BERLIJN „NAAR HET LEVEN".
Een kunstenaarshuis.
(Bijzondere correspondentie).
dagen, wat ook alweer aan den toestand van
de vangst ten goede komt.
Deze feiten worden het best geïllustreerd
door eenigo getallen:
In Wesermünde werd in 1928 ruim 90 mil-
liocn kilogram visch aangevoerd, die ruim 15
millioen gulden opbracht.
In IJmuiden werd in 1928 ongeveer 53 mil-
lloen kilogram visch aangevoerd die
15.464.000 gulden opbracht!
De transportband brengt een blok Ijs naar
den molen. Straks §tort. het met veel geraas
in de diepte, tusschen de kaken van den
molen.
De Ideale haven.
„De ligging van IJmuiden aldus de heer
Schneiders is een waarborg op zichzelf',
liet achterland Is het dichtst bevolkte ge
deelte van Europa (Holland. België, de Rijn»
provincies enz.) De Harwich-HJn zorgt voor
ren uitnemende verbinding op Londen; de
spoorwegverbindingen zijn op het oogenblik
voortreffelijk.
Nederland heeft in dit opzicht werkelijk
een record geslagen en ook de verbindingen
met het buitenland zUn uitnemend. Ten op
zichte van de Noordzee ligt IJmuiden ideaal.
De beste vlschpanden liggen in de nabijheid,
de visschcrs varen op, tot een weinig ten
Noorden van het lichtschip Haaks waar hun
gebied zich uitstrekt tot aan de Noorsche
kust. Tenslotte dient de structuur van de
haven vermeld te worden: bij bijna alle <rroo-
te Europeescho havens heeft men te kampen
met hinderlijke verschillen in tij. die bestre
den moeten worden, met behulp van dokken,
Pluizen en het verhalen van de schepen. In
IJmuiden niets van dat alles: de trawlers
kunnen bij bijna iedere weersomstandigheid
In-- en uitvaren. Is het een wonder, dat de
vooruitgang, die zich ln weinige jaren heeft
voltrokken, inderdaad frappant Is?
Een hoek in een koelkelder. Op den achter
grond de spiralen waarin het ammoniak
verdampt wordtwaardoor de lucht afkoelt.
De heer Schneiders vertelt verder:
„In 1923 maakte IJmuiden een zeer moei
lijken tijd door. Het belangrijkste afzetge
bied: Duitschland, was door de inflatie voor
Nederland verloren gegaan. De prijzen liepen
schrikbarend snel achteruit en de'meeste
schepen werden opgelegd. Toen echter heeft
de handel getoond wat hij waard was. Men
slaagde er ln, nieuwe afzetgebieden te schep
pen. De vischhandelaren staken naar alle
kanten hun voelhorens uit en zoo werd Lon
denèn ons eigen land ontdekt. Maar ook
naar Frankrijk, èn zelfs naar Noord-Itallë
werd de visch uit IJmuiden geëxporteerd. De
prijzen stegen, de bedrijvigheid keerde terug.
De cijfers van den omzet over de jaren 1923
tot 1929 klommen van ruim 13 millioen tot
ruim 16 millioen gulden en in 1930 wordt ze
ker de 17 1 2 of de 18 millioen bereikt.
Op het oogenblik hooren in IJmuiden ruim
200 trawlers thuis die eep gezamenlijk») bo-
manning bebboo van ruim 2200 man.
IJmuiden heeft- een kleuriger aspect dan de
meest® vtjsoharshavens. Ook daarvan hebben
de menschep meestal geen tdee. Zij plegen
Scheven in gen. Katwijk en IJmuiden o var één
kam te scheren en vergeten, dat. in de eerst
genoemde havens bijna uitsluitend haring
aan de markt wordt gebracht, terwijl do sor»
leering in IJmuiden uitgebreid is. Deze sor
teering geeft weer aanleiding tot allerlei
complicaties en het stichten van Havenbe
drijven en tot oen zeer samengestelden vorm
van den handel, daar de meeste hindelaars
zich op een bepaald artikel toeleggen".
