H.D. VERTELLINGEN
eysiss BLANCHE
FLITSEN
GERRY RICKEBERG
STADSNIEUWS
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 8 JULI 193"
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
door O. Henry.
De Bruid
De groote touring-car stond klaar om te
vertrekken. Alle passagiers van de boven
verdieping zaten op hun plaatsen. Het trot
toir stond vol met menschen, die het nog
nooit alhier vertoonde schouwspel van een
vertrekkende autubus wilden meemaken. De
ingewanden van het monster begonnen te
kloppen en te trillen als het hart van een op
gewonden bakvisch. De passagiers klemden
zich zenuwachtig aan hun banken vast; de
oude dame uit Valparaiso, Indiana, begon
te jammeren, dat ze eruit wilde. De claxon
toeterde ,en statig en langzaam zette het
gevaarte zich in beweging.
Op het allerachterste bankje zaten James
Williams, uit Cloverdale, en zijn Bruid.
Langs alle bezienswaardigheden van New
York gleden zij. Met de verblufte verbazing
van geboren en getogen bultenmenschen
aanschouwden zij het paleis van de Vander-
bilts, en lieten zich alles wijsmaken, wat den
romantisch aangelegden chauffeur voor het
fantastisch brein kwam.
Maar laten we liever eens een welgevallig
oog slaan op Mrs. James Williams vroeger
Hattie Chalmers, en de beauty van Clover-
dale. Lichtblauw brengt geluk aan; niet voor
niets had zij zich in lichtblauw gehuld!
Naast het rozerood van haar wangen ver
bleekte de kleur van iedere bloem en haar
oogen! Nee, dank u, een viooltje is op geen
stukken na goed genoeg om er hun kleur
mee te vergelijken. En op haar gezicht was
een kleine verhandeling in drie deelen over
de goedheid van deze wereld te lezen. Deel
I: Over de absolute volmaaktheid van James
Williams. Deel II: Over de schoonheid van
het menschdom in het algemeen. Deel III:
Over de zaligheid van het achtei-bankje op
een New Yorksche slghtseeing-car.
U zou James Williams waarschijnlijk voor
een jaar of vier en twintig hebben aange
zien. En veel zoudt u u niet vergist hebben.
Hij was drie-en-twintig jaar. elf maanden
en negen-en-twintig dagen. Hij was goed
gebouwd, sterk gezond, en van een uitste
kend humeur. Hij was op zijn huwelijksreis.
Vlak voor Mrs. James Williams zat een
meisje met een losse bruine mantel en een
strooien hoed gegarneerd met druiven en
rozen. Alleen in droomen en in hoeden
winkels, helaas! treffen we druiven en rozen
in eikaars buurt aan! Naast haar zat een
jonge man van een jaar of vier-en-twintlg.
Hij was goed gebouwd, sterk, gezond, en van
een uitstekend humeur. Hij leek veel op
James Williams, alleen kwam hij niet uit
Cloverdale. Dit was een man, die in de stad
thuis hoorde. Hij had vlugge oogen, en een
beslisten mond.
Het meisje in den bruinen mantel keek
om om haar medepassagiers op het achter
bankje eens in oogenschouw te nemen. De
rest had ze al stuk voor stuk opgenomen. Dit
achterste bankje was nog zoo iets als de
kamer van Blauwbaard voor haar.
Ze keek regelrecht in de oogen van Mrs^
Williams. En in minder dan geen tijd hadden
die twee van alles met elkaar gewisseld;
ondervindingen, verwachtingen en gevoe
lens van vriendschap. En dat alles in een
oogwenk, lang voordat de twee mannen zou
den hebben kunnen uitmaken of zij eikaars
lucifers te leen zouden vragen of hun pistool
trekken.
De bruid boog zich ver voorover. Het meisje
zei lftiastig iets tegen haar, ze antwoordde,
de ander zei nog iets. Twee glimlachjes en
een dozijn knikjes besloten de conferentie-
En plotseling verscheen midden op straat,
vlak voor de autobus een man. Een tweede
voegde zich bij hem. De eerste hief zijn hand
op.
