VICTORIA-WATER
LETTEREN
Radiomuziek der week.
EEN VOORBESPREKING
EN KUNST
BIOSCOOP
KINADRUPPELS
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 22 NOVFMcru 1930
TWEEDE BLAD
door KAREL DE JONG.
Het radioprogramma voor de komende
«ek biedt zeer veel belangrijks. We kunnen
slechts hier en daar een gre&p uit doen.
Zondagmiddag zal men via Hilversum de
première van een Orkestsuite van Geza Frid
finnen hoorcn. Een orkestwerk van dezen
Jongen Hongaarschen componist en pianist
Is in een vorig seizoen door onze H. O. V. uit
gevoerd; evenwel schonk het nog niet de
overtuiging, dat men in Frid een toondichter
van beteekenis heeft te begroeten. Wellicht
zal het deze en gene, die dit werk toen hoor
de, interesseeren met de nieuwe Suite kennis
te maken. Op het zelfde concert in het Con
certgebouw te Amsterdam zal de cellist Henk
van Wezel het cello-concert van Boccherini
spelen, dat hij vóór eenige weken hier op
een ledenconcert der H. O. V. voordroeg. Boc-
ciierini's muziek is in vele opzichten ouder-
irelscli; toch bevat het celloconcert eenige
verrassende wendingen, die er toe zouden
nopen, het niet beneden het veel meer ge
speelde concert van Haydn te stellen. En al
doet een Haarlemmer nu beter onze H. O. V.
K steunen door haar concerten te bezoeken,
toch verdient het aanbeveling Zondagmiddag
bet Amsterdamsche concert te beluisteren.
Berlijn zendt dien dag via Breslau van
11.201.20 een concert uit, waarop het „Re
quiem" van Mozart en de „Symphonischer
Prolog zu einer Tragödie" van Max Reger
worden uitgevoerd. Het Requiem was Mozart's
laatste werk. Het ontstond onder zeer eigen
aardige omstandigheden. In Juli 1791. ter
wijl M- aan zajn Zauberflöte werkte kwam
een onbekende, een lange magere man bij
hem met een brief waarin hem gevraagd
werd, óp welke condities hij een Requiem
zou willen componeeren. Hij antwoordde er
op en ontving het bedrag; wie de opdracht
gever was bleef geheim. Mozart was reeds
lijdend toen hij aan de compositie begon; hij
heeft die dan ook niet geheel kunnen beëin
digen. Den 4den Dec. 1791 had nog bij zijn
ziekbed een gedeeltelijke repetitie plaats; bij
het ..Lacrimosa" barstte hij in weenen uit;
den nacht daarop is hij gestorven en enkele
dagen later is hij, een der grootste muzikale
genieën van alle tijden, onder sneeuwbuien,
londer gevolg achter zijn lijkkoets, naar een
algemeen armengraf op het kerkhof Sint
Marcus gebracht. Het Requiem werd door
Mozart's leerling Süssmayr voltooid; langen
tijd heeft men getwijfeld wat van de hand
van dezen laatste was; zijn aandeel beperkt
ach echter tot de uitwerking der instrumen
tatie. Het wordt als een der meest geniale
werken van Mozart beschouwd. Eerst in 1838
Js de naam van den geheimzinnigen lastge
ver bekend geworden; het was een graaf
Walsegg. een ijdele dwaas, die er op uit was
composities van beroemde meesters te co-
pieeren en ze dan voor werken van hemzelf
te doen doorgaan. Men heeft de copie naast
de oorspronkelijke partituur in zijn nalaten
schap gevonden.
De „Symplh. Prolog9' is een van Regers
minst gespeelde werken. Het is geen pro
grammamuziek, doch evenals Brahms' „Tra
gische Ouverture" meer in h©t algemeen als
inleiding voor een of ander treurspel gedacht.
