KOOT PIANO'S
NAAR DE BRONNEN VAN DEN RIJN
Radio muziek der week.
EEN VOORBESPREKING
BIOSCOOP
INGEZONDEN
HEEREN BAAI
AGENDA.
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 1 NOVEMBER 1930
TWEEDE BLAD
door Dr. W. G. N. v. d. SLEEN.
Uitzicht uit ons kamp; de waterval van Schaffhausen.
De waterval van Schaffhausen met zijn
woeste schoonheid ligt weer achter ons. De
wilde stroomversnelling bij het stadje zelf
eveneens. Op weg naar Stein zien wij telkens
neer in het diepe dal door donkere bosschen
ingesloten waar tusschen het water ook don
ker, diep en helder, snel voortglijdt. Dan
wijken de bergen uiteen. Het vriendelijke
Stein, dat door een houten brug met onze
zijde der rivier verbonden is, noodt tot stop
pen om even een kijkje te nemen in het oude
stadje. Een kerktorentje met roode leien ge
dekt, zoo spits dat het krom getrokken is;
aardige huizen met veranda's aan den
waterkant, waar de oleander bloeit en daar
vóór de zeer snelstroomende, glasheldere
rivier, die beneden de brug op het duistere
dal toestroomt, maar die boven de brug veel
breeder is en een aantal lage eilanden om
spoelt zoodat haast van een meer gesproken
kan worden. Aan weerskanten van den plas
staan lange rijen Italiaansche populieren die
aan het landschap iets vertrouwds geven, b.v.
aan de Maasvallei in Limburg doen denken.
Dat is het begin van den Untersee, die bij
Constanz door een smalle arm en met Bo-
densee in verbinding staat. Een vriendelijk
lachend landschap evenals het stadje zelf,
waar vele huizen aardig beschilderd zijn en
met houten erkers vol bloeiende geraniums
prijken. De rit langs den Untersee geeft tel
kens weer schilderachtige landschapsbeelden
te zien. Schiereilandjes, met villa's bebouwd,
steken in het meer uit en vormen met hoog
geboomte omzoomde stille bochten, terwijl
om de landtong heen de Noordwesten wind
groote gekuifde golven opjaagt. Aan onze
rechterhand gaan de heuvels steil omhoog,
met sparrenbosch begroeid en deze donkere
hellingen vormen een merkwaardig contrast
met de geweldige ruimte aan de andere zijde.
Voorbij Constanz wordt het landschapsbeeld
anders, het meer wordt grooter, zoodat de
overkant slechts door een waas zichtbaar is.
Het landschap is zwak glooiend, de hoogere
bergen trekken zich verder terug. Telkens
passeeren wij aardige vroolijke, keurig ver
zorgde dorpen, waar alles een netten, weige-
stelden indruk maakt; een prettig volk ook,
dat vrij uit de oogen kijkt.
Zware wolken komen opzetten; de over
zijde van het meer baadt in het zonlicht,
maar wij rijden verder in stroomenden regen,
dertig, veertig, vijftig kilometer ver. Aan het
Zuideinde van het meer bij Rorsbach breekt
de lucht en even verder vinden wij, wat wij
zochten, Een oude Rijnarm, die na de kana
liseering nog slechts weinig afvoert, mondt
hier in het meer, dat natuurlijk in den loop
der eeuwen al kilometers ver is dicht geslibd.
Zoo'n breede vlakke terreinstrook biedt altijd
wel kampeergelegenheid en al gauw staat
onze tent overend; dan pas hebben we tijd
om eens goed rond te zien en even later
drijft onze vouwboot, de Kurk, langzaam
stroomaf. Een ongelooflijk mooie omgeving.
De Rijnarm is een paar honderd meter breed,
met riet omzoomd, aan den overkant met
berken en elzen afgezet, die volmaakt in het
water spiegelen. De zon begint door te komen
en verlicht het achterliggende landschap,
waar de bergreuzen van Vorarlberg steil op
rijzen boven de vlakte; op den linkeroever is
het nog hoog heuvelland, hier en daar met
aardige dorpjes en donkere dennenbosschen
bezet. Aan den riviermond staat een groot
wit huis. door populieren omgeven en daar
naast trekt zich de groote blauwe vlakte van
het meer van Constanz uit. Hel verlicht door
de ondergaande zon zwemmen daar statig
voor den riviermond een 'vijf-en-twintigtal
prachtige blanke zwanen. Een sprookje!
