WEENSCHE BRIEF.
Als filmster op reis door
Amerika.
De honderdste geboortedag van Frans Jozef.
Plechtige herinneringsfeesten in heel Oosten
rijk. Kinderen mogen toch den Frans Jozef-
film gaan bekijken.
(Van onzen Weenschen correspondent.)
Weenen, 18 Augustus.
18 Augustus zou keizer Frans Jozef honderd
Jaar zijn geworden. Overal in Oostenrijk
herdenkt men den ouden keizer en overal
werden plechtige herinneringsfeesten gehou
den. Een dag vóór den eigenlijken ge
boortedag. werd op het plein voor het
paleis van den vorst von und zu
Schwarzenberg een plechtige openlucht
mis gelezen, die door een groot aantal
personen werd bijgewoond. Na afloop begaf
de menigte zich naar de Kapuzinerkirche,
onder welke zich de grafkelder van de Habs-
burgers bevindt. Een platte wagen, welke
door twee met eikenloof versierde paarden
werd getrokken, reed mee in den stoet. Op
deze wagen lag een reusachtige krans,
die door studenten in de uniformen van hun
corps den grafkelder werd ingedragen
De krans werd aan het voeteneinde van
Frans Jozefs sarcophaag neergelegd.
In de Votivkirche, welke kerk indertijd door
Frans Jozefs broeder Maximiliaan, den late-
ren keizer van Mexico, werd opgericht ter
herinnering aan een moordaanslag, welke
men in 1853 op Frans Jozef had gepleegd,
hielden de leden van de „Kaisertreue Volks
partei" een bijeenkomst. Zij onthulden hier
een gedenksteen, welke in een van de zijwan
den in het schip van de kerk was aange
bracht. Deze steen is vervaardigd van mar
mer van den Untersberg, welke in de buurt
van Salzburg ligt. Hij is heel eenvoudig, een
langwerpige vierhoekige plaat met het op
schrift: Franz Joseph I. Viribus Unitis. 1830-
1930. Kaisertreue Volkspartij: 17 August
1930".
Bovendien werden er verschillende ver
gaderingen van monarchistische vereenigin-
gen in de stad gehouden en vanmorgen werd
in de Kapuzinerkirche een plechtige mis
voor het zieleheil van den gestorven keizer
gelezen. Het kerkje was veel te klein om alle
belangstellenden te kunnen bevatten. De
dichte menigte stond tot buiten op de tre
den van de stoep en op het plein ervoor was
het zwart van de menschen, die voortdurend
het oude keizerlijke volkslied ,,Gott erhalte,
Gott beschütze...." zongen. Ook nu werd weer
een krans in den grafkelder neergelegd.
In tal van bioscopen te Weenen. zoowel in
de binnenstad als in de buitenwijken, wordt
een film opgevoerd, die verschillende episo
des uit het leven van den keizer voorstellen.
Het is een aaneenschakeling van oude film
opnamen, die tijdens het leven van den
monarch werden gemaakt. De film begint
met een aantal reproducties van oude photos
en platen uit de eerste levensjaren van den
keizer en later komen dan eerst de levende
opnamen. Heel vreemd is het voor de Wee
rie rs hun ouden keizer nu opeens weer terug
te zien. H§t laatste deel van den film bestaat
uit het huwelijk van den lateren keizer Karl
met Zita en uit de begrafenisplechtigheid
van Frans Jozef. Typisch en bijna verma
kelijk zijn de oude klsederdrachten, vooral de
lange sleepjaponnen van de dames, die ge
weldig groote hoeden op een breed uitstaan
den haardos dragen. De meisjes hebben lange
witte japonnen aan en lang haar. In den be
grafenisstoet ziet men Karl en Zita met hun
kleine zoontje Otto vlak achter den lijkwa
gen wandelen.
De burgemeester van Weenen, die een so
cialist is, had aanvankelijk bepaald. dat
kinderen beneden 16 jaar niet naar de opvoe
ringen van dezen film toe mochten gaan,
doch alt heeft een storm van verontwaardi
ging doen opgaan en de burgemeester heeft
dit verbod toen maar weer gauw ingetrok
ken.