De elcc trlsclic mijn.
„Ja. dat is altijd een moeilijke kwes
tie geweest aldus de hear Schneiders
Die verkoopsmethode. Da mondelinge
afslag ls zeer onvolmaakt. De afslager loont
van de ecne partij naar de andere en wordt
achtervo'gd door een menigte eventueel®
koopers. ln de nabijheid van den afslager
bevinden zich altijd eenlge beambten, die
niets anders te doen hebben dan op te let
ten wie het eerst mijnt Het behoef: geen
betoog dat de taak van deze mencehen (dc
dellersi practisch niet gosd uitvoerbaar is.
EU moeten er wel een slag naar slaan, daar
soms wel acht of tien koopers tegelbk mij
nen. De deiier kan bovendien, evenals de af-
jjiiger, vermoeid worden. Hup. werk 1$ alles
behalve licht, en in een toestand van ver
moeidheid reageert men niet zuiver meer.
De uitspraak van den deller is echter bin
dend; maar u begrijpt wel dat die nog al
eens aanleiding tot oneenlgheld geeft. Bo
vendien is ook het rbndloopen, het geduw en
het gedrang, om- en op- en bij de visch, uit
den booze. Wij hebben dus lang gezocht naar
een oplossing en ik heb mij op een goeden
dag naar Naaldwijk begeven om te zien hoe
de clectrische mijn daar werkt. Zooals u zult
weten zitten bij de electrische veiling de koo
pers op een tribune: de te verkoopen goede
ren worden vóór die tribune gebracht. In
IJmuiden zou dit echter onmogelijk zijn
daar men de enorme partijen visch niet voor
de trib'me zou kunnen slapen.
In Naaldwijk echter heelt men ds veiling ge
moderniseerd. M*n stichtte daar een afzon
derlek gebouw m°t een electrlschen mijn en
stapelde de goederen in een naburige hall
op. Daar, konden de koopers de artikelen
bezichtigen. Zij maakten aanteekeningen
van hun bevindingen en kochten later, aan
de hand van die aanteekeningen een bepaal
de partij, door te mijnen oo de electrisch
werkende Installatie. In Utrecht werd dit
systeem overgenomen, en hoewel de opposi
tie er zeer sterk tegen was, behaalden de
hervormers in minder dan twee weken de
overwinning. De conservatieven moesten
toen reeds toegeven dat het nieuwe systeem
prachtig werkte. Hetzelfde systeem wil ik
hier invoeren (over de voorloopige pogingen
hebben wij reeds het een en ander medege
deeld). De overgangstijd zal natuurlijk niet
gemakkelijk zijn; de verschillende partijen
moeten hun medewerking verlecnen en visch
is nu eenmaal een lastig artikel. Ik ben er
echter van overtuigd dal de nieuwe methode
voor IJmuiden een uitkomst zal zijn".
IJmuiden badplaats?
In dit overzicht werd het zwaartepunt ge
legd op de visscherij en de industrie. Wij
zouden een deel van de ingezetenen echter
te kort doen, wanneer wij hier niet de vraag
stelden, of IJmuiden in de toekomst be-
teekenia kan krijgen als badplaats. Voor-
loopig zijn het alleen maar de dagjesmen
sehen geweest die de gedachte aap de bad
plaats IJmuiden hebben wakker gemaakt,
en de idee om van IJmuiden eon badplaats
te maken ondervindt in IJmuiden dan ook
niet van alle kanten ondersteuning. Velen
zijn van meening, dat IJmuiden het uit
sluitend in de vi&soherlj en do industrie
moet zoeken en dat 't verspilling van krach
ten is, zijn energie te besteden aan een idee
die nooit verwezenlijkt zal kunnen worden
Anderen daarentegen, zijn er van overtuigd
ciat er in die richting wel degelijk wat ge
daan moet worden en het is "deze groep, die
zich in het geheel niet kan vereenigen met
de bewering dat de badplaats IJmuiden
slechts aan enkelen een armoedig bestaan
zal opleveren. De argumenten der voorstan
ders zijn interessant en wij laten den secre
taris van IJmuiden's Bloei, den heer B. G.
