'n koffers
gepakt, zoo goed en zoo kwaad als het ging.
Hij belde daarop den kamerbedien.de.
Laat eens dadeiyk myn nota bovenbren
gen, want ik vertrek met de boot van negen
uur. Als men vraagt waar ik heen ben ge
gaan, dan moet je maar zeggen, dat ik.den
trein van tien urn- naar Milaan heb genomen
Je kunt op een goede fooi rekenen.
Jammer toch dacht hij by zich zelf. Ik had
het hier zoo echt naar m'n zin: een mooie
kamer met een prachtig uitzicht en eerste
klas keuken. Wat een pech dat ik die
kleine nu juist moest ontmoeten! a
Toch wreef hij zich voldaan in de handen
daar hy nu zeker wist-, spoedig weer z'n vry-
heid te hebben, die voor sommigen, en ook
voor hem, de grootste zegen op dit onder-
maansche is.
myladymadam, meen ik. Als ik t mag
zeggen, heeft de hulshoudster van de her
togin hier jarenlang alles gekocht en als wij
de eer mogen hebben u te bedienen, zullen
wy u Juist zoobehandelen als hare hoog
heid."
Wel, Rosamonde, wat kon ik daarna doen?
Lieve meid, ik kon in dien win kei net zoo min
spreken over contante betaling, als dat ik
dc duurste kapper van New-York mij per
manent ondulation kon laten geven. By den
slager ging het juist zoo. Het eenige bezwaar
was, dat ik eenvoudig cavia ar, champagne en
kreeften moest bestellen. Iets minder duur
zou mij dadeiyk onder verdenking hebben
gebracht. En het grappigste van het geval
was, dat al dat bestellen, myn bonten man
tel en het adres in Park Lane my biologeer
den, zoo dat ik mijzelf niet meer kende. Maar
er scheen toch nog een beetje gezond ver
stand in my te zyn overgebleven en de laat-
'ste roekelooze daad was, dat ik aan Geems
by mijn terugkeer zei, dat ik voor dc huis
houding een rekening by verschillende win
keliers had geopend en dat hy daar alles
kon krygen.
Maar denk nu niet, dat, toen de eerste op
winding voorby was, ik mij niet ellendig ge
voelde. Dickey en ik voelden ons zoo, toen
er drie, vier, vyf dagen voorby gingen zon
der antwoord van moeder Brooks. Wij gin
gen byna niet uit het huis. behalve om een
wandeling te doen, want zooals ik je zei, ver
zwelgt onze auto een massa gasoline en die
is duur.
Maan- een avond, na een vreesdij ken. re-
genachtigen dag. konden wy de verveling
niet meer uithouden. Omstreeks elf uur wierp
Dickey de krant neer. waarin hy geprobeerd
had te lezen het huiveringwekkende verhaal
van een officier in Ladyanüüi g&Lurendê
VREUGDE IN DE JANSSTRAAT.
OFFICIëELE RECEPTIE IN RESTAU
RANT KöHLINGER.
Dubbele vreugde in de Jansstraatvereenl-
ging! Viering van het derde lustrum en tege
lijkertijd inwijding van de herboren Jans
straat: geasphalteerd, nieuw verlicht en weer
vol tramgesuis en vroolyk belgerinkel!
Dus: overal wapperende vlaggen, dus: een
eenvoudige, smaakvolle versiering van de
nieuwe Jansbrug; dus: Maandagmiddag een
officieele receptie in het restaurant Köhlin-
ger, waar het bestuur der Janssstraat-Ver-
eenlging als gul gastheer optrad.
Een „druk bezochte receptie", inderdaad.
Vele autoriteiten aanwezig: de Wethouder en
de Directeur van Openbare Werken, Mr. J.
Gerrltsz en de heer L. C. Dumont, verder
voor de N.ZH.T.M. Ir. W. J. Burgersdyk en
Mr. D. A. E. Immlnk; Ir. J. A. Reus, Directeur
van het Gemeentelijk Eleetriciteitsbedryf; de
heeren C. ten Boom en F. H. Smits Sr. voor
de Middenstandscentrale; de Directeur der
Nuts-Spaarbank, Mr. Fuhri Snethlage. Ook
de Kamer van Koophandel, het Centrum-
Comité Koninginnedag en verschillende
straatvereenigingen waren vertegenwoordigd.
De voorzitter der Jansstraatvereeniging, de
heer Fr. Duyn, opende de feesteiyke byeen-
komst met een kort woord waarby bij her
innerde aan den gedurende zoovele jaren
gestreden strijd, die nu met succes is be
kroond.
Daarna sprak de wethouder Mr. Gerritsz.
Spr. herinnerde aan de beiangryke wisse
lingen die in Haarlem plaats hebben, waaruit
wel blijkt dat een stad een levend organisme
is. Inderty'd bestond in vele kringen, vooral
ook in die van de Kamer van Koophandel,
groote belangstelling voor de ontwikkeling
dezer stad- Spr. wilde één naam noemen,
dien van den ouden heer Geyl, als den naam
van den man, die ongetwijfeld méér dan
menig ander voor Haarlem gevoelde en deed.
In die dagen schreef spr. een brochure over
Haarlem als haven- en industriestad en ln
1919, als raadslid, stelde hij voor een com
missie te benoemen, die een studie zou maken
van de ontwikkelingsmogelykheden en de
uitbreiding van de stad.
Die Commissie bracht een rapport uit: het
verkeersrapport. Eén lid van die commissie
wilde Mr. Gerritsz in 't by zond er huldigen:
den Directeur van Op. Werken, den neer
Dumont, man van goed en helder inzicht,
die gestaag dag aan dag, veel heeft gedaan
voor de ontwikkeling van Haarlem. In de
commissie werden zyn opvattingen steeds
gedekt door mannen als de bouwmeesters
Cuypers en Berlagen.
Het rapport gaf de richtlyn aan voor onze
stadsontwikkeling, waarin de Jansstraat als
drukke verkeersader een beiangryke rol zou
spelen. Zij is nu geen „doode straat" meer.
Het doel is bereikt, door veler medewerking:
de directeuren van de bedrijven en directie
en staf der N.Z-H.T.M.
Door de besluiten der overheid Is de Jans
straat gewekt tot nieuw leven. De overheid
moest bij het nemen van die besluiten zeer
nauwkeurig alle belangen afwegen, want zy
moest daarbij vaak ingrijpen in de Inkom
sten, soms ook in het vermogen der betrok
kenen. Maar spr. is overtuigd dat de Haar-
lemsche overheid met haar staf ln dezen een.
gelukkige greep hebben gedaan. Er is alge-
meene instemming met hetgeen in de Jans
straat verricht- is. Voor de stad; voor de straat
en haar inwoners uitte spr. namens de ge
meente den wensch, dat alle verwachtingen,
die men thans koestert, voor de toekomst,
verwezenlykt zullen worden.
Door op een knop te drukken ontstak Mr.
Gerritsz daarna de nieuwe electrlsche ver
lichting van de Jansstraat.
De heer Duyn bracht vervolgens ook na
mens de Jansstraatvereeniging hulde aan
den heer Dumont en bood hem een herinne
ringsmedaille aan, waarmede de heer Ger
ritsz hem het eerst gelukwenschte, den Di
recteur van Op. Werken prijzend als een man
van karakter, met wien spr. wel eens van
meening verschild heeft en met wien hy
ook nóg wel eens van meening zal verschil
len, maar dien hij altijd zal waardeeren voor
wat hy bereikt heeft.
De heer Dumont dankte voor de hem te
beurt gevallen onderscheiding, wenschte de
Jansstraatvereeniging, die nu 15 jaar bestaat,
toe dat zij zal bloeien tot in lengte van dagen
en nog vele successen zal boeken.
Overigens meende spr. dat hy gewoon zyn
plicht had gedaan, daarbij gesteund door
toegewijde ambtenaren, waarvan spr. tn 't
bijzonder noemde den adj.-directeur, Ir.
G. Daniëls, den ingenieur. Ir. D. N. de
Lange en den uitvoerenden ambtenaar, den
heer M. L. Lindhout. Voorts betuigde de heer
Ir. D. N. Dumont dank aan den wethouder
voor de woorden meer in 't by zonder tot
hem gericht en gaf den heer Gerritsz de ver
zekering dat hy hem hoogeiyk waardeerde.
Nadat de heer Duyn nog eenigen der aan
wezigen afzonderiyk had genoemd, den heer
Reus. den bruggenbouwer, de Directie der
N.Z H.T.M., den Directeur der Nuts-Spaar-
Boerenoorlog, waar hij genoodzaakt was ge
weest kattenvleesch te eten, of iets derg-e-
lljks en sprong op.
„Kom mee, Natacha Brooks," zei hy, „wy
zullen de auto nemen en eens rond rijden in
buurt der theaters, eer de lichten daar ge
doofd worden. Misschien zal ons dat van de
verveling genezen. Doe je mantel aan en
kom."
Natuui-iyk deed ik het, Rosamonde. Omdat
wy toch niets te doen liadden, deden wy ge
woonlijk avondkleeding aan voor het diner.
Feitelijk scheen Geems dat ook te verwach
ten, zoodat wy wel niet anders doen konden
Dus had Dickey zijn rok aan en ik een van
die nieuwe avondjaponnen, die maar een
smal lintje over den schouder hebben, dat
de aandacht trekt, zonder nu juist nuttig te
zyn. Teen wij dus uitreden zagen wy eruit
als een paar jonge miilionairs, in plaats van
een paar gestrande toeristen, die met honge
rige oogen naar den buitenkant van de
theaters kyken zonder het noodige geld om
er binnen te gaan.
Laat my je nu het venvonderiykste vertel
len, Rosamond. Londen is er niet op inge
richt, dat het 's avonds regent. Er zyn een
voudig niet genoeg rijtuigen voor de menigte
van theaterbezoekers. Als je niet haastig
wegloopt eer de voorstelling ten einde is, kun
je een uur en meer staan wachten, de volle
taxis wenken, terwijl de drup van het scherm
in je nek druipt en je voeten yskoud worden.
En het was in zulk een toestand dat wy Mr.
en mevr. Howe zagen.
Wy reden langs het Criterion Theater,
toen ik hen zag. een eenzaam, verloren paar,
de laatste der bezoekers. Hij wuifde maar
naar de voorbyrydende taxis met zyn natten,
witten handschoen, zij stond in de peristyle
te rillen in haar prachtige Lainé ayondman-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1512
Moeder besluit om sr schrijft de namen op
nu eens voor te gaan I van de naaste fami-
zitten en een volledige I lieleden die cadeau-
lijst te maken I tjes moeten hebben
zet een vraagteeken vraagt aan vader of
en vraagt zich af o: de Kommers het vo-
dat kleedje dat ze op rig jaar nog wat ge-
dien bazaar gewonnen geven hebben
heeft kan dienen voor
tante Cor
bank, de vertegenwoordigers van Kamer van
Koophandel en Middenstandscentrale en den
heer Jac. C. Meyerink, oudste lid der Jans
straatvereeniging, werden ververschlngen
rondgediend, waarna nog eenige toespraken
werden gehouden.
De heer Burgersdyk, in zyn dubbele functie
van onder-voorzitter der Kamer van Koop
handel en Directeur der N.Z.H-T.M. huldigde
ln een aardige speech den wethouder van
Op. Werken, feliciteerde de Jansstraat-Ver-
eenlging, den wensch uitsprekende dat alle
verwachtingen bewaarheid zullen worden tot
baat der Jansstraatbewoners.
De heer H. Stinis huldigde namens de
zuster-straatvereenigingen maar in 't byzon-
der den voorzitter en roemde het beleid van
het bestuur der Jansstraatvereeniging, dat
aan de zusterverenigingen zulk een goed
voorbeeld heeft gegeven.
De heer Reus uitte den wensch dat het
heldere licht voortaan niet alleen zal schy-
nen in de straat maar ook in de winkels en
bedryven der Jansstraters.
Met een opwekkend woord tot de leden
der Jansstraat-Vereeniging sloot de heer
Duyn daarna de by eenkomst.
FEESTAVOND ALG. NED. BOUWARBEI-
DERSBOND.
Zaterdagavond gaf ln de groote zaal van
het Gemeenteiyk Concertgebouw de af dee
ling Haarlem van den Algemeenen Neder-
landschen Bouwarbeiders Bond een feest
avond. Het bestuur der organisatie had het
kunstzinnige deel van dezen avond ln han
den gegeven van het V.A.R.A. Programma
Bureau, wat bleek een goede keuze te zijn
geweest.
Veel succes had vooral het Volendammer
Kwartet, dat zeer in den smaak viel, maar
ook de zangeres mevrouw Hekert van Eijs-
den had een luid applaus in ontvangst te
nemen vooral met „Moed", van Adama van
Scheltema en later met Largo van Handel,
bij welk laatste zy werd begeleid door het
orkest onder leiding van Ab. Winkelman.
Verder moeten nog genoemd worden de hee
ren van Gelderen en Leon Guy met liedjes
bij de guitaar en met- de viool.
Voor dè pauze zette de voorzitter der af-
deeling, de heer E. J. Stam, het doel van en
de aanleiding tot dezen feestavond uiteen.
De aanleiding was de sterke toeneming van
het ledental, vooral in den laatsten tijd.
Spreker gaf een overzicht van het ledental
over de laatste jaren, waaruit geconstateerd
kon worden dat er byna een toeneming is
van 100 pet-. Het is de bedoeling, de met zulk
een mooi resultaat beloonde propaganda-
actie onverzwakt voort te zetten, waarvoor
spreker de krachtige hulp der aanwezigen
inriep.
Tot in den vroegen ochtend werd gedanst.
tel, die heelemaal niet beschutte tegen den
regen. Ik herkende hen, daar ik dikwyis hun
f®tos in de kranten had gezien en schreeuwde
Dickey ln zyn oor; „Kyk eens, is dat niet
mr. Howe?"
„Sapperloot, hy Is het!" zei DIckey, zoo
remmend, dat we byna slipten. „Zouden wy
ze durven aanspreken?"
„Als je het niet doet, spreek ik nooit meer
met je," bromde ik. „Dat is nu een kans
onder duizenden." Dickey stopte en stak zyn
hoofd buiten het raampje. „O, Mr. Howe."
schreeuwde hij, „mogen wij u ergens heen
brengen?"
Het gezicht van den ouden heer verhel
derde, alsof een stem uit den hemel hem had
toegesproken, maar hij leek wat verbaasd en
vroeg: „Wie is u?"
..Ik ben Dickey Brooks, mr. Howe," zoo
stelde myn man zich voor. „De zoon van Jim
Brooks, weet u? U herinnert u zich myner
niet meer, maar mijn vader nam my eens
mee bij een bezoek ten Uwent, jaren gele
den. Ik dacht, dat u misschien graag had,
dat wy u ergens heen brachten."
„De jongen van Jim Brooks!" riep de oude
heer hartelyk uit. „Lieve hemel, laten wij
eerst maken, dat wy van hier weg komen!
Dus je herkende mij? wel je bent de eerste
persoon hier in het land, die dat kan!"
Dus, liefste Rosamonde, stapten zy in onze
auto en wy reden met hen naar Savoy hotel.
Jammer genoeg was het maar een klein
eindje en onderweg was ik my ziek aan het
prakkizeeren, hoe wy houvast op hen kon
den krygen, toen mr. Howe zelf de kwestie
oploste.
„Sapperloot, kom binnen, jelui tweeën, en
soupeer met. ons. ïk kan je niet zeggen, hoe
heerlijk het is iemand te ontmoeten van
ginds. Kom toch binnen. Ten minste als je
Riet ergens anders van plan bent- te gaan,"
St. NICOI AASLIJST
zuoht en vraagt zich 1 zet een vraagteeken
af wat ter wereld zij I en vraagt aan vader
tante Martha moei I of het noodig is
geven 1 neef Gerrit wat te
sturen
/u>\
voegt vijf namen bij gelukkig, dat is afge-
de lijst, schrapt er loopen, waarna moe
twee en zet nog tien der het lijstje zoo
vraagtcekens gauw mogelijk ver
liest.
(Nadruk verboden).
zy nog vermeld dat de voorzitter ook een
woord van dank en hulde sprak aan het
adres van den Directeur van Den Hout en de
Plantsoenen voor de mooie versiering van de
Jansbrug.
De openingsrederoeringen waren door acht
luidsprekers ook in de Jansstraat te hooren.
ESPERANTO OP SCHOOL
Te Nymegen telt de Gemeentehjke Espe-
rantocursus ruim 50 leerlingen. Op de St.
Jozefscholen hebben ruim 100 leerlingen zich
aangemeld. De gemeenten Maastricht, Vel-
sen en Wormer hebben besloten het voor
beeld van Nymegen te volgen en ook Espe
ranto op de scholen in te voeren.
KINDERVOEDING.
De vereeniging „Kfndervoeding" reikte in
de afgeloopen week uit in hare afdeelingen:
Zoetestraat: Maandag 206 Dinsdag 210,
Woensdag 200, Donderdag 221, Vrijdag 218,
Zaterdag 179 porties,
Gen. Crojéstraat: Maandag 100, Dinsdag
101, Woensdag 95, Donderdag 103, Vrijdag
106, Zaterdag 105 porties.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
op veertigjarigen leeftijd
U moet KRUSCHEN SALTS gebruiken zoo
dra U merkt, dat U in uw bewegingen ge
hinderd wordt door overtollig vet. Er is niet
de minste reden, waarom U op veertigjarigen
leeftijd minder vry en krachtig in Uw bewe
gingen zoudt zyn als op twintigjarigen leef-
tyd. Slechts wanneer uw hart gedwongen
wordt „overwerk" te verrichten om den weer
stand van alle onnoodige vetaanzettingen te
overwinnen, voelt U, dat U „een dagje ouder
wordt". Doch dit geval zal absoluut ver
dwijnen als U regelmatig de kleine dagelijk-
sche dosis KRUSCHEN SALTS gebruikt.
KRUSCHEN SALTS verwijdert elk overtollig
vet afdoende. Het bevrydt ingewanden, lever
en nieren van alle schadelijke stoffen en
door de zuivering van het bloed wordt de
bloedsomloop krachtiger. U zult U jong en
krachtiger voelen, frisch en opgewekt en een
stralende gezondheid genieten. KRUSCHEN
SALTS is zoo gemalckeiyk in te nemen. U
proeft het niet in uw thee.
KRUSCHEN SALTS is verkrijgbaar by alle
apothekers en drogisten a 0.90 per flacon.
De groote flesch a 1.60 bevat 3 maal den
inhoud van den kleinen flacon.
Imp.: N.V. Rowntree Handels Mij., Kei
zersgracht 124, Amsterdam C.
?3
voegde hij eraan toe, onze avondkleeding be
merkende.
Het was te mooi om waar te zyn. Natuur
lijk namen wij het aan en even later zaten
wij aan een tafeltje in de eetzaal, met al het
moois van Londen om ons heen, terwijl de
ober eerbiedig stond te buigen.
„Komaan, jonge Brooks," zei mr. Howe,
„bestel jy maar. Het schynt, dat ik in deze
stad nog geen fatsoenlijken maaltijd heb
kunnen krygen. Misschien weet jy or raad
mee. Ik zou graag iets typisch Engelsch
hebben, maar ik weet niet, hoe dat te be
stellen."
Dickey bestelde dus. En hy weet hoe! Hy
bestelde Schotsche houtsnippen, oesters in
room en een licht tusschengerecht. Terwyl
dat gereed werd gemaakt leunde mr. Howc
met de ellebogen op de tafel en keek ons aan
als een vriendelyke, middeleeuwsche cheru
bijn.
„Zeg, dat is nu eens aardig!" riep liy uit.
„Je kunt je niet verbeelden hoe eenzaam
Sara en ik ons voelden. Wy waren al zoo
ver, dat wy enkel naar de American Express
gingen om onze taal te hooren spreken! Wy
kennen hier geen levende ziel en wy hadden
er byna genoeg van. Wat doen jelui hisr?"
„Een pleizlerreisje," antwoordde ik vroolijlc.
„Wij hebben al erg veel pret gehad. Ik zag
in de krant, dat u hier aangekomen zyt,
maar om de waarheid te zeggen, waren vij
bang u op te zoeken, want wij dachten, r'at
u wel met invitaties zoudt overstroomd zijn."
Terwyl ik sprak gaf ik Dick onder tafel een
flinken stoot met myn voet.
„Invitatie." zei Mr. Howe. „Ik vermoed, dat
zij hier in het land nooit over mij hebben
hooren spreken- Ik heb zelfs geen journalist
bij my gehad voor een interview."
.(Wordt vcrvolgcLÏ