In den hoofdvorm der symphonie geschreven
heeft het geen eigenlijke dramatisch ontwik
keling en oplossing; aan Reger gelukte niet
wat Beethoven in zijn Coriolan- en Leonore-
ouvertures wèl bereikte. Populair zal Regers
Prolog wel nooit worden; daartoe is het stuk
te lang, te breed en te dik. en als Reger in
een vierde dimensie had kunnen schrijven
had hij zijn Prolog in die richting ook doen
Uitdijen. Het werk bestaat uit een Inleiding
(Grave) en een Allegro agitato.
Het -„Stabat Mater" van Haydn, dat des
avonds uitgezonden wordt, is een jeugdwerk,
in navolging van Pergolesi gecomponeerd en
geheel op Italiaansche leest geschoeid. De
Haydn der latere symphonieën en kwartetten
van „Schöpfung" en „Jahxeszeiten" is daar
nog niet aan het woord.
Van heel wat meer beteekenis is Brahms'
„Deutsches Requiem". Reeds vóór dit werk
bestonden verschillende Requiems op Duit-
sche teksten, doch deze waren vertalingen
van de latijnsche liturgische. Brahms stelde
zijn tekst zelf samen uit woorden, die hij uit
den Bijbel koos. Daarmee kreeg zijn werk een
geheel anderen grondslag dan de liturgische,
welker bedoeling het is, om zielsrust voor de
gestorvenen te smeekenBrahms' Requiem is
deels een bespiegeling, deels een predicatie.
Benige jaren geleden heeft een toenmalig
Amsterdamsch muziekcriticus, die ook com
poneert, en die destijds al een halve beroerte
kreeg als hij den naam Brahms hoorde, en
driekwart als hij iemand hoorde zeggen dat
Brahms' muziek mooi was. zich uitgesloofd
om het Requiem te beschimpen, o.a. op grond
der tekstherhalingen. Maar het monument,
dat Brahms aan de nagedachtenis zijner
moeder had gewijd is in volle heerlijkheid
blijven staan: de moddergooi er ij van den
toenmaligen Mahleromaan M. M. heeft het
niet kunnen beschadigen. Mijn bestek lrfat
niet toe het in onderdeelen te bespreken;
wie er belang in stelt kan tegenwoordig zeer
gemakkelijk en goedkoop het klavieruittrek
sel bekomen en aan de hand daarvan de uit
voering volgen.
Wie voor den Zondag liever wat luchtigers
hoort kan zich vermaken met het Dorpsmu
zikanten sextet van Mozart (Huizen 8.15).
Deze geestige parodie, waarin M. zoowel de
slechte uitvoerder als de slechte componisten
in 't ootje neemt, is hier ook door de H.O.V-
uitgevoerd; ik betwijfel echter of de verschil
lende persiflages toen algemeen begrepen
zijn. Zoo vindt men in het eerste Allegro:
begeleiding zonder zangthema: verkeerde
modulaties; in het Andante: verkeerde har
moniseering bij den aanvang; een cadenz
van louter nulliteiten, die een toon te hoog
eindigt; in de Menuet: een afgrijzelijk hoorn
duo, een gebroebel van valsche noten; in de
Finale: een schijnfuga enz. De bezetting is:
strijkers en twee hoorns.
Maandag kan men uil Weenen om 7.40 de
tweede Symphonie van Mahler hooren. Deze
z.g. Auferstehungs-S. voor orkest, en altsolo.
koor en orgel is nevens de vierde wel de
meest direct treffende van Mahler. Zij be
staat uit de volgende deelen: 1. een Allegro
van groote dimensies, met het karakter van
treurmuziek; 2. een melodieus Andante; 3.
een Scherzo uit de melodie van M.'s lied „die
Fischpredlgt des H. Antonius*' omwikkeld en
het doellooze van het menschelijke gedoe
schilderend; 4. „Urlicht", solo voor alt; 5.
Finale: ondergang en opstanding; eerst in
dit laatste deel treedt het koor op.
Wie van .moderne Fransche muziek houdt
stemme dien avond op Kalundborg af en zal
daar werken van Milhaud, Honegger en van
beider geestelijken vader, Erik Sa tie, den
stichter van de „Groupe des Six" kunnen
hooren.
Als nu maar geen Mexicaansche hond
stoort! Op hetzelfde concert komt een werk
van Pierné voor, maar die mag niet tot de
modernen gerekend worden.
