Hl
HET LEVEN IN INDIE.
H. D. VERTELLING
DE WEDERGEBOORTE VAN WILLIAMSBURG.
De vroolijke kant
De malaise. Babyshow te Makassar.
Filmrage. Cunningham en zijn allures.
Automobilisme op Java. Een automobilist
door Inlanders gesteenigd.
(Bijzondere correspondentie).
et is al malaise, wat de klok slaat,
tantièmes en gratificaties blijven
uit, personeel wordt ingekrompen
of ontslagen, ondernemingen
sluiten en groote makelaarskan
toren voeren een salarisverlaging van 10 pet.
in, maar te Soerabaja, de lichtstad van ons
Oosten, doen de amusements-établlssemen-
ten alles om publiek te trekken. Zij organl-
seeren groote gecostumeerde nacht forsten,
apache-bals met kostbare prijzen en het
nieuwste is een „amateur-cabaret-concours".
Ik vind het meer dan spijtig, dat ik niet
in de gelegenheid ben deze unieke voorstel
ling bij te wonen, want deze vondst van een
gewieksten exploitant dunkt mij een uitge
zochte kans, je eens fiink te vermaken ten
koste van je even-naaste. Ik herinner mij een
recensie van Barbarossa in „De Telegraaf"
over examens aan de Amsterdamsche
tooneelschool, waarin hij schreef, een uur
lang in de zalige verbeelding te hebben ge
leefd, dat hij was in een inrichting voor
spraakgebrekkigen„Dikke r's, Weentjes
weerden Wot-jes woopen, overkokende sis
klanken en mollige lipletters te kust en te
keur"
Als het zoo op de Tooneelschool was, hoe
moet het dan wel wezen op een amateur-
cabaret-concours! Neen, die wedstrijd lijkt
mij een vermaak van de eerste orde en het
getuigt van intelligentie bij den ondernemer,
dat hij voor lederen deelnemer of deelneem
ster een troostprijs beschikbaar stelt.
Wij gaan voor het overige ln Indië anders
sterk vooruit! Kort geleden ls te Makassar
„de eerste baby-show van Makassar en mis
schien wel van Indië" gehouden. In de jury
zaten twee dames, een .dokter, een .sport
man", en een kunstschilder en deze jury (dit
is een merkwaardige eigenschap van jury's
in het algemeen) „had het niet gemakkelijk"
volgens het blad, dat het geval vermeld
de, hetgeen ik mij kan voorstellen, want wie
gaat er in 's hemelsnaam op Zondagavond
voor zijn pleizler kleine kindertjes keuren?
Enfin, Makassar moet er over in de wolken
zijn geweest en er waren ook prijzen voor
•de stevigste kinderen hetgeen tenminste
nog reden heeft hiermaar wij zijn
toch zoo vrij, te hopen, dat het bij Makas
sar blijft en deze manie niet overslaat naar
het eiland Java. Ook de schoonheidswed-
strijden zijn in Indië „in de kiem gesmoord".
Er is te Bandoeng eens een „Miss Jaarbeurs"
gekozen, die een „Mrs." was en die natuur
lijk prompt den volgenden dag naar Holly
wood wilde en in andere plaatsen zijn even
eens pogingen gedaan, om het tot verkiezin
gen van beauties te brengen.
De bladen hebben echter die taxaties van
vrouwelijk- schoon niet aangemoedigd en
de heele zaak ls doodgebloed, zoodat wij aan
he: voorrecht van het bezit van een ,,Miss
Indonesië" bijtijds ontkomen zijn. Al had
zoo n juffrouw ln Europa, wanneer zij zich
inot haar rivalen ging meten, misschien goed
werk kunnen doen door eenige sprookjes over
Inclie uit de wereld te helpen.
