H.D. VERTELLINGEN
IN „DE WITTE ZWAAN"
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 12 AUGUSTUS 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
Dief- en diefjesmaat
door BEP OTTEN.
Ze hadden Rudi alleen thuis gelaten.
Het was Zaterdagavond. Vader
was bij vrienden op bezoek, moeder
deed boodschappen voor den Zon
dag.
Heel alleen zat Rudi in zijn hoekje, hij was
al een groote jongen van vier jaar, hij kon
best alleen thuLs blijven. Toch had moeder
hem voor alle zekerheid met zijn paarden-
leidsel vastgebonden aan den divanspoot.
Rudi speelde zoet met blokjes en doosjes.
Hij voelde zich niet eenzaam hij wist wel,
dat moeder gauw terug zdu komen en wat
lekkers voor hem mee zou brengen.
Hoor.daar was moeder al! Rudi luister
de. Ja. de sleutel werd in de deur van hun
étagewoning gestoken. Hij hoorde den sleutel
draaien, het slot knarsennog eens
en nog eensZou de deur niet open wil
len? Zoo lang morrelde moeder nooit aan het
slot.
„Moeder", riep Rudi, „wat heb je meege
bracht? Heb je lekkere chocolaadjes?"
Rudi kreeg geen antwoord. Hij hoorde nu
ook geen lawaai meer. Rudi zuchtte eens. Nu,
dan was 't moeder niet. Hij speelde weer ver
der met de blokjes en doosjes.
Toen ging heel langzaam en voorzichtig de
kamerdeur open. Toch moederNee, 't
v/as een vreemde mijnheer. Een mijnheer
met een rood, leelijk gezicht en een paar
schichtige oogen. Rudi liet verbaasd zijn
speelgoed vallen.
„Ben Jij alleen thuis?" vroeg de man
schor.
Rudi zweeg, staarde.
„Zijn je vader en moeder er niet?"
„Nee", zei Rudi.
„En je tante je oom of een meissie?"
„Nee", zei Rudi weer, „er Ls alleen ikke".
„Mooi", mompelde de man. Hij keek nog
eens naar Rudi, alsof hij hem niet erg ver
trouwde. Zijn leelijke, roode gezicht vertrok
zenuwachtig. Hij schurkte zijn schouders on
der zijn vuil, gerafeld jasje. Vlug gleed zijn
hand langs den schoorsteen, diefde het wek
kerklokje. „Waar zijn de lepels en vorken?"
vroeg hij.
Rudi staarde.
„Nou, je kan wel eens antwoord geven", zei
de man ruw. „Ik kom die lepels en vorken
halen, begrijp je. Waar zijn ze?"
Rudi's gezichtje klaarde op. O, nu begreep
hij het! Je had een man, die de wasch kwam
halen, een man, die de schoenen kwam ha
len En deze man kwam de lepels en vor
ken halen.
Hij lachte vergenoegd, „Ben jij de lepels en
vorkenman?" vroeg hij.
„Ja, schiet nou maar op", bromde de man,
die al in de lade rommelde.
„Daar zijn ze niet", zei Rudi, „in het kleine
laatje, bovenaan".
De man begon haastig te zoeken, stopte
zijn zakkèn vol. Rudi keek er aandachtig
naar.
„En geld", vroeg de man. „waar is 't geld?"
„In moeders tasch", zei Rudi, „maar moe
der heeft de tasch meegenomen".
De man zei een erg leelijk woord. Rudi
vond, dat hij er heel verdrietig uitzag.
„Jammer, hè?" zei hij medelijdend.
„Wat zeg je?"
„Jammer, hèzeg ik".
De man keek naar het kind. naar dat on
begrijpelijke wezentje, dat zoo kalm en ge
lukkig in zijn eigen hoekje zat, dat hem van
uit dat hoekje met klare, vriendelijke oogen
bekeek. Een klein, onbedorven kindKom,
hij moest voortmaken, de ouders konden elk
oogenblik thuis komen. Veel had hij nog
niet.En hij moest veel hebben, veel om te
verkoopen. Hij moest geld hebben om te le
ven. Hij jachtte door de kamer, zijn gezicht
beefde nerveus.
