H.D. VERTELLINGEN
STADSNIEUV/S
Het Genootschap van
den Octopus.
ttooke/v Dw kee\v-
D. J. van Ellinckhuijzen
HAARLEM'S DACBIAD
Het Van Dordt-Hotel te Singapore was
hcolcmaal niet grootscheepsclx. De kamers
waren armoedig en de muskietennetten vol
stoppen; de badkamers lagen alle op een rij,
gescheiden van de slaap kamers, slecht rui
kend en vochtig. Maar het geheel had ka
rakter. De menschen, die daar woonden, ka
piteins, wier route tot Singapore ging, werk-
looze mijningenieurs, planters, die zichzelf
eenige dagen ver'of gunden, prikkelden de
fantasie meer dan de elegante lieden glo
betrot tors, regeeringsambtenaren met- hun
vrouwen, rijke kooplieden die in het hotel
Europe groote feesten gaven, dansten, golf
speelden er. mondain waren.
In de biljartkamer van het Van Dordt
stond een tafel met versleten laken, waar
schecpsingenleurs en beambten van verzeke
ringsmaatschappijen poker aan soeeMen. De
eetkamer was groot, kaal en stil. Hoilandsche
fami'les, op weg naar Sumatra, aten zich
daar grondig door een lang menu heen, zon
der met elkaar een woord te wisselen. Alleen
staande heeren, op een zakenreis van Bata
via, verslonden een uitgebreid maal en la
zen inmiddeis aandachtig de krant. Twee
maal per week was er rijsttafel en op die da
gen kwamen er om dcze.x-eden hooge regee
ringsambtenaren uit Singapore eten. Dat al
les was eigenlijk neerdrukkend, maar het
deed toch niet zoo aan; daar bewaarde zijn
zeldzaamheid het voor. Het had het aroma
van het vreemde en half vergetene.
Aan de straatzijde lag een klein tuintje,
waar men in de schaduw van een boom kon
zitten en koud bier drinken. In deze overbe
volkte en drukke stad had dit tuinje, on
danks de voorbijsul/ende auo's en de rik-
scha's, olie door koelies met trippelende voe
ten en klingelende bellen werden getrokken,
den vrede van een stillen hoek in Holland.
Ik had nu voor de derde maal in het Van
Dordt. mijn intrek genomen, de kapitein van
het Hoilandsche s.s. Utrecht had het mij
aanbevolen. Ik was van Merauke in Nieuw-
Gulnea naar Macassar od de „Utrecht" ge
varen. Deze reis had bijna een maand ge
duurd. daar het schip bij ontelbare ei'anden
van don MalelsChen archipel aanlegde; bij de
Aru- en Kei-eilanden. Banda Neira, Ambon
en andere, waarvan ik de namen niet heb
onthouden. Dikwijls legden wij voor een of
twee uren aan. soms voor een geheelen dag
om lading in te nemen of tc lossen. Het was
een bekoorlijke reis, eentonig en amusant
tegelijk. Gingen wij voor anker, dan kwam
de agent in zijn barkas naar buiten en meest
al ook de Hoilandsche resident; dan verza
melden wij ons op het dek onder de zonne
tent en de kapitein liet bier komen. De
nieuwtjes van het eiland werden tegen de
nieuwtjes van de wereld geruild. Wij brach
ten kranten en post. Bleven wij lang genoeg,
dan verzocht de resident, ons aan tafel. Het
schip bleef onder toezicht van den derden
officier en wij, anderen, de kapitein, de eer
ste officier, de machinist, de tweede officier
en ik, persten ons in de barkas, gingen aan
land on brachten een genoeglijken avond
door. Deze kleine eilanden, die zooveel op
elkaar geleken, prikkelden mijn fantasie.
Juist omdat ik wist, dat ik ze nooit zou terug
zien.
Aan den kapitein echter, den eersten officier,
den machinist en den tweeden officier was
niets fantastisch of geheimzinnigs. Aan hun
realiteit viel niet te twijfelen. Zij waren de
vier dikste menschen, die ik ooit had ge
zien. Aanvankelijk leverde het mij moeilijk
heden op. hen van elkander te onderschei
den; ofschoon de tweede officier donker was
en de anderen blond, geleken zij wonderlijk
veel op elkaar. Allen waren rijzig, met groote.
ronde, gladde gezichten, stevige, dikke
armen en beenen en geweldige bulken. Wan
neer zij aan land gingen, knoopten zij hun
kragen dicht; dan pullden hun reusachtige
onderkinnen er over en zij zagen er uit, a's-
of zij ieder oogenblik konden stikken. Ge
woonlijk droegen zij hun kragen open. Zij
zweetten hevig, wischten hun glimmende ge
zichten met Bandanazakdoeken af en waai
den zich met palmbladwaaiers koelte toe.