De volgende dag was een rustdag» maar de
Jongens hadden 's morgen voor zessen al een
zwanennest gevonden. De wilde zwanen
komen hier zeer veel voor en juist deze Rijn
arm is een van hun door de regeering be
schermde broedplaatsen, zoodat wij op een
boottochtje wel een tiental paren met jongen
in allerlei grootte te zien kregen en telkens
konden genieten van het heerlijke, pronkende
aanvallen van het mannetje, waneer wij te
dicht bij vrouw of jongen kwamen, 's Middags
peddelden wij over het meer naar de Dornier-
wall fabrieken, waar een twaalfmotorig vlieg-
tuie oo stapel lag, dat de volgende week zijn
proefvluchten moet doen om dan den tocht
naar Amerika te ondernemen. De groote buur
van den overkant, de Zeppelin, kwam ook
even uit Friedrichshaven over om te kijken.
Een prachtig gezicht, dat zilveren gevaarte,
dat zoo doelbewust komt aanzetten, door de
bleek-b'.auwe lucht van den zeldzaam mooien
zomerdag.
En als wij dan het stuur weer Zuidwaarts
wenden, verandert het landschap buitenge
woon snel. Zagen wij vanaf onze kampplaats
aan den Achterrhein de bergen van Vorarl
berg als een biauwwazige krans het land
schap omsluiten, thans zitten wij er binnen
een uur midden in. Een heerlijk gezicht als
wij daar, een heuvelrug rondend, plotseling
een paar sneeuwtoppen zien verrijzen. Eerst
gaat het nog bijna voortdurend langs en
door de vlakte, net door zand en grind van
den Rijn opgevulde gedeelte, dat vroeger
Bodensee is geweest; dan naderen steile
heuvels, die middenin het dal schijnen te lig
gen, de trap waarover de gletcher is heen
geschoven en neergevallen toen hij den rots
grond ging uitdiepen tot de geweldige kom,
die thans het meer van Constanz vormt. Een
steile helling en een dito daling bij de
Hirschensprung brengen ons dan uit de vlak
te in een veel nauwer Rijndal, waar de lang
zame steiging begint, die ons zonder merk
bare helling tot aan het begin der Via Mala
op achthonder meter zal brengen. Maar eerst
passeeren wij nog menig bekende plaats.
Buchs, met vlak daarvoor het aardige oude
Werdenburg waar nog één oud roofridderslot
vrijwel intact en ook nog steeds bewoond is;
een slot, dat in de middeleeuwen een groote
beruchtheid had verworven. Deze ridders de
slotheeren, waren de tolbazen van het Rijn
dal en ge weet het Albula en Julier, Splugen
en Bernardien pas, ze voeren alle naar
Thusis, naar Chur, naar het dal van den
Rijn.
Chur ligt verlaten in echte Zondagsstilte.
Dat is een heerlijk ding van dit Zwitsersche
volk, dat het zijn vrijen tijd buiten door
brengt, niet in de Kalverstraat of op de Cool-
singel. maar in bosch en veld, liefst boven de
twee duizend meter, wat vanuit Chur ook al
weer gemakkelijker kan als vanuit de Jor-
daan of de Schiedamsche dijk. Denk maar
aan Arosa. Da vos, Lentzerheide en dergelijke
heerlijkheden meer. Onze weg blijft voor-
loopig nog laag, dat is te zeggen wij blijven
het dal van den Rijn volgen. Reichenau is
een belangrijk punt. Daar immers komen
Voor- en Achter-Rijn bij elkaar, de Voor-Rijn
vanaf den Gothard. de Achter-Riln van Ber
nardino en Splügen. De Voor-Rijn is de
langste, dus de eigenlijke Rijn maar ze heeft
niet de sympathie van de kinderen omdat ze
dik, bruin, troebel is. De Achter-Rijn daaren
tegen is een heldere groen-bruisende berg
stroom en dus kiezen wij met algemeene
stemmen de richting Ragaz-Thusis. Weer een
buitengewoon mooie rit. Al dadelijk zien wij
neer in een tamelijk diepliggend dal, waar de
Ilcht-groene Rijnstroom al slingerend zijn
weg zoekt tusschen de grijze zandbanken
door. Daar achter ligt Reichenau hoog boven
de dennen uit en daar weer verheffen zich
de steile rotswanden, die gekroo\d zijn door
