H.D. VERTELLINGEN
Méér lucht
met ABDIJSIROOP
Waarschuwing
De wraak der Verdrevenen
ONTBIJTSERVIES
ANDREA
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 14 JANUARI 1931
(Nadruk verboden, auteursrecht voorbehouden).
EEN NOORSCH SPROOKJE.
Hoe lang blijven
vrouwen jong?
Hoelang blijven vrouwen jong? De dui
zendjarige eiken weten het, vraag het hen
maar. Ze staan daar te ruischen, ze schud
den hun mooie oude hoofden en spreken met
elkaar, als ze de prachtige knoestige tak
ken bewegen, waaruit iodpr jaar de kleine
groene eikeLs naar beneden vallen. Ze zien
dagelij ksch een mooie vrouw langs het don
kere dennenpad komen en van af de grau
we verweerde steenen naar de donkere
blauwe zee staren.
Ze houdt de smalle witte hand boven de
oogen en een roode robijn schittert eraan als
een warme bloeddruppel, terwijl ze daar uit
staat te kijken over het schitterende zilver.
„Zoolang ze mooi zijn zijn ze jong en zoo
lang ze Jong zijn, zijn ze mooi", krast de
oude raaf, die zich inbeeldt, dat hij wijs is,
omdat hij oud is en daarom alles beter weten
wil dan een ander.
Maar de oude eiken schudden hun duizend
jarige hoofden weer. „Zijn wij dan niet mooi
al zijn we oud?"
„Hoe ouder, hoe mooier", vleidde de Zui
denwind, die van oude boomen houdt.
„Maar de menschen niet. de menschen
niet!" riep de oude vogel, en streek zijn vee-
ren glad met zijn sterke grijze snavel.
Daar kwam een jonge visschersvrouw
langs, die op haar rug een zware mand droeg
Haar haar was blond en vaal, het bruine ge
zicht was gerimpeld, zooals alleen hard
werk en zware zorgen een gezicht rimpelen
kunnen.
Ze is nog Jong, maar ze is niet mooi",
ruischten de oude boomen, „en zij daar is
mooi en toch weten we dat ze ouder is".
Toen kwam de vrouw met den robijn aan
haar vinger weer door het bosch en legde
zich neer op het groene mos. Ze legde de
blanke ronde armen onder het hoofd en
keek naar boven door de bladeren, waardoor
de zon glanzende lichtvlekken op haar witte
kleed tooverde. Ze dacht aan Sven, en hoe
inniger ze aan hem dacht, hoe mooier werd
ze.
lrHoe lang blijven vrouwen jong?" vroeg
de witte raaf. Hij keek verwonderd naar de
mooie vrouw en schudde zijn hoofd. „Ik
geloof niet, dat het de jaren zijn, die hen
oud maken."
„Wij weten het niet",, ruischten de oude
eiken.
Maar de Zuidenwind had het hen gezegd,
want hij had de heele wereld gezien, en
niet alleen de groene stilte van het woud
daar ver weg ln het Noorden.
Hij was op de lachende Samao-eilanden
geweest, waar de meisjes hun bruine huid
baden ln de zon, en in de sprookjesachtige
bloementuinen van Japan, waar wonder
lijke kleine wezens als vlinders in hun bonte
zijden gewaden rondfladderen, die voor allen,
die hen ontmoeten hetzelfde matte, hoffe
lijke lachje hebben, waarachter zij hun
leege zielen verbergen. Hij had de trouwe,
sterke visschersvrouwen van IJsland gezien,
die ln hun zedige dracht op hun mannen
wachten, die in het witte licht van de mld-
dernachtszon hun brood verdienen. Hij had
gewaaid over de hoofden van de donker-
oogige danseressen op Sicilië, en hij had ook
de stille gezichten der nonnen gezien in het
klooster in Trebint, als hij door het donkere
larixgroen ruischte, dat de donkere grijze
muren barmhartig verbergt.
„Vrouwen zijn jong, zoolang ze gelukkig
zijn", zei de Zuidenwind, „en gelukkig, zoo
lang ze liefhebben en bemind worden. Zoo
lang ze mogen liefhiebben, straalt hun leven
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Geen hocstaanvallcn die U als 't war<
dt n adem afsnijden. Neem tijdig Akker s
Abdijsiroop, die door haar bijzonder slijm-
oplosseude werking de slijm en ziekte
kiemen verwijdert, Uw ademhaling ver
ruimt en den scherpstcn hoest kan stillen.