Ilct was een verheven genot, hen aan tafel
te zien. Ilun eetlust was reusachtig. Zij had
den dagelijks rijsttafel en wedijverden met
elkaar in het vol scheppen van de borden.
Het eten moest heet en gekruid zijn.
.Niets kan men hier eten, dat niet sterk
gekruid is", zeidc de kapitein.
„Zoo alleen kan men in dit land hier op
de been blijven", zeide de eerste officier.
Zij waren alle vier intiem met elkaar be
vriend: als schooljongens gedroegen zij zich.
haalden de dolste streken uit. Ieder kende
nauwkeurig de aardigheden van de anderen
en nauwelijks begon er een of zelf barstte
FEUILLETON.
Uit het Engelsch van
FERGUS HUME.
(Nadruk verboden.)
15»
„Nu", riep hij ongeduldig uit, „en wat,zou
dat! Hij Is een vriend van miij zijn vader
tenminste en mevrouw Cargoe mag hem
craag. Waarom zou hij niet hier komen?"
..Juffrouw Horn mag hem ók gTaag".
„Dat zal wel. Hij is een knappe jongen,
maar wat kan mij dat allemaal schelen?"
„Juffrouw Horn mag hem niet alleen
graag; zij houdt van hem".
Nog vatte Sir Gregory de zaak niet ernstig
op. Hij herinnerde zien nu iets van het ge
sprek met Laura over het onderwerp. „Och.
kalverliefde", zei hij minachtend. „Dat heeft
niets te b?teekenen".
„Het be te eken t oen huwelijk", zei Perris
droogweg.
Nu sprong Sir GregOTjn op en sloeg met- zijn
vuist woedend op tafel. „Wat? Wat? Hèl"
bulderde hij.
„Ik heb het immers al gezegd. Sir Gregroy.
Msneer Arden houdt van juffrouw Horn en
zij houdt van hem. Zij willen zich verlo
ven om
Maar Sir Gregory liet zijn .secretaris niet
uitspreken. „Nonsens, nonsens!" viel hij hem
in cie rede on begon ongeduldig het vertrek
op en neer te loopen.„Bespottelijk: ik wil
er niet van hooreix
„Arden is geen slechte partij", waagde Per-
ris op te merken.
„Voor sommige meisjes misschien niet,
DONDERDAG 19 FEBRUARI 1931
hij al los in zoo hevig lachen, dat hij niet
verder kon. En dan begonnen ook de ande
ren te lachen, rolden in hun stoelen, werden
al rooder en rooder. opgewondener en op
gewondener, tot de kapite-n om bier riep en
ieder, hijgend, maar gelukkig, zijn fleschin-
houd met een geestdriftige teug naar omlaag
spoe'c'e.
Reeds gedurende vijf jaren maakten zij ge
zamenlijk deze route en toen kort geleden
den eersten officier een kapiteinsfunctie was
aangeboden, had hij geweigerd, cm zijn ka
meraden niet te behoeven verlaten. Het was
zeker, dat^ij allen tegelijk hun pensioen zou
den vragen.
„Dikke vriendschap en een goed schip.
Goed veer en goed bier. Wat wil je nog
meer?"
Aanvankelijk waren zij tamelijk gereser
veerd tegen mij. Ofschoon het schip plaats
had voor twaalf passagiers, waren er zelden
aan boord en nooit iemand, dien zij niet al
kenden. Ik was een vreemde voor hen en een
buitenlander. Zij wilden hun genoegen heb
ben en niet gestoord worden. Maar al'e vier
speelden ze graag bridge en nu en dan had
de een of de ander plichten, die hem van
het spel afhielden. Toen zij ontdekten, dat ik
bereid was, steeds als vierde in te vallen, ver
zoenden zij zich met mijn aanwezigheid. Hun
bridge was even komisch als zij zelf. Zij
speelden met zeer kleine inzetten; zij wilden
niet het geld van elkaar winnen, zeiden zij;
het was hen al'een om het spel begonnen. En
wat een spel was dat! Het was gewoonte, den
ander in de kaart te zien. wanneer men kon.