De Indische pers heeft reeds herhaalde
lijk in.de noodzakelijkheid verkeerd,, geval
len van „voorlichting" omtrent Nederlandsch-
In iië van het buitenland, welke de toestan
den bij ons in een „min of meer" verkeerd
licht plaatsten, te signaleeren, maar het
staaltje, dat mij dezer dagen onder de oogen
kwam en dat nota bene van zeer recenten
datum is, slaat wellicht alle records op dit
gebied. Ik heb den desbetreffenden brief zelf
in handen gehad en kan dus voor de waarheid
instaan! Medio Juni van dit Jaar bestelden
eenige vliegsport-enthousiasten telegrafisch
in Duitschland bij een „Luftfahrtindustrie"
te Krefeld een güjvüegtuig, dat zij, even
eens telegrafisch, vooruit betaalden. Oor
spronkelijk zou de verscheping plaats heb
ben over Hamburg, de vracht zou worden vol
daan na aankomst van het toestel in Indië,
maar later bleek, dat het vliegtuig naar
Rotterdam was verzonden, vanwaar het met
een ,.Lloyd"-boot naar Indië zou worden ver
scheept. Intusschen kregen de koopers een
brief van de Luftfahrtindustrie te Krefeld,
waarin het verzoek werd gedaan, ook eerst
de vracht over te maken, want, en nu komt
het: „Die Spedition in Rotterdam weigert
sich Ihr Flugzeug abzusenden, bevor nicht
Rmk... als Vorschuss auf die Fracht bezahlt
sind, weil in Indien Unruhen ausgebrochen
sind und daher für das Ankommen der Sen-
dung gefürchtet wird". Wel, de glijvliegers ln
spé, die ik persoonlijk ken, hebben zich ge
haast, via de „Factorij" het bedrag aan Rijks
marken telegrafisch over te maken, maar
van hun verbazing over de buitengewoon
goede inlichtingen van een expeditiefirma te
Rotterdam zijn zij nog niet bekomen.
Ondervond mejuffrouw Jan is de bezwaren
van te veel populariteit, de Australische
vlieger Cunningham, die kort geleden in
Indië een paar tusschenlandingen heeft ge
maakt, moet zich, te oordeelen naar de ver
halen, die over hem de ronde doen, zoo
wonderlijk hebben gedragen, dat hij bij een
eventueelen terugkeer op een tweede gul
onthaal niet behoeft te rekenen. Op het
vliegveld ..Darmo" ie Soerabaja, kreeg hij
ongenoegen met den agent van de „Knilm"
wiens hulpvaardigheid recht evenredig is met
zijn dikte; Cunningham is op alle mogelijke
manieren geholpen en men heeft zich voor
hem uitgesloofd, gelijk men dat bier steeds
doet voor een sportvlleger-op-doorreis hoe
is mLss Amy Johnson niet bijgestaan!
maar de man moet met bulderende stem
zijn meening hebben verkondigd over de
„Incompetentie van de Knllm-mecaniciens"
en hij moet uit Soerabaja vertrokken zijn
zonder zijn hotelrekenLng te betalenom
in Singapore een crash te maken, waarbij
zijn toestel werd vernield. ZUn wonderlijke
manier van doen heeft tot veel critiek aan
leiding gegeven; een lid van de Brltsche ge
meenschap :e Soerabaja voelde zich zelfs
verplicht, aan de redactie van het Soerabaja-
sche blad, dat een uitvoerig relaas van de ge
dragingen des heeren Cunningham had ge-
eeven, een brief te sturen, waarin de
Ëngelschman het vertrouwen uitspTak, dat
„onze Nederlandsche vrienden dezen „on-
beschoften" bezoeker niet zullen beschouwen
als vertegenwoordigend het volk van het
Vereenied' Koninkrijk van Australië".