In de muurkast vond hij glaswerfc, een paar
stukken oud kristal. Zonder het nauwkeuri
ger te bekijken stak hij het bij zich, nam mee
wat hij bergen kon.
„Ben je ook een glasman?" vroeg Rudi ge
noeglijk.
De man werd nijdig, Het ijle klare stem-
metje hinderde hem. Nog meer. Dat zout
vaatjeZou 't echt zijn?Meenemen
maar. Dat glas
„Nee", riep Rudi op eens gebiedend, „dat
glas is van mij! Dat moet ik hebben!"
't Was een mooi gslepen glas. het schitter
de in zachte kleuren, rose, lichtpaars, groen...
„Het is van mij, hoor", zei Rudi. „Dat moet
je hier laten. Geef 't mij maar".
Het glas leek waardevol. Er stond ook een
inscriptie op, 1743en een paar letters. Mis
schien was 't antiek, geld waard. Geld
FEUILLETON
Uit het Duitscb
van RUDOLF HER ZOG.
16)
Juffrouw Friedrich. begon Konrad Ba-
renfeld. terwijl hij strak voor zich uitkeek,
u hebt. mij vanavond gevraagd of ik mij
de buien kon verklaren, waaraan u af en
toe lijdt. U hebt mij daardoor het recht ge
geven over u en uw leven hier in huis na te
denken. Dat kan nu óók wel een gril zijn.
maar ik maak er gebruik van om vrijer met
u te kunnen spreken.
Zouden we elkaar heusch belangrijke
dingen te zeggen hebben, meneer Barenfeld?
antwoordde het meisje en ze trachtte iets
hards in den toon van haar stem te leggen,
maar kon toch niet verhinderen, dat die stem
lichtelijk trilde.
Ja. juffrouw Friedrich, ging Barenfeld
voort en hij keek haar vast aan. Ik ben
niet blind. Ik zelf heb het leven in de wijde
werekl te goed leeren kennen en lief heb
ben, om niet te begrijpen, dat een jong,
energiek en vroolijk meisje vurig verlangt om
deze gevangenis te ontvluchten, om ook te
genieten van het mooie in de wereld. Maar
uw gebrek aan ervaring brengt, u op den ver
keerden weg.Er zijn andere posities, waarin u
zich duizendmaal gelukkiger zou voelen dan
in die van artiste.
Wie zegt u?.onderbrak Lisa snel en
verwonderd.
Börenfeld lette niet op haar opmerking.
U bent zangeres en wilt, uw geluk op
de planken zoeken. Weet u wel, wat het too-
neel en theater beteekenen? Dat. u een ge
vangenis verlaat om een veel ergere binnen
te gaan? Royaal gerekend aijn er misschien
levenMaar de kleine jongen zat er met
zijn blauwe oogen naar te kijken, 't was van
hèm, zoo'n klein, wonderlijk kind kon hij niet
bestelen.
„Geef 't me dan", drong Rudi.
Dat leek den man ook het beste. Dan was
hij het kwijt. Hij nam het mooie glas uit de
kast, hij bracht het aan den kleinen jongen.
Een wonderlijk gevoel ging door hem heen,
toen hij Rudi's zachte handje aanraakte. Een
wonderlijk warm gevoel, dat hij iets geven
mocht. Misschien was 't voor het eerst van
zijn leven, dat hij een ander gelukkig maak
te. Hij glimlachte, ja, werkelijk, hij glim
lachte tegen het argelooze snoetje van Rudi.
„Dag", zei hij onwennig, „nou, ik ga weg,
hoor".
„Dag", zei Rudi, zijn verrukte oogen naar
het glas.
De man ging weg. Hij scheen nu niet meer
zoo'n haast te hebben, hij was een paar mi
nuten eens niet bang. Een schaduwtje van
geluk was in zijn rusteloos, opgejaagd be
staan gekomen. Hij had een onschuldig kind
kunnen bestelen, hij had het niet gedaan.