men verloochende zijn kleur, wanneer het
maar mogelijk was; vertelde het zijn partner
wanneer er geen gevaar meer bestond en dan
lachten zij, tot de tranen over hun wangen
rolden. Hun moeilijke Hoilandsche namen
kon ik niet onthouden. Ik hield hen alleen
uit elkaar door hun verschil'ende werkzaam
heden, gelijk men de karakters Pantaleone,
Harlecchino en Pulcineilo in de italiaansche
comedie, onderscheidt en dat verhoogde nog
hun kluchtigheid. Hun aanblik alleen, wan
neer zij daar zoo bij elkaar zaten, prikkelde
tot lachen. Ik ge'oof, dat hun uitwerking op
vreemden rijkelijk bijdroeg tot hun eigen
amusement. Zij beroemden zich er op, de
vier populairste Hollanders van Indië te zijn.
Hun ernstige kant was echter voor mij mis
schien de meest komische. Dikwijls, laat In
den nacht, wanneer zij het bedriegelijk voor
geven, een uniform te dragen, definitief had
den opgegeven, ging de een of ander, gekleed
met een pyjamajas en een sarong, in een lig
stoel naast mij liggen en werd sentimenteel.
De eerste ingenieur overwoog een huwelijk
met een weduwe, die hij tijdens zijn laatste
verlof ln Neder'and had leeren kennen en
wilde zich dtm voor de rest van zijn leven in
een kleine Hoilandsche stad aan de Zuiderzee
terugtrekken. De kapitein daarentegen was
voor cle bekoorlijkheden van de inlandsche
vroLiwen zeer gevoelig en zijn keelgeluid werd
bijna onverstaanbaar van opwinding, wan
neer hij mij haar invloed op hem beschreef.
Op'een mooien dag zou hij op Java een huis
op de heuvels koopen en een mooie, kleine
Javaansche trouwen. Zoo klein en zoo zacht
aardig kwamen zij hem voor, zij maakten
geen rumoer en hij zou haar met zijden sa
rongs kleeden, met gouden kettingen en arm
banden behangen. Maar de eerste officier be
spotte hem.
„Dom goed is dat. Hee! dom. Wanneer jij
je terugtrekt, zul je een kist noodig hebben
en geen vrouw".
Bij zijn laatste verblijf te Macassar had hij
zoo'n klein ding gevonden en thans, nu wij
de haven naderden, was hij zeer opgewon
den. De eerste officier haalde de dikke schou
ders op. De kapitein verloor van oudsher het
hoofd om een of ander koperkleurig ding.
Maar zijn hartstocht duurde nooit langer
dan de tijd tusschen twee landingen; dan
moest de eerste officier aantreden en de on
aangenaamheden. die ontstaan waren, uit de
wereld helpen. En 2500 zou het ook dezen
keer zijn.
„De oude jongen lijdt aan hartvervetting.
Maar zoo lang ik er ben en op hem let, kan
er niet veel gebeuren. Hij gooit zijn geld weg
en dat is jammer. Maar waar heeft hij het
dan voor?" zeide de eerste officier, die een
wijsgeerig gemoed had.
Te Macassar liet ik mij ontschepen en nam
afscheid van mijn vier dikke vrienden,
..Maakt u nog een reis met ons", zelden zij.
..Het- volgend jaar of het daarop volgend. Wij
zijn hier altijd en steeds de ouden".
Vele maanden waren voorbijgegaan en
meer dan een vreemd land had ik intusschen
doorkruist; op Bali. Java en Sumatra was
ik geweest; in Kambodsja en Annam; en
maar wel voor mijn dochter. Weet, je wel
dat ik honderd duizend pond op Laura vast
gezet heb als ze trouwt en dat ze ongeveer
een millioen zal krijgen als ik kom. te ster
ven".
„Des ie beter voor het jonge paar, Sir
Gregory", meende Perris opgewekt.
„Niet voor dit paar", gromde Sir Gregory.
„Ik zal mijn toestemming niet geven en
Laura mag zonder mijn goedkeuring een
jongeman het ja-woord niet geven. Dat is
een onbeschaamdheid!"
„Een vrouwenhart laat zich niet dwingen.
Sir Gregory!"