De lijst met namen van slachtoffers van
auto-ongelukken neemt van week tot week
in lengte toe. Vooral in de omgeving van
Batavia heeft de week-end ettelijke dooden
en gewonden gekost door botsingen en slip
partij enz. In dit land, waar de afstanden
zoo groot zijn. dat, men op een lang traject
wol hard moet rijden, wil een behoorlijk
„gemiddelde" bereikt worden, zijn de auto
ongelukken van allerlei aard niet minder tal
rijk dan in Nederland met zijn vaak veel
slechter wegen; hier komt er echter nog een
gevaar bij, dat gaandeweg een terreur dreig-t
:e worden. Schuld of geen schuld, de auto
mobilist. die op den buitenweg een aanrij
ding heeft, waarbij Inlanders gewond raken
en die uit menschlievendheW uitstapt om
hulp te verleenen of een gekwetste in zijn
wagen wil meenemen om hem elders te laten
verbinden en verzorgen, loopt tegenwoordig
een ernstig risico en zelfs levensgevaar: ge
beurt erger.s een ongeval en is een Inlander,
een spelend kind, dat opeens den weg over
steekt of wie ook het slachtoffer een van
de vreemde dingen op binnenwegen is, dat
Inlanders en vooral vrouwen, die met lasten
op den rug langs de wegen trekken, bij het
naderen van een auto steevast overhollen,
alsof ze dan veiliger zijn dan stroomt ter
stond de gealarmeerde kampongbevolking toe
die gewoonlijk zulk een dreigende houding
aanneemt, dat het den automobilist geraden
voorkomt, maar schielijk te retlreeren. Gis
teren heeft zich nabij Semarang weer een
dergelijk geval voorgedaan met een auto
rijder, die in botsing was gekomen met een
grobak, een lastkar, en toen den grobak-
voerder van den bok moet hebben geslin
gerd. De te hoop geloopen bevolking heeft
den automobilist, en zijn medepassagiers, In
landers, met groote keien gesteenigd, maar
zij hebben zich, schoon zwaar gewond en hevig
bloedend, nog met de auto uit de voeten
kunnen maken en de stad weten te berei
ken. En het is geen uitzondering meer, dat de
bevolking gelooft, het recht zelf te mogen
hanteeren, in het besef van haar overmacht,
op zulke oogenblikken. Het wordt tijd, dat
de overheid met imponeerenae straffen aan
deze excessen paal en perk gaat stellen.
Vooralsnog moet echter iedere automobilist
die niet gewapend is om zich desnoods te ver
dedigen, bedacht op eigen lijfsbehoud, het
zekere voor het onzekere nemen en door
rijden! Later kan hij dan'wel bij de politie
aangeven, hetgeen gepasseerd is. Iets anders
zit er niet op.
J. R. D.
Semarang, 23 September.
HOE MEN MOEDIG KAN
WORDEN.
Tot nu toe kenden wij alleen de uitdruk
king: iemand moed inspreken. Maar het
schijnt thans ook mogelijk geworden te zijn,
Iemand moed in tespuiten!
Een lector in biologie aan de Universiteit
van Cambridge beweert nl. en wij mogen
aannemen dat hij deze bewering eerst na
nauwkeurig en ernstig onderzoek heeft geuit
dat wanneer iemand in gevaar een moe
dige daad verricht, hij dit doet onder den in
vloed van adrenaline, een stof. die geleverd
wordt door een klier in de nabijheid der nie
ren. Helden, zegt hij, zijn eenvoudig men-
schen met groote adrenaline-klieren. De nor
male functie van deze klieren is te zorgen
voor de instandhouding van het lichaam.
Adrenaline kan in het laboratorium ver
vaardigd worden uit koolteer. Er zijn onlangs
proeven mee genomen, die buitengewoon in
teressant wayen. Een zeer zachtaardige kat
gaf men een inspuiting met een geringe hoe
veelheid adrenaline en spoedig veranderde
het dier in een woeste furie die een grooten
hond aanviel en hem binnen eenige oogen
blikken tot een schandelijke vlucht nood
zaakte!
STUDEERENDE GEVANGENEN.
In eenige der gevangenissen in Engeland is
iets nieuws ingevoerd dat verstrekkende ge
volgen kan hebben. Eenige jaren geleden
heeft een dame Olga Nethersole lid van een
vereenlging tot bevordering der volksgezond
heid, van de regenten dier gevangenissen
verlof gekregen om voor de gevangenen voor
drachten te houden over onderwerpen, de
gezondheid betreffende.
Eenige vooraanstaande medici hebben
hierbij belangeloos hun medewerking ver
leend en zoowel mej. Nethersole als deze
medici hebben veel voldoening van hun ar
beid.
De voordrachten hebben zeer veel succes
gehad, zoowel bij de vrouwelijke als de man
nelijke gevangenen en aan het eind van el-
ken cursus kunnen de gevangenen een soort
van examen afleggen, waarvoor prijzen be
schikbaar zijn gesteld. De regenten hebben
nu 't voorstel aan de regeering gedaan deze
prijzen den vorm van gelduitkeerlngen te
geven Op deze wijze zouden de gevangenen,
als zij in VTljheid worden gesteld, de beschik
king hebben over een min of meer belang
rijke som geld.
