Bij onze Schrijfsters en Schrijvers
BUITENLAND
Rumoerige zitting van de Fransche Kamer.
LANGS DE STRAAT.
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 5 NOVEMBER 1930
TWEEDE BLAD
LETTEREN EN KUNST
IL
Johan de Meester
door L. A.
OP 15 DEZER WORDT DE NEDERLANDSCHE BOEKEN DAG GE
HOUDEN. ONS AANDEEL NEMEND IN DIT GEORGANISEERDE
STREVEN OM BIJZONDERE AANDACHT OP HET BOEK TE
VESTIGEN, GEVEN WIJ EEN SERIE INTERVIEWS MET EEN
ACHTTAL ONZER VERMAARDSTE NEDERLANDSCHE SCHRIJF
STERS EN SCHRIJV ERS.
Aanval op de Fransche regeering.
Afgevaardigden zonder dossier.
Johan de Meester
Bij Johan de Meester. Een stil en
groot Rotterdamsch huis. Een in'e-
rieur in behagel ij ke tin ten, met
warme licht- en schaduwplekken.
De Meester, een 70-jarige, klein, be
wegelijk als een Franschman, een kop 5, la
Poincaré, maar vriendelijker, met de prettige
helderheid van het optimisme. Een opge
ruimd gelaat, dat steeds in beweging is. dat
vlug verstrakt in ernst en snel ontplooit in
een lach, dat de afspiegeling is van een altijd
bezig gedaclitenleven dat onmiddellijk rea
geert. j; t
Maar zóó spontaan, zoo jeugdig, zoo by het
fanatieke af had ik mij Johan de Meester
(toch niet voorgesteld. Sam. Goudsmit heeft zoo
aardig gezegd in zijn boek „Jankef's Jongste
„dat er iets beven moet om menschen". Zoo
is het toch. Zeggen wij niet: „Er gaat iets
van hem uit?" En denken wij dan niet aan
een licht trillende sfeer die ons aangenaam
beroert? En zoo beeft er iets om De Meester:
levenskracht en geestdrift, een prettig stem
mend optimisme.
Telkens werpt hij zich enthousiast, in den
strijd van het gesprek en dan gaat hij wat
men noemt flink te keer. Zijn zinnen zijn
bijtend kort, pikant, danig gepeperd. Daar
voor is hij dan ook realist. Het is heelemaal
niet vreemd, dat uit dezen scherpen geest
het schroeiende vuur vlamde, waarin „Geer-
tje's" liefdesverlangen geboren werd. dat dit
temoerament het kleurige proza voortbracht,
dat het „Deftige Dorp" vereeuwigde. Wan
neer ge een uur met Johan de Meester ge
praat hebt, dan weet ge dat deze grijsaard
sterk staat, met een frisch en origineel oor
deel, dat hij een strijder is met jeugdige
idealen, wiens wapen een strijdbare natuur
is, gehard en gelouterd door zeer rijke erva
ring. Er is iets verheugends in, in dezen bi-
zarren, halfslachtigen tijd iemand te mogen
ontmoeten, die een volledig mensch is,
iemand wiens ampele aanwezigheid reeds als
een verkwikking werkt. Voordat hij u bin
nenlaat in den kring van zijn speelsche ge
dachten, weet ge al, dat ge hem in een fees
telijke stemming verlaten zult. Hij behoort
tot diegenen, die als wijlen Prof. Lorentz,
onbewust iets afstaan van hun sfeer aan an
deren, met wie zij in aanraking komen. Wan
neer men Lorentz ontmoet had, behield men
de herinnering aan een fijne ontroering, die
niet onder woorden te brengen was. Ook De
Meester heeft dat sterk-persoonlijke, dat
den bezoeker als een weldadig fluïdum om
wolkt, maar anders dan bij Lorentz, feller,
rusteloozer.
Zoo weinigen, dan zijn het De Meester en
zijn groote tijdgenoot-en, die het recht heb
ben een oordeel te vellen over het Boek en
over de litteratuur. Als krachtigste argumen
ten hebben zij hun ondervinding van de
renaissance van tachtig en hun meesterlijke
techniek. De leek is niet meer in staat om
te ordenen. De litteraire productie is dermate
verdeeld over een groote reeks groepen, die
stuk voor stuk haar program, haar banieren
en haar organen hebben, dat zelfs de vak
man moeite heeft er in thuis te blijven.