Het meisje met den overdadigen hoed
greep snel haar metgezel bij den arm en
fluisterde iets in zijn oor. De jonge man
bleek onmiddellijk tot daden over te gaan,
want hij klom prompt over den rand van de
bus, bleef daar even hangen en verdween
teen. Een stuk of wat passagiers staarden
hem verbaasd na maar achtten het voor
zichtiger geen commentaar te leveren op
iets, dat in deze wonderlijke stad wel de ge
wone maniers van uitstappen kon zijn. De
zoo plotseling verdwenen passagier liep
haastig om een taxi heen en maakte zich
uit de voeten tusschen een verhuiswagen en
een bestelauto. Het meisje in den bruinen
mantel draaide zich weer om, en keek Mrs.
James Williams aan. Toen staarde ze weer
voor zich uit, terwijl de bus stopte -op het
gebiedende teeken van den detective op
straat.
„Wat mankeert jou?" informeerde de
chauffeur, die zijn zuiver Engelsch voor de
gelegenheid even over boord gooide.
„Even stil blijven staan", beval de detec
tive, „we moeten één van je passagiers heb
ben. Die daar op het achterbankje houdt
hem In de gaten, Donovan. Een inbreker uit
Philadelphia „Pinky McGulre
Donovan wandelde naar het achterwiel en
keek op naar James Williams.
„Vooruit, ouwe jongen," inviteerde hij ge-
FEUILLETON
HET RAADSEL VAN DE DACIA
door
G. PANSTINGL.
44)
Hij sloop naar buiten, zag in een achter»
kafcier licht branden en gluurde door het
raam naar binnen. Daar zat Simon met twee
mannen. Eén er van kende hij. Het was Jean
de kcllner van de Yellow Cat, vroeger een
geregelde bezoeker van de Merry Bachelor.
De andere was een groote man met een
ruw geel, gezicht, dat veel aan dat van een
Chinees deed denken.
John Baker kende de Merry Bachelor op
zijn duimpje. Hij wist, dat achter deze kamer
een bergplaats voor rommel was. Daar
glipte hij binnen en legde zijn oor tegen den
muur.
Juist was de onbekende aan het woord.
De stemmen van do twee anderen kende
John immers.
„Je moet drie afdeelingen vormen van elk
twaalf man. Eén ervan voer je zelf aan. Voor
de twee andere ploegen moet je twee flinke
leiders uitzoeken. Ik zelf ral ook drie af
deelingen meebrengen. Wij verdeelen ze
morgenavond om Ashton Castle. Voor wapens
en het andere benoodigde materiaal zal ik
zorgen. De aanval op het kasteel vindt kort
voor middernacht plaats. Hier heb je drie
kaarten van den omtrek van Ashton Castle
en drie copieën van 't plan van aanval. Ver:
deel zo onder de leiders. Uit deze afdeelingen
wordt een linie gevormddie in een ring
om 't kasteel gelegd wordt. Dere ring wordt
langzamerhand vernauwd. Maar prent den
noegelijk. „Kom d'r nou maar af. Je bent er
bij. Anders nog niet zoo'n gek idee, op zoo'n
bus. Ik zal d'r bij gelegenheid om denken."
De chauffeur vatte de zaak zeer lakoniek
op. „Stapt u maar liever af, meneer, we
motten door."
James Williams was geen heethoofd. Hij
klom heel kalm de bus af, gevolgd door zijn
vrouw, en keek de twee mannen met een
glimlach aan. Hij had net bedacht, dat hij
in Cloverdale succes zou hebben met zijn
verhaal, hoe hij voor een inbreker was aan
gezien.
„Ik ben James Williams, uit Cloverdale.
Missouri," zei hij vriendelijk, want hij vond
het toch al een erge teleurstelling voor hen.
„Ik heb papieren bij me
„Jij gaat met ons mee", zei de detective
beslist. „Papieren of niet. Het signalement
van Pinky McGuire past precies op jou. In
Central Park hebben ze je al op die bus ge
zien, en hier naar toe opgebeld
James Williams' vrouw waar hij twee,
zegge twee weken geleden mee getrouwd was
keek hem aan met een wonderlijken
glans in haar oogen en een zachte kleur op
haar wangen, en zei:
„Ga maar kalm met ze mee, Pinky, er is
toch niets meer aan te doen."