De goede gevolgen van de uitvoering van
dit. nieuwe denkbeeld voor de gezondheid en
de opgewektheid der gevangenen zijn reeds
duidelijk merkbaar.
GOED VOOR DEN GROEI.
In Engeland heeft zich onlangs een merk
waardig geval van groei voorgedaan bij een-
vrouw van dertig Jaar. Zij leed aan geelzucht.
De dokter had haar daarom in bed gehou
den en haar kleine doses toegediend van
een mengsel van bismuth en calomel (zoete
kwik). Toen zij weer op de been was, meende
haar echtgenoot te ontdekken, dat zij groo-
ter geworden was. Nauwkeurige metingen
werden verricht, waaruit bleek dat haar leng
te Inderdaad met bijna 4 cM. was toegeno
men.
Ongeveer 14 dagen later werd zij opnieuw
gemeten en toen bleek dat er nog ruim 1
c.M. bijgekomen was. En nóg groeit zU lang
zaam.
Dit geval ls een puzzle voor de medische
wetenschap want tot. nu toe werd algemeen
aangenomen dat, nadat men ongeveer 21
iaar was geworden, de beenderen niet meer
in lengte konden toenemen. Er zijn nu echter
eenige medici, die overhellen naar de mee
ning dat door abnormale werking van be
paalde klieren de beenderen nog kunnen
groeien.
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbe
houden).
Reduan.
MOORSCIIE ROMANCE.
Mei tweeduizend Moorsche ridders trekt
Reduan door de wereld; hij steelt het. vee
en bedreigt het volk. Uit de verte ziet hij de
kanteelen van de muren van Jaen; tusschen
Ubeda en Andujar trekt hij voorbij als een
Pijl-
De klokken van Baza lulden den oorlog
in.
In stilte trekken zij voorbij, de ridders; men
hoort noch hun trompetten weerschallen.
noch hun rossen hinniken. Ten slotte geven
de spleders, die van afstand tot afstand ge
plaatst zijn, elkaar met brandende flam
bouwen het afgesproken teeken.
De klokken van Baza luiden den oorlog
in.
In het Oosten komt de zon op, de Christe
nen openen hun deuren, de vijanden verza
melen zich. de lucht, en de echo weerklinken
van het wapengekletter, het geschetter der
trompetten, het geroffel der trommels, gehin
nik, geroep en geschreeuw.
De klokken van Baza luiden den oorlog
in.
„Dus toch ga JU, Reduan. naar de feesten
in Pisergua, terwijl je weet, dat Je betere
dingen te doen staan dan naar feesten te
gaan.
Vandaag ga Je, gisteren ben Je gekomen,
alleen gekomen om mij te bedriegen; je be
driegt mij en verlaat mij dan.
Je zegt, dat je naar het feest gaat: doe
je wel ooit iets anders dan spelen? Op je
overwinningen beroem je je; je verliezen laat
je buiten rekening. Je schept er behagen
in mU te beleedigen, en als Ik er mij over
bedroef of verontwaardig, vermeerder ik je
plezier.
Je liegt, als Je mU zegt., dat Je me>t tegen
zin naar die feesten gaat. twee Moorschen
wachten Je daar en elk van haar denkt, dat
zij alleen leeft in Je gedachten.
Je bent rijk en bezit veel. maar wat het
zwaarste weegt van alle dingen ter wereld
kun je mU niet geven: je woord. Je zou het
mij niet kunnen geven, als je wilde, want Je
hebt het over de aarde verspreid in duizend
stukken. Dat de hemel mij op je wreke, want
de aarde zal te klein worden voor de zielen
die je gestolen hebt. Moge Allah verhinderen,
dat de zon Je weg beschUnt, dat de maan van
achter de wolken vandaan komt om Je te be
stralen, moge je je sporen verliezen en alle
stappen, die je vooruit doen wilt, in omge
keerde richting gekeerd worden.
Dat de twee schoone Moorschen de valsch-
heid van je ziel mogen inzien, al beschermt
je dan ook de nacht, moeder aller grauw-
dieven, dat zij je mogen bespotten en wan
trouwen.
Dat Je harnas van glas moge zUn, Je wape
nen van zacht staal, als je het strijdperk in
treedt, en dat Je neer moge storten met den
dood ln het hart, omdat je mU achter laat
met erger dan de dood in het hart.
