H. D. VERTELLINGEN.
Iarr'5 IVEoutbrood
FLITSEN
STADSNIEUWS
feuilleton
DE MOEILIJKE REIS
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 20 MAART 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
Valschheid in geschrifte
door H LINDT.
Op een stukje kladpapier probeerde Kas
pers r.og even zijn pen. Toen nam hij de
chèque voor zich.
Acht gulden stond daar. Eerst voluit in let
ters, onderaan nog eens in cijfers.
Kaspers schreef zorgvuldig een „t" vóór het
woord acht. Vervolgens nog „ig" er achter.
Het stond er: tachtig. Zoo bedriegelijk was
het oorspronkelijke handschrift nagemaakt,
dat niemand het zou bemerken.
Maandenlang had hij er voor geoefend.
Maandenlang ook had hij naar een gunstige
gelegenheid uitgekeken. Nu was de kans er.
Het was waar, het zou hem slechts twee-
en-zeventlg gulden méér opbrengen dan
hem rechtens toekwamen. Wanneer je in de
krant las van falsificaties, die in de duizen
den liepen dan was het welbeschouwd maar
kinderspel, wat hij deed Maar toch, wat be-
teekenden die twee-en-zeventlg gulden niet
voor hem! Hij zou er de zes weken huur
schuld mee voldcen aan den norschen huis
eigenaar, die reeds gedreigd had, hem op
straat te zetten. Hij zou verschillende
leveranciers althans gedeeltelijk kunnen af
betalen. Ze zouden hem dan tenminste weer
willen leveren en Annie zou kunnen krijgen,
wat haar zwakke lichaam noodig had om op
krachten te komen. Welk een eindelooze
rijkdom was er niet gelegen in dat luttele be
drag van twee-en-zeyentig gulden!
Kaspers bekeek opnieuw het werk dat hem
het veelbegeerde zou bezorgen: tachtig gul
den. Hij wilde het wel uitschreeuwen van
blijdschap. Het. was gelukt! Niemand kon
zien, dat er drie letters aan waren toege
voegd, drie letters, die hem twee-en-zeventig
gulden zouden opbrengen.
Ja, het was gelukt. Daar links onderaan
moest weliswaar nog een nul worden inge
voegd. Maar dat boteekende niets. Dat was
een onbeduidende kleinigheid in vergelij
king tot hetgene, dat reeds gedaan was.
Kaspers doopte zijn pen in de inkt.
Hoe kwam het nu, dat zijn hand zoo beef
de? Zooeven was hij toch heelemaal kalm
geweest. Hij probeerde eerst nog eens even
op een stukje papier. De pen trilde in zijn
hand. Als hij het zóó ook op de chèque deed,
zou hij alles bederven.
Het angstzweet brak hem uit. Drommels,
Ihad hij daarnet ook maar alles achter elkaar
afgemaakt! Hij probeerde zich te bebeer-
schen zette zich met geforceerde kalmte
aan het schrijven van die fatale nul. Zijn
hand sidderde.
Was hij bang? Maar waarvoor dan toch?
Tot nu tos was Immers alles goed gegaan!
Kaspers praatte zichzelf moed in met alle
argumenten die hij maar vinden konHet
hielp niet. Voor zijn oogen doemden alle
noodlottige gevolgen op van een ontdekking.
Men zou hem met de politie van huis kernen
halen. Dan kwam de rechtbank, de gevange
nis. En het ergste van alles: Annie ziek en
hulpeloos, nu geheel alleen en zonder mid
delen achtergelaten.
En dan, was hij nu werkelijk een misdadi
ger? Was dat geld een zoo ernstig bedrog
waard?
Groote God, maar hij kon reeds niet meer
terug! Op dien chèque was immers het
grootste deel der vervalsching reeds ver
richt!
Dat was niet meer te herstellen. Hij was met
zijn misdadig opzet begonnen, hij moest het
ook nu voltooien.
Een oogenblik dacht hij er nog over, den-
geheelen chèque eenvoudig te vernietigen,
hem nooit te innen. Maar dan beroofde hij
zich ook nog van het laatste beetje geld. En
Annie wist er van "af. Ze zou hem vragen,
waar het gebleven was. En dan? HIJ kon
toch niet zeggen, dat hij op het punt had
gestaan valschheld in geschrifte te plegen.