Ook te Ischl in Opper-Oostenrijk werden
verschillende feestelijkheden gehouden.
Keizer Franz Jozef bracht ieder jaar het
grootste deel van den zomer in deze plaats
door. Hij bezat daar een mooie witte villa, die
tegenwoordig eigendom is van zijn schoon
zoon, aartshertog Frans Salvator. Met zijn
zoons woonde deze aartshertog de feeste
lijkheden bij. Op het balkon van de villa
speelde een fanfarekoor, in de kerk van het
plaatsje werd een eeredienst gehouden en
aan de voeten van het stand beeld, dat den
keizer in jachtkleedij met bloote knieën voor
stelt, werd een krans neergelegd.
En op den berg Isel bij Innsbruck, op wel
ken zich een imposant standbeeld" van den
Tiroolschen vrijheidsheld Andreas Hof er be
vindt, werd een monument van Frans Jozef
onthuld. Ook bij deze plechtigheid is aarts
hertog Frans Salvator aanwezig geweest. Ver
der zag men tal van aristocraten en hoog
geplaatste officieren van het vroegere Oos-
tenrijk-Hongaarsche leger, waaronder zich
de grootmeester van de orde van het gulden
vlies, de gepensionneerde generaal-majoor
graaf Dankl, bevond.
In Ischl waren overal oude geel-zwarte
vlaggen uit den keizerstijd uitgestoken, niet
tegenstaande de commissaris van het district
dit verboden had. Ischl is nu eenmaal erg
keizersgezind' en de lui weigeren er eenvoudig
te laten, waar ze trek in hebben.
In tal van andere plaatsen in Oostenrijk
vonden andere plechtige feesten plaats.
GENEESHEEREN, DIE VOOR DE
BADKUIP WAARSCHUWDEN.
In de geheele wereld heeft men zich ver
maakt met de mededeeling, dat men in Polen
alles doet om de bevolking van Warschau te
dwingen baden te gebruiken. Het verlangen
naar zindelijkheid is ook bij de thans meest
heldere volkeren niet steeds tevinden ge;
weest. De Amerikanen zijn thans, ongetwij;
leid de fanatiekste aanhangers van regel;
matig baden. Maar de overwinning der zinde
lijkheid over de vijanden van het baden is
toch van jongen datum.
De eerste badkamer in een Amerifcaansch
particulier huis, werd in 1842 door een zeke
ren Thompson ingericht. Hij woonde te Cin
cinnati. Dat was voor de geneesheeren aan
leiding een hevigen strijd te beginnen tegen
deze manie, die naar hun meening geen ander
gevolg kon hebben dan tering, rheumatiek,
longontsteking en nog andere ziekten meer.
Een jaar later werd door de politie be
paald, dat het baden tusschen 1 November en
15 Maart verboden was en slechts met een
meerderheid van twee stemmen besliste de
gemeenteraad dat deze verordening moest
worden ingetrokken. Hoe de staat Virginia
over de badkuip dacht, blijkt voldoende, uit
de mededeeling, dat van een badkuip dertig
dollars belasting werd geheven. Maar het
ergste maakte het de stad Boston met de
bepaling, dat niemand een bad mocht nemen,
dan op uitdrukkelijk geneeskundig -voor
schrift
HET GEHEIMSCHRIFT DER
HOTELBEDIENDEN.
Het internationale middel der hotelbe
dienden om elkaar wenken te geven, het ge-
heimzinnige krijtteeken op den koffer van den
reiziger, is tot een doode taal geworden. Nog
niet lang geleden hadden alle hotelbedien=
den in de wereld, van het massieve Ameri-
kaansche hotelpaleis tot de kleinste herber
gen in den Balkan, hun geheime teekentaai,
als een beroepsgeheim in eere gehouden. Maar
geieidelijk verminderde het gebruik en in het
laatste seizoen werden reeds zeer weinig van
deze teekens op de reiskoffers opgemerkt.
