|M
MANSION POLISH
STADSNIEUWS
wê
«I
DE MYSTERIEUSE
VERDWIJNING.
UNIE VAN CHRISTELIJKE
ONDERWIJZERS.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1930
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct». per regel.
MIES:
„Ik weet niet wie je
bent of waar je van
daan komt, maar ik
ben er zeker van dat
je er vijf minuten
geleden niet was".
MAAKT HOUTGRANIET. OF PARKETVLOEREN
PRACHTIG GLANZEND EN BESCHERMT LINOLEUM
Overal verkrijgbaar in groote en kleine doozen.
Importeurs: N.V. Handel Mij. Reckitts, Rotterdam.
MONTESSORISCHOOL, SCHOOL
DER TOEKOMST?
EEN VOORDRACHT VAN
MEVR. A. ADELAAR—FÜRTH.
Mevrouw A. AdelaarFurth uit Bussum zal
Dinsdagavond op de tentoonstelling van het
Kind in het Brongebouw voor de afdeeling
Haarlem en omstreken van de Montessori-
vereeniging een voordracht houden over:
„Montessorischool, school der toekomst".
Over een door deze spreekster te Velsen ge
houden lezing wordt ons geschreven:
De taak van het onderwijs ls dat het kind
geholpen wordt om impuls en remming In
evenwicht te brengen. Hoe helpen wij echter
het kind, wanneer wij weten, dat beide hou
dingen uit het karakter voortkomen? Mon
tessori geeft ons het antwoord: het doeltref
fende middel om dat te bereiken, is de wil op
te voeden door vrije bezigheid. Nu komt haar
materiaal ook in een ander licht te staan.
De opvoeding ls in hoofdzaak opvoeding van
eigen wil. Dit geschiedt door oefening. Waar
in vinden wij deze oefening? De oude opvat
ting zegt: wil oefenen beteekent het opvolgen
van een andermans wil: dus blindelings ge
hoorzamen. Dr. Montessori ziet echter in het
blindelings opvolgen van een anderman's be
velen eerder een verzwakking dan een oefe
ning van den wil. Zij meent dat de oefening
het meeste resultaat afwerpt, als men het
kind in de gelegenheid stelt, zelf te moeten
handelen. Zij geeft het daarvoor materiaal
ln handen, dat voortdurend tot deze oefening
dwingt.
Men ziet dus, dat men onder Montesso-
riaansche vrijheid verstaat: dat het kind
vrij bezig moet zijn. Het kind moet daardoor
dus individueel onderwijs genieten. Men
moet dus het kind rustig de bepaling van
zijn werk overlaten. Dit brengt voor de gees
telijke ontwikkeling ook vele voordeelen
mee.
Dit vrij zijn ln de Montessorischool heeft
tot veel verkeerde opvattingen geleid. Wat
verstaat Dr. Montessori er eigenlijk onder?
De vrijheid die zij aan het kind gunt is een
biologische vrijheid. Zij geeft aan de in 't
kind liggende kiemen gelegenheid zich te
ontplooien. Ook de vrijheid van beweging,
want zij gaat uit van de algemeen erkende
waarheid, dat kinderen voor hun gezondheid
beweging noodig hebben. Maar zegt zij: be
weging met een intelligent doel. Zoo ook niet
gaan wandelen met kinderen zonder een
doel, want zij zijn nog te klein om zonder
meer van de schoonheid van de natuur te
genieten. Daardoor kwam zij ook op de huis
houdelijke bezigheden; op het loopen op de
streep: op het verzorgen van planten en die
ren. Bij het L.O. zijn het de vakken, taal,
rekenen, aardrijkskunde, waar de kinderen
leeren begrijpen door het zelf handelen met
het materiaal. De taak van de leidster is
buitengewoon moeilijk, daar zij de goede ge
ordendheid van beweging van alle leerlingen
moet bewerkstelligen. De leidster weet, dat
een kind, hetwelk een bezigheid uitvoert, op
het oogenblik zelf niet voor verbetering vat
baar is, vandaar dat zij dan de gelegenheid
schept, om aan alle kinderen gezamenlijk te
wijzen, hoe alles gedaan moet worden.