Neem vannacht eens Abdijsiroop co Uw
nachtrust zal niet verstoord worden door
hoest-benauwdheld. Tusschendoor kunt U
thans ook Abdijsiroop-Bonbons (60 ct.)
(..gestolde" Abdijsiroop) gebruiken, gemak
kelijk om mede te nemen. Abdijsiroop, voor
jong en oud onschadelijk, beroemd bi| Hoest,
Kinkhoest, Bronchitis, Griep en Influenza.
van licht, en dat licht verheldert hun ge
zicht, zooals de zon een stil landschap ver
heldert, tot het jong en mooi is. Het doet er
niet toe, wie zij lief hebben, of het een
sterk trotsch man is, of een klein hulpeloos
kind. Maar zonder liefde worden de men
schen oud en koud, en de vrouwen verwelken
als witte lotusschen als de zon de rivier doet
drogen, waarop zij leven. Zoo gaat het de
visschersvrouw met het moede gezicht, die
haar man slaat en die geen tijd heeft voor de
liefde van haar kinderen, omdat zij er zoo
veel heeft".
Toen knikten de duizendjarige eiken en
bogen zich diep voor de vrouw in het witie
kleed, die jong en mooi was, hoewel haar
levenszomer bijna voorbij was.
De witte raaf klapte nijdig met zijn vleu
gels, want hij ergerde zien, dat de Zuiden
wind meer wist dan hij.
STADSNIEUWS
NED. REISVEREENIGING.
VOET- EN BERGTOCHTEN DOOR DE
TIROLER ALPEN.
De heer H. J. P. M. van Haren, uit Arnhem
hield Dinsdagavond in het Gemeentelijk Con
certgebouw voor de afdeeling Haarlem der
Nederlandsche Reisvereeniging een lezing
met lichtbeelden over het onderwerp: „Voet
en bergtochten door de Noord Tiroler
Alpen".
De voorzitter, de heer J. P. G. Sabel, sprak
een kort openingswoord. Hij leidde den heer
Van Haren bij de aanwezigen in. Hij noemde
hem een specialist in het maken van voet
tochten, vooral in de bergen. Spreker wekte
de aanwezigen op, om zooveel mogelijk dc-
wandelsport te beoefenen, want dan genie:
men niet alleen van de heerlijke natuur, maar
dat is ook bevorderlijk voor de slanke lijn.
De heer Van Haren vertelde eerst een en
ander over de moeilijkheid van het maken
van foto's in de bergen. Dat is zóó moeilijk,
dat de doorsnee-amateurs er doorgaans weinig
van terecht brengen. Vooral de belichting is
niet gemakkelijk. Spreker heeft dat onder
vonden met verschillende toestellen en len
zen. Naar aanleiding van de door hem op
gedane ervaringen gaf hij den aanwezigen
vele nuttige wenken. Eenmaal in de bergen,
vinden de amateurs veel materiaal om te
fotografeeren, vooral in het dal met zijn
aardige kerkjes, pittoreske dorpjes, enz. Van
het dal uit kan men ook foto's van het
hooggebergte maken. Men vergete ook vooral
niet het apparaatje, mee te nemen, dat den
fotograaf in staat stelt, om zelf plaats te
nemen in het reisgezelschap, dat gekiekt
moet worden. Ook het maken van lantaarn
plaatjes is zeer aan te bevelen en als men
dan nog zoo gelukkig is om een flinke reis
beschrijving te kunnen geven, zal men no.g
heel lang zelf kunnen genieten van de reis,
die men gemaakt heeft. Het spreekwoord zegt
nog altijd terecht: „Wie verre rei2eil doet,
kan veel verhalen".