„Kletskoek! Vrouwen moeten doen wat hun
gezegd wordt. Mijn dochter ise mog niet
eens een vrouw. Perris. Zij is niet meer dan
een kind, een onnoozel, dom kind, dat niets
van het leven weet. en geleid moet worden
door het verstand van knar vader".
„Zij zal zich in dit geval ai iet laten leiden.
Sir Gregory".
De milllonair lachte schamper. „Als dat
wicht zich tegen mij durft te verzetten,
weet ik wel wie het wint. Ik heb besloten
dat zij met Lord Tedmoiuh zal trouwen".
„Ik heb geen bijster hoc gen dunk van
Lord Tedmouth. Sir Gregory", waagde Perris
te verklaren; hij had eenige onverkwikkelijke
verhalen over dezen jongen edelman ge
hoord.
„Wat komt het er op aan, wat jij voor dunk
van hem hebt?", donderde Sir Gregory. ,,Ik
heb het hier voor het zeggen en niet jij".
„Het zou toch verstandig van u zijn, Sir
Gregory, als u zich door mij liet. raden
„Brutale kerel!" schreeuwde Sir Gregory.
„Hoe durf je op die manier tegen mij te
spreken jij straathond! Jij
„Stop!" Perris hief zijn hand gebiedend op.
„k sta u niet toe zoo tegen mij te spre,
ken".
..Wat heb jij al of niet toe tc staanik
spreek zooals ik verkies!", brulde Ilorn.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Dr H NANNING's
B S Ik tandpasta
n I ¥M25&75cptube
re i nigt mond en ta n d e rv_
nu zat ik weer in het tuintje van het Van
Dordt-hotel en had het gevcel, dat ik er thuis
was. Vroeg in den morgen was het koud. Ik
had al ontbeten en bestudeerde oude num
mers van het plaatselijke blad, om te verne
men. wat er zooal was gebeurd, sedert- ik de
laatste maal kranten onder de oogen had
gehad. Niet veel. P'otseling werd mijn aan
dacht door een opschrift getrokken. De tra
gedie van de Utrecht. Tweede officier en eer
ste machinist vrijgesproken Ik las het be
richt gedachteloos, toen herinnerde Ik mij,
dat de „Utrecht" het schip was van mijn
vier dikke vrienden en naar het scheen wa
ren de tweede officier en de machinist van
moord beschuldigd. Dat konden onmogelijk
mijn dikke vrienden zijn. De namen stonden
er wel, maar dat zeide niets. Het onderzoek
had te Batavia plaats gevonden. Het dag-
bladbericht bevatte geen bijzonderheden; er
werd alleen kort bericht, dat de rechters het
vonnis hadden uitgesproken. Het was onge
looflijk, dat deze mannen, die ik kende, van
moord verdacht waren. Ik kon niet te weten
komen, wie vermoord was. Ik keek oude
nummers van het blad door. Niets. Ik ging
naar den directeur van het hotel, een vroo-
lijken Hol'ander. die voortreffelijk Engelsch
sprak, en liet hem het bericht zien.
„Ik heb op dit schip gereisd. Een maand
bijna. Dat kunnen die jongens onmogelijk
zijn geweest. Zij waren enorm dik".
„Dat klopt opvallend", antwoordde hij. „In
geheel Nederlandsch-Indië waren zij be
roemd als tie vier dikste mannen van cle
koopvaardijvloot. Het was een verschrikkelijk
geval en wekte groot opzien En dan waren
zij nog wel vrienden! Ik ken^e hen alle vier.
De beste kere's ter wereld".
..Maar wat is er dan gebeurd?"
Hij vertelde mij de geschiedenis. Het klonk
allemaal zeer on geloof elijk. De werkelijkheid
kon men alleen maar vermtoeden.
De directeur werd geroepen en ik keerde
naar den tuin terug. Het begon heet te wor
den en ik ging naar mijn kamer.
De kapitein schijnt op een van zijn reizen
een Maleische te hebben meegenomen. De
andere drie Hollanders waren tegen haar
komst geweest wat moesten zij met een
vi'ouw aan boord? Dat zou alles in de war
brengen. Misschien waren zij wel ja'oersch
op het meisje. De goede tijd was voorbij. De
eerste officier in het bijzonder was verbit
terd tegen de Maleische. De toestand werd
meer en meer onhoudbaar. Op een nacht
werd men door een schot en kreten van de
Maleische opgeschrikt. De tweede officier en
de machinist stormden uit hun kooien en
vondexx den kapitein, een revolver in de hand
bij de kajuitdeur van den eerstexx officier.
