BUITENLAND
HET KABINET-MuLLER AFGETREDEN.
Brüning (Centrum) waarschijnlijk kabinetsformateur.
IN- EN UITVALLEN
!-
Pt
AGENDA
HAARLEM'S DAGBLAD VRIJDAG 28 MAART 1930
TWEEDE BLAD
Financiëele moeilijkheden de reden.
Nog eens de dood can Stresemann.
De eenige groote figuur in een
zwakke regeering.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Herman Muller.
Het Rijkskabinet kwam Donderdagavond
te zeven uur bijeen en hield een korte zit;
ting. Hierin werd besloten met het oog op
den parlementairen toestand af te treden.
Onmiddellijk na beëindiging van de Kabinets
Kitting begaf de Rijkskanselier Hermann
Müller zich naar den President der Repu
bliek om hem het ontslag der regeering
aan te bieden.
President Von Hindenburg aanvaardde het
ontslag van het Kabinet en hij verzocht
Hermann Müller voorloopig aan te blijven om
de loopendc zaken af te wikkelen.
Het mag een merkwaardig toeval genoemd
•worden, dat het aftreden van Müller juist
op den 27en Maart 1930 plaatsheeft, nadat
hij op denzelfden datum van het jaar 1920
na den Kapp-Putsch als opvolger van Bauer
voor den eersten keer als Rijkskanselier op»
trad. Toentertijd vormde Müller het derde
Kabinet na de revolutie.
Officieel wordt voorts medegedeeld:
In de Donderdag gehouden Kabinetstaih
ting heeft het Rljkskaibtaeit besüoben den
President der Republiek het ontslag van het
Ministerie aan te bieden.
De Rijkskanselier hield een korte rede
waarin hij de samenwerking in het Kabinet
schetste. De Ministers brachten hem dank
voor het gevoerde belead, waarbij ook de
Minister van Rijksweer zich aansloot.
In de beslissende zitting van het Rijks»
kabinet stelde de Rijkskanselier twee vra
gen:
lo. Moet de Rijksregeering, zonder reke
ning te houden met de jongste gebeurtenis»
sen trachten de dekkingsvoorstellen, zonder
de werkloosheidsverzekering, door het Parie»
ment te doen aannemen?
2o. Indien zulks niet mogelijk is, moet
dan het Rijkskabinet aanblijven?
De Rijksminister van Financiën Dr. Mol-
denhauer verklaarde daarop, dat wat zijn
partij betrof de oplossing van de dekkings
kwestie zonder die der werkloosheidsverze»
kering en belastingverlaging, niet mogelijk
is, weshalve hij zich gedwongen achtte zijn
ontslag in te dienen.
Hermann Müller verklaarde daarop, dat er
dientengevolge niets anders voor het geheele
kabinet overbleef dan af te treden.
Naar inmiddels verluidt heeft de President
der Republiek de laatste dagen nu en dan
besprekingen gevoerd met verschillende voor»
aanstaande personen, o.w. ook enkelen, die
met tot de tegenwoordige regeringscoalitie
fcehooren.
Die Berlijnsche bladen nemen uitvoerig
stelling tot het af:reden van het rijkskabinet.
De „Germania" schrijft oa, dat deze crisis
meer be teekenis heeft dan alleen een re»
geeringscrisis.
De „Vorwaerts" schrijft voornamelijk ovc-r
het toekomstige kabinet- Het blad publiceert
een officieus bericht van den sociaal-demo-
c-ratischen persdienst, volgens hetwelk dr.
Brüning reeds Donderdagavond door Hin
denburg zou zijn ontvangen. De „D- A. z."
schrijft, dat de candidatuur van Brüning,
die algemeen op den voorgrond gesteld wordt,
een poging be teekent om te konten tot een
burgerlijk minderheidskabinet de partijen
omvattende van de democraten tot de
Duitscnmationalen. Voor het geval, dat
Brüning zelf heden het Rijkskanselierschap
niet op zich zal nemen komt volgens dit
blad de burgemees'.er van Essen, Dr.
Brascht, in aanmerking.
De „Boersenzeitung" zegt dat het si-reven
van een nieuwen rijkskanselier moet liggen
in het vormen van een regeering, die zoo
min mogelijk door partij formaties wordt be»
last. Het blad meent, dat Hindenburg in
deze richting zoekt.