Komt men ln een goede Montessori-klas
dan staat men versteld, hoe die kleintjes
zich al geordend bewegen, hoe zij hun impuls
al langzamerhand bcheerschen, hoe zij dus
al reeds op weg zijn hun impuls en remming
in evenwicht te brengen.
Uit het principe komt voort de afschaffing
van straf en ook van belooning.
Dr. Montessori heeft ons geleerd hoe wij de
kinderen kunnen helpen die zedelijke vrij
heid te benaderen. Vrijheid is dus voor Mon
tessori: doel en middel.
De geordende Montessori-kindermaatschap-
PU brengt ons nu tot de ontwikkeling van
het sociale gevoel in de Montessorischool.
De omgeving in de Montessorischool is er
heelemaal op ingericht, de kinderen te laten
voelen dat zij één gezin zijn, waardoor zij ook
verantwoord zijn.
Onderlinge hulp ls steeds aanwezig ln een
goede Montessoriklas.
De toepassing der onderlinge hulp beperkt
zich niet tot de kleintjes, maar komt in de
lagere school pas goed tot haar recht. Men
ziet dikwijls op de lagere school dat de tafel
tjes aan elkander geschoven worden om
samen te gaan werken, waarbij de zwakkere
leerling gesteund wordt door den sterkeren.
FEUILLETON
6)
,.En welk ls dat?" vroeg Rankin, terwijl de
overigen met. groote belangstelling 't ant
woord afwachtten.
„Het mysterie van 'n verdwijning", ant
woordde Sir Frederic. „De man of vrouw, die
die rustig van 't tooneel verdwijnt, en nooit
meer terug wordt gezien. Hilary, Galt, dood
ln z'n kantoor, vertegenwoordigt natuurlijk
'n raadsel; toch is er nog altijd iets wat 'n
zeker houvast geeft, iets tastbaars een
lichaam op den vloer. Maar indien Hilary
Galt, dien avond, in den mist was verdwe
nen, zonder 'n spoor achter te laten dat
zou iets anders geweest zijn.
„Jarenlang ben ik de slaaf geweest van de
gevallen van verdwijning", vervolgde de de
tective. „Zelfs als ze buiten mijn provincie
lagen, volgde ik velen er van. Vaak was de
oplossing eenvoudig of armzalig, maar dat
kon toch niet. de gevallen die onopgelost ble
ven in 't minst benadeelen wat opwinding
betreft. En van alle van die onopgeloste ge
vallen, is er een waarover ik nooit heb op
gehouden na te denken. Soms, midden in
den nacht, word ik wakker en vraag mezelf
af: ..Wat gebeurde er toch met- Eve Durand?"
„Eve Durand", herhaalde Rankin driftig
„Zoo heette ze. Natuurlijk had ik niets met
't geval te maken, 't Gabeurde buiten m'n
rechtsgebied heel ver daar buiten. Maar ik
heb t, vanaf 't begin, met hevige belang
stelling gevolgd. Er zijn er nog meer die 't
Men werkt niet uit concurrentiezucht en om
elkander den loef af te steken, maar l'art
pour l'art, zoo komt het dat het Montessori-
kind zich verheugt in elk succes dat de klas
behaalt, hetzij voor hemzelf hetzij voor een
ander. Dikwijls spannen ook allen tegelijk
zich ln voor hetzelfde doel.
Zoo helpt deze opvoeding de vervulling van
den hoogen elsch voor het menschdom:
Hebt uwen naasten lief als U zeiven.
AFSCHEID VAN HET ECHTPAAR MARS.
In het Blauwe Kruis werd Donderdagavond
een buitengewone samenkomst gehouden van
de gezamenlijke Haarlemsche afdeelimgen
der N.C.G.O.V., de J.C.G.O.V., ,De Schakel
en De Hoop der Toekomst, welke bijeen
komst was georganiseerd om afscheid te
nemen van het echtpaar Mars, dat na 14 jaar
de functie van concierge te hebben vervuld,
wegens ouderdom deze functie moet vaar
wel zeggen. De feestelijk aangekleede zaal
was geheel gevuld toen het echtpaar werd
binnengeleid, terwijl alle aanwezigen
Gezang 2 zongen, waarna de voorzitter, de
heer W. P. J. Overmeer, de bijeenkomst open
de.