Wie schept orde?
Het antwoord van De Meester is wederom
een vraag: „Wat Is er dan niet in orde?"
„Welnu zegt hij dan er zijn natuur
lijk te veel schrijvers en te veel groepen en
er is te veel cameraderie, want Jantje
schijft over Pietje en Keesje en Keesje
schrijft over Jantje en Pietje en men stelt-
elkaar wederzijdsch in de gelegenheid zijn
opinie publiekelijk te verkondigen. Men
vraagt zich daarbij niet af. of men werkelijk
iets heel belangrijks te zeggen heeft. Maar
dat- iaat ik nu nog allemaal daar. Van meer
belang is het. dat de critiek in Nederland
op een verkeerde manier bedreven wordt
Dat is eigenlijk ook alweer het gevoig van
het te veel aan litteratoren, of wat zich
daarvoor uit geeft. Auteurs van wie geble
ken is, dat zij feitelijk niets te vertellen heb
ben, gaan essays schrijven en critiek en. Zij
schrijven die critieken louter voor eigen ge
noegen, dikwijls alleen met het doel om
in plaats van een dichtbundel, een stuk proza
of een roman te beoordeelen eigen ideeën
aan den man te brengen. Ja. ik acht het
zelf-, mogelijk dat zco'n criticus zijn heelc
verhaal er op inricht, om een aardige, litte
raire vondst zoo goed mogelijk te doen uit
komen. Dit is crltisch egoïsme, ij delheid, die
een hoop onheilen heeft gesticht. Het publiek
Is daar niet mee gediend. Voor het publiek
jnoet de critiek zijn, als de Waag waar ge
wogen wordt. Maar dan ook alleen gewogen!
Het is glad verkeerd, dat een criticus ander
halve kolom wijsheid mag schenken over
kwesties de absoluut niet ter zake zijn. Wan
neer men zich op de hoogte wil houden van
de litteraire productie in zijn land, dan
grijpt men naar de critieken en dan komt
men bedrogen uit, wanneer men ij dele es
says vindt, gewijd aan dingen die den
auteur zoo hevig bezig hielden".
Dit is naar de meening van Johan de
Meester één van de belangrijkste redenen
van den chaos. Op deze manier heeft men
kans gezien het publiek te vervreemden van
een letterkundige wereld, waar waarachtig
toch wel wat goeds wordt gewrocht.
„De critiek moet dus op een he_el andere
manier bedreven worden zegt de Meester
men moet zich weten te wenden tot wat
hier „de middenman" geheeten wordt, tot
wat de Franschman „Le Juste milieu" noemt.
Men zegt wel eens: „Aan den middenman,
is niet veel an" maar men dient toch te be
seffen dat men hem noodig heeft, juist om
dat hij partij- en kleurloos is, juist omdat hij
niet ultra dit of ultra dat is. Och, men moest
eens wat meer zijn best doen om hem wat
meer liefde bij te brengen voor het Boek. om
hem voor te gaan, op te leiden. Dat zou beter
zijn dan het voortdurend nastreven van het
k'einzielig eigenbelang. Overigens behoeft
men zich niet te verbazen over dezen toe
stand. Ais iets karakteristiek is voor de
geestesgesteldheid die ik hier bestrijd, dan
is 't de groote strijd om de radio.. Men bracht
ook hier een verdeeling voor groepen tot
stand, met het gevolg dat de groote naam-
looze massa die buiten de belangengemeen
schappen staan, haar rechten verwaarloosd
zag. De litteratuur is het slachtoffer van een
dergelijke machtsmisbruik! Het is voorwaar
geen wonder dat velen zich afwenden van
het Nederlandsche boek. en him toevlucht
zoeken bij de vertalingen waarmee wij over
stroomd worden.