de met sneew bedekte Ringelhömer. Voor wij
het goed en wel weten, zijn wij Thusis door
en zitten midden in de Via Mala, de slechte
weg. het gevaarlijkste gedeelte van den ge-
heelen tocht uit de warme Italiaansche lan
den vandaan naar benoorden de Alpen ge
legen bergen en wouden. Een slechte weg. die
berucht was van Rome's poorten tot aan de
stranden der Oostzee, want de Splügenpas is
eeuwen lang, vooral in het begin onzer jaar
telling, een der meeste gebruikte verbindin
gen tusschen Noord en Zuid geweest. De Ro
meinen onder andere hebben er druk gebruik
van gemaakt! Thans bemerkt de reiziger
weinig meer van dit vroeger zoo geweldige en
gevreesde verkeersopstakel. Een uitstekende
autoweg slingert door de kloof. Loodrechte
rotswanden verheffen zich aan weerszijden
eenige honderden meters hoog, zoo steil, dat
ze op vele plaatsen zelfs geen ruimte bi^en
voor de toch zoo weinig ruimte vragende
sparren. Slechts op één plek verbreedt, de
kloof zich zoodat wat weilanden, al is het op
hellingen van 45 graden ongeveer, het be
staan van het dorpje, Rongellen, mogelijk
maken. Dan volgt wat zwaar sparrebosch en
voor dat de kloof daar weer te steil voor
wordt noodigt een open plek aan den weg
kant ens uit om daar op adem te komen;
want op één na de steilste helling van Zwit-
INGF.ZONDEN MEDE DEELINGEN ii 60 CU. per regel.
seriand ligt achter ons en dat ls voor onze
Chevrolet met zijn aanhangwagen een heele
prestatie. De steilste hadden wij trouwens
ook al gehad, die ligt tusschen Donqueschln-
gen en Schaffhausen vlak voor het Zwitser
sche douanestation. Als daar je remmen niet
in orde zijn, kom je Zwitserland halsoverkop
binnen en dat staat gek per auto. Straks
gaat het nu vol moed verder. Geleidelijke
stijging tot Hinterrhein, dat op 1600 M. hoogte
ligt en daar hopen wij een weekje te blijven.
dooi KAREL DE JONG.
De Zondag-programmas van eigen bodem
geven ditmaal weinig wat tot een bespreking
noodt. Daarentegen trekt het concert van hei
Londensche B. B. C.-orkest mijn aandacht:
behalve Regers Variaties en Fuga op een
ihema van Mozart vermeldt het programma
het pianoconcert van Mozart Köohers Ver-
zeichniss no. 466, dus het concert in c min.,
te spelen door de Fransche pianiste Marcelle
Meyer. Zoowel concert als speelster zijn op
het podium onzer Concertzaal geweest, doch
niet „te zamen en in vereeniging"de solo
partij van het concert werd voorbeeldig ver
tolkt door Robert Casadesus, terwijl daaren
tegen Marcelle Meyer zich als een voortreffe
lijke technisch onfeilbare, modern georiën
teerde klavierspeelster deed kennen in Ravel's
Trio en in Fransche pianomuziek uit verschil
lende tijden. Ik vrees alleen dat zij Mozart
wat modern-droog zal spelen, maar t kan
meevallen. Over Regers orkestwerk schreef
ik reeds een en ander.
Frankfort zendt Maandagavond een Maihler-
programma uit. dat uit twee nagelaten gedeel
ten van M.'s tiende Symphonie, benevens
.Das Lied von der Eröe" bestaat. Het is be
kend dat Mahler, evenals Bruckner vast ge
loofde dat het een mensch niet vergund was
meer dan 9 symphonieën te schrijven; na zijn
negende zou hij moeten sterven. Zoo was 't
Beethoven gegaan; Mozart en Haydn telden
ze voorzichtigheidshalve maar niet meer. Om
het omineuze getal te ontwijken heeft Mahler
zijn „Lied von der Erde" ook wel als „sympho
nie" betiteld; met zijn laatste, in 1909 ge
schreven symphonie mee had hij er dan 10
geschreven en was daarmee over 't gevaar
lijke punt heen. 't Heeft hem niet mogen
ba:en: het Noodlot heeft zich niet coor de
vrij naïeve Hst laten beïnvloeden. Mahler is
in 1911 gestorven zonder ooit een uitvoering
noch van ,Das Lied von der Erde", noch
van zijn 9de Symphonie gehoord te heb
ben.