De voorzitter nam in een hartelijk speechje
afscheid van het echtpaar, waarbij hij wees
op de trouwe plichtsbetrachting en hulpvaar
digheid van de scheidenden. Voor het be
stuur en de vereeniging was het een teleur
stelling toen de huisarts van mej. Mars het
raadzaam achtte dat zij in verband met haar
gezondheid, de taak, die zij nu 14 Jaar had-
vervuld, neerlegde.
Hierna spraken nog verschillende personen
w.o. Ds. W. H. Rijkman en de heeren Ten
Bove, Ten Brinke, De Bruijn. en Beenhakker,
als vertegenwoordigers der afdeelingen en als
leden.
De heer Prent Sr. als één der oudste leden
•bracht den dank der leden over en over
handigde met een hartelijk woord een mooi
geschenk.
De heer Mars zichtbaar onder den indruk,
zegde dank, ook namens zijn echtgenoote,
voor het genoten vertrouwen in de afge-
loopen 14 jaar, de goede samenwerking en
de vriendelijke woorden en het geschenk.
De leden van „Hoop der Toekomst" zongen
hierop een afscheidslied, waarin dank aan
den heer Mars werd gebracht. Nadat ver-
verschingen waren aangaboden en eenige
voordrachten waren gehouden, sprak Ds.
Dijkman het slotwoord en werd door alle
aanwezigen Gezang 224 gezongen. Het was
voor het scheidende echtpaar een mooie
avond.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Terug te begomen bij:
Jansma, Kinkerstraat 18. armband; v Boe
kei, Westerstraat 45, actetasch met inhoud;
Smit, Kennemerstraat 18rood, boek; v. Blok
land, Korte Heerenstraat 15, buigtang; Broek
huizen, Spaarnoogstraat 35. badhandschoen-
tjes; Westhof, Spaarnelaan 20, bal; Roé, Teij-
lerplein 3, das; Stut, Zij-Zijlweg 14, gewicht;
Kok, Oranjeboomstraat 87, hond; v. Boekei,
Oranjeboomstraat 14 idem; Kennel Fauna,
zwart-witte kat. zwarte kat, grijze kat; Gooi,
L. Annastraat 44, halsketting; Paap. A. Loos-
jesstraat 93, kam; Bur. v. Politie, Smedestraat
pakje met inhoud; Seubring, L. Boogaard
straat 16, autopomp Robbé, Zwaardstraat 4,
rijwielbelastingplaatje, Jansen, Schoterweg
196, idem; v. Riet, Ostadestraat 14, sierspeld;
De Laat. Lange Margarethastraat Ha. auto
slinger; Snoek, Leidscheplein 56zw., kinder
schortje; v. d. Goes, v. d. Hulststraat 7. ten
nisschoen; Immers. Frankenstraat 19. schroe
vendraaier; De Boer, Wagenmakerslaan 11,
schooltasch; Mes, Café Smedestraat, zakdoek.
HERSTELLINGSOORD SPOORWEG
PERSONEEL
Ten bate van het Bouwfonds der Herstel-
llngsoord-Vereeniging voor Spoorwegperso
neel zal 't bestuur 11 Oct. in den schouwburg
aan den Jansweg een feestavond voor de le
den organiseeren. Hiervoor is medewerking
toegezegd door de bekende Jazzband „Har
ree" uit Amsterdam. Er is een uitstekend
cabaretprogramma opgemaakt. Tot slot
heeft een bal met attracties plaats. Het be
stuur hoopt op een groote opkomst, omdat
zijn neef op de hielen volgen, maar iets
model-inrichting wil maken, tot heil van de
leden van het spoorwegpersoneel en hun ge
zinnen.
nooit vergeten hebben. Juist voor ik Enge
land verliet, knipte ik. uit een Britsch tijd
schrift, een kort bericht over de zaak. Dat
heb ik hier". Hij haalde 'n stukje papier uit
z'n portemonnaie. „Miss Morrow, wilt u zoo
goed zijn om dit hardop voor te lezen?"