Johan de Meester beaamt, dat men de taal
tegenwoordig te veel als een makkelijk be
speelbaar instrument beschouwt. Hij is het
dan ook niet eens met die jongeren, die een
soort van anarchie prediken en kan zich in
het geheel niet vereenigen met 't gebruik van
een woord als „Grootstad" dat letterlijk uit
het Duitsch werd vertaald. 'Wij denken hier
bij aan den pennestrijd Haje-Greshoff on
langs in De Groene gestreden. die het gevolg
was van een artikel van Greshoff in den
Gulden Winckel. waarin deze het werk van
Charivarius en Haje hoonde). De Meester
staat hierin geheel aan den kant van de
aangevallenen„Dat roekeloos overnemen uit
een andere taal is verderfelijk en verarmt het
Nederlandsch. Heel Iets anders is het met
een woord als bijvoorbeeld flets, dat wel
degelijk onze taal verrijkt heeft. Het is ont
staan, ik weet niet hoe. toen het rijwiel in
gebruik kwam, het is hier geboren. Het is
ze'fs een woord waar ik van hou. Het heeft
vaart en rollende snelheid (hetgeen de Mees
ter met een vervaarlijke geste van zijn kleine
armen in beeld brengt) en karakter. Maar
laat men toch niet gaan beginnen met enor
miteiten als Grootstad. Wanneer men dan
met alle geweld dat- begrip wil vertolken, laat
men dan tenminste zijn best doen er een zui
ver Nederlandsche samenvoeging voor te
vinden.
Berkemeier, één der figuren !n „De zonde
van het deftige dorp" zegt in één van zijn
sentimenteel-decacente buien: „Wat is een
schrijver bij ons?"
Wanneer men zeventig is, en men heeft
bijkans zijn heele leven geschreven, en zijn
romans geschapen in vrije uren 's ochtends
vroeg, 's avonds en 's nachtsdan is men
toch zeker gerechtigd op deze vraag een ant
woord te geven. „Welnu meneer de Meester,
wat Is een schrijver bij ons?"
Het antwoord kwam rap: „Uiterlijk is hij
elders beter af. maar innerlijk maakt het
werkelijk geen verschil." En verder: „In het
buitenland heb je van die materieele instel
lingen die oppervlakkig beoordeeld den
kunstenaar een steun moeten zijn. Maar het
heeft au fond niet veel om het lijf. Ik ben
er zelfs van overtuigd, dat de moeilijkheden
die wij hier zoo dikwijls het hoofd moeten
bieden, ons werk ten goede komen. En dan,
innerlijke waardeering ondervind je hier
toch wel".
Intusschen heeft mevrouw de Meester-
Obreen zich bij ons gevoegd en haar man
vertelt, terwijl hij schalks naar haar op
ziet: „Ik heb nog één groot ideaal. Een
roman waarvoor ik het onderwerp in mijn
hoofd heb zou ik willen schrijven, samen
met mijn vrouw".
De schemerlamp sproeit een rosig licht
door de hooge kamer en haalt stemmige doe
ken uit de duisternis op, van de Marissen,
van mevrouw de Meester zelf.
De Meester zoekt in zijn herinnering.
Een goed verteller is hij. Zijn ge
baar is dat van een acteur bijna,
schichtig en even teekenachtig, als zijn
discours. Herinneringen. Met piëteit noemt
hij de namen zijner groote tijdgenoo
ten. Hoe ruim en hoe eerlijk was dit kunste-
INGEZONDEN MEDEDEELXNGEN
a GO Cts. per regel
Stotzuigerhuis MAERTENS
Barleljorisstr. 16 - Tel. No. 10756
Alle merken Stofzuigers
naarsleven, dat nu nog tot motto heeft, het
woord van Jules Re nar d, dat op de eerste pa
gina van „De zonde in het Deftige Dorp
staat": Surtout il ne faut jamais tricher. Je
n'écris que d'après nature et J'essuie ma
plume sur un canlche vivant".
Het motto van den realist: „Men mag voor
al niet valsch spelen, ik schrijf naar de na
tuur en veeg mijn pen af aan een levenden
poedelDit woord is de Meester trouw
gebleven, het is 't woord van den kunstenaar
die het leven in zijn werk ervaart, die niet
knoeit, niet konkelt, niet marchandeert, die
zich als maatstaf stelde, natuur en ongekun
steldheid.
(Nadruk verboden.)
De smaad.
„Mon Dieu!" zuchtte het citroenboompje
en het wreef zich in de bladeren en rekte
zich uit als een verwaande kleine jongen, die
zijn eerste sigaret rookt, „wat zijn jullie hin
derlijk burgerlijk! Effen groene pakjes, zon
der kleur of geur, zonder siersel of tooi! Zie
naar mij!"