Het meedoogenlooze leven had hem toch
niet alles afgenomen, hij was nog een klein
beetje mensch.
Met den stralenden glimlach van Rudi in
zijn hart liep hij voort. Hij ging naar zijn
opkooper, maar daar dacht hij niet veel bij.
Rudi's moeder vond de kamer overhoop, de
la en de kast half leeggehaald. Ze jammerde
en schold op den .lepels en vorkenman".
„En wat heb jij gedaan", riep ze verschrikt
naar Rudi, „het familieglas! Hoe kom je daar
aan! Moet 't breken! Och, och, er is al een
hoekje uit den voet! Alle ellende komt ook
bij elkaar!"
Ze nam hem het glas af, het kostbare fa
miliestuk, dat altijd hoog in de kast stond,
veilig voor Rudi's begeerige handjes
BINNENLAND
NIEUWE ROMAN VAN ALIE VAN WIJHE—
SMEDING.
Van Alie van Wijhe—Smeding zal volgens
•de N. R. Ct. binnenkort een nieuwe roman
verschijnen „Grille Schaduwen".
INDISCH GESCHENK VOOR DE KONINGIN
De Indische bladen melden, dat op 31 dezer
aan de Koningin zal worden aangeboden
namens de Vereeniging van Gezagvoerders en
Stuurlieden in Ned.-Indië, een schilderij van
W. van der Does, voorstellende de reede van
Soerabaja. Het doek is reeds naar Nederland
overgebracht.
DE GROOTE A.V.R.O.-BETOOGING.
Dr. F. Westerling, bestuurslid van de ver
eeniging „De Vrije Luistervink", voorzitter
van het A.V.R.O.-hoofdactiecomité heeft
Zondagavond voor de A.V.R.O.-microfoon
eenige mededeelingen gedaan over de groote
protestmeeting, die Zaterdag 6 September op
„Houtrust" te 's-Gravenhage gehouden zal
worden.
Hij noemde deze meeting niet het einde der
actie, maar slechts een schakel in de rij mee
tings, protesten ,die zoo noodig maanden, ja
nog jaren zullen voortgaan.
Muzikale medewerking verleent oa- het
A.V.R O.-orkest onder Nico Treep. De verga
dering wordt te half vier geopend. Het woord
zal gevoerd worden door dr. H. Molhuysen en
Willem Vogt.
Er zal een aantal extra-treinen uit alle
deelcn van het land loopen. De autoriteiten
in Den Haag hebben goedgevonden, dat men
in geordende colonnes met muziek en vaan
del door de stad van de stations naar Hout-
rust marcheert.
DE RATIFICATIE DER HANDELS-
CONVENTIE ONTRADEN.
De Alg. R.K, Werkgeversvereeniging heeft
aan den voorzitter van den Raad van Minis
ters een adres gezonden, waarin zij ontraadt
de in den loop van dit jaar gesloten Handels
conventie ter ratificeering aan de Staten-
Generaal over te leggen.
een dozijn sterren, die hun weg gevonden
hebben door alle misère van het tooneelleven
heen, die onaangenaamheden en erger heb
ben moeten verdragen om hun tegenwoor
dige hoogte te bereiken. Maar wat een leer
geld hebben ze daarvoor betaald! En de ove
rigen, het grootste gedeelte? Die hebben al
lang iedere Illusie verloren!
Meneer Barenfeld, zei Lisa met bevende
stem, het is heel aardig van u om zoo'n
mooie speech tegen me af te steken, maar
u taxeert me toch wel wat erg laag. Het zou
droevig zijn. als uw beschrijving in elk op
zicht juist was.
Zij is in elk geval juist, antwoordde Ba
renfeld, voor wat de verandering betreft,
die iedereen in zijn zieleleven ondergaat.
Verstoorde illusies en ervaringen, die een
jong meisje beter bespaard kunnen blijven.
Goed. dan zal ik die ervaringen opdoen,
zei Lisa weerbarstig, ik ben sterk genoeg.
Juffrouw Friedrich, begon Barenfeld op
nieuw: neemt u een raad aan van iemand,
die het goed met u meent.