Het meisje nam 't uitknipsel en begon met
'n diepe, heldere stem te lezen".
„Op 'n avond, vijftien jaar geleden, had
zich 'n vroolijk gezelschap verzameld, op een
heuvel buiten Peshawar, om de maan te zien
opgaan over die eenzame grensstad. Onder
dit gezelschap bevond zich ook kapitein Erie
Durand en z'n vrouw die Juist uitgekomen
waren. Eve Durand was mooi, jong en van
goede familie eene Miss Mannering, van
Devonshire. Iemand stelde verstoppertje voor
eer ze den tergurit naar Peshawar aanvaard
den. Het spel werd nooit geëindigd. Ze kijken
nog uit naar Eve Durand. Heel Indië werd
eventueel in 't spel betrokken. De wildernis
en de bazar, de ommuurde stad en het teak-
bosch, werden minutieus voor haar door
zocht. Door al de onderaardsche kanalen van
dat inboorlingenland werd het onderzoek
door den geheimen dienst verricht. Na vijf
Jaar trok haar man zich in Engeland op zich
zelf terug en Eve Durand werd 'n legende
'n gruwelijk verhaal dat door ayahs aan on
deugende kinderen werd verteld, samen met
de sprookverhalen van die noordelijke streek"
Het meisje hield op met lezen en keek Sir
Frederic met groote oogen aan. Er volgde een
oogenblik van spannende stilte.
Bill Rankin verbrak die. „Een spelletje,
verstoppertje", zei hij.
„Verwondert 't u", vroeg Sir Frederic, dat
vijftien Jaar lang ,het verdwijnen van Eve
Durand. evenals Hilary Gait's pantoffels, me
vervolgt? Een opmerkelijk mooie vrouw
eigenlijk nog 'n kind; ze was nog pas ach-
HET OUDE GOUVERNEMENTS
GEBOUW.
DE JAHSSTRAAT BEHOUDT HET LEELIJKE
GELE GEBOUW.
Het was reeds lang bekend dat er plannen
bestonden om het oude Gouvernementsge
bouw in de Jansstraat, dat leeg gekomen is,
nu de Provinciale Griffie naar het paviljoen
„Welgelegen" in den Hout verplaatst is, te
bestemmen voor kantongerecht en Rijks Ar
chief. Toen die plannen bekend werden, is er
van verschillende kanten tegen gewaar
schuwd, omdat aan het oude gebouw, dat-
feitelijk uitgewoond is, zooveel herstellingen
noodig zijn, dat het op den duur wellicht
goedkooper zou zijn om het te sloopen en te
vervangen door een nieuw gebouw. Zoo'n
nieuw gebouw zou bovendien naar de
eischen des tijds ingericht kunnen worden,
wat vooral voor een archief gebouw zeer ge-
wenscht is.
Het bestuur van de Jansstraatvereeniging
heeft ook nog eeh~poging gedaan om de ge
legenheid te gebruiken om de straat te ver
lossen van het leelijke gele gebouw, dat de
straat ontsiert.
Alle pogingen zijn evenwel zonder succes
gebleven. De heeren in Den Haag hebben de
goed-bedoelde en naar wij meenen ook ver
standige raadgevingen uit Haarlem naast
zich neergelegd. Het oude gebouw wordt niet
afgebroken, maar opgeknapt. Men is begon
nen met er een heel nieuwe kap op te zetten.