En het draaide en wendde zich zoo, dat
de zon scheen en glinsterde in de glanzend
gele schil van den citroen, die prijkte aan
één van zijn bovenste takken en het vouwde
zijn groene handen in een op zijn welgedaan
buikje, en keek vanaf een zeer groote hoogte
neer op zijn medecitroenboompjes, die niets
dan bladeren en geen enkele vrucht droegen.
Want het was in Lugano, waar de hemel
en het meer blauw zijn, en de citroenboompjes
buiten staan langs de terrasranden, in Lu
gano, waar de zon schijnt en de menschen
lachen, omdat ze niet weten, wat ze anders
zouden moeten doen.
Toen kwam er een man langs geflaneerd,
en hij zag het citroenboompje met zijn éénen
citroen en zijn verwaandheid, en hij lachte
en versnelde zijn pas. Tien minuten later
kwam hij weer terug en hij lachte weer,
terwijl hij voor 't citroenboompje staan bleef
en naar den sinaasappel keek, dien hij in
zijn hand had. Nog lachend bond hij den
sinaasappel naast den citroen en ging twee
stappen achteruit om het werk zijner han
den te bewonderen. Toen sloeg hij met zijn
wandelstok tegen zijn witte broek en stapte
weg. Het citroenboompje wist niet, of het boos
of blij moest zijn, en net, toen het maar tot
het laatste besloten had, hoorde het zijn
naasten buurman zachtjes grinniken. Toen
zweeg het verontwaardigd.
Drie minuten later kwamen er twee kin
deren langs gestapt, allebei met een appel,
en na wat- geproest en gefluister en gekibbel
bonden ze beiden hun appel aan den boom
en gingen genietend en gnuivend op het
muurtje aan den overkant zitten. Als het
citroenboompje een beter teint had gehad, zou
het gebloosd hebben, maar groene gelaats
kleuren leenen zich daar minder voor. Nu
trilde het alleen even van ingehouden woede,
en keek hautain voor zich. Maar al zijn con
fraters bogen zich even. voorover om hem te
zien en een lachschokje wandelde langs de
rij.
Er kwamen nog meer menschen langs dien
dag en zij allen hadden gevoel voor humor
en lachten en droegen het hunne bij. Hot
citroenboompje zag er werkelijk potsierlijk
uit en het- was zich daarvan bewust, want
het had zich %'oorovergebogen en zich ge
spiegeld in het meer. En toen het avond
werd en de stilte en de duisternis vielen en
het spottende gegrinnik en gefluister langs
de rij citroenboompjes al luider en luider
werd, begon de buurman, die dien ochtend
het eerste gelachen had. te spreken.
„Mon Dieu!" zuchtte hij en hij haalde zijn
schouders op. terwijl hij spottend terzijde keek
„Wat zie je er ontzettend ordinair uit!
Kakelbont en opzichtig! Het mankeert er nog
maar aan, dat je je lippen verft! Zie naar
ons!"
En hij wendde zich minachtend af. en
stemde in met het onderdrukte geproest, dat-
uit de gansche rij opklonk.
Toen klonk er een zachte tik. alsof er bin
nen in het citroenboompje iets gebroken was.
En den volgenden dag hingen al zijn blaad
jes slap en den daarop volgenden dag waren
zij dor. Niemand begreep het. maar hij werd
weggehaald en in het meer gegooid. En de
anderen werden een beetje verder uit elkaar
geschoven, en niemand miste hem. Het meer
en de hemel bleven blauw en de menschen
bleven lachen.
Zoo is het leven.
W. T.
ZES JAAR GEVANGENISSTRAF WEGENS
AANRANDING.
De Rotterdamsche rechtbank heeft een
koopman die in Zevenhunzen een meisje
heeft aangerand, veroordeeld tot een gevan
genisstraf voor deri tijd van zes jaar.
AGENDA.
Heden:
WOENSDAG 5 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Ensemble Bouber: .Na
than heeft mazzel". 8 uur.
Leldschestraat 20: Bazar in wijk n.
Gebouw HaarL Kegelbond: Bazar Cremer.
