|M MANSION POLISH STADSNIEUWS wê «I DE MYSTERIEUSE VERDWIJNING. UNIE VAN CHRISTELIJKE ONDERWIJZERS. HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1930 INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct». per regel. MIES: „Ik weet niet wie je bent of waar je van daan komt, maar ik ben er zeker van dat je er vijf minuten geleden niet was". MAAKT HOUTGRANIET. OF PARKETVLOEREN PRACHTIG GLANZEND EN BESCHERMT LINOLEUM Overal verkrijgbaar in groote en kleine doozen. Importeurs: N.V. Handel Mij. Reckitts, Rotterdam. MONTESSORISCHOOL, SCHOOL DER TOEKOMST? EEN VOORDRACHT VAN MEVR. A. ADELAAR—FÜRTH. Mevrouw A. AdelaarFurth uit Bussum zal Dinsdagavond op de tentoonstelling van het Kind in het Brongebouw voor de afdeeling Haarlem en omstreken van de Montessori- vereeniging een voordracht houden over: „Montessorischool, school der toekomst". Over een door deze spreekster te Velsen ge houden lezing wordt ons geschreven: De taak van het onderwijs ls dat het kind geholpen wordt om impuls en remming In evenwicht te brengen. Hoe helpen wij echter het kind, wanneer wij weten, dat beide hou dingen uit het karakter voortkomen? Mon tessori geeft ons het antwoord: het doeltref fende middel om dat te bereiken, is de wil op te voeden door vrije bezigheid. Nu komt haar materiaal ook in een ander licht te staan. De opvoeding ls in hoofdzaak opvoeding van eigen wil. Dit geschiedt door oefening. Waar in vinden wij deze oefening? De oude opvat ting zegt: wil oefenen beteekent het opvolgen van een andermans wil: dus blindelings ge hoorzamen. Dr. Montessori ziet echter in het blindelings opvolgen van een anderman's be velen eerder een verzwakking dan een oefe ning van den wil. Zij meent dat de oefening het meeste resultaat afwerpt, als men het kind in de gelegenheid stelt, zelf te moeten handelen. Zij geeft het daarvoor materiaal ln handen, dat voortdurend tot deze oefening dwingt. Men ziet dus, dat men onder Montesso- riaansche vrijheid verstaat: dat het kind vrij bezig moet zijn. Het kind moet daardoor dus individueel onderwijs genieten. Men moet dus het kind rustig de bepaling van zijn werk overlaten. Dit brengt voor de gees telijke ontwikkeling ook vele voordeelen mee. Dit vrij zijn ln de Montessorischool heeft tot veel verkeerde opvattingen geleid. Wat verstaat Dr. Montessori er eigenlijk onder? De vrijheid die zij aan het kind gunt is een biologische vrijheid. Zij geeft aan de in 't kind liggende kiemen gelegenheid zich te ontplooien. Ook de vrijheid van beweging, want zij gaat uit van de algemeen erkende waarheid, dat kinderen voor hun gezondheid beweging noodig hebben. Maar zegt zij: be weging met een intelligent doel. Zoo ook niet gaan wandelen met kinderen zonder een doel, want zij zijn nog te klein om zonder meer van de schoonheid van de natuur te genieten. Daardoor kwam zij ook op de huis houdelijke bezigheden; op het loopen op de streep: op het verzorgen van planten en die ren. Bij het L.O. zijn het de vakken, taal, rekenen, aardrijkskunde, waar de kinderen leeren begrijpen door het zelf handelen met het materiaal. De taak van de leidster is buitengewoon moeilijk, daar zij de goede ge ordendheid van beweging van alle leerlingen moet bewerkstelligen. De leidster weet, dat een kind, hetwelk een bezigheid uitvoert, op het