Daarmede zullen reeds vele duizenden ge
moeid zijn. Indertijd hebben wij hooren ver
luiden dat alleen een nieuwe kap, al zou
men het werk ook zoo eenvoudig mogelijk
uitvoeren, minstens f 10.000 zou kosten. Het
zou interessant zijn om te weten hoeveel er
in totaal aan het gebouw vertimmerd zal
worden om het voor het beoogde doel ge
schikt te maken. Nu het benoodigde geld
op de Staatsbegrooting bij gedeelten wordt
aangevraagd is het niet gemakkelijk het
juiste beeld daarvan te krijgen. Wil men het
gebouw voor de Rijks archieven brandvrij
maken, dan zal het toch ook noodig zijn
centrale verwarming aan te brengen. Toen
de Provinciale Griffie nog in het gebouw
zetelde is er een begin van brand geweest, i
doordat een houten schoorsteen-bekleeding
vlam gevat had. Dat was juist in de dagen
van den stadhuisbrand te Leiden, zoodat er
buitengewone aandacht aan besteed werd.
Het zal ook nog heel wat geld kosten om
eenige zalen, lokalen en kamers voor het
Kantongerecht in te richten. De Arrondisse-
ments-Rechtbank zal als het Kantongerecht
eenmaal uit het Paleis van Justitie verplaatst
zal zijn naar het oude Gouvernementsge
bouw, meer ruimte krijgen.' Dit is dan ook
dringend noodig. De toestand wordt in het
tien. op dien gehelmzinnigen avond in Pes
hawar. Een blond, blauwoogig, hulpeloos
kind, verloren in 't duister van die gevaar
lijke heuvels Waar ging ze heen? Wat is er
van haar geworden? Werd ze vermoord?
Wat is er met Eve Durand gebeurd?"
„Ik zou 't zelf liever weten", merkte Barry
Kirk zacht op.
„Geheel Indië, zooals er in 't uitknipsel
staat, werd in 't spel betrokken. Er werden
telegrafische inlichtingen verzocht en per
bode. Haar waanzinnige echtgenoot, wiens
hart was gebroken, kreeg verlof en door
kruiste die wilde streek, op gevaar van z'n
leven. De geheime dienst deed 't uiterste. Er
gebeurde niets. Nooit kwam er een woord
naar Peshawar terug, 't Was als 't zoeken
van 'n naald in 'n hooibere, en na eenigen
tijd verloor t geval voor sommigen de span
ning. Het rumoer en de kreten stierven uit.
Allen, behalve eenige weinigen, hebben 't
vergeten.
„Toen ik m'n ontslag van de Yard nam, en
dezen tocht om de wereld ging ondernemen,
was Indië er natuurlijk in opgenomen. Hoe
wel 't ver uit mijn koers lag, besloot ik Pes
hawar te bezoeken. Ik ging naar Ripple Court,
In Devonshire, en sprak met Sir George Man-
nerlng, den oom van Eve Durand. De arme
.man is oud geworden voor z'n tijd. Hij gaf me
zooveel informaties als hij kon 't was 'n
bitter beetje. Ik heb hem beloofd dat ik po
gingen in 't werk zou stellen om de draden
van dit oude mysterie weer op te nemen, als
ik in Indië kwam".
„En deed u 't?" informeerde Rankin.
„Ik probeerde 't, maar, beste jongen, heb
je ooit Peshawar gezien? Toen ik er kwam.
zag ik de hopeloosheid van m'n onderzoek in,
zooals Mr. Chan zou zeggen, met een ondra
gelijke kracht. Ze noemen 't het Parijs van
Paleis van Justitie door ruimtegebrek steeds
meer onhoudbaar.
Als het Rijksarchief naar de Jansstraat
zal zijn overgebracht komt de Vleeschhal op
de Groote Markt vrij voor huisvesting van
het Museum van Kunstnijverheid, dat thans
reeds eenige jaren zwervend is. De voorwer
pen zijn namelijk hier en daar opgeborgen,
totdat weer een museumgebouw beschikbaar
zal komen.
DE VEREENIGING „SIMAVI".
MEDISCHE NOOD IN INDIë.
„Simavi" is weer zoo'n letterraadsel. Het
beteekent: „Steun in medische aangelegen
heden voor inheemschen".
Intusschen: al doet deze naam op het eerste
gezicht misschien eenigszins eigenaardig aan,
het doel der vereeniging is uitstekend en ver.
dend in wijden kring bekend te worden.
