H.D. VERTELLINGEN
STADSNIEUWS
DE MYSTERIEUSE
VERDWIJNING.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 30 SEPTEMBER 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
Moorschc romance.
Azarque van Ocana
De koning ergert zich
in stilte.
Op een dag zat de ko
ning naar het heldere
water van de Taag te
staren, en zijn ziel was
vol met vage droomen,
maar zijn hart was
jaloersch. Hij keek toe
hoe de zonnestralen
in het water nu eens
van schitterend goud,
dan weer van blin
kend zilver werden.
Tusschen de bloe
men en planten ver
schenen' de dappere
Sarracino en de sehoo-
ne Galiana; toen Azar
que en Celindaja. ver
volgens, hand in hand,
Jarifa en Aben-Ha-
mar, en ten slotte een
gezelschap dames,
waaronder de konin
gin. Zij allen kwamen
om de zambra te zien
dansen.
De koning geef tliet
teeken tot den aan
vang. Sarracino draagt
op zijn gryzen ma
liënkolder een rad des
fortuins, Aben-Hamar
een zwarte wereldbol op een schitterend
scharlaken achtergrond, Azarque op zijn vio-
letten wapenrok in een groen veld twee han
den die zich uitstrekken naar dit devies: „Zij
die samen lijden vreezen het einde hunaer
liefde niet."
De koning ergert zich In stilte; hij weet,
dat die woorden voor Celindaja bedoeld zijn;
hij geeft bevel om den dans te doen ophou
den. De dames smeelcen Celindaja des ko-
nings toorn tot bedaren te brengen; dat doet
zij, maar tot groot ongerief van Azarque. De
koning verjaagt Azarque tot aller verwonde
ring, want zij begrijpen niet wat er gaande
is, al hebben zij hun oogen wijd open. Azar
que wringt zich de handen en gespt zijn
degen los; en allen verdringen zich onrustig
en opgewonden om hem heen. Sarracino en
Aben—Hamar wakkeren den twist nog aan
in plaats van hem te beslechten. Zij nemen
Azarque's partij. En de koning, die ziet, dat
hij alleen staat, steekt zijn degen weer op.
Zoo eindigt het feest, en tevens de vreugde
der dames. De koning keert terug naar
Toledo en Azarque naar Ocana.
Azarque, dapperste aller Moren, geeft ter
eere van Celindaja, schoonste aller Moor-
schen, die hem haar gunsten schenkt en den
koning als slaaf behandelt, een tournooi te
Toledo.
De beroemdste helden uit Spanje verzame
len zich daar: de Gazuls uit Alcala, de Sarra-
cino's uit Cordova, de Gomeles uit Granada
en nog vele andere dapperen en behendigen,
gekleed door de handen en met de teedere
zorgen hunner dames.
Zij rijden Toledo binnen, de Gazuls met
hun roode kolders versierd met fijne gouden
franje; als embleem dragen zij een zee met
hooge golvon en deze woorden: „Zij onder
werpt de gansche wereld".
De Andalla's volgen. Zilveren wapenrokken,
baretten met grijze, blauwe en witte pluimen,
en als devies een liefdegodje op een hoogen
toren, waarop dit inschrift staat: „Ik bemin
hen, die mij vereeren".
Uit Granada zijn zij In groote aantallen
komen opdagen, schitterend als nooit te
voren, gekleed in karmozijnrood. Hun em
bleem is een granaat, gekroond met deze
woorden: „Niemand wage het haar aan te
zien".
Maar van hen allen zijn de Azarques het
schoonst in hun maiskleurige maliënkolders,
en ver boven hen steekt Azarque uit met zijn
door Celindaja geborduurde wapenrok. Zijn
devies Is een zon, die hoog aan den hemel
staat en deze woorden: „Dwaas is hij, die
zijn evenknie zoekt".
Als Celindaja hem ziet binnenkomen, staat
zij op en groet hem; Azarque buigt diep. De
koning, verblind van toorn, roept zijn vazal
len toe: „Doorboort hem met uw lansen".
Celindaja spreekt van uit haar venster,
zonder eenigen vrees voor den koning, de
ridders toe: „Gij redders, spaart zijn lichaam
en mijn ziel. Als gij hem raakt zult gij er
twee dooden in plaats van één".