De .Deutsche Tageszeitung" denkt dat de rijks
president niet door moeizame onderhande»
lingen met de fracties tot de vorming van
een regeling zal komen, doch eindelijk van
zijn grondwettig recht zai gebruik maken
pm zonder voorafgaande besprekingen niet
het parlement een regeering te vormen uit
die mannen, die hij voor bijzonder geschikt
houdt voor de oplossing van de groote taak,
of zij nu tot een politieke partij behooren
of niet.
Vooral het laatste gezichtspunt is interes
sant, doch wij betwijfelen het ten zeerste,
of Hindenburg dezen weg zal inslaan. Er
schijnt de meeste kans te zijn, op een kabi»
net Brüning, hoofdzakelijk steunende op de
burgerlijke middenpartijen.
Het is hier wel noodig nog even de aan
dacht te vestigen op de vraag welk belang
rijke stof voor de geschiedenis, dit kabinet
heeft opgeleverd.
Het kwam in Mei' 1928 aan het bewind en
is steeds een zwak kabinet gebleken. Zijn
eenige kracht èn ruggesteun sproot voort ui:
de buitenlandsche politiek, die tot taak had
de Dawes-regeling te wijzigen. Stresemann
was de drager van dit politie. Diens dood
stond feitelijk gelijk met de onthoofding van
de regeering Müller en het is dan ook geen
wonder, dat het zwakke kabinet, dat altijd
ten volle afhankelijk was van de besluiten
der fracties, den laats ten adem heeft uitge»
blazen.
L. A.
Toch een Middellandsche Zee
verdrag?
LONDEN, 27 Maait (Beuter). Men
meent te weten, dat de delegaties ter Vloot -
conferentie besloten hebben een comité van
deskundigen in te stellen voor het onder
zoeken. en zoo mogelijk voor het redigeeren
van den tekst, van een Middellandsche Zee
verdrag, dat, terwijl het ver genoeg gaat om
de veiligheid van Frankrijk te waarborgen,
de Britsche regeering er niet toe zou ver
binden, verder te gaan dan haar verplich
tingen, vervat in de artikelen 11 en 16 van
het Convenant van den Volkenbond in de
bestaande veiligheidsverdragen.
Een Reuter-bericht meldt nader, dat het
comité van deskundigen uit Engelschen en
Franschen zal bestaan.
Tumult in de Fransche Kamer.
Over het plan Young.
De uiteenzettingen van den rapporteur
kwamen hierop neer, dat de ratificatie van
het Youngplan in het belang van Frankrijk
was.
De rapporteur van de commissie voor bui
tenlandsche zaken. Soulier, zette uiteen, dat.,
wat de vrijheid van handel betrof. Frankrijk
thans het groote voordeel had ook alleen te
kunnen handelen. Het verloop der kamer
zitting was zeer heftig.
Minister-president Tardieu merkte op, dat
het plan-Young en de Haagsche overeenkom
sten sedert September 1929 voorwerp van
studie van de Kamer waren geweest. Een
opgewonden woordenwisseling ontstond naar
aanleiding van een voorstel van den onafhan
kelijk-1 in ksch en afgevaardigde Guernet, die
eveneens uitstel van de behandeling verlang
de, aldus het Hbld. De radicaal-socialist Léon
Meyer riep uit, dat dergelijke gewichtige
aangelegenheden niet in afwezigheid van
den minister van buitenlandsche zaken be-
handeld mogen worden en dat het wel leek
alsof Tardieu vreesde, dat niet al zijn voor
stellen bij aanwezigheid van Briand zouden
worden aangenomen.
Tardieu bestreed de voorstelling alsof er
verschil van meening tusschen hem en
Briand zou bestaan. Herriot verklaarde,
dat de leden van de Kamercommissies van
financiën en van buitenlandsche zaken
slechts die partijen vertegenwoordigden, die
tegenstanders van den vrede waren. Daarop
ontstond een tumult, dat bijna in een vecht
partij eindigde, zoodat de Kamerpresident
de zitting voor eenigen tijd moest schorsen.
Na de hervatting vervolgde Herriot zijn
rede en verklaarde, verbaasd te zijn over de
provoceerende houding van Tardieu tegen
over de linksche partijen. Tardieu liet als
antwoord stemmen over de vertrouwens-
quaestie, die hij tegenover het voorstel-
Meyer tot uitstel der behandeling tot den
terugkeer van Briand, gesteld had.