Daarna gaf de heer Van Karen een leven
dige beschrijving van één der reizen, door
hem in de Tiroler Alpen gemaakt, waarbij
een groot aantal lantaarnplaatjes vertoond
werd. De aanwezigen hadden hierbij gelegen
heid te genieten van de groote bekoring die
van verschillende dorpjes en van het dal, door
hooge bergen en schitterende dennebosschen
begrensd, uitgaan. Wie daar nóóit geweest
is, kan zich geen denkbeeld vormen van de
prachtige natuurproducten, die daar te vin
den zijn. Ook de waterpartijen met hun
schilderachtige bruggetjes zijn zeldzaam
schoon. Het is niet noodig om hoog te klim
men, teneinde te genieten van de grootsche
bergnatuur en woeste stroomen.
De aanwezigen luisterden met een groote
aandacht en beloonden den heer Van Haren
met een dankbaar applaus.
Het is voor de afdeeling Haarlem van de
Nederlandsche Reisvereeniging weer een
mooie avond geweest.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
DE PROVENIERSHUISJES.
Om misverstand te voorkomen is het g«-
wenscht om ons bericht van Maandag over
de Proveniershuisjes wat een detail betreft te
verbeteren. Wij schreven namelijk, dat aan
het verzoek van den raad om althans een
der huisjes te sparen en als antiquiteit te
Wyberl-tabletten zijn
alleen echt ln de hygië
nisch verpakte en ge
sloten blauwe donzen
25, 45 en 65 cts.
Weiger namaak
bewaren, geen gevolg gegeven is en dat alle
huisjes behoudens de voorgevels en een
stukje van het dak, worden afgebroken, Er is
evenwel geen verzoek van den raad uitgegaan,
wel hebben in de raadszitting van 10 Decem
ber eenige leden de wenschelljkheid
geuit om alsnog als dit mogelijk bleek een
huisje te sparen.
DE VOLKSUNIVERSITEIT.
DE CURSUSSEN NA KERSTMIS.
Men schrijft ons'
Na Kerstmis trekken de cursussen van de
Volkuniversiteit altijd veel minder dan daar
voor. Waarom eigenlijk? Ziedaar een vraag
zonder antwoord. Of het zou een onbeleefd
antwoord moeten zijn. Na Kerstmis is het
gewoonlijk kouder dan daarvoor. Waaruit
volgen zou, dat de wetenschappelijke belang
stelling van het Haarlemsche publiek niet
bestand zou zijn tegen een thermometer
daling van eenige streepjes. We kunnen het
niet gelooven. Na Kerstmis zou het Haar
lemsche publiek minder gretig zijn naar „ver
dieping" en „verbreeding". Maar daaruit zou
volgen, dat de Haarlemmers zich vóór Kerst
mis aan de cursussen van de Volksuniversi
teit alsmede van wat uit anderen hoofde in
onze gemeente op het gebied van ontwikke
ling en beter soort ontspanning geboden
wordt, een indigestie gegeten hebben. En dét
kan op grond van de feiten nu juist ook niet
worden volgehouden.
Een vraag zonder antwoord dus. Maar wat
ditmaal op het programma van de Volksuni
versiteit na Kerstmis prijkt, zal het 't Haar
lemsche publiek toch wel moeilijk maken,
aan zijn oude traditie getrouw te blijven.
Allereerst „Eenige onderwerpen uit de al-
gemeene geologie (o.a. vulkanisme en glet-
schers) dóór Dr. H. de Jong, leeraar aan het
Gymnasium, alhier. Dit is een leergang voor
liefhebbers. Wie zich interesseert voor vragen
als: hoe oud is onze aarde welke geschiede
nis maakt haar korst door hoe lang leeft
het menschelijk geslacht reeds op onze pla
neet? zal de ooren spitsen, als hij deze
aankondiging leest. Maar ook wie zélf wellicht
zich gewend heeft aan dit soort problemen in
zijn leven voorbij te gaan zal als hij ten
minste vader of moeder Is wel eens in
de onaangename noodzakelijkheid verkeeren.
op dit soort van vragen een antwoord te moe
ten stamelen, als zij uit de mond der kinde
ren komenOok de cursus „Alexander
de Groote" door Prof. Dr. David Cohen uit
Amsterdam, is er niet alleen eentje voor lief
hebbers ln oude historie, maar ook een voor
diegenen, die begrijpen, dat de bestudeering
van die oude tijden, waarin problemen als
wereldbeheersching en wereldorde evenzeer
aan de orde waren als in de onze. buitenge
woon ontwikkelend werkt juist met het oog
op het verkrijgen vaci eenlg inzicht in onze
ei een wereld.