De koning herhaalt woedend: „Grijpt
Azarque, den verrader!"
Het feest is veranderd in een veldslag.
Sommigen kiezen partij voor Azarque, ande
ren voor den koning. Castiliërs en Anda-
lusiërs vellen hun lansen.
Ten slotte zegevieren Azarque's vijanden;
zij overmeesteren hem en geleiden hem
naar ae gevangenis. Celindaja weent: „Moo-
ren, verlost hem". Haar moeder roept haar
toe: „Ween niet, dwaze. Weet je niet, onge
lukkige, dat niets een koning, die bemint,
kan weerhouden?"
Zoo eindigt de dag. Voor den één victorie,
voor den ander smart;, de één zingt, de
ander weent.
De dappere Moor Azarque, gevangene in
het fort van Toledo, niet omdat hij zijn ko
ning verraden heeft, maar omdat hij zijn
geliefde trouw bleef, wordt naar Ocana ge
leld. De rechters, die hem veroordeelden, zijn
de Achterdocht en de Afgunst, onbetrouw
bare oordeelaars, die zijn dood wenschen.
Door de lucht wapperen de honderd witte
banieren, die de honderd ridders van zijn
garde dragen. Honderd andere ridders zetten
het plein af en geleiden den gevangene voor
den koning.
Als hij de stad binnenkomt, heft hij droevig
zijn oogen op naar de muren van zijn ouder
lijk huis. Zijn bloedverwanten en vrienden
worden er opgesloten gehouden, en slaken
kreten van woede en smart. Azarque zegt met
krachtige stem: „Opent die ramen, gij die
om mij weent, en luistert naar mij".
Dat doen zij. Azarque vervolgt: „D« glorie
van mijn voorouders, het geslacht, dat ik ver
tegenwoordig, de liefde, die ik bezat, hebben
hem afgunstig gemaakt. Hij heeft vernietigd
wat de tijd en het noodlot hadden geëerbie
digd. Dat het hem tot vreugde geweest zou
zijn om dezen drempel met zijn bloed te
kleuren, begrijp ik en verschoon ik, maar
waarom moet hij zijn wraak uitstrekken tot
op de trappen van het schavot? Beween die
schande, en niet mijn dood, Bloedverwanten,
vrienden, had niet een vergiftige pijl die
laagheid kunnen voorkomen? Moet ik dan
sterven -door beulshanden? Hoort gij mij
niet?"
Dan dwingen de mannen Yan de garde hem
verder te gaan en bevelen den heraut zijn
plicht, te doen.
„Dit is de straf", zoo roept de heraut, die
Onze Koning beveelt dat op Azarque, verra
der van hem en Zijn Doorluchtigen Kroon,
toegepast zal worden."
Celindaja lacht om den koning te vleien,
lacht terwijl zij haar gelaat ontsluiert (zoo
weinig standvastig ls het vrouwerihart)O
vrouwen, weinig is er toe noodig om de wal
len en muren uwer ziel neer te halen en om
ver te werpen. Azarque ziet het en zegt tot
den heraut: „Slechts twee woorden; sta mij
toe twee woorden te Spreken; weiger mij
dien gunst niet."
„Twee, en duizend, zoo gij wilt. Zij durft
uwen dood bijwonen, zeker zal zij den moed
hebben u aan te hooren."
I(Een kroon drukt op uw hart, spoedig zal
hij op uw ziel drukken. Lage slavin, je re
geert, maar spoedig zal je zwakheid jou re-
geeren. De tijd zal nog komen, die jou een
kastijding en mij mijn wraak brengt."
Op dit oogenblik vliegt uit de menigte een
pijl omhoog, die op Celindaja gericht is.
Slechts rakelings scheert hij langs haar
heen, en blijft trillend steken In het hout van
het balkon; een opschrift is er aan gehecht,
met deze woorden;
„Ik heb er nog één in mijn koker voor den
koning."
Het volk roept: „Leve Azarque! Dood aan
den koning en Celindaja!" Zooveel leven
maken zij, dat het tot het paleis doordringt.
Celindaja zegt tot den koning: „Bevredig
het volk, laten zij hun wapenen niet tegen
ons keeren."
De koning weigert toe te geven; hij
wenscht Azarque geen genade te schenken.
