bekAadds CïmmCtouAzkó
H. D. VERTELLINGEN.
Flmaiieieele Kroniek*
DE WEG TOT HET HART
STADSNIEUWS
N.V. DE KENNEMER BANKVEREENIGING
HOUTPLEIN 8 TELEFOON 13829 UEN) ALLE BANKZAKEN
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 22 APRIL 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden)*
K. R. G.
De heer Higgins en de heer Twigg gingen,
diep In gedachten, over de promenade van
Westinghampton, een bloeiende badplaats, die
ongeveer honderd mijlen van Brighton Is
verwijderd. Onberispeliijk gekleed, beschcend.
behancLschoend en behoed zouden de heer
Higgins 'en de heer Twigg op een onbevan
gen waarnemer den indruk hebben gemaakt,
dat hij twee degelijke jongelieden van „stan
ding" voor zich'had, die onbezorgd door de
wereld gingen. Daarin zou de onbevangen
waarnemer zich evenwel ernstig hebben ver
gist.
De heer Higgins en de heer Twigg leidden
namelijk een zeer bewogen leven en sloegen
er zich door op een wijze, die men met den
besten wij niet eerbaar zou kunnen noemen.
Zij bedrogen namelijk kleine zakenlieden, ver
telden lichtgeloovlge oude dames in de
buitenwijken ontroerende verhalen, verkoch
ten de toeristen uit de koloniën antiquiteiten,
die zij zelf gemaakt hadden, schreven cheques
zonder dekking 011 versmaadden zelfs nu en
dan een kleine zakkenrollerij niet. Kortom
leder middel was hun welkom, om net
schrikbeeld van den honger op den afstand
des eerbleds te houden- Op dit cogenbllk
grimlachte For tun a bun echter niet toe, wan:
verschillende omstandigheden hadden hen ge
noodzaakt, Londen in allerijl te verlatan en
juist op een tijdstip, waarop zij belden geheel
op zwart zaad zaten, tot verandering van
lucht te besluiten.
Da heer Higgins zelde tot den heer Twigg.
ofschoon hij het an.woord bij voorbaat wist:
„Heb je geld bij je, Joe?" „Twee shilling elf
pence", gaf de heer Twigg somber ten anv
woord. „Èn ik heb drie shilling zes pence",
zeide de heer. Higgins, verdrietig rammeiend
met zijn zilverlingen. „Mooie voorultzlcnien,
dat moet ik zeggen. Het is bijna om eerlijk
te worden. Waar moeten wij in 's hemels»
naam vannacht slapen?"
„Wat zou je daar van denken?" meende
de heer Twigg en hij wees op den breeden
voorgevel van hét Imperial Hotel, waar zij
juist voorbij kwamen „Hm!" zelde de heer
Higgins bitter. „Wij zullen er genoegen mee
moeten nemen, in de d-uinen te slapen. Heb
je nog een sigaret?'1
„Niet één", antwoordde tie heer Twigg.
„Mooi, een bed of geen bed, maar rooken moe:
ik in ieder geval. Dat is mijn eenige fout,
zou ik bijna kunnen zeggen".
Wij zien dus den heer Higgins en den heer
Twigg terstond daarna een van de donkere
kleine winkels binnentreden, waar mep alles
kan koopen van sigaretten tot gerookte haring
toe. In de zaak was alleen een kleine jongen
te bespeuren, die geheel alleen in een hoek
wekkends. Ook hun namen (zij schreven zich
een wonderlijken, ouderwetschen volksdans
scheen te doen.
„Wel, mijn Jongen", zelde de heer Twigg.
■wiens bijna eenige kwaal zijn overmatige
belangstelling voor andermans zaken was,
„wat voer je daar uit?" en
„Ik maak wandluizen dood", antwoordde cie
Jongen, die met zijn fratsen, ophield. „Daar
zijn wij rijkelijk mede gezegend. Zij knappen
zoo fijn, wanneer Je er op trapt. Wat zal het
zijn?,,
„Een dozijn doodkistspijkers", gaf de heer
Higgins ten antwoord. „Weet ja niet dat het
onrecht is, op zoo'n arm dier, dat zich niet
kan verdedigen, te trappen? Zelfs een wand
luis heeft een ziel, precies zooals
Hij hield op, want de heer Twigg had zijn
arm gegrepen. Op zijn gezicht waren sporen
van opwinding te lezen, alsmede die van
een goede Ingeving.