Schuitenmaker, graag aan het woord om er
iets van te vertellen.
„Het verschijnsel „dagjesmensch", heeft
bewezen dat IJmuiden attracties heeft.
Welke zijn die attracties? In de eerste plaats
de pieren en in het bijzonder, de Zuidpier.
Deze strekt zich anderhalve kilometer in
zee uit en vormt een prachtige wandeling.
Aan het einde gekomen, geniet men van een
imposant gezicht op de zee.
Bij stormachtig wqer zijn badgasten in
den regel genoodzaakt zich terug te*'trek
ken -in hun hotels;, er wordt niet gezwommen
en door den hevjgen wind en het stuiven
is een verblijf op het strand geen genoegen.
In IJmuiden behoeft men zich echter nooit,
te vervelen. Juist bij stormweer, als de huizen
hooge golven over de pieren slaan ls de aan
blik van de haven en de zee on verge'elijk.
Het zien binnen komen van de schepen is op
zich zelf reeds een sensatie en zelfs zeelleden
zien steeds weer met spanning naar net
manoeuvreerende schip dat pogingen doet,
om zonder ongelukken de 180 meter tweede
havenopening binnen te komen. Een be
zienswaardigheid vormen voorts de grooie
sluizen, de vischhallen en het gansche be
drijfsleven zooals het culmineert in de havens
De Umuidenaren weien tty ondervinding dat
bij stormachtig weer tientallen en nog saps
Lien tallen au lo s den weg bedekken die langs
de visschershaven naar de Zuidpier loopt-
Hoeveel groter zou de belangstelling voor
de grootste visschershaven van het continent
niet worden, waanneer er tot,accommodatie van
de bezoekers op een gunstige plaats een groot
hotel en restaurant gebouwd werden?
De jeugd van IJmuiden gebruikt de helling
bij het station als rodelbaan. Op de matten
van vlschmanden glijden si) langs de glad
de steenen, naar beneden.
Men mag daarbij niet vergeten, dat het
visscherij bedrijf wisselvallig is. Er zijn oogen-
bllkken dat men handen te kort komt, da»->
worden in allerijl nieuwe krachten gewj
ven, die later weer overbodig zijn. Het buiten
land heeft ons geleerd dat een zeker ge
deelte van de bevolking der visschershaven
altijd in armeiUke omstandigheden gaat veT-
keeren. Waarom zou men dit bezwaar niet
ondervangen door bijtijds voor werkverrui
ming te zorgen? Het één sluit het ander niet
uit." ..Ik begrijp zeer goed, "'dus de heer
Schuitenmaker, dat vertegenwoordigers van
visscherij en industrie, die werkelijk niet te
lijden hebben van te veel belangstelling
van de zijde van de overheid, sceptisch,
staan tegenover onze plannpn. Want de
voorstanders van IJmuiden-Bad hebben ook
ln de allereerste plaats de medewerking van
die overheid nooaig. Dit zijn kwesties waar
over nog heel wat te zeggen zou zijn, zij doen
echter niets af aan onze overtuiging dat
IJmuiden als badplaats bestaansmogeiljk
heden heeft",
De voorstanders van „IJmuiden als bad
plaats" zien de toekomst optimistisch ln.
Juist die visscherij is een attractie die andere
badplaatsen missen.
„Als de deur opengezet wordt, dan komen
zij wel binnen, doch dan moet het er een
beetje gezellig uit zien". Dit is ongeveer de
de redeneering van velen in IJmuiden. De
toekomst zal moe'en leeren wie gelijk heeft.
De heer Schuitenmaker ls zich bewust, dat
IJmuiden door hen die weelde zoeken, steeds
gemeden zal worden. Doch diegenen die
ontspanning zoeken en gezonde afleiding ln
een interessant milieu, kunnen hior terecht.
Maar wie bouwt een goed hotel? En zal het
Rijk grond af willen staan, uit den zooge-
naamden „verboden kring" aan de kust?