Neen, hij zou die eene nul er nog bijschrij
ven en dan het lot zijn loop laten.
Maar het lukte hem niet. Het was alsof een
xnachtice nand zijn pols vastgreep, telkens
aLs hij dat eene noodlottige cijfer wilde neer
schrijven.
Zijn besluit was genomen. Morgen zou hij
naar den directeur gaan en hem den chèque
teruggeven zooals hij nu was, half veran
derd. Hij zou er precies bijzeggen, hoe hij er
toe gekomen was. Er moest dan maar van
komen wat er van kwam.
Maar toen hij den volgenden dag met den
chèque in zijn hand voor mijnheer Van Reest
stond, ontzonk hem de moed.
Nu Kaspers, wat is er? drong de direc
teur aan, toen hij bleef talmen.
Die chèquestotterde Kaspers.
Dan voegde hij er snel aan toe:
U schijnt u bij het uitschrijven te heb
ben vergist. Kijkt u eens daar staat tachtig
in plaats van acht. Het cijfer onderaan is
goed. Misschien wilt u even een andere
schrijven.
Kaspers stond verstomd over zijn eigen
leugen.
Mij vergist? Tachtig gulden? verbaasde
zich mijnheer Van Reest. Ik al een andere
schrijven, hoor. Kom hem vanmiddag maar
even aanhalen, vóór je weggaat. Ik heb nu
geen tijd.
Kaspers ging heen. Hij wist niet of hij
blij moest zijn, onwaarheid te hebben ge
sproken of niet. Dit begreep hij, dat wan
neer mijnheer Van Reest bemerkte hoe hij
geknoeid had, alles thans nog eens zoo erg
voor hem zou zijn.
Den geheelen dag zat hij in nerveuse span
ning. Een opengaande deur deed hem hevig
schrikken, een vallend boek benam hem
bijna den adem.
Meneer Kaspers,'of u even bij den di
recteur wilt komen!
Als een donderslag vielen de woorden op
Kaspers neer.
Ikik kom, zei hij schor.
Mijnheer Van Reest had zich met eénige
plechtigheid achter zijn groote, eikenhou
ten schrijfbureau gezet. Zijn gelaat stond
ernstig.
Kaspers, zei hij, ik zal kort zijn. Je weet,
dat ik van mijn personeel niets hooger op
prijs stel dan eerlijkheid. Een kleine oneer
lijkheid zou voor mij reeds aanleiding zijn,
den betrokkene bijzonder in het oog te hou
den. Een gróóte oneerlijkheid maakt iemand
in mijn dienst volkomen onbruikbaar. Wel
nu, Kaspers, toen je vanochtend dien chèque
aan mij teruggaf en ik hem eens goed be
keek, viel het mij op, hoe gemakkelijk je
dien had kunnen vervalsc.hen. Nietwaar,
daarboven stond reeds tachtig en je zou
slechts een eenvoudige nul aan het onderste
bedrag hebben behoeven toe te voegen. Je
hebt het niet gedaan. Natuurlijk niet. Je eer
lijkheid is boven allen twijfel verheven. Toch
heb ik gemeend, je voor dit bijzondere geval
een belooning niet te mogen onthouden. Ik
weet, dat je het met je gezin niet breed hebt.
Hier is een bankje van honderd en een an
dere chèque. Voor het geld wil je zeker wel
even deze quitantle teekenen, nietwaar?
OVER „KALENDERHERVORMING" EN
„CONCENTRATIE BIJ DEN
MIDDENSTAND".
LEZINGEN VOOR DE MIJ. VAN NIJVERHEID
Het departement Haarlem van de Neder-
landsche Maatschappij voor Nijverheid en
Handel heeft Woensdagavond een vergade
ring gehouden in restaurant Brinkmann.
Besproken zouden worden de 6 vragen die
het Hoofdbestuur gesteld heeft aan de de
partementen omtrent hun meening over
Kalenderhervorming, welke vragen zijn op
genomen in het Januari-nummer van het
orgaan „Maatschappij-belangen". Het be
stuur had den heer A. J. Lieth te Drieber
gen, oud-voorzitter der Kamer van Koop
handel te Driebergen bereid gevonden om
hiertoe een ïuleicüng te houden.
Deze spreker begon met te herinneren
aan de bemoeiingen van de maatschappij en
speciaal van den heer G. S. de Cleroq, sinds
vele jaren in dit opzicht ondernomen.