Wat beteekenen dan deze hieroglyphen, die
in den vorm van kringen, streepen of pijlen
te zien waren en berichten waren aan onbe
kende collega's van het volgende hotel, waar
de reiziger onderdak wenschte. Zij kwalifi
ceerden de hotelgasten naar hun vrijgevig
heid, en naar de belooning c:e zij gaven aan
den hotelbediende of kaïnerjongen voor het
borstelen var. zijn schoenen en andere kleine
diensten. De kring op den koffer was een
bewijs, dat de gast niet op een paar centen
keek. De hotelbediende van het volgende hotel
kreeg te lezen, dat hij niet Voor niets beleefd
moest zijn en dat hij beloond werd voor zijn
voorkomendheid en voor het buigen als een
knipmes. Een kruis was het teeken dat de
gast een vrek was, die wel allerlei diensten
vergde, maar zich uit de voeten wist te
maken ais het op f>?ien geven aankwam
Een ree' s'reen - f ce aanwijzing, da* de
bezoekt vel frait.es g-f. maar niet al
veel. Een naar boven gerichte pijl van hnks
naar rechts gaf aan, dat de gast, iets meer
dan het middelmatige gal en van rechts naar
links dat hij beneden het middelmatige,
maar nog altijd wat wilde geven.
Dit schrift geraakte door den wereldoorlog
op den achtergrond. In de eerste jaren na den
oorlog konden de hotelbedienden er niet goed
toe besluiten hun collegas in de vroegere
vijandelijke landen, de noodige inlichtingen
te verschaffen.
Geleidelijk evenwel werd dit middel om
elkaar wenken te geven, weer toegepast en het
gaf eerst den schijn, alsof het nog meer dan
vroeger zou worden aangewend. Dat het
teekenschrift van de hotelbedienden lang
zamerhand uitsterft moet worden toegeschre
ven aan het feit, dat deze „wereldtaal" niet
geheim kon blijven, dat reizigers de teekens
van hun koffers verwijderden, ook al wer
den ze voor „vol" gesignaleerd. Een feit is
het dat er tal van hotelbedienden zijn, die
eigenlijk deze taal niet meer kennen.
Hoe kwam deze taal tot stand en hoe kon
zij zich verspreiden?
Men weet te vertellen, dat een hotelbediende
te Londen de eerste was, die zich van een
stuk krijt bediende. Een van zijn vrienden,
die vroeger met hem in het zelfde hotel had
gewerkt, ging. te Dover in betrekking en
met dien vriend kwam hij overeen twee
teekens aan te brengen. Hetzij een kruis, het
zij een kring. Deze eigenaardige briefwisseling
werd ten slotte ook toegepast door de an
dere bedienden in Londen en Dover en daar
hotelbedienden vaak van betrekking veran
deren, werden geleidelijk al meer en meer
bedienden met het beroepsgeheim bekend.
DE WETENSCHAP EN HET
WEER.
Deze buitengewoon natte zomer zal bij
menigeen de vraag hebben doen rijzen: Is het
dan nog steeds niet mogelijk invloed op het
weer te oefenen en ongunstige factoren, die
„slecht weer" veroorzaken, te elimineeren?
In de Daily Mirror, het bekende Engeische
geïllustreerde blad, zegt Dr. E. E. Fournier
a'Albe dat het inderdaad mogelijk moet zijn,
verandering te brengen in den weerstoestand
maar er is één groot bezwaar: de geweldige
kosten, die dit met zich zou meebrengen, om
dat over zulke geweldige uitgestrektheden zou
moeten worden geopereerd.
In de eerste plaats kunnen in droge landen
groote bosschen worden aangelegd, die den
regen tot zich trekken. Maar in Engeland is
een eerste vereischte voor het verkrijgen van
beter weer. dat de groote mistbanken In het
Kanaal verdreven worden en dan zouden
buitengewoon strenge vorst en andere staal
tjes van overdrijving in het optreden van het
weermannetje moeten worden tegengegaan.