Voorloopig besluit ik hiermede dit
overzicht, gewild aan de ontwikkeling van
één der grootste havenplaatsen van Europa,
de stad-in-wording, welker fundamenten,
energie, ondernemingsgeest, en moed zijn.
En in dezen zin mag IJmuiden een Neder-
landsch symbool genoemd worden-
DE BRITSCHE JAARBEURS.
De British Industries Fair is nu onderge
bracht in het gebouw Olympia, dat den
Jaatsten tijd zoo zeer vergroot is dat het
zelfs ruimte heeft voor deze machtige „Show"
van fabrikaten en producten in het algemeen
van Groot Brittannië, Ierland. Dominions en
Koloniën van het Britsche Rijk. D e over
plaatsing is een groote verbetering. De slor
dig aaneengeregen paviljoens van de oude
zeer vergoorde „White City", die voorheen
de Fair onderdak bezorgden, waren zoo
tochtig en onhuiselijk dat koopers van he'nde
en verre zich wellicht slechts een maal in
hun leven lieten verleiden er heen te gaan-
De ervaring, aldus verkregen, behoedde hen
voor herhaling, ongetwijfeld tot schade van
de Britsche en Rijks-industrieën.
Nu is het beter. Olympia is winddicht; en
„planmaessie" gebouwd- De stands behoeven
er niet ongewild verstoppertje te spelen, zoo-
als dat in de White City gebeurde. Alles is
overzichtelijker opgesteld, en de verslaggever
die zich slachtoffer mag noemen in zulke
tempels van industrie omdat hij, in tegen
stelling met de zakenmenschen, voor zijn
overzicht, alle mijlen langs de inzendingen
moet afleggen indien hij gewetensvol wil
Zijn voelt zich in Olympia minder slacht
offer.
Levendige publiciteit vergezelt als steeds
deze jaarüjksche gebeurtenis. En op het
persbureau liet men ons weten dat er een
uur na de opening al een bestelling was ge
daan van 40000 waarde aan blikken clga-
rettendoosjes van een nieuw type. Het was
sen goed begin en een goed voorbeeld dat tot
good volgen noopte. Maar orders van deze
grootte zijn sedert niet gemeld,
Pe indrukwekkende afdeeling van de Em
pire Marketing Board heeft actueele beteeke-
nis met het oog op het streven naar econo
mische rijkseenheid, juist tastbaar geworden
in de nieuw gestichte vierde staatspartij,
onder leiding van den krantenlord B.eftver-
brook, een ondernemtegidie overigens bij ver
antwoordelijke kranten.-en politici als onwijs,
is uitgekreten. Maar dat is politiek.
Die inzending van The Empire Marketing
Board bekoort het oog om het machtig kleu
renspel van opgestapelde appelen, pruimen,
conservenpotten van gouden inhoud, honing,
boterbloemkleurtge boter en kaaen van het
diepste safraan.
Een waar, ofschoon vergankelijk monu
ment van den luister vap hét zuivelbedrijf
vindt ge ln een stand van Australië, waar de
wereldkampioen koe, Melba XV, in boter
„uitgehouwen" staat. Melba. is een wonder
en haar productie in een enkel jaar, 29432
Êngelsche ponden melk plus 15861 Engelsche
ponden boter, zal het best door vakmannen
kunnen worden gewaardeerd.
Deze Fair is als een ontzaglijke les voor
economische geografie. Wij leeren er dat
Schotland uitmunt in de productie van mout,
van smeuïge levertraan en heide-honing in
de tint van amber-
De eieren van Engeland en Ierland, pyva-
mldaal opgestapeld, wedijveren met elkaar in
grootte; te oordeolen naar den omvang moet
de nederige hen de afmetingen van een
Struisvogel hebben aangenomen.