oogenblik zelf niet voor verbetering vat baar is, vandaar dat zij dan de gelegenheid schept, om aan alle kinderen gezamenlijk te wijzen, hoe alles gedaan moet worden. Komt men ln een goede Montessori-klas dan staat men versteld, hoe die kleintjes zich al geordend bewegen, hoe zij hun impuls al langzamerhand bcheerschen, hoe zij dus al reeds op weg zijn hun impuls en remming in evenwicht te brengen. Uit het principe komt voort de afschaffing van straf en ook van belooning. Dr. Montessori heeft ons geleerd hoe wij de kinderen kunnen helpen die zedelijke vrij heid te benaderen. Vrijheid is dus voor Mon tessori: doel en middel. De geordende Montessori-kindermaatschap- PU brengt ons nu tot de ontwikkeling van het sociale gevoel in de Montessorischool. De omgeving in de Montessorischool is er heelemaal op ingericht, de kinderen te laten voelen dat zij één gezin zijn, waardoor zij ook verantwoord zijn. Onderlinge hulp ls steeds aanwezig ln een goede Montessoriklas. De toepassing der onderlinge hulp beperkt zich niet tot de kleintjes, maar komt in de lagere school pas goed tot haar recht. Men ziet dikwijls op de lagere school dat de tafel tjes aan elkander geschoven worden om samen te gaan werken, waarbij de zwakkere leerling gesteund wordt door den sterkeren. FEUILLETON 6) ,.En welk ls dat?" vroeg Rankin, terwijl de overigen met. groote belangstelling 't ant woord afwachtten. „Het mysterie van 'n verdwijning", ant woordde Sir Frederic. „De man of vrouw, die die rustig van 't tooneel verdwijnt, en nooit meer terug wordt gezien. Hilary, Galt, dood ln z'n kantoor, vertegenwoordigt natuurlijk 'n raadsel; toch is er nog altijd iets wat 'n zeker houvast geeft, iets tastbaars een lichaam op den vloer. Maar indien Hilary Galt, dien avond, in den mist was verdwe nen, zonder 'n spoor achter te laten dat zou iets anders geweest zijn. „Jarenlang ben ik de slaaf geweest van de gevallen van verdwijning", vervolgde de de tective. „Zelfs als ze buiten mijn provincie lagen, volgde ik velen er van. Vaak was de oplossing eenvoudig of armzalig, maar dat kon toch niet. de gevallen die onopgelost ble ven in 't minst benadeelen wat opwinding betreft. En van alle van die onopgeloste ge vallen, is er een waarover ik nooit heb op gehouden na te denken. Soms, midden in den nacht, word ik wakker en vraag mezelf af: ..Wat gebeurde er toch met- Eve Durand?" „Eve Durand", herhaalde Rankin driftig „Zoo heette ze. Natuurlijk had ik niets met 't geval te maken, 't Gabeurde buiten m'n rechtsgebied heel ver daar buiten. Maar ik heb t, vanaf 't begin, met hevige belang stelling gevolgd. Er zijn er nog meer die 't Men werkt niet uit concurrentiezucht en om elkander den loef af te steken, maar l'art pour l'art, zoo komt het dat het Montessori- kind zich verheugt in elk succes dat de klas behaalt, hetzij voor hemzelf hetzij voor een ander. Dikwijls spannen ook allen tegelijk zich ln voor hetzelfde doel. Zoo helpt deze opvoeding de vervulling van den hoogen elsch voor het menschdom: Hebt uwen naasten lief als U zeiven. AFSCHEID VAN HET ECHTPAAR MARS. In het Blauwe Kruis werd Donderdagavond een buitengewone samenkomst gehouden van de gezamenlijke Haarlemsche afdeelimgen der N.C.G.O.V., de J.C.G.O.V., ,De Schakel en De Hoop der Toekomst, welke bijeen komst was georganiseerd