Nu schijnt dit alies niet tot de onmogelijk
heden te behooren (maakt Veraart geen
regen?). Zoo zou bijvoorbeeld het aansteken
van een groot vuur op St. Kilda op het juiste
oogenblik een naderende depressie van
Engeland kunnen afwenden. En aLs geïoni
seerde lucht in groote hoeveelheden in de
atmospheer kon gepompt worden uit een
plaats dicht bij de kust. zou dit de mistban
ken verdrijven.
Tenslotte is dit alles een quaesMe van
"•eld en daar de enorme sommen, noodig voor
dezen strijd tegen het weer. voorloopig r.og-
wei niet gefourneerd zullen worden, zullen
wij in den eersten tijd nog wel het weer heb
ben te aanvaarden, zooals het tot ons komt.
De vroolijke kant
Menig man wenscht dat hij zoo wijs ware
als hij denkt dat zijn vrouw denkt dat hij
De klant in het Sporthuis: „Weet u zeker
dat dit racket niet ..ting" zegt? Want ik wou
er juist een hebben dat „ping" zegt.
Punch verneemt uit de Modebladen dat
de Vrouw nu haar beenen korter draagt.
Biographieen in
een notedop
NIETZSCHE.
1844—1900.
De onbeschaamdheid ten top gedreven
Maurice Chevalier heeft zich op een rond
reis door Amerika begeven, om de beziens
waardigheden van de groote en kleine steden
der Vereenigde Staten te leeren kennen. Che
valier. de talkie-ster, die voor een jaar nog
de verafgoode lieveling der Parijsche revue
theaters was, geniet op het oogenblik in de
V S. een populariteit, die zelfs daar zeer on
gewoon is, temeer omdat het publiek hem
tot nu toe slechts in twee films, „Innocents
of Paris" en „De Liefdesparade" heeft leeren
kennen. Doch men aanbidt hem, en eiken dag
ontvangt hij manden vol brieven uit alle
mogelijke steden, <yn toch maar één enkele
maal persoonlijk te willen optreden.
Dat is echter niet zoo eenvoudig, want
Maurice is nu eenmaal filmster, en zijn po
pulariteit veroorlooft hem niet, maandenlang
uit de ateliers weg te blijven.
Wa$ doet men in zoo'n geval? Men zendt
een vertegenwoordiger. Deze plaatsvervanger
gelijkt als twee druppels water op de „Big
Happir.ers Boy from Paris", hij draagt de
zelfde beroemde stroohoed. glimlacht op de
zelfde aantrekkelijke wijze, en onderscheidt
zich slechts daarin van zijn voorbeeld: hij
spreekt niet. Hij is: een levensgroote pop, die
in gezelschap van twee mooie jonge dames de
States bereist, geinterviewd wordt en de
voorstellingen van „zijn" films persoonlijk
bijwoont.
Een week voor de première van „De Lief
desparade" verschijnt in het plaatselijk blad
de opzienbarende tijding dat Maurice Che
valier de voorstelling persoonlijk zal bijwo
nen, en de voornaamste bezienswaardighe
den van de stad zal bezichtigen. Het blad
schrijft een prijsvraag uit: „Wat moeten wh
Chevalier in onze' stad laten zien?" en de
beste antwoorden worden met prijzen be
loond en gepubliceerd.
OPERA'S IN DE TOEKOMST.
De voorspelling, dat we over vijf jaar
complete groote opera's op het witte doek
zullen zien en tevens hooren, werd gedaan
door Dr. P. Marafiotti, den stern-trainer en
zanug-expert der Metro Goldwyn Mayer.
Dr. Marafiotti, die Vroeger „stern-coach"
van Caruso en Gaili-Curci geweest is gelooft,
dat de mogelijkheden der sprekende en zin
gende film zoo groot zijn, dat men zeker tot
de opera-verfilming zal overgaan. De
sound-techniek is in de laatste tijden steeds
geperfectionneerd, men heeft door allerlei
kleine verbeteringen de zuiverheid van
toon opgevoerd en nog iederen dag weet
men door kleine veranderingen aan de mi
crofoons, de pick-ups en de opname- appa
raten mooiere effecten te bereiken. De sa
menwerking tusschen technici en musici
heeft veranderingen van de orchestrale ar
rangementen tengevolge gehad en lang
zaam maar zeker bereikte men het vol
maakte.