Ik heb schoon genoeg van „de goede
meeningen" van anderen!
Dat meent u niet. juffrouw Friedrich.
U wilt alleen niemand de gelegenheid geven
echte belangstelling voor u te toonen. De
heele atmosfeer van „De Witte Zwaan" is
daar helaas naar.
Nu, lachte Lisa een beetje gedwongen,
mijn vader kunnen we er buiten laten.
Die komt niet inaanmerking. Verder schijnt
alleen meneer Rose zich voor mij te inte
resseeren. Moet ik die misschien tot mijn ver
trouwde maken?
Plotseling van toon veranderend ging ze
heftig voort:
Denkt u toch niet dat. ik anders ben
dan andere meisjes. Ik verlang naar zonne
schijn en vriendelijkheid en ik word gek als
ik er aan denk, dat ik in dit stofnest mijn
jeugd zou moeten verkniezen. Maar gaat u
heen, gaat u heen; waarom kwelt u mij zoo?
DE AANVARING VAN DE
JOHAN VAN OLDENBARNEVELT
VOOR DEN RAAD VOOR DE SCHEEPVAART
De Raad voor de Scheepvaart heeft Maan
dag behandeld de aanvaring van het motor
schip „Johan van Oldenbamevelt", door het
s.s. „Reggestroom" in het Noordzeekanaal op
6 Mei j.l.
Wij herinneren er aan, hoe de aanvaring
zich toedroeg.
Nadat de „Johan van Oldenbamevelt" de
Hembrug was gepasseerd, kwam de „Regge-
stroom" opvaren. Ten westen van de Hem
brug botsten beide schepen tegen elkaar op.
De „Reggestroom" raakte met den voorsteven
de „Van Oldenbamevelt" aan bakboordzijde
van het voorschip boven de waterlinie. Het
motorschip had een gat van ongeveer twee
meter hoogte boven den waterspiegel.
Van de „Reggestroom" was de voorsteven,
ingedeukt en ook dit schip had een gat ge
kregen.
Na de botsing voer de „Van Oldenbame
velt" achteruit door de brug en is in het
Zaanlandsche gat gekeerd. Het mailschip
keerde daarop terug naar het établissement
van de „Nederland", waar het ligplaats kreeg
bij de loods „Celebes".
Het gat werd in zeer korten tijd gedicht,
zoodat het schip reeds den Vrijdag daarop
kon vertrekken, hetgeen in alle stilte ge
schiedde.
De „Reggestroom" was opgestoomd naar de
Coenhaven, om daar te worden gedokt.
Er werden in deze zaak 7 getuigen gehoord.
De belangstelling van het publiek was zeer
groot.
De kapitein van de „Reggestroom" werd
gehoord op daad of nalatigheid, daar de
commissie uit den Raad aanvankelijk van
oordeel was, dat de „Reggestroom" de „Johan"
eerst had mogen passeeren, toen de sleep
boot voorbij was. Voor den betrokkene trad
als raadsman op mr. Seret.
De kapitein van de „Johan van Oldenbar-
nevelt", de heer G. Kruyt gaf een overzicht
van de toedracht van het ongeluk. Hij gaf als
zijn oordeel te kennen, dat groote schepen
moeten worden vastgemaakt.
De kapitein van de „R/ggestroom" gaf als
reden van de aanvaring op, dat hij stuur
boord had laten wenden, maar dat het schip
toch bakboord door liep. Het schip was, door
dat het meer vaart had dan de bakken, die
in het kanaal lagen deze bakken voorbij ge-
loopen op het critieke moment. Deze bakken
lagen toen aan stuurboordzijde. De oorspron
kelijke opzet was om te wachten tot de bak
ken de „Oldenbamevelt" voorbij waren, doch
de bakken schoten niet op
KLEEREN VAN EEN MEISJE IN BRAND.