Het woedende volk doodt de garde en be
vrijdt den gevangene. Celindaja en de koning
vluchten. Azarque gaat naar Olias.
En de Liefde lacht met alles; want slechts
in den strijd kan hij nog rust vinden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct«. per regel.
MEUBELEN
Levering direct aan particulieren, Dressoir, tafel. 2 fauteuils, 4 stoelen moquette, theemeubel, spiegel
2 schilderijen, samen f 118.Q. A. Buffet met bolle deuren f62.50
Huis-, Salon-, Slaapkamermeubelen. Bedden, Dekens, enz.
Alles MET DRIE JAAR SCHRIFTELIJKE GARANTIE. PRIMA AFWERKINO,
NED. MEUBEL-INDUSTRIE „NEW'. Modelkamer» voor Haarlem: KONINGINNEWEG 18
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
„Handigheid*
Hoe „handig" kan zoo'n
aapje zonder de minste
aarzeling sprietloopen.
Dat was nu iets voor
onze wildebrassen van
Hollandache jongens
Klimmen en klauteren,
niet vallen, geen kleeren
scheuren en van moeder
geen standjes er voor.
Ja moeders, we weten er
alles van, wat die rak
kers aan Wecren noodig
hebben. De eenige goede
raad die wij U gevenisi
Koop sterke jongens-
kleeding, sterk van stof,
sterk gemaakt en boven
dien toch ook chic en
kwiek van model, zoo
als onze jongensjassen
met Kreymborg-coupe.
Vergeet vooral niet
onze kwaliteit met onze
prijzen te vergelijken 1
Kreymborg
Groote Markt 1-7
BLOKSCHRIFT, HET SCHRIFT
DER TOEKOMST?
BELANGWEKKENDE TENTOONSTELLING
IN HET BRONGEBOUW.
Op de tentoonstelling „Het kind", die op
het oogenblik in het Brongebouw gehouden
wordt is te zien een collectie schrijfproeven
met blokschrift.
Blokschrift, wij schreven er eenigen tijd
geleden reeds over, heeft alle kans om het
schrift der toekomst te worden. De methode
vant mej. Schaly en den den heer Bakkum,
onderwijzers aan de Amsterdamsche School
vereniging, schijnt hoe langer hij meer bur
gerrecht te verkrijgen. En wellicht terecht.
Het blokschrift heeft vele voordeelen boven
het. schuinschrift eneigenlijk geen enkel
nadeel.
Want de practijk heeft reeds bewezen, dat
het eenige, dat men oppervlakkig als een na
deel veronderstelt in vergelijking met loo
pend schrift, de mindere schrijfsnelheid, een
niet bestaand gebrek is. Om juist te verge
lijken namelijk, moet men dit doen met even
duidelijk loopend schrift, en dan blijkt het,
dat om dit te voorschijn te brengen in de
meeste gevallen zelfs meer tijd noodig is dan
voor blokschrift, dat zoo goed als a 11 ij d
duidelijk is.
Een ander -groot voordeel is de gezondere
en natuurlijker schrijfhouding. De schuine
en daardoor gewrongen houding van het
lichaam is bij blokschrift onnoodig, niet al
leen worden daardoor vergroeiingen van de
ruggepaat voorkomen, maar ook is de schrij
ver minder geneigd om „met den neus op het
papier te liggen", het is dus beter voor de
oogen.
Vier duizend kinderen in Nederland be
oefenen blokschrift en vele specimen van
hun schrijfwijze zijn op de blokschrift-
afdeeling van de Haarlemsche ten
toonstelling neergelegd. Wij hebben kunnen
constateeren, dat het eene werk wel eens
minder duidelijk is en wël eens leelijker ge
schreven (hetgeen bewijst, dat het karakter
van het schrift allerminst verloren gaat bij
blokschrift), dan het andere, maar over het
algemeen moest toch, wanneer wij ons de
vraag stelden: Zouden wij, indien alles ge
schreven was in loopend schrift en door zulke
jonge kinderen ook het werk zoo duidelijk
hebben kunnen lezen?, het antwoord uitval
len ten gunste van blokschrift.
De gelijkenis met schrijfmachine-schrift
was dikwijls treffend.