Valsche diamant, gevat ln een keisteen,
fiere ziel in een wreed hart. Man, onbe
stendig als de wind, veranderlijk als de zee.
onrustig als het vuur. Als de tranen, die ik
nu vergiet, tongen waren, zou ik nog geen
woorden genoeg hebben om je te beschuldi
gen.
Vijand, ik ben het weenen en lUden moe.
achterdocht is de oorzaak van mijn smart
geweest. Ik weet, verrader, dat mijn woor
den je ternauwernood raken; want hU. die
beschuldigt, is niet ver van vergeven af.
Zoo beklaagt zich Lindaraja tegen den
dapperen Reduan, in den tuin van het Al-
hambra, aan den voet van een groenen
myrthenboom. De Moor. die zonder schuld,
hoewel niet zonder smart is. neemt Lindara-
Ja's blanke hand: „Wees stil, schoone sterre,
en ween niet meer. Geloof ook niet. dat je
beschuldigingen mü kwetsen, want het is
waar. dat hU- die beschuldigt niet ver van
vergeving af is".
Van verre ziet hU Jaen liggen, dat hU be
loofd heeft te zullen nemen, de dappere
Reduan. Zijn oogen doorspieden hot: aan
alle zijden is het gepantserd met muren, die
zijn hoop doen vervliegen. HU ziet de hooge
rots, met torens gekroond, en hU zucht, de
Moor, en spreekt de stad aldus toe:
Jaen, duur zal het mU te staan komen,
dat mijn tong langer was dan mUn lans.
Den koning heb ik beloofd in één nacht te
volbrengen, waartoe een eeuw niet voldoende
zou zUn, nu ben lk verplicht het onmo
gelijke te doen, en de uitkomst zal niet on
zeker zijn. Onbetwistbare waarheid: snel be
sloten, lang berouwd. Met den dood zal lk
dit moeten boeten. Jaen veroveren of sterven.
En Lindaraja heb ik beloofd mU niet voor
haar oogen te zullen vertoonen voordat ik de
stad genomen heb".
Dan wendt hU zich tot zUn Mooren. en
vraagt hen om raad; vUfdulzend zUn er, ge
harnast en met lansen gewapend. Zij ant
woorden. dat de stad sterk is. gepantserd met
muren en torens, dat er achter de wallen
dappere ridders klaar staan om haar te ver
dedigen en dat het ln dit geval, nu falen
bijna zeker en slagen zeer twUfelachtlg is.
beter is niets in de waagschaal te stel
len.
Op een mooien morgen laat Reduan
het. sein tot den aanval op Jaen weerklinken,
en de trompetten schallen door de lucht. Hij
bestUgt zijn vlugvoetlg ros, zonder te wachten
op zijn volgelingen, die aarzelen; want allen
veroordeelen zUn stoutmoedigheid.
HU nadert de muren; gelooft hij dan het.
geluk zoo bU de haren te kunnen pakken? Een
vlijmende pijl schiet tusschen de kanteelen
uit. en doodt Reduan en verlost Jaen uit het
dreigende gevaar. En terwUi zijn ziel zich
van zUn lichaam los maakt, dat moe op het
zand uitgestrekt ligt. zegt hU:
„Ik had graag in Je armen willen sterven.
Lindaraja, en niet te midden van de Christe
nen. Want al zou ik duizend maal gestorven
zUn, duizend maal zou je mij het leven terug
gegeven hebben. MUn eenige smart ls niet.
dat ik Jaen verloren heb maar dat ik Jou nooit
weer zal zien".
Een ander zal zich weldra gelukkiger
achten Jou te winnen, dan tienduizend malen
Jaen te veroveren. Eén gunst vraag ik Allah,
de allerlaatste: „dat hy zich nooit in je bezit
moge verheugen, cat je je evenmin door hem
zult laten overwinnen als Jaen het zich liet
doen door mU".
Een onderhoud met W. Dawson.
(Van onzen ParUschen correspondent)
E- is één ding wat den Amerikaan
buitengewoon hindert en misschien
is dat wel één van de redenen
waarom hij zoo graag naar .rotten
old Europe" toekomt en er. als
souvenir, enkele antiquiteiten van mee
neemt. Dat is de nog jonge geschiedenis
van zijn land en het gebrek, het gemis aan
oudheden. Vandaar (waa rhet geld geen rol
speelt) dat talrijke Amerikanen heele hui
zen, oude patricische paleizen in Europa
hebben lat epafbreken, steen voor steen, om
ze ginds weer op te bouwen. Vandaar ook
dat er zoon zwendelmaar genoeg
daarover.