Toen een 10-jarig meisje Zaterdag stond
te kijken voor den schoenwinkel in de
Vaillantlaan te 's-Gravenhage, bemerkte een
voorbijgaande juffrouw, dat de kleeren van
het kind in brand stonden, aldus de Tel. In
plaats dat de kleine afwachtte, dat zij gehol
pen zou worden, zette zij het op een loopen,
waardoor zij vrij ernstige brandwonden be
kwam en in het ziekenhuis aan den Zuiclwal
moest worden opgenomen. Hoe de kleeren
van het kind vlam hadden gevat, is niet met
zekerheid te zeggen. Waarschijnlijk is een
pijp, sigaar of sigaret van een voorbijganger
de schuldige.
WEER EEN PSYCHOPAATH
ONTSNAPT.
EN GEGREPEN.
In den nacht van Zondag op Maandag is
een verpleegde van het psychopaten-asyl te
Leiden de 21-jarige H. Scholten uit Deventer
uit de inrichting ontvlucht. Scholten, die
reeds eenige malen is uitgebroken, heeft dit
maal niet lang van zijn vrijheid kunnen ge
nieten, daar hij Maandagmorgen te Noord-
wijk weer is aangehouden.
MISHANDÉLING VAN EEN STEUN-
AMBTENAAR.
In de strafzaak tegen den 32-jarigen los-
werkman G. M„ verdacht van mishande
ling van een ambtenaar van Maatschappelij -
ken Steun, deed de vacantiekamer van
het Hof te Amsterdam Maandag uitspraak.
De politierechter had verdachte veroordeeld
tot een gevangenisstraf van drie maanden.
Conform den eisch heeft het Hof verdachte
tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van
drie maanden veroordeeld.
Lisa, riep Barenfeld en met één stap
was hij naast haar. Zij leunde met haar eene
hand op de tafel en zag hem met haar
vreemde, groote, grijze oogen aan. Alle kleur
was uit haar gezicht verdwenen.
Lisa! herhaalde Barenfeld. Hij kwam
nog dichter op haar toe, sloeg zijn arm om
haar heen en boog zijn gezicht naar haar
over.
Lisa. stamelde hij, ik houd van je,
ontzettend veelJe voelt je ongelukkig, ik
weet het. Laat mij je verdriet op mijn schou
ders nemen, laat mij voor je geluk zorgen
Lisa, ik houd zooveel van je
Ze lag met gesloten oogen in zijn armen.
Toen sloeg ze haar oogen op en duwde hem
van zich af. Doodsbleek keken ze elkaar aan.
MeneerBarenfeld
Hij stond voor haar. rechtop en hij zag
met een smartelijken glimlach voor zich uit
als iemand die iets liefs verloren heeft.
Ik zou graag alleen zijn, meneer Ba
renfeldvoor goed.
Hij had het reeds begrepen en maakte
zwijgend een buiging.
Toen viel de deur dicht en scheidde twee
menschenkinderenvan elkaar en van
het geluk dat ze beiden zochten.
HOOFDSTUK VUL
Maanden waren sindsdien verstreken. Bui
ten bloeide en geurde de zomer en die bracht
een prettige afwisseling in de levens en ge
woonten der menschen. In „De Witte Zwaan"
echter was alles gebleven zooaLs het was. De
apotheker maakte de zijnen nog steeds het
leven zwaar; zijn vrouw leed nog altijd aan
hoofdpijn, een voorwendsel waaronder zij
zich tenminste in haar kleurlooze eenzaam
heid kon terugtrekken en Lisa was nog on
genaakbaarder dan te voren. Alleen Max en
Morltz brachten nu cn dan wat leven in
deze monotone brouwerij.
De apotheker leed sinds eenigen tijd bpven
DE K.R.O. WENSCHT GEEN
STAATSZENDER.
EN EVENMIN EEN RADIO-BELASTING.
De voorzitter van den Katholieken Radio
Omroep, pastoor L. H. Perquin heeft Zon
dagmiddag in een rede voor de microfoon
verklaard, da-, er nimmer door den K.R.O. en
de N. C. R. V. eenerzijds en de V.A.RA. an
derzijds besprekingen zijn gehouden om te
komen tot staatsexploitatie van zenders. Hij
zeide te verklaren, nooit den zender van den
NJD.O. aan den Staat te zullen afgeven, ten
zij onder dwang.