„Sam", zelde de heer Twigg, „lk heb een
Idee!" En tot den mishandelaar van de arme
diertjes, die zich niet verdedigen konden,
gewend, ging hij voort: „Jongen, ik wil een
dozijn van Jc wandluizen hebben".
„Waat?" vroeg de Jongen verbaasd-
„Ik wil twaalf van die beestjes hebben,
maar levend. Waarvoor gaat Je niet aan. Je
krijgt er een halve shilling voor, begre
pen?"
De kleine jongen begreep hem en haastte
zich, aan den wcnsc'n tegemoet te komen.
Dat de opdracht, die hem was gegeven,
eigenaardig was, liet hem volmaakt koud:
zaken zijn zaken en oen halve shilling is
een halve shilling. Vijf minuten later leidde
de heer Twigg, een haiven shilling armer en
een doosje met twaalf verwonderde en ver
ontwaardigde wandluizen rijker, zijn totaa:
van zijn stuk geraakten compagnon den win
kei uit. Buiten hield hij stil, stak de straa
over in de richting van de met gLas en
mahoniehout getooide vestibule van 'het Im
perial Hotel en fluisterde zijn metgezel toe:
„Ik wed, dat wij vannacht hier slapen en
FEUILLETON
Naar het Engclsch, door
J. VAN DEK SLUIS.
21)
„Gelukkig met een Usberg? Neen, dat zou
hij zeker 'niet geweest- zijn", beaamde An
stice met nadiuk, met zóóveel nadruk, dat
Hilary haar oudere vriendin ccn oogenblik
verbaasd aankeek". „Die man heeft behoefte
aan warmte en liefde en tcederhcld. Maar",
Anstice begon de kamer op en neer te loopcu
en lachte een beetje gedwongen, „het is enn
tamelijk doellooze bezigheid om ons bezig te
houden met de innerlijke behoeften van
dr. Harding. Hij moet zijn eigen boontjes
maar doppen! Wij zullen hst ook moeten
doen: Luke zei vanochtend dat hij zoo gauw
mogelijk hier weg wilde en naar het bui
tenland gaan. zoodra hij zich sterk genoeg
voelt. En als hij weggaat, gaan wij naar dc
stad terug."
„Vind u het prettig?"
„In sommige opz.chten wèl; in andere
weer niet. Ik vind het prettig om niet meer
tegen dit voorhistorische behang en het
meubilair uit de Arke Ncachs te moeten aan
kijken. maar ik vind hst. aan den anderen
kant lammer om Juist nu, nu dc herfsttin
ten hier bulten zoo prachtig zijn. naar de
stad terug te gaan. Overisens. als Luke de
eenzaamheid y;uj den Westelijken vleugel,
waar hij zich heelt opgesloten opgeeft en
weer overal ln huls komt. meet ik jou terug
sturen naar dc Dunbars. Hij weet er. zooals
ik je al verteld heb, niets van dat jU hier
bent, in dén nervcuzen toestand, waarin nil
Redders in den nood,
door
BROWNE.
niets betalen". „Geloof je?" zeide de heer
Higgins sceptisch. „En hoe wil je dat aan
leggen?"
Mat de gebarentaal van een volleerden
tooneelspeler verklaarde de heer Twigg nu.
hoe hij dat dacht aan te leggen; en onder
het luisteren veranderde des heeren Higgins'
gelaatsuitdrukking in eerbiedige bewondering.
„Dat ls een schitterende inval!" zelde hij ten
slotte. „Die most slagen! Kom, laat ons
gaan".
Hst Imperial Hotel w-as bereid, de heeren
Higgins en Twigg onderdak te verleenen. ZU
zagen er vertrouwenwekkend uit, zij spraken
vertrouwenwekkend en de gebiedende wijze,
waarop zij orders gaven, hun bagage van het
station te halen, had ook Iets vertrouwen-
in als P. C. Mainwaring uit Parijs en J. C.
Marjorlbanks uit Londen) waren in staat
vertrouwen te wekken. Het Imperial Hotel
betreurde het wel, dat er geen twee eenper
soonskamers beschikbaar waren, maar het
beloofde, dat de heeren op nummer 312 alle
mogelijke comfort zoudfen vladen en ook stel
lig niet over gebrek aan ruimte zouden hebben
te klagen".