Op het gebied der symphonieën vind ik
verder de 4de van Tchaikowsky (Daventry
Nat. Woensdag 3.50) en de 1ste van Brahms
(Avro Donderdagavond) vermeld.
De 4de s. van Tchaikowsky ls minder alge
meen bekend dan de 5de en 6e (Pathétique)
Het Residentie-orkest voert ze nog al eens
uit, maar ik herinner mij niet. ze tot dusver
in Haarlem gehoord te hebben. Ze werd ge
schreven in 1877, dus toen Tch. 37 Jaar oud
was en verscheen als op. 36 in druk. Ze be
staat uit de volgende 4 deelen: 1. Andante e
Allegro, 2 Andantino in modo di Canzone. 3.
Scherzo (pizzicato ostlnato), 4. Allegro con
fuoco. Zij ontstond kort na de ontbinding
van zijn kort huwelijk; dat voor hem een
bron van verdriet was. De componist heeft
in een schrijven aan zijn weldoenster Mevr.
de wed. Von Meck (die hem door een jaar
geld van 6000 roebel in staat had gesteld fi
nancieel onafhankelijk te zijn en zich geheel
aan zijn kunst te wijden) aanwijzingen om
trent den inhoud dezer symphonie gegeven.
Zij is in t kort als volgt: in 1. heerscht de
nood'otsgedache. die den mensch tot machte
loosheid slaat, en hem zijn toevlucht doet
nemen tot droomen van denkbeeldig geluk;
2. geeft de melancholie van het vervlogen ge
luk, dat in de herinnering opdoemt: 3. vage
beelden als ln een roes; 4. een aansporing om
aan de vreugde van anderen levenskracht te
ontleenen. Deze symphonie werd het eerst te
Moskou onder Nicolai Rubinstein ('n broeder
van den grooten pianist Anton R.) uitge
voerd; waardeering in ruimere kringen heeft
ze eerst gevonden nadat de 6e beroemd ge
worden was.
Betreffende de eerste, eveneens ln 1877 ver
schenen Symphonie van Brahms slechts en
kele opmerkingen. De eerste schetsen voor
dit werk voeren terug tot het jaar 1854 en
pas in 1876 werd het voltooid. Het heeft dus
wel lang geduurd eer B. de definitieve ge
daante er aan gegeven had die den toets zij
ner scherpe zelfkritiek kon doorstaan. Toen
eindelijk was de auteur 43 Jaar oud: enkele
orkestwerken (2 serenades op. 11 en 16) en de
Variaties op een Thema van Haydn (op. 56a)
waren in 1857, 1858 en 1872 voorafgegaan eer
hij het waagde voor de openbaarheid met de
groote symphonisten van vroeger in het krijt
te treden. Zijn eerste symphonie werd aan
vankelijk nog al duister gevonden: op het
eerste hoofddeel mag deze kwalificatie ten
deele van toepassing zijn. maar het Andante
zwelgt in mooie melodiek en welluidendheid:
de bouw van het Allegretto is zóó eenvoudig,
die der Finale zóó monumentaal, dat bij het
zachte licht van het eerste en de schittering
van de laatste het woord „duister" volstrekt
niet past- Deze finale is wel een der uitbun
digste stukken van den gewoonlijk gereser
veerd en componist; de jubel aan 't slot ware
een Beethoven waardig. Men merke ln het
Andante de verwerking der twee eerste melo
die-maten in verschillende stemmen op. De
melodie die in de inleiding der Finale de
hoorn daarna de fluit brengt, als een troost
na voorafgegane heftige uitbarsting, is
ontleend aan het Westminster Carillon; zij
keert ook na de doorwerking terug, in de
plaats van het hoofdthema, dat juist aan het
begin der doorwerking integraal verschijnt.
De opera ..La Serva Padrona" (De Dienst
maagd als Meesteres) van G. B. Pergolesi
(17101736). die Dinsdagavond te Bern op
gevoerd wordt, heeft historische beteekenis.
Het ruim een uur durende werk was oor
spronkelijk als inlasch (intermezzo) gecom
poneerd, bestemd om de entre-actes van ern
stige operas of tragedies aan te vullen, zoo
als in Iaüë reeds aan het einde der 15de
eeuw gebruikeUjk was. Uit die Intermezzi
heeft de Opera buffa zich ontwikkeld; voor
het Intermezzo kwam het ballet in de plaats.