Voorts gaf pastoor Perquin de verzekering
nu, noch in de toekomst een radio-belasting
te wenschen. De K.R.O. heeft geen moeite om
zijn uitzendingen te bekostigen jen hij hoeft
niet voor de toekomst te vreezen', ook al niet,
omdat de K.R.O. het doorluchtig episcopaat
achter zich heeft.
Tenslotte waarschuwde pastoor Perquin te
gen het zich laten verleiden tot optochten en
relletjes. Spr. trok wat de snelheid van de
vooruitgang betreft een vergelijking met den
schoolstrijd, die ook succes gehad heeft.
NOG EEN SERIE ONGELUKKEN.
DOODEN EN ERNSTIG GEKWETSTEN.
Zondagavond kwam de motorrijder P. uit
Lisse uit de richting Noordwijk met groote
snelheid op den bitumenweg op de grens bij
Noordwijkerhout en Noordwijk aanrijden,
toen hij in een bocht slipte. Hij werd van
de motorfiets geslingerd en binnengedragen
bij den majoor der Rijkspolitie, aldus de Tel.
Een dokter uit Noordwijk constateerde her
senschudding. Het slachtoffer werd naar het
Academisch Ziekenhuis te Leiden vervoerd.
Zijn toestand is zorgelijk.
Een auto die uit de richting Haren kwam,
is in den nacht van Zondag op Maandag ca.
1 uur in groote snelheid op den Heerenweg
te Groningen in botsing gekomen met een
auto, die plotseling uit een der zijstraten
reed. De 70-jarige heer J. Amsing, wonende
te Paberswolde, werd door den hevigen schok
uit laatstgenoemde auto geslingerd. De waar
nemende politiedokter constateerde o.a. een
halswervelfractuur en liet het slachtoffer in
hoogst emstigen toestand overbrengen naar
het Academisch Ziekenhuis. De overige in
zittenden van den auto bleven ongedeerd.
Zaterdag mocht in de Transvaalstraat te
Amsterdam een tienjarig jongetje een eindje
op de kar van een schilleboer mederijden.
Het ventje viel er af en kreeg een hersen
schudding. Voorts had het eenige wonden.
Het is naar het O. L. V. gasthuis vervoerd,
waar het Maandag aan de gevolgen van den
val is overleden.
Maandagmorgen is de turfventer R. Lukas
te Almelo aangereden door de auto van den
heer H. ten Bos aldaar. Met gebroken en ver
splinterde beenen is Lukas in deerniswek-
kenden toestand naar het ziekenhuis ver
voerd. Zijn toestand is hopeloos.
Zondagavond omstreeks tien uur is op den
Amersfoortschen straatweg tegenover de
Johannusstichting een militair door een auto
aangereden, meldt het Hbld. Hij is in deér-
niswekkenden toestand naar het vliegkamp
Soesterberg vervoerd, waar de geneesheer een
zware hersenschudding constateerde.
EDELMOEDIGE DAAD.
Zondag raakte een 25-jarige jongeman uit
Middelburg te Utrecht, waar hij gelogeerd
was, onder een gemeentelijke autobus. Het
slachtoffer, dat wilde probeeren zijn boertje
voor overrijden te behoeden, hetgeen ook ge
lukte, kreeg zelf den zwaren wagen over zijn
lichaam en werd met inwendige kneuzingen
in de rijksklinieken opgenomen. Daar is hij
na "korten tijd bezweken.
dien aan spokenvrees. Want tweemaal was
het al weer gebeurd, dat de witte zwaan zijn
plaats boven de deur verlaten had en het
huis was binnengevlogen. Zelfs was hij zijn
meester over een langer traject gevolgd.
Want toen de apotheker op een keer van
huis was om ergens een bruiloft mee te vieren
en 's morgens in een vreemd bed de oogen
opendeed, stond de mysterieuze kist., door
een vrachtrijder voorzichtig binnengebracht-,
naast zijn legerstede. In de kist lag de witte
zwaan. De dader echter lag op het kerkhof-
Dat beteekende onheil!