om afscheid te nemen van het echtpaar Mars, dat na 14 jaar de functie van concierge te hebben vervuld, wegens ouderdom deze functie moet vaar wel zeggen. De feestelijk aangekleede zaal was geheel gevuld toen het echtpaar werd binnengeleid, terwijl alle aanwezigen Gezang 2 zongen, waarna de voorzitter, de heer W. P. J. Overmeer, de bijeenkomst open de. De voorzitter nam in een hartelijk speechje afscheid van het echtpaar, waarbij hij wees op de trouwe plichtsbetrachting en hulpvaar digheid van de scheidenden. Voor het be stuur en de vereeniging was het een teleur stelling toen de huisarts van mej. Mars het raadzaam achtte dat zij in verband met haar gezondheid, de taak, die zij nu 14 Jaar had- vervuld, neerlegde. Hierna spraken nog verschillende personen w.o. Ds. W. H. Rijkman en de heeren Ten Bove, Ten Brinke, De Bruijn. en Beenhakker, als vertegenwoordigers der afdeelingen en als leden. De heer Prent Sr. als één der oudste leden •bracht den dank der leden over en over handigde met een hartelijk woord een mooi geschenk. De heer Mars zichtbaar onder den indruk, zegde dank, ook namens zijn echtgenoote, voor het genoten vertrouwen in de afge- loopen 14 jaar, de goede samenwerking en de vriendelijke woorden en het geschenk. De leden van „Hoop der Toekomst" zongen hierop een afscheidslied, waarin dank aan den heer Mars werd gebracht. Nadat ver- verschingen waren aangaboden en eenige voordrachten waren gehouden, sprak Ds. Dijkman het slotwoord en werd door alle aanwezigen Gezang 224 gezongen. Het was voor het scheidende echtpaar een mooie avond. GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN. Terug te begomen bij: Jansma, Kinkerstraat 18. armband; v Boe kei, Westerstraat 45, actetasch met inhoud; Smit, Kennemerstraat 18rood, boek; v. Blok land, Korte Heerenstraat 15, buigtang; Broek huizen, Spaarnoogstraat 35. badhandschoen- tjes; Westhof, Spaarnelaan 20, bal; Roé, Teij- lerplein 3, das; Stut, Zij-Zijlweg 14, gewicht; Kok, Oranjeboomstraat 87, hond; v. Boekei, Oranjeboomstraat 14 idem; Kennel Fauna, zwart-witte kat. zwarte kat, grijze kat; Gooi, L. Annastraat 44, halsketting; Paap. A. Loos- jesstraat 93, kam; Bur. v. Politie, Smedestraat pakje met inhoud; Seubring, L. Boogaard straat 16, autopomp Robbé, Zwaardstraat 4, rijwielbelastingplaatje, Jansen, Schoterweg 196, idem; v. Riet, Ostadestraat 14, sierspeld; De Laat. Lange Margarethastraat Ha. auto slinger; Snoek, Leidscheplein 56zw., kinder schortje; v. d. Goes, v. d. Hulststraat 7. ten nisschoen; Immers. Frankenstraat 19. schroe vendraaier; De Boer, Wagenmakerslaan 11, schooltasch; Mes, Café Smedestraat, zakdoek. HERSTELLINGSOORD SPOORWEG PERSONEEL Ten bate van het Bouwfonds der Herstel- llngsoord-Vereeniging voor Spoorwegperso neel zal 't bestuur 11 Oct. in den schouwburg aan den Jansweg een feestavond voor de le den organiseeren. Hiervoor is medewerking toegezegd door de bekende Jazzband „Har ree" uit Amsterdam. Er is een uitstekend cabaretprogramma opgemaakt. Tot slot heeft een bal met attracties plaats. Het be stuur hoopt op een groote opkomst, omdat zijn neef op de hielen volgen, maar iets model-inrichting wil maken, tot heil van de leden van het spoorwegpersoneel en hun ge zinnen. nooit vergeten hebben. Juist voor ik Enge land verliet, knipte ik. uit een