„Voortreffelijk", zelden de heeren Higgins
en Twigg.
Wij komen nu t-ot het tiende uur van den
volgenden dag, op welk tijdstip den directeur
van het Imperial Hotel de tijding bereikte,
dat kamer no- 312 in een haard van onge
regeldheden was veranderd. Op zijn vraag
van welken aard de ongeregeldheden waren,
kreeg de directeur een antwoord, dat hem
één enkel, niet voor publicatie geschikt ant
woord ontlokte en hem naar de naburige lift
Het rennen. Bij de deur van kamer 312 ont
moeite bij den heer Higgins en het gezicht
van den heer Higgins was een toonbeeld van
bedrogen ver.rouwen. Achter hem stond de
heer Twigg, die geeuwde. „Dat", sprak de
heer Higgins barsch, „is werkelijk wat
moois! En wij dachten", ging de heer Twigg
voort, „dat wij in een hotel waren, dat waarde
hecht aan zijn reputatie!"
„Mijne heeren", zeide de directeur, die
koude rillingen kreeg, ,.lk kan het niet ge-
loovenU moet u vergissen
„Ons vergissen?" antwoordde de heer Hig
gins en de heer Twigg. „Kijk dan eens, lieve
man!"
De lieve man bekeek de zaak en deinsde
met een angstkreet terug. Want hetgeen hij
zag, was een wandluis, die op zijn gemak kroop
over het tapijt. Hij rilde, wendde zich af er,
zag een andere wandluisen nog een en
nog een. Zijn ontstelde oogen kregen den
indruk, dat kamer 312 in een wandluizen
zaaiveld was veranderd.
„Een mooie behandeling!" zelde de heer
Higgins. „De heer Marjorlbanks en lk hebben
den geheelen nacht geen oog dicht gedaan,
zoo hebben die afschuwelijke beesten ons toe,
getakeld.. Wij zullen natuurlijk onmiddellijk
vertrekken". „Terstond 1", ging de heer Twigg
voort. „Bovendien zullen wij onze vrienden er
voor waarschuwen, in dit...."
De directeur knarste op de tanden, rukte
aan zijn haren en zou, wanneer hU daar kans
toe had gezien, tegelijk de handen hebben ge
wrongen. Hij keek biddend naar den heer
Twigg en smeekend naar den heer Higgins
„Mijne heeren", bracht hij uit, een zuchi
onderdrukkend. „Dat.... dat is onbegrijpe
lijk! Nooit of te nimmer heeft men een
wandluis in dit hotel gevonden en wij stel
len er een eer in, volkomen vrij van wand
luizen te zijn. Wanneer het bekend wordt,
dat wij met luizen basmet zijn, dan zljr,
wij geruïneerd. Zoodra zoo'n gerucht zich
verspreidt„Gerucht?" antwoordde de
heer Higgins- „Toch zeker geen ongegrond
gerucht, hè? De rekening s.v.p."
„Neen, neen", zelde de directeur, die bijna
huilde. „Van een rekening kan geen sprake
zijn. mijne heeren. Ons streven is, u tevreden
te stellen, en wanneer wij daarin niet zijn
geslaagd, moeten wij de verantwoordelijk dra
gen. Maar wat ik u verzoeken mag, m'Jne
heeren, geef u geen ruchtbaarheid aan deze
onaangename
„Ik begrijp u", zeide de heer Higgins. „Geen
rekening, geen geruchten, niet?" HU keek
zonder een spier te vertrekken, de heer Twigg
aan, die plechtig knikte. „Ook goed, u wilt
niets van een rekening weten en wU willen
op deze hm betreurenswaardige zaak
niet meer terugkomen". *u
De directeur was bUna in zwijm gevallen,
zoo geweldig voelde hij zich opgelucht, zoo
diep was zijn dankbaarheid. Eingenhandig
greep hij den koffer van do heeren Higgim
en Twigg en droeg hem naar de lift. Per
soonlijk leidde hij zijn gasten naar den uit
gang. .Mijne heeren", zelde hij, „ik dank u
op het oogenblik verkeert, zou het hem mis
schien hinderen. Ik wilde dat ik wist hoe
hij zoo zenuwachtig en gejaagd en somber
komt. HU moet een vreeselUken schok heb
ben gehad."