Dit doel is: geneeskundige hulpverschaffing
aan en geestelijke opheffing van de Inheem-
sche bevolking in Nederlandsch Oost- en
West-Indië, in den zin waarin het tot nu
toe door de Protestantsch Medische Zending
in practljk is gebracht.
„Simavi" tracht aan onze Universiteiten en
groote ziekenhuizen bij studenten en zusters
belangstelling te wekken in ziekenzorg voor
de Inheemsche bevolking van Ned. Oost- en
West-Indië, biedt bemiddeling aan bij het
zoeken en uitzenden van artsen en zusters
voor deze soort arbeid, verleent hulp en
voorlichting bij hun speciale voorbereiding
voor de tropen en beidt geldelijke steun bij
de exploitatie van reeds bestaande of het
oprichten van nieuwe Ziekenhuizen, bestemd
voor de inheemsche bevolking.
Hoe noodig het was, dat deze vereeniging
haar actie begon, blijkt wel uit de volgende
beknopte maar welsprekende vergelijkende,
statistiek: Nederland heeft 5200 artsen voor
7.500.000 inwoners en Indië slechts
900 artsen voor 55.000.000 inwoners! Deze 900
doctoren zijn voor het overgroote gedeelte ge
vestigd op Java en in de groote cultuurcentra
der buitengewesten. Dat wil zeggen dat mil-
lloenen verstoken zijn van medische hulp.
De vereenigin „Simavi", die ook een drie-
maandelijksch tijdschrift uitgeeft: „Medische
Nood!" verdient dus aller belangstelling en
steun.
Het is verheugend dat onlangs de Koningin-
Moeder hierbij is voorgegaan en „Simavi" met
een belangrijke gift heeft verblijd.
MULTATULI'S WEDUWE OVERLEDEN.
In den nacht van Donderdag op Vrijdag is
te 's-Gravenhage overleden mevrouw de we
duwe M. F. C. Douwes DekkerHamminck
Schepel, de weduwe van Multatull. Kort ge
leden had zij onder veel belangstelling haar
90ste verjaardag gevierd.
de Pathans, en z'n smerige stegen worden
door elk ras van 't Oosten bewoond, 't Is geen
stad, maar een caravanserai, en de bevol
king daar is voortdurend vlottend. Het En-
gelsche garnizoen wordt heel dikwijls veran
derd, en ik kon bijna niemand vinden, die
daar ten tijde van Eve Durand was geweest.
„Zooals ik zei, Peshawar deed me ontstel
len. Er zou van alles daar kunnen gebeuren.
Een slechte stad wier zonden de zonden
zijn van opium en hennep en jalouzie en in
trigues. van vechten, moord en plotselingen
dood. van spel en woeste dronkenschap, en
lust tot wraakneming. Wie kan de duivelach-
tigheld verklaren, die in 's menschen bloed
komt in sommige streken. Ik wandelde door
de „Street of the Story-Tellers" en peinsde
tevergeefs over de geschiedenis van Eve Du
rand. Wat 'n oord om zoo'n fijn aangelegd
jong, onervaren vrouwtje te brengen".
„Hebt u miets vernomen?", informeerde
Barry Kirk.
„Wat was er te verwachten?" Sir Frederic
liet 'n klontje suiker in z'n koffie vallen.
„Vijftien jaar sinds dat kleine pic-nlc-gezel-
schap terugreed naar Peshawar, terug naar
't samenstel van 't eenzame garnizoen, en
achter zich de onbereden pony van Eve
Durand leinden. Sn vijftien jaren, dat ver
zeker ik u, vormen een zeer zwaar gordijn
op Indië's grenzen".
Bill Rankin wendde zich tot Charlie Chan.
„Wat zegt u er van, sergeant?" vroeg
hij.
Chan dacht na. ,.De stad, genaamd Peshawar
ligt zeer dicht bij den Khybsr Pas. die naai
de wildernis van Afghanistan leidt", zei
hij.
Sir Frederic knikte. „Dat is zoo. Maar ieder
plekje van den Pas wordt dag en nacht be
waakt door Britsche troepen en geen enkele
„NEERLAND S ONAFHANKELIJKHEIDS
DAG''.