En terwijl de autobus voor hun neus weg
rolde, draaide ze zich om, en wierp een kus
hand een kushand! naar iemand op
één van de achterste banken.
„Dat is tenminste verstandige taal, Mc
Guire", zei Donovan „Ga nou maar mee."
En toen werd James Williams opeens als
een dolleman. Hij trok zijn hoed ver achter
over op zijn hoofd.
„Mijn vrouw schijnt te denken, dat ik een
inbreker ben," zei hij woest. „Ik heb nooit
geweten, dat ze gek was, dus ik denk, dat ik
het zelf ben. En als ik gek ben. kunnen ze
me toch niets maken, als ik jullie met zijn
tweeën om zeep help."
En hij verzette zich zoo krachtig en succes
vol tegen zijn arrestatie, dat er om hulp ge
floten moest worden, eerst om hem in arrest
te nemen en later om de paar honderd ver
rukte toeschouwers van het relletje te ver
strooien.
Op het politiebureau werd hem gevraagd
zijn naam op te geven.
„McDoodle de Pink, of Pinky de Boef, één
van de twee," zei James Williams. „En toch
ben ik geen inbreker, denk d'r an. En zetten
jullie er maar bij, dat je me met z'n vijven
nog geen baas kon. Ik verzeker je, dat ik
dat mijn leven lang niet vergeten zal."
En binnen een uur kwam Mrs. James
Williams weer aanzetten, met oom Thomas
van Madison Square, in een glanzende auto
mobiel, en met overstelpende bewijzen van
onschuld voor den held van het drama.
En de politie gaf James Williams een
strenge reprimande voor het zich uitgeven
voor een berucht inbreker, en Het hem vrij,
en Mrs. Williams arresteerde hem onmiddel
lijk daarop weer en trok hem mee naar een
hoek van het politiebureau. James Williams
keek haar niet onvriendelijk aan.
„Misschien wil je me uitleggen", begon hij
een beetje stijfjes, „waarom je...
.Liefste", viel ze hem in 'de rede, „luister
nou even. Het heeft jou mash* een uurt.ie go-
kost. Ik heb het voor haar gedaan - ik be
doel dat meisje waarmee ik op de bus aan
het praten was. Ik was zoo gelukkig. Jim,
zoo gelukkig met jou, dat ik dat geluk niet
aan een ander weigeren dorst. Jim - ze
waren vanmorgen pas getrouwd die twee:
en ik wilde hem zoo graag helpen ontsnao-
pen. Terwijl ze met jou bezig waren, kon hij
wegkomen. Ik kon er niets aan doen, liefste,
ik kon niet anders,"
Een man herkent een huwelijk aan wit
satijn en een hoogen hoed. Maar vrouwen
zijn anders. Een vrouw ziet den alvermooien-
den glans, die maar eens straalt en zoo kort
blijft. Een vrouw herkent de Bruid.
GEHEELONTHOTTDERSVFREENIGING
„NIEUW LEVEN".
In de jaarvergadering zijn de jaarverslagen
van den secretaris en penningmeester, welke
een zeer gunst-igen toestand der vereeniging
aantoonden, goedgekeurd.
Bij afsluiting van het seizoen bleek het
aantal kunstl. leden ruim 1000 te bedragen.
De periodiek aftredende 2e secretaresse en
den 2en penningmeester werden herkozen,
zoodat het bestuur thans is samengesteld als
volgt: R. Vellinga, voorzitter, H. Nibbelink,
secretaris, C. Spierdijk, penningmeester, mej.
M. Spierdijk, 2e secretaresse, en W. Kerkhoff,
2e penningmeester.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Door Did en Dun
getrouw aan hun
«"WSMIft PERFECT
Wstll^ct, „DE sigaret" Utit sacr
DE ACCOUSTIEK IN DE
NIEUWE STATENZAAL.
PROF. DR. A. D. FOKKER ACHT
VERBETERING MOGELIJK.