Britsch tijd schrift, een kort bericht over de zaak. Dat heb ik hier". Hij haalde 'n stukje papier uit z'n portemonnaie. „Miss Morrow, wilt u zoo goed zijn om dit hardop voor te lezen?" Het meisje nam 't uitknipsel en begon met 'n diepe, heldere stem te lezen". „Op 'n avond, vijftien jaar geleden, had zich 'n vroolijk gezelschap verzameld, op een heuvel buiten Peshawar, om de maan te zien opgaan over die eenzame grensstad. Onder dit gezelschap bevond zich ook kapitein Erie Durand en z'n vrouw die Juist uitgekomen waren. Eve Durand was mooi, jong en van goede familie eene Miss Mannering, van Devonshire. Iemand stelde verstoppertje voor eer ze den tergurit naar Peshawar aanvaard den. Het spel werd nooit geëindigd. Ze kijken nog uit naar Eve Durand. Heel Indië werd eventueel in 't spel betrokken. De wildernis en de bazar, de ommuurde stad en het teak- bosch, werden minutieus voor haar door zocht. Door al de onderaardsche kanalen van dat inboorlingenland werd het onderzoek door den geheimen dienst verricht. Na vijf Jaar trok haar man zich in Engeland op zich zelf terug en Eve Durand werd 'n legende 'n gruwelijk verhaal dat door ayahs aan on deugende kinderen werd verteld, samen met de sprookverhalen van die noordelijke streek" Het meisje hield op met lezen en keek Sir Frederic met groote oogen aan. Er volgde een oogenblik van spannende stilte. Bill Rankin verbrak die. „Een spelletje, verstoppertje", zei hij. „Verwondert 't u", vroeg Sir Frederic, dat vijftien Jaar lang ,het verdwijnen van Eve Durand. evenals Hilary Gait's pantoffels, me vervolgt? Een opmerkelijk mooie vrouw eigenlijk nog 'n kind; ze was nog pas ach- HET OUDE GOUVERNEMENTS GEBOUW. DE JAHSSTRAAT BEHOUDT HET LEELIJKE GELE GEBOUW. Het was reeds lang bekend dat er plannen bestonden om het oude Gouvernementsge bouw in de Jansstraat, dat leeg gekomen is, nu de Provinciale Griffie naar het paviljoen „Welgelegen" in den Hout verplaatst is, te bestemmen voor kantongerecht en Rijks Ar chief. Toen die plannen bekend werden, is er van verschillende kanten tegen gewaar schuwd, omdat aan het oude gebouw, dat- feitelijk uitgewoond is, zooveel herstellingen noodig zijn, dat het op den duur wellicht goedkooper zou zijn om het te sloopen en te vervangen door een nieuw gebouw. Zoo'n nieuw gebouw zou bovendien naar de eischen des tijds ingericht kunnen worden, wat vooral voor een archief gebouw zeer ge- wenscht is. Het bestuur van de Jansstraatvereeniging heeft ook nog eeh~poging gedaan om de ge legenheid te gebruiken om de straat te ver lossen van het leelijke gele gebouw, dat de straat ontsiert. Alle pogingen zijn evenwel zonder succes gebleven. De heeren in Den Haag hebben de goed-bedoelde en naar wij meenen ook ver standige raadgevingen uit Haarlem naast zich neergelegd. Het oude gebouw wordt niet afgebroken, maar opgeknapt. Men is begon nen met er een heel nieuwe kap op te zetten. Daarmede zullen reeds vele duizenden ge moeid zijn. Indertijd hebben wij hooren ver luiden dat alleen een nieuwe kap, al zou men het werk ook zoo eenvoudig mogelijk uitvoeren, minstens f 10.000 zou kosten. Het zou interessant zijn om te weten hoeveel er in totaal aan het gebouw vertimmerd zal worden om het voor het beoogde doel ge schikt te maken. Nu het benoodigde geld op de Staatsbegrooting bij