FLITSEN
VICTORIA-WATER
STADSNIEUWS
SCHILDERWERK
AAN ONZE WEEK-ABONNES
FEUILLETON
ONTWARDE DRADEN.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 11 JANUARI 1930
VIERDE BLAD
VEREENIGING „HARMONIA"
LEZING VAN DEN HEER
J. S. JENSEN.
lil de zaal van den Protestantenbond, die
flink bezet was, sprak Vrijdagavond voor de
leden der Vereeniging van Spiritisten „Har-
monia" en belangstellenden de heer J. S
Jensen, uit Kopenhagen, stichter van de
Deensche Splrltis^envereeniging, over het Ir.
spiritisten-kringen beroemde materialisatie -
medium madame d'Esperance.
Dit medium, zoo deelde spr. mede, werd te
Londen geboren op 20 November 1855. Al
kind werd zij beschouwd als „vreemd". In
haar boek „Shadowland" doet zij een merk
waardig verhaal betreffende een bezoek aar.
een waarzegster, die haar zeide: „U heb
©ogen, die zien wat anderen niet zien. U zult
een moeilijk leven hebben en veel lijden,
maar u zult ook meer geluk hebben dan de
meeste vrouwen. U hebt macht om anderen
te leiden".
Dit alles is uitgekomen.
Als kind al had madame d'Espérance om
gang met de geesten, die zij vriendelijker
vond dan de meeste menschen met wie zij
dagelijks verkeerde. Zij leefde in een wonder
land en als zij ontdekte, dat men haar ver
tellingen uit de geestenwereld niet geloofde,
werd zij zeer boos.
Zij teekende ook uit het hoofd de geesten
die zag, bij voorbeeld een oude dame, die
in den hoek bij den schoorsteen zat te
breien. Men zeide, dat het in het huis waarin
zij woonde spookte en voor die spoken was zij
zeer bang, maar niet als haar schaduwvrien-
den bij haar waren.
Eens schreef zij als medium een brief in
Duitsche letters, terwijl zij die letters nooit
geleerd had.
De familie Fiddler, vooral de heer Fiddler,
een algemeen geacht Zweedsch koopman en
overtuigd spiritist, had grooten invloed op
haar ontwikkeling. Ook had zij veel omgang
met den Russischen Staatsman Alexander
Akzakov. Het was voor hem, dat de brief in
Duitsche letters werd geschreven.
Eens had zij op een zeereis een „gezicht"
naast het schip, waarop zij reisde, zag zij
een schaduwschip, dat zij later uit het hoofa
teekende.
Toen zij eens als kind een opstel moest
maken en haar dit maar niet gelukken wilde,
was zij des avonds naar bed gegaan me',
©enige vellen papier en een kaars, om licht
te kunnen maken en dan misschien haar op
stel te kunnen schrijven. De gedachten wilden
echter ook toen niet komen en zij viel in
slaap. Den volgenden morgen werden de
vellen papier bij haar bed gevonden: dicht
beschreven met haar handschrift. De ge-
dachteh die door dit schrift waren uitgedrukt
waren echter gedachten van een oudere en
wijzere.
Aan tal van séance." nam madame d'Espé
rance deel. Zeer interessant was de séance,
waarop geesten ontstonden uit deelen van
madame d'Espérance's lichaam. Op een gege
ven oogenblik toch voelde het beroemde me
dium dat zij geen beenen meer had, deze wa
ren opgelost, en toen verschenen plotseling op
verschillende- plaatsen handen, -ongetwijfeld,
a-ldtts' spr„ van geesten, die uit de beenen
van-madame-d'E. waren ontstaan.
In het donker teékende zij de portretten
van meer dan 100 geesten. Voor haar was het
dan niet donker: zij wist overigens zelf niet,
hoe dat teekenen ging, maar het ging zeer
vlug en in tegenwoordigheid van getuigen.
Verreweg de meeste van deze portretten wer
den herkend door personen die die geesten
gekend hadden, toen zij nog geen geesten
maar menschen waren.
Spr. leerde mad. d'E. kennen toen zij 53 jaar
was; hij vertaalde haar „Shadowland".