,.La Serva Padrona", in 1733 geschreven, heeft
later als opera buffa een triomftocht door
alle landen gedaan; dit werk werd ln 1752 de
inzet van den strijd tusschen Buffonisten en
Anti-buffonlsten te Parijs. Het vloeit over
van geest en vernuft. Er komen slechts twee
zingende en één sprekende persoon in voor;
de begeleiding Ls slechts voor strijkorkest. De
behandeling van de stof maakte het werk tot
een model voor de latere „Opera oomique".
K. DE JONG,
LUXOR-THEATER.
Clara Bow in „Wie van de
heeren?" Afpersing. Op
het tooneel AlbcrtL
Deze week weder twee hoofdnummers in he;
Luxor Theater. Hoewel geheel verschillend
van inhoud, hebben beice nummers voor de
bezoekers hun aantrekkelijkheid.
„Wie van de heeren?" is een vroolijke Para
mount-film, die bewerkt is naar den roman
van Elinor Glyn: ..Red Hair". De hoofdrol
hierin wordt vervuld door Clara Bow, als
Loekie. de manicure. Dit meisje haalt vele
dolle streken uit. In den regel gelukken ze
vrijwel, maar eens dreigt het mLs ie loepen.
Alles komt evenwel in orde en aan het einde
is iedereen tevreden: Loekie, Robert en ae drie
oude heeren, die eveneens vele malle dingen
uithaalden. Er wordt menigmaal hartelijk
gelachen om de situaties waarin de spelen
den geraken. Clare Bow is als altijd orogineel.
„Allerlei" en het Luxor Nieuws bevatten
veel dat met bijzondere belangstelling be
schouwd moet worden.
Op het tooneel: A'.bertl. die den droom van
een zanger vertelt. Hij doet dit op zijn manier,
n.l. door als oud man te zingen van zijn
vroegere grootheid. Achtereenvolgens zien
en hooren we hem dan in verschillende opera-
rollen. De heer Albert! beschikt over een
goed geluid.
.„Afpersing", het tweede hoofdnummer, ls
een dramatisch filmwerk, naar het tooneel-
stuk van Charles Bennett. In de hoofdrol
len: Anny Ondra, John Longden en Donald
Ca'.throp. Vooral Anny Ondra geeft uitmun
tend spel als het vertwijfelde meisje da: zich
bewust is een misdaad te hebben bedreven.
Op een avond dat Alice den Jongen detective
Frank van Scotland Yard haalt, is deze wat
laat. Het meisje is boos en steekt dit niet
onder stoelen of banken. Frank gaat. weg
en Alice gaat met een schilder naar diens
atelier, waar de laatste haar wil laten po
seeren.
Er ontstaan evrwlkkelingen. De jonge detec
tive krijgt een moordzaak te onderzoeken
en vindt bewijzen tegen Alice. De derde man
in het spel, Tracy, die ook bewijsmateriaal
tegen de* vrouw heeft gevonden, maakt van
deze omstandigheid gebruik en perst Alice
geld af. Wanneer Tracy echter hoort, dat
hij van den moord verdacht wordt, vlucht
hij. doch hij komt om het leven.
Het slot van de geschiedenis is zeer tra
gisch, maar dat ga men zelf maar eens zien.
Het orkest geeft een uitstekende begelei
ding. Een goed programma.
INGEZONDEN NEEDFDEELTNGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJOR IS STRAAT 15 TEL. 10755
APEX Klop-veeg-Stofzuigers f 175.—
PALACE.
„King of Jazz". Whitcman's film.
„Een smeltkroes der muziek" heet het
pompeuze slottafereel van dit superproduct
aller superfilms. Een echte Amerikaansche
film. Grootsch, bombastisch, overladen, mll-
lioenen zijn er aan besteed geworden. Een
enorme revue eigenlijk, die de shows van
Parijs en Londen de loef afsteekt. En een
smeltkroes van alle mogelijke stijlen, van
zang, van dans, van zilvcrblinkende saxa-
phon'es, van klatergoud en dito zilver; een
wervelwind, een cacaphonie, een veelkleurige
pauwenstaartenz., enz., zou men kunnen
zeggen. Want deze film. deze smeltkroes van
Amerikanlsmen-in-uitgebreidsten-zin is onder
het motto „overtreffende trap" samengesteld.