De provisor Rose was nog altijd in het ge
lukkige bezit van gepommadeerd haar. Even
wel had zich een zekere nervositeit van hem
meester gemaakt, die hem van tijd tot tijd
scheen aan te grijpen en hem van zijn
plaats deed opspringen en angstig luisteren.
De onrust was wellicht een gevolg van het
feit, dat een tante van den heer Rose, wier
universeele erfgenaam hij was, naar verluid
de, op het punt was om het aardsche tra
nendal voor immer te verlaten, zonder haar
geld mede te kunnen nemen. Gegeven het
gevoelig karakter van den provisor, was het
waarschijnlijk, dat hij met klimmende belang
stelling aan haar dacht en haar een spoedige
verlossing van de aardsche banden toe-
wenschte.
Konrad Barenfeld had zich met hart en ziel
op zijn werk geworpen. Hij werkte van des
morgens tot 's avonds, alsof hij er millioe-
nen mee kon verdienen. Buiten zijn werk
ging hij alleen om met Heinrich Pfalzdorf,
aan wien hij zeer gehecht was en met. Graaf
Schoner, wien sinds eenige weken tijdelijk de
leiding van de feuilleton- en kunstrubrieken
van de krant was opgedragen. Barenfeld
werkte, omdat er gewerkt moest worden en
om afleiding te hebben. Het doel scheen hem
volkomen onverschillig. Hij merkte nauwe
lijks op dat het om hem heen volop zomer
was.
Intusschen had Heinrich Pfalzdorf zijn tijd
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cte. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTEL JORISSTRAAT 16
TELEFOON 10756
VAMPYR Stofzuigers f 98..
PONTEN-MISèRE AAN DEN
MOERDIJK.
MEN LIET DE PONTEN MAAR LIGGEN.
Wij lezen in de N. R. Ct.:
Zondagavond omstreeks half tien wachtte
in een miezeri gen motregen aan den Bra-
bantschen oever van het veer Willemsdorp-,
Moerdijk een rij van naar schatting 40 auto'j
waaronder eenige buitenlandsche, om overge-
zet te worden. Deze rij groeide steeds aan.
De stoompont Moerdijk, die alleen den dienst
onderhield, zette per keer ongeveer 24 auto's
over, en telkens moest een gedeelte van de
file auto's, welke tot den straatweg reikte,
wachten, omdat op de pont geen plaats meer
was.
In de haven terzijde lagen de onlangs In
gebruik genomen stoompont Willemsdorp,
van het thans dienstdoende type, de kleine
motorpont Schollevaar en de kleine stoom
pont Hollandsch Diep. Van geen van deze
ponten werd gebruik gemaakt. Bij informa
tie bleek ons, dat niemand wist, om welke
redenen deze ponten bij een dergelijke on
gewone drukte ongebruikt bleven liggen.
De vertraging die de meeste auto's gister-
avond ondervonden, bedroeg gemiddeld een
klein uur.
DE JAPANSCHE GASTEN.
In de Japansche legatie te 's-Gravenhage
is Zondag ter eere van prins en prinses Ta-
kamatsu een thee gegeven, waarbij ook prins
Hendrik aanwezig was.
Maandag hebben de vorstelijke gasten Am-
sterdam bezocht. Zij bezichtigden het Rijks
museum en het Koloniaal Instituut.
WEER EEN AANRANDING IN
BLIJDORP.
Veertienjarig meisje het
slachtoffer.
DE DADER OP HEETERDAAD BETRAPT.
Wij lezen in de N.R.C.:
Op een dag van de vorige week 's morgens
om half elf heeft een man, die op het terrein
van Blij dorp te Rotterdam achter een boschje
lag, een meisje van 14 jaar, dat er aan het
spelen was, aangerand.