Het succes van een film als The Rogue
Song, welke binnenkort in ons land onder
den titel Zigeunerliebe wordt uitgebracht
versterkte het gevoel, dat een muzikale ro
mance van dit soort een tusschenvorm was
om te komen tot een werkelijke opera en in
deze richting werkt Metro Goldwyn Mayer
dan ook bijvoorbeeld steeds verder. Oscar
Strauss, de bekende Weensche componist,
vervaardigt op het ooger,blik muziek voor
een lichte operette en het is niet onmoge
lijk, dat hij binnenkort met verrassingen
voor den dag komt. De stap van operette
naar opera is voor het filmbedrijf geen
p-oote. Wanneer over enkele maan
den succesvolle operettes als „Die lustigs
Witwe, Marietta, New Moon etc., verfilmd
2ijn, kan men gerust een stapje verder
doen.
Dr. Marafiotti meent, dat de verfilming
van een opera groote mogelijkheden biedt,
omdat de groote scènes veel „echter" kun
nen zijn, dan op het tooneel en omdat men
voor iedere rol een prominent zanger kan
kiezen. Men heeft meer ruimte dan op het
tooneel, men kan veel meer geld besteden
aan koren en solisten en last not least-
de zang komt beter tot haar recht. Dat
klinkt misschien brutaal, maar de Holly-
woodsche experts zijn het er over eens, dat
een reproductie van een film met zang in
een bioscooptheater zuiverder en mooier is,
en zeker beter te hooren en te verstaan, dan
de werkelijke stem in een operagebouw. Alle
toeschouwers kunnen het gezongene tot in
de fijnste nuances volgen en dat is in de
opera niet mogelijk.
Wanneer men een opera als Aïda. die ook
voor het oog veel schoons biedt, gaat filmen
met de beste opera-artlsten, die er zijn, dan
kan men er zeker van zijn, dat een dergelij
ke productie een succes wordt. Maar eerst
moet de weg daartoe gebaand worden.
Or. Marafiotti zeide viorts te gelooven,
dat bij een ontwikkeling van de film in de
ze richting meer jonge krachten naar voren
zouden komen. Jeugd, schoonheid en een
goede stem zijn factoren van beteekenis in
een dergelijk geval. Denk eens aan- Ramon
Novarro. Hij begon in Het lied van de
Zuidzee met een bescheiden song, hij liet in
Devil May Care (De vaandrig van den kei
zer). hooren, dat hij goede liederen zeer
goed zingen kan en wanneer men zijn
nieuwste film The Singer of Sevilla hoort,
zal men moeten erkennen, dat hij
cpera-zanger is. En nu is Novarro nog
iemand, die zichzelf ontwikkeld heeft en die
spelenderwijs zingen leerde Bij systemati
sche stern-oefening zal Amerika prachtig
materiaal hebben. Aldus deze Italiaansche
stem-exj>ert.. De tijd zal leeren of hij al
dan niet gelijk heeft.
26 Augustus is het 30 jaar geleden, dat
Nietzsche gestorven is.