Dinsdagavond te Berlijn de 8ste Symphonie
van Bruckner, die evenals diens eerste en
tweede in c-min. staat. Het reuzenwerk is
hier nooit uitgevoerd; de finale, waarin de
thema's uit de vorige deelen tot een gewel
dige apotheose worden gecombineerd moet
onvergelijkelijk grootsch zijn. Wie niet het
voorrecht hebben tot de leden der Haarlem-
sche Bachvereeniging te behooren. en dus
as. Dinsdag de Bolero van Ravel alleen aan
de buitenzijde van de Concertzaal zouden
kunnen genieten, kunnen zich gedeeltelijk
schadeloos stellen door Woensdagavond
Davevctry (Nat.) op te roepen. De befaamde
Bolero bestaat uit een ontelbaar aantal her
halingen van dezelfde themagroep bij een
ostinate trommelbegeleiding. Deze stijging
wordt door de wijze van instrumenteeren 'be
reikt, dus in den grond evenzoo als in Ros
sini's Barbier-ouverture. De grondtoon C maj.
wordt op een klein gedeelte kort vóór het slot
na, niet verlaten. De Bolero is eigenlijk als een
soort van balletmuziek bedoeld. Op het too nee 1
dient een danseres op een tafel den dans uit
te voeren, eerst kalm, doch hoe langer hoe
wilder en hartstochtelijker. Op hetzelfde
concert speelt de- Hongaar Bela Bar tok zijn
Rhapsodie voor piano en orkest, een werk
waarin nog meer Liszt dan Bartok is.
Donderdagavond wordt in het Concertge
bouw de Romantische Suite van Reger uit
gevoerd, merkwaardig omdat in dit werk
de invloed der nieuwere Fransche school
merkbaar is, en Regers gewone dikke schrijf
wijze voor lichtiger, meer impressionistischen
stijl heeft plaats gemaakt, t Ware te wen-
schen geweest dat Fransch en Duitsch immer
elkaar zoo goed had leeren verstaan!
Tenslotte wil ik nog op een paar kamer-
muziekwerken wijzen: vooreerst het heerlijke
kwintet voor clarinet en strijkkwartet van
Mozart (Vrijdag Daventry Reg.) en dan het
eerste sextet voor 2 violen, 2 alten en 2
celli van Brahms (Zaterdagmiddag. VARA),
een der zonnigste en bevattelijkste werken van
dezen meester.
KAREL DE JONG.
MUZIEK.
R.K. ORATORIUMVEREENIGING.
Op het concert van Vrijdagavond, de eer
ste uitvoering in het tweede vereenigingsjaar
dezer vereeniging fungeerde vóór de pauze
het talrijke koor slechts als decoratief orna
ment van het podium. Het eerste gedeelte
van den avond werd geheel ingenomen door
de uitvoering van het declamatorium „Ter-
we" van Hub. Cuypers, die zich daarmede als
componist en orkestleider aan ons voorstelde.
Cuypers heeft bij de aardige verzen van
René de Clercq (waarom was diens naam
niet op het titelblad vermeld en alleen in
den laatsten regel der toelichting genoemd?)
muziek geschreven die hem als een kundig
en ervaren musicus doet kennen. Oorspron
kelijkheid is er weinig of niet in te vinden;
overtuigende kracht gaat er niet van uit. De
beste gedeelten, als bij „Een leegte was er
nog" etc. en bij „Toe, laat eens zien dan" etc.