Wij vernamen, dat op de Phillps-scholen
het blokschrift bij voorkeur onderwezen
wordt en dat er tal van bedrijven zijn, waar
beoefenaars van blokschrift zeker niet achter
staan bij hen, die loopend schrijven, zooal
aan de eersten niet de voorkeur wordt ge
geven.
Het blokschrift wordt op tal van scholen,
vooral particuliere, en thans ook op sommige
openbare te Amsterdam onderwezen. Ook van
Haarlemsche scholen, o.a. de Haarlemsche
Schoolvereeniging zijn er inzendingen.
Het Montessori-onderwijs, hoewel het een
eigen schrijfmethode heeft, heeft ook het
blokschrift ingevoerd.
Zoo gelooven wij, dat deze in den aanvang
veel bestreden wijze van schrijven, die ech
ter in Engeland al jaren in zwang is een zeer
belangrijke plaats gaat innemen niet alleen
op school, maar ook reeds in het bedrijfs
leven, daar er vele ouderen zijn, die haar be
oefenen.
En over tien jaar zal wellicht een tentoon
stelling van blokschrift even merkwaardig
zijn, als het organiseersn van een tentoon
stelling van schuinschrift op het oogenblik.
Bij ons bezoek konden wij constateeren,
dat de afdeeling blokschrift zich op de, ook
overigens zeer interessante expositie, in een
bijzonder groote belangstelling verheugt.
EEN AUTOBUSDIENST
AMSTERDAM—ZANDVOORT?
NIEUWE AANVRAGE BIJ GED. STATEN
BEHANDELD.
Zooals wij kort geleden meedeelden is bij
Gedeputeerde Staten van Noord-Holland ten
derde male ingekomen een aanvrage om ver
gunning tot het exploiteeren van. een auto
busdienst ZandvoortHaarlemAmsterdam
en terug.
Tweemaal hebben God. Staten een derge
lijke aanvrage reeds geweigerd, eenmaal
aan den ondernemer Van Jaarsveld te Hil
versum en eenmaal aan het gemeentebestuur
van Zandvoort.
Deze derde aanvrage was van L. A. Kors te
Andijk en betrof een eenigszins andere route
namelijk van Haarlem tot Amsterdam door
den Haarlemmermeerpolder.
Maandagmorgen behandelde een commissie
uit Gedeputeerde Staten, bestaande uit de
heeren mr. A. Bruch, voorzitter en D. Kooi
man de tegen de aanvrage ingebrachte be
zwaren in openbare zitting.
Ingekomen was een bezwaarschrift van de
N.V. Haarlemsche Brockway Bus Maatschap
pij, die onder de aandacht bracht, dat zij zich
voorstelde de te Haarlem en in de omstreken
geëxploiteerde locale en interlocale buslij
nen uit te breiden, weshalve zij het onprac-
tisch en praematuur noemt om nu reeds, in
afwachting van de verbetering der wegen in
en om Haarlem en in Haarlemmermeer een
outsider een vergunning te geven. Zij meent
door haar uitgebreid bedrijf dit vervoer, zoo
dra de wegen voldoende verbeterd zijn, het
best te kunnen dienen.
De Nederlandsche Spoorwegen verwezen
naar hun vroeger geopperde bezwaren, waar
voor wat betreft het gedeelte Amsterdam-
Haarlem nu hiervoor de Haarlemmermeer
gekozen is, slechts nieuwe bezwaren in de
plaats komen, namelijk ten aanzien van de
schade, die toegebracht zou kunnen worden
aan de lijnen van de Hollandsche Electrische
Spoorweg Maatschappij in de Haarlemmer
meer.
De gemeente Bloemendaal protesteerde,
omdat er al goede verbindingen zijn, en om
dat de smalle wegen niet geschikt zijn voor
dit vervoer.
De Noord-Zuid Hollandsche tram vroeg in
de vergunning een vervoerverbod op te ne
men voor het traject Haarlem-Zandvoort.
De gemeente Haarlem heeft geen bezwaar
tegen den busdienst op zichzelf, doch ernstig
bezwaar tegen de voorgenomen route yan
Haarlemmermeer over den Nieuwen Weg en
de Zomervaart. Deze wegen zijn veel te smal,
er zijn te veel bochten in en ae zijn daardoor
te 'gevaarlijk om er verkeer met autobussen
toe te staan.