Hij wierp die op zij en ging het dek op. Zij
gingen binxxen. De eerste officier was dood en
't meisje hurkte tRhter de deur. De kapitein
had den officier .gedood. Hoe hij er achter
was gekomen, scheen onbekend. Terwijl de
ingenieur en de tweede officier ontsteld in
de kajuit stonden, hooi'de men nog een
schot. Zij wisten terstond, wat er gebeux-d
was en snelden naar boven. De kapitein was
xxaar zijn kajuit gegaan en had zich dood
geschoten. Van hier af werd de zaak duister
en raadselachtig'. Den volgenden morgen was
do Maleische niet te vinden en toen de derde
officier dit den machinist mededeelde, zeide
die kalm: „Waarschijnlijk is zij over boord
gesprongen. Het handigste dat zij kon doen".
Maar een van de matrozen, die de wacht
hadden, had in de schemering den tweeden
officier en den machinist iets zwaars op het
dek zien dragen; een groot dik pak, onge
veer ter grootte van een vrouw. Beiden laad
den om zich heen gezien, om zich er van te
overtuigen, dat zij niet wei'den bespied en
wierpen het toen over boord. Op het schip
xxxompelde men nu. dat de twee om hun
vrienden te wreken, het meisje in haar ka
juit hadden gewurgd en het lijk in zee had
den 'geworpen.
Toen hei schip te Macassar kwam, werden
de tweede officier en de machinist naar Ba
tavia gebracht exx beschuldigd van moord.
Het bewijsmateriaal was mager en zij wer
den vrij gesproken. Maar in "geheel Neder-
landsch-lndië wist men, dat de tweede offi
cier en de machinist eigen justitie hadden
uitgeoefend jegens de Maleische, die den
dood van hun beide beste vrienden had ver
oorzaakt.
Zoo eindigde de komische en alom bekende
vriendschap van de vier Hollanders.
Perris keek naar ae deur of die gesloten
was; hij wilde niet dat het spektakel ,tot in
de gangen doordrong.
„U moet zich kalm houden eix beleefd optre
den". verklaarde hij* op autoritairen toon.
„Gaat u zitten en praat behoorlijk Sir Gre
gory. Ik ben tegen u ook altijd beleefd
dus u kunt het ook tegen mij zijn".
„O! O! O!" Sir Gregory stampvoette en
snikte haast van woede. „Verdwijp uit cmijn
oogen! Je bent ontslagen!"
„Uitstekend". Perris Uep naar de deur. „Dus
dan hoef ik ook niet langer mijn mond te
houden over wat ik weet, waxxt ik ben niet
meer in uw dienst
Horn was met een paar stappen bij zijn
secretaris en greep hem stevig bij den schou
der. „Kom hier, kom hier! Je weet wel dat
ik niet meende wat ik zei, Perris. Ga zitten
en laten wij de zaak bespreken".
Hij beheerschte zich zoo goed hij kon. Hij
wees naar den stoel naast de schrijftafel.
...We moeien elkaar goed begrijpen!" zei hij,
zijn gezicht afvegend.
„Ik dacht cat we dat al deden", antwoordde
Perris. tei'wljl hij bedaard plaats nam.
„Kijk eens Perris", begon Sir Gregory zoo
kalm als het hem mogelijk was. „Dat kan
zoo niet voortgaan. Jij hebt mij een dienst
bewezen, hoewel ik je nogmaals op mijn eer
en ge we en verklaar, dat je de werkelijke
toedracht niet weet. Ik kwam deze kacner
binnen even voor jou en vond Modina docd
Ik nam de bijl op en er kwam per ongeluk
bloed aan mijn zakdoek. Maar ik bezweer
Je
„Doet u dat niet", Perris' hand ging weer
omhoog, „want ik geloof u toch niet. Kern
nu, Sir Gregory, als ik in uw geval verkeerde
en hetzelfde zei. zoxx u mij dan gelooven?"
„Neen!" moest Horn erkennen, „ik geef toe
dat do omstandigheden tegen mij pleiten. En
aan die omstandigheden heb ik hei te dan
ken, dat jij mij vaxx de misdaad beschuldigt
VERKIEZING PROV. STATEN.
HOOFDSTEMBUREAUX.