In de eerste zittingen van Provinciale
Staten van Noord-Holland in het Paviljoen
aan de Dreef is erg geklaagd over de slechte
accoustiek van de zaal. De voorzitter heeft
het er niet bij gelaten en reeds in de tweede
vergadering was prof. dr. A. D. Fokker uit
Santpoort, die een bij uitstek deskundige is
op het gebied van geluidsleer, aanwezig, om
waarnemingen te doen. Prof. Fokker heeft
zich naar verschillende punten der zaal be
geven, heeft achter Gedeputeerden gestaan
en aan de perstafel gezeten, zoodat hij de
volledigste bevindingen heeft kunnen opdoen.
Hij heeft hierover geheel belangeloos en
met groote voortvarendheid een rapport
samengesteld, dat reeds Zaterdag uitgebracht
is aan den Rijksgebouwendienst te 's-Gra-
venhage.
Naar wij vernemen acht prof. Fokker den
toestand in de Statenzaal geenszins hope
loos. Er zijn volgens dezen deskundige zelfs
verschillende oplossingen mogelijk, die hij in
het rapport ontwikkeld heeft.
Zoo kan er door een andere meubileuring
en stoffeering veel ten goede gewijzigd wor
den, terwijl ook een oplossing zou zijn het
aanschaffen van een spreekgestoelte volgens
de nieuwe constructie van prof. Fokker. Daar
echter in de Staten alle leden van hun plaats
af het woord voeren, zal dit laatste niet de
eenvoudigste oplossing zijn.
Prof Fokker ziet ook heil in een wijziging
van de bekleeding van heb plafond, dat
thans gestucadoord is, of in het aanbrengen
van een glazen ruit horizontaal boven de
zaal.
Al deze mogelijkheden worden door den
Rijksgebouwendienst thans nauwkeurig
overwogen. Wie de statige zaal kent, zal wel
licht vreezen, dat.door deze maatregelen het
aanzien daarvan geschaad zal worden. Men
heeft ons evenwel verzekerd, dat voor deze
vrees geen reden hoeft te bestaan, omdat de
Rijksgebouwendienst zeer zeker de aestheti-
sche eischen niet zal laten onderdoen voor de
accoustische.
NEDERLANDSCHE AMATEUR FOTOGRA-
FENVEREENIGING.
Zaterdag 5 Juli werd in tegenwoordigheid
van vele genoodigden te Laren geopend de
derde Internationale Fototentoontelling,
waarop een keur van buitenlandsche foto's
aanwezig was.
Tevens hield dien dag de Bond van Neder-
landsche Fotografenvereeniglng zijn achtste
algemeene vergadering. In het bestuur werd
gekozen onze stadgenoot de heer J. Panman,
secretaris van den Kennemer Fotokring.
KINDERTEHUIS.
Het Burgerlijk Armbestuur heeft bij het
gemeentebestuur ingediend een plan tot bij
bouw van een serre aan de dagzaal en aan
de babyzaal van Haarlem's Kinder Tehuis,
tot uitbreiding van het aantal closets in die
inrichting en tot vervanging van de geheel
versleten klinkerbestrating van de binnen
plaats van dat gebouw door een van bazal-
tine tegels. De kosten daarvan zijn begroot
op 4.507.
B. en W. stellen den raad voor dit crediet
toe te staan.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1606
HET OPEN RAAM
Eindelijk zit iedereen in
den auto en de tocht kan
beginnen
drie straten op weg roept
moeder: wacht even. ze
gelooft dat zij het slaap
kamerraam open heeft ge-
laten
wacht geduldig terwijl
achterin het debat woedt
over de vraag of het raam
al dan niet gesloten is
Mientje herinnert zich
plotseling stellig dat zij het
gesloten heeft en de tocht
wordt voortgezet
tot moeder 5 minuten later
zich even stellig herinnert,
adat zij het daarna weer ge
opend heeft om een stof
doek uit te schudden.
vraagt wat het nou eigen
lijk hindert, er is immers
geen kans op regen
de tocht wordt vervolgd
terwijl moeder betoogt dat
het ernaar uitziet of het
niet droog zal blijven
zucht diep, keert en rijdt
naar huis terug
tot moeder rich plotseling
herinnert dat zij het toch
wel gesloten heeft, want ze
heeft er haar vinger nog
bij geklemd.