De afdeeling Kennemerland van de Unie
van Christelijke onderwijzers vergaderde Vrij
dagavond in hotel Lion d' Or onder leiding
van den voorzitter, den heer A. Vreveld.
Nadat de voorzitter de bijeenkomst op de
gebruikelijke wijze had geopend en eenige
mededeelingen uit het vereenigingsleven had
gedaan, was het woord aan den heer L. Mid
delhof, die een voordracht hield over „Neer-
lands Onafhankelijkheidsdag".
Spreker zeide. dat met Neerland's onaf
hankelijkheidsdag bedeeld werd de 26e Juli
op welken datum in 't jaar 1581 de afwering
van Philips II aan het volk werd bekend ge
maakt door middel van het „plakkaat van
verlatinghe".
De eigenlijke afzwering was reeds vier dagen
eerder tot stand gekomen. De heer Middelhof
gaf vervolgens een uitvoerige uiteenzetting
van de geschiedenis, aan dit feit voorafgaan
de, waarbij hij wees op het steeds eigen-
maehtiger wordende optreden van de Staten
tegenover Philips II, Niettemin erkenden zij
tot kort vóór het bewuste jaar den Spaansohen
Koning nog als hun wettigen heerscher, ge
tuige de onderteekening van Philips onder
alle officieele stukken. Tegen het besluit van
26 Juli 1581 ontstond hier te lande van de
zijde der gewesten weinig verzet. Alleen in de
noordelijke provincies kwam eenige oppositie
omdat deze gewesten zich in hun provinciale
macht beknot voelden. Veelal meent men, en
ook in de schoolboekjes kan men dit dikwijls
lezen, dat de uitvaardiging van dit besluit
met groote plechtigheid gepaard ging. Dit
is evenweL onjuist- Geen enkele pamflet-
of geschiedschrijver uit dien tijd maakt mel
ding van eenige bijzondere gebeurtenis ter
gelegenheid van het besluit.
Deze onjuiste opvatting dateert reeds van
vroegen datum, want reeds Cats en Huygens
spreken van plechtigheden in de ridderzaal
te Den Haag.
Vermoedelijk waren zij in de war met de
feestelijkheden, die plaats vonden bij den
eed van trouw, door de Staten op den 24en
Juli aan den Prins van Oranje afgelegd.
Het staat vast, dat de uitvaardiging in allen
eenvoud geschiedde, hetgeen te begrijpen is,
wanneer men bedenkt, dat zij reeds langen
tijd in voorbereiding was en dus feitelijk voor
het volk niets nieuws was.
Vervolgens kwam spreker tot de vraag, op
welke gronden onze voorouders hun daden
hebben gemotiveerd. Spreker ging in dat ver
band na hoe sinds de oudste tijden zich
conflicten tusschen de vorsten en hun onder
danen hebben voorgedaan en hoe daar op den
duur de verzetsliteratuur uit voort is geko
men.
Luther stelde zich aanvankelijk zeer scherp
tegen over ieder verzet, tegen de bestaande
staatsmacht maar naderhand heeft hij zijn
opvattingen hieromtrent gewijzigd. Later
kwamen o.a. in Engeland, Frankrijk en Neder
land de z.g. „monarchomagen", vorstenbe-
strij'ders, die verzet tegen den vorst op be
paalde gronden geoorloofd achtte.
In Engeland waren dat vooral Poynet, John
Knox en Buchanan en in Frankrijk Francois
Hotman, Hugo Domeilus, Beza en Du Piessis.
In ons land verkondigde Marnix van Sint
Aldegonde de theorie, dat een volk zijn plich
ten tegenover den vorst niet hoefde na te
komen, wanneer deze zijn beloften schond of
bepaalde tradities, zooaLs de „joyeuse entrée"
niet in acht nam. De iedeeën van deze mo
narchomagen vinden we ten duidelijkste terug
in de considerans van het besluit van 26 Juli
1581.
Door den vergevorderden tijd was de heer
Middelhof genoodzaakt zijn interessante lezing
af te breken en uit te stellen tot de volgende
vergadering.