Hij gaf vervolgens een overzicht van de
geschiedenis van den huiüigen kalender,
waaruit hij concludeerde, dat dag en jaar
bepaald worden door de natuur, week.
maand en kwartaal echter door den mensen
en zeer onpractisch. zooals spr. aantoonde
door de bekende bezwaren nog eens op te
sommen. De commissie heeft thans bij den
Volkenbond aanhangig gemaakt de projec-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CL per regel.
OP GF.FN STUKKEN NA HETZELFDE ais gewoon bruinbrood, is:
ten b. en c., die opgenomen zijn in het Ja
nuari-nummer van Maatschappij-belangen
B. is de kalender met vier gelijke kwartalen,
C. is die met 13 maanden van 4 weken pe:
jaar en de meest practische. Spreker besloot
dan ook met tegen a'.ie conservatisme in ka
lenderhervorming aan te bevelen. Niemand
zou Immers thans ook de Jullaansche of an
dere oude kalenders terugwenschen.
De heer Hllarius zei bij de discus
sie te vreezen, dat de invoering zal afstui
ten op uitblijven van medewerking van ker
kelijke zijde.
De heer Lieth antwoordde, dat er alleen be
zwaren zijn van Joodsche zijde en dan al
leen in Nederland en deze ziet spr. niet als
ter zake, omdat dc Joodsche kalender niet
aangetast wordt.
Besloten werd daarop dat het bestuur de
vragen van het Hoofdbestuur zal beant
woorden In den zin van het gesprokene.
Jhr. J. C. Mollerus, secretaris van de Ka
mer van Koophandel en Fabrieken te Haar
lem, hield vervolgens een referaat over:
„Detailhandel en Duurte", eveneens naa-
aanleiding van vragen van hfjt Hoofdbe
stuur opgenomen In het October-nummer
van „Maatschappij-Belangen" welke luidden
als volgt:
Is naar Uw oordeel in den kring van uw
departement het distributiesysteem (de de
tailhandel) te kostbaar en te weinig econo
misch, door het ontbreken van organisatie,
efficiency en grootbedrijf? en:
Zou het. naar Uw oordele, wenschelljk en
mogelijk zijn, dat de betrokken handel
streeft naar een betere organisatie waarbij
ook de consumenten en de geheele volkshuis
houding baat zouden hebben?
De heer Molierus begon met er de aan
dacht op te vestigen, dat den laatsten tijd
de belangstelling gegroeid is voor „den Mid
denstand", om ten tweede het begrip „Vrij
heid" als probleem voor den Middenstand
te behandelen. Een begrip „Vrijheid" bestaat
er zelfs niet meer voor den Middenstand
meende spreker met een voorbeeld te kun
nen aantoonen.
Het vraagstuk nu is: le. Is het midden
standsapparaat als distributiebedrijf te
duur? en 2e. Heeft het nog bestaansrecht?
Het antwoord schijnt te voeren naar Cen
tralisatie, iets waarvoor de consument altijd
bevreesd is. Er zijn twee middelen om hier
toe te komen, namelijk gecentraliseerde dis
tributie door overheidsbedrijven of door par
ticuliere mlddeustandsbedrijven.
Spr. wilde tegenspreken de verwachting
van professor Polak, dat de saneering uit
zich zelf zal komen, hij gelooft in dezen niet
in een „laisser faire, laisser passer".
Zij, die streven naar een natuurlijke sa
neering staan op het standpunt, dat de win
kelier kleine voorraden zal hebben, en de
fabrikant een gelijkmatlgen afzet. Bovendien
wenschen zij den grossier wederom in het
distributie-proces in te voeren. Ook „stop-
lijsten" beveelt prof. Polak aan tegen het
„doubleeren".
De heer Mollerus is het daarmee niet
eens. Hij ontwikkelde het denkbeeld, dat er
een overbezetting is van het distributie
apparaat, vooral voor de kruideniers, het
geen hij met voorbeelden toelichtte.
Verbetering kan volgens spreker komen
door een georganiseerde distributie. Deze zal
waarschijnlijk moeten gaan tot het stelsel
van de oude gilden, echter zonder overheids
invloed. Evenmin is spr. een voorstander van
vak-examens en van prijs-zetting. Het
te-veel is volgens hem ontstaan door de in
voering van het „merk-artikel", gestimuleerd
door Nederlandschen handelsgeest, werkloos
heid, Arbeidswet 1919 en het in de oorlogs
jaren gevolgde stelsel van credletverleening.