De laatste pogingen om de
Vlootconferentie te redden.
De thans beginnende poging de vloot
conferentie door politieke overeenkomsten
te redden, wordt van Engelsche zijde met
belangstelling gevolgd. Er bestaat evenwel
geen enkele aanwijzing omtrent de waar
schijnlijke ontwikkeling van den gang van
zaken.
Met vrij groote zekerheid kan gemeld
worden, dat het Engelsche kabinet de
quaestie van een verdrag voor de Middel
landsche Zee nog niet heeft besproken en
dat derhalve een besluit- om op deze
wijze de Fransche wenschen inzake de
veiligheid te bevredigen nog niet is ge
nomen
Principieel is de houding van de En
gelsche regeering om geen nieuwe mili
taire of maritieme verplichtingen op zich
te nemen, niet gewijzigd. Volgens de „Times"
is de Engelsche regeering evenwel be
reid, elk deel van het statuut van den Vol
kenbond, het verdrag van Locarno en het
Kelloggpact aan te vullen of te verduidelij
ken, dat naar de meening van de andere
mogendheden onduidelijk is. De Britsche
delegatie zal de verzekering geven, dat
Groot-Brittannië alles zal doen wat in zijn
macht is om alle verdragen doeltreffend te
maken."
De diplomatieke medewerker van de „Daily
Telegraph" zegt, dat Frankrijk vast houdt
aan het scheppen van veiligheid in den
vorm van verplichtingen van Engeland met
de Fransche vloot samen te werken bij
maatregelen ter vermijding van een dreigen
den aanval op Frankrijk. Deze maatregelen
zijn niets anders dan sancties en in hun uit
werking loopen rij op alle andere oorlogs
maatregelen met inbegrip van een blokkade
uit.
In verband met de plannen voor een Ver
drag voor de Middellandsche Zee wordt er in
eenige ochtendbladen reeds over gesproken,
dat er aan gedacht is. eerst een verdrag tus
schen Engeland, Frankrijk en Italië te slui
ten en later een conferentie van alle bij de
Middellandsche Zee betrokken viool mo
gendheden met inbegrip van Turkije. Grie
kenland, Joego-Slavië en Spanje bijeen te
roepen om al deze mogendheden bij een der
gelijk verdrag te betrekken.
LETTEREN EN KUNST
HET TOONEEL.
NIEUW LEVEN.
DE KRIBBEBIJTER.
Chris Vosshard heeft zich zelf in de Krib-
bebijter als acteur overtroffen. Zooals hij
den gemoedelijken, braven oom .Mucki" ge
speeld heeft, zullen zeker weinige dilettan
ten het hem nadoen! Reeds dadelijk zijn op
komst was uitstekend en liet ons zien, hoe
hij deze rol opvatte! Chris Vosshard heeft
zich zelf in De Kribbebijter totaal wegge
speeld, zoo zelf*, dat ik hem n!et herkend
zou hebben wanneer ik niet geweten had,
dat hij het was, die in de huid van Nico van
Blasewits was gekropen! Zelfs zijn stem had
Vosshard geheel veranderd en hij hield dit
zoo voortreffelijk vol, dat van weifeling geen
moment sprake was! En het knappe was, dat
deze veranderde stem toch volkomen natuur
lijk klonk.
Het lijkt mij wel zeker, en ik zag dat
aan tal van details, dat Vosshard Hunsche
in de rol van oom Mucki gezien heeft, maar
hij heeft er gelukkig toch geen copie van
gemaakt. Hunsche speelde de rol sappiger en
breeder, maar Vosshard typeerde Von Bla
sewits die tenslotte toch baron is veel
fijner. Deze Von Blasewits was veel minder
kluchtspelfiguur, hij was meer menschMaar
Vosshard zorgde er toch voor de komische
figuur volkomen uit te spelen, er waren tal
van alleraardigste details in zijn spel, hij
bleef aldoor „sprudelnd" van leven en vulde
steeds het tooneel! Hoe fijn waren de ge
baartjes met zijn handen, hoe goed hield hij
ook dat loopen „met het pootje" vol! Een
creatie, waarop Chris Vosshard trotsch kan
zijn, een voorbeeld van uit-stekend dilettan
ten-spel!