Het gemeentebestuur was vertegenwoordigd
door den heer C. J. Bos, hoofdinspecteur
van politie, die het bezwaarschrift kortelings
toelichtte.
Voor de Brockway-maatschappij was aan
wezig de directeur de heer M. C. van der
Wal, die aan het adres niets hd toe te voe
gen.
De heer Kors zelf weerlegde de bezwaren
van de gemeente Haarlem. De brug in de
Zomervaart is volgens spr. 3.25 M. breed. Te
Andijk zijn 24 bruggen van slechts 2.75 M.
breed en in de acht jaar, dat hij daar rijdt-
heeft spr. er nog nooit een leuning geraakt.
De tram wenscht een vervoerverbod van
Haarlem naar Zandvoort. Wanneer het niet
anders kan zal spr. er niet op tegen hebben
om van Haarlem af geen reizigers mee te ne
men, doch wel, indien dit ook van Heem
stede af wordt voorgeschreven.
De heer Kors zeide nog, geen ongelukken
te vreezen. In Andijk heeft hij 8 jaar gere
den zonder ongelukken te maken.
De heer A. Buitenman medefirmant in
de autobussen-onderneming noemde deZomer
vaart een hoofdweg in vergelijking met de
in Andijk bereden wegen.
Wat de vervoersbehoeften betreft, spreker
heeft in Haarlemmermeer tal van menschen
getuigt van het ernstige streven der leden om
het beoogde doel te bereiken. Verscheidene
leden stonden hun beste werken voor het zoo
sympathieke doel af. Kunstlievend Haarlem
verzuime niet deze interessante tentoonstel
ling te bezoeken enloten te koopen!
SCHEIDSGERECHT VOOR DEN
BOLLENHANDEL GEHULDIGD.
WAARDEERING VOOR HET VELE
GEPRESTEERDE.
Het Scheidsgerecht voor den Bloembollen-
handel heeft een bijzonder drukken tijd
achter den rug en als blijk van waardeering
en dank voor het door de beroepsinstantie
in dien tijd gepresteerde heeft de Algemeene
Vereeniging voor Bloembollencultuur het
Maandagmiddag een eenvoudige hulde ge
bracht.
Te vier uur vereenigden zich hoofdbe
stuursleden en leden met den voorzitter,
qnder-voorzitters, secretaris en leden van het
scheidsgerecht in de zaal voor de Bloemen-
keuringen in het Krelagehuis-
De voorzitter der Algemeene Vereeniging,
de heer E. H. K r e I a g e, richtte zich tot het
Scheidsgerecht met een toespraak, waarin
hij er van gewaagde, dat het niet de eerste
maal was, dat hij waardeerende woorden tot
het Scheidsgerecht richtte. Het feit, aldus
spr., dat dergelijke uitingen een eenigsziras
periodiek karakter aannemen, wel verre van
haar waarde te verkleinen, verhoogt er veel
eer de beteekenis van. De heer Krelage her
innerde er aan, dat twee oorzaken het in den
loop der jaren reeds belangrijk gestegen
aantal zaken in de beide laatste jaren plot
seling tot een onvoorziene en ongekende
hoogte deden stijgen: de vorstschade en de
prijsdaling. Weken achtereen hebben de ju
ridische leiding en de scheidsrechters dien
tengevolge twee volle dagen per week aart
iange en vermoeiende zittingen van het
Scheidsgerecht moeten opofferen.
Deze abnormale omstandigheden werden
nog verzwaard door de langdurige en ern
stige ziekte van den hooggewaardeerden
secretaris van het Scheidsgerecht, Mr. R. C.
Bakhuizen van den Brink, dien wij tot ons
aller vreugde hier heden in goede gezond
heid mogen begroeten.
De heer Krelage sprak de verwachting uit,
dat de werkzaamheden na eenigen tijd zui
len verminderen, doch tevens gaf hij de ver
zekering, dat het Hoofdbestuur er zich ern
stig mee bezig houdt om maatregelen te ne
men, om te voorkomen, dat de arbeid van
het Scheidsgerecht vastloopt, tengevolge van
overstelping met zaken en tevens om een
tijdige publicatie der uitspraken te waar
borgen.