Gedurende den oorlog was zij in Duitsch-
land en ondervond daar veel moeilijkheden;
in 1918 werd zij in Dresden zelfs gevangen
gezet. Na haar vrijlating kwam zij bij den
heer Jensen in Kopenhagen, aan huis en deed
zich kennen als een lieve, hartelijke, behulp
zame, onderhoudende en ontwikkelde vrouw.
Zij onderwees de kinderen van den heer Jen
sen in het Engelsch.
In 1919 stierf zij. Spr. is overtuigd dat deze
nobele figuur thans in een betere wereld tot
heil van de menschheid werkt.
Spr. vertoonde vele lichtbeelden van séan
ces waaraan mad. d'E. medewerkte, van ma
terialisaties en geestenfolografieën, van
planten en bloemen, door het medium Yolan-
da geproduceerd, van teekeningen, door het
medium vervaardigd.
De heer Jensen hield zijn voordracht in
het Engelsch. De heer P. Goedhart, oud-direc
teur eener H. B. S. te 's-Gravenhage en vroe
ger arrondissements-schoolopziener alhier,
fungeerde als tolk.
De heer J. P. Smit, voorzitter ran „Har-
monia", dankte spreker en tolk.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEKEN.
Terug te bekomen bij:
Lefeber, Damiatestraat 28, broche; v. Loe-
nen, Begijnhof 12, kerkboekje R.-K.: Borst
Korte Houtstraat 11, gewicht; De Graaf, Lan
ge Vlamingstraat 5, handbeschermer; v. Gel
der, Jan Steenstraat 2, hond (Spaniel)Bur.
van Politie, Smedestraat. halsband met pen
ning, Versteen, Cronjéstraat 100, dameskou
sen; Seggelink, Godfr. v. Bouillonstraat 47
rood, koperdraad; Konings, Bankastraat 25.
muts; Bur. van Politie, Smedestraat. kinder-
portemonnaie; De Groot, Westerstraat 4,
portemonnale met inhoud; Lubbers, Hage
lt raat 16, portefeuille met inhoud; v. Galen,
Brouwersvaart 116, schoenen; v. Raaphorst,
Nachtegaalstraat 20, taschje; Bur. van Poli
tie, Smedestraat, unster; Hoogenbeek, Spion
kopstraat 28, zweep.
DE CONTRIBFTIEVFRIÏOOGING B!J DEN
R.-K. VOLKSBOND.
Donderdagavond hield de afdeeling Haar
lem van den Nederlandschen R.-K. Volks
bond een algemeene ledenvergadering. Op
deze vergadering werden besprekingen ge
houden over de contributieverhooging, die
voor den bond ingevolge besluit van den
bestuursraad is ingevoerd. Besloten werd om
de beslissing of ook te Haarlem een ver
hooging zal worden ingevoerd uit te stellen
tot Juli, opdat de vakafdeelingen de zaak
nog bespreken kunnen. De voorzitter, de
heer J. P. H. Castricum, gaf een overzicht
over de afdeeling in het afgeloopen jaar,
waarin hij vooruitgang in alle opzichten
constateerde. Hij memoreerde het tot stand
gekomene in de cursussen van de vakafdee-
lingen en vestigde nog eens de aandacht op
het programma voor arbeidersontwikkeling,
dat thans aangeboden wrodt.
F ABRICIUS STRAAT EN FABRISIUS STRAAT.
Da.t één zelfde straat wel eens twee namen
kan hebben, kan men in Haarlem zien. Wie
den Heerensingel afloopt vindt daar ongeveer
halverwege de Fabriciusstraat, maar wie
daar eenige meters in geloopen heeft, ziet
plotseling tot zijn groote verbazing dat de
naam veranderd is in FabriSiusstraat!
Dat is een fout, die in Haarlem toch eigen
lijk niet mocht voorkomen.
OUDE ZWERVER.
Reeds lang was hij niet meer in staat om
te werken, de 72-jarige man, die vroeger,
toen hij nog krachtig was, timmernlan is
geweest.
Toen de tijd kwam, dat hij hamer en zaag
moest neerleggen, is hij aan het zwerven ge
gaan, van stad tot stad en van dorp tot dorp.
Totdat hij voor een poosje ook Haarlem als
zijn domicilie koos.