zijn erg door Wagner geïnspireerd; alleen het
wiegeliedje is aardig gevonden. Voor het
grootste gedeelte keuvelt de muziek zonder te
hinderen, maar ook zonder veel interesse te
wekken. De flatulente verminderde-septime
boosaardigheden van het koper verschrikken
evenmin als de descriptieve muziek bij „Het
wintert ruw daarbuiten" in staat is ons het
beeld van een winterlandschap te suggeree-
ren. Op enkele plaatsen, als aan het slot van
de tweede en van de vierde afdeeling nadert
die muziek de grenzen van het banale. De
H.O.V. was bij de verklanking der partituur
ook niet steeds gelukkig. Beter was de decla
mator Alph. Laudy, ten onzent bekend als
auteur van „De Paradijsvloek". Wel ont
wikkelde deze geen buitengewoon groote zeg
gingskracht en gaf hij het Vlaamsch-ronde
niet in al zijn volheid en echtheid weer,
maar zijn voordracht sloot zich zoowel ryth-
misch als tonaal uitnemend bij de muziek
aan. We kregen de overtuiging dat de decla
mator niet slechts den tekst, maar ook de
muziek volkomen in zich opgenomen had;
zijn declamatie hield het midden tusschen
spreken en zingen en werd aan het slot zeer
warm toegejuicht, evenals de componist-diri
gent.
Toch hebben we niet den indruk gekregen
dat Cuypers Terwe genoeg kiemkracht bezit
om rijkelijk vruchten te dragen.
Na de pauze werden krachtiger muzikale
tonen aangeslagen en kreeg ook het koor een
werkzaam aandeel in het geheel. Mendels
sohn's muziek bij ,Die erste Walpurgisnacht"
van Goethe bevat behalve eenige prachtige
hoogtepunten een heerlijke lentezang: in de
Ouverture is het recitatief van fagot en cla
rinet merkwaardig, de overgang naar de
lentestemming meesterlijk. We konden be
merken dat het koor der R.K. Oratorlum-
vereeniging sinds de vorige uitvoering weer
flinke vorderingen gemaakt heeft; vooral de
klank van het vrouwenkoor is mooier gewor
den. Het timbre van het mannenkoor was
nog wel eens wat ruw. Wat de solisten be
treft: Jac. van Kempen zong zijn kleine
partij welluidend en met duidelijke dictie,
zooals we van hem gewend zijn; slechts in
het begin scheen hij even wat moeite met
de toonvorming te hebben. Luc. Louwman
vertolkte zoowel de bariton- als de bas-partij
en deed het goed. Zijn stem is bijzonder
mooi van klankkleur en warm van uitdruk
king. De naam der altzangeres was terecht
niet vermeld: haar prestaties zUn nog niet
toereikend voor het podium eener concert
zaal. Zwak, schuchter en kleurloos klonk de
alt der „alte Frau"; en al zou men nu kun
nen zeggen dat zwakheid en kleurloosheid
bij het begrip „alte Frau" passen, daarom
behoeft deze toch nog niet te laag te zingen.
Hub. Cuypers heeft het werk over 't ge
heel zeer bevredigend ten gehoore doen bren
gen; het wil mij echter voorkomen dat hU
de tempi soms wat te voorzichtig nam en dat
b.v. het koor „Kommt! Mit Zacken" etc. niet
alleen een veel sneller tempo had kunnen
verdragen, maar er aan drastische uitdruk
king aanmerkelijk bij gewonnen zou heb
ben. 't Is waar dat dit koorgedeelte in zijn
wilde 6 8 maat dan zeer moeilijk uitvoerbaar
wordt. In ,Dle erste Walpurgisnacht" klonk
ons orkest heel wat mooier dan in het decla
matorium.
De zaal was zeer goed bezet; ook Z.D.H. de
Bisschop van Haarlem gat door zijn aan
wezigheid weer blijk van zijn belangstelling
voor de muziek in 't algemeen en voor den
arbeid der RX Oratorlumvereeniglng in 't
bijzonder.
K. DE JONG.
AMAI.IE VERSCHUYLTHEO VAN DER PAS
Een oordeel over de jonge celliste liet zich.
toen we haar voor t eerst hoorden in het
kerkgebouw aan den Potgieterweg te Bloe-
mendaal, gemakkelijk formeeren. Haar aan
geboren muzikaliteit, aan de hand van een
prachtig ontwikkelde techniek, lieten toen
de beste indrukken achter.
