Het woord i s aan
De elegante groote hoed heeft stormender- de rand omboord Is met zwart smal taftlint
hand de vrouwenharten veroverd. Hier too- Boven den bol naar achter doorlopend is
nen wij u een wit strooien model, waarvan 1 een breed rood bedrukt lint gelegd
De Pochette.
Onze Dessous.
Het straatje, waar we op dien zonnigen
zomerdag doorliepen, was knus en oud en ge
zellig en heelemaal geen geschikte entourage
voor het drama, dat we er zich zagen af
spelen. Zijn er eigenlijk ergere dingen op deze
wereld dan een man, die een vrouw slaat?
Een teer klein vrouwtje, met blonde krullen
en een behuild gezichtje, met blauwe oogen,
waar het blauw van de hemel een verschoten
keukenhanddoek bij leek, en een schuchtere
oogopslag, die eiken man moest inspireeren
tot de beste daden vah zijn leven. En in
plaats daarvan had hij haar geslagen; en
stond nu aan den overkant van de straat uit
dagend naar het kleine figuurtje te kijken,
dat allerdroevigst jammerend en met haar
knuistjes voor haar oogen. in onze richting
strompelde. Ik geloof, dat ik nog nooit zoo
verontwaardigd geweest ben, in in minder
dan geen tijd zaten we met zijn tweeën op
onze knieën naast het snikkende gevalletje,
en uitten tegelijkertijd en vrijwel overbodig
de traditxoneele vraag: „Wat is er?"
De peuter snikte nog een paar maal hart
verscheurend. gluurde toen tusschen een paar
blonde pijpekrullen nieuwsgierig naar ons,
besefte plotseling verschrikt, dat ze vergat te
huilen, en begon met hernieuwden moed van
voren af aan; „Joopie heeft me geslaihagen
„Wat gemeen van Joopie!" gaf ik onmid
dellijk toe, en alsof ze toen pas goed begon in
te zien, dat haar eigenlijk het grootste on
recht ter wereld was gebeurd, haalde ze een
paar maal diep adem om zekerheid te heb
ben, dat ze haar volgende huilbui behoorlijk
tot zijn einde zou kunnen brengen, en begon
nog eens.
We keken elkaar ten eipde raad aan.
„Mijn hemel!" zei ik.
„Heb je hem terug geslagen?" informeerde
mijn medeslachtoffer alles behalve paedago-
gisch.
Met een ruk ging haar hoofdje in de hoog
te, en een stralende glimlach verscheen op
het vlekkerige, behuilde snoetje van de be-
leedigde vrouw. „Zal ik „gekke Joopie" roe
pen?" bedacht ze opeens verrukt, en meteen
al jubelde .haar hooge stemmetje triomfan
telijk door de straat: „Gekke Joopie!"
Van den anderen kant kwam prompt het
antwoord. „Gekke Beppie!"
En volmaakt bevredigd trokken- ze allebei
naar een kant af.
Ze hadden de remedie gevonden.
De remedie, die zoo oud is als de weg naar
Rome. en zoo afgezaagd als het bekende botte
mes, waarop we van tijd tot tijd naar Keulen
plegen te rijden. En die nog steeds opgeld
doet.
Want hoeveel menschen zijn er, die nog
nooit een ander, die dingen zei of dingen
deed, hij die zelf nooit van zijn leven gedaan of
gezegd zou hebben, voor abnormaal, zoo niet
afdoende voor „gek" hebben uitgemaakt? En
hoeveel kinderen zijn er niet, die, met het
ongelooflijk scherpe onderscheidingsvermo
gen van de meeste kinderen, onmiddellijk
het toontje van minachting ontdekt hebben,
dat er ondanks de moderne Aufklarung toch
gewoonlijk nog achter een dergelijke qualifi-
catie steekt, en het onmiddellijk met verdub
belde kracht te pas brengen? Natuurlijk
geeft het niets of je ze honderdmaal voor
houdt, dat Jantje heelemaal niet gek is, en
dat het bovendien verschrikkelijk zielig zou
zijn, als het wel zoo was. Want dan was het
net zoo goed verschrikkelijk zielig voor de
meneer, waar oom Henk laatst van: zei, dat
hij gek was, en voor de juffrouw, waar tante
Annie van beweerde: „Nou ja, maar Greet is
ook gek!" En bij de minste geringste gelegen
heid steken ze hun tong uit tegen de tegen
partij, en brengen het te stade, en maar al
te dikwijls met een flinke dosis venijnige
minachting: „Gekke Joopie!" „Gekke
Beppie!"