De eigenlUke geschieden,'s van de Veree-
nigde Staten begint bU den onafhankelijk
heidsoorlog tegen Engeland, bU de veld
tochten van La Fayette en Rochambeau. De
twee groote Fransche generaals nu die ge
streden hebben voor de onafhankelUkheid,
hadden hun hoofdkwartier opgeslagen ln
Williamsburg, in den staat Virginia. Daar
ligt de bakermat van de Amerikaansche
vrijheid. Op de zelfde plaats waar eens de
tenten van de Fransche troepen stonden ls
een moderne stad gesticht, die alleen in
naam nog herinnert aan de historische
plaats. Want in die 150 Jaren welke ons van
de evenementen van toen scheiden is het
oude fort geheel in puin gevallen, men heeft,
in een materialistic hen strUd, alles wat nog
overbleef van de nederzetting als „rommel"
opgeruimd.
De groote John Rockefeller, de dollarko
ning die reeds millloenen heeft uitgegeven
voor de restauratie van de voornaamste
Fransche historische gebouwen, die geheel
uit eigen middelen het paleis van Versailles,
de kathedraal van Reims en het kasteel var.
Fontainebleau laat restaureeren. heeft
thans het plan opgevat om Williamsburg,
het bolwerk van de Amerikaansche Onaf
hankelUkheid te doen herleven, zooals het
in die dagen, in het einde van de XVIIIde
eeuw was. Reeds is men er begonnen zoo
lulden de berichten van daar om alle
moderne huizen, welke op de plaats van
de vesting stonden, aan te koopen en af te
breken om het emplacement vrij te maken
voor de reconstructie van oud-Wllllamsburg.
Nu is dat alles eenvoudiger gezegd dan
gedaan, want met geld alleen bereikt men
nog niets. En waar de geschiedenis van de
Fransche veldtochten ginds hier. in Frank-
rUk is uitgewerkt en opgeteekend, daar
wordt het een quaestie om hier al de plan
nen te bestudeeren.
De Amerikanen hebben dat weer eens
echtAmerikaansch aangepakt. De re
geering in Washington, die van zelf spre
kend alle sympathie voor het plan van
Rockefeller heeft, begon een specialen atta
ché voor deze aangelegenheid te verbinden
aan de Amerikaansche legatie te ParUs. Het
is de heer Warrington Dawson, doorkneed
in de geschiedenis van beide landen, en met
hem zUn we eens gaan praten over de groot-
sche plannen.
De omgeving leende er zich toe. De Ame
rikaansche attaché, die reeds meer dan der
tig jaar in Frankrijk woont, hoeft een
magnifiek buitenhuis In Versailles. Van zijn
kamer uit, waar hU als oorlogsverminkte
hét grootste deel van den dag aan een rust
bed js gekluisterd, heeft hU een prachtig
uitzicht over het onvergelUkelUk mooie
kasteel en het park. En in die Ideale om
geving hebben we zitten praten over het
werk. verbonden aan de realisatie van dit
sympathieke plan.
Er bestaan ln Wtlljamsburg nog enkele
huizen, specimen van de Engelsche bouw
stijl der XVIIIde eeuw. maar het is slechts
héél weinig. We zouden natuurlijk, waar we
hier toch eenige authentieke voorbeelden
hebben, ln den zelfden trant verder kun
nen bouwen, maar de opgave is wel dege-
lUk om alles historisch Juist zoo te maken
als het was. Er mag njet de minste fantasie
bU komen. Ik heb daarom niet alleen tal
rijke nasporingen in FrankrUk gedaan, maar
ook in Engeland en mUn correspondent daar
heeft in de Bodleyan-blblotheek van Oxford
eer. document van het grootste belang ge
vonden. Het was het plan van het paleis
van den gouverneur. Daar dat het hoofdge
bouw van de oude nederzetting was. zUn we
reeds een heel eind verder gekomen. We
zUn aan het breken en opruimen gegaan
en daar vond men. onder de fundamenten
van de moderne hulzen, welke we lieten af
breken, talrUke graven van Fransche sol
daten. die aan de expedjtie deelnamen en
die daar zUn gestorven of gesneuveld. Op
het oogenblik zoek lk lr» de archieven van
de verschillende Fransche ministeries naar
de rapporten van den geneeskundigen dienst
welke aan de Fransche troepen was toe
vertrouwd. MogelUk dat we zoo ook de na
men kunnen te weten komen van de „pollus"
wier overbluf seis men nu heeft gevonden.