Door Gedeputeerde Staten van Noordhol
land zijn benoemd in kieskring V (Haarlenxj
tot lid van het hoofdstembureau de heeren:
mr. J. N. J. E. Heerkens Thijssen, wethou
der; Vincent Loosjes, oud-wethouder; nxx.
dr. W. P. Vis, advocaat en procureur; P
Kalbfleisch, administrateur gemeente-secre
tarie. Tot plaatsvervangend lid, de heeren:
nu-, J. H. J. Simons, advocaat en proexxreur;
G. Wolzak Hzn., notaris, en C. B. M. Se-
gaar, hoofdcommies gemeentesecretarie.
BAZAR MIDDERNACHTZENDING.
Op 3. 4 en 5 Maart zal de afdeeling Haarlem
van" de Nederlandsche Middernachtzending
een bazar organiseeren in het gebouw van de
Haarlemsche Jongemannenvereeniging in de
Lange Margarethastraat. Het daartoe ge
vormde conxité hoopt, dat zeer velen den
bazar zxxllen bezoeken.
DE HEER SCHUITMAKER BIJ
„GYSBERT JAPICX".
Dat de heer IJ. C. Schxxitmaker als tooneel-
schrijver en declamator bij de Friezen een
goeden naam heeft, getuigde de opkomst
bij het Frysk Selskip ..Gysbert Japicx" Dins
dagavond in het Gem. Concertgebouw. De
tuinzaal was flink bezet, toen de Voorzitter
om even acht uur de vergadering opende met
een woord van welkom aan den heer Schuit
maker, mevrouw Westra. die de voordracht
met zangnummers afwisselde en verder aan
alle „lansljue". Nadat door mevrouw Westra.
aan de piano begeleid door mevrouw Spaan,
drie zangnummers van welke de tekst was
geschreven door het lid van het Selskip. den
heer S. de Vries, waren ten beste gegeven,
was het woord aan den spreker, die in frag
menten een overzicht gaf van zijn tooneel-
stuk in drie bedrijven „De sang fen de tiid".
De heer S. heeft dit stuk geschreven op ver
zoek van het „Selskip for Fryske Tael- en
Skriftenkennisse" en is daarbij geïnspireerd
door het Exxgelsche tooneelstuk. In de Hoi
landsche vertaling bekend onder den titel
„Mijlpalen". Op zijn bekende rake wijze heeft
de schrijver in dit stuk geschetst, hoe het
boerenbedrijf zich In den tijd van een halve
eeuw in Friesland heeft ontwikkeld, ondanks
de vasthoudexxdheid van het oudere geslacht,
dat van „nieuwlichters" niets weten wilde,
al waren de hoofdpersonen in hun eigen tijd
dan ook op hun beuxt in doen en denken
hun ouders ver vooruit- Typen, als boer Arjen,
zijn vrouw Richt, de boerenarbeider Oege en
de veekoopman Ale. kan men slechts bij
schrijvers van het talent des heeren Schuit
maker vinden: ze zijn gaaf en volkomen na
tuurgetrouw geteekend. De tekst is vlot en
getuigt van ervaring op het gebied van de
trucjes, die een stuk op de planken maken
tot een brok leven. Inderdaad is het den heer
S. gelukt, om een oorspronkelijk .stuk te bor
duren op vreemd stramien en zijn personen
zijn zóó volkomen aannemelijk, dat het ieder
als vanzelfsprekend voorkomt, hoe ook deze
menschen, in hun eigen dagen vooruit
strevend, geen gelijken tred houden met den
hartslag van den tijd, waax-in zij telkens
nieuwe wonderlijke vraagstukken zien opge
worpen.
De humoristische schets „In de ijstent" als
toegift deed de dankbaarheid van het publiek
tegenover den heer Schuitmaker inderdaad
overloopen: een daverend aplaus beloonde
hem voor zijn arbeid, terwijl de medewerkende
dames evexxeexxs vele en ondubbelzinnige blij
ken van instemming hadden in ontvangst te
nemen. Het was weer een mooie awmd!
VOOR DE NAZORG.
Naar we vernemen is de zaal voor de
uitvoering van de Kïnder-operette: „Een
Oudejaarsavondfeest te Volendam" voor Zom
dag 1 Maart reeds uitverkocht. Voor Woens
dag 25 Februari zijn voor de 2e en 3e rang
nog plaatsen verkrijgbaar.
en door dien zakdoes kun jij je verhaal den
schijn van waarheid geven. Ik ben je buiten
gewoon dankbaar, dat je mij in den nood
te hulp bent gekomen, maar in i-uil daarvoor
meen je een standpunt te kunnen innemen
dat mij heelemaal niet aanstaat. Je .gedraagt
je alsof je mijn meester bent".