(Nadruk verboden
VERBETERING BROUWERS-
PLEIN.
EEN ZANDBAK VOOR KINDEREN.
Bij de behandeling van de ontwerp-be-
grooting voor het jaar 1930 is geklaagd over
den toestand van het Brouwersplein. Naar
aanleiding van die klachten is een onderzoek
ingesteld naar de wijze waarop verbetering
in dien toestand zou zijn te verkrijgen.Op den
door B. en W. gedachten nieuwen aanleg van
het Brouwersplein is een ruime zandbak als
speelplaats voor kleinere kinderen opgeno
men.
De aan de uitvoering verbonden kosten
worden begroot op pl.m. 5.500.
OVERDRACHT VAN GROND.
B. en W. stellen voor van de N.V. „Veer-
straat" te Amsterdam te aanvaarden voor
straat bestemden grond aan de Lorentzkade,
Ohmstraat en Snelllusstraat (3950 M2)Voor
bestraten en rioleeren moet de N.V. 15.130
aan de gemeente betaln.
KWARTETWEDSTRIJD
Het vocaal-kwartet „Euphonia" zal op 12
Juli en het Dubbelmannenkwartet „Inter
Nos", op 13 Juli a.s. deelnemen aan het In
ternationaal concours voor enkel- en dub-
belkwartetten. uitgeschreven door de Kon.
Zangv. „Roermonds Mannenkoor" te Roer
mond. Beide kwartetten staan onder leiding
van den heer N. Hoogerwerf.
SPEELPLAATS.
Het bestuur der St. Antoniusschool te
Haarlem verzoekt den raad om de benoodigde
gelden uit de gemeentekas te mogen ontvan
gen voor het inrichten van een terrein voor
het onderwijs in lichamelijke oefening, ach
ter de gymnastiekzaal van zijn bijzondere
school voor gewoon lager onderwijs aan den
Zijlsingel 2 binnen deze gemeente.
Volgens de raming van het schoolbestuur
zouden de kosten bedragen 3.109.
Ingevolge art. 77, le lid. der Lager-onder-
wijswet 1920, zijn B. en W. met adressant
hierover in overleg getreden, met het gevolg,
dat de geraamde kosten zijn teruggebracht
tot 2.700.
DOODSLAG TE NIEUWENHAGEN.
Te Nieuwenhagen is Zondagavond een 20-
jarige Duitsche mijnwerker doodgestoken.
Hij kreeg messteken in de borst rug en hals.
De dader, eveneens een Duitscher, 21 jaar
oud, is gearresteerd.
VERBREEDING ZIJLWEG.
ONTEIGENING.
In verband met de voorgenomen verbree
ding van den Zijlweg stellen B. en W. den
raad voor stappen te doen tot onteigening
van de perceelen van J. Viets, ter oppervlakte
van 447 M2.
BOUWTERREINEN.
B. en W. stelen aan den raad voor de vol
gende bouwterreinen te verkoopen.
Aan L. Apeldoorn 609 M2 aan de Zaanen-
straat (tegen 15) om daarop 4 woonhuizen
te bouwen.
Aan D. Middelkoop 396 M2. aan de Braken-
burghstraat (tegen 15) om daarop 3 woon
huizen te bouwen.
Aan D. Boeré 489 M2. aan de Mamixstraat
(tegen 15) om daarop een winkelhuis met
vrij bovenhuis en 2 woonhuizen te bouwen.
Aan de N.V. bouw- en aannemersbedrijf
„Persevero" 3375 M2. aan de Allard Pierson-
straat (tegen 13) om daarop 31 woonhui
zen te bouwen.
Aan S. Feenstra 560 M2. aan de Dr. Schaep-
manstraat (tegen 12) om daarop 5 woon
huizen te bouwen.
Aan A. P. Winnubst 775 M2. aan de Mar-
nixstraat (tegen 15) om daarop 6 woon
huizen te bouwen.
ORGELBESPELING
Er wordt een orgelbespeling gehouden in de
Groote of St. Bavokerk te Haarlem op Dins
dag 8 Juli 1930, des avonds van 8,15 tot 9.15
uur door den heer Piet Halsema.