gedeelten wordt aangevraagd is het niet gemakkelijk het juiste beeld daarvan te krijgen. Wil men het gebouw voor de Rijks archieven brandvrij maken, dan zal het toch ook noodig zijn centrale verwarming aan te brengen. Toen de Provinciale Griffie nog in het gebouw zetelde is er een begin van brand geweest, i doordat een houten schoorsteen-bekleeding vlam gevat had. Dat was juist in de dagen van den stadhuisbrand te Leiden, zoodat er buitengewone aandacht aan besteed werd. Het zal ook nog heel wat geld kosten om eenige zalen, lokalen en kamers voor het Kantongerecht in te richten. De Arrondisse- ments-Rechtbank zal als het Kantongerecht eenmaal uit het Paleis van Justitie verplaatst zal zijn naar het oude Gouvernementsge bouw, meer ruimte krijgen.' Dit is dan ook dringend noodig. De toestand wordt in het tien. op dien gehelmzinnigen avond in Pes hawar. Een blond, blauwoogig, hulpeloos kind, verloren in 't duister van die gevaar lijke heuvels Waar ging ze heen? Wat is er van haar geworden? Werd ze vermoord? Wat is er met Eve Durand gebeurd?" „Ik zou 't zelf liever weten", merkte Barry Kirk zacht op. „Geheel Indië, zooals er in 't uitknipsel staat, werd in 't spel betrokken. Er werden telegrafische inlichtingen verzocht en per bode. Haar waanzinnige echtgenoot, wiens hart was gebroken, kreeg verlof en door kruiste die wilde streek, op gevaar van z'n leven. De geheime dienst deed 't uiterste. Er gebeurde niets. Nooit kwam er een woord naar Peshawar terug, 't Was als 't zoeken van 'n naald in 'n hooibere, en na eenigen tijd verloor t geval voor sommigen de span ning. Het rumoer en de kreten stierven uit. Allen, behalve eenige weinigen, hebben 't vergeten. „Toen ik m'n ontslag van de Yard nam, en dezen tocht om de wereld ging ondernemen, was Indië er natuurlijk in opgenomen. Hoe wel 't ver uit mijn koers lag, besloot ik Pes hawar te bezoeken. Ik ging naar Ripple Court, In Devonshire, en sprak met Sir George Man- nerlng, den oom van Eve Durand. De arme .man is oud geworden voor z'n tijd. Hij gaf me zooveel informaties als hij kon 't was 'n bitter beetje. Ik heb hem beloofd dat ik po gingen in 't werk zou stellen om de draden van dit oude mysterie weer op te nemen, als ik in Indië kwam". „En deed u 't?" informeerde Rankin. „Ik probeerde 't, maar, beste jongen, heb je ooit Peshawar gezien? Toen ik er kwam. zag ik de hopeloosheid van m'n onderzoek in, zooals Mr. Chan zou zeggen, met een ondra gelijke kracht. Ze noemen 't het Parijs van Paleis van Justitie door ruimtegebrek steeds meer onhoudbaar. Als het Rijksarchief naar de Jansstraat zal zijn overgebracht komt de Vleeschhal op de Groote Markt vrij voor huisvesting van het Museum van Kunstnijverheid, dat thans reeds eenige jaren zwervend is. De voorwer pen zijn namelijk hier en daar opgeborgen, totdat weer een museumgebouw beschikbaar zal komen. DE VEREENIGING „SIMAVI". MEDISCHE NOOD IN INDIë. „Simavi" is weer zoo'n letterraadsel. Het beteekent: „Steun in medische aangelegen heden voor inheemschen". Intusschen: al doet deze naam op het eerste gezicht misschien eenigszins eigenaardig aan, het doel der vereeniging is uitstekend en ver. dend in wijden kring bekend te worden. Dit doel is: geneeskundige hulpverschaffing aan en geestelijke opheffing van de Inheem- sche bevolking in