Op dat oogenblik maakten Anstlce's
woorden geen byzonderen Indruk op Hilary,
maar den volgenden ochtend had zU alle
reden om ze zich te herinneren.
Het meisje liep door de hall in de richting
van de tuindeur toen opeens de portlère, die
voor den toegang naar den Westelijken
vleugel hing, bruusk terzUde werd geschoven
en een lange, slanke man zóó haastig do hall
kwam binnenstuiven, dat hU baar bil na
omver liep. ZUn donker gezicht stond norsch
en boos er was een uitdrukking van zenuw
achtige prikkelbaarheid in zUn oogen; maar
toen zUn blik viel op het meisje, dat in zijn
weg stond, een garve zonnelicht op haar
stralend haar. bleef hij als aan den grond
genageld staan en staarde als iemand die
een geest gezien heeft. De norsche trek op
zUn gezicht maakte plaats voor angst.
„Wel voor den duivel!", begon hU. maar
hU hield zich in, toen hy Hilary's verschrikt
gezicht zag en kalmer. maar toch nog
steeds in verwarring, ging hU voort:
„Waarom ben je hier gekomen? Ik dacht
ik meendeik begryp nietHU strui
kelde over zUn onsamenhangende woorden
en zweeg ten slotte, terwijl hU ais belooverd
naar Hilary bleef kUken met oogen star van
verschrikking.
..Mevrouw Derfield heeft me gevraagd om
hier te komen", stamelde het meisje. „Ik."
..Hoe kende mijn zuster Clare! JU bent
immers Clare. Geen mensch ter wereld zou
ooit dat haar kunnen vergeten". Er gleed
een eigenaardige vertrokken lach over zijn
gezicht., ,Maar het is een beroerde geschie
denis als Anstice Clare kenteen be
roerde .geschiedenis!" mompelde hij hall-
zeer. ïk geef u de verzekering, dat u geen
reden tot klagen zult hebben, wanneer ik weer
dc eer mccht hebben, u te logeeen
Een nieuwe stem sneed zUn redevoering
kort af. De stem van een kleinen, tamelijk
vlezen jongen, die beneden aan den steenen
rap stond, den heer Twigg vertrouwelUk
toeknikte en hem een papieren zakje voor
hield.
„Hallo!" zeide de dreumes. Hebt u weei
wandluizen noodig? Daar zUn er negen en
veertig inwerkelijk prachtexemplaren
Gisteren hebt u my een hal ven shilling voor
een dorijn betaald. Vandaag kunt u deze
heele partij voor een shilling krUgen!"
DE WERELDTENTOONSTELLING
TE ANTWERPEN.
EXTRA-NUMMER VAN „DE
ZAKENWERELD".
Het Maandblad „De Zakenwereld" wUdt
een extra-nummer aan de Wereldtentoon
stelling van Koloniën, Zeevaart en Vlaam-
sche Kunst, die dit jaar te Antwerpen zal
worden gehouden.
De redactie heeft verschillende vooraan
staande personen bereid gevonden, aan dit
nummer mede te werken. ZU geven den le
zers een beeld van wat de Antwerpsche ten
toonstelling den bezoekers biedt; in het bU-
zonder wordt natuurlijk de Nederlandsche
afdeeling behandeld.
Van deze medewerkers noemen wij Mr.
J. T. Verschuur, minister van Arbeid, Han
del en NUverheid, den heer H. Heyman, Bel
gisch minister van Nyverheld, Arbeid en
Maatschappelijke Voorzorg Dr. F. E.
Posthuma, oud-minister van Landbouw, NU
verheid en Handel en Commissaris-Gene
raal voor de Nederlandsche en Ned.-Indische
deelneming aan de Wereldtentoonstelling
Antwerpen 1930; Dr. F. van Cauwelaert, bur
gemeester van Antwerpen; de heer W. de
Vlugt, burgemeester van Amsterdam; Mr. P.
Droogleever Fortuyn, burgemeester van Rot
terdam.
Uit minister Verschuur's bUdrage cltesren
wU: ..Nog steeds ls Antwerpen wereldstad,
wereldhaven, vooral. WU, die beseffen, dat,
economisch gezien, geen volk welvaart kan
bezitten midden tusschen arme buren, wij
verheugen ons niet alleen uit goede buur
schap maar ook uit eigen belang over den
bloei van nUverheid en handel, waarvan
Antwerpen getuigt."