Maar nu komen de „trekcursussen", leer
gangen, die zeker groot-ere aantallen deel
nemers zullen bekoren. De cursus „Lichame
lijke gebrekkigheid" van Dr. W. Mol, Flora-
plein, Haarlem. Wie ziet het nut niet in van
een dergelijke leergang, door een bij uitstek
deskundige geven? Wie wil vooral met het
oog op zijn kinderen, niet gaarne ingelicht
worden over de oorzaken van veel leed, dat
't gevolg is van lichamelijke minderwaardig
heid; vooral over de middelen, waardoor dat
leed kan worden voorkomen? Dan de cursus
„Indlë" door den heer W. L. Utermark, Alge
meen conservator Afd. Handelsmuseum ko
loniaal Instituut, Amsterdam. Hier ter stede
wonen veel menschen, die betrekkingen in
Indië hebben of zelf Indië kennen en dus nog
altijd veel belangstelling bezitten voor de
prachtige archipel. Met fiïmvertoonlngen zal
de cursus rijkelijk worden geïllustreerd. Maar
vooral zal de cursus worden dienstbaar ge
maakt voor de bespreking van de vraag:
welke kansen zijn er om in Indië een boter
ham liefst een belegde te verdienen.
Een cursus dus. zou men kunnen zeggen
over: beroepskeuze in Indië. Ten slotte de
prachtige cursus van Dr. Dudok. te Amster
dam, over: Zes Shakespeare-avonden waar
over zeer weinig ter aanbeveling behoeft te
worden gezegd. Het onderwerp Shakespeare
trekt altijd, vooral wanneer een zoo bekwaam
explicator en meesleepend declamator als de
heer Dudok de leiding heeft.
Vermelden wij ten slotte nog, dat eenige
fraaie lezingen zullen gehouden worden voor
de L e d e n van de Volksuniversiteit, te weten
FEUILLETON.
Dit het Engelsch van
J. S. FLETCHER.
12)
(Nadruk Versboden).
Maar Abe Hoyland schudde het hoofd.
„Als ik dat zou willen had ik al lang een
huis Ln de stad kunnen koopen", antwoordde
hij. ,,'t Is en gemeene streek van Matthew
Scarp 1
..Matthew heeft het volste recht om met
zijn eigendom naar believen te hande'en, zou
ik zoo zeggen", meende Oliver, „en ik ook. De
grond is nu van mij zooals ik je vertelde
en over een paar maanden heb ik hem
noodig".
Oliver keerde zich om en liep naar het hek.
Abe Hoyland liep hem na.
„Mijnheer Carsdale", drong hij met ge
dempte stem aan, „ik vraag het niet voor mij
zelf, maar voor mijn ouders. Laat ons toch
hier blijven! Lang zal het Immers niet meer
duren, voordat zij beide heengegaan zullen
zijn. Kijk eens naar mijn vader. Zijn eenig
plezier is daar in het zonnetje te zitten. Als
die oude boom nog moet worden verplant.
„Dan zou dat heel wat beter voor hem zijn",
viel Oliver Abe een beetje onvriendelijk in
de rede. „Maar er zijn altijd van die men
schen, die niet weten wat dankbaarheid is".
„Goed dan, mijnheer Carsdale, zooals u
wilt", antwoordde hij. „Maar versta me goed:
nooit zal ik dat vergeten!"
Oliver ging heen. woedend over de onbe
schaamdheid van den smid. Hij had nog geen
twintig passen gedaan, of Mirjam stond voor
hem, bleek en somber.
„Zoo, ben Je Je nieuwe bezittingen aan het
bezichtigen?" begon ze. „Ga Je gang maar.
Ik ken je! Ik veet alles van Je plannen.
Bouw maar. Nooit, nooit zul je wonen in Je
nieuwe nuLs. Dood en verderf zul Je brengen
over de heele streek, zoodra dat water daar
ginds
„Luister eens Mirjam", viel Oliver haar in
de rede. „Ik zal maar doen of ik drie dreige
menten niet gehoord heb. Maar weet je wel,
dat je je op mijn grond bevindt?"
„Moet je Abe Hoyland niet uit zijn huis zet
ten?" treiterde Mirjam.
„En wat zou dat nog?" vroeg Oliver hoog
hartig.
„Ga je gang maar", hernam zij. „Maar één
ding zeg ik je: ik blijf hier!"
HOOFDSTUK XI.
De eerste dagen, na Louis John'svertrek,
deed Oliver geen enkele poging om iets over
zijn zoon gewaar te worden. Oiver was er
de man niet naar om zich druk te maken
over iemand die zoo duidelijk te kennen had
gegeven, dat hij geen inmenging in zijn za
ken wenschte. Hij had Louis John's brief niet
beantwoord en, daar hij sedert zijn twist met
Bickerdike niet op de club geweest was, had
hij ook geen gelegenheid gehad hem daar
nog eens op het verkeerde van zijn gedrag
te wijzen. Louis John's werkplaas was in een
ander deel van de stad gelegen dan Oliver's
fabriek, maar als zij elkander op straat zou
den ontmoeten, dan zouden beiden zich vol
komen op hun gemak voelen, zoo waren ze
nu eenmaal, die koppige, sterke mannen uit
Yorkshire.
„Jij zult Louis John deze week zeker wel
gesproken hebben, nietwaar?" begon hij te
gen zijn zuster toen zü een paar dagen na
Lous John's vertrek samen aan het ontbijt
zaten.
„Natuurlijk", antwoordde zij, „waarom
niet? Als jullie verschil van meening hebben,
houdt dat niet in, dat ik hem niet opzoeken".
Oliver knikte instemmend en informeerde
verder:
„Waar heb je hem gesproken?"
„In zijn werkplaats".
„Waar woont hij op het oogenblik?"
„Voorloopig in de „Griffin". Maar hij hegft
zidh er niet over uitgelaten, wat hij verder
van plan is. Je weet 't hij Iaat niets los, als
hij daar geen zin in heeft".
„Dat is een bewijs- van zijn gezond ver
stand", merkte Oliver op. ..Zei hij nog iets
over dat meisje van Bickerdike?"
„Geen woord: hij vertelde alleen dat hij
hard aan het werk was met zijn machine".
„Je zult zien, dat die jongen fortuin
maakt!" merkte Oliver niet zonder trots op
„Maar wat ik zeggen wilde", ging hij voort,
„ik ga vandaag voor een dag of tien naar
Londen. Als je bang bent dat je je verveel,
dan vraag je maar een vriendin te logeeren".
„Vervelen?" herhaalde Benia lachen, „wel
nee. Genoeg te doen hoor!"
Op zijn weg naar het station liep Oliver
een van de plaatselijke banken binnen en
kreeg dadelijk den directeur te spreken.
..Mijn zoon heeft hier een rekening, niet
waar?" vroeg hij den directeur, Mr. Murga-
troyd.
„Zeker, mijnheer Carsdale".
„U weet waarschijnlijk, dat. hij bezig is een
nieuwe machine te construeeren!
„Daar heeft hij mij iets van verteld, mijn
heer Carsdale".
„Goed", hernam Oliver terwijl hij een in
gevulde cheque uit z'n portefeuille haalde,
die hij Mr. Murgatroyd overreikte. „Schrijf
dit over op zijn rekening. Dat zal hem te pas
komen bij zijn proefnemingen".
De directeur keek naar het bedrag van de
cheque. Tien duizend pond!
„Moet ik uw zoon meedeelen van wie de
door Mevrouw All Smeding over „Eigen
Werk" en door Prof. A. A. Nijland over
„voorgestelde Kalenderwijzigingen".
Men verzuime niet de uitvoerige program
ma's gratis bij den Boekhandel aan te
vragen, en kaarten van de leergangen te
koopen, minimum lesgeld f 2.
NED. MOZART-GEMEENTE.