Chris Vosshard vormde in dit ensemble een
„klas apart". Zijn spel stond zoo ver boven
dat der anderen, dat hij de eenige acteur te
midden van dilettanten leek! En toch werd
er door de leden van Nieuw Leven lang niet
slecht gespeeld! Maar het blijft altijd min of
meer een gevaar in een dilettantenclub. als
.één der spelers zoo ver boven zijn milieu
uitgaat!
Zoo was de heer Hage als Koenraad von
Hegershuizen heel aardig op dreef en gaf hij
dit cholerische heerschap zeer goed weer!
Hage is een serieus dilettant, maar zijn niet
verzorgde uitspraak staat hem in zulke rol
len altijd min of meer in den weg. Toch
zorgde ook hij niet in den goedkoopen
kluchtspeltoon te vervallen en speelde hij
den kribbebijter in een levendig, vlot tempo.
Dat oom Mucki hem in de schaduw stelde
kwam enkel, doordat Chris Vosshard van zijn
rol zoo iets bijzonders wist te maken.
De overige spelers stonden een plan lager.
Leo Vosshard, die zijn oude club weer eens
uit den brand hielp door binnen een week
de rol van den advocaat Meerenhout op te
nemen, toonde opnieuw welk een betrouw
bare kracht hij is. Hij speelde de rol met de
noodige losheid en wist van het tooneeltje
met Geertruida in I iets aardigs te maken
door zijn opgewekt spel. Het jonge meisje
leek mij een debutante. Voor een debuut was
het niet onverdienstelijk! Ook mej. Jo
Blokker zag ik voor zoover ik mij her
inner voor het eerst in een belangrijke
rol! Het spel had nog wat genuanceerder en
pittiger gekund, maar mej. Blokker beweegt
zich gemakkelijk op het tooneel en er waren
momenten, die voor de toekomst een belofte
inhielden. Clara won het van haar echt
vriend, die zich op het tooneel blijkbaar min
der thuis voelt.
De heer Kuin wordt zoo langzamerhand
een oude tooneelrot. maar de rol van Schim
melman lag hem minder goed. Toch maakte
hij er wel iets aardigs van en speelde hij de
rol in de goede richting. Van de oude Ka-
trien kan ik dat niet zeggen. Mevrouw Hage
moest- zich voor deze rol te veel forceeren en
haar spel werd daardoor te opzettelijk! Dc
regie deed er aan het slot van het tweede
bedrijf nog een schepje op met die malle
vertooning van de meid en den knecht ach
ter den schrijflessenaar. Waar de heeren
Chris Vosshard en Hage zoo veel mogelijk
goedkoope kluchtigheid vermeden, had de
regie die overigens voor een vlot tempo
had gezorgd het succes daar niet in een
flauw kluchtspel-effect moeten zoeken.
Nieuw Leven had met De Kribbebijter al
van te voren gewonnen spel. Het publiek
heeft zich kostelijk vermaakt met. dit be
kende blijspel en het succes was zeer groot
En het mag gezegd worden volkomen
verdiend! Een gelukkige avond voor deze
hard werkende vereeniging!
J. B. SCHUIL.
MUZIEK
KERKCONCERT.
Het was ditmaal het Remonstransch
Kerkgebouw, waarheen wij onze schreden
richtten. Reeds vroeger woonden we daar
muziekuitvoeringen bij. Het in deze kerk
aanwezige orge.i is beperkt in zijn dispositie
en kan in geen opzicht wedijveien met de
beroemde instrumenten in Groote Kerk cn
Gemeentelijke Concertzaal. Wijselijk had
de organist dan ook de keuze zijner solo»
voordrachten binnen de grenzen der een
voudigheid gehouden: een Adagio van C.
Ph. Em. Bach een Can'abile van César
Franc!-: als hoekzuilen, waanusschen het
fronton, het Allegro, uit het orgelconcert
in F van Handel eenigszins weelderiger vor
men vertoonde. In bescheiden registreering
en correct werden deze werken door den heer
H. C- Luitingh gespeeld. Mmder correct waren
zijn begeleidingen bij de viool-nummers van
den heer E. A. C3ls; vooral van de orkest»
partij van het Andante uit Mendeissohns
Vioolconcert gaf de organist een interpretatie
die nog al sterk van den tekst afweek, waar
door hij de taak van den violist- zeker niet
gemakkelijker maakte: zelfs bleef hij b.v, ia
het tremolo onmiddellijk vóór de weder-
intrede van het hoofdthema, bij de viool
partij achter. Toch heeft de heer Cats ons
door zijn spe-1 menig oogenblik weien te
boeien: met name in de langzame gedeelten
van Handel's A öur Sonate en in "net- Andante
van Mendelssohn kwamen zijn vtoUsUsche
qualiteiten in het meest gunstige licht.