Amalie Verschuyl heeft sindsdien niet stil
gezeten. In Parijs, waar haar instructeur,
onze groote cellist Gerard Hekking. woonach
tig is, heeft haar spel die vervolmaking ge
kregen, die haar het recht geeft, zich in wij-
deren kring te doen hooren. in den Stads
schouwburg, waar Theo van der Pas haar se
condeerde waren velen gekomen, waaronder
uit de beste muzikale kringen, om bij dit
haar debuut in onze stad tegenwoordig te
zijn. Dat aan Gerard Hekking de toekomst
zijner talentvolle leerlinge niet onverschillig
is, beweest zijn overkomst uit Parijs en zijn
aanwezigheid onder de toehoorders.
De eerste violoncelsonate van Brahms was
zeer zeker een muziekspecimen, dat de be
gaafdheden van de jonge musicienne klaar
aan den dag kon leggen. Het is zeker geen
toeval, dat in deze muziek nog andere affi
niteiten aan het licht treden met twee
paarlen der schoonste toonlyriek „Mainacht"
en ,.Von ewiger Liebe", dan die welke liggen
in de gelijktijdigheid van ontstaan dezer
Brahmsmuziek voor cello en voor zang.
Het Allegretto quasi menuetto neemt de
plaats in die anders aan het Adagia wordt
ingeruimd, maar dit middendeel met zijn
zeer schoon unisono-trio deed ons bij voort
during denken aan de sfeer, die ook beide
genoemde liederen zoo waardevol maken.
Theo van der Pas voerde zijn pianopartij uit
in die zachte schemerglansen. die wij ook
zoozeer waardeeren in het spel van Willem
Andriessen. Amalia Versohuyl toonde zich
volgelinge van haar grooten leermeester,
door inzonderheid op deze plaats de beko
ring van Hekkings ongeëvenaarde speel-
kwaliteiten zijn aglllteit als uiting eener
wonderbare linkerhand- en stoktechnlek, te
brengen over haar toehoorders.
Later nog een maal hadden wij gelegen
heid, de vrucht van dit excellente onderwijs
te ervaren. Met Arioso van Bach was er dat
algeheel óndergaan der techniek in het in
nerlijk der muziek, waardoor de atmosfeer
werd geschapen die we b.v. bij een volgende
sonate van Sa martini moesten missen, en
die later, bij de stukken van De Falia, nog
weer zou komen. Was bij Samartini, inzon
derheid in 't eerste Allegro, nog niet alles af
(zoo was b.v. in de onderverdeeling der no
ten een zekere artistieke nonchalance merk
baar, die mettertijd zeker zal verdwijnen),
viel voorts bij Fauré in „Après un rève" nog
een tekort aan zuiverheid der intonatie op,
zoo onderscheidden zich in de drie gespeel
de stukken uit „Siete caclones espanolas"
(een werk uit den tijd van ,R1 amor brujo")
al de schoone eigenschappen van aangebo
ren muzikaliteit en gelukkig ontwikkelde
techniek; en wijl Theo van der Pas, wiens
voorliefde voor muziek als „Noches en los
jardines de Espana" genoegzaam bekend is,
zijn klavierpart meesterlijk vervulde, mogen
wij de interpretatie dezer muziek van De
Falla rekenen tot de oogenblikken, die ons
van dezen, avond de beste herinneringen
bewaren.
G. J. KALT.
AGENDA
Heden:
ZATERDAG 22 NOVEMBER
Stadsschouwburg: N.V. Ver. Rotterdamsch
Hofstad Toon eel. „De Keizer van Amerika",
8 uur.
Gebouw Proestantenbond: Volksuniversi
teit; Lezing Ir. J. F. L. van Gils. 8 uur.
Gebouw Bloemhof: Dansclub „Onder Ons".
Cabaretavond.
Gebouw „Caecilia": N. V. Bazar.
Palace: „Das Rheinlandmadel". Tooneel:
Brix and Partner. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor Theater: „Wie is de dader", en „Ma
ma's Tweede Jeugd". Tooneel: Balalaika En
semble, 2.30 en 8 uur.
Rembrandt Theater: „No, no. Nanette."
Tooneel: 3 Evelyn. 2.30, 7 en 9 15 uur.