Uiterlijk biedt het leven van Friedrich Wil
helm Nietzsche niet veel. dat bewogenheid
doet veronderstellen. Hij werd 15 October 1844
geboren in het Thürfngsche dorpje Rocken,
uit een dominees-familie, zoowel van vaders-
als van moederszijde, welke wellicht afstamde
uit een oud adellijk geslacht in Polen. Nietz
sche nam graag aan, dat dit zoo was en was
er trotsch op. Vijf jaar na de geboorte van
zijn zoon stierf de vader aan hersenverwee-
kïng. Deze bijzonderheid wordt vermeld met
de mogelijke herediteit van Nietzsche's latere
krankzinnigheid. Andere gevallen van hersen
ziekten kwamen echter in de familie niet
voor. De opvoeding van den jongen was nu
toevertrouwd aan vrouwen, Nietzsche's moe
der en zijn zuster Elisabeth, later mevrouw
Förster-Nietzsche. die zoo veel belangrijke
documenten over zijn leven heeft kunnen
leveren. Bovendien woonden in het huis te
Naumburg twee tantes. Al vroeg toonde
Nietzsche poot? ontvankelijkheid voor mu
ziek. vooral klassieke. Op school te Schul-
pforta reeds boeiden hem de klassieke filologie
en de philosophie. Het eerste vak koos hij voor
zijn studie, hoewel hij aanvankelijk theologie
zou studeeren, om naar de familietraditie pr-
dikant te worden. Nietzsche stond in zijn
schooljaren nog zeer vast In het Christelijk
geloof. Hij studeerde te Bonn en daarna in
Leipzig. Daar zou hij promoveeren, maar nog
daarvoor werd hij op aanbeveling van zijn
leermeester Rischl benoemd tot hoogleeraar
aan de Universiteit te Basel. Aan het stu
dentenleven heeft Nietzsche nooit actief deel
genomen. Hij voelde zich aristocraat in alle
opzichten en de eenlgszins platte gewoonten
van de studenten, vooral het bierdrinken er
gerde hem. Des te meer openbaarde zich aan
hem de muziek, reeds in dien tijd groeit zijn
bewondering voor Wagner. Te Leipzig ont
dekte hij Schopenhauer, die hem geweldig
boeide.
Na zijn benoeming te Basel promoveerde
hij honoris causa. In '70 nam hij aan den oor
log deel, als ziekenverpleger, daar hij geen
Duitsch burger meer was. en geen dienst als
soldaat mocht nemen. Hij kwam ziek uit
Frankrijk terug en die ziekte heeft hem niet
meer verlaten. Het waren de hevige oogen
en hoofdpijnen, die hem tientallen jaren
bicven kwellen en die tenslotte geëindigd zijn
in krankzinnigheid. Hij was zeer bijziend en
zijn gezicht werd steeds minder.
De hoofdpijnen gingen gepaard met maag
stoornissen en koorts. In 1878 moest hij zijn
professoraat opgeven, 's Zomers zocht hij heil
in de Alpen, Engadin, 's winters leefde hij aan
de Riviera. Studie was jarenlang niet moge
lijk. doordat hij niet lezen kon. Als geleerde
heeft Nietzsche dan ook geen groote betee
kenis behouden. Zooals hij zelf toe geeft, was
hij een dilettant op elk gebied der weten
schap, uitgezonderd de philologie, die hij
nochtans ook niet meer kon bijhouden. In één
jaar had hij 119 dagen van zware pijn. Maar
uit dit alles is de levensbeschouwing geboren,
van den moedige, die het leven aanvaardt en
zich boven het leed stelt. „Das schnellste Tier,
das euch tragt zur Vollkommenheit 1st Lei
den", de spreuk van meester Eckehardt, werd
de zijne.
In 1889 schreef hij een briefje aan een
vriend, dat volslagen onbegrijpelijk was. en
dat hij teekende met „De gekruisigde".
De krankzinnigheid was opgetreden en deze
heeft hem niet meer verlaten. Elf jaar heeft
hij voortgeleefd, zonder bewustzijn van zijn
stijgenden roem. zonder te weten van zijn
groeienden invloed bij velen, de afkeer bij
anderen. Zijn zuster te Weimar heeft hem
al die Jaren trouw verpleegd. Psychiaters heb
ben verband willen leggen tusschen zijn krank
zinnigheid en zijn werken. Hij zou reeds eer
der krankzinnig geweest zijn en geschreven
hebben tusschen de perioden, dat hij in een
gesticht was. Er is niets dat dit bewijst en
men kan zich afvragen of hier geen om
keering van feiten plaats heeft, wijl zeker
nimmer het denkbeeld van uit een ziek brein
voortgekomen werken zou gerezen zijn, als
Nietzsche eens niet krankzinnig geworden
was. Het valt slechts niet te ontkennen, dat
Nietzsche's in genialen stijl geschreven wer
ken het product zijn van een scheppingsroes.