De leider van het persbureau verzekerde
ons dat er 10000 noviteiten zijn op deze
Fair. Dat ontslaat ons van do verplichting
volledig te zijn in deze beschouwing. De elec
trische tandenborstel is waarschijnlijk een
dier noviteiten. Dan is er een wandelstok
voor den bon viveur; in het ranke lijf gaat
een fleschje whisky met glas schuil, ook ls er
een vakje in voor sigaretten en een voor
dobbelsteenenattributen van zonde en
zwakheid knus vereenigd.
Wie koopt den scheerkwast van 50, die
te pronk staat ln de borstel-af deeling?
STEEDS MEER LUISTERVINKEN.
(Van onzen Londenschen
correspondent,)
De British Broadcasting Corporation 'neef:
Utep '.veten dat er op hot einde van Januari
3.008.903 bezitters van radio-ontvangroestrl-
l*n in Engeland waren. Dat is het offlcleele
getal, verkregen door het tollen van de voor
10 shilling per .laar uitgegeven vergunningen.
Men weet. dat. er massa's menschon zijn, die
niet sportief genoeg aijn die 10 shilling te
betalen en het bezit, van een toestel geheim
houden Boven het genoemde getal zijn er
nog 16130 gratis vergunningen voor blin
den. Men neemt aan dat het cijfer boven
3.000.000 is gebracht door de onlangs ge
houden „radio-week", een week waarin druk
reclame werd gemaakt voor het radio-ver-
vermaak, de radio-winkels speciale aantrek
kelijke etalages aanrichten en door de B B C
werd gezorgd voor een uitgezocht program.
In Januari 1929 waren er 2.670.912 offieieele
luistervinken- Vergelijking leert hoe sterk de
aanhang van de B. B. C. is toegenomen. Op
Savoy HUI, waar he: hoofdkwartier van <len
Britschen radio-dienst is, is men echter
overtuigd dat het terrein nog lang niet af
gegraasd is en men rekent er op een niet te
verre toekomst, waarin zeker 5.000.000 men
sahen van de programma's zuilen genieten.
De thans moor dan 3 000.000 malen verme
nigvuldigde jaarüjksche tien shilling*»,
vormen de eentge inkomsten van de B.E C
d:e zich niet. als eenig* buiteitfanösehe sta
tions, met reclame-uitzendingen inlaat Van
deze ontvangsten wordt 12 1.2 percent afgo-
trokken voor ..onkosten". Vcorts gaat een
daal naar de administratie van den jxxsvdiom-
Het huis waarin Ik woon is. wat ze hier
noemen „Künstlerisch angehaucht". Van
binnen dan en ook nog maar a'leen wat
een gedeelte van de bewoners betreft. Van
buiten is het niet mooier of leelijker of be
langrijker dan de meeste huizen in dit ge
deelte van Berlijn een geel-gr ij ze steen
klomp met veel ramen en onnoodtge tirelan-
tijnen. Het heeft dit voor op de meeste an
dere huizen dat het een ..Hof' bezit met
hoornen, waaronder een berk. die nu al met
lanve eroengele katjes prijkt.
Als ik de voordeur ooenduw hiervoor
heb ik mijn volle gewicht en mijn volle
kracht noodig zie ik dadelijk als een
symbool van den heerscb enden materieelen
toestand in huis, de donkerroode looper op
de breede trap donkerrood, kwistig be
strooid met kale grijze plekken. Die looper
verraadt, meer rog dan de krakende vloeren
de omstandigheden die hier hoogtij vieren-
Geldgebrek, geldgebrek, geldgebrek. Ar
moede, zuinigheid, een leven op 't kantje
van vertwijfeling, op 't kantje van verhon
geren. En toch wordt er geleefd, hoe, dat
begrijpt niemand, noch de menschen zelf,
noch de buitenstaanders. In de woning waar
ik een kamer heb. leven de bewoners nog
tusschen goede meubels, er wordt niets ver
waarloosd. er wordt goed gegeten en ik be-
grjjp eigenlijk niet precies waarover zoo ge
klaagd wordt. Alle gesprekken gaan over geld
r dreitausend Mark fünfzehntausend
Mark gonst er steeds doorhpen. Hier ver
wonder ik me over de klachten maar een
woning lager verwonder ik me er over hoe
je 't klaarspeelt om van een negatief bezit
te leven. Ook dat is bliikbaar mogelijk.