Spr. getuigde, dat uit den boezem van de
vereeniging spontaan de gedachte is opge
komen om op eenigerlei wijze uiting te geven
aan de gevoelens van dankbare waardeering
jegens de leden. Het Hoofdbestuur heeft het
een eer en een voorrecht gacht om aan den
wensch der leden gevolg te geven.
Als blijvend persoonlijk aandenken bood
de heer Krelage aan ieder der leden van het
Scheidsgerecht daarop een speciaal voor dit
doel door kunstzinnige hand ontworpen bloe-
menvaas aan met het opschrift: „Scheids
gerecht voor den Bloembollenhandel 1929".
Deze toespraak werd namens het Scheids
gerecht beantwoord door den voorzitter, mr.
A. H. J. M e r e n s.
De heer Merens bevestigde, dat het laatste;
jaar voor het Scheidsgerecht bijzonder druk
is geweest. In één jaar .heeft het 400 uitspra
ken gegeven, dat beteekent zelfs dat 500 a,
600 geschillen opgelost zijn. Het leeuwen
deel van dit werk is uitgevoerd door den
secretaris. Dat twee zittingen per week ge
houden werden, met doorgaans 17 a 18 zaken
per zitting, kon alleen door de goede organi
satie van het bureau. De heer Merens zeide,
aangenaam getroffen te zijn, dat juist uit
den boezem van de vereeniging de gedachte
om hulde te brengen naar voren was geko
men, omdat waar een overwinnaar geweest
is ook een verliezer was. Dat beide catego
rieën nochtans bereid waren om hun waar
deering uit te spreken is een bewijs, dat
beiden van oordeel zijn, dat het Scheids
gerecht naar beste weten geoordeeld heeft.
De heer Merens eindigde, met het Scheids
gerecht in de belangstelling der leden aan te
bevelen.
„KUNST ZIJ ONS DOEL"
In de ledenvergadering van het teeken
college K. Z. O. D„ in het Waaggebouw ge-
houde.., hadden eenige bestuurswisselingen
plaats. De heeren F. H. Smit Jr. en Jos.
Rovers traden uit het bestuur, de laatste
wegens vertrek naar Amsterdam. Hun plaat
sen werden ingenomen door de heeren H. J.
Wesseling en Alb. Arens, respectievelijk als
lokaal Commissaris en Secretaris. Er werd.
een bestuur gekozen voor het K.Z.O.D. ziekte-
steunfonds. De verloting voor dit steunfonds
heeft een uitstekend verloop. Vele loten zijn
reeds verkocht. De werken, die voor deze var
loting door de leden werden afgestaan, zijn
tentoongesteld in den kunsthandel van den
heer Smit Jr., Groote Houtstraat, die hier
voor zijn zalen ter beschikking stelde. Het is
een zeer bezienswaardige verzameling, die
gesproken, die een busdienst wenschten.
Aangezien niemand meer iets op te mer
ken had, sloot de voorzitter de zitting.
Ged. Staten zullen later hun uitspraak be
kend maken.
FEUILLETON
8)
Sir Frederic ging 't vertrek door. doch
bleef nog even staan vlak voor de deur,
waardoor Egbert tegen hem aanbotste, dds
met belangstelling het voormalig hoofd van
de C. I. D. had aangestaard.
UI.
Barry Kirk stapte uit z'n woonkamer door
openslaande deinen in den kleinen tuin, die
z'n bungalof' In de lucht versierde „mijn
voortuin", noemde hij dien. Hij liep tot de
borstwering en stond uit te kijken op 'n uit
zicht als weinig voortuinen ooit hebben
aangeboden. Twintig verdiepingen laser lag
de afwisselende schittering en duisternis van
de stad; ver verwijderd fladderden de lich
ten der veerbooten over de haven als ver
moeide vuurvliegen.
De sterren waren helder en schitterend en
verbazend dicht boven z'n hoofd, maar hij
hoorde 't gelul van de mistklok bij Belve
dère. en hij wist, dat de zeedamp door de
sluisdeur binnenkwam. Tegen middernacht
zou hij warrelen en zuigen rondom z'n ver
heven tehuis en hom van de wereld afslui
ten als 'n sluier van wazige tullo. Hij hield
van den mist. Zwaar van den geur van ver
wijderde tuinen, zout door den adem van
de Stille Zuidzee, was hij 't handelsmerk van
zijn stad. Hij ging weer naar binnen, terwijl
hij zersvuldig de deuren acntor zich s oot.