Ook verleende hij medewerking bij het .Panis
angelicus" van Franck, waarin mej. Nine
Idserda de vocale partij vertolkte. Deze zan
geres droeg bovendien nog een zestal Lede»
ren met orgelbegeleiding voor. In den aam
vang, in Wolf's ..Gebet" scheen zij zeer ner
veus; later herstelde zij zich blijkbaar; doch
in al haar voordrachten bleef een te kort
aan adembeheersching, toonsterkte en uit
drukkingsvermogen te c ons ta toeren. De
stem op zich zelve, wellicht nog eer een
m.-zzo-sopraan dan een alt, klinkt aangenaam
1 doch zal nog verdere ontwikkeling do-or
ernstige studie behoeven om concert vaardig
te worden.
Een niet zeer groot auditorium was in het
kerkgebouw aanwezig.
K. DE JONG.
PIANO- EN DECLAMATIE-AVOND
WILMY RICHARD PAUL HUF.
PAUL HUF.
Aan een bekende Hollandsche componiste,
die voor haar composities doorgaans Engel
sche verzen uitkiest, vroeg ik eens, waaiora
zijn nooit op Hollandschen tekst componeer
de. Haar antwoord luidde, dat onze taal
zoo stroef en hard klonk, zoo weinig „muzi-
Het speet mij dat deze dame gisteren bij
do declamatie van Paul Huf in het hotel
„Duin en Daal" te Bloemendaal niet naast
mij zat. Zij had dan eens kunnen hooren,
hoe veel muzikaler het Hollandsch klinkt
dan het Engelsch! Het is waar, deze verzen
van Vondel en Guido Gezelle vragen niet
naar muziek; zij zijn muziek in zichzelf! En
zij werden ook volkomen tot muziek in de
voordracht van Paul Huf!
Hoe voortreffelijk weet Paul Hul wel ver
zen te zeggen!
Na den voordracht-avond van gisteren
durf ik hem m'et Musch den besten verzen-
zegger in ons land te noemen, al is Musch
dan ook nog spontaner en grooter kunste
naar. Hij beschikt over een prachtige, sonore
en buigzame stem en een zeer sterk ontwik
kelde techniek het meest kwam dit uit in
Das Gewitter van Detlev van Liliencron en
Gezelle's Merelaan waardoor hij in staat
is de verzen' zoodanig kleur, klank en rhytme
te geven, dat zij tot muziek worden.Zijn voor
dracht nadert zonder dat het ooit gema
niëreerd wordt den zang!
Het was reeds om de klankweelde een ge
not naar zijn voordracht te luisteren! En
door zijn fameuse techniek weet hij te schil
deren met het woord! Daarom leggen hem
verzen als Vogelzang, Merelaan, De Nachte
gaal en De Rave van Guido Gezelle zoo
prachtig- De muzikale stem van den Vlaam-
schen lyricus klinkt in de voordracht door!
En de declamatie van Paul Huf is daarbij
vooral in deze verzen van een innigheid die
ontroert.
Klonken in Vondel's sonnet op P. C- Hooft
niet de bronzen tonen van de doodsklok? En
hoe ontroerend teer en licht was daarentegen
de ixrzet van het Constantyntje
Aardig kyntje
Met medewerking van Wilmy Richard, die
de piano-partij verzorgde, bracht Paul Huf
als declamatorium Laugh and the World
laughs with you" en „Tine Raven". Het eerste
was vooral ook door de banale melodie
een vrij goedkoop succesnummer, al bood
het de gelegenheid Huf's fraai, zangrijk ge
luid en zijn muzikaliteit te doen bewonderen.