Nederlandsch Oost- en West-Indië, in den zin waarin het tot nu toe door de Protestantsch Medische Zending in practljk is gebracht. „Simavi" tracht aan onze Universiteiten en groote ziekenhuizen bij studenten en zusters belangstelling te wekken in ziekenzorg voor de Inheemsche bevolking van Ned. Oost- en West-Indië, biedt bemiddeling aan bij het zoeken en uitzenden van artsen en zusters voor deze soort arbeid, verleent hulp en voorlichting bij hun speciale voorbereiding voor de tropen en beidt geldelijke steun bij de exploitatie van reeds bestaande of het oprichten van nieuwe Ziekenhuizen, bestemd voor de inheemsche bevolking. Hoe noodig het was, dat deze vereeniging haar actie begon, blijkt wel uit de volgende beknopte maar welsprekende vergelijkende, statistiek: Nederland heeft 5200 artsen voor 7.500.000 inwoners en Indië slechts 900 artsen voor 55.000.000 inwoners! Deze 900 doctoren zijn voor het overgroote gedeelte ge vestigd op Java en in de groote cultuurcentra der buitengewesten. Dat wil zeggen dat mil- lloenen verstoken zijn van medische hulp. De vereenigin „Simavi", die ook een drie- maandelijksch tijdschrift uitgeeft: „Medische Nood!" verdient dus aller belangstelling en steun. Het is verheugend dat onlangs de Koningin- Moeder hierbij is voorgegaan en „Simavi" met een belangrijke gift heeft verblijd. MULTATULI'S WEDUWE OVERLEDEN. In den nacht van Donderdag op Vrijdag is te 's-Gravenhage overleden mevrouw de we duwe M. F. C. Douwes DekkerHamminck Schepel, de weduwe van Multatull. Kort ge leden had zij onder veel belangstelling haar 90ste verjaardag gevierd. de Pathans, en z'n smerige stegen worden door elk ras van 't Oosten bewoond, 't Is geen stad, maar een caravanserai, en de bevol king daar is voortdurend vlottend. Het En- gelsche garnizoen wordt heel dikwijls veran derd, en ik kon bijna niemand vinden, die daar ten tijde van Eve Durand was geweest. „Zooals ik zei, Peshawar deed me ontstel len. Er zou van alles daar kunnen gebeuren. Een slechte stad wier zonden de zonden zijn van opium en hennep en jalouzie en in trigues. van vechten, moord en plotselingen dood. van spel en woeste dronkenschap, en lust tot wraakneming. Wie kan de duivelach- tigheld verklaren, die in 's menschen bloed komt in sommige streken. Ik wandelde door de „Street of the Story-Tellers" en peinsde tevergeefs over de geschiedenis van Eve Du rand. Wat 'n oord om zoo'n fijn aangelegd jong, onervaren vrouwtje te brengen". „Hebt u miets vernomen?", informeerde Barry Kirk. „Wat was er te verwachten?" Sir Frederic liet 'n klontje suiker in z'n koffie vallen. „Vijftien jaar sinds dat kleine pic-nlc-gezel- schap terugreed naar Peshawar, terug naar 't samenstel van 't eenzame garnizoen, en achter zich de onbereden pony van Eve Durand leinden. Sn vijftien jaren, dat ver zeker ik u, vormen een zeer zwaar gordijn op Indië's grenzen". Bill Rankin wendde zich tot Charlie Chan. „Wat zegt u er van, sergeant?" vroeg hij. Chan dacht na. ,.De stad, genaamd Peshawar ligt zeer dicht bij den Khybsr Pas. die naai de wildernis van Afghanistan leidt", zei hij. Sir Frederic knikte. „Dat is zoo. Maar ieder plekje van den Pas wordt dag en nacht be waakt door Britsche troepen en geen enkele „NEERLAND S ONAFHANKELIJKHEIDS DAG''. De afdeeling Kennemerland van de Unie van