ZONDAG 23 NOVEMBER
Remonstrantenhuis (Wilhelminastraat 22)
„Wetenschap en Religie". Zondagmorgenle
zing. 10.30 uur v.m.
Gem. Concertgebouw: Paul Godwin met zijn
Weener Solistenensemble. 8.30 uur.
Schouwburg Jansweg: 2 uur: Kir.der- en
familievoorstelling. .De kleine Lord".
8.15 uur: .Ret Spookkasteel".
Gebouw „Caecilia": N. V. Bazar.
Bioscoopvoorstellingen 's middags en des
avonds.
MAANDAG 24 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Ensemble Bpuber. „Na
than heeft mazzel". 8 uur.
Gebouw „Caecilia": N. V. Bazar.
Bioscoopvoorstellingen.
Teyler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrü.
HET TOONEEL
DE VEREENIGDE SCHOUW
SPELERS.
DE KUISCHE JOSEFINE.
Gisteren heb ik zoo waar KadeTburg, Blu-
menthal en Von Schöntan bewonderd! Want
wat men ook van die oude Duitsche klucht
spelfabrikanten mocht zeggen, ze kenden
hun vak! Kurt Götz heeft met De kuische
Josefine geprobeerd het die oude rotten nog
eens na te doen. maar het bleek al gauw. dat
hij nog heel wat van hen leeren kan! Kurt
Götz verloor het over de geheele linie, in
den opzet, de kluchtige verwikkeling en
vooral in den dialoog!
Agathe heeft het in haar hoofdje gezet,
dat haar man, een doodnuchter chocolade
fabrikant. een dichter en schrijver is! Het is
een idee fixe van haar, dat hij verzen en
boeken moet schrijven! En de arme man kan
nauwelijks een behoorlijken zin op het papier
zetten!
„Geef haar haar zin!" zegt zijn vriend!
„Eerder is zij toch niet gelukkig!" en voor
dat de pantoffelheld het eigenlijk beseft, Is
hij al tot Frank Held, een beroemd schrijver
gepromoveerd! Agathe over-gelukkig! Maar
dan begint eerste de misère voor den choco
lade-fabrikant. want zijn vrouw eischt van
hem, dat hij midden in den nacht zich aan
de Muse wijdt! Voor wij een week verder zijn
moet hij al naar Berlijn, om de première van
zijn blijspel de kuische Josefine bij te
wonen! Men begrijpt de vergissingen en de
verwarringen! Agathe leert daar in Berlijn,
wat het beteekent de vrouw van een dichter
en schrijver te zijn! Geparfumeerde brief
jes en dames-bezoek brengen haar tot wan
hoop! Maar als de crisis op haar ergst is.
spreekt de vriend het verlossende woord en
onthult het geheim, dat hij en niet de dood
onschuldige man de schrijver van De kuische
Josefine is- Agatha is radicaal van haar idee
fixe genezen! Otto mag weer bonbons in-
plaats van verzen en tooneelstukken maken!
Kadelburg en Bhimenthal zouden een
klucht met zoo'n gegeven hebben weten te
vullen, maar Kurt Götz kreeg pas tegen het
slot den geest! Het. stuk is erg leeg en het
heeft Kurt Götz blijkbaar moeite gekost om
het eind te halen! Neen. nog eens, dan kon
den die oude kluchtspelfabrikanten fret be
ter!
Dat er toch nog veel gelachen is, dankten
wij aan het geestige spel van John Timrott,
die als Otto Hildebrandt, de pseudo-dlchter.
een zeer gelukkigen avond had! Timrott
heeft deze rol met werkelijk komische verve
gespeeld! Hij deed vooral in zijn woord
verhaspelingen zelfs nu en dan aan Cor
Ruys denken! Mevrouw Enny Mols-de Leeu-
we had de rol van het eerzuchtige vrouwtje
en zij was het met entrain, zooals wij dat
van haar gewoon zijn. Pierre Mols hield er
als de vriend mede den gang in zoodat wij
aan spel weinig of niets te kort kwamen.