Het programma luidt:
1. ChoralvorspielWachet auf ruft uns die
Stimme J. S. Bach
2. Passacaglia en Fuga J. S. Bach
3. a. Pastorale Max Reger
b. Benedictus
4. Pastorale Alex. Guilmant
5. Prelude, Fugue et Variation Cësar Franck
6. Suite Got-hique L. Boëllmann
Introduction Choral
Menuet gothique
Prière
Toccata.
HET NEDERLANDSCH BEZOEK AAN
FINLAND.
Het Nederlandsch Volkenbondsgezelschap
is uit Helsingfors vertrokken ten einde de
verdere reis door Finland te b:ginnen. Het
gezelschap heeft kransen gelegd aan den
voet van het standbeeld van Rüneberg, Fin
land's grooten dichter en aan dat van Snell-
man, die groote verdiensten heeft voor de
Finsche taal.
Onder groot enthousiasme van Finsche
zijde is de film van de vereeniging „Neder
land in den Vreemde" vertoond.
mannen goed in, dat ik „The Devil" levend
in handen wil hebben. Wie hem mij brengt
ontvangt drie honderd pond. Hier heb je
nog wat geld. Hou je mannetjes in de goede
stemming".
Jhon had genoeg gehoord en sloop naai
de bar terug.
Hij bleef tot d'iep in. den nacht in de
Merry Bachelor, zat naast den rooden
Simon en dronk met hem. Maar Simon dronk
meer dan John en begon te knikkebollen.
Toen gleed John's hand in zijn zak. Hij
haalde de papieren er uit, en verdween er
mee. Een kaart en een aanvalsplan stak hij
bij zich, het andere smokkelde hij weer in
den zak van Simon terug. Dat was moei
lijker dan het er uitnemen, want de manke
John was geen goede zakkenroller.
Maar Simon had veel gedronken.
Toen Jim Braddon getrouw aan zijn ge
woonte den volgenden morgen het eerst op
zijn kantoor was, vond hij John Baker voor
de deur wachten.
„Gauw, meneer Braddon. ik heb u Iéts
heel belangrijks te vertellen".
Haastig opende Braddon de deur en trad,
gevolgd door Baker, binnen.
„Vannacht willen ze the Devil gevangen
nemen".
John zag met verbazing, dat Braddon tot
aan zijn lippen verbleekte.
Toen vertelde hij, wat hij te weten was ge
komen.
Zoo nu en dan wierp Braddon er een vraag
tusschen.
Tot slot haalde Baker de twee parieren
voor den dag en gaf ze Braddon. Deze be
studeerde ze een tijdlang, vouwde ze op en
stak ze bij zich.
„Ik dank je. John Baker, je hebt- me niet
teleurgesteld. Maar ook ik zal mijn woord
houden, daarop kun je vertrouwen".
De manke John echter had blijkbaar nog
iets op zijn hart.
Toen kwam het er uit:
„Mijnheer Braddon. Ik zou u graag nog
een verzoek willen doen. Zou ik vanavond
....aan het volksfeestmogen deelne
men?"
Niettegenstaande zijn ernstige stemming
kon Braddon een glimlach niet onderdruk
ken. John Baker was in den grond van zijn
hart toch een avonturier.
„Wacht hier tot ik terugkom. Misschien
kan het geschikt worden".
Toen ijlde hij naar buiten en sprong in zijn
twoseater. Hij verwenschte de smalle straten
van Londen, die hem telkens weer drongen
te stoppen. Tweemaal op zijn rit werkte hij
zijn wagen tegen het verbod van den ver
keersagent in door een kruising en werd beide
keeren opgeschreven. Zeer tot hun verwon
dering vernamen later de twee agenten, 'dat
van hun aanklachten geen werk was ge
maakt.
Eindelijk stond hij voor de deur met het
bronzen plaatje, waarop in relief letters het
woord Dacia stond.
Braddon was nooit in dit huis geweest.
Bij de deur vroeg een portier hem:
„Welke af deeling wensc'nt u?"
„Mijnheer Rickeberg persoonlijk".
„Eerste verdieping links".
Braddon vloog de trappen op. Sloeg toen
links af.
Opnieuw kwam hem een bediende tegen.