Christelijke onderwijzers vergaderde Vrij dagavond in hotel Lion d' Or onder leiding van den voorzitter, den heer A. Vreveld. Nadat de voorzitter de bijeenkomst op de gebruikelijke wijze had geopend en eenige mededeelingen uit het vereenigingsleven had gedaan, was het woord aan den heer L. Mid delhof, die een voordracht hield over „Neer- lands Onafhankelijkheidsdag". Spreker zeide. dat met Neerland's onaf hankelijkheidsdag bedeeld werd de 26e Juli op welken datum in 't jaar 1581 de afwering van Philips II aan het volk werd bekend ge maakt door middel van het „plakkaat van verlatinghe". De eigenlijke afzwering was reeds vier dagen eerder tot stand gekomen. De heer Middelhof gaf vervolgens een uitvoerige uiteenzetting van de geschiedenis, aan dit feit voorafgaan de, waarbij hij wees op het steeds eigen- maehtiger wordende optreden van de Staten tegenover Philips II, Niettemin erkenden zij tot kort vóór het bewuste jaar den Spaansohen Koning nog als hun wettigen heerscher, ge tuige de onderteekening van Philips onder alle officieele stukken. Tegen het besluit van 26 Juli 1581 ontstond hier te lande van de zijde der gewesten weinig verzet. Alleen in de noordelijke provincies kwam eenige oppositie omdat deze gewesten zich in hun provinciale macht beknot voelden. Veelal meent men, en ook in de schoolboekjes kan men dit dikwijls lezen, dat de uitvaardiging van dit besluit met groote plechtigheid gepaard ging. Dit is evenweL onjuist- Geen enkele pamflet- of geschiedschrijver uit dien tijd maakt mel ding van eenige bijzondere gebeurtenis ter gelegenheid van het besluit. Deze onjuiste opvatting dateert reeds van vroegen datum, want reeds Cats en Huygens spreken van plechtigheden in de ridderzaal te Den Haag. Vermoedelijk waren zij in de war met de feestelijkheden, die plaats vonden bij den eed van trouw, door de Staten op den 24en Juli aan den Prins van Oranje afgelegd. Het staat vast, dat de uitvaardiging in allen eenvoud geschiedde, hetgeen te begrijpen is, wanneer men bedenkt, dat zij reeds langen tijd in voorbereiding was en dus feitelijk voor het volk niets nieuws was. Vervolgens kwam spreker tot de vraag, op welke gronden onze voorouders hun daden hebben gemotiveerd. Spreker ging in dat ver band na hoe sinds de oudste tijden zich conflicten tusschen de vorsten en hun onder danen hebben voorgedaan en hoe daar op den duur de verzetsliteratuur uit voort is geko men. Luther stelde zich aanvankelijk zeer scherp tegen over ieder verzet, tegen de bestaande staatsmacht maar naderhand heeft hij zijn opvattingen hieromtrent gewijzigd. Later kwamen o.a. in Engeland, Frankrijk en Neder land de z.g. „monarchomagen", vorstenbe- strij'ders, die verzet tegen den vorst op be paalde gronden geoorloofd achtte. In Engeland waren dat vooral Poynet, John Knox en Buchanan en in Frankrijk Francois Hotman, Hugo Domeilus, Beza en Du Piessis. In ons land verkondigde Marnix van Sint Aldegonde de theorie, dat een volk zijn plich ten tegenover den vorst niet hoefde na te komen, wanneer deze zijn beloften schond of bepaalde tradities, zooaLs de „joyeuse entrée" niet in acht nam. De iedeeën van deze mo narchomagen vinden we ten duidelijkste terug in de considerans van het besluit van 26 Juli 1581. Door den vergevorderden tijd was de heer Middelhof genoodzaakt