Ferd. Koolbergen maakte van den schoon
vader, wien het integenstelling met de
schoonvaders uit de oude kluchten maar
niet gelukt een boemelaar te zijn, wel een
vermakelijk type. En Julia Cuypers zagen
wij voor het eerst in een voor haar nieuw
emplooi, namelijk als Duitsche schoonmoe
der, welke rol haar goed afging. Ook de
kleinere rollen waren behoorlijk bezet.
Pierre Mols is wel eens gelukkiger geweest
in de keuze van zijn stukken maar hij heeft
met zijn gezelschap van deze Duitsche klucht
tenminste gemaakt, wat er van te maken
viel.
J. B. SCHUIL.
PALACE.
„Das Rheinlandmadel".
Een merkwaardig variété-
nummer.
Elders In dit nummer wordt een artikel ge
wijd aan de amusementfllm. naar aanleiding
van de Amerikaansche film „No No Nanette"
die in het Rembrandt-theater draait. In dit
artikel wordt een vergelijking gemaakt tus
schen de Duitsche- en Amerikaansche ge
luidsfilm. Toevalligerwijze is ..Das Rheinland
madel" een typisch voorbeeld van do Duit
sche amusementsfilm op zijn best. In boven
genoemd artikel wordt onder anderen gezegd,
dat de Duitsche regisseur ook In de tri
viaalste soort vermaaksfilm steeds zal
trachten iets te geven van wat kenschetsend
is voor de ontwikkeling van de kunstfilm.
Ook in Das Rheinlandmadel" van den
knappen regisseur Meyer die onder anderen
de film .De tijger van Berlijn" vervaardigde
wordt men telkens getroffen door de mi-
nitueuze zorg, die aan dit oppervlakkige ge
val werd besteed. De opnemingen zijn, uit
een technisch oogpunt, volmaakt het spel is
voortreffelijk, de muziek bekorend.
Men moet bewondering hébben voor de
liefde waarmede de regisseur zich aan dit
overigens zoo onbelangrijke motief heeft
gewijd, men moet het waardeeren, dat men
zelfs voor de amusementsfilm een zoo hooge
artistieke norm stelt.
Het filmverhaal waarop deze film geïnspi
reerd werd is allervermakehjkst. Een tikje
sentimenteel een beetje onwaarschijnlijk,
maar zeer charmant. Zooals een operette
film moet zijn.
Op het tooneel „Brix and Partner", athle-
ten, die iets heel bijzonders presteeren en
die hun toeren op een origineele manier ver-
toonen. Terwille van de verrassing zullen wij
die manier niet beschrijven. Genoeg zij, dat
INGEZONDEN MEDEDEELTNGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTEL JORIS STRAAT 16 TEL. 10756
APEX Klop-veeg-Stofzuigers f 175
dit nummer zeer veel succes liad en dat heb
weer eens iets nieuws is.
REMBRANDT-TÏIEATER.
Dc Show-Operette „No. No,
Nanette"
Dit is een film. die den meest verwenden
bioscoopbezoeker zal tevreden stellen. Een
weelde voor het oog en het oor! Deze ver
filmde operette werkt met een groot aantal
artisten meer dan de oorspronkelijke ope
rette. Een zeldzaam vruchtbare fantastisch»
geest, die zooveel gratie, zooveel kleur, zoo
veel tooneelen tot een zoo harmonisch, soms
overweldigend, geheel wist te voegen! De
Nanette van Bernice Claire is van een betoo-
verende charme, zij heeft voor deze rol alles
wat noodig is. naast haar lichamelijke
schoonheid en haa* speeltalent een heel
mooie stem. Haar partner Alexander Gray
beschikt ook over een zeer mooi geluld.
Lucien Litlefield zorgt voor hot grootste ge
deelte voor het komische element als Jim
Smith. Hij doet dat op een wijze, dat er voort
durend om hem geschaterd wordt. De meest
bekende songs, die gezongen worden zijn:
„Tea for Two", en „I want to be happy".
Door de prachtige kleurencombinaties gaf
deze gedeeltelijk gekleurde film nog extra
genot-
Het is een schitterende revue, zooals we er
nog nooit een zagen, met uitstekende spelers,
zangers en andere eerste klas medespelen
den.