Een oogenblik keek hij z'n woonkamer
rond die met goeden smaak en uit een rui
me beurs ingericht, iets zeer gezelligs had.
Een groote, diepe canapé, verscheidene ge
makkelijke stoelen, een half dozijn plafond -
lampen, die hun warm, geel schijnsel uit
straalden, een levendig vuur dat onder een
ruime schouw knetterde 't deed er niet
toe hoe luid de wind aan de luiken ram
melde, hier was gemak en gezelligheid.
Kirk liep door naar z'n eetkamer, waar
Paradise de kaarsen, op de groote tafel, aan
stak. De bloemen, 't sneeuwwitte damast,
het oude zilver leverden 'n volmaakt schil
derij op. en voorspelde 'n volmaakt diner.
Kirk inspecteerde de tien plaatskaarten en
glimlachte.
„Alles schijnt in de puntjes te zijn, van
avond", zei hij. „Dat moet ook. Grootmoe
der komt en je weet hoe ze denkt over 'n
celibataire's huishouden. Haar te hooren
zeggen: „Elk tehuis heeft de hand van een
vrouw noodig".
„We zullen mevrouw nogmaals ontwape
nen. meneer", antwoordde Paradise.
„Dat is mijn doel. Niet dat 't iets zal helpen.
Als mevrouw haar meening heeft gevestigd,
blijft 't zoo".
De bel van de huisdeur ging over, en Paradise
ging met langzamen, majestueuzen stap er
heen. Terwijl hij de woonkamer binnenkwam
stond Barry Kirk een oogenblik stil, vastge
houden door 't beeld wat hij daar zag. De
vrouwelijke advocaat stond juist voor de deur
die naar de hal leidde. Ze droeg een een
voudig dinertoilet van oranje kleur, en haar
donkere oogen lachten.
„Miss Morrow", zei Kirk, terwijl 'hij vlug op
haar afkwam, „als u 't niet kwalijk neemt,
dat ik 't zeg, u ziet er niet erg als 'n ad
vocaat uit, vanavond".
„Ik veronderstel dat dit als 'n compliment
is bedoeld", was haar antwoord. Chan ver
scheen achter haar. „Hier is Mr. Chan, we
kwamen samen boven In de lift. Goede hemel,
we zijn toch niet de eersten".
„Toen ik 'n jongen was", glimlachte Kirk,
„begon ik 'altijd met 't glazuur van m'n koek
af te eten, waarmee ik maar zeggen wil dat
bij mij 't beste altijd 't eerste isGoeden
avond Mr. Chan".
Chan boog. „Ik ben zeer getroffen door uw
goedheid. Er is vanavond weer een groote
bijzonderheid aan mijn herinneringen uit 't
vasteland gevoegd. Hij had een ietwaat vaal
dinerjaquette aan. maar z'n boord en man
chetten waren helder en z'n manieren correct.
Paradise volgde met hun goed op z'n arm,
en verdween door een verwijderde deur. Er
ging weer een deur open. Sir Frederic Bruce
stond op den drempel.
„Goeden avond, Miss Morrow", zei hij. „Op
mijn woord u ziet er bekoorlijk uit. En Mr.
Chan. Dat is 'n geluk u bent de eerste.
U weet dat ik beloofde u een souvenir te laten
zien van mijn duister verleden.
?Iij ging weg en kwam zijn kamer weer
binnen. Kirk bracht z'n gasten bij 't knap
pend haardvuur.
„Ga zitten als 't je blieft", zei hij. „De
menschen vragen me altijd, hoe ik die vree-
selijke San Francisco-winden hier boven kan
verdragen". Hij wuifde met een hand naar de
schouw. „Dit is een van m'n antwoorden".
Sir Frederic kwam weer bij hen, een ge
distingeerde gestalte in z'n avondcostuum.