Gemeentelijke Concertzaal: Ledenconcert
H. O V., 8.15 uur.
Palace: .King of Jazz". Tooneel: Opera
duo TOlanda. 2.30 en 815 uur.
Luxor Theater: „Afpersing" en „Wie van
de heeren?" Tooneel Alberti (zanger) 2.30 en
8 uur.
Rembrandt Theater: ,De zwarte Domino".
Tooneel: The Stuarts. 2.30, 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 6 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Fred. Marlon, helder
ziende. 8 uur.
Leldschestraat 20: Bazar in Wijk U.
Wijkgebouw Ged. Oude Gracht 79: Lezing
ds. G J. Waarcenburg: „Het Woord Gods en
het Geloof". 8.15 uur.
Gebouw Haarl. Kegelbond: Bazar Cremer.
Bloscoopv oorstellln gen.
Teyler's Museum, Spaame 16. Geopend op
werkdagen van 113 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij
Minister Severing en de Nationaal-
Socialisten.
Scherpe aanvallen op Severing.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS.
De Fransche Kamer kwam Zaterdag in
buitengewone en zeer rumoerige zit
ting bijeen.
De eerste interpellant Franklin Bouillon,
zeide zijn dossier niet te hebben meegebracht
en niet te willen lmproviseeren. Hem was
van bevoegde zijde verzekerd, dat men pas
Donderdag met de interpellaties beginnen
zou. Scapini, de tweede interpellant. zag om
dezelfde reden van het woord af. In de derde
plaats kreeg de radicale leider Frangois Al-
bert het woord. Hij ontwikkelde zijn inter
pellatie, ofschoon hij begon met te verklaren,
in dezelfde omstandigheden als de vorige
sprekers te zijn. Dadelijk viel hij de regeering
scherp aan. Zijn uitgangspunt, was het ver
meende verschil van meening tusschen Tar-
dieu en Briand. Briand. die weken lang ziek
was, woonde de zitting bij Bij zijn binnen
komen werd hij door de linkergroepen toege
juicht. Fran go is Albert beroept zich bij de
aanvallen, waaraan de minister van buiten-
landsche zaken in rechtsche bladen bloot
staat. Terwijl hij den lof van de politiek van
Briand zong, riep iemand uit het centrum ter
snede: „Verleden Jaar hebben jelui niette
min Briand omver gegooid". De spr. liet het
voorkomen, alsof deze manoeuvre het alge
meen beleid van de regeering betrof. Hij viel
vooral de rechterzijde aan, waarvan de be
strijding van Briand tezamen met de linker
eroepen diens aftreden had afgedrongen.
Toen Frangols Albert Scapini niet om een
persoonlijk feit het woord wilde geven, werd
het weer woelig in de Kamer. Van rechts
werd gezinspeeld op het verschil van houding
door spr. en Scapini in den oorlog aangeno
men. De geheele linkerzijde applaudisseerde
stormachtig ter eere van Frangois Albert.
Toen socialisten en radicalen een ander lid
van rechts niet aan het woord wilden laten,
overstemden deze groepen eveneens het.ver
der spreken van FrangoLs Albert.. Onder die
omstandigheden bleef den voorzitter niets
anders over dan de zitting te schorsen. Daar
na bracht Frangois Albert zijn aanval spoe
dig ten einde.
De debatten over de
•'oor de Duitsch-Natlo-
nalen en de Communis-
'en ingediende moties
van 'wantrouwen hebben
n den Prulsischen Land
dag over het algemeen
->en rustig verloop ge-
bad.
De Dultsch-Natlonalen
verklaarden o m., dat zij
et niet noodig vonden
ie nieuwe daden van
"•«vering af te wachten,
■angezien zU reeds vol
doende kennis hebben
•emaakt met den nleu-
ven Minister van Bin-
nenlandsche Zaken. Aan
Minister Severing *{n. '«bmdkm
.zij de herinnering, dat
Severing niet voor den staat maar voor het
heil van de sociaal-democratische partij
werkt.
De Duitsche Volkspartij en de Economische
Partij gaven eveneens te kennen, dat zij het
eens zijn met de ingediende moties Do Na-
tionaal-Socialisten ondernamen buitenge
woon scherpe aanvallen op Severing en de
geheele Pruisische regeering. De regeerlngs-
partijen hebben geen deel genomen aan de
debatten. De stemmen over de moties zal
Donderdag gehouden worden.