.In zekeren zin ben ik dat cok en u mag
den hemel danken, dat u niet in handen van
een afperser bent gevallen. Het eenige wat
ik u gevraagd heb, is om u door mij te laten
raden in de kwestie van Arden en juffrouw
Horn".
„Heb £k dan zelf niet het recht om over
het huwelijk van mijn dochter te beslissen?"
mopperde Sir Gregory.
.Niemand heeft het recht om zijn dochter
tot een huwelijk te dwingen zonder liefde
en evenmin heeft iemand het recht om het
huwelijk van zijn dochter te verhinderen,
als er wederzijdsche liefde bestaat".
,Jk ben het absoluut niet me je eens".
„Waarom bent u er toch in vredesnaam
zoo tegen?"
„Omdat ik den jongeman niet geschikt
vind".
„Ik zie niet in waarom Arden niet ge
schikt zou zijn. Ik ken hem vrij lang en
heb bovendien inlichtingen over hem inge
wonnen. Ik voelde me daartoe verplicht, om
dat ik wist. dat juffrouw Horn van hem
hield. Bijzonder begaafd is hij niet. maar
het is een degelijke jongen en van een ach
tenswaardige familie. Hij zal op den duur
den titel van zijn vader erven en een inko
men van drie duizend pond per Jaar en hü
draagt uw dochter eenvoudig op de handen
Ik zie werkelijk niet in wat u er tegen kunt
hebben".
„Ik verlang voor mijn dochter een betere
partijgrauwde Sir Gregory, die xxiets tegen
de logische redeneering van zijn secretaris
kon inbrengen.
„Dat is Lord Tedmouth zeker niet", ant
woordde Perris droog, „Hij is graaf en daar-
DE WERKLOOSHEID.
VERLENGING UITKEERINGSDUUR
TRANSPORTARBEIDERS.
Bij het bestuixr der afdeeling van den
Cen :i-alen Bond van Transportarbeiders is
telegrafisch bericht ingekomen, dat de xilt-
keering uit de werkloozenkas van deze or
ganisatie is verlengd.
Door het hoofdbestuur was namelijk bij do
regeering er op aangedrongen om de uib-
keeringsduur over dit Jaar met 6 weken to
vex-lengen, daar vooral in het transport
bedrijf een g oote werkloosheid heerscht.
Deze verlengde kasuilkeering geldt van 16
Februari af, zoodat van j.l. Maandag af al
degenen die reeds waren „uitgetrokken", op
nieuw recht hebben op de uitkeering uit de
werkloozenkas van den Centralen Bond vaa
Transportarbeiders.
HET CLUBHITS VAN „HET OOSTER
KWARTIER".
De speeltuinvereeniging „Het Oosterfcwar-
tier" ijvert reeds verscheidene jaren voor eea
goed clubgebouw op het terrein aan de Zo-
mervaart. Indertijd heeft de vereeniging vaa
de gemeente ten gebruike ontvangen het .ge
bouw van de vroegere houten hulpschool
aan de Papentorenvest, doch zooals deze
school daar staat kan de vereeniging haar
niet gebruiken. Het gebouw moet verplaatst
worden en opgeknapt. Nu is het een geluk
kige omstandigheid, dat tot dit laatste de
leden zelf in staat en bereid zijn. Zij heb
ben lxet er voor over om er zelf wat aan ta
schilderen en te timmeren. Er is echter
toch nog een vrij groot bedrag voor noodig,
namelijk f 3000 ter inrichting van het ge
bouw.
Van deze drie duizend gulden heeft de
vereeniging thans ïxxet veel moeite f 2700 bij
elkaar gekregen. Het betrekkelijk geringe
bedrag van f 300 ontbreekt. Het zou bijzoxx-
der te betreuren zijn, wanneer op het niet
bijeenkomen daarvan de uiterst geweixschte
plaatsing van een clubgebouw op het ter
rein moest achterwege blijven. Bovendien
zou de vereeniging dan het vertrouwen van
het gemeentebestuur beschamen. „Het Oos-
terkwartiex-" heeft derhalve een circulaire in
3500 exemplaren onder de buurtbewoners
doen rondzenden, waarin oxn een bijdrage
gevraagd wordt. En wij vestigen onzerzijds
gaarne de aandacht ook vaxx xxiet buurtbe
woners, doch belangstellenden in het speel
tuinwerk, op deze aanvrage om steun van
een nuttig instituut.