zijn interessante lezing af te breken en uit te stellen tot de volgende vergadering. Nadat de heer Roosjes nog eenige mede deelingen had gedaan over het te Den Haag gehouden congres van het N. O. G„ sloot de heer Middelhof deze bijeenkomst met ge bed. SCHOENENMAGAZIJN L. PAANAKKER. Het Haarlemsche filiaal van Paanakker's schoenenmagazijn, gevestigd Groote Hout straat 46 is Vrijdagmiddag heropend. Een intensieve verbouwing heeft hier plaats betimmering werd uitgevoerd, heeft belang rijk aan ruimte gewonnen, zoo zelfs, dat er 80 iztplaatsen voor de koopers en koopsters konden worden aangebracht. De fraaie Phi- lipslampen zorgen voor een uitstekende ver lichting. De eerste verdieping is speciaal ingericht voor den verkoop van heerenschoenen. Ook de étalages, die een diepte van vijf meter hebben, en de entrée hebben groote verbeteringen ondergaan. De voorgevel doet het met de geslaagde glas-in-lood ramen bui tengewoon. Degenen, die in de heening mochten ver- keeren hier met hun inkoop niet te zullen slagen, kunnen wij geruststellen. Men heeft namelijk de keuze uit 700 modellen, waarbij ongetwijfeld een ieder iets van zijn gading zal vinden. Europeaan wordt toegestaan om langs dien weg te passeeren, behalve onder zeer bijzon deren voorwaarden. Neen, Eve Durand, zou Indië nooit hebben kunnen verlaten langs den Khyber Pas. Dat zou iets onmogelijks geweest zijn. Laat staan 't onmogelijke, dan zou ze nog geen dag hebben kunnen leven tusschen de woeste mannen van de heuvels over de grens". Chan keek den man van Scotland Yard ernstig aan. ,,'t Is niet te verwonderen", zei hij, „dat u zoo'n groote belangstelling hebt ondervonden. Als ik 't in alle nederigheid zeggen mag, zou ik zeer verlangend zijn om achter dat gordijn waarover u spreekt, te kunnen kijken". „Dat is de vloek van ons vak, sergeant", antwoordde Sir Frederic. „Hoe groot onze successen ook mogen wezen, moeten er altijd nog gordijnen blijven, waarachter we steeds met groot, verlangen zouden willen kijken en 't nooit kunnen. Barry KLrk betaalde de rekening, waarna allen van tafel opstonden. Terwijl 't gezel schap in de kleine voorzaal afscheid van el kaar nam, verdeelde 't zich, momenteel, in twee groepen. Rankin, Kirk en Miss Morrow gingen naar de deur, en na vlug z'n dank te hebben geuit, vloog de verslaggever de straat op. „Mr. Kirk, 1 was heerlijk", zei Miss Morrow „Waarom zijn de Engelschen toch allen zoo boeiend? Vertel me dat eens". „O, zijn ze dat?" Hij haalde z'n schouders op. ,.U zegt 't. Gij meisjes raakt altijd onder hun bekoring, merk ik". „Wel, ze hebben iets over zich. Een atmos feer. Ze zijn niet kleiruteedsch. Hij nam ons, als 't ware. mee op reis. London en Peshawar ik zou uren naar hem kunnen luisteren. Jammer dat ik weg moet. (Wordt vervolgd.) INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct». per regel. MEUBELEN Levering direct aan particulieren, Dressoir, tafel. 2 fauteuils, 4 stoelen moquette, theemeubel, spiegel 2 schilderijen, samen f118.—. Q. A. Buffet met bolle deuren f62.50 Huis-, Salon-, Slaapkamermeubelen, Bedden, Dekens, enz. Alles MET DRIE JAAR SCHRIFTELIJKE GARANTIE. PRIMA AFWERKINQ, NED. MEUBELINDUSTRIE „NEMI". Modelkamer» voor Haarlem: KONINGINNEWEG 18

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1930 | | pagina 6