Het- declamatorium „The Raven" staat als
kunstwerk dank zij ook het gedicht van
Edgar Allan Poe veel hooger. De muziek
hinderde den voordrager niet in de vrijheid
van het zeggen zooals bijvoorbeeld in
Schilling's muzikale bewerking van Wilden-
bruch's Das Hexenlied maar zij verhoog
de den indruk ook allerminst, zoodat zij fei
telijk overbodig was. In dit dramatisch ge
dicht wist Huf een sterke spanning en tegen
het slot een imponeerenden climax te bren
gen. Het was van voordracht zeer suggestief.
Paul Huf mocht bij het publiek een zeer
warm succes behalen, wat volkomen ver
diend was.
J. B. SCHUIL.
WILMY RICHARD.
Het zwaartepunt lag bij de pianiste Wilmy
Richard minder in de verzorging der piano
partijen bij de door Paul Huf gegeven decla-
matoria, dan wel in haar zelfstandige piano
voordrachten. Zij verdeelde haar aandacht
over Bach en Brahms. Chopin, Liszt. De
bussy. Zij verdeelde ook ónze aandacht. En
we! in zóóverre, dat we ons bij haar spel
meermalen afvroegen, wie van de grooten,
bij wie ze haar studiën voltooide, haar bij 't
uitgevoerde stuk nu wel 't meeste beïnvloed
hadden. Die grooten. het waren Rudolf M.
Breit-haupt, Leonid Kreutzer. Josef Pembaur.
Haar Chopin droeg de onafwijsbare ken-
teekenen, te zijn gezien door den bril van
Josef Pembaur, al hoorden we van dezen
nooit de groote etude in f-klein (voor Mo-
cheles en Fétis* „méthode des méthodes'*L
waarmee Wilmy Richard haar Chopln-
recital con bravura inleidde. Al de door haar
gespeelde etudes van Chopin stonden was
het toeval? in drie of vier mollen; naast
de genoemde droeg zij voor uit op. 10 de
etude met het martiale rhythme in c klein;
voorts uit op 25 de eerste, in As. en de twaalf
de alweer in c klein. Het- trok de aandacht
dat in drie werken, die minder de „groote
techniek" vragen, haar spel veel minder vol
komen was- Zoo kon mij de etude in As groot
in 't geheel niet bevallen, allerminst in 't
slotdeel met de in gelijke beweging over de
toetsen zwevende handen. En evenmin was
het niet veeleischende stuk van Bach, dat op
't programma vermeld stond als fantasie
a moll, een voorbeeld van mooi evenwichtig
pianospel. De Ballade van Brahms was veel
meer een uiting van technische en geeste
lijke beheersching. Ik vond het van al de
uitgevoerde stukken het meest bevredigend,
ook al wijl de blankgeving niet dat exorbi
tante had, dat haar Liszt, en o heilige
Muzen! haar Debussy kenmerkte. Wat zij
dan speelde van Liszt? Een zijner rhanso-
aies hongrolse? een der Mephistowa'.zer?
de etude Ad Irato? Toten-Tanz? Niets meer
of urnder dan het zeer gedweeë ..Liebes-
traum". En aan dit stuk schenen als om
strijd zoowel Breithaupt als Josef Pembaur
schuldig te zijn; de seichte romantiek had
plaats gemaakt voor een realisme dat ln
wonderlijk conflict kwam met den onder
titel: „O. lieb so lang du lieben kanust!"
Maar op meerdere plaatsen ook was er de
juiste sfeer, die jammer genoeg op eenmaal
werd weggemaakt door klanfcexplosics die
ook bij haar Debussy schier overal den zin
STANDBEELDEN.
De klacht Is algemeen, dat wij in Neder
land geen belangstelling hebben voor de
beeldhouwkunst. Dat is ook zoo en als nood
zakelijk gevolg hebben wij ook weinig stand
beelden. Af en toe wordt er eens één gesticht
en met de grootste moeite het geld bij elkaar
gebracht Als het een poosje staat, dan vindt
niemand het mooi meer. al is het ook op den
dag van de onthulling buitengewoon gepre
zen Maar ja. op den duur begint hot er
ouderwetsch uit te zien, tenminste als het
er een is ten voeten uit. Stóét het op zijn
voetstuk, dan wordt de jas antiek en het
boord antiek en de rest van de kleedij en als
het zit, dan wordt de leunstoel ook nog
ouderwetsch. Toen heeft men de berinne-
ringsbank verzonnen en eigenlijk is dat de
beste vorm van herinnering nog, omdat je
daarin met den raam kunt volstaan en niet
genoodzaakt bent het portret te geven. Bo
vendien kost het niet vee! en is dus gemak
kelijker bereikbaar voor een comité met een
schrale kas.