De vragen zoii de heer Mollerus dus in bo-
vengeschetsten zin beantwoorden. -
Nadat de heer Molleriis een groot aantal
vragen beantwoordhad, nam de voorzitter,
de heer G. J. Droste Sr. het woord. Hij
wenschte vast te stellen, dat de tijd de op
lossing van het probleem moet brengen. Be
sloten werd de twee vragen van het hoofd
bestuur in. dien zin te beantwoorden.
Daarra werd de vergadering gesloten.
VROUWENGROEP IN DEN VRIJ
HEIDSBOND
De Vrouwengroep in den Vrijheidsbond
houdt Maandag 24 Maart as. des morgens
een huishoudelijke en des middags een
openbare vergadering in Hotel Lion d Or.
Om 6 uur is er een gemeenschappelijk
diner en om 8 uur een avondbijeenkomst,
waarop Mr. H. J. Knottenbelt zal spre
ken. De avond wordt, verder opgeluisterd
door zang van mej. Adri Wolters (Den Haag)
en declamatie van den heer J. B. Schuil te
Haarlem.
HET WEEKBLAD „PAN" OPNIEUW IN
BESLAG GENOMEN
De vorige week is voor het eerst weer ver
schenen het weekblad „Pan" dat eenige we
ken geleden in Amsterdam wegens den por-
nografischen inhoud in beslag werd geno-
\men.
Dinsdag zou weer een nummer verschij
nen, maar de politie heeft, de uitgave hier
van belet door er bij de nieuwe drukkers, de
Gebrs. H.. beslag op te leggen. De oplaag
die men bezig was te drukken, werd in be
slag genomen. De pers werd ditmaal gede
monteerd en de deelen daarvan overgebracht
roa- hef biv^Hbiirenu van nob tie.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1?63
DE WONDE
Jantje kijkt niet zon
der trcts naar de lap
die moeder om zijn
gewonden vinger ge
bonden heef:
licht er een hoekje
van op om te zien
hoe het met de wond
gaat Is wat teleur
gesteld dat hij geen
bloed meer ziet
gaat uit op zoek naar
de vrindjes, hopende
aat zij naar zijn ver
wond ng zullen infor-
meeren
maar al houdt h'i zija
vinger zoo goed
gelljk in het licht,
niemand schijnt e:
zich voor te interes,
seeren
zoodat hij er tenslotte
zelf de aandacht op
moet vestigen
krijgt een ge'..„ _-r van
twee vrindjes en be
schrijft in geuren en
kleuren het vreeselijk
ongeval
laat zich overhalen
om de wende te laten
lnspecteeren
de demonstratie valt
tegen en Jantje zelf
is teleurgesteld, waar
op het lapje verder
geen dienst meer
doet.
(Nadruk verboden.)
NED.R.K. GRAFISCHE BOND.
In de ledenvergadering van de afdeeling
Haarlem van den Nederlandschen R.K. Gra=
fischen Bond, Dinsdagavond gehouden in
St. Bavo, zijn de jaarverslagen van secretaris
en penningmeester uitgebracht, die er op
wijzen dat de vereeniging in bloeienden toe
stand verkeert, het ledental groeide tot- 355.
Bij de bestuursverkiezing werden de aftre
denden, de heeren C- J. Selhorst, voorzitter,
W. Oling, commissaris en A. Gorter, tweede
secretaris, herkozen. In de vacature ontstaan
door het aftreden wegens vertrek van den
heer F. Keesen werd als derde commissaris
gekozen de heer Bergmans.
In de vacature Keesen in het bestuur der
afdeeling Haarlem van den R.K. Volksbond,
waarbij de organisatie aangesloten is, werd
ca.ndid.aat gesteld de heer B. Reynders, welke
eveneens aangewezen werd voor de districts»
commissie voor de typografie te Haarlem.
De heer Keesen heeft in de vergadering
afscheid genomen van de afdeeling wegens
zijn vertrek naar Rotterdam. Als aandenken
werd hem een rookgarnituur geschonken,
waarbij de voorzitter waardeerende woorden
sprak.