Minister Heyman zegt o.m. dat het Belgi
sche volk van het naburige door vriend
schapsbanden met die natie verbonden Ne
derlandsche volk medewerking venvacht,
daar èn beider aardrijkskundige ligging èn
hun economische structuur èn ook de aard
zelf der beide volken wUzen op de noodzake-
lUkheid van een vruchtbare samenwerking".
Dr. Posthuma geelt een beknopt overzicht
van wat er op de Nederlandsche afdeeling
zal te zien zijn, waarna Emlle Diels alge
meen secretaris van het Uitvoerend Comité
der Tentoonstelling een smakelUke en uit
voerige beschrijving geeft van de geheele
expositie.
Over de oud-Vlaarnsche kunst schrUft Prof.
Dr. Maurits Sabbe, de bekende Conservator
van het Museum Plantin Moretus. Ir. J. van
der Waerden, directeur der N. V. „De Ver-
eenigde Blikfabrieken" behandelt de Neder
landsche industrie, voorheen en thans.
Tal van mooie illustraties cn portretten
van de schrijvers der artikelen verluchten
dit extra-nummer, dat wel geschikt ls, be
langstelling te wekken voor wat van 26 April
af ln Antwerpen te zien zal zUn.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
De Winter, Plataanstraat 61. autobuiten
band. Derol, Kleine Houtweg 33, geld. Dam
mes, Kleverparkvyeg .20, buitenband v. motor.
Steenkist, Kamperst-raat 24rood, ceintuur.
Hoofd der School te Spaarndam, duimstok.
Bosman, Wi'jgenstraat 31, hand joh oen.
Robeers, Haitsma Mullerstraat 15, idem.
v. Woning, Beeksteeg 4c. wit-bruine hond.
Knol, Wiihelminastraat 2, gele herdershond.
Bur. v. Politie, Smedestraat, bandschoenen,
Rissellade, Bosch en Vaartstraat 20, klnder-
klompje. Kennel Fauna, zwart-witte kat en
witte kat. Sparrebooni, Voorzorgstraat 2f,
ladders. Hoofd der School te Spaarndam, rij-
wielbelastingmerk. Schouten, Pepynstraat
22, ring met sleutels. Douanekantoor, Wes
tergracht, rUwielbelastingmerk.
luid en zUn blik zwierf van Hilary's gezicht
door de glazen deur naar het groote dahlia-
bed op het grasveld.
„Maar ik heet geen Clare", zei Hilary
en er was iets zachts en kalmeerends ln haar
stem; ze voelde een plotseling medelijden op
komen met den man, die haar in zulk een
blUkbare ontsteltenis stond aan te staren.
„Ik denk dat u mij met een ander verwart,
lk heet Hilary en Mevrouw Derfield is zoo'n
beetje mijn beschermster. Ik hob bij haar in
Londen gewoond sinds
Nu was het Hilary's beurt om plotseling
haar zin af to breken; ze was op het punt om
te zeggen: „Sinds den dood van mijn aioe
der" en herinnerde zich toen opeens hoe erg
volgens de mededeelingen van mevrouw
Derfield, Sir Luke zlc.h het ongeluk en tie
tragische gevolgen daarvan aantrok on ze
twUfeldc er geen oogenblik aan, dat cie
vreemde tegenover haar mevrouw Derfleld's
broer in eigen persoon was.
„Ben JU het meisje,.... ben jy de dochter?"
stamelde hU, terwUl er een onrustige flikke
ring ln zUn starende oogen kwam. „Ik dacht
dat je Clare was."
Er was een droomerige klank in zUn stem
bU deze laatste woorden; hy streek met de
hand over het voorhoofd, alsof hy venvar-
rende gedachten wilde verbannen en de ver
bazing kwam opnieuw in zUn oogen.
„Je haar ls precies dat van Clare", mom
pelde hU weer.
Iets van begrUpen flitste door Hilary's
geest.
.Het is eigenaardig dat u vindt, dat Lk
lijk op iemand die Clare heef', zei ze. „Ik
dacht er niet direct aan, maar nu schiet het
me te binnen dat mevrouw Gardener zei,
da: ik zooveel op haar zuster Clare leek. En
moeder heeft dat ook wol eens gezegd."
„Haar zuster Clare?", herhaalde Sir Luke
werktuigelijk ,„haar zuster Clare?." Terwijl
Nieuwe daMng van graanprijzen
te Chicago. Ineenstorting van
clen koperprUs. Liquidatie der
koffievoorraden in Brazilië?
Slappe beurzen in het buitenland.
Dc winst der Margarine-Unie.
Het verslag der UolL Kunstzijde.
Nieuwe bedrijfsbeperking bij de
Enka? Hcoge prijzen voor ta
bak. De Amsterdamsche tabaks-
handel in het gedrang. Ruime
geldmarkt.
Aan de beurzen ls men het Paaschfeest
met zyn vier vacantiedagen niet in oen
prettige stemming tegemoet gegaan. Mot
de hausse te New-York, waartegenover we
van meet af sceptisch stonden, is het weer
uit. Verschillende factoren werkten daar
toe samen. Van meerdere zUden werd ge
waarschuwd tegen de nieuwe overdrUving.
waaraan men zich schuldig maakte. En
de nieuwe inzinking der graanprijzen te Chi
cago werkten de ontmoediging in de hand
terwUl later nog enkele zware depressies hst
firmament van Wallstreet verduisterden. De
voornaamste daarvan was de scherpe pr Ijsval
van den koperprUs. Over de kopersituatie
ln de V. S. hebben we meermalen geschre
ven. Het koperkartel hield den prUs op. Een
jaar geleden stelde het de noteering op 18.. 0
ets. per pond en ondanks de prijsdaling van
andere metalen kon de koperprUs zich
handhaven. Ook ondanks de geweldige toe
neming van den voorraad, die een Jaar ge'e
den 53.000 ton bedroeg, maar thans tot
256.000 ton gestegen is, wat gelyk staat met
een consumptie van circa drie maanden. Men
had alle hoop op het koperkartel gevestigd.
Dit zou de kracht en de invloed bewijzen
van de machtige kartelvorming, de beieeke-
nis ook van de rationalisatie der bedrUven
üe Invloed der kunstmatige prijsvorming
Thans moet het kartel toegeven, dat de prUs
van ruim 18 ct.. waarop een winst van 8 a
10 ct. werd gemaakt, niet kan worden ge
handhaafd, omdat de verkoopen steeds af
nemen en ae voorraden niet meer kunnen
worden gefinancierd. De poging tot het
kunstmatig ophouden van den prUs is du'
mislukt. Gelijk den laatsfcen tUd meerder?
mislukkingen op dat gebied zUn te vermel
den. Uit de Unie wordt b.v. bericht dat ook de
Cubaansche suikerorganisatie, de z.g. Singl
Seller, is opgeheven. Deze organisatie was in
het leven geroepen om den sulkerprUs te
steunen. Zy heeft het eenigen tyd zonder
veel resultaat gedaan, maar zinkt thans ook
ineen. Voorts wordt uit Brazilië gemeld, da',
de oplossing van de groote moeilijkheden,
welke men daar ondervindt als gevolg van
de verlaging der koffieprUzen, gezocht za'
worden in het afstooten van een groote
hoeveelheid van dit geurige product, ten
gevolge waarvan de koffiemarkt uiteraard
een —vak verloop had. Inderdaad, de kunst
matige prUsvorming is tot dusver een groot
echec. In de tinwereld poogt men nog
aliUd den prijs te verbeteren door de vor
ming van een pool, door de vermindering
der -roduefcie, maar op den prUs heeft het
nog zeer weinig invloed. In de rubbarwe-
reld is al het intellect, dat daar gevon
den wordt, bezig om de plannen tot
restrictie van de productie en de verhooging
van den prUs tot uitvoering te brengen.
Maar nog altUd wachten de aandeelhouders
op een prijsverbetering van het product;
want alleen een prUsverbetering op de rub-
bermarkt kan de stemming voor rubberwaar
den verbeteren. Wanneer we zoo de wereld
bezien, met nog aJtUd dalende prijken voor
tal "an artikelen, is het te begrijpen, dat het
voor de beurzen moeilijk is om den moed er
in te houden. En te Amsterdam was het dan
ook te merken, dat de lusteloosheid de over
hand kreeg. Met de feestdagen in zicht, met
slappe markten uit New-York, met dito u'.t
Londen, waar men van Snowden enkele be-
lartingverhoogingen zal moeten slikken, met
dito uit Berlijn, waar berichten over be-
drUfsbeperking bU Siemens de markt beïn
vloedden, bleven de koopers thuis.