Maar het moofste zal ik u nu eens laten
zien.... wilt u me dat dossier daar even
aangeven?
Uit het omslagje kwamen enkele oude pa
pieren.
Stelt u voor. zoo ging de heer Dawson
verder, een paar dagen geleden krUg lk een
telefoontje van graaf de Longvllllers. die me
vraagt of ik hem eens kan ontvangen. Na
tuurlijk met het grootste genoegen. Mijn
bezoeker kwam en vertelde me. als Introduc
tie. dat hU de schoonzoon was van mar
kiezen de Rochambeau en dat hU in zijn
kasteel in Thorê (Lolr et Cher) nog enkele
documenten had. afkomstig van de
Rochambeau's, welke misschien wel van be
lang voor mij konden zijn. En Jawel hoor.
daar kwamen uit zijn binnenzak deze twee
en dertig pagina's schrift, voorzien van der
tig plannen van Wiiyamsburg. Het was
alles van de hand van Rochambeau. En u
ziet, we hebben niet stil gezeten. Hier hebt
u reeds de plannen welke onze teekenaars
hebben kunnen vervaardigen, aan de hand
van deze kostbare aanwUzingen.
En hoe lang denkt u dat de recon
structie van oud-Williamsburg zal duren?
Een vaag gebaar als antwoord. We zoeken
nog, zoeken nog allerlei details, we rekenen
nog op de hulp en de medewerking van
allen die misschien nog oude familiepapie
ren of brieven hebben, waaruit we iets te
weten kunnen komen. De plaats waar ge
neraal lord Cornwallis. bevelhebber van de
Engelsche troepen, zUn degen overgaf aan
Washington, Rochambeau en Lafayette, de
zetel van de regeering van Virginia, de stad
waarnaar Lafayette in 1824 nog eens terug
keerde omdat hU „de oude vesting nog een
maal wilde zien alvorens te sterven", moet
voor ons, Amerikanen, het blUvend symbool
zijn van onze vrUhe.'d, waaraan we onze
grootheid danken.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
DE BEWAKING DER
LONDENSCHE DOKKEN.
De diefstallen uit bevrachtingen van sche
pen in de dokken van Londen zyn in den
laatsten tUd op zoo schrikbarende wUze toe
genomen dat eenige groote firma's en koop
lieden nu te zamen een plan hebben gemaakt
voor een extra bewaking der dokken door
vrijwilligers. Het mag eenige verwondering
wekken dat de politiemacht van de haven
van Londen die uit 800 man bestaat, niet vol
doende blUkt te zijn voor de bewaking der
dokken, vooral omdat de rivierpolitie 'och
ook nog beschikbaar is om onmïddelIUk hulp
te bieden als dit noodig mocht zUn. Maar
men moet daarbU niet vergeten dat het nier
gaat om een oppervlakte van ruim 10.000 000
M2„ zoodat de geregelde politiemacht waar-
schijnlUk zeer verheugd zal zUn over hulp
van vrijwilligers.
Er zUn vele voorbeelden van. dat particu
lieren een extra-politiemacht hebben ge
vormd. In Amerika bUvoorbeeld zijn zulke
vrijwilligers-politiebeambten vaak opgetre
den tegen paarden- en veedieven.
RATTENVANGERS.
De stad HAvre houdt er een speciaal voor
dit doel getraind corps katten op na die tot
taak hebben oorlog te voeren tegen de legers
ratten, die de dokken en pakhuizen onveilig
maken.
Het ls nog niet algemeen genoeg bekend
welk een verschrikkelUke vUand van den
mensch de rat ls. HU verspreidt besmettelijke
ziekten, in de eerste plaats de pest. En iede;
jaar veroorzaakt hU In alle beschaafde lan
den mlllioenen en millloenen schade.