Ik heb er door toevallige omstandigheden
een week gewoond. Toen ik er binnenkwam,
en puzzelde over de kale vloeren, de haif-
leeee kamers, wist ik nog niet dat ik bij
collega's was terechtgekomen tot ik in
formeerde naar de herkomst van de ontel
bare nioderne schilderijen, houtsneden, pas
tels die de wanden bevolkten, en tot ant
woord kreeg: l) bent b'er ln een kunste
naarshuis. Ik bekende in verrassing mijn
vak. waarop iemand riep: Was!? Sie machen
auch? Ach Sie Unglücküche!
Toen was ik er thuis, 's Morgens om 9 uur
al kwam de dikke, welgedane (waarvan!?)
vrouw des huizes bij me boomen. gewapend
met een sigaret, waarschijnlijk bij gebrek
aan ontbijt, vert-oonde me een of ander Bie
dermeier borduur werk of een stuk porcelein,
dat ze naar de bank van leening wilde bren
ger.. Ik begreep plotseling de hiaten in het
meubilair- „Ja", zegt- ze, „de tapijten hebben we
zoq langzamerhand al verkocht, mijn juwee-
lën ben ik kwijt doordat ik pe beleend heb
en ze niet weef kon inlossen. Nu heb ik zoo
af en toe nog zoo Iets, Al deze moderne
schilderijen kan ik natuurlijk niet- kwijt*
raken." Ze kijkt naar het porceleintje in
haar hand, zucht eens en glimlacht dan
weer. Haar humeur schijnt volkomen onaf
hankelijk te zijn van haar financieele om
standigheden. De stemming in huis is er
überhaupt „glanzend". Ik heb er in één week
meer plezier gehad dan in zeven weken
waar dagelijks rijkelijk gegeten -vprdt
en waar twee goedgedresseerde dienstmeis
jes zijn inplaat-s van het eene kleine bïu-
tale nest met geverfde lippen en kanariegeel
haar, dat hier fluitend met een stofdoek
rondwandelt.
De radio-dienst ressorteert onder den Post
master General. Toen de B. B. ..Company'"
een „Corporation" werd, dat wil zeggen toen
ze van een particuliere onderneming weid
veranderd in een soort staatsinstelling, werd
vastgesteld het was in 1927 dat de B-
B. C. 90 percent van de inkomsten zou
krijgen voor het eerste millioen luisteraars,
80 percent voor het tweede millioen. 70
percent voor het derde en 900 is thans
de toestand geworden 60 percent voor het
vierde.
MACDONALD EN DE ONAF
HANKELIJKE LABOURPARTIJ.
(Van onzen Londenschen
correspondent).
Er moet een zekere mate van begripsver
warring bestaan over de positie van de
„Labour Party" en de Independent Labour
Par y" in Engeland. De geschiedenis der
beide organisaties geeft opheldering. De
Labour Party was oorspronkelijk een partij
van vakbonden, die vertegenwoordiging zoch
ten Sn het- Parlement om de positie der werk
lieden in hun organisaties ook langs parle
mentairen weg to helpen verbeteren. De
socialistische staatsleer beheerschte niet
noodzakelijkerwijze de activiteit van deze
Labour-Partij. De bevordering van socialis
tische denkbeelden was van haar oprichting
af een zaak van de Onafhankelijke Arbei
derspartij. De leiders van die partij kregen
geleidelijk de overhand in de leiding van do
labour-partij. Macdonald, Qnowden en
Keir Hard-'e waren de mannen, die dit be
werktenPe vakbond beweging begon aich
meer en meer te vereenzelvigen met de so
cialistische ideeën. En zoo werd geleidelijk
de taak van de O. A, Pbevordering van
het socialisme, overgenomen door de nationale
Labour-partij. De voornaamste leiders der
Labour-partij bleven nochtans ook leiders
van de O. A. P. die zij gingen beschouwen
als een lichaam, dat ten doel had langs an
deren dan parlementairen weg (en o.a.