Want de oude middeleeuwsche gedachte,
dat het een schande en misdaad was om
krankzinnig te zijn, is veel minder dood dan
men wel denkt, en natuurlijk komt hij het
allereerst van alles weer boven drijven bij
die primitieven onder de menschen, die kin
deren altijd zullen blijven.
WILLY VAN DER TAK.
Oude kranten zijn nog veel beter dan kam-
ferballetjes om de mot uit de kleerenkoffer
enz. te houden. Een welopgevoede mot heeft
nu eenmaal een hekel aan de drukinkt.
Over melk in warme dagen
Een van de grootste zorgen van de huis
vrouw tijdens den zomer is wel het „goed
houden" van de melk. Wat een tijd en gas en
geld gaat er niet verloren, als we de melk
's middags of 's avonds koken, en het onheil
spellende gerommel in de pan kondigt aan...
dat de melk doorloopt. Daarom mevrouwtje,
moet u allereerste plicht zijn, zoodra u des
morgens de rauwe melk van den melkboer
heeft aangenomen, ze meteen op het vuur te
zetten en te kokenj' En bewaart u een vrij
groote hoeveelheid melk voor het gereed ma
ken van een of ander gerecht des avonds,
dan is het goed, de melk in zeer warm
weer natuurlijk om twaalf uur nog eens
een keer te koken. Koken is de meest radi
cale manier om de bederfkiemen te doo-
den. Verder zijn er nog allerlei hulpmiddel
tjes om de melk verder frisch en koel te
houden. In de eerste plaats verdient* het
aanbeveling de melk niet in een nauwe die
pe kan, maar in een platte, wijde kom op
een koele plaats te bewaren. Om een kan met
melk lekker koud te houden, zet men hem
in een pan met water, en bedekt de kan met
een dubbelgevouwen neteldoeksche lap, waar
van de uiteinden in het water hangen. Wan
neer men het heele geval zoo op een koele
plaats zet, liefst waar het een beetje tocht,
dan zal de melk heerlijk frisch blijven. Men
moet wel geregeld het water in de pan bij
vullen, want dat verdampt snel. Flesschen
melk zet men dikwijls onder de kraan of in
het water, maar men houdt ze veel koeler,
als men ze in zaagsel begraaft, of in een
kistje met zand, dat men nat houdt. Een
belangrijk onderdeel van de middelen om
melk goed te houden, is ook de reinheid van
de kannen en pannen waarin men de melk
bewaart. Ze moeten steeds grondig van alle
aangebakken melkranden en andere resten
gereinigd worden en daartoe dikwijls met wat
zout geschuurd en goed nagespoeld wor
den.
Over appelen en peren en
pruimen.
Men is het er algemeen over eens, dat fruit
een goed en nuttig voedsel is en daar er wel
weinig menschen zullen zijn, die niet van
fruit houden, zijn we alle eensgezind in onze
lof op ons kostelijke vaderlandsche fruit. Ap
pelen, peren en pruimen in het bijzonder zijn
zeer smakelijk en bevatten vele nuttige zou
ten en zuren. Vooral appelen kunnen op tal
van smakelijke wijzen gebruikt worden. We
kunnen er appelmoes van koken, bij wijze
van groente, met vanille-vla er over wordt
deze moes een heerlijk nagerecht.