Een hulpbesteller van de posterijen liep op
den Overschieschen Weg, hoorde hulpgeroep
en ging er op af. Hij diende den aanrander
een zoodanig pak rammel toe, dat er voor
dezen van op den loop gaan geen sprake
meer was. Toen hij een motor-agent langs
zag komen, floot hij dezen, die den onverlaat
meenam naar een politiebureau. Daar maakte
hij den besteller eerst voor een leugenaar uit,
maar bekende tenslotte.
Het meisje moest naar een ziekenhuis wor
den gebracht.
Het was de wensch harer ouders, dat er
aan deze treurige gebeurtenis geen ruchtbaar
heid zou worden gegeven, en de politie heeft
aan de pers dan ook geen enkele mede-
deeling daaromtrent gedaan.
Met eerbiediging voor zoover mogelijk, van
dit begrijpelijk verlangen, laten wij alle na
dere bijzonderheden achterwege, maar wij
meenen toch, dat in dezen vacantietijd een
waarschuwing aan de ouders geboden is.
Er zal nog wel eens gelegenheid zijn, den
naam te noemen van dzen kordaten hulpbe
steller (de vader van het meisje heeft hem
beloond), die door zijn flink gedrag mogelijk
nog erger heeft voorkomen, en er voor ge
zorgd heeft, dat wij althans geen herhaling
behoeven te beleven van de vorige Blijdorp-
zaak, die zooveel opschudding heeft veroor
zaakt en zooveel vergeefsche moeite om den
dader te vinden.
goed besteed om van alle geheimen van den
handel op de hoogte komen. Maar ook zijn
wereldwijsheid was heel wat grooter gewor
den. Die putte hij uit de gesprekken met Ba
renfeld, die hem de heerlijkheden van het
Verre Oosten voor de oogen tooverde en uit
de geestige, rake opmerkingen van Schoner,
die vaak met hen wandelde, of met hen
meeging naar een café: maar ook en niet in
de laatste plaats door zijn eigen ervaringen.
Want sedert den dag dat Dores hem voorge
steld had aan zijn vrienden in de stam
kroeg, had hij zich vaker bij deze aangeslo
ten en had uit veel onzin en eenzijdigheid
toch nog wel wat opgestoken. In de eerste
plaats had hij geleerd om zulke menschen
te begrijpen en met hen om te gaan.
Het was Zondag en Heinrich had 's mor
gens de post behandeld. Na het middageten
herinnerde hij zich de herhaalde uitnoodi-
ging van den ouden musicus Meinard en hij
besloot hem 's middags eens te gaan opzoe
ken. Hij liet zich door Dores, die hem met
voorgewende onnoozelheid aankeek, uitleg
gen waar de oude heer woonde, nam zijn
vioolkist en stapte in den heerlijken zomer
namiddag naar buiten. Hij voelde zich opge
wekt en licht-van-hart. Meinard woonde met
zijn dochter in een klein huisje met een tuin
tje er voor, even buiten de stad. Het huis en
de tuin zagen er goedverzorgd uit en Hein
rich voelde zich prettig gestemd, toen hij
door de kleine voordeur binnentoad. In een
van de kamers hoorde hij zingen. Het was
een niet omvangrijke, maar geschoolde stem,
die in glasheldere, parelende coloratuur op
klonk. Heinrich klopte bescheiden aan. Het
gezang hield op en een moment later stond
een teer, slank, fijn-gebouwd meisje met we
lig zwart haar en donkere, vragende oogen
voor hem. De eenvoudige, witte japon die ze
aan had, verhoogde de frissche aantrekkelijk
heid van haar verschijning.
.(Wordt yervolgd).
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per re?el.
MEUBELEN
Levering direct aan particulieren. Dressoir, tafel, 2 fauteuils, 4 stoelen moquette, theemeubel, spiegel
2 schilderijen, samen f 118.—. Q. A. Buffet met bolle deuren f 62.50
Huis-, Salon-, Slaapkamermeubelen. Bedden, Dekens, enz.
Alles MET DRIE JAAR SCHRIFTELIJKE GARANTIE. PRIMA AFWERKING.
NED. MEUBEL-INDUSTRIE „NEMi". Modelkamers voor Haarlem: KONINGINNEWEG 18