Dr. Adrian Loir staat nu aan het hoofd van
het kattencorps in Havre. Hij heeft nl. ont
dekt, dat een bepaald soort katten uitsteken
de rattenvangers waren. En zoo kwam hU er
toe, zich op het fokken van deze katten te
gaan toeleggen. Ziin kattenleger doet nu uit
stekend werk in Havre. Verschillende van
deze dieren hebben al op schepen ve'e reizen
rondom de wereld gemaakt en de gezagvoer
ders van deze schenen hebben verklaard, dat
de tegenwoordigheid van de katten aan
boord gepaard ging met de afwezigheid van
ratten.
Het voorbeeld van Dr. Loir begint thans in
andere plaatsen navolging te vinden Ook
daar gaat men zich toeleggen on het vormen
van rattenbestrijdende kattenlegers.
OP DE TONIJNEN VANGST.
Tot nu toe werden aan de Engelsche kust
met den hengel weinig of geen bepaalde
groote visschen gevangen. Dit was wel ge
regeld het geval aan de kusten van Califonic.
Nieuw-Zeeland en Canada. Maar de Engel
sche zeehengelaar moesten zich tevreden stel
len met zee-paling, rog, heilbot en dergelijke.
In den laatsten tUd ls hierin evenwel ver
andering gekomen. Een groot aantal tonUnen
(behoorende tot dc familie der makreelen)
zijn gezien In de buurt van de Engelsche
kust.. Deze visschen wegen soms wel 1500
pond en worden wel tien voet lang. En de
Engelsche zeehengelaars hebben dan ook al
eenige heel mooie vangsten gehad.
Te Scarborough zUn vier van deze kolos
sale visschen gevangen; de kleinste woog
560 en de grootste 735 pond.
Wanneer de tonUn „aan den haak is ge
slagen" begint de eigenlUke strUd pas. De
tonUn toch is een van de sterkste visschen
ter wereld en hU kan een boot soms over een
afstand van vele mijlen voortrekken, voordat
hij binnengehaald kan worden. Op dat oogen
blik komt het op behendigheid aan, zoowel
voor den man, die den hengel met de lUn
hanteert als voor de mannen in de boot. Wan
neer de boot gedurende dezen strijd niet door
bekwamen handen bediend wordt, bestaat er
altyd gevaar voor omslaan.
De tonUn springt nooit boven het water uit
bij deze worsteling om zijn leven, maar hU
duikt onder en kronkelt zich ln allerlei rich
tingen. Het kan uren duren vóór de strUd ge
wonnen is; de kracht en dc behendigheid van
den vlsscher worden op een zwaren proef ge
steld.
Het Meisje (tot den bleeken, ultgeputten
man met de verwelkte bouquet op den straat
hoek) „Ik kon me echt niet meer herinneren
of ik Maandag of Dinsdag gezegd had. hoor!
Maar ik wist dat Je wachten zou!"
„Life" merkt bitter, maar met verschrik
kelUke juistheid op. dat de hoofdoorzaak van
den tragen gang van zaken in den Chince
schen burgeroorlog ls. dat deze oorlog niet ge
financierd wordt door Amerika.
Een groote gedachte van Arnold Bennett,
den vermaarden Engelsche schrijver; „Goede
smaak lf beter dan slechte smaak, maar slech
te smaak ls beier dan geen smaak".
Men bepelnze dit.
Een man die 's avonds In een van die
heet kleine auto'tjcs meereed, die sommige ln
ons land „boulevard-luis" noemen, sprak tot
den bestuurder van het vehikel;
„Wat is het Ineens stikdonker! ZUn we in
een tunnel?"
„Tunnel? Waarachtig niet!" antwoordde
de eigenaar. „We zUn onder een vrachtauto!"
Het smoezelige kleine sehoennoets^rtje
klampte den grooten artist aan en vroeg:
„Schoenpoetsen, meneer?"
„Nee", zei dc groote artist, .maar als JU
je snuit gaat wasschen zal ik Je een kwartje
geven".
„Goed. meneer", zei de Jongen, verdween en
kwam met gewasschen gezicht terug.
„Hier ls Je kwartje zei de groote artist.
„Houd het", zei de brutale iongen „Houd
het en laa. er uw haren voor knippen, me
neer".