Rusland.
Een degradatie in Moskou.
Wolff meldt uit Moskou, dat het praesi-
dium van het uitvoerende comité van de fe
deratie Rusland Syrtsof. den voorzitter van
den raad van volkscommissarissen, van zijn
functie ontheven heeft en vervangen door
Zoelinof, tot dusver plaatsvervangend volks
commissaris. Als in de meeste gevallen ont
breekt een aanwijzing, wat de oorzaak van
deze persoonswisseling is.
Syrtsof, die zij zijn benoeming vooral opviel
door zijn Jeugd (hij is in 1893 geboren), heeft
zijn hooge ambt nauwelijks een Jaar bekleed.
In dien tijd heeft men niet den Indruk kun
nen krijgen, dat liij een groote figuur was. In
den strijd binnen de partij hoorde men hem
niet noemen. Als hij een rede gehouden had,
hoefde men het verslag niet te lezen met Je
gedachte, wellicht iets nieuws te zullen
hooren. Misschien is dat ook de reden ge
weest, waarom men hem nu weer heeft laten
vallen.
In 1918 werd hij aangehouden en admi
nistratief verbannen. De Februari-revolutie
gaf hem de vrijheid weer. De October-revolu-
tle hielp hU slagen, werkzaam te Rostof. Als
oorlogscommissaris nam hij deel aan den
burgeroorlog. Sedert dien verrichtte hij voor
al partljarbeid en op het oogenbllk. dat hij
voorzitter van den raad van volkcommis
sarissen van de federatie Rusland werd. was
hij secretaris van het Siberische partije-»-
mité.
Duitschland.
Boess nog eens aan den tand
gevoeld.
De commissie uit den Prulsischen Landdag,
d'.e een onderzoek instelt naar het wan bah eer
bij het stedelijk bestuur van 'Berlijn b=eft
eenige hotelhouders ondervraagd naar be
talingen, die zouden zijn gedaan voor het
speciale fonds van burgemeester l.oess, aldus
de N-R.Ct. In verband hiermede werd ook ge
sproken over den aankoop voor 40.000 mark
van Max Liebermann's schilderij „Drel
Geschwister",. De eigenaar van hotel Adlon
deelde mede duizend mark voor dat doel ge
geven te hebben, de thans afgetreden burge
meester verklaarde het doek te hebben ge
kocht omdat gevaar bestond dat het naar
het buitenland zou gaan.
Bij het verhoor kwam het herhaaldelijk
tot Incidenten, vooral tusschen Boess en de
Dultsch-nationalen. De dlstricts-burgemees-
ter Herz verklaarde een tegenstander te zijn
geweest van den clsch van Boess dat de eige
naar van hotel Excelsior machtiging zou
krijgen een tunnel naar het Anhalter-station
te bouwen. Van Dultsch-nationale zijde werd
er aan herinnerd, dat Boess geruimen tijd
gast van den eigenaar van genoemd hotel is
geweest. Boess zelde dat het voor hem vol
doende was. dat de opper-presïdent had vast
gesteld. dat hem in die kwestie geen verwij
ten konden treffen.
Beld'ë.
Het hoo~e water in België.
De voortdurende stortregens van de laatste
dagen hebben belangrijken was van de Maas
en haar zijrivieren veroorzaakt.
Van Charleroi tot de Fransche gTens staan
alle stuwdammen in de Maas reeds onder
water.
Bij Namen was het peil van de Maas van
daag reeds 3 M. boven normaal.
BU Boessinge is de spoorbrug over het ka
naal van Ieperen naar Nieuwpoort door het
watergeweld ingestort.
De dijken van de Schelde worden voortdu
rend bewaakt, zoodat men op alles voorbe
reid is.
Nader wordt nog uit Brussel gemeld:
De Luiksche Maas Is tusschen Ben-Ahin
en Visé meer dan drie Meter ges'eeen. Op
verschillende plaatsen is de rivier buiten haar
oevers getreden o.a. bij Jemeppe en Tllleur.
Ook de Ourtheen Vesdre zijn wassende. Van
Visé tot Maastricht zijn vrijwel overal de
kelders der hulzen ondergeloopen.