„Ik moet Mijnheer Rickeberg spreken
Onmiddellijk".
„Onmogelijk! Mijnheer Rickeberg is in een
conferentie en heeft uitdrukkelijk bevolen
hem niet- te storen".
Maar Braddon had reeds de deur ont
dekt waarop „privé" stond. Hij dook langs
den man heen, was in drie stappen bij de
deur, klopte en rukte ha-ar tegelijkertijd
open.
Verbaasd zagen Rickeberg en Gerry van de
tafel op, waaraan ze juist over een groote
kaart gebogen stonden.
.Hallo Jim, wat is er aan de -hand?"
Braddon snelde naar de tafel.
„Vannacht wordt Ashton Castle be
stormd".
Gerry en haar vader wisselden een blik
met elkaar. Toen wees Rickeberg op de
kaart. Braddon zag, dat het een groote platte:
grond van Ashton Castle en zijn onmiddel
lijke omgeving was.
„Dus u wist het reeds?"
„Wij weten, dat ze het van plan zijn. Maar
voor den dag er mee, Jim. Wat weet jij er
van?"
Braddon vertelde hun, wat hij van John
Baker vernomen had en legde de teekening
en het plan van den aanval op de tafel.
„Heb je den manken John ip dienst ge»
nomen, Jim?"
Jim werd rood.
„Kun je dat niet begrijpen, Gerry?"
„Zeker Jim, ik ben je zeer dankbaar daar
voor. Dubbel dankbaar, omdat je ons een
grooten dienst ermee bewezen hebt. Wij
weten wel, dat een aanval op Ashton Castle
beraamd is, maar wij hebben nog geen
bijzonderheden. Wij hadden ze zonder twij
fel in den loop van den dag gekregen; want
ook wij hebben onze goede betrekkingen en
onze beste mannen zijn met deze zaak be
last. Maar nu hebben we een paar uur meer
tijd om ons voor te bereiden. En dat hebben
wij aan jou te danken, Jim".
„De zaak is gevaarlijk. Gerry!"
„Ja! Voor Soesjin en zijn mannetjes. Om
Ashton Castle te veroveren moet men meer
prestoeren dan waartoe hij in staat is. In
elk geval is het bewonderenswaardig hoe de
aanval in elkaar gezet is".
En alle drie verdiepten zich in de papieren
„Soesjin's mannen zijn, dus in zes groepen
verdeeld. Drie daarvan zijn in den Merrv
Bachelor aangeworven. Voor deze koestert
de Dacia een bijzondere belangstelling. De
drie andere groepen zijn ook niet onbe»
langrijk voor ons. Soesjin heeft ze uit zijn
politieke organisatie genomen. Hij heeft
overal aanhangers verworven en ze in groe
pen vereenigd. In iedere groep heeft hij
echter weer zijn speciale mannen, name
lijk die, die hij voor de „politieke propaganda
der Daad" gebruiken wil. Deze schrikken ook
voor eventueele misdaden niet terug. Feite
lijk moest hij ze alleen voor politieke doel
einden gebruiken. Maar Soesjin is niet klein
zielig en heeft ze nu tegen Ashton Castle
cn „the devil" gemobiliseerd. Dat staat reeds
in een rapport van een van onze vertrouwens
mannen. Maar ook dit rapport bevatte geen
nauwkeurige bijzonderheden. Dank zij jouw
voorzorg, Jim, en de handigheid van den man
ken John, zijn wij in staat met onze voor=
bereidingen te beginnen. Wij zullen van
avond dus tegenover ongeveer zeventig man
staan, moeten dus in ieder geval' versterking
naar Ashton Castle zenden".
„Politie of soldaten?"
„Neen Jim. Afgezien van het feit, dat de
Dacia natuurlijk zeer ongaarne hulp van
buitenaf vraagt, is dit een geval, dat zich
speciaal tegen ons, in het bijzonder tegen
mij richt. Hier moeten wij ons wel alleen
uitredden. Scotland Yard zal bovendien van»
avond iets anders te doen hebben'".
Gerry nam den hoorn van de huistelefoon
van den haak en drukte op een knop.
(Wordt vervolgd.)