Het is gekleurde film. Maar men moet toe
geven dat zij er ditmaal bij hoorden, de
kleurtjes van de reclame voor scheerzeep,
tandpasta en crèmes
King of Jazz. Dat is Paul Whlteman. De
onvergelijkelijke toovenaar die van Gersh
win's Symphony in Blue door de' gramo-
phoonplaat wereldbekend geworden wer
kelijk een aangrijpende symphonlsche razer
nij maakt.
Met film in de goede beteekenis van het
woord, heeft dit alles natuurlijk niet veel te
maken. Het ls en blijft revue. Maar dan revue
in den vergrootenden trap, met verbazingwek
kende scer.erieën, buitensporige weelde en
een schemering van sprookje-achttge en
Amerikaansche-klnderlljkc milllardairs-fan
tasie.
Het eenige brokje waarachtige film was de
„Symphony in Blue" met den prachtigcn
fantastisch.en inzet van den dans en de rijke
verbeelding van den haast tragischen inhoud
dezer rijke compositie.
Men mag er over denken hoe men wil. over
dit soort brallende amusementskunst: impo
sant is ze. Iedereen zal Whiteman's band
willen hooren, Whiteman's violisten, pianis
ten en saxaphonisten. Men zal getuige willen
zijn van dit weelderige feest, van deze
feitelijk zoo zotte vertooning. En men zal
tevreden huiswaarts keeren. Want men heeft
werkelijk Iets gezien. Iets dat de stoutste.
kinderverbeelding overtreft en dat ons daar
om juist misschien, zoo hevig bezighoudt.
De enorme geluidsproductie komt in ..Palace"
zeer goed tot haar recht.
Op het tooneel het duo ,J'01and</\ dat
fragmenten uit opera's zingt en Sets ten ge-
hoore brengt, dat beter is. dan wat gemeen
lijk op dit gebied wordt gedemonstreerd,
Van het voorprogramma noemen wij hot
korte filmpje van de Ufa „Het Rariteiten
kabinet", een leerzame en zeer belangwek
kende geschiedenis waarop men gaarne een
vervolg zou zien.
R EMBR ANDT-THE ATER.
lïarry Liedtkc in De zwarte
Domino.
Het is geen onaardige gedachte om nu
Harry Lledtke hier als tooneelspeler optreedt,
ook een film van hem te laten draaien.
In ..de zwarte Domino" is Liedtke de man.
die hij altijd is, de ladykiller, het enfant
chérie des dames. De zwarte Domino is een
bijzonder gezellige film. die u geheel en al ln
de sfeer van het Parljsche feestleven op
neemt. Men amuseert zich er uitstekend bij.
Altijd weer een renoegen is het. Hans Junker
mann te zien. Hij heeft vrijwel altijd een per
fecte uitbeelding van zijn rol, zoo ook hier.
waar hij gezant van de republiek Morea in
Parijs is.
Het voorprogramma bezit weer uitstekende
kwaliteiten, we noemen weer met groot ge
noegen de geluldsteekenfilm van Max Flei
scher ,.1've got rings on my fingers". Een
geestig filmpje, dat door alle aanwezigen he
vig geapprecieerd werd.
De geluidsfilm ..The Artist's Reverie", ls
een fijne, gracievolle film.
De komische bar-evolutles van „The Stuarts"
worden door het publiek luide toegejuicht en
met reden, het Is prachtig werk, dat met een
gemak wordt uitgevoerd alsof het een een-
youdige oefening gold.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de Redactie
zich niet verantwoordelijk.
Van injrezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet terug»
gegeven.
WINKELSLUITING IN HET
KAPPERSBEDRIJF.
Geachte Redactie,
Verzoeke beleefd als tegenhanger op het
bericht, over de protestactie, in Uw blad van
Maandag 27 Oct, aan onderstaande eenige
plaatsruimte.
,,„Het adres ge teekend door meer dan 60
kappers" staat er. Doch men vergete niet
dat hierbij zijn. die tegen den Donderdag
middag. dus tegen een sluiting ln haar ge
heel zijn en dat daarbij ook nog kappers zijn.
welke een anderen middag voorstaan, dus
niet tegen sluiting zijn. In de protest com
missie zelf bestaat hierover geen éénstem
migheid.