Maar ook het zwerven werd hij tenslotte
moede. Hij wilde een rustig en warm onder
dak hebben. Het noodige geld ontbrak hem
echter om zich dit te verschaffen.
Toen schoot het hem plots als een flits
door het hoofd....
Als hij eens
Donderdag heeft hij zijn gedachte, die hem
niet meer verlaten wilde, uitgevoerd.
Hij vergreep zich aan eens anders goed;
stal uit een winkel in de Koningstraat een
nieuwen jekker, niet om die te verkoopen of
om er zich mee te kleeden, maar omin
de gevangenis te komen.
Daar hoopt hij rust eh warmte te vinden
en daar zal hij misschien wel zijn armzalig
leven eindigen.
Tenzij de justitie zich over hem ontfermt-
en hem na de gebruikelijke hechtenis naar
een Rijkswerkinrichting stuurt-.
Ook dan is immers voor hem het zwerven
afgeloopen.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN a 60 Cu. per regel.
Uitstekend te vermengen
aoberlahnstein
met whisky of cognac.
DE NIEUWE LANGE $RUG.
WORDT VOORBEREID.
De gedachte !s wel eens geopperd, dat.
wanneer eenmaal de nieuwe brug over het
Zolder Buiten Spaarne bij de Rustenburger-
laan gebouwa zal zijn, het verkeer over de
Lange Brug zoo zal verminderen, dat het
niet meer roodlg zal zijn de brug, die nu
veel te smal is. door een breedcrc te vervan
gen. Ongetwijfeld zal in de toekomst het
groote snelverkeer van den rijksweg Haarlem-
Amsterdam. achter het Amsterdamsche- en
Slachthuiskwartier om. via de nieuwe brug
over het Zuider Buiten Spaarne, over de vcr-
breede Rustenburgerlaan, naar het Zuidelijk
deel der stad gaan. om vandaar verder zijn
weg naar Leiden of Zandvoort- te vinden. Bo
vendien zal dan ook de E. S. M. zeer waar
schijnlijk dezen nieuwen weg volgen, waar
door de Lange Brug ook belangrijk ontlast
zal worden. Maar aan Openbare Werken blijft
men aannemen, dat een breedere Lange Brug
noodig is. Trouwens het verbreeden van den
Kamper- en Gasthuissingel wijst er op. dat
het. gemeentebestuur overtuigd Is. dat in de
toekomst, nog een belangrijk verkeer zal blij
ven bestaan tusschen den Oostkant en de
binnenstad. De verdere verbreeding van de
Anthoniestraat, die ook dringend noodig is,
kan slechts een nuaestie van tijd geacht
worden.
Het kwartier aan den Oostkant van het.
Zuider Buiten Spaarne breidt zich bovendien
nog gestadig uit. Zoo gauw de benoodigde
gebouwen en terreinen eigendom der ge
meente zijn, zal ook de nieuwe Schalkwij ker-
brug gebouwd worden, waarbij de verbreede
weg door de Dubbele Buurt zich zal aanslui
ten.
DE BAKENESSERTOREN.
OVER DE VERZAKKING
Eenigen tijd geleden heeft de gemeente
raad een crediet toegestaan om verschillen
de werken aan den toren van de Bakenesscr-
kerk uit te voeren. Er werd in het raadsstuk
medegedeeld, dat „de toegang tot den toren
belangrijk verzakt is".
Wij hebben eens onderzocht hoe het met
die verzakking staat, Het eigenaardige is,
dat het gebouwtje dat naast den toren staat,
de toegang dus tot den toren, geducht aan
het verzakken is. Tot- nu toe is de toren nog
stevig blijven staan». Het is evenwel niet be
kend waaraan de verzakking is toe te schrij
ven. zoodat men bij Openbare Werken de
toren is zooals men weet gemeente-eigendom
belangstellend is, te weten wat er voor den
dag komt als de fundamenten van dit ge
bouwtje worden blootgelegd. Het vermoeden
bestaat, dat het euvel verholpen zal zijn als
voor het bijgebouw en betere fundeering ge
maakt wordt.
HET NED. INSTITUUT VAN
ARCHITECTEN.
VOORDRACHTEN VOOR DE KR'NGEN
AMSTERDAM EN HAARLEM.
De kring Amsterdam van het Nederlandsch
Instituut van Architecten, het N.I.V.A., waar
mee samengevoegd is de kring Haarlem, heeft
Vrijdagavond in het American Hotel te Ara
sterdam een eersten voordrachtavond gehou
den.
Voor een vrij groot aantal bezoekers hield
allereerst de heer G. A. Schrakamp, voor
zitter van het N.I.VA, ingeleid door den
voorzitter der afdeeling Amsterdam, den heer
H. J. Breman, een rede over „Doel en streven
van het N.I.VA-"
Deze stelde de uitzonderlijke positie van het
N.I.V.A. in het licht, tegenover de andere
architectenbonden en aannemers en onder
aannemers. In het N.I.V.A. is plaats voor ieder
bona-fide architect, mits hij geen nevenbe
trekking heeft. Het doel is bescherming van
den architectentitel. Het hedendaagsche ar
ch itec te nbedrijf in Nederland is een rotte
appel met „onklare kanten", de eene helft
is adellijk, de andere voldoet niet in ont
wikkeling.
Het N. I. V. A. wil niet doen aan onder
linge critiek, doch zorgen, dat er nieuwe
goede architecten komen. Er is in Nederland
niet één architectenbond, die uitsluitend de
economische belangen van de architecten be
hartigt. en daar toch moet het juist heen
Een school voor architecten bestaat in Ne
derland nog niet, het N.I.V.A. moet komen tot
de oprichting daarvan, omdat de ontwikke
lingsmogelijkheden nog te ongelijk zijn voor
architecten.
De tweede spreker was prof. ir. J. G. Wattjes
architect N.I.VJV., over: „De Stroomingen dei
Internationale Architectuur".
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1535
DE BUI AGE
Moeder schrijft aan
tante Martha en
sluit een foto van
Jantje in
ze kan 't ding nu zelfs
niet meer vinden
doorzoekt het bureau,
haar schoot, den
vloer en de prulie-
mand
maakt den brief weer
open om la een P-S.
lc verklaren, waarom
dc foto cr niet by is
ontdekt dat ze de
foto er wel degelijk in
gedaan had
adresseert een nieu
we enveloppe en
sluit ze
vindt de foto op het
bureau, besluit om
die later nog te stu
ren en denkt cr nooit
meer om.
(Nadruk verboden).
Hij noemde den tegenwoordigen tijd zeer
belangrijk, maar er is een te groote ver
deeldheid. Doch is er wel behoefte aan een
niet meer veranderbare bouwkunst als uit
eindelijk resultaat van al deze stroomingen?
Spreker meent van niet, doch gelooft, dat
sommige stroomingen zich wel een stabiliteit
gegrond op traditie zullen verwerven.
Ondanks de veie stroomingen is er echter
wel eenheid in de internationale bouwkunst
te bekennen zelfs de uitersten zijn met elkaar
verbonden.
Prof. Wattjes besprak nu achtereenvolgens
verschillende richtingen.
Hij begon met het Engelsche Landhuis dat
een eigenlijk zooveel mogelijk architectuur-
loos verschijnsel is. opgaande in het land
schap. Door grooter verfijning ontwikkelt zich
hieruit een meer uit het landschap vooruit
springende architectuur, bijvoorbeeld in
historischen stijl.
Meer op ornamentvorming gericht is In
Nederland De Bazel.
Vdorts is er de rationeeler richting, b.v.
van Berlage, het constructivisme, dat zich
dikwijls vermengt met de vorige genoemde
richtingen. Het sobere rationalisme gebezigd
bij utiliteitsgebouwen maakt vooral gebruik
van baksteen, in het buitenland ook van
pleister. Berlage's Beurs is een voorbeeld van
verfijning met behoud van het constructivis
me.
De Bazel gaat in sommige landhuizen in
de versiering nog verder.
In de „Amsterdamsche richting" worden
de bouwkundige onderdeelen zelf tot orna
ment, de deur, het raam, de erker, het dak
worden het.
Ook in de kerkelijke architectuur zijn de
zelfde richtingen te onderscheiden.
Een ander uiterste dan op Berlage voortge
bouwde Amsterdamsche architectuur is de
internationalistische, door sommigen ook
kubistische genoemd.
Deze richt zich in plaats van naar het
constructivisme naar het functloneele, het
practisch doelmatige en ook naar het sobere
bat dit niet naar het „zeepkistachtige" be
hoeft te leiden, betoogde spreker met na
druk.
Prof. Wattjes lichtte zijn voordracht op
duidelijke wijze toe met een uitgebreide serie
lichtbeelden.
Ten derde sprak prof. ir. R. L. A. Schoe-
maker. arch. N. I. V. A. over „Het bouwen
in Indië".
Deze vestigde de aandacht op de bijzon
dere atmosferische omstandigheden in Indië
het hoogc vochtgehalte in de lucht, dat de
atmosfeer drukkend maakt, waarmee bij liet
bouwen rekening gehouden moet worden.
Dan zjjn cr de moessons. De warmte maakt
het gebruik van betondekkingen tegen den
INGEZONDEN MEDEDEELINCEN
a 60 Ct». per regel.
VRAAGT VOOR UW BINNEN- EN BUITEN-
FIRMA J. HEYDANUS Zn.
KN INGSTRAAT 25 PAkKLAAN 60rd
Tel. 11361 van 8-12 en IV* - 5. Zaterd. 8-1
regen niet mogelijk vanwege haar warmte»
uitstraling, yerdiepingenbouw Ls niet wensche-
lijk en ongeschikt, gebleken. Rekening ge
houden moet worden met de zware regens en
volume-verandering van den grond In de ver
schillende moessons. Een speciale fundcering
is daarom nodig. Om tc profiteeren van
luchtstroomingen maakt men alle huizen vrij
staande, zij bestaan uit hoofd- en bijgebouwen.
Natuursteen wordt meer gebruikt dan bak
steen, omdat deze slecht is ln Indië. Men ge
bruikt riviersteenen, die gepleisterd worden.
Ook deze spreker verduidelijkte zijn voor
dracht met een serie lichtbeelden, die op
duidelijke wijze toonden hoe in Indië gebouwd
wordt met bijzondere materialen, waaronder
het bamboe en speciale voor het water en
ongedierte onaantastbare houtsoorten dc
voornaamste plaats Innemen.
Tenslotte werd een humoristische film ver
toond, waarin de onkunde van gelegenheids-
bouwers. die meenen het wel tc kunnen, ge-
rediculiseerd wordt-.
WIJ vestigen er de aandacht op dat de
courantenbezorgers verplicht zijn op
Woensdag de abonnementsgelden af te
rekenen, ook van die abonnementen
waarvoor zij het abonnementsgeld nog
niet hebben ontvangen. De bezorgers
zijn niet verplicht abonnementsgeld te
goed te houden. Wij roepen daarom
gaarne de welwillende medewerking ln
van hen die per week geabonneerd zijn,
om door betaling op Maandag of Dins
dag vlotte afrekening mogelijk tc maken
DE ADMINISTRATIE
Eenige avonturen van
den Engelschen Meester-Speurder
HERBERT PORTER.
2)
Zelf bewoont ze de drie mooiste kamers
van het huis op de eerste verdieping. Ik had
helaas verzuimd vooruit te schrijven: dus,
toen ik acht dagen geleden in het pension
van mevrouw Valentin een kamer probeerde
te krijgen, bleek het, dat behalve een klein
kamertje geüjkstraats, alles bezet was. Ik
wilde weer heengaan, toen de eigenares mij
een zeer onbaatzuchtig voorstel deed: zij wil
de mij voor de twee weken dat ik in Berlijn
bleef, haar eigen drie kamers afstaan; zelf
zou zij zich ln dien tijd met het kleine ka
mertje behelpen. Ze is erg op mij gesteld, de
oude mevrouw Valentin, en ten slotte heb
ik het maar aangenomen. Op die m
kreeg ik de beschikking over de drie mo.-sle
en grootste kamers van het huis. De eerste
gebruik ik als ontvangkamer, want ik krijg
veel bezoek. De middenkamer als slaapka
mer en de derde als werkkamer.