Nadat de heer Roosjes nog eenige mede
deelingen had gedaan over het te Den Haag
gehouden congres van het N. O. G„ sloot de
heer Middelhof deze bijeenkomst met ge
bed.
SCHOENENMAGAZIJN L. PAANAKKER.
Het Haarlemsche filiaal van Paanakker's
schoenenmagazijn, gevestigd Groote Hout
straat 46 is Vrijdagmiddag heropend.
Een intensieve verbouwing heeft hier plaats
betimmering werd uitgevoerd, heeft belang
rijk aan ruimte gewonnen, zoo zelfs, dat er
80 iztplaatsen voor de koopers en koopsters
konden worden aangebracht. De fraaie Phi-
lipslampen zorgen voor een uitstekende ver
lichting.
De eerste verdieping is speciaal ingericht
voor den verkoop van heerenschoenen.
Ook de étalages, die een diepte van vijf
meter hebben, en de entrée hebben groote
verbeteringen ondergaan. De voorgevel doet
het met de geslaagde glas-in-lood ramen bui
tengewoon.
Degenen, die in de heening mochten ver-
keeren hier met hun inkoop niet te zullen
slagen, kunnen wij geruststellen. Men heeft
namelijk de keuze uit 700 modellen, waarbij
ongetwijfeld een ieder iets van zijn gading
zal vinden.
Europeaan wordt toegestaan om langs dien
weg te passeeren, behalve onder zeer bijzon
deren voorwaarden. Neen, Eve Durand, zou
Indië nooit hebben kunnen verlaten langs
den Khyber Pas. Dat zou iets onmogelijks
geweest zijn. Laat staan 't onmogelijke, dan
zou ze nog geen dag hebben kunnen leven
tusschen de woeste mannen van de heuvels
over de grens".
Chan keek den man van Scotland Yard
ernstig aan.
,,'t Is niet te verwonderen", zei hij, „dat u
zoo'n groote belangstelling hebt ondervonden.
Als ik 't in alle nederigheid zeggen mag, zou
ik zeer verlangend zijn om achter dat gordijn
waarover u spreekt, te kunnen kijken".
„Dat is de vloek van ons vak, sergeant",
antwoordde Sir Frederic. „Hoe groot onze
successen ook mogen wezen, moeten er altijd
nog gordijnen blijven, waarachter we steeds
met groot, verlangen zouden willen kijken
en 't nooit kunnen.
Barry KLrk betaalde de rekening, waarna
allen van tafel opstonden. Terwijl 't gezel
schap in de kleine voorzaal afscheid van el
kaar nam, verdeelde 't zich, momenteel, in
twee groepen. Rankin, Kirk en Miss Morrow
gingen naar de deur, en na vlug z'n dank
te hebben geuit, vloog de verslaggever de
straat op.
„Mr. Kirk, 1 was heerlijk", zei Miss Morrow
„Waarom zijn de Engelschen toch allen zoo
boeiend? Vertel me dat eens".
„O, zijn ze dat?" Hij haalde z'n schouders
op. ,.U zegt 't. Gij meisjes raakt altijd onder
hun bekoring, merk ik".
„Wel, ze hebben iets over zich. Een atmos
feer. Ze zijn niet kleiruteedsch. Hij nam ons,
als 't ware. mee op reis. London en Peshawar
ik zou uren naar hem kunnen luisteren.
Jammer dat ik weg moet.
(Wordt vervolgd.)
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct». per regel.
MEUBELEN
Levering direct aan particulieren, Dressoir, tafel. 2 fauteuils, 4 stoelen moquette, theemeubel, spiegel
2 schilderijen, samen f118.—. Q. A. Buffet met bolle deuren f62.50
Huis-, Salon-, Slaapkamermeubelen, Bedden, Dekens, enz.
Alles MET DRIE JAAR SCHRIFTELIJKE GARANTIE. PRIMA AFWERKINQ,
NED. MEUBELINDUSTRIE „NEMI". Modelkamer» voor Haarlem: KONINGINNEWEG 18