Langs de Schelde en de Leie wordt de toe
stand steeds dreigender: het verkeer is op
verschillende plaatsen onderbroken.
Oostenriik.
Huiszoekingen hit Oosten-
rijksche sociaal-democraten.
Op bevel van het Oosten rijksche Bondsm!-
nisterie worden huiszoekingen gedaan naar
wapens in de gebouwen van verschillende so
ciaal-democratische organisaties, zoowel te
Weenon als in de provincie. Te Weenen werd
een inval gedaan in het partijgebouw, als
mede in de red a ctJeburea u x van de „Arbeiter
Zeitung" en het „Kleine Blatt". Omtrent het
resultaat van deze huiszoekingen Ls nog wei
nig bekend. Uit Wiencr-Neustadt wordt daar
entegen gemeld, dat. men er twee machinege
weren en in de hulzen van sommige sociaal
democraten de daarbij behoorende munitie
7ou hebben gevonden. Ook ln het gebouw -an
de sociaal-democratische verbruikscoöpera
tie te Moedling zouden twee machinegewe
ren gevonden zijn.
Bij de huiszoekingen in de loealltelten van
de sociaal-democratische partij werden 4075
geweren. 20 mitrailleuses, 58 revolvers en
olstolen. 400 000 geweer- en mitrailleuse-
natronen. 146 handgranaten en een groote
hoeveelheid springstoffen aangetroffen.
Bovendien vond men gasmaskers, stalen hel
men en ander krijgsmaterlaal. Te Innsbruck
werd behalve een hoeveelheid wapens, ook
noe een comnleet draadloos zendstation ge
vonden. terwijl in W'en-Neustadt. een van
het leger afkomstige schijnwerpersinstallatie
werd aangetroffen, evenals een 40-tal trom
melrevolvers die als Minimaxbrand-brand-
bluschapparaten waren verzonden aan het
adres van het „Jugendamt" van Wiencr-
Neustadt.
De ln beslagnemingen werden verricht door
ambtenaren van den veiligheidsdienst.
In verband met de uitgebreide ln beslag
nemingen van wapens in Oostenrijk wordt
nog het volgende gemeld.
Te Linz is een hulsEoeking gehouden in
Hotel Schiff, dat ln eigendom toebehoort aan
de sociaal-democratische partij. In de kelder
ruimten onder een achter dit hotel staande
bioscoop, welke oveens aan do soc.-dem partij
behoorde werd een betonnen vloer van buiten
gewone sterkte ontdekt-, en me: in achtnemen
van groote voorzichtigheid opgeblazen.
Er onder bleek een uitgebreid wapendepót
te zijn oa. bestaande uit 3 machinegeweren,
30000 potronen, machinegeweermunitie en
talrijke handgranaten. De in de handgra
naten zich bevindende springstof verkeerde
!n ontbindenden toestand, zoodat. hetgeen
bij oude springstoffen vaak voorkomt, groot
gevaar bestond voor zelfontbranding.
In Seur werden ln de loealltelten van het
soc.-dem. dagblad ..Tagebblatt" talrijke ge-
weeren en verschillende machinegeweren ont
dekt.
Engeland.
De ondergang van de R. 101.
Het verhoor van de overlevenden en getui
gen van den ondergang van den R. 101 is
thans geëindigd. Dinsdag ls men overgezaan
tot een onderzoek van de weersomstandighe
den ten tijde van de catastrophe.
Ambtenaren van het meteorologisch depar
tement van het ministerie van luchtvaart
gaven de desbetreffende inlichtingen, waar
uit bleek, dat de voorbereidingen op den
grond zeer zorgvuldig waren geweest. Dr.
Simpson de directeur van de meteorologische
afdeellng zeide, dat de R. 101 gewaarschuwd
was waarschijnlijk hooge winden en regen
boven het Noorden van Frankrijk te zullen
ontmoeten. De weersomstandigheden in den
nacht van de-vlucht waren echter niet van
dien aard. dat ongerustheid kon worden ver
wekt. Simpson was van meening. dat de re
gen geen invloed heeft gehad op de naviga
tie van het schip en geen belangrijke factor
ls geweest bij den ondergang. Vier uur later
zou het luchtschip nog veel erger weersom
standigheden te wachten hebben gehad, L