Een ding moet ik u nog vertellen: in de
slaaokamer ls de hoofdschakelaar van het
electrische licht. Mevrouw Valentin, die een
eenigszins patriarchaal regiem er op na
houdt, heeft hem daar laten aanbrengen en
stipt en onverbiddellijk, zooals ze mij zelf
lachend vertelde, schakelt ze eiken nacht om
twaalf uur precies de verlichting in het- heele
huis uit; want het is vroeger voorgekomen,
dat slordige gasten den heelen nacht het
licht hebben laten branden; vooral jonge,
studenten en vroolijke buitenlanders, die
van den nacht een dag maakten.
Daarom draait ze hun om middernacht
om zoo te zeggen het licht voor den neus uit.
Ik vertel u dit uitvoerig zooals u mer
ken zult niet zonder reden. Zooals ik u al zei,
moest ik gisteravond spelen en wel op een
weidadigheidsconcert in het paleis van den
Rijkskanselier. Mijn vioolsolo kwam laat, het
was bijna het laatste nummer. Daardoor was
het zoowat half twaalf voordat ik gespeeld
had. Ik heb de gewoonte voor ik moet spe
len. niets te gebruiken; daarom haastte ik
mij. toen ik klaar was, hongerig, maar in een
tevreden stemming naar het koude buffet,
toen mij iemand rièp. Ik draaide my oin. het
was prins van W., dien ik drie jaar geleden
aan de Riviera heb leeren kennen. Hij trok
mij naar een tafeltje toe, waaraan nog een
paar heeren zaten. We waren spoedig in esn
zeer geanimeerd gesprek. Ik keek neg een
paar maal met weemoedigen blik naar de
koude schotels verderop op het buffet
maar beleefdheidshalve moest ik blijven zit
ten. Kort en goed het was half twee toen wij.
de laatsten die gebieven waren, opstonden en
afscheid namen. Ik liep langzaam door de
straten geen auto meer te bekennen. Uit
mijn humeur besloot ik eindelijk maar op
een overvolle tram te springen.
Bij de „Zoo" moet ik eruit omdat de tram
dan door de Kaiserallee gaat. Ik ging onder
het viaduct door en was in een oogenblik
tijds uit het rumoerige Westen in een andere
wereld. Zwijgend en om zoo te zeggen ein
deloos lag de stille, voorname straat voor
my. Ik wandelde langzaam de donkere, diepe
tuinen voorbij; geen blad bewoog Alle ven
sters ln deze stille huizen waren donker en
dood scli.
Was het de reactie van den inspannender!
avond., was het de wijn ik weet hefc niet:
langzamerhand bekroop mij een eigenaardig
zwaar en drukkend gevoel. Door een onver-
klaarbaren angst aangegrepen ging ik van
het trottoir af om midden op den geasphal-
teerden rijweg te gaan loopen. Eindelijk was
ik bij pension Valentin. Ik nam mijn sleutel
uit den zak. Toevallig glijdt mijn blik over
het oude. onbewoonde huis, dat tegenover
ons pension ligt, met den verwaarloosden,
donkeren diepen tuin. In het bleek maanlicht
maakt dit huis nog meer dan anders een in
druk van verwaarloozing, ja van griezelig
heid. Ik kijk toevallig naar den voorgevel
van het huis en merk tot mijn verbazing,
dat er in de eerste étage een venster open
gaat langzaam geluidloos.
Onwillekeurig ga ik opzij om mij onder
een boom te verbergen en kijk naar boven.
Het volgende oogenblik zie ik in de omlijs
ting van het geopende venster een men-
schelijk gezicht. Maar toen ik dat gezicht zag
liep er plotseling een koude rilling over mijn
rug want ik wist ineens heel precies, dat
ik deze trekken kende heel goecl kende
en toch kon ik me op dat oogenblik niet her
inneren, wieToen deed ik een paar stap
pen achteruit.... en plotseling scheen mijn
hart stil te staan. Met- moeite onderdrukte
ik een kreet van afgrijzen en greep met tril
lende vingers de staven van het hekwerk
vast. Wat daar in het schijnsel van de boog
lamp bleek en bewegingsloos als het gezicht
van een doode op de straat neerkeek, dat
was mijn eigen gezicht
Een moment geloofde ik dat Sk te veel ge
dronken had en dat de wijn cn de honger
mij in een soort koortstoestand gebracht
hadden. Ik betastte mijn hart. Hot klopte
rustig en gelijkmatig als altijd. Toen kw. in
de gedachte in mij op, dat het een verwar
de angstige droom was. Ik legde mijn eene
hand op de punten yan het hekwerk cu
drukte ze naar beneden maar aan de ste
kende pijn wist ik dat ik wakker en dat alles
werkelijkheid wasWeer keek ik schuw
cn ademloos naar het hoofd in het raam van
de eerste verdieping.... neen... nu zag ik het
duidelijker.... het keek steeds maar, met sta
rende blik, als het gezicht van een doode,
op de vensters van mijn slaapkamer, die er
precies tegenover ligt. Onzeker, zoekend, gle
den mijn blikken over de verschijning ja:
dat was mijn haar, mijn baard, iedere bijzon
derheid van mijn trekken ik herkende
zelfs mijn das, de blauw kleur ervan deed in
het licht van de maan even aan metaal den-
keu.