Toch was de grondtoon der beurs a1 thans
voor de afdeeling der Industrleele aandeel en
hU sprak leunde hU met zUn rug tegen den
muur en zUn gezicht werd zoo grauw-bleek,
dat Hilary onwillekeurig haar hand uit3tak
om hem te ondersteunen.
Een oogenblik dacht ze dat Sir Luke sou
flauwvallen, maar met groote krachtsinspan
ning slaagde hU erin zich te behoerschen, of
schoon hU tegen den muur bleef leunen en
zUn adem met korte, hljgepde stooten
kwam.
.Haar zuster Clare?" herhaalde hij nog-
eens en zijn oogen waren met oen angstige
blik op Hilary gevestigd; „en hU logeer*
hior?"
De laatste woorden leken zoo zonder
eeiiig verband met het eerste deel van den
zin, dat Hilary niet wist wat ze erop zeggen
moest. Dat ze op het buiten logeerde, was
het feit, dat niet wel voor tegenspraak vat
baar was, maar wat dit te maken had met
haar moeders zuster Clare, was meer dan
haar verwonderde hersens konden bevatten.
„Ja, stemelde ze na een lange pauze, „ik
logeer hier. Mevrouw Derfield is onbeschrijf
lijk lief voor mU- Zoolang ik wil mag ik bU
haar blijven En u", ze aarzelde, keek ln het
verstoorde gezicht vóór haar en ging voort:
„u bent ook buitengewoon goed voor mU ge
weest. Ik heb allang op een gelegenheid ge
hoopt om u te kunnen bedanken."
,MUte bedanken?" De woorden
werden ultgestootende uitdrukking in de
oogen van den spreker werd nog verschrlk-
ter en Hilary verbeeldde zich dat er een
lichte rilling door de slanke gestalte tegen
den muur heenvoer.
„Zal ik u helpen om naar uw kamer terug
te gaan?'', vroeg ze vriendelijk; de ge
jaagde en sombere uitdrukking op Sir Luke's
gezicht wekte opnieuw haar medelijden. „Ik
geloof dat u zich heelsmaal niet goed voelt
en als u het toestaat, kan ik u naar uw ka
mer brengen."
niet ongunstig. De publicatie der verslaven
van het Margarine-Ünie concern bracht een
lichte teleurstelling, omdat het dividend weer
op 10 pet. is bepaald, maar overigens kan
men toch over de bedrijfswinsten van het
concern wel tevreden zijn. Tellen we de be
drijfswinst der drie grootste exploitatle-
mpUen.. de Jurgens, Van den Bergh en
de IIoll. Ver. tot Expl. van Margarinefa-
brleken bij elkaar, dan blykt deze in 1928
ruim 27 milüoen te hebben bedraden tegen
21 mi'.lioen in 1928. Op deze cyfers moot
men afgaan. De gegevens in het verslag zijn
van dien aard, dat men van dit wereldbedrijf
moeilijk een overzicht kan krijgen. Het ver
slag der Hollandsche Kunstzijde Industrie,
dïe sedert eenigen tyd met AKU gelieerd ia,
maakte geen slechten indruk, ook al blyffc
het dividend achterwege. De winst op kunst-
zUcie heeft 2.9 millioen bedragen tegen
3.7 mlllioénn in het voorgaande jaar. Maar
dit goede nieuws werd weer bedorven door
geruchten over nieuwe bedrijfsbeperking ia
de fabrieken der Enka.
Van de lokale afdeelingen hadden de
meeste een lustleoos en onbeteekenend ver
loop. Die der Tabaksaandeelen maakte een
uitzondering, tengevolge van de hooge prij
zen, welke op en vooral vóór de insohrijvin
gen werden gemaakt, Meer en meer wordt
het systeem gevolgd, vóór de inschrijvingen
op de mooiste parüjen beslag te leggen,
waarbij zeer hooge prijzen worden betaald.
Ondanks de zeer slechte quallteit der tabak
ken maken de mpUen dit jaar nog redelijke
prUzen, doordien de vraag naar het zandb ad
elk Jaar grooter wordt en de groote fabrikan
ten elkaar die partUen bstwis#en- Doordien
de groote fabrikanten of combinaties daar
van meer en meer zelve van de importeurs
koopen, verilest de Amsterdamsche tabaks-
handel gaandeweg aan beteekenis. Dat men
hierover in de betrokken kringen slecht te
spreken is. Iaat zich begrijpen.