We kunnen er met een mengsel van
griesmeel en suiker een pudding van koken,
koud laten worden en met vanillesaus dfe-
nen. We kunnen appelcompöte maken, tesa-
men met bananen, sinaasappel en suiker; we
kunnen zoete appelen stoven, we kunnen rijst
met fijngesneden zure appelen tot moes ko
ken (met water, zout, citroenschil, lepels boter
en suiker), we kunnen stamppot van zoete ap
pelen en aardappelen maken, we kunnen ge-
gebakken brood met appelmoes (tusschen
twee sneetjes, en dan met boter lichtbruin
bakken) en suiker bestrooid eten. De appel
is werkelijk een kostelijk stuk fruit. Peren
en pruimen kunnen we als compote nuttigen
of ze stoven. En heeft U wel eens vruchten
soep gegeten? Probeert dat eens! Op 1 liter
water neemt men 1 citroen, suiker naar
smaak, 1 ons rijst of parelgort, 1 pond prui
men en d'esverkiezqnd nog andere vruchten.
Water, citroenschil en rijst of parelgort kookt
men samen, waarbij men op het laatst de ge-
wasschen pruimen toevoegt, die men even
laat meekoken, waarna men de suiker naar
smaak bijvoegt. Leve ons fruit!
„Als ik jarig ben, geef ik een partij. Jij
mag komen en jij en jij, maar jij niet".
Kinderen zijn in dat opzicht erg eerlijk,
wreed-eerlijk. Als wij een feest denken te
geven en we willen daar minder geliefde
kennissen buiten houden, dan zullen we te
gen hen niet over dat feest spreken en ho
pen, dat ze er nooit iets oveif'te hooren krij
gen. Maar bij kinderen gaat dat minder ge
heimzinnig, ze uiten hun voorkeur en afkeer
in het openbaar.
„Jou moet ik wel vragen, want ik ben
ook op jou partij geweest". Erg hartelijk
klmkt het niet. Maar als de aangesprokene
niet al te gevoelig is, zal hij er misschien
toch nog mee in zijn schik zijn. Hij mag ko
men en daar gaat het toch maar om.
Als dan de uitnoodigingen rond worden
gegeven meestal brengt het kind de diver
se briefjes voor de moeders mee naar school
is de een-e helft van de klas uitgelaten blij
de andere zit zielig toe te kijken.
Nu is het niet erg eens een keertje niet ge
vraagd te worden; je bent niet met iedereen
goede vrienden. Maar er zijn kinderen die
nooit gevraagd worden. Iedereen kent ze
wel, die zwarte schapen uit de klas, die
meestal thuis hooren in lichtelijk abnormale
gezinnen; kinderen die „anders" zijn, die
ongewasschen en slordig op school komen,
„vieze" kinderen. Zoo'n kind op je partij
Om te lachen! En je hoeft ze ook niet terug
•to viagen, want ze geven zelf nooit partijen.
We herinneren ons allemaal zulke kinde
renWat ongelukkig moeten ze zich ge
voeld hebben, vooral als er weer een pretje
was, waar zij buiten stonden.
Moeten wij den kinderen leeren die stum
pers juist te vragen? We zouden het hun
kunnen leeren; de meeste kinderen vinden
het niet onaardig zich goed en medelijdend
voor te doen. In dat opzicht zijn het kleine
menschjes. Maar, als alles wat niet spontaan
gebeurt, zal het weinig waarde hebben. En
het zwarte schaap zal de weldaad voelen
en zich nog ongelukkiger voelen. Ook zal het"
op het feestje geen plezier hebben; het is
niet gewend met de anderen te spelen.
Maar laat- de kinderen niet al te demon
stratief hun uitnoodigingen rond deelen. Als
er briefjes noodig zijn kunnen ze immers
over de post. Het is geen prettig idee, dat-
sommige kinderen verdriet hebben door het
plezier van andere. Als we er iets tegen kun
nen doen, laten we het dan niet nalaten.
En nu de partij zelf.
Er is in het.begin altijd iets gedwongens,
zooals bij de meeste feesten. Je komt er me.t
het vooropgezette doel om pret te maken.
En je hebt nu eenmaal geen pret op com
mando of omdat het van je verwacht wordt.
Dan zijn er hier nog de groote menschen, die
de kinderen wat verlegen en stil maken. En
ik denk, dat menige moeder bij het begin
van zoo'n verjaarpartij gedacht zal hebben:
wat moet ik den heelen middag met die
kinderen beginnen?