Het nieuwste op dit gebied Is de kolom mot
alleen het hoofd er op; het ziet er naar uit
of deze vorm van monument nog wel een
poosje voort zal duren en als dat zoo Is. zou
ik vriendelijk willen verzoeken om toc.h lie
ver wat anders te bedenken. Is er iets won
derlijkere dan een vierkant of een rond stuk
steen, waar plotseling een hoofd uit te voor
schijnt komt, alsof de beroemde man van
zijn leven geen lichaam had gehad? Nu kan
wel worden toegegeven, dat het hoofd van
de menschen, die men herdenken wil het
voornaamste is, maar toch maaia. het een
zonderling effect en bevredigt dc vrienden
en vereerders allerminst. Toen ik voor het
eerst, een dergelijk monument zag, heb ik mij
afgevraagd: „waar doet dit aan dcnkeu°"
en opeens bij het opnemen van het Engel
sche tijdschrift „Punch" vond ik een adver
tentie, die den eersten schepper van een der
gelijk monument tot inspiratie kan hebben
gediend. Het was de afbeelding van een
Turksch bad in huis en om het duidelijk to
maken geef ik hier het prentje weer. dat
er bij staat:
je
Wie dat nu eenmaal van zijn leven heeft
opgemerkt, kan niet. nalaten er om te glim
lachen, wanneer hij daar plotseling in een
park of op een grasveld zulk een toeken
van herinnering ziet opschieten. Het Is on
waardig, onsierlijk en moet niet voortgaan.
Onze beeldhouwers zullen wel een vereeni
ging hebben, (wie is er in onzen tijd niet
georganiseerd?) en wanneer die vereeniging
eens bij elkaar komt, kan zij een nuttig
werk doen door als punt 1 van de agenda
aan te kondigen: een nieuwen vorm van mo
numenten. Als zij dat weten te vinden (en
waar mogen wij eerder dan bij de kun
stenaars een rijke phantasie verwachten)
dan bewijzen zij een dienst aan het publiek,
een dienst aan zichzelf en een dienst aan de
nagedachtenis van de merkwaardige perso
nen, die zij mettertijd zullen vereeuwigen.
verstoorden. „Reflets dans 1'oau" en ook
„Jardins sous la pluie" zaten dik in dc vcrl.
In ..La Cathédrale engloutie" vond zij de
muziek die haar alweer het best lag. Maar
het meest bevredigde zij toch in du piano
partij, die Stanley Hawly schreef bij Edgar
Allan Poe's „The Raven", muziek die in
zichzelf weliswaar geen bijzondere waarde
bezit, doch die in declamatorium nergens de
stem verdrukt. Hier wist Wilmy Richard
veelal door rake accentueering en een zeer
goed aanpassingsvermogen den declamator
Paul Huf te steunen op eer. wijze, waarop te
rekenen viel.
G. J. KALT.
Heden:
VRIJDAG 28 MAART
Stadsschouwburg: Het Schouwtoonocl (A.
v. d. Horst en J. Musch). „Een Moeder". 8 u.
Schouwburg Jansweg: Leerlingen uitvoe
ring Haarlems Muziek Instituut o. L v. Nico
Hoogerwerf.
Gem. Concertzaal. Chr. Oraioriumvcreenl-
ging o. 1. v. George Robert. „Matthaus Pas
sion". 7.30 uur.
Palace. „Atlantic". Tooneel: Tummcrs.
8.15 uur.
Luxor Theater. ,.De Zonde" en „Sammy in
de Harem". Tooneel: Arens and Prince.
8.15 uur.
Rembrandt Theater. „Rachel". Tooneel:
Dickson's acht Jorosz Girls. 7 en 915 uur.
Geb. Protestantenbond. Evang. Mij. Open
bare propaganda vergadering. 8.15 uur.
ZATERDAG 29 MAART
Bioscoopvoorstellingen 's middags en
's avonds
Rest. Brlnkmann. Jaart. Led en verg. Ver.
tot verbetering van het Lot der Blinden.
7.30 uur.
Tuinzaal. Jaarl. Alg. verg. v. aandeelh. Mij.
voor El. Centraal stations. 11.30 v.m.
Teyler's Museum, Spaamc- 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij,