FILMAVOND.
Vrijdagavoixd wordt in St. Bavo (Smede-
straat) een filmavond gegeven door de Ned.
Clxr. Reisvereeniging. Te zien zal zijn het
zeer belangrijke bedrijf der in Ned. Indië
gevestigde Kon. Paketvaart Mij. De heer
L. D. Petit, secretaris der vereeniging „Oost
en West" zal eexxe inleiding geven.
OPERETTE VEREEN. „INTIMA".
De nieuw opgerichte Operette- vereeniging
heeft haar repetitieavond op Maandagavond
gesteld. De „Mei-Koningin" is in studie ge
nomen.
WERKGEVERSORGANISATIëN
BOEKDRUKKERSBEDRIJF.
In de Districts-Vergadering van de federatie!
der werkgeversorganisatiën in het boek-
drukkersbedrijf werd o.a. behandeld de er
kenning van xxieuw op te richten drukkerijen
met samenwerking van den Bond van lxandc-
larexx. in grafische artikelen, welk punt werd
ingeleid door den lxeer P. Borst uit Amster
dam.
Na een gedetailleerde uiteenzetting kon de
vergadering ziclx met dit denkbeeld met groot
enthousiasme vereenigexx en zegden alle aan
wezigen hun steun toe.
Ter vervulling van de vacature in de Dis-
tricts-Conxnxissie werd als plaatsvervangend
lid gekozen de heer Van Olphen, terwijl na
periodiek aïtredexx, de heer Ruijgrok wederom
als voorzitter werd herkozen.
door hooger in staxxd dan Arden, die alieen
maar baronet zal worden. Maar voor de
restTedmouth is een verkwister, die zijxx
geld bovendien nog aan allerlei onbehoor
lijke genoegens uitgeeft. Dat is geen man
voor een respectabele Jonge vrouw",
„Zij zal Lady Tedmouth worden Gravin
van Tedmouth".
..En een speler en een dronkaard als maxx
hebbexx voor wien zij bovendien niet voelt.
Als zij vaxx Tedmouth hield, zou ik uw verzet
ten volle kunneix begrijpen. Maar Arden is
een jongen, op wien niets te zeggen valt. U
nxoet niet op zoo'n averechtsche manier van
uw dochter houden, dat u haar geluk in den
weg staat. Als u werkelijk van Laura houdt,
zult u Lord Tedmouth niet mogen aanmoe
digen en uw toestemming tot haar verloving
met Arden moeten gevexx".
„Ik denk er anders over", hield de mil
llonair koppig vol. „De positie die ze krijgt
door met Lord Tedmouth te trouwen betee-
kent een onschatbaar geluk".
„In uw oogen. niet in de hare!" verbeterde
de seci-etaris. En bovendien", voegde hij er
met een waarschuwende klar.k in zijn stem
bij. „vergeet niet dat u iix zekeren zin ge
bonden bent".
Horn stond weer op het punt om woedend
uil te barsten maar hij hield zich in. „Ge
bonden of niet, ik denk er niet aan om mij
door jou de wet te laten stellen", zei hij
norse h.
„Nie:?" Perris glimlachte. „U kunt er toch
niet aan ontkomen".
,.Ik kan je ontslaan".
„Houdt u toch op met dat dre'g^ment. U
weet best. dat dat niet gaat. of u moet er de
voorkeur aan geven van gearresteerd te wor
den".
„Dit" Sir Gregory keek onrustig om zich
hcon „dit is afpersing
..Absoluut niet. Ik heb u nog nooit ook
maar onx een stuiver gevraagd; het is ook
nooit mijn pian geweest om geld van u to
cischen", (Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
De Vier Hollanders
door
W. SOMERSET MAL'GILVM.
Pas op! Neem WyberL Ter be-
schernung der sliimvlieien en Ier
luivering van den adem. Zoo rookt
U veilig cn aangenaam.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.
Juwelier
Anegang 32 hoek Schagchelstr., Tel. No. 12788
Heden, Donderdag 19 Februari OPENING van onze nieuwe zaak.
Zie onze vier geheel modern ingerichte etalages