Men schrijft ons:
Alhier werd opgericht een afdeeling van
de Nederlandsche Mozart-Gemeente, een
onderdeel der Internationale Stichting „Mo-
zarteum" te Salzburg, welke stichting zich
ten doel stelt Mozartvereerders ln de oude
en nieuwe wereld te vereenigen in de eerste
plaats tot het in stand houden van Mozart
Musea en -Bibliotheek te Salzburg, en in de
tweede plaats om Ln de betreffende landen
de Mozart-cultuur te dienen. Door den alge-
meenen leider der Nederlandsche Gemeente
werd de heer George Robert bereid gevon
den als plaatselijk leider op te treden, ter
wijl mevrouw R. S. Hartz—Isaacson en de
heer E. A. Cats mede zitting namen in het
plaatselijk bestuur.
RETOURTJES NAAR DÜSSELDORF.
Het „Verkehrsamt" te Düsseldorf doet, naar
het Kbld. meldt, pogingen om Zondagskaar-
ten ingevoerd te krijgen tusschen Düssel
dorf, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.
Hierin zouden ook de grenssteden aooals
Arnhem, Nijmegen, Roermond en Venlo, be
trokken worden.
MIJ. VAN NIJVERHEID TEGEN DE
T AR WE WET
Het Hoofdbestuur der Nederlandsche Maat
schappij voor Nijverheid en Handel, heeft zich
in een adres tot de Eerste Kamer gewend
waarin aangezien zi- in deze voor handel
en nijverheid zoo uiterst moeilijke tijden door
aanneming van het wetsontwerp tarwewet
een deel van het bedrijfsleven op onbillijke
en zeer schadelijke wijze getroffen wordt en
de beoogde steun kostbaar en omslachtig zal
zijn en op den duur ook de tarwebouw hier
door niet gebaat zal kunnen worden, aan
gedrongen wordt om dit wetsontwerp, waar
tegen uit alle kringen van het bedrijfsleven
zoo ernstige stemmen zijn opgegaan, niet goed
te keuren.
KAPITEIN W. J. BOON MET PENSIOEN.
Dinsdag is met de „Baloeran" uit Indië
aangekomen kapitein W. J. Boon, commo
dore, d.i. oudste gezagvoerder van den Rot-
terdamschen Lloyd. Hij heeft met dit schip
zijn laatste reis gemaakt en gaat thans na
een diensttijd van 43 jaar bij den Lloyd,
waarvan 35 jaar als gezagvoerder, met pen
sioen. Hij gaat in Den Haag wonen.
OVERSTAPJES OP DE AMSTERDAMSCHE
TRAM.
Met ingang van 15 Januari worden op de
tram-, autobuslijnen en veren te Amster
dam overstapjes ingevoerd. Lijn 19 vervalt
en enkele autobuslijnen worden verkort. De
lijnen van den overkant van het IJ krijgen
haar eindpunt in plaats van op het Beurs
plein op het Stationsplein.
NIEUW STUK VAN A. DEFRESNE.
Naar wij vernemen heeft het Amsterdamsch
Tooneel een nieuw stuk van A. Defresne in
studie genomen, getiteld „Cagllostro. alche
mist, grootmeester der Egyptische Vrijmetse
larij, spiritist en goochelaar". Het stuk be
handelt het zonderlinge en fantastische leven
van den grootsten bedrieger der 18e eeuw
De titelrol zal bezet worden door Albert van
Dalsum, die eveneens de decors ontwerpt.
De vrouwelijke hoofdrol, Gravin Seraphine
Cagllostro, grootmeesteres der Isis-orde, ko
ningin van Scheba, rechterhand en helpster
van den Grooten Bedrieger zal gespeeld
worden door mevrouw Charlotte Köhler.
De regie is in handen van A. Defresne
terwijl bijna het geheele gezelschap iii het
st.uk zal optreden.
De première is te verwachten begin Febru
ari in den Stadsschouwburg.
MALAISE IN DEN SCHEEPSBOUW.
Met ingang van de volgende week zijn
volgens de TeL bij de N.V. Van der
Scheepswerven te Krimpen a. d. IJsel 40 man
ontslagen. Op de scheepswerf van Gebr. Pot
te Bo'.nes is een aantal werklieden ontsla
gen, terwijl de 35-urige werkweek wordt in
gevoerd.
BELEEDIGING VAN EEN OFFICIER.
De Krijgsraad in den Bosch heeft J. L. P„
uit Breda, 41 jaar, opzichter van fortificatiën
2e klas te Arnhem, die terecht heeft gestaan
wegens smaad ten opzichte van den eerst
aanwezend ingenieur majoor van Reenen, vrij
gesproken.
De auditeur-militair had een boete van
f 100 geëischt.
ONTVLUCHTE EN AANGEHOUDEN
PSYCHOPATHEN.
Maandagavond zijn uit de psychopatenin-
richting St. Paulus, te Heilo ontvlucht de
21-jarige H. Scholten en de 23-jarige A. G.
Gestel. De voortvluchtigen dragen gestichts-
kleeding. Onmiddellijk is een onderzoek in
gesteld. De Officier van Justitie van Alk
maar heeft opsporing en aanhouding van
beide verpleegden verzocht.
Zaterdagavond is door de politie te Rijs
wijk aangehouden J. v. d. V., die 's middags
ontvlucht was uit het psycüropatihengesticht
te Leiden. Hij werd op transport gesteld naar
Leiden, alwaar hij aan de politie werd over
geleverd.
IN DE PENNEN VAN EEN HEK GEVALLEN.
Dinsdagochtend te ongeveer 11 uur was ue
metselaar B. Niezen bezig werkzaamheden te
verrichten boven op een transformatoren
huisje aan de Veemarkt te Groningen. Hij
kwam daarbij te vallen en in de pennen
terecht van een hek en werd zoo zwaar ge
wond, dat hij spoedig is overleden.
NIEUWS UIT INDIE
DANK AAN DE MILITAIREN.
GEWAARDEERDE HULP BIJ DE
UITBARSTINGSRAMP.
Generaal P. J. A. van Mourik heeft, naa'r
Aueta uit Buitenzorg meldt, per commande-
mentsorder namens den gouverneur-generaal
allen officieren, onder-officieren en minderen
militairen, die hebben medegewerkt bij de
door het leger verleende hulp en steun tijdens
de uitbarsting van den Merapi de waardeering
en tevredenheid van Z. Exc.. betuigd voor hun
ijver, toewijding en de loffelijke wijze waarop
zij de hun opgedragen taak hebben vervuld".
CANDIDAAT VOOR ARABISCH
LID VAN DEN VOLKSRAAD.
BATAVIA, 12 Jan. (Aneta.) De Ken?
Po verneemt dat de Arabieren te Batavia
het niet eens zijn met de door Soerabaja
voorgestelde candidatuur voor Arabisch lid
van den Volksraad van den heer Alamoe-
moedi. Zij hebben een request bij den gou
verneur-generaal ingediend om een keuze te
doen uit de Bataviasche candidaten Alatas,
Alaydroes en Bamasjmoes.
(Reeds ln een deel van de vorige oplaag
opgenomen.)
HET FAILLISSEMENT VAN „DE NIEUWE
BOERHAAVE".
Op Donderdag 15 Januari as. wordt in het
gebouw „De Nijverheid" een bespreking ge
houden van belanghebbenden bij het faillis
sement der „Nieuwe Boerhaave" en tot het
bepalen der gedragslijn tegenover curato
ren.
HEEMSTEDE
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terugte bekomen bij: Timmermans, Hee-
renweg 85, een herdershond. Davelaar, Res
Novaplein 33, een tang; A. Schutter, Valken-
burgeriaan 2, een portemonnaie en rijwielbe-
lastingrmerk. Gaikhorst, Drieheerenlaan 2,
een rijwielbelastingmerk.. A. Kres, Borneo-
straat 47, een jongensjasje; H. Bos, Binnen
weg 37, een rijwielbelastingmerk; F. van,
Breda, Oosterlaan 14, een wollen handschoen
Gaikhorst, Drieheerenlaan 2, een sleutel van
een atuo. J. B. Jonkman. Camplaan 9, een
rijwielbelastingmerk. G. Braam, Heerenweg
116, een armbandhorloge. Stroosma, Lom
bokstraat 13. een slinger van een auto. P.
Meure, Res Novaplein 9, een zilveren medaille
metketting, H. A. Humtlng. Berkenlaan 24,
een jongensjasje; Van Amelrooij, Laan van
Rozenburg 32, een zilveren vulpotlood. N.
Koppens, Kanaalweg 5, een biljax-tbal. P. G.
Smit, Binnenweg 74, een rozenkrans in étui.