OUDERAVOND DER ZONDAGSSCHOOL
„IIET VISCHNET".
Dinsdagavond waren tal van ouders met
hun kinderen vereenigd in de groote zaal dar
H. J. V., Lange Margarethastraat. Na ge
meenschappelijk lied en gebed sprak de heer
de Jong. een treffend openingswoord. Van de
verschillende zangnummers, voordrachten en
samenspraken, noemen wij in 't bijzonder:
„De intocht in Jeruzalem" en „Tromp en de
Ruyter". die veel bijval oogstten.
Het was een blijde avond zoodat men
hoogst voldaan huiswaarts keerde.
J. K. RENSBURG 60 JAAR
Op 24 Maart a.s. viert de dichter J. K.
Rensburg zijn GOsten verjaardag.
Voor deze geleeenheid heeft zich een 'hul-
digingscomité gevormd, dat- zal trachten, met
veler medewerking, een boek van Rensburg
uit te geven, een wetenschappelijk werk.
waaraan hij meer dan 40 jaar heeft gearbeid:
een „Theorie der Evolutie".
Op 24 Maart zullen den jubilaris een feest
maaltijd en een artistieke feestavond wor
den aangeboden.
ONDERSCHEIDING.
De heer Allard, voorzitter van de afdeeling
Brecla der Alliance Fransaise, is aldus
meldt Havas uit Parijs, benoemd tot rid
der in het Legioen van Eer.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
STOFZUIGER HUIS MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEFOON 10756
HOBBY VLOERWRIJVERS F 125..
„HEBT U NIETS VERGETEN?"
Een schadepost van f 10.000 voor da
spoorwegen-
Voor de bij de Nederlandsche Spoorwegen
gevonden voorwerpen, die viermaal 's jaars
te Utrecht worden verkocht, getroosten de
spoorwegen zich veel moeite en kosten om
de eigenaars weder in het bezit te stellen
van de door hen verloren voorwerpen.
„Spoor- en Tramwegen" deelt over de kos
ten een en ander mee, in de eerste plaats om
hét misverstand weg te nemen van degenen,
die geheel ten onrechte meenen, dat de op
brengst van den verkoop der niet opge
vraagde gevonden voorwerpen ten aanzien
van de verloren en gevonden voorwerpen
maken, zou dekken.
Als men de ontvangsten en de uitgaven
van het Bureau van Gevonden Goederen
eens vergelijkt, dan wordt het wel heel dui
delijk, dat de bij een deel van het Nederland
sche publiek heerschende meening op mis
verstand berust.
De uitgaven bedroegen over 1923: salaris
sen personeel Bureau van Gevonden Goede
ren plan, f 17.000; huurwaarde, belasting,
onderhoud van het kantoor en de magazij
nen pLm. f 1500; verlichting en verwanning
daarvan pl.m. f 100; drukwerken, pakpapier,
touw enz. pion. f 450; totaal pl.m. f 19.050.
Daartegenover staan als ontvangsten: op
brengst verkoop van de in 1928 gevonden en
niet opgevraagde gevonden voorwerpen
f 7301: bewaarloon voor gevonden voorwer
pen .die opgevraagd zijn f 3140; schrijfloon
adreskaarten van opgezonden gevonden
voorwerpen f 545; totaal f 10987.
Deze ontvangsten konden nauwkeurig
worden vermeld, de uitgaven zijn in werke
lijkheid nog belangrijk hooger, zooals men
begrijpen kan, als men rekening houdt met
de omstandigheid, dat ook aan de stations
personeel noodig is om gevonden voorwerpen
te behandelen. Zonder overdrijving kan wor
den beweerd, dat de Nederlandsche Spoor
wegen jaarlijks een schadepost van meer dan
tienduizend gulden boeken enkel en alleen
ter wille van het vergeetachtige nub1 lek.
Roman van
IITLBERT FOOTNER.
29)
Hoe zullen we ze uit GrylTs handen
houden?
Waarom zullen we wachten? riep Na
talie. Laten we de kano nemen en voorgoed
vertrekken. Ik heb maar vijf minufen noodig
om me klaar te maken!
Garth weerde af.
Jij kunt niet rijden en niet Ioopen. Het
zou een doorloopend gevecht worden, den
heelen weg lang.