Vrienden had hij in de laatste jaren van
bewust leven al heel weinig meer. Hij had
zich van hen afgewend, teleurgesteld, omdat
hij zich een idealistischer voorstelling van
zijn vrienden maakte dan waaraan zij in wer-
kerlijkheid beantwoorden konden. De tragi
sche breuk met Wagner, met wien hij jaren
lang heel intlemwas, op wiens villa hij vele
malen logeerde, dateert van 1876 na dc fees
ten van Bavreuth. waarvoor Nietzsche nog
een geestdriftige aanbeveling had geschreven.
Zijn eerste groote werk Is „Die Geburt der
Tragödie", uitgeven in 1872, een studie van
Grieksche philosophie. De „Unzeitgemasze Be-
trachtungen" zijn van anderen aard, de fele
aanval op de Duitsche beschaving, vooral op
den philosoof Strauss, den profeet van het
middelmatige, dat de schepper van den
„Uebermensch* verafschuwde.
Behalve Wagner schildert Nietzsche Scho
penhauer. doch hij toont zich niet geheel
diens leerling. Het levenspesslmismc van
Schopenhauer aanvaardt hij niet. hij ver
werpt het medelijdenen daarmee de Christe
lijke leer. de democratie, het socialisme. Zijn
eigen leven is er het treffendst voorbeeld aan,
dat hij geen medelijden accepteert en leert
het leed in de oogen te zien. In 1878 verscheen
zijn „werk voor vrije geesten". „Menschllches
Ailzumenschllches". Er heeft een omkeer in
Nietzsche's gedachtenleven plaats gehad de
waarde Kunst maakt plaats voor Wetenschap.
Doch ook de Wetenschap is niet het hoogste
en In zijn derde periode komt hU tot de
leer van Zarathustra.
„Also sprach Zarathustra". zijn hoofdwerk,
is geschreven in de jaren 18811885. Hierin
zijn vervat de hoofdpunten van zijn leer. het
aantoonen van het verval der tegenwoordige
beschaving door kuddemoraal en levensont
kenning. het komen der nieuwe cultuur door
den Uebermensc'n, de noodzakelijkheid van
een verandering in de rangorde der waarden
(Umwerthung aller Werthen». en het geloof
aan den eeuwigen wederkeer der werelden.
Dezen eenzame is het te beurt gevallen, dat
zijn werken door het groote publiek werden
gelezen. Een school heeft hij niet gesticht en
zijn juiste waarde is misschien eerst veel later
te bepalen, dan nu dertig jaar na zijn dood.
WAAR DE STERREN HUN
VACANT IE DOORBRENGEN.
Als men de tegenwoordige productielijsten
der groote filmmaatschappijen ziet, vreast
men wel eens voor de vacanties van hen, ciie
dagelijks in en om de studio's in actie zijn,
maar wanneer de zomer aanbreekt, blijkt
toch, dat de meesten nog wel even tijd heb
ben om er voor een paar weken of langer
tusschen uit te gaan. De meesten gedu
rende 11 maanden aan Hollywood gebonden,
gaan op reis en anderen voelen er meer
voor om eens gezellig te luieren.
Hier zijn de vacantleplannen van verschil
lende Metro-art ls ten.
Lon Chaney trekt naar de Sierras. Bij In-
dependance Lake, waar hij een houten huis-
Je heeft laten bouwen. Lon kan daar een
van zijn grootste liefhebberijen: iorellen
vlsschen. botvieren. Vrouw en zoonlief gaan
met hem mee.
William Haines heeft plannen voor een reis
naar Nieuw Mexico, hoewel hij er ook nog
over denkt om naar Europa te gaan.
Buster Keaton is al in Europa gearriveerd
en toert in een auto door verschillende lan
den. Hij zal, met z'n vrouw en z'n schoon
zuster (twee Talmadges) specaal eenigen
tUd ln Duitschland blijven, teneinde zUn
Duitsch wat „op te frisschen".
Marie Dressier heeft haar vacantie al
achter den rug. Zij bezocht, evenals Ernest
Torrence de hoofdsteden van Europa en is
nu weer ln Cuver City terug.