door propaganda) de gemeenschap te door
dringen van een rijp te maken voor den
socialistischen heilstaat. Men weet dat de
nieuwe leiders der O.A.P. (Maxton en zijn
volgelingen) zich bij deze beperkte activi
teit niet hebben willen neerleggen maar in
tegendeel do laatste jaren voortdurend te
kennen hebben gegeven dat zij mot de poli
tiek der Labour-partij geen vrede hadden
Macdonald en 8nowden, de oude voorman
nen der O.A.P- en nu leiders der parlemen
taire arbeidersbeweging, zUh van meening
dat de tijden nog lang niet rijp zijn voor
doorzetting van socialisme in al zijn conse
quenties. Snowden heeft indertijd het woord
gesproken, dat precjes hun houding aan
geeft. Hij sprak van .-d« onvermudelukhcni
der geleidelijkheid". Hier tegenover eischon
de ongeduldige leidew dei O-VP. „eociaüsiue
Als de moeder naar de bank van leening
ls, komt de jonge getrouwde dochter, die met
haar één-jarig zoontje weer thuis is komen
wonen „dat zijn die moderne huwelijken
waarvan wij toch niets begrijpen", zegt de
moeder opgewekt haar getrouwde zoon
verkeert in "t zelfde geval en is nu ook weer
thuis. De dochter is het die me begroette
met den uitroep: Ach Sïe Unglückliclie! We
praten uren lang, bekijken haar en mijn
werk, ze brengt me boeken over Kokoscnka,
de Impressionisten. Ze is mooi, loopt bij
een temperatuur van om en bij nul in een
flodderige zomerjurk zonder mouwen en ze
heeft talent. Maar Axel. het kleine blonde
zoontje, neemt nu aj haar tijd m beslag.
Dan krijg ik stapels kranten te zien met ge-
illustreerde verhaaltjes erin van de tweede
dochter, die merkwaardigerwijze bij baar
man, die ook schilder is, ergens in Berlijn
woont-. De derde dochter, ook schilderes, ook
met een schilder getrouwd, woont m Weimar.
Van haar man zijn de houtsneden en pas
tels die het huis tot een soort museum van
moderne kunst- maken- De zoon is architect
zonder werk. „We waren al altijd erg voor
kunst mijn overleden man en ik", zegt de
moeder. Och arme. Zoo iets ls altijd gevaar
lijk.
In een van de andere kamers buist een
danserspaar. Wat ze dansen weet ik niet, of
ze überhaupt dansen kan ik ook niet zeggen,
ik zag ze alleen maar rondloopen in bad
mantel, kamerjapon en kimono. Hij ziet er
beslist veel interessanter uit dan hij in wer
kelijkheid zijn kan ponger doet hierin
veel en zij is een arm, vriendelijk, verfom
faaid klein ding-
Van deze tam1 lie hoorde ik ook de verha
len over de kunstenaars die er nog verder in
ons geel-grijze huis wonen. Heelboven is
een groot architektenatelier, bewoond door
een broer en "een zuster, die bij uitzondering
nog wel eens iets verdienen- Heel beneden
zijn twee beeldhouwateljers. In het eene
zie ik dikwijls zwaar gestyleerde koppen en.
groepen staan, en eens zag ik d§n schepper
hiervan thuiskomen met een groot brood,
dat hij tegen zijn hart drukte met een ver
rukking die me pijn deed. Iedereen in huis
weet dat hij al in tijdens niets verkocht. In
het andere atelier woont het model van den
anderen beeldhouwer, die naar haar mo
derne vergulde en verzilverde etalagepoppen
maakt voor een groot modehuis, en daar
mee veel verdient. Hiermede is het Vorder-
haus naar mijn weten aan kunstenaars uit
geput.
In het Gartenhaus woont ergens een man
die heidelandschappen per dozijn schildert,
of dat voordeel oplevert weet ik niet en
ik ken daar een jong violist, die het hard
nekkige voorgevoel heeft dat hij morgen on-
geloofelijk zal boffen we hebben eens
's nachts om 12 uur aan de Kurfürstendamm
een Groschen opgegooid, de korenaren kwa
men boven en den volgenden dag kreeg hij
bijna een leerling. Een vriend van hem, een
jong filmacteur, die hier al zoo bekend is dat
de dienstmeisjes zijn naam en zijn films
kennen en met hem dweepen, stond erbij te
kijken met- M. 3.60 op zak, waarvan hij de
verdere maand moest leven- Dat was de
zesde van de maand. ---' -
Dé éenige -van al deze menschen die onder
aannemelijke Omstandigheden leeft- is de
man van de gouden en zilveren wezens. Ho
pelijk blijven ze nog een tijdje in de mode.
M- B.
in onzen tijd". ZU zitten de offieieele partij
in het parlement hevig dwars en ijveren, de
minderheidspositie van de Labpur-regeering
niet achtend, voor doorzetting van verstrek
kende socialistische maatregelen, als natio
nalisatie van bedrijven (mijnen oa). en de
banken, b.v.
Zoo lijdt de regeering onder twee opposities
Na een gespannen verhouding die al vijf Jaar
geduurd heeft, heeft Macdonald nu zijn lid
maatschap van O.A.P., waartoe hij sedert
1894 heeft belioord. opgezegd. Het komt on
der de omstandigheden niet onverwacht. Hij
kon moeilijk lid blijven van een organisatie,
die voortdurend zijn leiderschap van de
Labour-partij hevig aanviel. Snowden is
reeds twee jaar geleden uit de A. P. ge
treden.
De voorstelling is nu dat de O.A.P. met
ernstige verdeeldheid wordt bedreigd. Vsle
leden kunnen zich niet neerleggen bij de
extremistische politiek van Maxon en zdjn
volgelingen en maken ernstig bezwaar tegen
de uitgesproken vijandige houding, die zij 1
tegenover de offieieele partij aannemen.
Macdonald heeft zich na zijn uittreden
op zeer bittere wijze tegenover de O.AP.
uitgelaten. Hij heef: o.a. gezegd dat „ze voor
niets deugt" en dat ze de beteekenis van
het woord „kameraadschap" niet meer schijnt
te weten.
DU1VENPOGROM.
De duiven van de City van Londen zijn
heeft men indertijd uitgemaakt schade
lijk voor oude gebouwen, schadelijk vooral voor
het, gesteente van St,-Paul's Cathedral, waar
zij bij voorkeur nestelen en verblijven. Kort.
nadat men die ontdekking had gedaan is
men van offieieele City- zijde op de duiven-
jacht gegaan en heeft men eenige honderden
van deze gevleugelde vrienden van het City-
publiek uitgeroeid. Deze taak wordt straks
hervat. De winter is het beste seiaoen voor
dit werk. Het kan niet gebeuren in den tijd
der zomervaoanties, wanneer zooveel Ameri
kanen zich op het plein van St,-Pauls laten
photografeeren, de duiven etend uit hun
handen. Een Britsch-Amerlkaansch dispuut
zou ongetwijfeld het resultaat zijn van dui-
venslachterij, met Amerikaansche te u. is ten
als getuigen.
Maar de Londenaars maken ook ernstig
bezwaar tegen deze activiteit van de
vroede vaderen van de City. De eerste slach
ting ging niet zonder protest. De stadswerk-
lieden, die het zaakje moesten opknappen,
droegen netten, waarin zij de duiven vin
gen. Maar het publiek placht voor de duiven
alarm te blazen zoodra er oen met met een
net opdaagde; en de vogels brachten zich in
veiligheid in de hooge regionen van de St.-
Faulsklokken. Bij deze gelegenheid zullen de
verdelgers de attributen van hun moordda
dig bedrijf niet meedragen. Zü zullen hun
slachtoffers met dc handen grijpen. Dat kan
4an nog wel tot handgemeen leicl$n,