Neen dat was niet iets gewoons wat- ik
daar zag. Ik herinnerde mij een oude spreuk,
dat diegene, die zijn dubbelganger 's nachts
tegenkwam, sterven moet. Alle angsten van
een griezelig bijgeloof, dat ik dacht allang
overwonnen te hebben, vlogen door mijn her
senen. Wéér keek ik naar boven de verschij
ning was verdwenen. Het venster was geslo
ten.
Heelemaai van streek ging ik met onzekere
passen verder, ging het huis binnen en oegaf
mij naar mijn kamers. Juist wilde ik naar
bed gaan, toen ik mij geweldig hongerig
voelde. En geen stukje brood op mijn kamer!
Ik keek op de klok het was drie uur. Nu
iemand wakker te maken ging niet meer. Er
bleef mij niets anders over dan zelf maar
naar de keuken te gaan om te zien of ik iets
eetbaars kon vinden.
Voorzichting ging ik in het- donker naar
beneden naar de keuken, die in het souster
ra in ligt. Onderweg probeerde ik nog. op het
trapportaal 't licht aan te draaien te ver-
geefsch. Mevrouw Valentin had nu ook weer
precies om twaalf uur.de hoofdschakelaar af
gedraaid.Nu, mijn kaars was wel voldoende
om mij den weg te wijzen. Ik ben in de keu- t
ken zeker een beetje onhandig geweest; ik
kan me geloof ik ook wel herinneren dat er
een deksel van een pan gevallen is. Kort cn
goed. een paar minuten later verschijnt
mevrouw Valentin, de pensionhoudster, half
verbaasd, half uit haar humeur, ln de keu
ken. Zij begrijpt was ik hebben wil en helpt
mij handig met brood en boter.. Juist wil ze
naar de keukenkast gaan om een mes en
vork te krijgen, toen wfj beiden op hetzelfde
oogenblik... verschrikt... ontsteld. een pas
achteruit deden: het electrische licht gloeit
plotseling aan.... geluidloos, zonder oor
zaak... als door een bovenmenschelijk wezen
ontstoken
Wij kijken elkaar aan; ik zie hoe ze trilt.
Ze trekt de keukendeur open, het heele trap
penhuis is helder verlicht. Eén oogenblik
staart ze ademloos, als verdoofd naar dr
brandende lampentoen stootte ze uit: „Om
Godswil... Meneer Karst.... Uw kamer
En op dat oogenblik ging het licht weer ult.«
het gehee'c huls was weer in volslagen duis
ternis gehuldonze oogen. die verblind
waren door het helle licht konden het eerst
niets onderscheiden.
„Meneer Karst", begon mevrouw Valentin
fluisterend, „iemand heeft aan dc hoofd
schakelaar gedraaid. Ik had hem als gewoon
lijk uitgedraaid, terwijl er nog lampen
brandden; die zijn dus nu weer aangegaan...
er moet iemand in uw kamer zijn
Opeens dringt dat ook tot mil door en ik
ren de trappen op. Ja, er was aan den scha
kelaar gedraaid; Mevrouw Valentin, die be
vend in de deur stond, zag hot ook no? aan
den stand van de knop. Er was aan den
schakelaar gedraaid maar er was nie
mande» niets ontbrak, zooais ik da
delijk onderzocht heb."
(Wordt vervol gd.1T