A. S. Wolders, Landzichtlaan 20, een rijwiel
belastingmerk. Bureau van politie. Raadhuis
straat, een damestaschje met inhoud en een
autoslinger.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
-IQ DEELIG
6R.HOUTgTR.1G3 HAARLEM.TELI2333
storting afkomstig is?" vroeg hij.
„Zooals u wilt", antwoordde Oliver. „De
zaak is", vervolgde hij op vertrouwe'ijken
toon, „dat lk liever niet heb, dat hij zijn
grootvaders erfdeel aanspreekt.
In Londen nam Oliver, zooals altijd, bij
zijn bezoeken aan de hoofdstad zijn intrek in
een van de grootste hotels van het West-End
waar hij den avond van zijn aankomst nog
een onderhoud had met een vriend van hem
een invloedrijk advocaat Mr. Swansdijke, een
man van middelbaren leeftijd, een figuur van
beteekenis in de politieke wereld. Hij was een
echte partijman, koel en zonder veel enthou
siasme voor de dingen buiten zijn partij,
mara aan den anderen kant iemand die gaar
ne een ander vooral een partijgenoot, een
dienst bewees, en daarvoor bereid was ge
bruik te maken van zijn grooten invloed.
,ik ben naar Londen gekomen, Swansdij
ke", begon Oliver, toen ze beiden in een ge-
makkelijken stoel gezeten waren, met een
whiskey-and-soda voor zich „om eens een
ernstig woordje met je te spreken".
„Het zal me een genoegen zijn als ik wat
voor je doen kan", verklaarde de advocaat.
„Je weet waarschijnlijk", vervolgde Oliver,
„dat ik het een en ander gedaan heb voor
Halfirth. Daar heb je bijv. die watervoorzie
ning, het nieuwe station, het ziekenhuis, om
het daar nu maar bij te laten".
„Envroeg Mrs Swansdijke, die
scheen te vermoeden waar de ander heen-
wilde.
„Ik wil nog meer doen, niet alleen voor de
stad, maar ook voor de provincie".
„Hébben je plannen al vasten vorm aan
genomen?" vroeg Swansdijke.
„Ja, om te beginnen: onze Latijnsche
school heeft te kampen met voortdurend geld
gebrek en het oude gebouw is te klein en
deerlijk in verval, Vandaar een gift van vijf
tig duizend pond om haar op de been te
helpen".
Swansdijke knikte.
„Dan", ging Oliver voort, „bestaat er in
Halfirth dringend behoefte aan een goede
technische school. Daarvoor heb ik honderd
duizend pond beschikbaar".
Swansdijke knikte weer.
„Tenslotte nog iets anders. Zooals je weet
zijn er in onze provincie twee universiteiten
Het heeft me altijd getroffen dat er nog
geen leerstoel bestaat voor een groep talen,
waarvan de kennis noodzakelijk is zoowel voor
studie als voor handelsdoeleinden de Sla
vische talen. Voor de stichting van een leer
stoel in de Slavische talen aan elk der uni
versiteiten twaalf duizend vijf honderd
pond".
„Jé wilt dus honderd vijf en zeventig dui
zend pond geven voor onderwijs-doeleinden?"
vatte Swansdijke. Oliver's mededeelingen sa
men. Hij zweeg even stak een sigaar op en
ging toen bedachtzaam voort:
„Nu, moet ik je iets vragen, dat misschien
wat onbescheiden klinkt. Men zegt wel eens:
„er is geen waarom of er is een daarom!" Is
dat misschien hier ook het geval?"
„Och", antwoordde Oliver kwasi onverschil
lig, als iemand veel maatschappelijke doelein
den geeft, begint hij wel eens te verlangen
naar, eh
„Sir Oliver Carsdale klinkt niet slecht, hè",
viel Swansdijke hem glimlachend in de rede.
„Och", Oliver haa'de de schouders op, „er
zijn er we1, die heel wat minder hebben ge
daan dan ik en toch.Bovendien heeft de
regeering het grootste belang bij de stemming
in onze partij".
„Ongetwijfeld", gaf Swantsdyke toe. „En
zou je bereid zijn om ook wat voor onze
partij zelf te doen? In dat geval
(Wordt vervolgd).