John MacBrown en rijn vrouw trekken
naar Alabame, om aan hun ouders eens te
laten zien, hoe de eerste kleinzoon ln de fa
milie er uit ziet.
Grace Moore heeft geen vacantie. Zoodra
haar Jenny-Lind film gereed is. gaat zij naar
de Metropolitan Opera in New York terug.
Hetzelfde is het geval met Lawrence Tibbett,
die nog zooveel opera- en concert-engage
menten heeft, dat er van vrUe dagen we! niet
veel zal komen.
Conrad Nagel heeft het nog te druk en
blijft aLs hU nog vacantie kan krUgen
rustig thuis.
Anita Page maakt een auto-tocht naar
eenige mooie streken van West-Amerika.
Lewis Stone kruist met rijn Jacht op de
zilte baren.
Kay Johnson maakt met haar moeder een
reeks bergtochten.
Raquel Torres heeft haar vacantie benut
om haar nieuwe huisje bU Malibu Beach,
het tegenwoordige paradys der filmsterren,
ln te richten en gezellig te maken.
Greta Garbo maakt een wandel- en auto
tocht naar »et Yosemite National Park in
Californië, een der schoonste plekjes van de
Vereenigde Staten.
Wallace Beery, Reginald Denny en Leila
Hyams zUn thuis gebleven.
Charles King is naar Europa vertrokken,
evenals Marion Davies.
Bessie Love logeert bU vrienden In Burling
ton.
Robert Montgomery heeft een huisje ge
huurd in Big Boar en Mary Doran deed het
zelfde In Manhattan Beach.
Cecil de MiUe vaart met zijn luxe-schoener
ln de Golf van Mexico.
Clarence Brown maakt per vliegmachine
een uitgebreide trip door geheel Amerika en
Canada.
DOOR EEN AARDBEVING
M1LLIONNAIR.
Eenige weken geleden stierf te Kansas City
een man, die zijn sprookjesachtig vermogen
aan een aardbeving had te danken. Momcntio
heette de geluksvogel die in 1849 uit zijn va
derland Sicilië naar Amerika was getrokken
om. op welke manier dan ook, zijn geluk te
beproeven.
In Colorado, aan den rand van het Rots
gebergte. wilde hij naar goudvelden zoeken
om de wereld met een sensationeel bericht
te kunnen verrassen. De mededeeling dat er
goud was te vinden, had hij gehoord van
Iemand, die tot nu toe onbekend is gebleven.
Momentio geloofde dat een naburige berg
keten door een goudader was doortrokken Het
graven was evenwel met groote moeilijk
heden verbonden, .want de gouden schat be.
vond rich diep ln het inwendige van den
berg. Den goudzoeker stond geen ander middel
ter beschikking om gravers aan te nemen, die
hem zouden heipen bij zijn moeilijk werk. Hij
begon, alleen vergezeld van een vriend, zijn
werk te verrichten en groef met groote vlijt.
Zeer zeker had hij niet gehoopt, dat zijn
arbeid, zoo spoedig met succes bekroond zou
worden. Momentio werd, op zekeren nacht
wakker door een hevig heen en weer geschud
en door een donderend geluid. Zijn vermoeden
dat een aardbeving had plaats gehad, bleek
juist. Hij meende dat zijn arbeid te vergeefsch
was geweest en dat zijn groeve, met zoo veel
moeite tot stand gebracht door de aardbeving
was vernietigd. Toen hU den volgenden mor-
gen naar de berggroep ging om zijn werk
voort te zetten, was hij niet weinig verbaasd
Voor hem lag een breede kloof, die tot diep
in den berg voerde. Aan de wanden zag hij
merkwaardige kleurige teekenlngen, d;c hem
toonden, dat door de aardbeving de gezochte
goudaderen waren bloot g«#gd. ALs een
loopend vuurtje verbreidde zich het bericht
over het vinden van goud, zoodat weldra
schatgravers uit Colorado kwamen. Hevige
gevechten om de goudaderen hadden plaats
tot de regeering van den slaat eraan een
einde maakte door aan Momentio en zijn
vriend het alleenrecht om de aderen te
exploiteeren, verleende.