Op ae.Belegginesmarkt was er deze week
weinig verandering. De Indische leeningen,
met name de 4 1/2 pet. leening, schenen Iets
te Ujden onder de' revolutionaire be we ving
in Britsen-Indië. Op de Geldmarkt blU'ft
geld aangeboden, zoodat Prolongatie weer
tot 2 1,2 pet, kon dalen.
LETITNGA.
GEM. AVONDSCHOOL VOOR NIJVER
HEIDSONDERWIJS.
Donderdagavond had aan de Gem. Avond
school voor NU verheids-Onderwijs de uitrei
king plaats der diploma's aan die leerlingen,
die na afgelegd eindexamen daarvoor in aan
merking kwamen. De uitreiking bad plaats
ln de leeraarskamer. Behalve directeur en
leeraren waren aanwezig de heeren A. J.
Scholl als gedelegeerde van het gemeentebe
stuur en Ir. van Voo~st Vader als lid van de
commissie van toezicht.
De heer Schol! maakte gaarne gebruik van
de hem geboden gelegenheid om damans het
gemeentebestuur de jongelui te felloitesren
met het behaalde succes. Hy kon zich voor
stellen, dat het lang niet gemakkelUk was
om na een zware dagtaak de lessen te volgen
en sprak daarom zyn waardeering uit voor
het gepresteerde. Spreker hoopte, dat de ge
slaagden in het latere leven veel nut van hun
diploma zouden hebben en dankte de leera
ren voor hun toewUding.
De directeur, de heer Bauer, zei, dat na het
komen van 5 jaar geleden er nu een tijd van
gaan aangebroken was. HU roemde de ijver
en het doorzettingsvermogen der leerlingen,
hoopte, dat zij het doel, verder in de wqreld
te komen, zouden bereiken en weuschte allen
het beste.
De leerling Koper dankte namens allen
voor het genoten onderwUs.
GEESTELIJK ADVISEUR SPORT-
VE REE MG IN G EN.
De Bisschop van Haarlem heeft benoemd
tot geestelUk adviseur van de volgende sport
verenigingen te Haarlem The Yellow Black
Boys, Geei-Wit, D.S.A., Victrix, Ursus. Hol
land en A.C.E. rector L. Schamper.
De vastberaden klank in haar zachte
stem, de rustige zekerheid van haar optre
den bleven niet zonder uitwerking op den
man tegen den muur.
HU stak zUn hand door den arm, dien ze
hem toehield en zonder een woord van pro
test of verontschuldiging, liet hU zich door
haar door den langen corridor van den Wos-
telUken vleugel voeren KU steunde zelfs,
meer op baar dan hij zelf wist en toen het
tweetal de open deur aam het einde van de
gang bereikt had, was Hilary een beetje
bulten adem en waren haar wangen
rood van Inspanning. Er kwam dan ook een
Uitdrukking van verlichting in haar oogen,
toen ze Sir Luke naar een grooten arms teel
bad gebracht, waarin hij zich met een zucht
liet neervallen.
„Zal lis iemand bU u sturen?", vroeg het
meisje, maar Sir Luke schudde beslist van
neen.
„Ik heb niemand noodig", antwoordde hU
hUgend; „ik moet stilzitten en nadenken.—,
nadenken."
ZUn stem stierf weg en tot Hilary's niet ge
ringe ontsteltenis, zakte hij ineen in den
groeten steel. ZUn oogen waren gesloten, de
aschgrauwe kleur op zyn gezicht was nog
Intenser geworden. Toen het meisje snel de
kamer rondkeek, zag ze op den schoorsteen
een karaf brandy en zonder een oogenblik
te aarzelen, bevochtigde ze de lippen van
den bewustelooze met het opwekkende vocht
en wreef zijn koude vingers in haar eigen
warme handen. 21e ging met zichzelf te rade
wat het beste zou rijn: hulp te halen of te
wachten tot Sir Luke weer by keunis komen
zou; maar terwijl ze nog trachtte het
met zichzelf eens te worden, sloeg hij opeeru
de oogen weer op en vestigde deze op haar
gezicht.
Wordt vervolgd).
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i 60 Ct». p«r regel.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i 60 Ct». per regel.