De jongens van de Settlements hebben
me beloofd, dat ze naar ons zullen komen
kijken als we binnen een weck niet terug zijn
zei Charley'
Goed zei Garth, dan zullen we op hen
wachten
En c!e paarden?
Die brengen we naar hier. We laten ze
over zwemmen, naar het eilandje, waar ze
veilig zijn.
Zoo gezegd, zoo gedaan en Charley en
Gartli trokken er op uit. Er gebeurde niets
onderweg. De paarden kwamen oo hun be
stemming en zl) waren terug in de hut vóór
het licht genoeg was om een geweer te han-
teeren.
Het ontbijt volgde en wat een ontbijt! Zij
smulden van al de heerlijkheden die Charley
had meegebracht en waarvan zij slechts
konden droomen.
Charley begon zijn verhaal.
1 Ik wil jullie wel vertellen: Ik was nij
dig toen Garth me terugstuurde. Wat weer
ga. dacht ik, ik kan een goed werk verrich
ten en het wordt me belet. Nu kan ik niets
dcon en ik weet niet wat er van hen worden
zal. Ik had de gekst? planen, maar tenslotte
leek het mij het wijst om op Settlement te
blijven rondzwerven en Nick Grylls in het
oog te houden En zoo deed ik.
Ik kan je verzekeren Garth, dat. je hem
behoorlijk knock-out geslagen hebt. Ze heb
ben hem uit hqj. meer gehaald en de zusters
hebben hem verpleegd in 't klooster. Hij had
een hersenschudding of zoo iets. Hooliam
hing een leugenachtig verhaal op, zoodat
niemand de waarheid vernam. Garth's naam
werd niet genoamd. Lang voor Nick loopen
kon, liet hij Mary Co-que-wasa en Xavier
komen en toen begreep ik dat er iets aan de
hand was. Men zegt. dat Xavier Mary's zoon
Is. Zoodra hij er toe in staat was. trok Nick
met de twee kleurlingen weg. Hij gaf voor,
dat hij naar de Ostachegan kreek ging
maar ik wist beter. Ik kocht een paar paar
den en wat voedsel op crediet en volgde hen
op een paar uur afstand.
Bij de Crossing hoorde ik van jullie spre
ken en ik vreesde het ergste, toen ik ver
nam hoe lang jullie al weg waren. Ik nam
een ander paard en meer voedsel en vroeg
een paar Jongens om met me mee te vaan.
Ze Lachten me uit. Zij kenden Nick Grylls
zoo goed en een avontuur als dit was nog
nooit voorgekomen. Jim Plaskett, de politie
man, zou mij wel geloofd hebben, maar die
was afwezig. Ik vertrok toen alleen en de
móeste jongens hebben mij beloofd te komen,
als we binnen een week niet terug zouden
zijn. Op goed geluk trok ik verder en louter
toeval was het., dat mij bij het meer bracht
en daar zag ik de heele bende beneden me
lk zag ook deze hut en begreep dat ze van
jullie moest zJJn. Ik was zoo blij als een kind
toen ik rook uit den schoorsteen zag komen.
Ik verborg mij in de buurt en wachtte
den nacht af, in de hoop. dat ik in den vroe
gen morgen een teeken zou kunnen geven.
Toen kwam Garth naar buiten en alles was
in orde.
Precies op tijd, zei Garth grimmig.
En wat was je plan geweest, vroeg Na
talie aan Garth.
Maar hij heeft het haar nooit verteld.
Twee dagen gingen zonder gebeurtenissen
voorbij, maar dat zij bespied werden was dui
delijk. want het sneeuwde den tweeden dag
en den volgenden morgen waren sporen van
schoenen zichtbaar rond de hut cn twee ron
de kuilen van knieën onder het ujtkljkgat
van Natalies kamer. Dit stemde Girth on
aangenaam. Hij spijkerde een plank voor het
gat. Hun observaties van het andere kamp
brachten weinig nieuws. Garth's voornaam
ste angst was nu de zorg voor de drie paar
den, en hij vond het noodig om naar het
eiland te paan om een plek eras voor de die
ren bloot te leggen. In een half uur kon hij
voldoende doen om de paarden een dag van
eten te voorzien.