Waar houden kinderen het meest van?
Van wilde spelletjes, van krijgertje en ver
stoppertje met verlos. Maar als de partij bin
nenshuis is, zijn de spelletjes meestal te wild.
Wat dan? Een spel met spanning, zooals het
oude spelletje van den ezel met den lossen
staart, die hem aangeprikt moet worden.
Waar zal Elly prikken en waar Eddy? Wat
een pret als er één heelemaal verkeerd loopt
en een ander den staart aan een oor prikt!
Er zijn meer van' die spannende spelletjes,
die op partijtjes gespeeld kunnen worden.
Of partijtjes ten slotte wel de prettigste
uitgangetjes zijn voor een kind? Zoo'n offi-
cieele uitgang in een mooie jurk of beste
pakje? Ik geloof dat een middagje ergens
„komen spelen" met twee, drie vriendjes wèl
zoo leuk is. Dan kom je „gewoon" en ben je
niet verplicht feestelijk te doen. En zoo'n
middagje wordt dan dikwijls het grootste
feest.
L'imprévue dat is toch altijd je ware
ook voor kinderen.
BEP OTTEN.
Bewaar nooit cake of ander zacht gebak in
hetzelfde trommeltje samen met biscuits.
Want de biscuits nemen het vocht uit het
gebak aan en worden zacht en onsmakelijk.
O ver gan gsti j dperk.
Dit is de moeilijkste tijd van het jaar:
deze overgangstijd. Lieden, die in zeer in
tieme relaties met De Bilt onderhouden,
beweren, dat de rest van Augustus en de
heele maand September tot in October toe
één schitterende nazomerdag zal zijn. En
wat staat ons dan met onze kleeding, onze
japonnetjes te doen? Diegenen onder ons
die naar iets nieuws hunkeren, koopen in
de komende weken wellicht hun najaars-
of wintergarderobe. Maar intusschen is het
dan nog zomerEn wie weet hoe warm
het nog wordt. Het zou niet de eerste keer
zijn, dat we -in September liepen te puf
fen, zooals we den heelen zomer nog niet
deden! Nieuwe zomerjurken koopen of ma
ken? Dat zullen er maar weinige doen.
Maar er is een gulden middenweg: we kun
nen onze „oude" zomerjaponnetjes een ver
jongingskuur later ondergaan, en met deze
vernieuwde garderobe kunnen we dan met
vlag en wimpel het mooie seizoen beëindi
gen. Het eenvoudigste zijn voor dit doel na
tuurlijk de jurken met een vestje! We zet
ten er eenvoudig een ander vestje dn. Die
moeite kunnen we ons wei getroosten In
een blauwe (d.w.z. marineblauwe) of zwarte
jurk zet men een vestje Van witte crêpe de
chine met roode figuurtjes, zooals de groote
figuur van het plaatje er een laat zien. Die
groote strik aan den hals doet het heel
aardig en aan de manchetjes ziet met het
zelfde strikje weer terug. Een andere
methode is natuurlijk om andere „pare-
ments" op 5e jurken te zetten, een ander
kraagje en andere manchetjes. En daarop
zijn natuurlijk tallooze variaties te beden
ken. Bovendien worden deze stelletjes in de
uitverkoopen dikwijls tegen zulke onbedui
dende prijzen aangeboden, dat we soms niet
eens de moeite kunnen nemen om ze zelf te
maken.
Wat de nieuwe wintermode op het gebied
van de lengte onzer rokken zal brengen?
Heel definitief is alles nog niet vastge
steld, maar we kunnen zeggen, dat de rok
ken voor overdag en wandeltoilet halflang
blijven, terwijl voor den avond de zeer lange
rokken, tot op de teenen mode zijn. Maar
daar kom ik later nog wel op terug.
MADELEINE.
Hoe men de kleuters
bezig houdt.
Schemerlamp voor
poppenkamer.
Bijgaande t-eekening laat U een nachthemd
zien van zacht crème crêpe de chine, langs
den hals en aan den zoom afgezet met crème
kant van ongeveer 10 c.M. breedte. Om het
middel is een lint als ceintuur gestrikt, ter
wijl een klein stukje kant dienst doet als
zakje. De centuur is strikt noodzakelijk als
we de z.g.n. „happy coat" er bij aan hebben,
dat is de „kamerjas", van hetzelfde mate
riaal gemaakt en met dezelfde kant gegar
neerd. De hals wordt gevormd door een
strook van kant, die geheel uit een stuk be
staat tot aan den 200m toe. Ook de wijde
mouwen hebben kanten omslagen als man
chet en een kanten zakje is in beide zijden
aangebracht.
MAAK ZELF EEN PRENTENBOEK.
Een pochette wordt zooveel mogelijk geko
zen in de kleur van de japon, achter de
ceintuur of uit den achterzak van de tasch
gedragen. Ons prentje laat u het allernieuw
ste op dit gebied een stervormig uitge
knipt model zien.
Benoodigd materiaal: garenklos, potlood,
perkamentpapier, oranje Ripolin, oranje wol.
Steek het potlood in de garenklos en verf
het geheel met oranjeverf. Snij nu een cir
keltje van karton met een straal van 11/2
c.M. en in het midden een gaatje, waardoor
heen de bovenkant van het potlood gestoken
kan worden.
Het kapje wordt gemaakt van perkament
papier. Men teekent een cirkel met een straal
van 7 cM. en hierin vanuit hetzelfde mid
delpunt een kleine cirkel met een straal van
1 c.M. Men trekt nu twee stralen in de cir
kel, zoodat ongev. drieachtste deel wordt af-
geteekend. Dit wordt uitgeknipt. De randen
van de kap worden omwoeld met oranje wol,
terwijl men de twee zijkanten aan elkaar
bevestigt, zooals op de teekening te zien is.
De Kinderen
Mientje vier jaar heeft een wesp ge
zien. Zij holt naar binnen en roept uit: „Moe
der, moeder, ik heb een vlieg gezien met alle
maal gele ceintuurtjes om
Een afgeluisterd gesprek: 5 jaar: Jij bent
tóch niet zoo groot as ik. Jou hoofd komt
maar tot m'n schouders".
4Vi jaar naar beneden kijkende)..Dat is
zoo. En toch bert ik nét zoo groot as jij. toant
mijn beenen gaan net zoo diep as de jouwe!"
PAP VAN RIJSTVLOKKEN.
is een licht, smakelijk nagerecht. Op 1 kan
melk neemt men een klein ons rijstvlokken
en wat zout. De melk wordt met zout aan de
kook gebracht, waarna men er roerende de
rijstvlokken in strooit en de pap, onder
voortdurend roeren laat gaar koken. Dit
duurt ongeveer 10 minuten.
Smmige menschen laten de vaat tot den
volgenden morgen staan, om die dan te
wasschen. Maar weet u wel, dat het veel
makkelijker is de pannen te wasschen, ter
wijl ze nog heet van het koken zijn, dan
wanneer ze koud zijn?
Koele kinderdranken
voor heete dagen.
Kinderen, die natuurlijk of het warm is
of niet altijd in beweging zijn en zich nog
eens extra in het zweet loopen op extra
warme dagen, hebben geregeld dorst. En vele
moeders zeggen dan: „Heb je dorst? Drink
maar water, de waterkraan is geduldig."
Maar al gaat het niet aan, de kinderen maar
geregeld met vrij dure limonades te verwen
nen, we kunnen toch met heel weinig kosten
een aantal smakelijke „kinderlimonades" be
reiden, die prachtig zijn om de klnaerdorst
te lesschen (trouwens, voor ons groote men
schen zijn ze ook heel goed te drinken, want
ze zijn werkelijk smakelijk) omdat men niet
op een glaasje hoeft te kijken, terwijl de be-
standdeelen niet alleen onschadelijk, maar
zelfs zeer gezond zijn. Daaronder neemt een.
allereerste plaats in;
B a r 1 ey-w ater, dat zooveel beduidt als
„gerstwater" en dat in Engeland zeer veel ge
dronken wordt, speciaal als tafeldrank bij
het middagmaal. Daartoe wascht men 1 2
ons parelgort, doet die in een pan met een
liter koud water, en laat dat op een laag vuur
een half uur zeuren. Dan van het vuur nemen
en er de fijn geraspte schil van een halve
citroen en een eetlepel suiker bij doen. Goed
door elkaar roeren en dan zeven en in een
wijde melkkan bewaren. Natuurlijk goed
laten afkoelen, voordat men het drinken
laat. Een ook heel smakelijke drank, maar
duurder is: Citron ad e, om het kind maar
een netten naam te geven. Men neemt hier
voor het sap van 3 citroenen en doet dat in
een groote kom, de geraspte schil van één
citroen bijvoegend. Verder gaat erin 1 pond
suiker en een theelepeltje citroenzuur en 1
theelepeltje wijnsteenzuur. Daarop giet men
112 liter kokend water; goed roeren, en
zeven, alvorens men het in flesschen doet.
Koud laten worden. Besgewenscht kan men
deze „siroop" nog verdunnen bij het gebruik,
door half „citronade'-, half water te nemen.
A n a n a s-sorbet maakt men van een versche
ananas of anders uit een blikje. De dunne
plakken ananas hakt men In vrij groote
stukjes, doet ze in een kom en giet er 2 liter
water over. Doe daarbij het sap van 2 citroe
nen en suiker naar smaak. Goed roeren en
daarna zeven. Ten slotte nog een drankje dat
we doopen Orangeade, waartoe men vier
sappige sinaasappelen in dunne schijfjes
snijdt, de pitten verwijdert en de rondjes in
een sla-kom legt. Fllrïk met wat poedersuiker
bestrooien (basterd/suiker is ook goed) en er
dan 1 1/2 liter koud water op gieten. Goed
roeren, een uur of zoo laten staan, en dan
gezeefd laten drinken.
Zeer gemakkelijk kan men zelf een
'prentenboek vervaardigen en toch wordt
het in het algemeen weinig gedaan.
Daarbij is het voor de kleuter zoo aardig
zelf aan het prentenboek mee te mogen
helpen. Ook heeft het maken van'een pren
tenboek vele voordeelen. De geschiktste
plaatjes kunnen voor de kleuters uitgezocht
worden en is men in de vacantie met de
kinderen naar bosch of zee geweest, dan
kan men het prentenboek geheel over bosch
of zee aankleeden. Dit is dan weer een aar
dige herinnering voor de kleintjes. Wij zoe
ken dus de gewenschte plaatjes bij elkaar
en modeplaten, tijdschriften knipplaten
enz. kunnen ons hierbij helpen. De kleuters
knippen alles netjes langs het lijntje uit.
Dikwijls vindt men wel leuke zeldzame
plaatjes, die juist voor het prentenboek
goed dienst doen.
Het boek zelf maakt men van dun ge
kleurd karton.
Er zijn twee gemakkelijke manieren om
het boek in elkaar te zetten. Voor de eerste
manier knipt of snijdt men kartonnetjes
van 36 bij 14 c.M. Deze kartonnetjes vouwt
men dubbel, zoodat een afmeting van 13
bij 14 c.M. verkregen is. Aan de dubbel ge
vouwen zijde slaat men een paar gaatjes
waardoorheen een lintje wordt gehaald of
zonder gaatjes te slaan het lintje eenvoudig
om het kanton heen halen (afb. a.)
Cliché.
Voor het tweede
modelletje, afb. b„
knipt men direct
kartonnetjes van
18 bij 14 c.M. Men
legt de kartonne
tjes op elkaar en
slaat aan één
zijde met een hol-
pijp, 1/2 c.M. van
den kant af ge
rekend, twee gaat-
■ttfó jes Weer een
lintje er door ge-
gehaald en het
tweede modelletje
is klaar.
Op het omslag
schrijft men den
naam van de
kleuter of men
laat het kind zelf
een versiering aan
brengen.
Het modelletje
is in de Tijding
zaal van ons blad
te vinden.