In één woord een prachtig werk. waarmee
Loet C Barnstfjn. die de film hier uitbracht,
aan heel velen een grooten dienst bewezen
heeft.
Dat het bijprogramma ook uitstekend Is,
behoeven we bijna niet te zeggen. Rem-
brandts-programma's zijn vermaard om hun
kwaliteiten.
De Teekenfilm van Max Fleischer. „The
Sailor", is. als al zijn teekenfilmen iets aparts
en als altijd geestig.
Noemen we van het bijprogramma nog al
leen het tooneelnummer De drie Evelyns. Dit
kranige troepje van twee dames en een heer
heeft op het slappe koord de moeilijkste toe
ren verricht, die door het publiek met blijk
bare spanning gevolgd werden. Een hartelijk
applaus beloonde hen voor het vertoonde.
LUXOR-THEATER.
Twee goede hoofdnummer^
en een uitstekend tooneelnummer.
Een uitgebreid, zee-r gevariéerd en good
programma wordt den bezoekers deze week la
bovengenoemd theater voorgezet.
In Allerlei" zien we vooreerst vee! Interes
sante en mooie tafereelen, waarbij de sport
den hoofdschotel vomt.
In „Mama's tweede jeugd" maken we kennis
met mevrouw Lave me. Deze dame doet zeer
modemzeer ten nadeele van haar
dochter, die haar moeder bijna uitsluitend
in avondtoilet ziet. Het meisje heeft een
Jongeman leeren kennen die haar ten huwelijk
vraagt. HU is echter afhankelijk van zijn oom
(een vriend van mevr. Laverne) en de oom
verbiedt zUn neef den omgang met het
meisje, want, zegt hij: „zoo moeder, zoo
dochter". Het slot is evenwel dat er twee
echtparen bij komen. Een aardige Paramount-
film met mooie duidelijke beelden en met
Florence Vidor in de hoofdrol.
„Wie is de dader?" Is van geheel andere
strekking. Heel veel geheimzinnigs ziet men
hier zonder dat men kan zeggen: „ik dacht
wel dat het zoo was". De viool virtuoos
Veronsky geeft voor een klein gezelschap een
concert vóór zUn vertrek naar Amerika.
Onder de luisteraars bevindt zich ook Karin
Nansen. een leerlinge van den violist. Deze
kan niet vertrekken zonder afscheid van het
meisje genomen te hebben. De verloofde van
Karin ziet dit en in woede ontstoken valt
hij Veronsky aan. Deze slaat den jongeman
neer. Later volgt de jongeman den violist
naar diens hotel. Ook Karin gaat daar heen
en in het hotel gekomen ziet ze haar ver
loofde naast het ïyk van Veronsky staan.
De Jongeman weet te vluchten en Karin ge
looft aan zijn schuld. Nu volgen vele verwik
kelingen die de geschiedenis nog geheimzin
niger maken. Voor al de handelirgen van den
Lmpressario Herman Bühler zijn vreemd.
Mary Mortensen, van de politie, is echter zeer
geslepen en weet den waren moordenaar van
Veronsky te ontmaskeren. Marcella Albani
vervult de rol van Karin Nansen in deze
spannende Ufa-film.
Op het tooneel deze week het Schablovsky's
Balalaika Ensemble. Deze 6 heeren laten ons
genieten van instrumentale muziek, zang en
dans en doen dit op zóó uitnemende wUze
dat ze door het langdurig applaus wel ge
noodzaakt- worden een tocgiftje te geven. Het
was alles uitstekend.
Het Luxor-Nieuws bevat weer veel interes
sants en is een waardig nummer van het^
programma, dat we gaarne aanbevelen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Dr H.NANNING'S
EETUU5T-OPWEKKEHD. 130 pi ft J
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CU. per regeL
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct«. per regel.
OSCRtANMSTCIM
Heerlgk en welsmakend Natuurlijk Bronwater
werkt zeer gunstig bij maagstoornissen en ongeregelde stofwisseling.