Er was ongetwijfeld eenig gevaar aan het
avontuur verbonden, als de voornaamste ver
dediger van de hut weg ging. maar langer
dan een half uur zou hij niet wegblijven cn
Charley zou zijn fort gemakkelijk zoolang
kunnen verdedigen In geval van een aanval
zou Garth zelfs een voordeel hebben als hij
buiten de hut was. waar hij de aanvallers
in de flank kon schieten.
Tenslotte ging hij twee uur voor het aan
breken van den dag. zooals zijn gewoonte
was. Toen hij de hut uitkwam zag hij met
vreezc, dat de lucht betrokken was en dat
een oostenwind was opgestaan. Maar hij
oordeelde, dat Grylls, als hij een nachtelijken
aanval beraamde, zeker niet zou wachten
tot den morgen.
Hij duwde zich in de kano van wal en
roeide tegen den sterken wind in. Het- was
heerlijk met den wind te vechten en hij
zong in zijn hart. Zijn werk duurde langer
aan hij had verwacht, omdat de duisternis
zwaar was. Maar tenslotte roeide hij terug
en dreef met dubbele spoed voor den wind
uit.
Onderweg hoorde hij een geweerschot, dat
boven den wind uit klonk. Zijn hart klopte
hem in de keel. Hij wachtte even. maar geen
ander schot volgde. Hij verdubbelde zijn
krachten, sprong aan waL Het zien van de
hut kalmeerde hem. Hij liep er heen en wilde
de gebruikelijke klop oo de deur geven maar
de deur stond open. Hij schrok geweldig en
strompelde naar binnen. Een scherpe kruit
lucht hing in de hut.
Natlie! Charley! riep hij hijgend.
Stilte volgde.
Hij liep Natalie's kamer in. Zij was leeg
Niets wees er op. dat een gevecht had plaats
gehad. Hij liep de andere kamer binnen naar
Charley's bed en viel over een lichaam, dat
op den grond lag. Een aanraking deed hem
weten, dat het de joncen was. Toen hij Na-
ta" •■''et zag nam hij den jongen op. Hij
zag. „at hij niet dood was. Nergens kon hij
een wond vinden. Wanhopig tobde hij om
hem bij te brengen. Ten laatste opende Char
ley de oogen.
Wat is er gebeurd? vroeg Garth.
Als eenig antwoord keek Charley hem suf
aan.
Om hemels wil, kom tot je zelf en vertel
me! riep hij.
Charley richtte zich plotseling op.
Waar js Natalie? vroeg hij.
De hemel weet het! zuchtte Garth.
Van schrik sloeg Charley de oogen wijd
open.
Nu herinner ik mil. stotterde hij.
Vlug, vlug! smeekte Garth.
Het was kort na je vertrek, zei Charley.
Natalie kwam mij waarschuwen Ze had e?n
geluid gehooid buiten, zei ze. We luisterden
een kwartier lang.We hoorden niets
Toen plotseling sarong de aeur met ean ge
kraak open. Zij rolden naar binnen. Hoeveel
kan ik niet zeggen: misschien drie. Ik
duwde Natalie in den uitersten hoek. Ik hield
mijn geweer in de hand. Ik kan niet zoggen
waar ze bleven, wat ze deden en ho°lang het
duurde. Plotseling hoorde ik iets dicht gaan
en iemand biigen. Ik vuurde. In het licht ~"i
ik ze allen, Xavier. Mary en vlak voor mij
Nick Grylls, die zijn geweer boven z5jn hoofd
zwaaideToen dacht ik. dat mijn hoofd
in stukken sprongen jil kwam!
O! mijn hemel! rieo Garth.
Hij nam zijn geweer op en liep als een be
zetene de hut uit.
HOOFDSTUK XXII
De sneeuwstorm.
Garth had g°en bepaald plan. toen hij cc
hut uitliep. Zijn zenuwen gehoorzaamden
slechts aan de werking van zijn verb'1'terd
brein. Het was alsof hulpgeroep van Natalie
zijn ooren verscheurde. Hij liep door kreu
pelhout en doornen en lette niet op de
schrammen die hij opliep.
Onwillekeurig zocht hij het andere kamo.
Hij vond het verlaten. De tent was weg. Hij
bleef staan en zijn armen vielen slap. Toen
hoorde hij een zacht gekreun om den hoek
van de hut. Hij liep er heen en vond een
menschelljke figuur in het gras liggen. Het
was Rina,
.(Wordt vervolgd),