Hij had 'n paar pantoffels in z'n hand. De
voorschoenen waren van donkerrood fluweel,
ongeveer zooals oude Bourgogne, en op elk er
van was een versiering aangebracht, een
Chineesch letterteeken, omgeven door 'n tee-
kening van oranjeappelbloesems. Hij over
handigde er een aan 't meisje en de andere
aan Charlie Chan.
„Prachtig," reip Miss Morrow uit. En wat 'n
geschiedenis is er aan verbonden! De daad
werkelijke leiddraad." i
„Niet al te daadwerkelijk, zooals gebleken
is", zeide de groote detective, schouder op
halend.
„Ik waag 't te vermoeden dat u weet wat
't letterteeken op 't fluweel beduidt?" infor
meerde Chan.
„Ja", zei Sir Frederic. „Niet al te zeer ge-
eigend, in dit geval, geloof ik, Men heeft me
verteld dat 't beteekent: „geluk en 'n lang
leven".
„Juist." Chan draaide de pantoffel lang
zaam In zn hand om. „Er bestaan 101 variëtei
ten van dit teeken, 100 voor 't volk, een
voor den keizer gereserveerd. Een mooi ge
schenk. Het schoeisel van een mandarijn, dat
alleen past voor Iemand die een hooge positie
bekleedt en fortuin heeft.
„Wel, ze waren aan Hilary Gait's voeten,
toen we hem vermoord op den grond vonden
liggen", zei Sir Frederic.
„Loop zacht, mijn beste vriend," dat schreef
de Chineesche minister in den brief dien hij
er bij voegde. Hilary Galt liep dien avond
zacht, maar hij liep nooit meer". De Engelsch-
man nam de pantoffels weer aan. „A propos
ik durf 't haast niet te vragen maar ik
wilde liever dat u vanavond aan tafel niet
hierover spreekt."
„Maar, natuurlijk", antwoordde 't meisje
verwonderd.
„En dat geval met Eve Durand. Ah eh
ik vrees dat ik vanmiddag aan de lunch wat
onbescheide nben geweest. Nu ik niet langer
aan de Yard ben verbonden, veroorloof ik
mezelf wel eens wat veel vrijheid. U begrijp!,
me. sergeant?"
Chan's oogjes keken hem aan met een
vasten blik, die Sir Frederic ietwat verlegen
maakten.
„Even een oogenblik buitenspoorig wor
dend," zei de Cchinees. .,1k ben A I cere-
discipel in de school der stilzwijgendheid".
„Daar ben ik zeker van", glimlachte de
groote man.
„Ik weet zeker dat ik geen impuls zou krij
gen om deze gevallen te opperen", ging Chan
voort. „U bent een schitterend man, Sir Fre
deric; u weet dat de Chineezen 'n psychisch
volk zijn."
„Werkelijk?"
„Ongetwijfeld. Iets heeft me geleerd
„O, ja, daar behoeven we niet op door te
gaan", viel Sir Frederic hem haastig In de
rede. „Ik heb nog even iets te doen in 't
kantoor beneden. Als u me 'n oogenblik wilt
excuseeren".
Hij verdween met de pantoffels In z'n kamer
Miss Morrow wendde zich verbaasd tot Kirk
„Wat, ter wereld, bedoelde hij? Zeker Eve
Durand
Mr. Chan is psychisch", antwoordde Kirk.
„Mogelijk kan hij 't u uitleggen."
Chan grijnsde. „Soms leiden psychische
gevoelens beslist nergens heen," merkte hij
op.
Paradise geleidde nog 'n paar gasten, door
de buitenste hal naar de woonkamer. Een
klein vogelachtig vrouwtje stond op haar
teenen om Barry Kirk 'n kus te geven.
„Barry, slechte jongen; ik heb je in geen
eeuwen gezien. Zeg me niet dat je je arme
oude grootmoeder hebt vergeten."
„Dat zou ik niet kunnen", lachte hij.
„Niet terwijl ik nog gezond en krachtig
ben", antwoordde ze. Ze kwam naar den
haard toe. „Wat heb je 't hier gezellig".
..Grootmoeder, dit is Miss Morrow", zei
Kirk. ..Mrs. Dawson Kirk."
De oude dame nam de handen van het
meisje in de hare. .Lieve, 't doet me plezier
u te leeron kennen."
„Miss Morrow is advocaat," voegde Kirk ec
aan toe, (Wordt vervolgd.), j