„Voor het publiek zal de sluiting lastig
zijn."
Met alle respect voor het publiek. Maar
zouden wy, om dit ten volle te gerieven, dan
maar dag en nacht open moeten blijven. Ze
ker is. dat het overgroote deel van onze
clientele menschcn zijn welke door arbed
(zij het dan op verschillende wijze) ln hun
onderhoud moeten voorzien. Tegenover dezen
ls die vrije middag voor ons. arbeld-ver-
richtenden zeker wel te verdedigen.
„Het personeel dat reeds een vrijen mid
dag heeft".
Kom, kom! Waarom worden er dan te Am
sterdam. waar de Arbeiders-inspectie op de
hoogte wordt gesteld, per week 5 a 6 kappers
geverbaliseerd, omdat zy met dien vryen
middag chicaneeren?
zich zelf gaan scheren."
Dat lykt my toch een te oud stokpaardje.
U heeft J.l. Dinsdag op Uw vergadering door
het H. B. lid Vos hooren zeggen dat door
hem op een bondsvergadering bij een re
feraat gezegd is:
„Dat ded toeneming van het zelf scheren
een gevolg is van het feit, dat de menschen
naarmate zy meer vryen tyd hebben, min
der tijd hebben om bij den kapper te wach
ten."
Deze stelling ls toen niet aangevochten en
ook gy hebt haar op Uwe vergadering onbe
sproken aanvaard.
..Van kappers, aansprekers en twee maal
per week scheren".
Na een onderzoek door den Bond 10 Jaar
geleden ingesteld is vastgesteld dat toen
reeds pl.m. 70 pet. der manneiyke bevolking
in Nederland zich zelf scheerde. Zij die zich
altijd laten scheren, laten dit by hooge uit
zondering 2 maal per week doen. De meeste,
ook de bezoekers der volkszaken, laten dit 3
a 4 maal per week doen. Ook al om by tic
zelfscheerders niet al te veel af te steken.
Verzoek het publiek op Maandag. Woensdag
en Zaterdag te komen en U bent er.
Lang niet alle volks-kappers rijn aanspre
kers. Dat weet u ook,
„Arbeidsbeperking van 7 uur"
Hoe komt U aan die rekening? Noem mij
een zaak van een kapper waar. van 's och
tends tot 's avonds, dag aan dag door al het
personeel Inclusief patroons, onafgebroken
wordt gewerkt. Allemaal hebben wy 5 mi
nuutjes of kwartiertjes waarin niet gewerkt
kan worden, wegens afwezigheid van klan
ten. Deze aaneengeschakeld geven een vryen
middag.
ongeveer 10 pet. verdienste ver
mindering".
Weer een bewering welke niet te controlee
ren is. Sedert Januari heb ik myn zaak Don
derdagmiddag reeds vi'Uwillig gesloten, en
ben dus bevoegd om u te zeggen dat gy spo
ken ziet die er niet zyn.
Met dank voor de plaatsing.
L. A. BEUKEN.
1NGEZON1) EN ME DED IKLINGEN
a 60 Cts. per regel
HAARLEM - ZIJLWEG 57 li
B«»pee1de piano'i in groote <1
ECHTE FRIESCHE
s
ZO'50 ct. ptr cus
Heden:
ZATERDAG 1 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Het Amsterdamsch Too
neel. „zyn tweede ik". 8 uur.
Palace: „King of Jazz". Tooneel: Opera
duo l'Olanda. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor Theater: „Afpersing" en „Wie van
de heeren?" Tooneel Albertl (zanger) 2.30 en
8 uur.
Rembrandt Theater: .De zwarte Domino",
Tooneel: The Stuarts. 2.30, 7 en 9.15 uur
Cabaret Modern: Optreden van Plet Leen-
houts.
ZONDAG 2 NOVEMBER
Gem. Concertzaal. Bart Elfrink en zyn ge
zelschap. 8 uur.
Schouwburg Jansweg: „O! Die Joe." 8 15 u.
S.adsschouwburg: 2.15 uur; Gezelschap
,De Narren", kindervoorstelling van „Pietje
Moorkop".
8 uur: Het Schouwtoonecl in „Het geheim
zinnige pension".
Bioscoopvoorstellingen *s middags en des
avonds.
MAANDAG 3 NOVEMBER
Bioscoopvoorstellingen.
Teyler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 17—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij
